Is er bewustzijn bij dieren?

(door lee)

Dit artikel gaat over hoe dieren in ons leven zijn gekomen, hoe ze ons zien en hoe spiritueel ze zijn.

Wat is bewustzijn in het algemeen?

Heb je een mier gezien? En de mierenhoop? De samenhang van alle handelingen, de verfijning van het proces, één levend mechanisme. Er is geen ander woord om dit te beschrijven dan “collectieve intelligentie”.

Heb je ooit een vogel zien vliegen in een harde windvlaag? Ze “raadt” de stroom gedurende een fractie van een seconde voordat ze van richting verandert.

Heb je gezien hoe een school vissen beweegt? De snelheid en nauwkeurigheid van gelijktijdige bewegingen is de droom van elke computer! Daarbij zal het in dit geval voor de computer best complex zijn zowel de snelheid van besluitvorming als de snelheid van gegevensoverdracht van … en naar … waar zitten eigenlijk de hersenen van een haring?

Wist je dat het menselijk hart van ritme verandert voordat de hersenen op de situatie reageren? Tegelijkertijd “nemen de hersenen zelf een beslissing” voordat iemand zijn keuze beseft.

Mens, kraai, mier, vis – ze hebben allemaal te maken met het bewustzijn dat de wetenschap nog niet eenduidig kan definiëren. Min of meer iedereen lijkt gelijk daar waar er sprake is van ‘bewustzijnsverlies’ en ‘weer bij bewustzijn’ zijn. De verwarring in deze kwestie ontstaat alleen doordat een mens vaak de logica in het gedrag van een dier niet ziet – ons gedrag is op andere patronen, of sjablonen, gebaseerd.

Besef het volgende – wat ons met dieren verbindt is dat de bron van onze acties buiten de denkprocessen ligt. Is er een verschil? Ja, zeker. Maar het heeft niets te maken met de definitie van bewustzijn. Het verschil zit in hoe ieder van ons zichzelf en zijn verbinding met de buitenwereld ervaart.

Perceptie van de werkelijkheid.

Om te laten zien hoe dieren de werkelijkheid ervaren, stel je je voor dat je op de drempel van een huis staat. Aan de ene kant heb je een straat, bomen, lucht, wolken en aan de andere kant – een beperkte ruimte van een woning. Als je huis achter je staat, dan is de ruimte van de straat voor je ogen, en als je je omdraait, neem je alleen je leefruimte waar. De straat is een metafoor voor de oneindige wereld van Bewustzijn, en het huis is een beperkte fysieke realiteit.

Op zo’n “drempel” bevindt zich hoe het dier zichzelf definieert, met het “gezicht” gericht naar de buitenwereld. Voor mensen is het andersom. Een mens stelt de vraag “over die spirituele wereld”, waarbij hij zich volledig concentreert op de gebeurtenissen van “deze aardse wereld”, en het dier is zich meer bewust van de ruimte van de bewustzijnswereld en ervaart fysieke realiteit als een soort speelveld.

En het grappige hier is dat een mens zich de titel “spiritueel wezen” heeft toegeëigend, niet vermoedend dat hij in de ogen van een kat maar een koning zonder kleren lijkt.

Nadat academicus Pavlov honden had gepest (in zijn experimenten), namen mensen snel het woord “reflex” over om het gedrag van dieren ermee jarenlang te verklaren en te rechtvaardigen. In de 21e eeuw werd het duidelijk (naar het voorbeeld van dezelfde mieren, vissen en complexe gedragsexperimenten met primaten) dat reflexen slechts het eindproduct zijn van de manier hoe het dier (en ook de mens) de wereld waarneemt. Maar wat is de kern hier?

De persoonlijkheid van een mens is afgestemd op een realiteit met meerdere varianten, terwijl een dier is afgestemd op één samenhangende, gefocuste stroom. Een persoon laat toe dat hij eerst zó is (bijvoorbeeld in de zin van een nationaliteit), dan wel anders (beroep), dan weer anders (atheïst, pacifist, enzovoort). Het dier accepteert deze sjablonen niet en blijft altijd binnen hetkader van zijn soort … behalve wanneer een mens hem zijn eigen sjablonen oplegt.

Deze stand van zaken is niet gerelateerd aan het feit dat een mens bewust is, maar aan het feit dat een mens van zijn oorsprong is afgesloten – er is geen directe perceptie van ‘wie ben ik en waar kom ik vandaan’. Hoe vreemd het je ook kan lijken, voor een dier is dit geen vraag.

