(door Jacqueline Ringoet) Tijdens het wachten op de bus nam ik onlangs plaats op één van de ronde banken die op het stationsplein zijn neergezet. Genietend van de zon, de mensen en mijn koffie-to-go viel mijn blik op een groot geel bord. Aan de ene kant stond een eenvoudige schets van wat op het eerste gezicht het beruchte ‘virus’ leek, aan de andere kant een afbeelding van een kroon, zoals we die kennen van de koningshuizen. Hoewel ik in mijn naïviteit even twijfelde of de schets nu doelde op de ronde zitbanken met daaraan gekoppelde zitplaatsen of toch een verwijzing was naar het ‘virus’, gaven de vermelde instructies t.a.v. het houden van afstand de doorslag.

Terwijl ik het bord met interesse bekeek passeerde er een donkere dame met een pruik vol golvend, neon roze haar tot aan haar middel. Met plezier en bewondering volgde ik haar even tot ze uit het zicht verdwenen was.
Op weg naar mijn bus zag ik haar even later echter opnieuw en sprak dit keer mijn bewondering naar haar uit. In het gesprek dat volgde vertelde ze me over de vele moeilijkheden die ze in haar leven ondervonden had. De felgekleurde pruik maakte deel uit van de collectie van een modemerk waarvoor ze sinds kort promotie maakte. Vastbesloten was ze om ondanks alles iets van haar leven te maken en uit de vicieuze cirkel van problemen te stappen. ‘Mijn hart is groot en er is vaak misbruik van gemaakt’, zei ze. Al pratend stelden we samen vast dat de keuze voor jezelf en voor wat er ten diepste gevoeld wordt toch echt het allerbelangrijkste is, waarna ik mijn arm om haar heen sloeg en we elkaar bedankten voor de onverwacht mooie uitwisseling.

Het beeld van het c.o.r.o.n.a. (kroon)virus, de kroon en de felroze pruik lieten me niet los. Terwijl de bus over de Koningsweg reed werd me nóg duidelijker hoe het zogenaamde kroonvirus als wapen is ingezet om ‘het gepeupel’ te onderdrukken en volledig onder controle te krijgen. Degenen die aan de macht zijn, vrijwel allen nazaten van de koninklijke bloedlijnen die van oudsher heersen, gebruiken deze kunstmatige, niet bestaande kroon om ons menselijke goud te kunnen delven. Wij mensen zijn namelijk goud waard. Niet alleen omdat we als slaven (kunnen) worden misbruikt, maar ook vanwege het goud dat we letterlijk in ons DNA dragen, wat een rechtstreekse verbinding vormt met het oorspronkelijke gouden veld.

Met het vermogen waarover we van oorsprong beschikken is de mens de kroon op de schepping! De bandbreedte aan emoties die we in essentie tot expressie kunnen brengen is onze ware scheppingskracht, waarmee we ons onderscheiden van degenen die nu de scepter over ons zwaaien. Er is de machthebbers uiteraard alles aan gelegen dit ware koninklijke vermogen te dempen en onze schatkist gesloten te houden, opdat zij hun eigen schatkist kunnen blijven vullen. In feite vormen wij mensen voor hen een goudmijn waaruit rechtstreeks gedolven wordt zolang we ons klein houden en in angst, afkeer, wanhoop en onvermogen blijven verkeren.

Het vertrouwen in onszelf en in onze ware potentie is bij de meeste mensen ver te zoeken, waardoor we ons ál te gemakkelijk verlaten op kracht/macht- en informatiebronnen buiten onszelf en daarmee de macht uit handen geven.
De al eeuwenlang regerende familie dynastieën zullen met hun kunstmatige kroon echter in toenemende mate macht en controle over ons blijven uitoefenen als we niet zelf de scepter ter hand nemen. Het is absoluut noodzakelijk dat we de vonk die in iedere menselijke schatkist aanwezig is gaan aanwakkeren tot een vuur dat ons in staat stelt óp te staan en de kroon die ons toe komt op ons eigen hoofd te zetten.

Mét elkaar en samen met onze ware (koninklijke) familie, die van buiten deze aarde is, kunnen we onze vonk, die als een diep gevoel in ons flakkert, tot eigen-aardige beelden vormen. Onze eigen, koninklijke aard dient immers leidend te zijn in alles wat we tot expressie brengen. Zuiver en stralend als puur goud laten we het klatergoud achter ons en nemen onze rechtmatige plaats in: Kroon op de schepping!