Who are you and what moves you?

(from Kevin Manke)

In the last weeks I worked on a short video, just 2:30 minutes. I published it now in two languages, German and English.

I would like to invite you to take a moment for yourself. Take a deep breath and feel inside yourself…. What do you really want to do in your life? What do you feel deep inside?

🌎Matrixreport, Berichterstattung in- und aus der Matrix🌎

******************************************** ********************************************************************

Wer bist du und was bewegt dich?

Ich möchte dich einladen dir einen Moment für dich zu nehmen. Atme tief durch und fühle in dich hinein… Was möchtest du in deinem Leben wirklich tun? Was fühlst du, tief in deinem inneren?

🌎Matrixreport, Berichterstattung in- und aus der Matrix🌎


More information about me and topics like this, can be found on the following sites and platforms

🌎https://matrixreport.blog

💻 Telegram | https://t.me/matrixreportblog
💌 Newsletter | http://eepurl.com/h6NbA9

🎬 YouTube | https://www.youtube.com/@UCVBZvcUczQjM58aIw3gZEpg
🎬 Odysee | https://odysee.com/@KevinManke:9


Kun je sterren horen?

In “The Lost World of the Kalahari” schrijft Laurens Van der Post over zijn reis en het leven tussen de Bosjesmannen van de Kalahari-woestijn en beschrijft hoe geschokt ze waren dat hij de sterren niet kon horen. Eerst dachten ze dat hij een grapje maakte of dat hij loog. Toen ze zich realiseerden dat hij de sterren echt niet kon horen, concludeerden ze dat hij erg ziek moest zijn en uitten ze hun grote verdriet. Want de Bosjesmannen wisten dat iedereen die de natuur niet kan horen, de ernstigste ziekte van allemaal moet hebben.

Gedurende bijna de hele tijd dat mensen op de planeet zijn, waren regelmatige gesprekken over de soortgrens heen een alledaags natuurlijk onderdeel van het leven.

Helaas lijkt dit een vreemde uitnodiging in de wereld van vandaag; de meeste mensen hebben moeite om zo’n gesprek te beginnen. Misschien komt dit omdat ons van jongs af aan is geleerd om de natuur als een verwijderd object, een levenloos object, een gebruikswaar te beschouwen. Deze verkeerde perceptie lijkt aan de basis te liggen van onze culturele kwalen.

Het vermogen van de mensheid om het bewustzijn van de aarde waar te nemen, is van cruciaal belang voor onze overleving en voor al het leven op aarde.

~ Rebecca Wildbear, the Animas Valley Institute

Over muziek, uit het boek “The Lost World of the Kalahari” door Laurens Van der Post

Soms zaten de vrouwen bij elkaar naast hun hutten, in het lange rechte licht van de avondzon, met hun kralen en kettingen als goud om zich heen. Elk hield een handvol lang droog gras vast en ze zongen allemaal samen, sloegen de maat met het gras en streelden de stengels met hun vingertoppen als de snaren van een gitaar. De melodie was geladen met alle onuitsprekelijke gevoelens die je krijgt bij het ondergaan van de zon over de grote aarde van Afrika. Ze noemden het lied de “Grass Song” en met de moeilijkheid van interpretatie konden noch Dabe, noch de zangers het gemakkelijk uitleggen. Ik kan me alleen het gevoel herinneren, de woorden geven het onvoldoende weer:

Dit gras in mijn hand voordat het werd gemaaid

Huilde in de wind om de regen die zou komen.

De hele dag huilt mijn hart in de zon

Voor mijn jager te komen.

Ze zongen dit keer op keer, waarbij het lied meer lading en meer betekenis kreeg door de herhaling, alsof ook het hart mee ging doen met het voortdurend verzoek, zoals gevraagd in het Nieuw Testament om te bidden, zodat leven en levenskracht toegankelijk wordt voor onze diepste smeekbeden. Het lied betoverde ons allemaal, zodat het me niet verbaasde dat de jonge mannen, die het crescendo van verlangen hoorden, zich vaak niet langer konden bedwingen. Ze lieten wat ze aan het doen waren vallen en kwamen uit de bush, hun voeten stampend op het woestijnzand als een trommel, hun handen wijd gestrekt en hun borstkas op en neer van emotie, huilend alsof het geluid uitgescheurd was, levend en bloedend, uit het midden van hun wezen: “Oh, kijk, als de adelaar, ik kom!”

Deze Bosjesmannen maakten ook muziek. Nxou was er constant mee bezig en het instrument dat hij bespeelde was als een boog en zeer populair. In zijn handen leek het een grotere boog te worden die naar betekenis schoot in de woestenij van geluid, niet met pijlen van vuursteen en ijzer, maar met darten van geordende tonen die de stilte tegemoet vlogen. Alle mannen konden het instrument bespelen, maar niemand zoals Nxou…

Het was nog donker. Ik was net wakker geworden en realiseerde me met een versnelde hartslag dat het uitzicht zo helder en groots was dat ik ster na ster kon zien opkomen boven de rand van de woestijn. Ik heb natuurlijk ontelbare keren de zon en de maan zien opkomen, maar nog nooit, zelfs niet op zee, was ik getuige van zo’n opkomst van sterren. Op dat moment begon Nxou plotseling een van zijn eindeloze reis-melodieën te spelen.

Het ritme, en het geluid, en de puls van ver sterrenlicht, evenals de golvingen van de grote deining van de duisternis die in schuim en nevel op de rots van de Melkweg uiteenspatte, klonken zo één met elkaar dat ik reageerde zoals ik deed toen ik Beethovens Negende symfonie voor het eerst hoorde; het volle koor van menselijke stemmen die onverschrokken opstijgt naar het uiteindelijke hoogtepunt van vastberadenheid in hun ontdekking van een universele betekenis in de tragiek van een individueel lot.

Wat me echter verbaasde, was dat de Bosjesmannen geen trommels hadden. Ze bevestigden het basisritme van hun muzikale gebeuren door het uit te slaan met een explosie van geluid tussen halfgebogen handpalmen, of, zoals bij hun dansen, door constant en krachtig met hun voeten op de aarde te beuken. Maar ze hadden een meer geëvolueerd instrument, een viersnarige lier precies zoals we die aan de voet van de Slippery Hills kapot hadden zien liggen. Alleen de vrouwen speelden deze, een jong meisje tikte meestal met een stokje op de snaren en een oudere vrouw bepaalde het geluid door behendig met haar duim over de snaar te strelen terwijl het meisje erop sloeg.

