Hallo jij,
Een open hart. Hoe doe je dat in deze tijden?
Mijn hart is gebroken, ik heb mijn hart vastgehouden, handen over mijn hart gestreken en mijn hart laten raken, velen draag ik een warm hart toe. Mijn hart is er druk mee zeg maar.
Maar ik voel ook de neiging om mijn hart te sluiten. Om net als de wereld in een lockdown te gaan. Het is verleidelijk en lijkt heel wenselijk.

Dicht gaan voor onbepaalde tijd, onderduiken voor een winterslaap, maar dan niet omdat het de roep van de natuur is.
Het is gebeurd voor je er erg in hebt. Het hart sluit zich geruisloos. Zonder bombarie. Het hart is sowieso een bedreigde diersoort, dus zij is gewend zich te verbergen.
Er is zoveel waar je je achter kan verschuilen. Teveel om op te noemen. En redenen om je te verschuilen zijn er ook, plenty.
Een open hart is gul, vrij, kalm, vol vertrouwen en vreugde. Zie dat maar eens te rijmen met de wereld en de tijden waar we nu vol in leven.
Hoe doe jij dat? Ik ben zo benieuwd, vertel het me.

Op dit moment is mijn hart open, terwijl ik dit schrijf, ik voel het gloeien. Dat voelt fijn.
Ik voel dat ik tevoorschijn wil komen, mezelf wil laten zien en anderen wil zien. Ik wil praten en uitwisselen, geraakt worden, dansen om de wereld bij te staan en te roepen vanuit mijn tenen dat voor elkaar zorgen meer is dan volhouden. Volhouden doet mij denken aan het recht van de sterkste en aan de ongelijkheid. En volhouden leidt tot opgeven, dus wat voor raadgever is dat?

Ik houd leeg, alles eruit, leeg dat hart en weg met de bezwaren en open die boel, luchten en ademen, diep in en uit en in een warme omarming houd ik dat vast.

Jarka Doeswijk (https://eigenwijsgezondzijn.nl/)