(Rineke van den Berg) Sinds mensenheugenis zijn vertellingen de manier om informatie te delen. Tijdens het delen van deze vertellingen bleef niet alleen de informatie van het verhaal bij de toehoorders hangen, maar ook diegene die het vertelde. Die verhalenverteller bleef je bij, samen met de emotie van het verhaal.

Ik nodig je uit om zelf verhalen te gaan vertellen, gewoon vanuit je fantasie of hoe jij de werkelijkheid wilt zien. Vertellingen bouwen aan jouw eigen creatiekracht. Door dit te delen kan het zomaar zijn dat jouw verhaal levensecht
gaat worden. 

Het sprookje en de droom zijn in mijn (fantasie) wereld werkelijkheid.

Geniet van het samen delen en maak je eigen vertellingen waar. 

Roodkapje en de wijze wolf 

een levensecht sprookje

Zoals alle sprookjes beginnen; er was eens…..Een lief klein meisje, dat heel veel van haar oma hield. Vaak ging ze naar haar oma toe, dat kon ze best alleen. De weg daarnaar toe was recht en Katinka, ook wel Roodkapje genoemd, kende het pad. Ze hield haar ogen gericht op een grote eiken boom, want daar achter was de gezellige boerderij van oma. Gewoon midden in het bos. Bij oma was het altijd leuk. Katinka leerde van oma dat er veel natuurwezens in het bos leefden. Soms zag Katinka ze ook, maar alleen als ze niet bang was. Oma vertelde dat deze behulpzame wezentjes je altijd kunnen helpen als je met ze samen gaat werken.

Verder waren er bij oma veel dieren rond haar boerderij. Oma kon heel lekker koken, vooral als Katinka bij haar op visite was, dan kookte ze extra lekker. Als Katinka bij oma was, waren ze beiden zo gelukkig. Ooit werd er in het dorp over gesproken dat een oude man ziek was geworden van een muggensteek. Zo ziek dat hij bijna dood ging. Het vreemde was dat er ook mensen in de buurt ziek werden. Van dezelfde mug misschien? De bewoners van het dorp dachten daardoor dat een steek van deze mug zo ziekmakend en besmettelijk was dat iedereen in het dorp daaraan dood kon gaan. Ook de papa en mama van Katinka waren heel bang. De meester van school deed de schooldeur op slot om besmetting van de muggenziekte te voorkomen, maar ook de winkels gingen dicht. Niemand, maar dan ook niemand, durfde dicht bij elkaar te komen. Die vreselijke ziekte was gevaarlijk. Alle mensen van het dorp zaten binnen en keken door hun ramen naar buiten. Ze hielden hun adem in als ze een dorpsbewoner op straat zagen. Wat gevaarlijk is het om naar buiten te gaan…stel je voor dat die gevaarlijke mug je prikt of dat iemand je besmet met deze vreselijke dodelijke ziekte. Nee niemand wilde dit risico nemen. Beter thuis in veiligheid, dan ziek worden in vrijheid. Katinka vond het eerst wel fijn om niet naar school te hoeven gaan, maar later was ze wel een beetje verdrietig. Verdrietig omdat ze niet naar buiten mocht en ook omdat papa en mama zo bang waren. In bed huilde ze stilletjes zodat niemand haar kon horen. Niemand, maar dan ook niemand, dacht aan oma. Hoe gaat het met haar? Weet zij van de vreselijke muggenziekte en dat je daar dood van kon gaan? Vaak dacht Katinka aan oma. Naar haar toe gaan was door papa en mama verboden. Stel je voor dat Katinka deze ziekte zou overbrengen aan oma. Stel je voor dat oma alleen in het bos ziek werd en misschien wel dood ging. Katinka huilde hele warme tranen van verdriet. “Ik mis mijn oma zo”, zei ze tegen mama. “Ach”, zei mama, “straks als alles weer voorbij is kan je weer naar oma. We moeten nu geen enkel risico nemen. Wees maar een sterk meisje en denk er maar aan dat, doordat jij niet bij oma komt, oma ook niet ziek kan worden.”