We ontdekten dat deze liefde voor muziek niet specifiek was voor onze eigen hechte groep, maar kenmerkend was voor al deze mensen in de woestijn, wat een weerspiegeling was van de traditie van vaardigheid van Bosjesmannen als muzikant en hun diepe toewijding aan muziek. Eens, ver weg van onze drinkputten, terwijl we uitrustten tijdens een jacht in de hitte van een vreselijke dag, hoorde ik hulpgeroep. We gingen allemaal geschrokken rechtop zitten en al snel kwam er een kleine groep Bosjesmannen in ernstige moeilijkheden door het bos strompelen. Ze hadden de rook van het vuur gezien dat was gemaakt voor onze middagthee en kwamen er regelrecht op af. Ze hadden al dagenlang geen water gehad en waren zwak en hongerig, hun ogen schitterden van een licht dat ik voor het laatst had gezien op de gezichten van mijn uitgehongerde medegevangenen in een Japans krijgsgevangenkamp.

Terwijl ze in onze schaduw gingen zitten, begon een vrouw met een bot te schrapen aan de enige overgebleven woestijnbol, ze ving het schraapsel op in haar hand en wrong er een paar dikke witte druppels uit recht in de mond van een kind met zwarte, gebarsten lippen. Ik proefde het en het smaakte naar gal. Ze waren nog een dagmars verwijderd van stationair water en hoewel Ben en Dabe zeiden dat ze het op eigen kracht hadden kunnen redden, betwijfelde ik het. Maar zodra ze van ons water hadden gedronken, haalden ze een lier tevoorschijn en begonnen muziek te maken.

“Wat zegt de muziek, Dabe?” vroeg ik.

“Het zegt ‘dank u’, Meester,” antwoordde hij met een zeldzame glimlach, terwijl hij met zijn handen naar de lucht en de brandende woestijn om ons heen zwaaide.

Foto: Bushman door moquing bird oo flickr

We kwamen tot de conclusie dat muziek voor hen net zo belangrijk was als water, voedsel en vuur, want we hebben nog nooit een groep gevonden die zo arm of wanhopig was dat ze geen muziekinstrument bij zich hadden. En al hun muziek, zang, gevoel voor ritme en beweging kwam tot uiting in hun dans. Ze brachten hun dagen en nachten doelbewust en energiek door, maar ook het dansen speelde dezelfde diepe rol in hun leven, zoals toegeschreven aan de Bosjesman van weleer in legendes en verhalen.

Uit “The Lost World of the Kalahari” Laurens Van Der Post

Photo: Bushman by HowieR on Flickr https://www.flickr.com/photos/22485952@N05/2299022037/

=========== ===============

“Tijdens de Mfecane werden (vooral tussen 1826 en 1835) in de Drakensbergen de meeste San uitgeroeid of wat overbleef ging op in andere volken zoals de Sotho of werd naar de Kalahari verdreven, waardoor, verstoken van hun voorbeelden, de kennis van het rotstekenen bij de San verdween.

Er leven nu nog ongeveer 100.000 San verspreid in kleine gemeenschappen. Hun geschiedenis wordt getekend door een voortschrijdend verlies van hun land en strijd om te overleven. Tegelijkertijd zijn ze erin geslaagd een emancipatiebeweging in gang te zetten om hun cultureel erfgoed veilig te stellen en de gemeenschappelijke culturele identiteit te versterken.

In modern Zuid-Afrika zijn de San grotendeels opgegaan in de zogenaamde kleurlingen- of Kaap-kleurlingenpopulatie van de West- en Noord-Kaap.

In Namibië leven de San nu voornamelijk ten oosten van Waterberg. De San zijn in 1904 door de Duitse overheersers de woestijn richting het huidige Botswana in gedreven. Tienduizenden zijn daarbij omgekomen. Bij Waterberg is nog een Duitse begraafplaats te bezichtigen.” Wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/San_(volk)

The African White Iris

Sprookje over 3D en 5D mensen

(door lee) 

Er waren eens twee 3D-mensen. Ze gingen ten strijd, ze verdedigden, ze vochten voor hun leven. Elk bouwde een fort voor zichzelf en was klaar voor een lange belegering door de aanvaller.

En op een dag werd een van hen de strijd beu en ging op reis. Nadat hij een aantal bijzondere plaatsen had bezocht, veranderde hij plotseling en begon hij de wereld anders te zien, begon hij 50 tinten groen te onderscheiden, de geluiden van zijn hart te horen, het verschil in smaak te voelen bij elke slok water. Hij werd een 5D man, al merkte hij dat zelf niet. En dus begon de 5D-man voor zichzelf een kasteel te bouwen met steegjes, fonteinen en een prachtige tuin. Hij wilde zo graag uit de oude saaiheid breken en nieuwe kleuren tot leven brengen dat hij besloot alles om hem heen aan te passen.

Op dat moment zat zijn buurman, een 3D-man, in zijn vochtige fort, behangen met prikkeldraad, bezaaid met stalen spijkers, omheind met sombere muren en een gracht met stinkende modder waarin vreselijke krokodillen zwommen.

Kijkend door de mazen van zijn muren op de bouwplaats van zijn buurman, schreeuwde de 3D-man spottend:

– Je bent gek! – schreeuwde hij, grommend vanuit een gevoel van de grootsheid van zijn eigen geest. – Je bouwt een absurditeit die jou niet tegen tegenslagen zal beschermen. Kijk naar mijn dikke muren – leer, hoe je moet leven.​

De 5D-man neuriede zachtjes iets en bouwde verder. Hij hoorde het geschreeuw van de buurman, maar wilde niet afgeleid worden van zijn project.

Natuurlijk zei de logica van een 3D-man dat de zaak niet in de haak was – er is duidelijk een of ander list vanuit de kant van de buurman, die nog onduidelijk is. En dus – is het absoluut noodzakelijk om de verdediging te versterken. Puffend, zwetend, zijn aderen belastend, vallend van uitputting en lijdend aan bloederig eelt, ging hij aan zijn werk – hij sleepte stenen, waardoor de muren van zijn fort werden versterkt. Hij had haast – tijd is nooit genoeg, het leven is kort en de verdediging ziet er onbetrouwbaar uit.

