(door lee) 

Er waren eens twee 3D-mensen. Ze gingen ten strijd, ze verdedigden, ze vochten voor hun leven. Elk bouwde een fort voor zichzelf en was klaar voor een lange belegering door de aanvaller.

En op een dag werd een van hen de strijd beu en ging op reis. Nadat hij een aantal bijzondere plaatsen had bezocht, veranderde hij plotseling en begon hij de wereld anders te zien, begon hij 50 tinten groen te onderscheiden, de geluiden van zijn hart te horen, het verschil in smaak te voelen bij elke slok water. Hij werd een 5D man, al merkte hij dat zelf niet. En dus begon de 5D-man voor zichzelf een kasteel te bouwen met steegjes, fonteinen en een prachtige tuin. Hij wilde zo graag uit de oude saaiheid breken en nieuwe kleuren tot leven brengen dat hij besloot alles om hem heen aan te passen.

Op dat moment zat zijn buurman, een 3D-man, in zijn vochtige fort, behangen met prikkeldraad, bezaaid met stalen spijkers, omheind met sombere muren en een gracht met stinkende modder waarin vreselijke krokodillen zwommen.

Kijkend door de mazen van zijn muren op de bouwplaats van zijn buurman, schreeuwde de 3D-man spottend:

– Je bent gek! – schreeuwde hij, grommend vanuit een gevoel van de grootsheid van zijn eigen geest. – Je bouwt een absurditeit die jou niet tegen tegenslagen zal beschermen. Kijk naar mijn dikke muren – leer, hoe je moet leven.​

De 5D-man neuriede zachtjes iets en bouwde verder. Hij hoorde het geschreeuw van de buurman, maar wilde niet afgeleid worden van zijn project.

Natuurlijk zei de logica van een 3D-man dat de zaak niet in de haak was – er is duidelijk een of ander list vanuit de kant van de buurman, die nog onduidelijk is. En dus – is het absoluut noodzakelijk om de verdediging te versterken. Puffend, zwetend, zijn aderen belastend, vallend van uitputting en lijdend aan bloederig eelt, ging hij aan zijn werk – hij sleepte stenen, waardoor de muren van zijn fort werden versterkt. Hij had haast – tijd is nooit genoeg, het leven is kort en de verdediging ziet er onbetrouwbaar uit.

Dagen, weken, maanden, jaren gingen voorbij… Het kasteel van de 5D-man werd steeds majestueuzer, de tuinen floreerden, het nevelwater van de fonteinen creëerde regenbooglichten. ‘s Avonds zat hij onder de takken van eiken en esdoorns die groeiden langs de beek die door de jonge lanen stroomde. De 5D-man leerde nieuwe vogelzangmelodieën op zijn gitaar op gehoor te spelen.

. . .

De 3D-man was overspannen en leed aan ziektes – vochtigheid en zelfontbering deden hun werk. De besparingen op de fondsen hadden ook invloed – hij at uitsluitend wat er buitengewoon logisch leek – noten van bomen – ze hoeven niet te worden verwerkt, ze zijn voedzaam en gemakkelijk voor een lange periode in te slaan. Hij had weleens zin in vissoep, maar hij verwierp dit belachelijke idee logischerwijs – er zit geen vis in de krokodillensloot en elk vuur is een verspilling van waardevol brandhout, en het kan zelfs brand veroorzaken …

En toen op een dag, toen de zon bijzonder hoog aan de hemel opkwam en de wolken uit elkaar schoven en de helderblauwe lucht bevrijdden, voelde de 3D-man iets van binnen en begon hij het kasteel van de buren nauwkeurig te onderzoeken. Hij verzamelde moed en riep:

– Hé buurman, natuurlijk ben je een complete dwaas, maar leg me tenminste je logica uit. Hoe ben je van plan mij vanuit je kasteel aan te vallen?

“Dat ga ik niet doen”, antwoordde de buurman.

Zo’n antwoord zag er natuurlijk buitengewoon idioot uit en versterkte verder de vastberadenheid van de 3D-man om zijn verdediging te versterken – dit is zeer verdacht! Kreunend en vloekend over zijn harde lot, dag in dag uit stond hij op uit een vochtig en vies bed (want water besparen is een top prioriteit) bed, ging op zoek naar nieuwe stenen, smeedde oude sloten tot massievere exemplaren – hij was trots op deze verdedigingstechnologieën van hem.

De tijd verstreek, maar de 5D-man viel niet aan en probeerde niet eens iets uit te leggen aan zijn buurman. En nu kwam de zon weer hoog op, de wolken waren al een week niet verschenen en zelfs het fort van de 3D-man droogde op, lichtte een beetje op. Nieuwsgierigheid eiste zijn tol en hij besloot op onderzoek te gaan.

Nadat hij de geheime deur had geopend, ging de 3D-man naar buiten en ging naar het kasteel van zijn vijand. Kijkend naar het lage hek, de ondiepe forellenbeek, de koeien die in de dichtstbijzijnde weide graasden, was hij volkomen verbaasd over de extreme domheid van zijn buurman. Hij wilde zo graag zijn intellect laten zien dat de 3D-man zichzelf niet langer kon bedwingen en kwam bij het kasteel zelf om de zwakzinnige aan zijn verstand te brengen.

