Pot luck

Hele leuke heuveltjes hadden zich op mijn bord gevormd. Opscheppen kent tenslotte vele varianten.
Kleuren en geuren snuffelden aan mijn neus. Een hapje lonkte. Mmmmmmmm …… en soms ook he wat verrassend!
Ik realiseerde mij dat ik vele beschavingen op mijn bord had liggen want die zaten energetisch verbonden, middels de specifieke kok-creator van ieder heuveltje, aan al die verschillende hapjes waar ik zo intens genietend van aan het peuzelen was. Besef. Hapje voor hapje.

Zo naar een bord vol voeding kijken ervaar ik als verrijkend. Wetende dat ik trilling ben en ook dat wat ik in mijn mond steek dat is. Trilling voegt zich in/bij trilling ….. plaats hier maar eens een beeld bij in dit nu. Die bewegingen die met elkaar vloeiend dansen en die wij zien als lijf en organen met taak.

Wat nu, als 1 van die kok-creators wellicht net voor de bereiding de teen pijnlijk gestoten heeft. Dan is die gemoedstoestand vast ook meegereisd in zijn cq haar creatie.
Die emotie wordt dan door alle aanwezigen tot zich genomen ….. wat voor uitwerking heeft zoiets op de groep, op de groepsenergie? Kan ik mijzelf daar daadkrachtig bewust van laten worden middels voelen?
Heeft dat invloed op de rest van het samenzijn …. mijmer ik voort.

Ik kijk naar de olijf met knoflook en zie het blaadje sla, de biet, de rijst. Allen hebben eigen vorm, kleur en smaak. Een uiring is dan wel rond maar plat daar waar een olijf volledig de ronde vorm omarmt. Al die vormen bij elkaar proeven als geweldige salade! Iedere unieke geur, smaak en verschijning draagt daar aan bij.

Zou een olijf, net als mensen vaak on/bewust doen, naar een blaadje sla kijken als ‘anders’?
Kijkt een rode biet afkeurend naar de witheid van de feta?

Of omarmen zij elkaars uniciteit, wetende dat het totaal van het palet de kracht IS.

Ik glimlach mijn bord zachtjes toe en geniet van de rijke wijdsheid die het mij toont.

Spiegel (11 dec 2023)

ben ik schoon, als ik woorden kloon
lijk ik blij of verdrietig, als ik traan
ben ik integer, als ik kabelend kleefrag spin
of zet ik juist de matrix vol aan

ben ik helder, als ik weet
ben ik zuiver, als ik zie
spreek ik zwijgen als oertaal in mij
consumeer ik, of sta ik krachtig vrij

hoe eerlijk kijk ik naar mijn spiegelbeeld
want alleen zo kan mijn eigen hart geheeld

hennydewaart.nl

De Aanleiding voor de Bronreeks

Waarom de Bronreeks?

Nieuwe ideeën ontstaan vanuit een gevoel, vanuit een verlangen, een innerlijke drive… wat je niet
kan vatten met je hoofd, maar wat uit een zaadje opeens gaat ontkiemen, als er de juiste
voedingsbodem en omstandigheden aan gegeven worden. Vaak onbewust. Mijn gevoel was een
Handvest voor de Aarde te willen neerzetten en eigenlijk een handvest voor het Leven zelf. Maar
waarom? .. Omdat ik ervaar, dat door de toenemende ont-aarde ontwikkelingen in de samenleving
de mens steeds verder ontworteld wordt, afgesloten van de Natuur en zichZelf. Door louter om mij
heen te kijken besef ik, dat er steeds meer onenigheid en verdeeldheid ontstaat tussen verschillende
opvattingen met angst en stress, waardoor onbegrepen en ongehoord, een steeds grotere Zelf-
verwijdering plaatsvindt. Dit alles gecreëerd door de zoekende en onbewuste mens zelf, die zichzelf
in de tijd laat exploiteren voor strijd.

