De reis van de ziel

(door David Price)

Alles is zakelijk geworden, alles moet werken en bruikbaar zijn. Er is geen identiteitsgevoel, er is een innerlijke leegte. Ze hebben geen overtuiging, geen echt doel. De handelsnatuur is de mens volledig vervreemd, verstoken van enig ander belang dan manipuleren en functioneren. Dit is precies het type mens in overeenstemming met sociale behoeften. Je kunt zeggen dat de meeste mensen worden wat de samenleving wil dat ze worden om succesvol te zijn. Het bedrijf vervaardigt zowel mensentypes als soorten schoenen of kleding of auto’s: goederen waar vraag naar is. Als kind leer je welk type het meest gewild is. “

— Erich Fromm (1900–1980), De kunst van het leven

Natuurlijk is het vreemd om de aarde niet meer te bewonen,

om gewoonten op te geven dat we nauwelijks tijd hadden om te leren,

om rozen en andere veelbelovende dingen niet te zien in termen van een menselijke toekomst;

niet langer te zijn wat men was in oneindig angstige handen;

om zelfs de eigen voornaam achter te laten,

het net zo gemakkelijk vergeten als een kind een stuk speelgoed in de steek laat.

Vreemd om niet langer te verlangen naar eigen verlangens.

Vreemd om betekenissen te zien die ooit aan elkaar vastklampten en nu alle kanten op zweefden.

En dood zijn is hard werken en vol herstel voordat je geleidelijk een sprankje eeuwigheid kunt voelen.

~ Rainer Maria Rilke, ‘Duino Elegieën’

Ziel wil dat we gaan waar we bang voor zijn om te leren wie we bedoeld zijn om te zijn.

– Michael Meade, “Waarom de wereld niet vergaat”

Specifiek worden over waarom je leeft, is moeilijker dan het zou moeten zijn in onze samenleving, omdat er zoveel druk is om een mechanische rol te vervullen, zodat je kunt overleven. We leren trots te zijn op het feit dat we een radertje zijn in een gigantische machine. Om het te doen besteden we onbewuste energie aan het ontkennen van onze behoefte aan zielswaarden. We voeden onze kinderen op in een systeem dat de menselijke ziel beledigt, zonder daarbij te klagen, vreemd genoeg. We brengen ons leven door met het weerstaan van ons eigen verlangen naar een leven met betekenis erin.

Dat harde werken wordt gesmoord onder de duizend-en-een dingen.

Ik denk dat er veel van onze woede vandaan komt, hoewel we het natuurlijk verkeerd identificeren. Onze worstelingen zijn gecentreerd rond fysiek overleven en er goed uitzien terwijl we het doen.

De tol die deze manier van leven eist, is diepgaand en cultuurbreed. Het bedreigt niet alleen de mensheid, het bedreigt alle ecosystemen van onze planeet. Het is moeilijk te zeggen of de mensheid aan het ontwaken is om deze situatie te zien of dat ze zal blijven proberen er doorheen te slapen. Wakker worden is moeilijk; er is meer voor nodig dan moed. Het vereist het vermogen om een diepere levensroeping te horen. In een cultuur die ons leert hoe we onze oorkleppen moeten sluiten voor dergelijke oproepen, is dat een radicale daad.

Het in twijfel trekken van de basis van ons leven en hun fundamenten is een vorm van ‘gaan waar we bang voor zijn om te leren wie we bedoeld zijn te zijn’. Dit soort werk is niet voor de angsthazen want de krachten van gebruikelijkheid en routine houden ons tegen andere uitlijning. De Westerse Beschaving handhaaft een status-quo die een ideaal van de ‘mechanische mens’ promoot. Ons is geleerd om te reiken naar een zielloos leven vol afleiding en omleiding. Het is echt best vreemd als je erover nadenkt, dat een hele beschaving zo oppervlakkig kan zijn.

Natale Schiavoni Christmas (Italian, 1777–1858)

Maar het schokkende is hoe wij in wezen goede mensen zijn misleid om de principes ervan te accepteren. We denken zeker niet graag dat we de wereld aan het vermoorden zijn omdat we het werk van kijken, luisteren en het stellen van belangrijke vragen niet hebben gedaan. We willen gewoon een veilige plek voor onszelf en onze kleine stam creëren en de boel ondersteboven te gooien.

