(door Arlette Krol)

Al jaren heb ik door dat er iets niet klopt aan deze wereld.
Een gevoel van binnen dat het anders in elkaar zit als dat mij wordt geleerd, voorgehouden, gespiegeld …

Mijn zoektocht liep via persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit, traumatherapie, filmpjes van klokkenluiders,etc.
Ik heb alles binnenste buiten gedraaid en dat heeft mij een bijzonder perspectief opgeleverd.
Van elke beweging, overtuiging, informatie, lering die mij werd aangereikt, ben ik gaan herkennen dat ze mij willen laten zien hoe de wereld in elkaar steekt.
Op het moment dat ik daar een tijd in mee ging, dan sloeg ik daarmee een specifieke richting in.
Dan werd dat mijn nieuwe perspectief en vond ik altijd bewijzen dat mijn inzichten de meest kloppende waren.
Ik voelde emoties die mijn overtuiging bekrachtigden.

Het gevoel dat er iets niet klopt in deze wereld ging nooit weg.
Het bleef.
Ondanks de enorme hoeveelheden ervaringen, wijsheden en kennis ik door de jaren had opgedaan.
Stukje bij beetje ben ik al die brokjes informatie gaan voelen.
Helemaal doorvoelen, groter maken en waarnemen wat het werkelijk met mij doet.
De plekken in mijn lichaam gaan voelen waar het raakt en de trilling die ermee gepaard gaat en zo een sensatie veroorzaakt in mij.
Het helemaal volgen met mijn bewustzijn in volledige nieuwsgierigheid en vertrouwen.
In alle veiligheid in mijzelf de maximale reikwijdte ervaren.

Ik ben er achter gekomen het leven op aarde meer is dan ik altijd dacht.
Dat het gevoel een veel bredere en diepere betekenis geeft aan informatie, al dan niet van mijzelf.
Het gevoel kan eindeloos verbanden leggen en steeds weer diepere lagen aan ervaren geven.
Het is maar net waar mijn bewustzijn haar aandacht aan geeft.
Mijn bewuste aandacht zet alles in beweging in mij.
Niets is meer statisch.
Potentiële opties openen zich als bloemen in zon.
Als ik het helemaal doorvoeld heb zakt de starheid weg en komt er een open veld met alle richtingen open.
Het voelt zacht en rijk aan wijsheid.
Het voelt verbonden en autonoom tegelijk.
Het voelt verbonden met alles, zelfs met het ontelbare waarvan ik het bestaan niet eens weet.

Maar als mijn hoofd zich ermee gaat bemoeien, dan brengt het alle informatie (al dan niet van mijzelf) in referentiekaders netjes op zijn plek.
Er is dan geen beweging.
Oorzaak-gevolg staat vast waardoor ik merk dat alle overige opties automatisch worden uitgesloten.
Mijn leven lang heb ik de wereld onderzocht via mijn mind.
Ook mijn gevoelens wilde ik begrijpen en probeerde er logica in te zien.
Alles werd verklaard volgens eerder opgedane informatie via scholing of ervaring.
Voor mij voelt het dat het denken volgens een vaststaand raster werkt.
Alles waarvoor in oorsprong geen plekje is ingericht, wordt door de mind niet eens waargenomen.
Ik vergelijk het steeds met die bak van tv waar ze vroeger cavia’s in lieten rond rennen op zoek naar het beste poortje.
De logica waar we naar opzoek zijn zit achter de poortjes.
De schotten in de bak zelf staan voor obstakels, afleiding, richting en zelfs trauma.
En steeds weer probeert de mind via een andere weg bij het beste poortje te komen.
We draaien in cirkels en lossen alles steeds op dezelfde wijze op.

Onze wereld is ingericht op basis van het vaste denkraster.
Alles in mijn leven heeft mij geleerd, gemotiveerd, geconditioneerd om het leven te leven en te begrijpen via het denkraster.
School, studies, politiek, tv, opvoeding, benadering van gezondheid, geld en werkafhankelijkheid, etc.
Ik ben op deze wereld gekomen en het leek allemaal zo broodnodig en logisch dat deze inrichting en manier van omgaan met elkaar de enige manier kon zijn.

Nu ik met mijn gevoel alles anders ervaar valt voor mij de denklogica steeds meer weg.
Ik heb niet meer de neiging om steeds maar alles te moeten verklaren en begrijpen met mijn mind.
Ik deins niet meer terug voor geen enkel gevoel, want dat wat ik voel ben ik.
Een gevoel wegstoppen of negeren zou betekenen dat ik een deel van mijzelf amputeer.
En ik voel dat dat ook is wat de wereld nodig heeft.
Konden we maar even tegelijk stil staan met zijn allen.
Dan konden we opmerken wat we aan het doen zijn en of het resoneert met wat we voelen dat we eigenlijk willen.
Door het stilstaan en voelen zouden totaal andere oplossingen naar voren komen voor hetgeen wat we willen creëren.

