Richard Pols: Vandaag had ik het onderzoek in mezelf en dat ging over Wat VIND ik toch allemaal van de werkelijkheid? Daarbij vond ik dit stuk wat aansluit op mijn wezenlijke kijk naar mijn persoonlijkheid.

MVS: En als dan iemand tegen je zegt van: goh, wat fijn dat ik je weer zie, en je afgestemd bent op de Oorspronkelijke Taal in jezelf, dan hoor je aan de voorkant de woorden, en iedereen reageert daarop en jij reageert niet meer daarop, jij reageert op de informatie daarachter. Dat is eigenlijk de Oorspronkelijke Taal, en als we daarin terecht willen komen in onszelf, dan kun je niet anders dan daarin gaan zoeken in jezelf, van wat is er nou werkelijk ten diepste in mijzelf gaande, wat voel ik, wat is dan ik, wat is gevoel, wat is gedachte, dus al die thema’s komen tevoorschijn.

 Eén van de redenen waarom de mens hier op deze aarde helemaal niet open in het contact staat met andere beschavingen is omdat zij de taal niet spreken van de kosmos, dat is een kosmische taal, dat is niet een taal van dit universum, maar het is een taal wat bestaat uit alle werelden bij elkaar opgeteld, waar alles samen is, één gigantisch onuitputtelijk oneindig veld van bewustzijn, dat is dus kosmos, kosmos is de optelsom, even wiskundig gezegd, van alles wat is, en die kosmische taal, die trilling spreekt de mens op aarde niet. We zijn aanwezig in een lichaam wat gericht is op modellen, op systemen, op denken hoe de ander denkt.

En jij moet denken zoals de ander ook denkt, anders begrijpt een ander jou niet meer en dan voel jij je eenzaam en misschien wel uitgestoten en als je je uitgestoten voelt gaat er een ander programma lopen. En dat is misschien wel van ja, als ik uitgestoten ben of dan hoor ik er niet bij, en als ik er niet meer bij hoor, ik tel niet meer mee dan ben ik zielig, ben ik niet meer in de kudde, en misschien word ik dan wel opgegeten door een roofdier. Dus die energie zit er vaak achter. We moeten ons zoveel mogelijk in de kudde vinden daar ben je het veiligst, tussen alle andere dieren ben je het veiligst. Ik heb ervoor gekozen, heel bewust, om niet in die kudde te zijn, maar ik doe vaak wel alsof, omdat dat ook een instrument is om in die kudde te zijn. Dus wat ik doe is dit, voor mijzelf ben ik me bewust dat ik op mijn eigen manier mag leven, en dat doe ik ook ten diepste, en dat is niet altijd het makkelijkst en dat zullen jullie ook ervaren, maar dat betekent niet dat ik mij helemaal in de afzijdigheid moet houden om zuiver te zijn. Als je je eigen innerlijke kracht weet te ontwikkelen en dat heb ik zoals ik ernaar kijk redelijk voor elkaar, lang niet op alle vlakken want dat is de uitdaging ook voor mij, dan ben ik net als ieder mens ook mee bezig, maar de uitdaging is dat op het moment dat je die kracht goed kunt ontwikkelen, dat je met die kracht niet perse buiten de kudde blijft. Want als we het hebben over vermenging van energie, is het ook nodig om in die kudde, het bewustzijn van de mensen en dan is die kudde iets heel dienstbaars, omdat het de mensheid zelf is die heel mooi is, die ook die taal spreekt, om daarin aanwezig te zijn, en daarin te leven, ben ik dus autonoom, ik leef in die diversiteit van mensen, maar ik ga niet die taal spreken van die mensen, dus ik ben erin aanwezig, ik blijf bij mezelf, en ik blijf mijn eigen taal spreken. En dat is wat wij allemaal tegenkomen, hetzij op je werk, je vriendenkring, waar dan ook, je merkt dat het iets is met jou wat toch anders is dan de hele hoeveelheid aan mensen zeg maar, er is iets bijzonders aan de hand.

Dat is een diepste staat van liefde in jezelf, van zijn, waarin je zonder te denken weet vanbinnen: dit is waar het om gaat, deze taal, dit is de wereld, het universum. Wat ik nu voel, deze energie, wat ik nu ben, dit is wat het is, hier gaat het om. Dát gevoel is dus een veld.

En dan hebben we nog een ander veld en dat is onze persoonlijkheid, en dat is ook een energieveld, die persoonlijkheid is geïnstalleerd in een fysiek lichaam en onze persoonlijkheid, fysieke en neurologisch bewustzijn wat een deeltje is van een veel groter kwantumbewustzijn van het wezen, als dat niet aan de kant wil gaan, een beetje, het hoeft zichzelf niet weg te cijferen, maar dienstbaar aan de kant kan gaan, zo: oké ik maak ruimte, maar ik weet niet waarvoor, maar ik maak ruimte voor iets in mijzelf. Als dat niet gebeurt dan blijft die persoonlijkheid altijd aan de voorkant staan, het blijft altijd zorgen dat datgene wat er binnenin is niet naar buiten kan komen.

En dat is het resultaat wat we hier op de aarde zien, dat mensen de ruimte aan zichzelf niet geven en ook een ruimte daardoor aan een ander niet geven. Als ik de ruimte van iemand niet krijg om te zijn wie ik ben, dan weet ik, kosmische wet, dat de ander dat voor zichzelf ook niet doet. Dus dan vind ik het ook volkomen normaal, dat ik die ruimte niet krijg. Dat is een innerlijk weten, ik weet dat, moet ik dan ook boos worden op die ander? Nee. Die ander kan het dus op dat moment gewoon niet. Ik hoef er niet over te oordelen, niet over te denken, geen mening over te hebben. Als iemand daarnaar vraagt, wat denk je daar dan van? Dan moet ik echt zoeken in mijn systeem, dan moet ik echt antwoord geven, niets, ik denk daar niets van. Het is er gewoon zo niet. Ik ervaar dus gewoon dat iets is zoals het is.

Bron: Martijn van Staveren 2018 02  EDU d3

Foto: Marike Dijkstra