(door Arlette Krol) Bij de supermarkt staat vaak een Afrikaanse Engelstalige jongen met een fonkel in zijn ogen.
Hij verkoopt daklozenkrantjes om iets in zijn onderhoud te kunnen voorzien.
Meestal neem ik een boodschapje voor hem mee.
Hij wil graag brood en dat vul ik aan met fruit en soms iets extra’s.
Vandaag kreeg hij een zak pepernoten met chocolade.
Hij had mij niet naar binnen zien gaan, omdat een mevrouw een krantje bij hem kocht.
Vanachter stelde ik hem de vraag of hij vandaag al gelachen had.
Hij lacht verrast en neemt dankbaar de boodschappen in ontvangst. Hij heeft mij kort wel eens iets verteld over zijn huidige situatie in Nederland.
Als hij over zijn thuisland vertelt stagneert het gesprek als zijn moeder noemt.
Het is niet makkelijk zegt hij dan.
Gelukkig heeft hij een warme plek om te slapen.
Hij eet wat ik voor hem koop.
Met een glimlach zegt hij: “Ik vertrouw er op dat het ooit goed komt”.
Hij zegt dat God het ooit op zal lossen.
Zoveel hoop in zo’n afhankelijke situatie, in afwachting op een verblijfsvergunning.
Mijn uitdaging van elk contact met hem is dat ik de fonkel steeds weer aanzet.
Maar vandaag was het anders.
Nadat hij mijn boodschappen in zijn tas heeft gestopt vertelde ik dat ik mijn hele leven geleerd heb om van andere mensen te houden. Maar afgelopen dagen heb ik mij voorgenomen om vooral van mijzelf te houden.
En dat ik merk, sinds ik dat doe, ik nog meer van andere mensen kan houden.
Ik vertel hem dat ik hem zo goed kan voelen als hij hier bij de supermarkt staat.
En terwijl ik het zeg springen mij de tranen in mijn ogen, omdat ik steeds weer zo geraakt wordt door zijn wezen.
Hij luistert naar wat ik zeg en dan rollen hem ook de tranen over zijn wangen, die hij snel wegveegt.
“Oh my God, you cry for me.
Bless you!”, zegt hij.
Een moment zijn we diep verbonden.
Van mens tot mens.
Van hart tot hart.
Bron: https://joyfulhappening.com/Voor-Een-Moment-Diep-Verbonden/
********************************************
In English
Deeply Connected For A Moment
There is often an African English-speaking boy at the supermarket with a twinkle in his eye.
He sells homeless newspapers to support himself.
I usually bring him some groceries.
He likes bread and I supplement that with fruit and sometimes something extra from the advertising.
Today he got a bag of chocolate cookies.
He hadn’t seen me go in because a lady bought a newspaper from him.
From behind I asked him if he already had laughed today.
He smiles in surprise and gratefully accepts the groceries.
He briefly told me about his current situation in the Netherlands.
When he talks about his homeland, the conversation stagnates when he mentions his mother.
It’s not easy, he says.
Luckily, he has a warm place to sleep.
He says he eats what I buy for him.
With a smile he says: “I trust that it will be okay someday”.
He says God will fix it someday.
So much hope in such a dependent situation, waiting for a residence permit.
My challenge with every contact with him is that I keep turning on the twinkle.
But today it was different.
After he put my groceries in his bag, I told him that I’ve learned to love other people all my life.
But in the past few days I resolved to love myself above all.
And that I notice, since I do that, I can love other people even more.
I tell him I can feel him so well when he’s here at the supermarket.
And as I say it tears well up in my eyes, because I am always so touched by his being.
He listens to what I say and then the tears roll down his cheeks, which he quickly wipes away.
“Oh my God, you cry for me.
Bless you!” he says.
For a moment we are deeply connected. From person to person. From heart to heart.
From: https://joyfulhappening.com/Deeply-Connected-For-A-Moment/