(door Artyom Kirilko) De dood als basis voor de kwaliteit van leven. Opnieuw.

 De angst voor de dood, als deze diep onbewust is, is de belangrijkste haak voor manipulatie, die wordt gegrepen door verschillende destructieve systemen en systeempjes die hierin geïnteresseerd zijn.

Eerst wordt informatie in het infoveld gegooid, dat de knoppen van diepe angsten activeert, dan worden ze tot het uiterste gepompt, en pas dan, als “de klant” met een zekere mate “klaar” daarvoor is, kan men oud vertrouwd gereedschap “gebruiken”.

 Angsten, niet allemaal en niet altijd, maar vaker, over diepe weerstand en afwijzing door de ego-persoonlijkheid van het feit van de dood, de eindigheid van het zijn.

En ook gebaseerd op de onwetendheid van de geest en ook over de troebelheid van het bewustzijn. Wat staat je gewoon niet toe om op zijn minst te zien wat er aan de oppervlakte ligt, het voor de hand liggende. De schaal van de truc, bijvoorbeeld, pogingen om concepten en waarden te vervangen door direct tegenovergestelde. Wanneer gezond wordt afgedaan als verkeerd. En vice versa.

Iedereen heeft het recht om elke keuze te maken over zijn leven en wat hij goed vindt voor zichzelf.

Maar voor mij persoonlijk is er al heel lang één duidelijk criterium dat het mogelijk maakt (als ik het niet wil of het gewoon niet mogelijk is om het in te voelen) een persoon met een bewustzijn “onder hypnose” te onderscheiden van iemand die keuzes maakt uit zijn unieke Waarheid. Zelfs als hij het absoluut niet beseft.

De eerste is geneigd door schuld- en schaamtegevoelens de schuld te geven, te bekritiseren, te dreigen, te manipuleren als de ander zijn standpunt niet ondersteunt. Hij streeft ernaar om zich bij de meerderheid aan te sluiten en zoveel mogelijk mensen van zijn standpunt te overhalen.

De tweede is kalm, zelfverzekerd en is meer bezig met zijn eigen leven.

Diep van binnen fonkelt en achtervolgt de eerste de Vonk van twijfel. Wat zijn ontstoken, betoverde geest het vaakst duwt om een ​​uitweg te vinden om bijna verplicht te verblijven in een menigte van “gelijkgestemde mensen”.

De behoefte aan constante bevestiging van hun onschuld. In goedkeuring. Veilig voelen.

 En hoe meer mensen om hem heen zijn standpunt delen, hoe rustiger en zelfverzekerder het lijkt, hoe minder jeukt het vanbinnen.

En er is niet langer een afzonderlijke Mens. Er is alleen “wij”. En “zij”.

 En waar er “wij” is, en hoe meer “wij” er is, hoe minder persoonlijke verantwoordelijkheid en, in het algemeen, het vermogen om het te nemen. Daarentegen, zijn er veel emoties, manipulaties, moed zoals “we zijn met z’n tienen en we zijn niet bang” en minachting voor de rechten van een individu. Nou ja… collectieve “gist”

Daarbij is iedereen in de menigte natuurlijk 100% zeker dat “dit mijn persoonlijke beslissing is en niemand me heeft gehersenspoeld”))

 De menigte is angstaanjagend vanwege zijn enorme kracht, blindheid en absolute beheersbaarheid.

En dat hebben we bereikt, we zijn tot zo’n leven gezonken. Waar in de meerderheid zijn nu (natuurlijk zijn er ook veel andere dingen in de wereld: alle soorten schoonheid, aards en niet-aards, het licht van de Stilte, pure Liefde, kalme Kracht, de Power van de Aarde en de natuur, Het is zo en zal ook zo zijn, en daar staan we op, dat is onze verademing), zijn persoonlijk gewin, overleving, hebzucht, afgeslotenheid van hart, wreedheid, lafheid en blinde, onderdanige kudde. Ook al – grondstoffenoorlogen.