Dagen, weken, maanden, jaren gingen voorbij… Het kasteel van de 5D-man werd steeds majestueuzer, de tuinen floreerden, het nevelwater van de fonteinen creëerde regenbooglichten. ‘s Avonds zat hij onder de takken van eiken en esdoorns die groeiden langs de beek die door de jonge lanen stroomde. De 5D-man leerde nieuwe vogelzangmelodieën op zijn gitaar op gehoor te spelen.

. . .

De 3D-man was overspannen en leed aan ziektes – vochtigheid en zelfontbering deden hun werk. De besparingen op de fondsen hadden ook invloed – hij at uitsluitend wat er buitengewoon logisch leek – noten van bomen – ze hoeven niet te worden verwerkt, ze zijn voedzaam en gemakkelijk voor een lange periode in te slaan. Hij had weleens zin in vissoep, maar hij verwierp dit belachelijke idee logischerwijs – er zit geen vis in de krokodillensloot en elk vuur is een verspilling van waardevol brandhout, en het kan zelfs brand veroorzaken …

En toen op een dag, toen de zon bijzonder hoog aan de hemel opkwam en de wolken uit elkaar schoven en de helderblauwe lucht bevrijdden, voelde de 3D-man iets van binnen en begon hij het kasteel van de buren nauwkeurig te onderzoeken. Hij verzamelde moed en riep:

– Hé buurman, natuurlijk ben je een complete dwaas, maar leg me tenminste je logica uit. Hoe ben je van plan mij vanuit je kasteel aan te vallen?

“Dat ga ik niet doen”, antwoordde de buurman.

Zo’n antwoord zag er natuurlijk buitengewoon idioot uit en versterkte verder de vastberadenheid van de 3D-man om zijn verdediging te versterken – dit is zeer verdacht! Kreunend en vloekend over zijn harde lot, dag in dag uit stond hij op uit een vochtig en vies bed (want water besparen is een top prioriteit) bed, ging op zoek naar nieuwe stenen, smeedde oude sloten tot massievere exemplaren – hij was trots op deze verdedigingstechnologieën van hem.

De tijd verstreek, maar de 5D-man viel niet aan en probeerde niet eens iets uit te leggen aan zijn buurman. En nu kwam de zon weer hoog op, de wolken waren al een week niet verschenen en zelfs het fort van de 3D-man droogde op, lichtte een beetje op. Nieuwsgierigheid eiste zijn tol en hij besloot op onderzoek te gaan.

Nadat hij de geheime deur had geopend, ging de 3D-man naar buiten en ging naar het kasteel van zijn vijand. Kijkend naar het lage hek, de ondiepe forellenbeek, de koeien die in de dichtstbijzijnde weide graasden, was hij volkomen verbaasd over de extreme domheid van zijn buurman. Hij wilde zo graag zijn intellect laten zien dat de 3D-man zichzelf niet langer kon bedwingen en kwam bij het kasteel zelf om de zwakzinnige aan zijn verstand te brengen.

‘Luister, buurman,’ zei hij vredig. – Ik wil je oprecht helpen, je redden van dreigende problemen.

“Ja, natuurlijk,” – beaamde de 5D-man blij. – “Ik luister aandachtig naar je. Misschien is het van buitenaf meer zichtbaar waar ik een fout maak in mijn huishouding. Trouwens, wil je mijn schilderijen zien? Ik ben ook een kunstenaar – ik teken als ik inspiratie voel.”

– Ik heb geen zin in beeldende kunst, – wuifde het voorstel de 3D-man en begon met zijn betoog. – Heb je de studies van wetenschappers gezien? Binnenkort komt er een grote ijstijd – alles eromheen zal bevriezen. Heb je de voorspellingen gelezen? Droogte volgend jaar – alles zal uitdrogen. Heb je de sterkte van de muren getest of die bestand zijn tegen een projectiel van 122 mm? Oorlog breekt mogelijk uit – de muren zullen instorten.

– Natuurlijk hoorde ik over enkele rapporten van wetenschappers, – antwoordde de 5D-man. – Wetenschappers hebben de afgelopen tweehonderd jaar al zoveel gerapporteerd dat je niet alles kunt onthouden. Ik baseer me alleen op het onderzoek dat me helpt een kasteel te bouwen en lopende zaken te beheren – wat te kweken, wanneer te zaaien, hoe het vis te roken zodat het het lekkerst smaakt .

3D-man greep vol afgrijzen naar zijn hoofd – nou, hoe kun je zo dwaas zijn. Hij gaf niet op in zijn voornemen om een ​​ander te redden en riep uit:

– Jij leest niet de juiste wetenschappers! Er zijn geëerde academici, hun werken worden erkend door andere academici – die moet je bestuderen.

– Maar hoe zit het met vernieuwers? Hoe om te gaan met nieuwe ontdekkingen? – vroeg de 5D-man nieuwsgierig, hij had het door waar zijn buurman naar toe wou.

– Complete onzin! – zei de 3D-man gewichtig. – Onze voorouders waren geen dwazen. Ze bouwden een beschaving op, ze wisten wat ze deden, ze leefden eeuwenlang zonder die nieuwigheden en wij zullen ook zo leven … Nou, zo niet wij, dan zeker onze nakomelingen.

– Je wil aan je nakomelingen de stinkende citadel nalaten, en ik wil het kasteel nalaten … en ik wil er ook in wonen – nog lang en gelukkig. Het huis waarin gelukkige mensen woonden, laat ​​immers ook dat spoor na in de toekomst.

De 3D-man keek naar zijn buurman en besefte dat hij met een gek aan het praten was, hoewel er nog een kleine kans was om door te dringen tot de restanten van zijn brein. En hij vroeg met hoop in zijn stem:

– En hoe ben je van plan om jezelf verdedigen tegen vijanden?

De 5D-man keek verbaasd om zich heen.

– Eh… Ik heb geen vijanden.

Toen was het de beurt van de 3D-man om verrast te zijn. Er spookte een soort vage gedachte door zijn hoofd, die het moeilijk maakte om nuchter te denken. Terwijl hij de nog half gevormde openbaring opzij wuifde, merkte hij op:

– En ik dan? Ik ben je potentiële vijand, ik kan je aanvallen.