Die nacht droomde Katinka een heel wonderlijke droom. Ze zweefde in haar rode lievelingsjas door het bos. Ze ontmoette de meest prachtige natuurwezens in heldere kleuren, maar ook de bomen hadden een gezicht en lachten breeduit naar Katinka. Alle dieren in het bos waren samen gekomen op een open plek in het bos. Daar was een heel groot vuur, zo groot dat het hele bos verlicht was. Katinka zweefde nieuwsgierig naar deze plek. Wat zou daar zijn? Waarom zijn alle dieren bij elkaar? Een grote wolf wenkte haar met zijn grote grijze poot en sprak: “Kom maar hier lieve Katinka. We hebben hier een vergadering, we zijn bezorgd over alle mensen in het dorp. We zien ze niet meer tijdens wandelingen. Maar onze grootste zorg is dat ze niet meer voor elkaar zorgen. Dat ze elkaar geen knuffels of aanraking meer geven en alleen maar thuis zitten. Dit allemaal omdat er één mug heeft gestoken. Wij als raad van de dieren hebben de mug verhoord. De mug heeft de waarheid gesproken. Deze mug heeft in onze ogen helemaal niets speciaals gedaan dan alleen maar gestoken om een heel klein beetje mensenbloed op te zuigen. Deze zwangere mug heeft dit nodig om haar kinderen gezond op de wereld te laten komen. Zij draagt geen ziekten bij zich en heeft de prik heel netjes en pijnloos gegeven. We snappen eigenlijk niet dat de mensen zo bang zijn.”

De wolf, die heel wijs is, ging verder: “Fijn dat jij er bent Katinka. Jij vertegenwoordigt de mensen in het dorp. Jij hebt je ogen wijd open en ziet wat er allemaal aan de hand is. Er is geen enge ziekte en er is zeker geen reden om zo bang te zijn voor de mug en voor anderen. Het is compleet veilig om naar buiten te gaan en met alle mensen te praten, hen te knuffelen en te omarmen. Feest te vieren, te zingen en te dansen. Jij bent zo dapper en kan samen met je oma de mensen in het dorp veranderen. Ze zullen naar jullie luisteren en beseffen dat de werkelijke ziekte angst heet. Als de angst weg is, is de ziekte opgelost. Er zullen vele mensen worden gestoken door vele muggen. Er zullen vele muggenbulten ontstaan, maar niemand, echt niemand, zal daaraan sterven. Jullie zullen de mensen in het dorp laten genezen van hun angsten omdat jij en je oma de waarheid kennen. Wees niet bang, want anders verandert er in het dorp helemaal niets.

Breng een bezoek aan je oma in het bos. Zij is net zo wijs als jij. Vraag haar om met de mensen te spreken over jouw droom. Deze droom is namelijk echt, je bent nu in het bos. Wij zorgen ervoor dat je weer veilig thuis in je bed komt. Maar je moet ons beloven dat je naar je oma gaat.  Pluk onderweg wat bloemen en geef ze aan haar. Met deze bloemen reizen natuurwezens met je mee. Zij kunnen je meehelpen om jouw droom goed aan haar te kunnen vertellen.” Plof, Katinka werd ineens wakker in haar eigen bedje. Haar kamer was verlicht door de maan en de sterren fonkelden nog meer dan voorheen. Katinka voelde zich heel blij, ze wilde direct naar oma toe om haar droom te vertellen.

Snel deed ze haar kleren en haar rode jasje aan. Zachtjes sloop ze de trap af en stapte heel handig over een krakende traptrede. Ze glimlachte in zichzelf; wat ben ik toch slim. Maar waar kon ze het huis uit komen? Alles was op slot. De sleutel had papa mee naar boven genomen. Weer naar boven gaan is geen goed plan. Ineens, als in een flits, wist ze dat het keukenraam altijd op een kier stond en dat ze daar gemakkelijk doorheen kon komen. Zo kwam Katinka buiten in het donker te staan. 