‘Luister, buurman,’ zei hij vredig. – Ik wil je oprecht helpen, je redden van dreigende problemen.

“Ja, natuurlijk,” – beaamde de 5D-man blij. – “Ik luister aandachtig naar je. Misschien is het van buitenaf meer zichtbaar waar ik een fout maak in mijn huishouding. Trouwens, wil je mijn schilderijen zien? Ik ben ook een kunstenaar – ik teken als ik inspiratie voel.”

– Ik heb geen zin in beeldende kunst, – wuifde het voorstel de 3D-man en begon met zijn betoog. – Heb je de studies van wetenschappers gezien? Binnenkort komt er een grote ijstijd – alles eromheen zal bevriezen. Heb je de voorspellingen gelezen? Droogte volgend jaar – alles zal uitdrogen. Heb je de sterkte van de muren getest of die bestand zijn tegen een projectiel van 122 mm? Oorlog breekt mogelijk uit – de muren zullen instorten.

– Natuurlijk hoorde ik over enkele rapporten van wetenschappers, – antwoordde de 5D-man. – Wetenschappers hebben de afgelopen tweehonderd jaar al zoveel gerapporteerd dat je niet alles kunt onthouden. Ik baseer me alleen op het onderzoek dat me helpt een kasteel te bouwen en lopende zaken te beheren – wat te kweken, wanneer te zaaien, hoe het vis te roken zodat het het lekkerst smaakt .

3D-man greep vol afgrijzen naar zijn hoofd – nou, hoe kun je zo dwaas zijn. Hij gaf niet op in zijn voornemen om een ​​ander te redden en riep uit:

– Jij leest niet de juiste wetenschappers! Er zijn geëerde academici, hun werken worden erkend door andere academici – die moet je bestuderen.

– Maar hoe zit het met vernieuwers? Hoe om te gaan met nieuwe ontdekkingen? – vroeg de 5D-man nieuwsgierig, hij had het door waar zijn buurman naar toe wou.

– Complete onzin! – zei de 3D-man gewichtig. – Onze voorouders waren geen dwazen. Ze bouwden een beschaving op, ze wisten wat ze deden, ze leefden eeuwenlang zonder die nieuwigheden en wij zullen ook zo leven … Nou, zo niet wij, dan zeker onze nakomelingen.

– Je wil aan je nakomelingen de stinkende citadel nalaten, en ik wil het kasteel nalaten … en ik wil er ook in wonen – nog lang en gelukkig. Het huis waarin gelukkige mensen woonden, laat ​​immers ook dat spoor na in de toekomst.

De 3D-man keek naar zijn buurman en besefte dat hij met een gek aan het praten was, hoewel er nog een kleine kans was om door te dringen tot de restanten van zijn brein. En hij vroeg met hoop in zijn stem:

– En hoe ben je van plan om jezelf verdedigen tegen vijanden?

De 5D-man keek verbaasd om zich heen.

– Eh… Ik heb geen vijanden.

Toen was het de beurt van de 3D-man om verrast te zijn. Er spookte een soort vage gedachte door zijn hoofd, die het moeilijk maakte om nuchter te denken. Terwijl hij de nog half gevormde openbaring opzij wuifde, merkte hij op:

– En ik dan? Ik ben je potentiële vijand, ik kan je aanvallen.

– Hmm,- merkte de 5D-man op. – Waarom zou je me aan willen vallen?

– Om je kasteel, je steegjes, tuinen, fonteinen weg te nemen, – grijnsde de buurman bloeddorstig.

– Maar je vertelde me zelf net dat het allemaal op het punt staat te uit te sterven. Waarvoor heb je iets nodig wat je zelf als nutteloos ziet?

De 3D-man schaamde zich een beetje.

 – Nou, misschien zal de wereld nog een jaar of twee voortbestaan, – beaamde hij met tegenzin.

– Waarom heb je geen tuinen voor jezelf aangelegd, forellen gekweekt in beekjes en fonteinen ontworpen? Wat ga je doen met mijn kasteel als je het verovert? Zou je mijn kasteel kunnen behouden na de aanval en mijn hele huishouden kunnen managen? Je gaat het tenslotte omringen met een gracht, omringen met prikkeldraad, de vissen laten rotten in het moeras, de weilanden laten verwilderen, de koeien voeren aan de krokodillen …

– In principe, ja, het is logisch, – de 3D-persoon moest ermee instemmen.

– Maar dan betekent het dat je het tweede vreselijke fort zou creëren om twee keer zoveel energie te besteden aan het onderhoud van je land?

 – Het zou kunnen,- zei de 3D-man. – Maar jij dan? Hoe ben je van plan om verder te leven?

– Kijk, buurman, – antwoordde de 5D-man. – In mijn leven ga ik uit van wat ik graag doe. Waarom zou ik de grootsheid van deze dag bewijzen? Je kunt gewoon in vreugde leven. Ik hou van kastelen bouwen, steegjes onderhouden, vissen. Trouwens, terwijl ik aan het leren was hoe ik dit kasteel moest bouwen, bedacht ik een nog mooier ontwerp en ik ben bereid om te helpen het tot leven te brengen voor jou. Wil je een kasteel in plaats van een fort?