Hoe geef je dit handvest vorm? Hierop door filosoferend zijn wij, met een aantal mensen, tot een
prachtige vorm gekomen, om het werkelijke Leven, de werkelijke Mens aan zichzelf te blijven
herinneren, door middel van een Bronreeks. Een handvest in de vorm van Levende verhalen…
ervaring-verhalen voor en door de “gewone mens” geschreven… Verhalen die IN de mens afspelen,
vanuit het hart, vanuit een diep gevoel, vanuit onze diepe Kern en het ultieme brede Levensspectrum
van ons multidimensionaal waarnemingsvermogen. Vertellingen die appelleren aan ons Ware Zijn.
Uniek, en toch zo herkenbaar voor ons-Zelf.. onze Kern waarmee wij allen verbonden zijn, echter zo
onbereikbaar lijkt. Verhalen met onlosmakelijk verbonden visies, die jou her-inneren aan, wie je Echt
bent. Verhalen die ons raken! Verhalen die herinneren aan ons eigen Oorspronkelijke Levensveld.
Aan Mens Zijn. Vertaald in een Bronreeks van persoonlijke verhalen uit het hart gegrepen, met een
gouden randje zo mooi, die er Echt toe doen. Geschreven door en voor iedereen, op zijn of haar
eigen wijze, die zijn stem in dit kader wil laten horen. Verhalen en poëzie, puur beleefd of
geïnspireerd vanuit jeZelf. Jouw Aandeel. Jouw Waarheid. Eenvoudig, Echt, Aards, Goddelijke en
toegankelijk.

Het gaat om het optekenen van de werelden die wij geleefd hebben, nog Leven en van
dromen, die gelezen en gezien willen worden en het innerlijke gevoelsleven weer Aanzetten.
Verhalen waarbij liefde en leven gedeeld wordt. Verhalen waarin wij ons Zelf herkennen, die ons er
aan herinneren, dat wij Krachtige Scheppende Gevoels-Wezens zijn. Verhalen, die ons wakker maken
voor het Koninkrijk IN onszelf, in onmetelijk gevarieerde multidimensionale werelden, om ons
bewust te worden van onze oneindige authentieke Creatie Kracht. Verhalen die ons diep van binnen
raken.. en zijn of haar medemens Echt Mens-Zijn toont vanuit diepe kosmische innerlijke verbinding.
En dát is de enige Echte geschiedenis en de toekomst!

En het gekke is… zo moeilijk is het niet. Het zit
namelijk al IN je. Ieder kind dat geboren is, draagt deze Vonk, de Scheppingskracht in zich mee. Het is
een kwestie van her-kenning en her-innering aan- en vertrouwen in het Leven Zelf.
In deze verhalen zijn kernwaarden van het leven beschreven en benoemd die raken, die de
werkelijke Oorspronkelijke Mens weer laten voelen weer in verbinding te zijn met haar eigen
waarachtige Aanwezigheid. Verhalen, die in kernachtige woorden de essentie van de hartfrequentie
weergeven, en doen beseffen en voelen, wat die woorden werkelijk betekenen. Met in achtneming,
dat woorden slechts naar de Levende waarheid verwijzen, maar deze niet zijn. Het begint bij deze
druppel. Laat het een stromende golf van Levendigheid worden.

Dit is de essentie van het handvest van het Leven. Her-Integreren van Kerngevoelens… Hoe herken je
Brongedrag? Maar zonder schrijvers geen Bronverhalen, en dan al helemaal geen Bronreeks.. Van hieruit doe ik
ook de oproep: Laat je inspireren door de verhalen die je gaat lezen en laat je Stem ook horen voor
Nu, voor de wereld van de toekomst, voor de Aarde en voor je kleinkinderen..
Heb jij ook een mooi Levend verhaal? Doe je mee? Wil je meer weten? Lees de Criteria hieronder
waaraan de tekst moet voldoen met voorbeelden van Kernwaarden, om samen ons Grote
LevensVeld Leefbaar en Echt Levend te houden.

Viathou

Criteria van Verhalen

Als je een bijdrage wilt leveren aan de Bronreeks, ben je van harte welkom hieraan deel te nemen.
De criteria vind je hieronder, evenals een aantal voorbeelden van andere kernwaarden. Op deze
manier wordt het Handvest voor het leven, een levend ijkpunt en verbinding met jeZelf en elkaar. De
verhalen worden ingedeeld door een samengestelde kerngroep. Bij veel input maakt de kerngroep
de keuze welk(e) van de ingestuurde verhalen per indiener uiteindelijk in het 1 e of de
daaropvolgende boekje opgenomen gaan worden.

