(door Arlette)
Ik lig in mijn bed nog een beetje wakker te worden en de volgende vragen komen aan mij voorbij …
Als ik een portaal ben en het oorspronkelijk veld werkt via mij, sta ik dan altijd maximaal open?
In hoeverre ben ik mij continue bewust van die doorstroom?
Kan ik zo vrij voelen dat via mijn aandacht alles dat vast zit losser wordt?
Voel ik, adem ik, ben ik het oorspronkelijk veld dat stroomt via mijn aandacht naar alle situaties waarmee ik het in verbinding breng?
Zie ik alle levensvormen op de aarde werkelijk als collega’s via wie het oorspronkelijk veld van kosmisch bewustzijn ontvangen wordt hier in deze realiteit?
Is mijn hart ambassadewaardig?
Zelfs als de huisvesting (mijn lichaam) niet optimaal is?
Vertegenwoordig ik in mij mijn thuiswereld zodat die hier volledig kan landen in deze realiteit?
Dit probeer ik allemaal te voelen door alle lagen heen die met de vragen verbonden zijn.
Kijken wat het betekent als ik het allemaal maximaal ben, zonder er een programma van te maken.
Het mij bewust worden, de gevoelens ervaren die ermee gepaard gaan.
Dan besef ik ineens dat als ik dit vol inzet, dat de wereld in één beweging helemaal kan omklappen.
Dat alles zichtbaar wordt wat altijd verborgen is geweest.
Besef ik wel goed wat dat betekent?
Wat er allemaal zichtbaar wordt als de sluier ineens weg is?
Wat dat betekent voor mij, alle mensen, alle dieren, alle planten, alle leven hier.
Door mij dit af te vragen merk ik dat ik meer verbonden ben met deze realiteit dan ik dacht.
Dat in het genieten van deze wereld ook een stagnerende koestering zit.
Een gevoel dat helemaal niet om wil.
Ergens een lijntje angst voor de verandering die gaat komen.
Heel zachtjes fluistert hij om het rustig aan te doen.
Waardoor ik mij gedurende de dag weer laat afleiden in aardse bezigheden en het besef vanuit mijn hartsambassade verlies.
Dan vraag ik mij af, wat zet ik vast met behoudendheid?
Waar mag het nog los in mij?
Vanuit welk gevoel kan ik morgen in die enorme verandering stappen en dat proces begeleiden vanuit mijzelf?
Ik kan vandaag starten.
Vanuit mijn hart groet ik elk levend wezen als een connector en vertolker van thuis.
Een ware collega.
En ik voel dat er in deze bewuste beweging een levensveld ontstaat waarin alles verbonden is.
Ik voel daardoor dat de enorme bevrijding van deze realiteit alweer een stukje dichtbij is …
Bron: https://joyfulhappening.com/Ambassade-In-Mijn-Hart/
Embassy In My Heart
Create A New World!
I lie in my bed waking up a bit and the following questions come to me …
If I’m a portal and the original field works through me, am I always maxed out?
To what extent am I continuously aware of that flow?
Can I feel so free that through my attention everything that is stuck loosens up?
Do I feel, do I breathe, am I the original field that flows through my attention to all the situations with which I connect it?
Do I really see all life forms on Earth as colleagues through whom the original field of cosmic consciousness is received here in this reality?
Is my heart embassy worthy?
Even if the housing (my body) is not optimal?
Do I represent my home world in me so that it can fully land here in this reality?
I try to feel all this through all the layers associated with the questions.
See what it means if I am all feelings to the maximum, without making a program out of it.
Becoming aware, experiencing the feelings that accompany it.
Then I suddenly realize that if I do this fully, the world can completely turn around in one move.
That everything becomes visible that has always been hidden.
Do I understand what that means?
What all becomes visible when the veil is suddenly gone?
What that means to me, all people, all animals, all plants, all life here.
By asking myself this question, I find that I am more connected to this reality than I thought.
That in enjoying this world there is also a stagnant nurturing.
A feeling that I don’t want it to end at all.
Somewhere a line of fear of the change to come. He whispers very softly to take it easy.
As a result of which I allow myself to be distracted again during the day in earthly activities and lose the awareness from my heart embassy.
Then I ask myself, what am I securing with conservatism?
Where can it still come loose in me?
From what feeling can I step into that enormous change tomorrow and guide that process from within myself?
I can start today.
From my heart I greet every living being as a connector and interpreter of home.
A true colleague. And I feel that in this conscious movement a life field arises in which everything is connected.
I therefore feel that the enormous liberation of this reality is already a bit close …