Maar je kunt zien waar hij is, deze angst, welk deel bang is om te verdwijnen, accepteer wat hij is, breng hem in het licht, besef dat miljarden mensen (zielen) al door de ervaring van geboorte en sterven zijn gegaan, dat “het was en zal altijd zo zijn” zolang dit model van de wereld bestaat en … niet jezelf in een strop te wurgen, nee, niet alles weg te sturen en in apathie te vervallen. Maar prioriteit geven aan Kwaliteit van Leven. Tot een seconde. Niet hoe lang ik leef, niet wat ik heb, maar HOE ik leef. Wat zend ik nu naar de wereld uit, op welke frequenties. Is het vredig in mij. Is het licht.

Zal ik deze realiteit verlaten met het gevoel “Ik heb het niet verkloot. Ik deed het eerlijk. Zoals ik kon. Ik hield van …” en voel met een glimlach de lichtheid en vreugde van het oplossen van lagen van ervaring en persoonlijkheid onderweg terug naar huis of … of niet.

Dit is hoe de algehele vibratie van ons bestaan ​​als soort stijgt. Door de kwaliteit van leven van ieder afzonderlijk, maar niet afgezonderd)

Op deze manier neemt de hoeveelheid duisternis van de geest en onwetendheid af.

Ja, geen garanties. Welnu, waar waren ooit garanties en wanneer?

Het was slechts de illusie, die werd verkocht en gepropt onder het mom van garanties.

En naar mijn mening is het belangrijk om te begrijpen, toe te laten, te accepteren dat dit nu al gebeurt. Overkomt de wereld en ons allemaal. Nu, op dit moment.

Dit is de echte Transitie van de mensheid, waar jarenlang op wordt gewacht en die wordt in legendes bezongen.

Alleen gebeurt het op zijn eigen manier, zonder roze eenhoorns en instant verlichting-verlichting van alle spiritueel superontwikkelde mensen tijdens regenboogmeditatie voor wereldvrede.

Iedereen kan hier zijn of haar steentje aan bijdragen. Dit is groei, ontwaken, Herinnering, Verbinding, Inclusie, onthulling en betekenis (als iemand het echt nodig heeft)). Dit is het idee. Moeilijk voor ons, maar mooi. Eindeloze fractale schoonheid.

En dit gaat over de persoonlijke verantwoordelijkheid waarover een persoon beschikt. Niet over conflicten, opdeling in reguliere kampen en strijd.

Wat te prioriteren, wat uit te zenden, wat in de wereld te brengen, wat te zijn voor deze wereld. Ongeacht wat. Tot het einde.

 Persoonlijke verantwoordelijkheid, keuze en inspanning.

Deze versie van de mensheid is duidelijk op een kantelpunt gekomen. En we hadden allemaal het geluk om deel te nemen aan deze meest interessante beweging. Nu. Direct.

Moeder Aarde kan ons nog steeds verdragen.

We zullen zien…

Artyom Kirilko (vertaling uit het Russisch)

======================================================================================================================

О смерти, жизни и всяком другом.

Смерть как основа для качества жизни. Опять.

 Страх смерти, если он наглухо неосознан, является основным крючком для манипуляций, за который цепляют различные деструктивные системы и системки заинтересованные в этом.

Вначале в инфо-поле вкидывается информация, активизирующая кнопки глубоких страхов, затем они нагнетаются до предела, а уж потом, при определенной степени готовности “клиента”, можно использовать знакомые, веками отработанные инструменты.

 Страхи же, не все и не всегда, но чаще всего, о глубоком сопротивлении и отторжении эго-личностью факта смерти, конечности бытия.

Ну и на невежестве ума и мутности сознания тоже. Что как раз и не позволяет увидеть хотя бы то, что лежит на самой поверхности, очевидное. Ну…например, масштаб трюка –  попытки подмены понятий и ценностей на прямо противоположные. Когда здравое выдается за неправильное. И наоборот.

 Каждый имеет право делать любой выбор относительно своей жизни и того, что называть правильным для себя.

Но лично для меня уже давно есть один четкий критерий, позволяющий отличить (если не хочется или нет возможности просто прочувствовать) человека с сознанием “под гипнозом” от того, кто делает свои выборы из своей уникальной Правды. Даже если и абсолютно не понимает этого.

