Een Zen-verhaal

Er was er een man, die een boot had en ging vaak in zijn bootje midden in de rivier zitten om in alle rust te mediteren. Op een avond, toen het al schemerde zat hij wederom rustig in zijn boot.

Hij zag een andere boot de rivier af op hem afkomen. In eerste instantie leek het hem zo leuk dat iemand anders op een mooie zomeravond ook aan het genieten was aan de rivier. Dan realiseerde hij zich dat de boot steeds sneller op hem afkwam. Hij begon te schreeuwen: ‘Hé, kijk uit! In de naam van Peter, ga opzij!’ Maar de boot kwam steeds sneller recht op hem af terwijl hij daar al de tijd stond, schreeuwend en met zijn vuist schuddend, en dan botste de boot regelrecht tegen hem aan. Toen zag hij dat het een lege boot was. Het was het begin van zijn innerlijke reis.

Dit is het klassieke verhaal over onze hele levenssituatie. Er liggen veel lege boten. We schreeuwen altijd en schudden onze vuisten tegen ze. In plaats daarvan zouden we onze gedachten kunnen laten stoppen. Zelfs als ze onze mind maar voor 1,1 seconde stilzetten, kunnen we in die kleine pauze rusten. Op deze manier heeft alles wat we tegenkomen het potentieel om ons te helpen compassie te cultiveren en ons opnieuw te verbinden met het grootse, open karakter van onze mind.’

Bron: http://www.mindfulnext.org/mindfulness-and-empty-boats/

Foto: Empty boat, Thomas Gorman on Flickr