Criteria
@ Tijdloze verhalen met een gouden randje, om in te lijsten zo mooi…
@ Ter her-innering aan elkaar en onze oorspronkelijke wereld
@ Alleen tekst in vormen van verhalen of poëzie.
@ Maximaal 3 A4tjes, kort, krachtig en pakkend..
@ Over ervaringen/ kernwaarden in verbinding met het Leven.
@ Raken aan emoties en sprekend vanuit Intuïtie en vanuit het Hart.
@ Geaard! Echte feitelijke belevingsverhalen, wat ook dromen kunnen zijn.
@ Ondersteund door 1 Kernwoord/gevoel : Hoe herken je Brongedrag..!
@ Geen, ego-, religie- en channel gerelateerde verhalen..
@ Meerdere verhalen mogelijk
@ Aanleveren in goed Nederlands, in word doc met titel van verhaal en in een woord uitgedrukt Kernwaarde.
@ Zelf redigeren en aangeven of jouw verhaal anoniem of met naam vermeld wordt. Kernwaarden

Het lijkt ingewikkeld, maar de energie die Kernwaarden met zich meedragen zijn makkelijker te
voelen dan je denkt. Hierbij voorbeelden van Kernwoorden van een innerlijk verbonden Goddelijke/Bron gekoppeld aan levenshouding.

Wat spreekt jouw verhaal?

Vrijheid
Vertrouwen
Respect
Dankbaarheid,
Verwondering
Vriendelijkheid
Bescheiden/nederigheid
Vrijgevigheid, gulheid, gevend, gunnend
Goed gehumeurd/temperament
Beleefdheid/welgemanierdheid/hoffelijkheid/koninklijk.. Zachtheid/tederheid
Eerlijkheid/oprechtheid
Onbaatzuchtigheid/onzelfzuchtig
Kracht
Liefde
Standvastig/onwankelbaar
Toewijding
Open
Transparantie
Oordeelloosheid
Gelijkwaardigheid
Weten
Waarheid
Schoonheid
Geborgenheid/Veiligheid
Verantwoordelijkheid
Afstemming/Anticiperen
Begripvol, mededogen
Dienstbaarheid
Intuïtie/invoelend vermogen
Empathie
Levensles
Bewustwording
Zorg
Betrokkenheid
Stilte
Passie
Vreugde
Blijheid
Lichtheid
Vrede
Humor/Geestigheid
Alertheid
Enzo…..voort..

Je kunt je verhaal (voorlopig) opsturen naar info@hoogdeelen.nl

De Bronreeks
“Ter herinnering aan jou en mij uit de Oorspronkelijke wereld”

Beste mensen,

Al enige tijd heb ik het gevoel een handvest voor de Aarde te willen neerzetten. Dit naar aanleiding van toenemende ont-aarde ontwikkelingen in de samenleving met als gevolg de ontworteling van de mens, afgesloten van de Natuur en zichZelf.
Ik wil dit doen, samen met jullie, voor elkaar en de kinderen van de toekomst.
Het delen van Liefde en Leven. De ontmoetingen met elkaar op bronniveau is Goud. Ik wil ook een innerlijke Ijkpunt, toetsbord, handenvest.. van waarachtig mens Zijn aangeven, terug naar de verbinding, opdat dit niet vergeten wordt. Het Paradijs van ervaringen beschrijven op onze prachtige Aarde en niet zonder reden en doel…

Na een oproep bij Brongenoten in de Blegny2 groep bijeenkomst, hieraan te willen meedenken en bijdragen, zijn we met een aantal tot een hele mooie vorm gekomen. Een Bronreeks van persoonlijke verhalen uit het hart met een gouden randje, die er Echt toe doen. Geschreven Vóór Bronwezens … dóór Bronwezens, door en voor iedereen, die zijn stem in dit kader wil laten horen.
Verhalen puur beleefd of geïnspireerd vanuit jeZelf. Jouw AAN-deel. Jouw Waarheid. Eenvoudig, Echt, Aards, Goddelijke en toegankelijk. Het gaat om het optekenen van de werelden die wij geleefd hebben, nog Leven en van Dromen, die gelezen en gezien willen worden en het innerlijke gevoelsLeven weer Aan-zetten. Een herinnering aan Echt Mens Zijn! De enige Echte geschiedenis en toekomst. Nu dus.. deel dit!

