(Door Thérèse Jeunhomme) Ieder menselijk wezen die een pad van bewustwording beloopt komt eens voor een keuze te staan die erop neerkomt of hij/zij zich blijft voegen in de ‘waan van de dag’ in deze wereld, of dat hij/zij zich hiervan losweekt. Iedere keuze hierin heeft persoonlijke gevolgen. Blijf je je voegen in alle wereldse zaken met alles wat daarbij hoort (familie, gezin, werk, relaties, religie enz.) en is je innerlijk al ontwaakt, dan zal zich dat op enig moment innerlijk gaan wreken. Je wèèt dat niets is wat het lijkt, en dat niets lijkt wat het is, en toch blijf je maar meedoen en meelopen. Je wilt niets en niemand verliezen, en wellicht zijn er weinig tot geen aanknopingspunten hoe het dan allemaal anders zou kunnen. Dit innerlijk gevoel, of wellicht deze innerlijke tweestrijd, hebben zich in mijn lichaam gemanifesteerd door volslagen uitputting. Ik kon op enige moment niet meer staan of lopen. Wie ik werkelijk ben liet zich voelen in mijn lichaam, en ik had geen enkele andere keuze dan stoppen met wat ik tot dan toe deed, en terugkeren naar en in mezelf. Bij mij vond dit plaats in de periode 2010 – 2012. Uiteindelijk heb ik alles en iedereen die mij tot dan toe zogenaamde zekerheden boden, losgelaten. Ik had geen idee hoe het verder moest met ‘mij’, ik had geen enkel vooruitzicht, geen inkomen en geen menselijk contact meer. Voor mij bleek dit de enige weg, juist omdat ik volledig verstoken was van al die zogenaamde zekerheden, en ik kwam dieper in en bij mezelf dan ik ooit was geweest. Mijn innerlijke kennis en scheppingskracht konden vloeien en bloeien. Als vrouw ‘alleen op de wereld’ was dit beslist geen voor de hand liggende keuze. In de spiegel van ‘de maatschappij’ was ik uitzonderlijk, een zonderling en ik bemerkte dat veel mensen ‘bang’ van mij waren. Ik had iets ongrijpbaars dat (on)bewust voor mensen beangstigend aanvoelde, ook al had geen mens enig benul hoe dit dan kwam. Ik wel. Mijn innerlijke kracht werd onvoorstelbaar krachtig, en ook al kon ik hier met niemand iets over delen, het werd aangevoeld. Simpelweg door alleen maar mezelf te zijn. Mijn almaar krachtiger wordende innerlijke zelf riep een ellenlange lijst van mensen op die, gedreven door jaloezie (meestal), angst of weerstand tegen dat ongrijpbare binnenin mezelf, zich tegen mij keerden. 

Wat ik voor mezelf schrijvend en terugkijkend op deze lange periode in mijn leven hier kan bevestigen is dat dit pad voor een vrouw (alleen) eenzaam is. Als vrouw wordt er ‘maatschappelijk’ gezien toch al gauw volgzaamheid,  buigzaamheid en excuses verwacht, en als je die niet geeft, maar rechtop staat in je eigen onoverwinnelijkheid, dan lig je eruit. Boem. Just like that. En ook al waren dit niet de meest plezante jaren van mijn leven, maatschappelijk gezien, juist het volgen van mijn eigen levensweg heeft mij onvoorstelbaar krachtig en prachtig gemaakt. En dat heb ik allemaal zelf gedaan, helemaal alleen in mijn eentje. Boem!

Het voelen van je eigen innerlijke kracht in het lichaam dat je bewoont is voor een vrouw net iets anders dan voor een man. We zijn bekend met de innerlijke lichtkracht die je kunt voelen in je buik, in je maag, in je hart en in je keel. Wellicht stroomt het, zoals ik dat ervaar, door je heen zodra je je aandacht naar binnen brengt. Evenwel is het aanzetten van het innerlijke licht in je hoofd wellicht het moeilijkste, terwijl dit in combinatie met je hartskracht, jou de weg naar innerlijke vrijheid geeft (hoofd en hart). En dan is er geen man ter wereld die jou kan uitleggen welk een innerlijke kracht er in je lichaam huist ter hoogte van je vrouwelijke geslachtsorganen! Ga daar maar eens met je aandacht heen lieve curiosas, en voel jouw kracht. In het Spaans worden zulke vrouwen ook wel een ‘curiosa’ genoemd: wezens die zich bezig houden met de eeuwigheid, die fijne draden weven tussen de bekende en de onbekende wereld. Je bent dan een ‘medium’, wat niet verward moet worden met de spirituele betekenis van een medium die gesprekken voert met overledenen in het astrale veld. Je bent dan een middel, een brug, een verbinding tussen de dagelijkse wereld waarin je leeft en waarmee je diep in de aarde verbonden bent, en alle universele werelden. Dit bekrachtigen geeft je een vrijheid om hier en nu te zijn terwijl je tegelijkertijd je web van oneindige vrijheid weeft. Net zoals je met je bewustzijn kunt reizen naar een plaats waar je heel erg graag wilt zijn, vloeit/emaneert je innerlijke zelf daar naar toe. Je kunt reizen waarheen je maar wilt. 

Ik roep alle dierbare ‘curiosas’ op om in hun eigen kracht te komen en te blijven, om je eigen web naar innerlijke vrijheid te weven en ervan te genieten. Het is een leven lang werk, een leven lang dat naar oneindige mogelijkheden en vrijheid leidt. 

20220415 Thérèse Jeunhomme