Dit had Katinka nog nooit alleen gedaan, zomaar in het donker door het bos naar oma. Toen hoorde ze de stem van de wijze wolf net als in haar droom: “Breng een bezoek aan je oma in het bos. Zij is net zo wijs als jij. Jullie zullen de mensen in het dorp van hun angsten laten genezen omdat jij en je oma de waarheid kennen”. Katinka was totaal niet bang. Ze liep met grote stappen door het donkere bos. Ze kende het pad en wist waar de grote eik stond. Daarachter lag de boerderij van oma.  Ineens schrok Katinka, wat was dat? Er bewoog iets in de struiken. Ze kon niet goed zien wat het was. “Hallo” riep ze, “is daar iemand?” “Hallo” zei een bekende stem, “jazeker, ik ben het, de grijze wolf. Ik voelde dat je al op pad ging en ben je gevolgd. Ik bescherm je en breng je bij oma en weer veilig thuis.” Samen liepen ze in stilte op het bospad. Het voelde voor Katinka heel fijn en veilig. Onderweg plukte Katinka allerlei prachtige bloemen. Deze gaven een prachtig sprankelend schijnsel in alle regenboogkleuren. “Ooh”, dacht Katinka, “dit zijn de natuurwezens.” Ze voelde zich blij en ook belangrijk. Toen ze bij oma aankwamen, klopte Katinka op de houten deur en riep: “Oma, ik ben het, Katinka”. Het licht in de hal ging aan en de deur ging open. Oma stond met slaperige ogen te turen in het donker; “wie is daar?” “Ik ben het, Katinka, en breng je bloemen met de allermooiste natuurwezens. Ook is hier de wijze grijze wolf.” “Oh kind, kom binnen, ik zal direct thee zetten. Je zult wel een heel belangrijke boodschap voor me hebben, zo midden in de nacht.”  Zo spraken Katinka en haar lieve oma wel een uur lang. Katinka sprak en oma knikte begrijpend. “Ja, het is waar, de mensen hebben een grote angst voor iets wat heel klein en onbelangrijk is.” De wijze grijze wolf keek goedkeurend door het keukenraam en zag dat het goed was. Hij wachtte totdat Katinka klaar was met spreken om haar weer mee naar huis te nemen. Bij de deur gaven oma en Katinka elkaar een liefdevolle omhelzing. “Tot morgen oma”, knikte Katinka. “Tot morgen lieve schat. Samen gaan we de angst omzetten in liefde.”
Tevreden bracht de wolf Katinka naar thuis.

De volgende morgen werd Katinka vrolijk wakker. Snel kleedde ze zich aan en rende de trap af. Papa en mama waren net beneden aan het ontbijt. “Wat ben je vrolijk”, zei mama. “Ja”, zei Katinka, “vandaag is een heel belangrijke dag. Vandaag ga ik naar buiten!” “O nee”, zei mama en ook papa keek met angstige ogen. “Dat kan niet, dat mag niet. Je moet binnen blijven.”Tok tok tok; er werd op de deur geklopt. Katinka rende naar de deur en wist dat het oma was. “Oma” riep ze, “kom, we gaan gelijk naar het dorpsplein. Daar gaat het gebeuren.” “Kom maar op mijn kind, we zullen hier een grote verandering brengen. Deze verandering zal vele mensen genezen van angsten.” Katinka en oma liepen langs de huizen, klopten op de deuren en ramen en riepen: “Kom naar buiten, belangrijke mededeling: de vreselijke muggenziekte is over. Er is geen enkele ziekte meer, iedereen is gezond!” De mensen kwamen voorzichtig uit hun huizen, knipperden met hun ogen van het stralende zonlicht, dat veel helderder was dan anders. Nieuwsgierig kwamen ze dichterbij de waterput die in het midden van het dorp stond.

Katinka en oma stonden daar te zwaaien en de roepen. “We zijn zo blij dat alles nu over is, wij zijn allemaal vrij van ziekten.” Omdat het zo’n prachtige dag was met zoveel licht en kleuren, werden alle mensen zo blij. Ze dansten en zongen en maakten feest. Ze omhelsden elkaar en zagen dat iedereen gezond en blij was.
De natuurwezens, die alleen oma en Katinka konden zien, klapten in hun handen van vreugde, sprongen en riepen: “jaaa de liefde is weer terug, het duister is overwonnen. Door twee liefdevolle mensen die de waarheid kunnen zien en vooral er wat mee doen. Wij vieren feest, het feest van de vrijheid.” En zo zie je maar dat er één of twee liefdevolle en heldere mensen samen de verandering zijn, de wereld er totaal anders uit gaat zien.
Op een afstandje kijkt de wijze grijze wolf tevreden toe, wel zodat niemand hem kan zien. Hij weet dat er ook sprookjes zijn waar wolven als boos worden afgeschilderd.

En zoals alle sprookjes eindigen:

….en ze leefden nog lang en gelukkig in hun nieuwe liefdevolle wereld

Geschreven: door Rineke van den Berg

 Rineke heeft ook website:  www.sundancer.nl