– Hmm,- merkte de 5D-man op. – Waarom zou je me aan willen vallen?

– Om je kasteel, je steegjes, tuinen, fonteinen weg te nemen, – grijnsde de buurman bloeddorstig.

– Maar je vertelde me zelf net dat het allemaal op het punt staat te uit te sterven. Waarvoor heb je iets nodig wat je zelf als nutteloos ziet?

De 3D-man schaamde zich een beetje.

 – Nou, misschien zal de wereld nog een jaar of twee voortbestaan, – beaamde hij met tegenzin.

– Waarom heb je geen tuinen voor jezelf aangelegd, forellen gekweekt in beekjes en fonteinen ontworpen? Wat ga je doen met mijn kasteel als je het verovert? Zou je mijn kasteel kunnen behouden na de aanval en mijn hele huishouden kunnen managen? Je gaat het tenslotte omringen met een gracht, omringen met prikkeldraad, de vissen laten rotten in het moeras, de weilanden laten verwilderen, de koeien voeren aan de krokodillen …

– In principe, ja, het is logisch, – de 3D-persoon moest ermee instemmen.

– Maar dan betekent het dat je het tweede vreselijke fort zou creëren om twee keer zoveel energie te besteden aan het onderhoud van je land?

 – Het zou kunnen,- zei de 3D-man. – Maar jij dan? Hoe ben je van plan om verder te leven?

– Kijk, buurman, – antwoordde de 5D-man. – In mijn leven ga ik uit van wat ik graag doe. Waarom zou ik de grootsheid van deze dag bewijzen? Je kunt gewoon in vreugde leven. Ik hou van kastelen bouwen, steegjes onderhouden, vissen. Trouwens, terwijl ik aan het leren was hoe ik dit kasteel moest bouwen, bedacht ik een nog mooier ontwerp en ik ben bereid om te helpen het tot leven te brengen voor jou. Wil je een kasteel in plaats van een fort?

– Wacht even, domkop, – de 3D-man was verontwaardigd. – Ik vertel je om na te denken over hoe je met mij kunt vechten. Ik kan je tenslotte aanvallen! Bewijs mij de juistheid van jouw acties!

– Waarvoor?

– Hoezo waarvoor?

– Waarvoor zou ik mijn leven verspillen door na te denken over wat je verkeerd kunt doen? Ik ben klaar om een ​​tweede, derde, vijfde kasteel te bouwen – ik vind het erg leuk. Wat is hier zo raar aan? En waarom heb je bewijs van mijn gelijk nodig, bedenk liever wat je voor jezelf wilt? Heb je 5 forten nodig om je te verdedigen tegen mijn koeien in de wei? Waarom is jouw logica gebaseerd op mijn gedachten over mijn zaken? Waarom geeft je om de realiteit van een ander? Creëer jouw persoonlijke, gewenste werkelijkheid voor jou. Zelfs je vijanden leven alleen in je hoofd, niemand is geïnteresseerd in jou in de buitenwereld. Je krokodillen, je supermassieve muren en bouten – alleen jij hebt ze nodig.

3D-man beet zenuwachtig op zijn nagels, niet wetend wat hij moest antwoorden. Hij kon de oprechte bedoeling van een ander om in overvloed te leven niet geloven zonder in de moestuin van de buurman te kijken. Zwijgend keerde hij terug naar zijn fort en trok zich terug in een koude toren om een ​​nieuwe methode te bestuderen om brandnetels tot wodka te destilleren. Wodka is handig – het vergaat niet, je kunt er wonden mee genezen, het is handig om in de vergetelheid te raken, zodat het gemakkelijker is om tot het einde van je dagen te leven. Dit is tenslotte de zin van het leven – om de hoeveelheid pijn op weg naar de dood te verminderen.

. . .

Op dat moment trad de dochter van een 3D-man in de voetsporen van haar vader en kwam terecht in de landerijen van een 5D-man. Toen ze naar de fonteinen keek, zag ze een meisje met lang maar goed verzorgd haar (stom, want een kort kapsel is handiger in een gevecht) en gekleed in kleding zonder zakken (er zit natuurlijk geen logica in dergelijke kleding). Dit vreemde meisje schilderde een vreemd schilderij – een regenboog uit de nevel van een fontein (absurd werk – wie zal dit kopen – een verzameling gekleurde vlekken? Je moet duidelijk schilderen, kwalitatief goed en het liefst op bestelling).

Nieuwsgierigheid en een verlangen om de jonge domkop te helpen, overwon haar onhandigheid en dwong de 3D-dochter om naar de kunstenaar toe te stappen.

 – Wat zijn dat voor kleuren in deze regenboog? – vroeg ze om het gesprek te beginnen. – En waarom zijn het er geen zeven, maar vijfendertig?

– Oh, dus je ziet ze ook? – zei de kunstenaar opgetogen.

– Ja, hoor – slaakte het 3D-meisje.  – Wie ziet ze niet? Ik weet alleen hun namen niet.

Het 5D-meisje glimlachte.

– Het is gewoon dat je ze niet in huis hebt, dus je hebt ze niet kunnen waarnemen. Als je wilt, laat ik je zien waar ze kan vinden in onze tuin.

3D meisje was onthutst. Het was buitengewoon interessant, maar de opvoeding van de vader vereiste dat er een prijs betaald moest worden voor de dienst van iemand anders. Niets komt zomaar…

– Wat moet ik hiervoor doen? – vroeg ze.

– Je moet een keuze maken.

– Wat voor keuze?

– Kiezen of je iets anders, iets nieuws, wilt zien of niet.

– En is dat alles? En wat nog?

– En verder zal je altijd kiezen waar je naar kijkt. En dan zal je altijd weten dat er meer dan 7 kleuren zijn, simpel toch?

– Maar wat heb je eraan? – het 3D-meisje was verrast.

– Ik zal blij zijn om met je te delen wat ik zie. Is het je niet opgevallen hoe vreugde en gevoel van schoonheid toenemen als je ze met een ander deelt? Hoppa – en ineens was er dubbel zoveel schoonheid – gewoon omdat je het aan een ander liet zien. Een wonder, tovenarij, magie!