Het idee is een soort samengestelde boeketreeks, maar dan een Bronreeks met een essentie; een Goddelijke boeketreeks ;-), die uit vele doorlopende delen kunnen gaan bestaan. Hoe meer hoe beter… Allemaal celletjes AAN…
In deze verhalen zijn kernwaarden van het Geestelijke leven voor het Leven geschreven die raken, die de werkelijke Oorspronkelijke Mens weer laten voelen weer in verbinding te zijn met het waarachtige Leven. Puur verhalen die jou in de oorsprong hebben geraakt. Her-kenning en her-innering.
Het begint bij deze druppel.
Laat het een stromende golf van Levendigheid worden…

Natuurlijk ontkom je niet aan criteria. Ons streven per deel gaat tot ongeveer 125 pagina’s en uitgegeven zo mogelijk zonder belang.
We geven dit aan elkaar…  

En verder:
@ Tijdloze verhalen met een gouden randje, om in te lijsten zo mooi…
@ Ter her-innering aan elkaar en onze oorspronkelijke wereld
@ Alleen tekst in vormen van verhalen of poëzie.
@ Maximaal 3 A4tjes, kort, krachtig en pakkend..
@ Over ervaringen/ kernwaarden in verbinding met het Leven.
@ Ondersteund door 1 Kernwoord* : Hoe herken je Brongedrag..! (benoem dit kernwoord apart onder het verhaal)
@ Raken aan emoties en sprekend vanuit Intuïtie en vanuit het Hart.
@ Geaard! Echte feitelijke belevingsverhalen, wat ook dromen kunnen zijn.
@ Geen, ego, religie en chanel gerelateerde verhalen..
@ Meerdere verhalen mogen.
@ De verhalen worden ingedeeld. Bij veel input maakt de kerngroep/ en eventueel de uitgever de keuze welk(e) van de ingestuurde verhalen per indiener uiteindelijk in het 1 e of de daaropvolgende boek opgenomen gaan worden.
@ Aanleveren in goed Nederlands, in word doc met titel van verhaal en naam
@ Zelf redigeren en aangeven of jouw verhaal anoniem of met naam vermeld wordt.

De criteria kunnen bijgesteld of aangevuld worden. We zoeken nog een uitgever. Heeft iemand een goed idee? Laat het ons weten.
Heb je een mooi Levensverhaal? Doe je mee? Wil je meer weten?
Contact of stuur je verhaal op naar Viathou: info@hoogdeelen.nl of Mariëlle: m.l.jansen01@kpnmail.nl.
Met onze “Kerngroep”, gaan we deze Bronreeks-kick-off verder vormgeven,
Namens hen, grote Dank!
Viathou

*Voorbeelden van kernwaarden voor een innerlijke Bronlevenshouding. Wat spreekt jouw verhaal?:
Vrijheid
Vertrouwen
Respect
Gelijkwaardigheid
Dankbaarheid,
Verwondering
Vriendelijkheid
Vrijgevigheid, gulheid, gevend, gunnend
Goed gehumeurd/temperament
Beleefdheid/welgemanierdheid/hoffelijkheid/koninklijk..
Zachtheid/tederheid
Eerlijkheid/oprechtheid
Onbaatzuchtigheid/onzelfzuchtig
Kracht
Toewijding
Oordeelloosheid
Zorg
Empathie
Betrokkenheid
Vreugde
Vrede
Humor
Blij Blij

En zo voort …….

Huis dier!

Wat een apart fenomeen. Door het domesticeren onvrijwillig gekooid tot huis dier, wat voelt als een dier dat eigenlijk alleen erkend wordt in/om het huis.
Buiten mag, maar als je de pech hebt in het vakje HOND gezet te zijn, vaak alleen aangelijnd. Dit omdat er niet met elkaar gecommuniceerd wordt want “dieren die snappen toch niet wat ik zeg  joh”.