Wat is een “persoonlijkheidsfocus”? Dit zijn de vibraties (waarnemingsfrequenties) die je voor jezelf hebt ingesteld toen je de fysieke wereld binnenging (dat wil zeggen, toen je in dit lichaam op een specifieke plaats en tijd werd geboren). Opgemerkt moet worden dat de plaats en tijd de parameters van de frequentietoonhoogte zijn. Het is net zo eenvoudig te begrijpen als het zien van een weerspiegeling van een zonnestraaltje op de muur – het is een “product” van zonlicht en ‘zijn focus’ op specifieke tijd-ruimte.

Tijd-ruimte van de dieren

Als je je kunt voorstellen dat vissen en mieren binnen hun zwerm met elkaar verbonden zijn door een soort “ruimte van bewustzijn”, dan is het gemakkelijk voor je om te begrijpen dat Bewustzijn een bepaalde reeks trillingen is die met elkaar verweven zijn. Bovendien is elk element van zo’n verbinding zich bewust van zijn aanwezigheid binnen een grotere structuur.

Zullen we het nog makkelijker maken. Stel je voor dat een mier geen fysiek object is, maar één van de vibraties van bewustzijn (alsof een kwant, zeg maar, van een deeltje in een golfvorm is veranderd). In dit geval is de actie van de mier een individuele gebeurtenis die perfect is ingebed in het collectieve proces. Zo is ook het spectrum van alle kleuren perfect ingebed in één witte kleur. Als je naar de kleur-mier-vibratie kijkt, zie je een “deel”, als je naar het witte licht-mierenhoop-proces kijkt, zie je een gehele, samenhangende gebeurtenis.

Een mens is niet alleen in staat om alles van elkaar te scheiden, maar ook om elk verschil met zijn aandachtsfocus te fixeren, waarbij hij tussen de bedrijven door vanuit de buitenkant gekeken onsamenhangende dingen vaststelt (dit wordt overigens materialisatie genoemd). Dieren daarentegen fixeren juist de ruimte waarin de mens “speelt”. Dat wil zeggen, dieren spelen vrijwillig een ondergeschikte rol in je theater, en sommigen spelen zelfs als “technisch personeel”. En hoe beledigend het ook lijkt (vanuit de menselijke perspectief), zonder deze rollen hebben de ‘sterren’ niets te doen op het podium. Zijn er geen figuranten en licht-en-geluid technici – er is geen theater. Overigens spelen planten (in deze context) de rol van het decor.

Dieren zijn zich dus niet alleen bewust van hun rol als figurant, ze zijn zich zelfs bewust van het bestaan van het podium. En dit is wat hier belangrijk is.

Als je je voorstelt dat “het leven is een theater en mensen daarin acteurs zijn”, stel je dan ook het aanwezige technische personeel voor – bedenk eens hoe toegankelijk het is voor hen om te observeren wat er achter de schermen gebeurt? En als het podium van het theater tijd-ruimte is, wat nemen dieren dan waar?

De rol van huisdieren in het menselijk leven.

Je geliefde kat, hond of een andere iemand is niet toevallig geboren, ze zijn niet per ongeluk naar je toe gekomen. Dit is ook onmogelijk, net als “het toevallig uit de lucht vallen van de piano” in de aangrenzende struiken. Samen ‘gingen’ jullie dit leven binnen als een stroom van één energie-bewustzijn. Behalve dat de figuranten precies op het juiste moment verschijnen om de beste dramaturgie voor je rol te creëren.

Met andere woorden, wanneer je (in het lineaire begrip van tijd) nog niet geïncarneerd bent in de materiële wereld, voelde je je als “één lichaam” met je dier. In veel gevallen is dit “lichaamsdeel” een schakel met andere familieleden (mensen die naast je staan). In feite is je dier een verlengstuk van je bewustzijn in materiële vorm.

Zodra sommige van je nieuwe ideeën over jezelf worden geactiveerd, snelt er een vergelijkbaar deel van jou onmiddellijk naar je toe. En als je jezelf geen huisdier toestaat, zul je zeker vergezeld gaan worden door andere manifestaties ervan ergens in de buurt – vogels buiten het raam, vreemde dromen of dwanggedachtes.

Omdat het een onderdeel is van jouw energie, streeft een huisdier om in het lichaam te incarneren op momenten van “wendingen van het lot”. Sommige komen als de energie van verbinding met een dierbare persoon, in feite signaleren ze het verschijnen van een persoon die belangrijk voor je is. Anderen kunnen je geboorte verwelkomen terwijl ze al volwassen zijn of waren. Nog anderen kunnen zelfs komen om je in je eenzaamheid te troosten – op deze manier laten ze verbindingen zien die je niet ziet, maar door het dier heen voel je de aanwezigheid. Soms kunnen dieren ook komen als een teken van andere veranderingen in het leven, zoals verhuizen of veranderen van een baan.