Plots gebeurde er iets, er gebeurde iets bijzonders en om de een of andere reden werden de ogen van het 3D-meisje vochtig. De zonnestralen werden weerspiegeld in de tranen en ze zag een regenboog op haar wimpers. En er zaten zelfs meer dan vijfendertig tinten in – er waren honderden en duizenden sprankelende kleuroverlopen. En al deze kleuren bewogen, reflecteerde in elkaar, waardoor dynamische scènes ontstonden.

De magie van transformatie vond plaats – het 5D-meisje keerde terug naar het 3D-fort van haar vader om de grondige schoonmaak te starten … in haar eigen kamer.​

door lee

Bron: https://www.guidereality.net/skazka5d


Samen in de Samenleving

Als Bron verbonden Mens voel ik dat een deel van de missie die ik voel in het hier op aarde Zijn is om Het Samen IN de Samenleving terug te laten keren.
Om de Ware betekenis van Samen in het woord Samenleving weer te Verlevendigen.
Om de Mens familie weer Samen te brengen in alle Levenslagen.
Levenslagen waar geen enkele levensvorm die ontmoet word of ontmoet wil worden buitengesloten word van de warmte van de Bron van Leven.

Wij zijn hier om Warmte uit te doen laten gaan naar AL wat leeft.
Bevroren Harten zullen ontdooien en de Levens Vlam zal innerlijk weer voelbaar worden daar waar wij vanuit gelijkwaardigheid ontmoetingen aangaan met Elkaar.

In de stad Eindhoven waar ik geboren ben en tot anderhalf jaar geleden gewoond heb, heb ik altijd diepgaand genoten van de vele diverse kleurrijke ontmoetingen die veelal spontaan vanuit het organische NU plaatsvonden. Ontmoetingen op straat, in de winkel en in het bos met mede Mensen en Dieren.
Ik heb in alle tijdvlakken van mijn leven hier geleefd in Vriendschap met Mensen van verschillende culturen, in verschillende bewustzijnsstaten, verschillende geloofsovertuigingen en levensopvattingen.

Openheid behoort tot mijn Wezens aard en van Nature heb ik AL tijd Open gestaan en sta ik nog Open voor alle Mensen en Dieren.
En voor het voeren van gesprekken met wat wij hier noemen ‘vreemden’.
AL tijd heb ik gevoeld hoe vreemd het begrip vreemd voor mij is.

Ik heb echter door de jaren heen kunnen detecteren dat de zuigkracht van spirituele en religieuze programma’s zeer sterk zijn en  inwerken op de Mens met als rede de Mens die de God Kracht in zich draagt, De Kracht die AL het Leven verbind weg te houden UIT de open verbinding met AL het Leven en dus uit de Samenleving.
Wellicht werkt dit programma nog sterker in op de Mens die dieper terugkeert tot zijn Natuurlijke Bron Zelf.
Een Bron Zelf die van origine Open staat voor AL het Leven maar die er door dit programma mogelijk wederom van afgesloten raakt.

Onderdeel van dit spirituele en religieuze programma is dat er groeperingen van zogenoemde gelijkgestemden gevormd worden waarbij er door denkbeelden een afgeslotenheid ontstaat naar de mede Mens die niet ‘hetzelfde pad’ bewandeld of ‘lager is in bewustzijn’ of niet in hetzelfde gelooft.
De hele term gelijkgestemdheid en zo ook andere termen waar een groep mensen geduid word met een benaming laten voor mij vaak een afstandelijkheid tot de Samenleving zien en voelen.
Ik heb dan ook veelvuldig waargenomen dat er overtuigingen ontstaan binnen bepaalde ‘stromingen’ of groepen zoals ook de overtuiging die luidt:
WIJ dé bewuste (spirituele) Mensen weten het beter dan ….. (een overtuiging die meestal niet hardop uitgesproken word) waarbij ik maar al te vaak een tegenbeweging heb zien ontstaan tegen de zogenoemde onbewuste of niet gelovige Mens

Als de Ware betekenis  van God Mens werkelijk doorgrond en gevoeld zou worden, dan zouden wij weten dat beter en voor en tegen niet bestaan slechts en enkel in de persoonlijke denkgeest en we zouden weten dat OPENHEID het kern woord is wat in Ons Hart geschreven staat alsmede gelijkwaardigheid.

Afgelopen week maakte Winant mijn partner en ik een gevoelsmatige beweging  naar het Eiffel gebied in Duitsland.
Daar hebben wij zulke mooie ontmoetingen gehad met werkelijk prachtige Mensen.
Ik heb genoten van mij Zelf als een ‘Mens van de straat’ waarmee ik niet duid dat ik een Mens van de straat ben maar waarmee ik duid dat ik een Mens ben wat geniet van de spontane niet geplande ontmoetingen met Mensen en Dieren.

Ontmoetingen die door het Leven heen bij mij vooral plaatsvinden op straat ( in de winkel of natuur)
De straat daar waar de diversiteit van Mensen de mogelijkheid heeft elkaar te ontmoeten, als we maar open staan voor Elkaar en een ontmoeting met Elkaar.
Zo kwamen we tijdens ons verblijf in Monchau op straat bij een kerkje uit waar een bruidspaar net hun beweging maakte naar het altaar en wij hen ook weer zagen toen ze net getrouwd waren en het kerkje uitkwamen, ik heb zo diep mee kunnen voelen met de verbinding die zij met elkaar op hun eigenwijze beklonken, dat de tranen in vrijheid gestroomd hebben bij mij toen wij hen observeerde.

Ook kwamen wij tot een fysieke ontmoeting in Monchau die zoveel warmte gegenereerd heeft dat ik er nu ik dit schrijf nog innerlijk van gloei en de emotionele golfslag in mij nog kan voelen die deze ontmoeting teweeg bracht.
Armen hebben elkaar omhelsd en tranen hebben gevloeid in het ontmoeten van een prachtige Mens die werkt in een winkel waar wij waren, een Mens die we nog niet eerder als Mens hier ontmoet hadden maar waar de ontmoeting met dit Mens een Klank teweeg bracht tot in de oneindigheid zal door klinken.
Vanuit een diep gevoel hebben we ook een beweging gemaakt naar het vorig jaar door overstromingen getroffen gebied in de Eiffel en daar met mensen die getroffen zijn door deze gebeurtenis gesproken.
Door oprecht naar hen te luisteren en aandacht te hebben voor wat hen overkomen is werd ook daar de warmte van waarachtig Leven gegenereerd.
Het bezoek aan dit gebied deed in mij de herinnering ook opleven aan de keren dat ik in Nepal was en hoe heerlijk ik mij daar altijd in verbinding voelde met al die mooie Mensen op straat.