Het raakt me iedere keer weer mega diep als ik een mens een hond letterlijk voort zie trekken. Snuffelen? Nee plassen/poepen en gelijk weer terug in het huishok ja, want ik moet weg!
En de kat, de kat denkt er het zijne van, Zen als ze is. Die beziet deze realiteit op geheel  eigen wijze.
Wanneer opgesloten in huis probeert ze alle nooduitgangen als de drang van ‘buiten en vrij’ te heftig wordt en zijn er geen open ramen, deuren of kattenluik tja …… menig behang weet de uitkomst. En de dierenarts, die wordt er steenrijk van.

Wat als we deze prachtige, krachtwezens nu eens gaan ‘zien’ als medereizigers en ze met respect gaan behandelen.
“Ik vind het zo gezellig als Ik thuis kom” wordt dan verleden tijd. En wat mij betreft is het is de hoogste tijd voor verleden tijd, want waar zit hier het ‘samen’?
Of erger nog ‘Neem je een nieuwe?’ …. dit nav een overlijden/ontkoppelen.

Ieder wezen heeft ruimte nodig om te kunnen zijn wie hij/zij is! Al het leven verdient ons respect.
Ook de (huis)  hond, kat, goudvis, hamster, paard, parkiet enz en is jouw eigen tijd kostbaar(der)dan doe je het diertje een groot plezier door jouw woonomgeving niet haar nieuwe thuis te laten zijn.

Weg met het ‘aankoopgedrag’ als ware het een gebruiksvoorwerp.

Goed nadenken, goed invoelen, wikken en wegen ingebed in zorgvuldigheid en er voor de volle 100% voor gaan als de keuze van het dier op jou valt en jouw keuze ook ‘ja’ is. Deze volgorde ervaar ik zelf als zeer waardevol.

Samen gouden momenten creëren, hoe mooi is dat!

Het is zo veel, zo veel, zo intens veel.
Het is zo groot, zo groot, zo enorm groot ……….. maar vooral eeuwig zonder de rand van “tijd”.
‘Schijnt’, al vang ik in mij, via mijn hart, al wel flinters op van ‘blijkt‘.
Toen ik ‘het’ voor het eerst hoorde, jaren terug, dat reïncarnatie niet bestaat maar een invoeging van buitenaf is, via boek, docu of therapeut, dat zich (als leven) achterwaarts uitrolt in jouw brein en zo de zogenaamde ervaring doet voelen als “waar”, als waarheid van geleefde herinnering, was ik met stomheid geslagen. Want als ik dit echt durf te beseffen, wat is dan wel waar?
Een vraag van kracht!
Een vraag van durf!
Een vraag van moed!
Alle poten onder mijn tafel waren zich op dat moment dus aan het omvormen tot niets dat meer draagt. Hoe knap gedaan eigenlijk he, mindcontrole. Deze realiteit die zich door ons heen gevouwen heeft en waaraan ons brein zo hecht gekoppeld zit.

Mijn boomtakken zijn eindeloos breed dus ik vlieg even een andere (tak) op ….
De vraag ontpopte via buiten. Durf ik in iets te stappen, waarvan ik niet weet waarin, zonder er met iemand over te spreken, alleen wetende dat ik mijzelf, mijn wezenrijkheid altijd meeneem, waar ik ook ga?
Kort daarna kwam de ervaring inpandig, in mijn lijf dus. Mijn gouden kern waar zich alles maar dan ook alles in/doorheen afspeelt, dit gouden NU blijkt enkelvoud. Er werd hartelijk om gelachen toen ik trachtte dit te delen en al typende moet ik daar weer om lachen want ja woorden, ze schieten zo intens te kort om uit te drukken wat ik voel. Ook ik ja, eindelijk. Gelijk besef ik dat deze woorden die jij nu leest ook al begrenzend werken want ik draai en tol zachtjes om mijn kern heen, kort diverse scenario’s in, als Henny. De spiegel als eerlijk naar mijzelf, het is een must.