– Wacht even, domkop, – de 3D-man was verontwaardigd. – Ik vertel je om na te denken over hoe je met mij kunt vechten. Ik kan je tenslotte aanvallen! Bewijs mij de juistheid van jouw acties!

– Waarvoor?

– Hoezo waarvoor?

– Waarvoor zou ik mijn leven verspillen door na te denken over wat je verkeerd kunt doen? Ik ben klaar om een ​​tweede, derde, vijfde kasteel te bouwen – ik vind het erg leuk. Wat is hier zo raar aan? En waarom heb je bewijs van mijn gelijk nodig, bedenk liever wat je voor jezelf wilt? Heb je 5 forten nodig om je te verdedigen tegen mijn koeien in de wei? Waarom is jouw logica gebaseerd op mijn gedachten over mijn zaken? Waarom geeft je om de realiteit van een ander? Creëer jouw persoonlijke, gewenste werkelijkheid voor jou. Zelfs je vijanden leven alleen in je hoofd, niemand is geïnteresseerd in jou in de buitenwereld. Je krokodillen, je supermassieve muren en bouten – alleen jij hebt ze nodig.

3D-man beet zenuwachtig op zijn nagels, niet wetend wat hij moest antwoorden. Hij kon de oprechte bedoeling van een ander om in overvloed te leven niet geloven zonder in de moestuin van de buurman te kijken. Zwijgend keerde hij terug naar zijn fort en trok zich terug in een koude toren om een ​​nieuwe methode te bestuderen om brandnetels tot wodka te destilleren. Wodka is handig – het vergaat niet, je kunt er wonden mee genezen, het is handig om in de vergetelheid te raken, zodat het gemakkelijker is om tot het einde van je dagen te leven. Dit is tenslotte de zin van het leven – om de hoeveelheid pijn op weg naar de dood te verminderen.

. . .

Op dat moment trad de dochter van een 3D-man in de voetsporen van haar vader en kwam terecht in de landerijen van een 5D-man. Toen ze naar de fonteinen keek, zag ze een meisje met lang maar goed verzorgd haar (stom, want een kort kapsel is handiger in een gevecht) en gekleed in kleding zonder zakken (er zit natuurlijk geen logica in dergelijke kleding). Dit vreemde meisje schilderde een vreemd schilderij – een regenboog uit de nevel van een fontein (absurd werk – wie zal dit kopen – een verzameling gekleurde vlekken? Je moet duidelijk schilderen, kwalitatief goed en het liefst op bestelling).

Nieuwsgierigheid en een verlangen om de jonge domkop te helpen, overwon haar onhandigheid en dwong de 3D-dochter om naar de kunstenaar toe te stappen.

 – Wat zijn dat voor kleuren in deze regenboog? – vroeg ze om het gesprek te beginnen. – En waarom zijn het er geen zeven, maar vijfendertig?

– Oh, dus je ziet ze ook? – zei de kunstenaar opgetogen.

– Ja, hoor – slaakte het 3D-meisje.  – Wie ziet ze niet? Ik weet alleen hun namen niet.

Het 5D-meisje glimlachte.

– Het is gewoon dat je ze niet in huis hebt, dus je hebt ze niet kunnen waarnemen. Als je wilt, laat ik je zien waar ze kan vinden in onze tuin.

3D meisje was onthutst. Het was buitengewoon interessant, maar de opvoeding van de vader vereiste dat er een prijs betaald moest worden voor de dienst van iemand anders. Niets komt zomaar…

– Wat moet ik hiervoor doen? – vroeg ze.

– Je moet een keuze maken.

– Wat voor keuze?

– Kiezen of je iets anders, iets nieuws, wilt zien of niet.

– En is dat alles? En wat nog?

– En verder zal je altijd kiezen waar je naar kijkt. En dan zal je altijd weten dat er meer dan 7 kleuren zijn, simpel toch?

– Maar wat heb je eraan? – het 3D-meisje was verrast.

– Ik zal blij zijn om met je te delen wat ik zie. Is het je niet opgevallen hoe vreugde en gevoel van schoonheid toenemen als je ze met een ander deelt? Hoppa – en ineens was er dubbel zoveel schoonheid – gewoon omdat je het aan een ander liet zien. Een wonder, tovenarij, magie!

Plots gebeurde er iets, er gebeurde iets bijzonders en om de een of andere reden werden de ogen van het 3D-meisje vochtig. De zonnestralen werden weerspiegeld in de tranen en ze zag een regenboog op haar wimpers. En er zaten zelfs meer dan vijfendertig tinten in – er waren honderden en duizenden sprankelende kleuroverlopen. En al deze kleuren bewogen, reflecteerde in elkaar, waardoor dynamische scènes ontstonden.

De magie van transformatie vond plaats – het 5D-meisje keerde terug naar het 3D-fort van haar vader om de grondige schoonmaak te starten … in haar eigen kamer.​

door lee

Bron: https://www.guidereality.net/skazka5d