Ons verblijf in de Eiffel heeft mij een nog dieper innerlijk inzicht gebracht over mijn Zijn hier op Aarde.
Herinneringen van Levende bewegingen die ik gemaakt heb op deze aarde hebben zich in mijn Bewustzijn getoond de afgelopen dagen en over hoe ik AL tijd AL dat Open Bron Mens ben geweest, altijd in gesprek vanuit Openheid vanuit diepe Liefde voor AL het Leven.
Diepere Helderheid is ontstaan over de uniciteit van mijn blauwdruk en over wat het is waar ik mij Zelf écht ten diepste in kan Voelen en over wat de Levensstroom gestaag in mij en het fysieke lichaam laat stromen.

Ja, in de spontane vrije en ongeplande ontmoetingen die plaatsvinden in het NU met Mensen van allerlei aard daarin VOEL ik mij Zelf ten diepste!

Ik ben hier onder andere om als Mens Samen te Zijn met Mensen IN de Samenleving.
VRIJE Velden te scheppen voor AL het Leven om Elkaar in waardigheid en openheid te ontmoeten.

Want het is NU
Dat ALLES OPEN mag
Zodat het Leven doorgang heeft
Om in alles en naar alles en iedere levensvorm toe te stromen

Via Mij … Via Jou … Via Ons

Yinthe *


In Samenspraak met de Dieren

Onderstaande woorden zijn ontstaan middels observatie en in Samenspraak met de wezens die wij dieren noemen.
Ik ben een ambassadeur van Het Leven alsmede ervaar ik mijzelf ook als een ambassadeur in naam van de dieren zolang een groot deel van de Mens hen nog niet wezenlijk voelt en verstaat op de wijze waarop dit mogelijk is.

Als Mens voel ik de dieren verfijnder dan dat ik menig mede Mens voel, dit omdat zij zich in openheid laten voelen en ook ik open sta voor hen.
Zo versta ik vaak ook helder in gevoel wat zij communiceren.
Zij zijn namelijk eerlijk en direct en communiceren ook op die wijze.
Dieren zijn zo Wezens vol puur in de wijze waarop zij verbinding maken.

Wat mij opvalt is dat de dieren een ‘bij rol’ lijken te hebben hier in deze wereld.
Zelf ervaar ik dat Zij een gelijkwaardige positie hebben in relatie tot de Mens, ook in de processen die er gaande zijn hier op aarde.
Wat er geschied op aarde alsmede ook buiten de aarde gaat ons allemaal aan en ik zie dan ook vanuit mijn bewustzijn en mijn visie dat er veel meer erkenning, ondersteuning en aandacht, zachtheid en liefde en samenwerking mag zijn voor en met de dieren wezens vanuit volledige gelijkwaardigheid.
Ook tussen Mens en Dier mag de hiërarchie komen te vervallen.

Ik voel mij dan ook diep bewogen om zichtbaarheid te scheppen in het blikveld van mijn mede Mens en om een bewustzijnsschakel te Zijn aangaande het in herinnering brengen van wie de dieren werkelijk zijn en welke bijdrage zij leveren in het mede in balans brengen, het verfijnen en verdiepen van de gevoelslagen in de Mens en het algehele Leven hier op aarde.
Zodat de rechtmatige plek die de dieren wezens hebben in de schepping weer erkend zal worden.
Ook voel ik mij bewogen een schakel te zijn om het diepe weten dat verborgen geraakt is in de Mens te stimuleren zodat de Mens zich het feit weer zal herinneren dat de mogelijkheid er is dat buitenaardse beschavingen * Onze sterrenfamilie * zich tonen door de  (huis)dieren op aarde heen en op deze wijze met ons communiceren en ons observeren en informatie naar ons toe transporteren.
Tevens is het zo dat er ook buitenaardse (Mensachtige)  wezens zijn die Zelf het uiterlijk van een dier vertonen en ook hier mag de Mens zich weer bewust van worden want zij zullen zich nu ons bewustzijn zich steeds meer zal gaan verruimen ook gaan tonen aan de Mensheid.
Zelf voel ik mij nauw verbonden met de leeuwenbeschaving.

Samen het Leven belevend en bevoelend met de prachtige wezens (de honden) die je op de foto ziet bij de tekst kwam onderstaande tekst tot stand.
Niet omdat het enkel hen woorden zijn, want ik heb geschreven in naam van alle dieren wezens.
Echter de tedere voelende en liefhebbende wijze honden waarmee ik samen leef zijn het wel die mij dagelijks diep observeren en mij aanraken in mijn diepste emotie en voel Kracht.
En door hun aanwezigheid heb ik kunnen voelen… Ja, dit is het Moment…
Om te spreken in naam van De  dieren *

Grote dankbaarheid in en vanuit mij voor ALLE dieren die er Zijn en die Hier Aanwezig Zijn met Ons
Pure, wijze,  zachte en krachtige Wezens die wij weer in gelijkwaardigheid moge omarmen als onderdeel van het Geheel.

*********************************

MENS

WIJ …  die dieren genoemd worden
Wij zijn met vele hier
SAMEN met Jullie

Zijn jullie bereid om de scheiding die door denkbeelden tussen ons is ontstaan op te heffen
Om het denkbeeld te laten vervallen dat wij minder zijn omdat wij ‘dier’ zijn
En jullie meer omdat jullie Mens zijn

Zijn jullie bereid om Jullie Ware Zelf te openen voor Ons
Om de Levens Hartslag te voelen die ook in ons klopt
Zoals ook in jullie

Zijn jullie bereid  om op gelijke voet te staan met Ons
Om de gelijkwaardigheid van Wezens Vol Leven weer te Beleven Samen
Waardoor de hiërarchie van hoger en lager zal komen te vervallen

Zijn jullie bereid om de Taal te spreken die wij spreken
De Taal van gevoel
Want vanuit gevoel verbinden wij en spreken wij

Zijn jullie bereid om Ons toegang te geven tot jullie gevoelsbeleving
Zodat jullie Mensen Ons weer echt kunnen Voelen
En daardoor ook weer jullie Zelf

Zijn jullie bereid om naar Ons te luisteren
En om Ons écht te horen
Om te verstaan wat Wij communiceren van Wezen tot Wezen