Dieren gaan ook weg wanneer een of ander levenstijdperk verandert. Hier zijn ze vrij om te beslissen hoe en wanneer ze dat het beste kunnen doen. Het zal niet heel veel uitmaken als een mens de verantwoordelijkheid hiervoor op zich probeert te nemen, hij is echter niet diegene, die “het dier incarneert” en het zal niet aan hem liggen om het uit te laten stappen. Het dier kijkt achter de schermen en weet wanneer die het podium moet betreden en/of verlaten. Dit alles past perfect bij je “sterrol”, hoewel je meestal de verdienste van de “technische staf” niet ziet – je bent te verblind door jezelf.

Tegelijkertijd zal hetzelfde deel van je energie, dat je “Moerzik”, “Scharik”, “Rex” of iets anders noemt, er altijd naar streven om naar je terug te keren. In feite, als je dier je verlaat, zal het onmiddellijk veranderen in elke beschikbare vorm – ofwel een reeds belichaamd dier, of in je droom, enzovoort. De terugkeer van je huisdier naar jou in een nieuw lichaam is geen kwestie van toeval – het is hetzelfde proces als het bewegen van je schaduw achter je aan. Je kunt je van je schaduw afwenden, maar je komt er nooit meer vanaf.

In alle gevallen neem je niet toevallig een pup op straat op of besluit je “ineens” een kitten te kopen. Je hebt helemaal geen kans om iemand te behouden die niet naar je toe is gekomen. Een dier, die per toeval kwam, zal onmiddellijk wegrennen of sterven. Maar was het toevallig op het moment dat het aan je verscheen? Laten we verder gaan…

Ziekten van huisdieren en de rol van de eigenaar.

In het wild hebben dieren praktisch niet de ziektes die ze in de buurt van mensen manifesteren. Hiervoor zijn twee belangrijke redenen.

Ten eerste neemt het dier als verlengstuk van jou ook je lichamelijke problemen op zich. Dit is precies hetzelfde proces als een “complicatie” voor andere organen in het geval van een ziek orgaan. Als iets je pijn doet, kun je er zeker van zijn dat jouw huisdier het op de een of andere manier voelt. Hij draagt de weerspiegeling van deze pijn in zich, beseffend dat het met jou verbonden is.

Ten tweede legt overmatige aandacht voor de toestand van je huisdier sjablonen van jouw angsten op hem. Met andere woorden, vormt de mind van de eigenaar een deel van de ziekte, niet de natuur van het dier. Maar dit is eigenlijk geen aparte oorzaak het houdt verband met het eerste punt en met het inzicht dat ziekten altijd een toestand van je gedachten weerspiegelen.

In sommige gevallen weerspiegelt je dier zelfs de ziekte in zich, die je misschien niet eens bij jezelf opmerkt. Soms zeggen mensen “hij heeft het overgenomen”, hoewel het juister is om te zeggen – weerspiegelde op zichzelf – je krijgt de ervaring die je nodig hebt, niet door pijn in het lichaam, maar door je zorgen te maken over je lievelingshuisdier. Zo kan de manier van denken niet alleen een probleem vormen voor je eigen lichaam, maar ook voor het lichaam van het dier.

Een belangrijk punt van aandacht: zorgen voor de conditie van jouw lichaam is zorgen voor de gezondheid van je huisdier. Bovendien gaat het hier niet om de “juiste manier van leven”, maar om de “juiste” manier van denken, want het zijn jouw gedachten (energieën, trillingen) die de “dragers van de ziekte” zijn. In deze context is het de moeite waard om te begrijpen dat zelfs jouw dieet een negatieve invloed kan hebben op je huisdier als je er jezelf ongelukkig bij voelt.

Hoe meer je je “hoofd” pijnigt, hoe meer het dier lijdt. In sommige gevallen zijn natuurlijk ook andere varianten mogelijk, gerelateerd aan seizoenen, algemene sjablonen van de soort, enzovoort. Maar toch, hoe nauwer jouw band met het dier, hoe sterker jouw gedachten het zullen beïnvloeden. Daarom is de beste zorg voor je vriend om voor je eigen geluk te zorgen. Zet deze zin niet op zijn kop, dan wordt alles makkelijker…