Brein-denken. Ik ervoer mijzelf altijd als een soort paranoot die daar bovenin bijna niet te kraken was. Daar bovenin bestond tijd, lineair denken. Agenda. Straks. Morgen. Volgend jaar en vooral gisteren en vroeger toen ik klein was waar oude pijnen van destijds en slacht offer(schap) zich toonden. Interessante spatie in dat woord he!
Tot ik door die bodem begon te zakken…. De gelaagdheid van voelen is bijzonder, wonderschoon en ook best een uitdaging maar oh wat ervaar ik het als rijk en ruim!

Verbondenheidsveld. Wow …. onbenoembaar edoch steeds meer voelbaar. Nooit alleen maar altijd een vorm van samen met het leven in allerlei vormen. “Same Light, different lamps” las ik ooit. Wat een wezenrijkheid. Dankbaar!

Terug naar de vermeende herinnering(en). Wat staat is mijn kern, mijn goud!
Ik koester al wat ik meegemaakt lijk te hebben, mij realiserende dat dit mogelijke invoegingen geweest zijn waarvan er mooie, fijne, leuke, ondersteunende momenten geweest zijn, maar er ook grof geweld was. Fysiek of anders.

Mijn goud, mijn gouden kern.
Nooit niet!

—

p.s. boobytrap of/in the mind – pak je het aan dan pak je het uit en activeer je het zelf in jezelf, dan nestelt het zich in jou als “echt” en reageert jouw cyber biologische lichaam navenant.

Mijn ervaring met Richie’s plank experience!  (februari 2023)

Omdat ik er al een paar keer naar gevraagd ben zet ik het toch hier ook even neer. Deelmomentje. Mede ook omdat “de ogen” er (tijdens mijn wandeling op de plank) een kleine edoch cruciale rol in hebben gespeeld  #in-zicht #besef #daadkracht #keuze

Ik wist van te voren, dit kan ik maar 1x echt goed ervaren en dat is direct de 1^e keer. Zodra ik die plank op stap en ga lopen, MOET ik die stap er af ook maken! Heel bewust!
Even voor de duidelijkheid, je loopt in de gameshop ruimte dus ook fysiek over een bewust wiebelende plank naar de punt van die plank waarbij het de bedoeling is dat je er af stapt, de diepte in, want dat is wat de VR bril op je neus je laat zien en je lijf je laat voelen. Hoogte/diepte.

Aldus sprak ik hardop uit dat ik van de plank af zou gaan stappen, zette de VR bril op en ging de VR lift in, lift muziekje erbij en hoppa op naar boven.
En dan gaan de liftdeuren open en zie en ervaar je …… hoogte/diepte. Een enorm uitzicht waarbij de virtuele plank die zich voor je neus bevindt, voor je gevoel een 2 meter het gebouw uitsteekt…… en die wordt je geacht op te stappen. 
Beslist even een Wow momentje. Maar gaan!
En ondertussen sta je dus op die bewust een beetje wiebelende plank in de game shop. Dubbel effect. Ik liep. Bijna aan het einde van de plank stopte ik even om goed rond te kijken. Ik zag een helikopter, draaiende voorwerpen op de daken, hoorde vogels en zag ver in de diepte onder mij het verkeer rijden. Fascinerend vond ik het. De op de punt van de plank aangeboden taartpunten gooide ik de diepte in met de melding “die zijn voor de vogels”. De gevraagde spin werd helaas niet ingeladen. Te eng, zei de begeleider. 

Maar wat er in een flits gebeurde vond ik echt een mega ervaring.

