Onze krijgersreligie

(door David Price)

Opeenvolgende golven van invasies door de Indo-Europeanen begonnen met de onttroning van de Grote Godin. De data waarop deze golven begonnen, worden door verschillende autoriteiten gegeven tussen 4500 v.Chr. en 2400 v.Chr. De godinnen werden niet volledig onderdrukt, maar werden opgenomen in de religie van de indringers.

De indringers legden hun patriarchale cultuur en hun krijgersreligie op aan het overwonnen volk. De Grote Godin werd de onderdanige gemalin van de goden van de indringers, en attributen of macht die oorspronkelijk toebehoorden aan een vrouwelijke godheid werden onteigend en aan een mannelijke godheid gegeven. Verkrachting verscheen voor het eerst in mythen, en er ontstonden mythen waarin de mannelijke helden slangen doodden – symbolen van de Grote Godin…

~Jean Shinoda Bolen, M.D.

Het lijkt er zeker op dat wanneer sommige mensen de woorden ‘Amerikaanse geschiedenis’ uitspreken, ze zich eigenlijk alleen maar John Wayne-films herinneren. Ze willen niet dat iemand de echte geschiedenis ter sprake brengt en de buzz om zeep helpt…

En het lijkt er zeker op dat wanneer sommige mensen het woord ‘grondwet’ zeggen, ze eigenlijk alleen maar het tweede amendement bedoelen. Boeken kunnen worden gecensureerd. Stemdistricten kunnen Gerrymandered (of gemanipuleerd) zijn. Protesten kunnen worden verboden. Voor sommige mensen is alleen het recht om wapens te dragen onvervreemdbaar.

—Jim Rigby

Als de gezichten van je ouders nooit oplichtten als ze naar je keken, is het moeilijk om te weten hoe het voelt om geliefd en gekoesterd te worden…

― Bessel A. van der Kolk

Ergens op deze drukke planeet, op een plek waar ik nog nooit eerder ben geweest en die ik in mijn leven nooit zal bezoeken, heeft iemand die ik niet ken en nooit zal ontmoeten, zojuist een gebed uitgesproken in een taal die ik niet versta als een uiting van geloof in een religie die ik niet accepteer. En toch was het gebed voor mij…

~ Steven Charleston

We stellen ons voor dat een meester iemand is die precies weet wat hij wil zeggen en dat met verbazingwekkende deskundigheid zegt, maar misschien werkt het niet zo. Misschien is creativiteit een manier om te leren, om nieuwe realiteiten te ontdekken, om inzichten bloot te leggen die je in je diepere zelf had verborgen. Onze cultuur structureert onze psychologie zodanig dat we grote delen van onszelf onderdrukken. We hebben een manier nodig om toegang te krijgen tot wat we al in onze botten weten. Creativiteit kan hierbij helpen omdat het een beetje lijkt op droomanalyse, het onthult de diepere mind en zijn intelligentie.

Je hebt wel onderscheidingsvermogen nodig. Niet alles wat het zegt is onfeilbaar wijs. Soms is het gewoon onzin.

Onze gevoeligheden zijn ingeperkt tot een persoonlijke positionering die alles daarbuiten negeert. We verliezen het contact met de wereld en met onszelf. Het patriarchaat probeert binnen dit paradigma te functioneren terwijl het zijn plunderingen en tragedies verontschuldigt en wij die in dit systeem zijn opgegroeid, denken dat het normaal is.

Ik ben geïnteresseerd in het soort creativiteit dat zowel schoonheid als inzicht onderzoekt, omdat ik die dingen in de wereld mis. De manier waarop we zijn opgeleid en gevormd als leden van onze cultuur, lijkt dergelijke dingen te negeren in plaats van ze centraal te stellen in ons leven, waar ze thuishoren. Ik ben het niet eens met die manier van leven.

Primaire overleving is natuurlijk belangrijk, maar dat geldt ook voor een bloeiende ziel en menselijke geest. Ik denk dat we eigenlijk schoonheid, vriendelijkheid en een gevoel van verbondenheid nodig hebben om te overleven. Ik zie niet in hoe de wereld kan overleven zonder die dingen, simpelweg omdat ze fundamenteel zijn voor het leven in al zijn vormen. Kan het nog duidelijker worden?

The Kiss, by Italian painter Silvio Allason (1910)

Alles terugbrengen tot eigenbelang creëert een roofzuchtig economisch en politiek systeem dat vervormt wie we zouden kunnen zijn. We worden uiteindelijk hele kleine versies van onszelf. Kinderen die in dit systeem zijn opgevoed en het niet fundamenteel in twijfel trekken, zitten gevangen in een plichtmatig leven. Het is van vitaal belang om inzicht te ontwikkelen, wat een proces is die nooit eindigt.

Dat is de waarde in het creatieve proces. Dat is de waarde van artistiek werk, want het is steeds opnieuw kijken. Het is zoeken naar inzicht in wat waar en actueel is. We stellen ons voor dat er mensen zijn, hoe zeldzaam ook, die al het belangrijke al weten. Dat betwijfel ik. Ik denk dat we allemaal op een leercurve zitten, gewoon omdat we in deze wereld leven, en we zullen lessen en uitdagingen blijven krijgen zolang we leven. We blijven de Werkelijkheid ontdekken. Daarom zijn we hier.