Первый склонен порицать, критиковать, угрожать, манипулировать через чувства вины и стыда, если другой человек не поддерживает его позицию. Стремится сам примкнуть к большинству и склонить к своей позиции как можно больше народу.

Второй спокоен, уверен и занят больше своей жизнью.

 Глубоко внутри у первого свербит и не дает покоя Искра сомнения. Что чаще всего и толкает его воспаленный, зачарованный ум находить выход в почти обязательном пребывании в толпе “единомышленников”.

Нужда в постоянном подтверждении своей правоты. В одобрении. Ощущение безопасности.

 И чем больше окружающих разделяют его позицию, тем спокойнее и увереннее кажется, тем меньше свербит внутри.

И там уже нет отдельного Человека. Там есть только “мы”. И “они”.

 А где есть “мы”, и чем больше это “мы”, там мало личной ответственности и вообще способности её взять. Зато очень много эмоций, манипуляций, смелости типа “мы вдесятером одного не боимся” и наплевательства на права отдельно взятого человека. Ну дык…коллективные дрожжи.

 При всем при этом, каждый в толпе, конечно же, на 100% уверен, что “это моё личное решение и никто мне мозги не промыл”))

 Толпа страшна своей огромной силой, слепотой и абсолютной управляемостью.

 Вот мы и дошли-дотопали до жизни такой. Где в большинстве сейчас (безусловно, много и другого есть в мире: Красота всяческая, земная и внеземная, свет Тишины, чистая Любовь, спокойная Сила, мощь Земли и природа. Так было и, наверное, будет. На том и стоим, тем и дышим) личная выгода, выживание, жадность, скупость сердца, жестокость, малодушие и слепая, покорная стадность. Войны за ресурсы опять же.

  Но можно увидеть где он находится, страх этот, какая именно часть боится исчезновения, принять, что он есть, вывести его на свет, осознать, что миллиарды людей (Душ) уже прошли опыт рождения и умирания, что “так было и будет всегда”, пока существует эта модель мира и…не удавиться в петле, нет, не забить на всё и впасть в апатию. Но поставить в приоритет Качество жизни. До секунды. Ни сколько я живу, ни что я имею, а КАК я живу. Что я сейчас транслирую в мир, на каких частотах. Мирно ли у меня внутри. Светло ли.

 Буду ли я покидать эту реальность с чувством “не проебался. Делал честно. Как мог. Любил…” и с улыбкой ощущать легкость и радость растворения слоев опыта и личности на пути возвращения домой или…или нет.

 Так и повышается общая вибрация нашего существования как вида. Через качество проживания каждого вроде бы как отдельного. Но не отдельного)

Так и уменьшается количество темноты ума и невежества.

Да, без гарантий. Ну так, а где они эти гарантии и когда они вообще были здесь?

 Иллюзия продаваемая и впихиваемая под видом гарантий только.

И на мой взгляд важно понять, впустить в себя, принять, что это то, что уже происходит. Происходит с миром и со всеми нами. Прямо сейчас.

Это и есть тот самый, годами ожидаемый и легендами овеянный Переход человечества.

Только происходит он по-своему, без розовых единорогов и мгновенного прозрения-просветления всех духовноохуенноразвитых человеков во время радужной медитации за мир во всем мире.

 Каждый может сделать своё усилие в этом. Это рост, пробуждение, Вспоминание, Соединение, Включение, раскрытие и смысл (если он кому-то сильно нужен)) В этом и есть задумка. Сложная для нас, но красивая. Бесконечная фрактальная красота.

 И это про личную ответственность доступную человеку. Не про конфликты, разделение на очередные лагеря и борьбу.

Что ставить в приоритет, что транслировать, что нести собой в мир, чем быть для этого мира. Несмотря ни на что. До конца.

 Личная ответственность, выбор и усилие.

Эта версия человечества явно пришла к переломному моменту. И нам всем посчастливилось участвовать в этом интереснейшем движении. Прямо сейчас.

Мать Земля пока терпит нас вроде.

Посмотрим…

Артём Кирилко

Source: https://www.facebook.com/100007422766845/posts/3175385166052211/

2