Ik stond dus met vrolijke verbazing en licht wiebelende om mij heen te kijken en te “genieten” van het illusionaire uitzicht. Was al die tijd megagoed in mijn lijf en bij mijn voeten die over de fysieke plank heen liepen. Rustig ja, want ook van die fysieke plank kun je, met tegelijkertijd de ervaren “bovenin”, raar terecht komen.
En nu komt die….. ik keek naar beneden, naar mijn voeten en zag ze niet. Op het moment dat mijn ogen/brein geen voeten en benen registreerden (die ik al die tijd dus wel goed gevoeld had) namen ze het a la minuten over en raakte ik uit balans. Direct nam ik het zelf weer over en corrigeerde me fors, waarbij ik iemand met mijn arm een kleun verkocht. Zo, ik had de teugels weer zelf in handen!
Echter, voor die 2 seconden hadden mijn ogen/brein (en dus het systeem) mij overgenomen, vertelden mij dat ik geen benen en voeten had en dat ik dus naar beneden zou vallen. En ik voelde ze in dat korte moment ook helemaal niet aanwezig! Ze waren gewist. Heel bizar.
Weer in eigen balans stapte ik rustig naar voren en daarna de plank af….het beeld deed vallen vermoeden, maar ook dat was deel van deze illusie.

Edoch, zo snel kan het dus gaan. Zo snel kan de totale afleiding ingezet worden. En we moeten eerlijk zijn, we lopen continue met die VR bril op. Nu, deze werkelijkheid is ingeladen via de disk (metafoor) in ons brein zei Martijn al vele malen.
In de gameshop zie je 2D als je bij jezelf blijft en ervaar je 3D als je er in stapt en dus eigenlijk weg bent bij jezelf.

In deze realiteit doen echt alle zintuigen mee om het een totaal ervaring te laten zijn. Mijn teen wordt dik na het stoten en kan bij wijze van spreken zelfs gaan bloeden. Terwijl materie wetenschappelijk niet aangetoond kan worden. Iedere keer weer blijkt het gevonden “deeltje” ook niets aan vaste stof te bevatten en reizen ze ook daarin weer verder….op zoek naar.

Dus eigenlijk ben ik, IN mijzelf, op weg naar het einde van die wiebelende plank, om bewust en dus in vol besef uit deze illusie te stappen, waarbij ik mij realiseer dat ik er niet uit stap maar dat hij wegtrekt uit mijn hoofd/brein/lichaam.
Richie’s plank experience was even een bijzonder hulpmiddeltje voor inzicht  / bijzonder om te ervaren. Uitdaging om ook daadkrachtig te DOEN!

Holy moly wat kunnen kwartjes hard vallen. Als mokerslagen dreunen ze door.

De reis naar binnen maakte ik al gapende want er kwam heel wat spanning uit mijn overactieve hoofd/brein los en daarna kwam de zee van tranen. Een enorme zee van tranen.
Niet van verdriet maar van diepe, diepe geraaktheid. Ik kwam namelijk thuis en omarmde vol wat ik daar zag en wie. Mijn thuis zit in mijn kern, je kunt het ook hier in deze avatar mijn hart noemen, maar het gaat veel en veel dieper. Het beeld wat zich in mij laat voelen en zien is een kern van goud. Puur goud!
 In-zicht en besef deden namelijk alle lagen, metalen muren en afschermingen in 1 klap wegvallen. Naar alle kanten viel de gevangenis, het door mij heen gezette systeem, uiteen.

De scenario’s. De ingevoegde ervaringen waarvan ik me ineens realiseerde dat ik die als herinnering opgeslagen heb en ze zo eigenlijk tijdslijnen zijn gaan vormen die ik tot in den treuren ben gaan lopen en herlopen. Ook net nog. Weg van mijn gouden kern.
Ineens realiseerde ik mij dat ik het NU moment niet ervoer als NU moment maar dat ik al die NU momenten achter elkaar aan het plakken geweest ben.

Zoals hierboven omschreven, terug in mijn gouden kern komende, voel ik nu dat er maar 1 NU moment is! Altijd geweest want onsterfelijk in ZIJN.

Mijn zintuigen, die behoren bij mijn cyberbiologische avatar, zorgen continue voor afleiding en dus wegleiding. Vooral de ogen zijn hier intens dominant in. Ik moet eerlijk tegen mijzelf zijn en toegeven dat ik wel vaak binnenin ben maar meer dan vaak  volg wat mijn ogen mij ogenschijnlijk tonen. Het ene scenario in en het andere weer uit. Dag in dag uit.