Ik ben gestopt met oplossingen zoeken die mij worden aangedragen.
Ik demonstreer niet, teken geen petities, stem niet.
Voor mij zijn het ideeën die gecreëerd zijn om binnen het mindsysteem, de caviabak te komen tot een oplossing.
En voel zo’n diepe innerlijke overtuiging dat daar de oplossing niet ligt, omdat alleen maar de mind bevestigd van haar functie.
Door steeds maar weer te voelen in elk moment waar mijn waarheid en behoefte ligt, creëer ik mijn eigen werkelijkheid.
Het is een werkelijkheid van absolute transparantie, eerlijkheid, directheid, zachtheid, openheid, stromen, autonomie, creatie.
Als ik mij verbind vanuit mijn werkelijkheid met het leven om mij heen, dat krijgt het leven om mij heen te maken met nieuwe mogelijkheden die de mind niet kan bedenken.
Het is het voeden en behouden van de spontaniteit en verbinding.
En bovenal zien dat iedereen die leeft op deze planeet op zijn manier zijn best doet om het leven te begrijpen, te vormen en zo aangenaam mogelijk te maken.
Maar de warrior in mij strijdt om in iedereen te zien dat het veld van onbegrensde en onvoorwaardelijke liefde in hun aanwezig is.
En slechts met mijn waarneming vanuit mijn gevoel zet ik alles om mij heen in beweging, wetende dat alles energie is.

Ik bekrachtig elke vlam met een glimlach van aandacht.
Een nieuw bewustzijn wordt geboren van binnen naar buiten.
Ik zie het groeien om mij heen en wereldwijd.

Bron: https://joyfulhappening.com/Ik-En-Deze-Wereld/

=============================================

Me And This World

by Arlette Krol

For years I have realized that something is not right in this world.
A feeling inside that things are different of what  I am taught, mirrored…

My search ran through personal development, spirituality, trauma therapy, whistleblower videos, etc.
I turned everything inside out and that gave me a special perspective.
From every movement, belief, information, teaching that was presented to me, I have come to recognize that they want to show me how the world works.
The moment I went along with that for a while, I then went in a specific direction.
Then that became my new perspective and I always found evidence that my insights were the most accurate.
I felt emotions that confirmed my belief.

The feeling that something is not right in this world never went away. It stayed.
Despite the vast amounts of experience, wisdom and knowledge I had gained over the years.
Little by little I started to feel all those bits of information.
To fully feel, to enlarge and to observe what it really does to me.
Feel the spots in my body where it touches and the vibration that goes with it, causing a sensation in me.
Following it all the way with my consciousness in complete curiosity and confidence.
Experience the maximum range in myself in complete safety.

I found out that life on Earth is more than I ever thought.
That feeling gives a much broader and deeper meaning to information, whether or not mine.
The feeling can make endless connections and continuously add deeper layers to the experience.
It’s just what my consciousness gives its attention to.
My conscious attention sets everything in motion in me.
Nothing is more static.
Potential options open up like flowers in the sun.
When I have completely felt it, the rigidity disappears and an wide field opens up with all directions open.
It feels soft and rich in wisdom. It feels connected and autonomous at the same time.
It feels connected to everything, even to the countless that I don’t even know exist.

But when my head gets involved, it neatly arranges all information (whether or not mine) in frames of reference.
Then there is no movement.
Cause and effect is fixed, so I notice that all other options are automatically excluded.
All my life I have explored the world through my mind.
I also wanted to understand my feelings and tried to see logic in them.
Everything was explained according to previously acquired information through education or experience.
For me it feels like thinking works according to a fixed grid.
Everything for which no place has been set up in origin is not even perceived by the mind.
I keep comparing it to that TV box they used to let guinea pigs run around in looking for the best gate.
The logic we are looking for is behind the gates.
And the baffles in the box itself represent obstacles, distractions, direction and even trauma.
And again and again the mind tries to get to the best gate by another way.
We run in circles and always solve everything in the same way.

Our world is organized on the basis of the fixed thinking grid.
Everything in my life has taught me, motivated me, conditioned me to live and understand life through the grid of thought.
School, studies, politics, TV, education, approach to health, money and work dependency, etc.
I came into this world and it all seemed so necessary and logical that this arrangement and way of relating to each other could be the only way.

Now that I experience everything differently with my feeling, the thinking logic increasingly disappears for me.
I no longer have the tendency to have to explain and understand everything with my mind all the time.
I no longer shrink from any feeling, for what I feel is me.
To hide or ignore a feeling would mean amputating a part of myself.
And I feel that’s what the world needs too.
If only we could all stand still at the same time.
Then we could notice what are doing and whether it resonates with what we feel we actually want.
By standing still and feeling, completely different solutions would emerge for what we want to create.

I have stopped looking for solutions that are presented to me.
I don’t protest, don’t sign petitions, don’t vote.
For me they are ideas that have been created to come to a solution within the mind system, the guinea pig box.
And feel such a deep inner conviction that the solution is not there, because only the mind confirms its function.
By constantly feeling in every moment where my truth and need lie, I create my own reality.
It is a reality of absolute transparency, honesty, directness, softness, openness, flow, autonomy, creation.
When I connect from my reality with the life around me, the life around me has to deal with new possibilities that the mind cannot imagine. It is nurturing and maintaining the spontaneity and connection.
And above all, see that everyone who lives on this planet does their best in their own way to understand, shape and make life as pleasant as possible.
But the warrior in me fights to see in everyone that the field of limitless and unconditional love is within them.
And only with my perception from my feeling do I set everything around me in motion, knowing that everything is energy.
I empower each flame with a smile of attention.
A new consciousness is born from the inside out.
I see it growing around me and worldwide.

Source: https://joyfulhappening.com/Me-And-This-World/