Zijn jullie bereid om te herinneren
Dat Het Ware Leven geleefd word in het NU
Want dat tonen wij jullie

Zijn jullie bereid tot realisatie te komen dat ook wij Wezens Zijn met gevoel
En dat het tijd is om ons te erkennen als Wie Wij Zijn
Zodat we  in harmonie kunnen Samenleven en Samenwerken met elkaar

*
http://www.natuurlijkmenszijn.nl


Een Thuis gezocht voor het mooie Wezen James

Lieve Mensen,

Nadat anderhalf jaar geleden mijn aardse zus de aarde verliet is haar hond James bij mijn ouders in huis gekomen.
Mijn ouders ervaren beide fysieke beperkingen waardoor de zorg, met name het uitlaten van James steeds moeilijker word.
Een tijdje geleden hebben zij hun wens voor een andere Thuis naar mij en mijn partner uitgesproken.
Direct konden wij beide voelen hoe passend het voor James zou Zijn als hij als maatje ontvangen zou kunnen worden door een Mens dat zich bewust is van zich Zelf.
Een Mens wat geduldig en zachtaardig met hem om kan gaan en hem kan laten Zijn wie hij is en tevens hem de warmte en liefde kan laten toekomen die hij en ieder dier verdiend.

Ik heb en voel zelf een diepgaande band met James.
En terwijl ik dit schrijf ervaar ik diepe emoties bij het voelen van hem en de schoonheid die hij deze wereld in draagt.
Wij zouden hem dolgraag een Thuis bieden bij ons maar onze woonruimte biedt met de 2 honden die we al hebben geen ruimte voor zijn mooie gespierde lijf 🙂

James is een lieve jongen en valt onder de ras naam Old English Bulldog.
Hij is 4 en half jaar en gecastreerd.
James is zoals alle dieren heel bijzonder, bij hem uit zich dit in verschillende eigenheidse karakter eigenschappen.
James houdt van genegenheid, liefkozing en warmte delen, hij leeft echter vaak ook in zijn eigen wereld wat maakt dat hij vaak niet reageert zoals een mens die graag wil dat de hond doet wat hij zegt zou willen.
Ik vind dat juist zo charmant aan hem maar heb opgemerkt dat dit weleens tot irritaties leidt bij mensen en dit is nou juist ook waarom ik voel dat hij als maatje ontvangen zou moge worden bij een mens of mensen die hem kunnen laten Zijn en geen verwachtingen stellen aan hem waar hij gewoonweg niet aan kan voldoen.
Hij snapt commando’s niet en gaat ook niet zitten en pootjes geven, Tja … dat heb je met wezens die weten wat Vrijheid is 🙂
Soms kan hij ineens enorm enthousiast zijn en alle kanten op rennen en springen, vooral als hij mensen ontmoet die echt verbinding maken met hem en als hij andere honden ziet.
Hij zou bij het ontmoeten van andere honden wellicht wat voelende en geduldige begeleiding nodig hebben, omdat hij in zijn enthousiasme de grens van de andere hond niet altijd respecteert in zijn drive om te spelen, bij andere reuen is dit weleens tot een krachtmeting gekomen.
Ik heb waargenomen dat het heel fijn voor James zou zijn om 1 maal per dag een langere wandeling te maken zodat hij zijn energie kan laten stromen … een grote tuin zou ook geschikt zijn hoewel hij gewend is om in een flat te leven.
Het enthousiast zijn .. zijn echter momenten .. overall is James erg rustig en vaak dus in zichzelf gekeerd .. Zoals wij hem nu kennen ..
Wat belangrijk is om te weten is, dat James tijdens het uitlaten aan de lijn een vaste hand nodig heeft want hij is met zijn spiermassa behoorlijk sterk.

Als lezer van dit bericht kun je mij mailen als je meer informatie zou willen over James en/of James zou willen ontmoeten.
Wanneer je direct een diepe Ja voelt om hem als maatje in jou leven te ontvangen kun je me dit ook laten weten.

Mailen kan naar Yinthe@natuurlijkmenszijn.nl

Het doorsturen of delen van deze oproep zou fijn Zijn.

Liefs,

Yinthe







Onderdrukking door digitale technologie

Als Mensheid zijn we buiten onze Ware Zelf om ons gaan verhouden tot digitale technologie en de apparatuur die ons aangeboden word om gebruik van te maken.
Buiten onze Ware Zelf om daar bedoel ik mee dat de Mens digitale apparatuur is gaan gebruiken als een automatische gedragshandeling zonder zichzelf vanuit bewustzijn te  begeleiden in het gebruik ervan.

Tijd doorbrengen achter schermen en met apparatuur is wellicht een van de grootste hedendaagse afleidingen waar de Mens aan onderhevig is.

Technologie kan ons als Mens vele voordelen bieden wanneer het gebruik ervan voortkomt uit het Zelf, begeleid word vanuit het Zelf en ten diensten staat van het Bewustzijn van de Mens, de aarde en al het leven in de kosmos.

Echter, we hebben digitale technologie dermate veel ruimte gegeven dat het geleid heeft tot een enorme onderdrukking van het voelende – Bewustzijn.
Naast dat technologie leid tot onderdrukking wat ten kosten gaat van de verbinding met het eigen Zelf, heeft technologie ook geleid tot een enorme armoede van voelend contact met andere Levensvormen.

Laten we eerlijk zijn om te bekennen dat er een grootste verslaving ontstaan is aangaande het gebruik van de diverse apparatuur die tegenwoordig voor handen is.
Een Mens zou zich ogenschijnlijk geen raad meer weten zonder de dagelijkse bezigheid van veelvuldig tijd doorbrengen achter en met schermen.
Het dagelijks (veelvuldig) checken van mail, social media,  het nieuws en het voeren van telefoongesprekken, sms-en en appen om maar wat te noemen neemt vele levensmomenten in beslag.

Levensmomenten waarin de Mens écht Aanwezig zou kunnen Zijn.
En mogelijk aandacht zou kunnen besteden aan zijn eigen innerlijke voelende Natuur en alle krachtige creatieve en scheppende bewegingen die daar mogelijk uit voort kunnen komen.