Edoch het beeld dat ik net ervaren heb middels het openvallen van mijn kern is intens. En ik kan mijn koffiezetscenariomomentje en mijn sportschoolmomentje wel pakken, maar het is nu aan mij om dit anders te gaan doen. Ook hierin moet ik eerlijk zijn want kan ik dit intense inzicht vasthouden?  
Want mijn vertrekpunt mag dan nu weer terug zijn waar het eigenlijk nooit weggeweest is, maar dat had ik dus niet in de gaten want druk druk druk (de hack!). Hou ik dit vast of zak ik weer weg in de afleiding van wat deze realiteit nu laat zien? En dat is nogal wat in heftigheid….

Ineens besef ik : Is daarom de lente zo favoriet? Ook bij mij. Omdat ik eigenlijk in de spiegel kijk!
Het ontluikende groen voedt de kracht van verbeelding enorm. Levenskracht spuit uit die knoppen die open gaat. Nee niet helpen met opengaat, het mag, nee moet op eigen kracht, dat maakt de bloem sterk! Beresterk. Bloeiende bloesems krijg je er door!

Beresterke bloeiende bloemens die krachtig ieder vanuit de eigen kern the Force deze realiteit in zenden!

En nu ….. koffie en poes Poemetje aaien. Vanuit mijn gouden kern, dat wel! En verder en dieper mijmeren en voelen want “how deep is this rabbit hole?”

Het blijkt een hele uitdaging, dat niet aanhaken.
Hierin eerlijk naar jezelf kijken is klaarblijkelijk de grootste hindernis te nemen door velen zo niet allen, want de structuur van aardse opvoeding is copieren en doorgeven/zetten. Zo vele blinde vlekken genererende.

Maar goed, het spinnenweb met kleverig, sterke draad wordt ook voor mij steeds zichtbaarder. Heftig om te zien en te beseffen. Heftig om te zien en te beseffen hoe structuren uitgezet door andersdenkenden de paden zijn die wij lopen.
Liepen is geen realiteit, blijkt, maar gelukkig soms al wel een beetje van toepassing.
Op vele plekken in het web blijken nl coconnetjes te zitten die opengepeuterd worden.
Van binnenuit!

Edoch, eerlijk naar jezelf kijken vraagt lef.
Op oudejaarsavond hoorde ik vanuit de tv: “maak van jouw verwachting niet mijn verplichting”.
Kan er niet omheen dat dit een waarheid is als een koe (waar komt deze uitdrukking eigenlijk vandaan?) Maar goed, in de praktijk wordt dit nog wel gebezigd, ook door mij #spiegel.

De laatste maanden zijn flinke eyeopeners. In-zicht is top!
Heb ik het lef ergens in te stappen, niets wetende edoch wel met de (enige) zekerheid dat IK er in stap? Dat “ik” is hierbij mijn wezenrijkheid.
Is mijn voelen wel zuiver? Mijn innerlijk kompas? Sturing vind tenslotte door mij heen plaats. Voelen, weten, dromen, door alles loopt de hack. Hoe zuiver is wat ik voel? Hoe zuiver is wat ik droom? Ben ik oprecht alert op iedere vorm van “deception”, of omarm ik met graagte toch iets dat mij “lijkt” te ondersteunen op mijn pad al komt het van buitenaf?

Niet aanhaken, in mijzelf aanwezig zijn en met compassie de ander zien en luisteren.
Niets invullen, niet speculeren. Als je in een gesprek hierbij weg blijft kan dit leeg voor de ander aanvoelen. Met alle gevolgen van dien. Blijkt.

Waarnemen, er in stappen en er weer terug uit stappen!
Doe ik dit belast, dus met een gewenst idee/uitkomst, dan kan ik met dit beeld een veld genereren, dat verzwarend kan zijn voor het waargenomen onderwerp of persoon!
Pjoe, dit mij realiserende, ten diepste, geeft me in-zicht in de kracht die pure, zuivere waarneming zonder uitkomst te willen, IS.
Dit doet mij ook inzien dat als ik wel aanhaak cq waarneem met een voorgenomen beeld of een inhoudt van speculatie of uitkomst, dit desastreus kan (in)werken op het waargenomen veld.

Over bewust ZIJN, zenden en handelen gesproken!
Work in progress ….. wat mijzelf betreft, met vallen en opstaan, maar dat is helemaal oke.