Ik ben bang dat dat niet voldoende is. We zijn op het gevaarlijke punt gekomen waar onze neiging om in slaap te vallen gevaarlijk is voor de hele planeet. Het lijkt erop dat de mensheid is gekozen om de evolutie van het bewustzijn te bevorderen – niet het bewustzijn van manipulatie en overleven – maar een veel meer gevoelde en verbonden bewustzijn. Die revolutie op het niveau van de ziel betekent ineenstorting van het paradigma van bruibaarheid dat ons gevangen heeft.

Er is momenteel aanzienlijke weerstand tegen deze mogelijkheid en enige twijfel over wat de uitkomst zal zijn. De inzet kan niet hoger zijn. Meer dan nieuwe strategieën en idealen hebben we een ontwaken van het hart nodig. De basis van een nieuwe manier zal een gevoel van verbondenheid en zorgzaamheid moeten zijn. Dat is de revolutie die de toekomst voor ons allemaal zou kunnen veranderen.

We hebben geen onbeperkte tijd om onze menselijkheid te herontdekken.

Alexander Tofanelli

Bron: https://davidprice-26453.medium.com/the-souls-journey-13f131b3e0d

Cover art: Jafar Petgar

The Soul’s Journey

(by David Price)

Everything has become business, everything has to work and be usable. There is no sense of identity, there is an inner emptiness. They have no conviction, no genuine purpose. The merchant nature is the human being completely alienated, devoid of any other interest other than manipulating and functioning. This is exactly the type of human in accordance with social needs. You can say most men become what society wants them to be in order to be successful. The company manufactures human types as well as it manufactures types of shoes or clothes or cars: goods for which there is a demand. As a child, you learn which type is the most wanted. “

— Erich Fromm (1900–1980), The Art of Living

Of course, it is strange to inhabit the earth no longer,

to give up customs one barely had time to learn,

not to see roses and other promising things in terms of a human future;

no longer to be what one was in infinitely anxious hands;

to leave even one’s own first name behind,

forgetting it as easily as a child abandons a broken toy.

Strange to no longer desire one’s desires.

Strange to see meanings that clung together once, floating away in every direction.

And being dead is hard work and full of retrieval before one can gradually feel a trace of eternity.

~ Rainer Maria Rilke, ‘Duino Elegies’

Soul would have us go where we fear to go in order to learn who we are intended to be.

– Michael Meade, “Why the World Doesn’t End”

Getting specific about why you live is harder than it should be in our society because there’s so much pressure to perform a mechanical role so you can survive. We learn to pride ourselves on being a cog in a giant machine. In order to do that we are spending unconscious energy denying our needs for soul values. We raise our children in a system that offends the human soul, without complaint, strangely enough. We spend our lives resisting our own longing for a life with meaning in it.

That hard work is smothered under the thousand-and-one things.

I think this is where a lot of our anger comes from, although of course we misidentify it. Our struggles are centered around physically surviving and looking good doing it.

The toll this way of living takes is profound and culture-wide. It threatens more than humanity, it threatens all the ecosystems of our planet. It’s hard to know if humanity is awakening to this situation or if it will keep trying to sleep through it. Waking up is hard to do; it takes more than courage. It takes the ability to hear a deeper life calling. In a culture that teaches us how to close our ear flaps to such calls, that is a radical act.

Questioning the basis of our lives and their foundations is a form of ‘going where we fear to go in order to learn who we are intended to be.’ That kind of work is not for the faint of heart because of the forces of convention arrayed against it. Western Civilization maintains a status quo that promotes an ideal of the ‘mechanical human.’ We’re taught to reach for a soulless life full of distractions and diversions. It’s really pretty strange when you think about it, that a whole civilization could be so superficial.

Natale Schiavoni Christmas (Italian, 1777–1858)

But the shocking thing is how we basically good humans have been hoodwinked into accepting its principles. We certainly don’t like to think that we are killing the world because we’ve not done the work of looking, listening and asking important questions. We just want to carve out a safe niche for ourselves and our little tribe and not upset the applecart.

I’m afraid that won’t do. We’ve come to the danger point where our tendency to doze off is dangerous to the whole planet. It looks like humanity is elected to further the evolution of consciousness — not the consciousness of manipulation and survival — but a much more soulful and connected consciousness. That revolution at the level of soul means collapse of the paradigm of utility that has captured us.

There is considerable resistance to this possibility right now and some doubt as to the outcome. The stakes couldn’t be higher. More than new strategies and ideals we need an awakening of the heart. The basis of a new way will have to be a sense of connection and caring. That’s the revolution that could change the future for all of us.

We don’t have unlimited time to rediscover our humanity.