Zelf draag ik het vermogen in mij om verfijnd  en helder te voelen wat technologie en het gebruik van apparatuur doet met mijn en naar mijn inziens onze gemoedstoestand, ons bewustzijn, ons fysieke lichaam en brein.
De verfijning en helderheid om dit te voelen komt voort uit mijn natuurlijke vermogen maar ook vanuit het feit dat ik in de voortgaande jaren en nog steeds mijzelf begeleid in het gebruik van apparatuur.
Ik heb nog nooit een smartphone gehad en meerdere langere en kortere periodes heb ik de afgelopen 10 jaar doorgebracht zonder gebruik te maken van telefoon of laptop.
In reizen naar verre landen, binnen NL maar ook als ik thuis was.
De periodes waarin ik geen gebruik maakte van apparatuur en de drangmatigheid neutraliseerde die in mijn brein was ontstaan om gebruik te maken van apparatuur zijn voor mij periodes geweest van diepe uitzuivering en hebben een enorme bijdrage gehad aan het verruimen en verdiepen van mijn gevoelsbewustzijn en lichaamsbewustzijn.

In mijn dagelijks leven is het dan ook een bewuste keuze om het gebruik van telefoon en laptop te beperken tot een minimum.

Naar mijn inziens kunnen wij als Mens een grootste bewustzijnsbeweging maken door onszelf open te stellen om dieper te onderzoeken en te doorvoelen wat digitale technologie en het veelvuldig en vaak ook nutteloos gebruik van apparatuur doet met onze natuurlijke trilling en voelende bewust Zijn.
Wij kunnen collectief en gezamenlijk een beweging maken om het goddelijk gevoelsbewustzijn dieper en krachtiger uit te laten dijen.
Zodat de Levens Bron krachtiger tot Leven komt in deze wereld.

Ik kan dan ook van Harte aanbevelen om eens in je Zelf op bovenstaand onderwerp te reflecteren en eens te doorvoelen en te onderzoeken hoe jij je verhoudt tot het gebruik van apparatuur én om wellicht eens een periode door te brengen zonder apparatuur of het gebruik ervan te minimaliseren zodat je voor je Zelf kunt voelen wat dit doet met jou.

http://www.natuurlijkmenszijn.nl


Geef dé Liefde een gezicht

Maak je Zelf VRIJ
Staak het ‘spel’ der rollen
Leg je maskers neer mooie Jij

NU .. is het Moment

Om ongeremd en ongetemd
Te Zijn wie je Bent
Dé Liefde te laten bewegen naar hem of haar die je kent én niet kent

Observerend aanwezig in alle lagen van bestaan
Vloeibaar de Liefdes Kracht
Naar AL wat leeft uit laten gaan

Geen onderscheid makend tussen goed of slecht
Tussen donker en Licht
Een ieder die je ontmoet je Ware Zelf tonen
Geef Liefde een gezicht

Niet de rozige en zoete Liefde
Die plakt en kleeft
Maar dé Liefde die Vrij laat
De Liefde die LEEFT

Ik weet wie Ik Ben
De waarheid spreekt via mijn stem
Ik hou van Jou
Jij die ik ken en jij die ik niet ken

Geef dé Liefde een gezicht
Ben het gezicht van Liefde

http://www.natuurlijkmenszijn.nl


Bron van informatie

We zoeken
We kijken
We luisteren
We geloven
We verorberen
We verslinden
We vergaren

INFORMATIE

Sociaal, cultureel, maatschappelijk, werelds, religieus, spiritueel, wetenschappelijk.

We zitten zo VOL van overtuigingen waar we in onze zoektocht naar informatie van overtuigd zijn geraakt.
Dat de innerlijke informatie Bron ver weg LIJKT te zijn.

Een innerlijke Bron waar Waarheid klinkt in Stilte
Waar Stilte een taal is die waarheid spreekt
Een Mens die de Taal van Stilte verstaat
Komt tot zijn eigen innerlijke Weten
En keert weder tot een eindeloze innerlijke informatie BRON
Dit Mens komt tot de realisatie en het besef
Zelf een deel te Zijn van dé levende ademende kosmische bibliotheek

Zolang een Mens afhankelijk is van de verstrekking van Ware of onware informatie gegeven door externe informatie verstrekkende verstrekkers zal de Wezens eigen informatie Bron niet geweten, gehoord, verstaan, gevoeld, beleefd en geleefd worden.

Om Vrij te komen van deze externe afhankelijkheid kunnen we in feite maar een beweging maken en dat is de beweging naar Binnen.
Om Binnen in onszelf het Vertrouwen in ons Zelf en onze Ware Aard te verruimen.
We hebben een stevige basis van Vertrouwen in ons Zelf nodig om Vrij te komen van afhankelijkheid zodat we Krachtig autonoom kunnen en zullen Zijn.
En van binnenuit naar buiten, vanuit Eigen Kracht … Samen …
Onze rechtmatige plek als Wijze Wetende Voelende Mensen weer in kunnen nemen op deze prachtige Aarde.

http://www.natuurlijkmenszijn.nl


Mens van Vrede

De Mens van VREDE
Weet dat Hij of Zij Zelf vrede is
En handelt als zodanig

De Mens van VREDE
Denkt niet in tegengestelde
Kent geen goed of fout

De Mens van VREDE
Verblijft in het midden en observeert
Vanuit een neutrale blik tempert Hij of Zij de storm

De Mens van VREDE
Verklaart niemand tot zijn vijand
Ook niet degene tegenover zich die zichzelf een vijand noemt

De Mens van VREDE
Laat zich niet verleiden tot een gevecht
Maar strijd vanuit zijn vurige Hart vol Liefde voor AL het Leven

De Mens van VREDE
Verklaart dé Liefde
Nimmer oorlog

De Mens van VREDE
Is een Levensvlam hoeder
Met zijn of haar blik ontvlamt hij de levensvlam in zijn mede Mens

De Mens van VREDE
Draagt in zich dé Levens Kracht
Vanuit deze Kracht ontstaat wereld VREDE

De Mens van VREDE
Laat Vrede ontstaan
Door Vrede te ZIJN

Ik Ben een Mens van VREDE
Met mijn hand op mijn HART
Verklaar ik Vrede aan ieder levend Wezen

Vele Mensen van VREDE
Zijn hier op aarde
Mensen van Vrede verenig je in Kracht met elkaar

Hier en NU en schep Vrede

http://www.natuurlijkmenszijn.nl