Muziek en frequentie – Q&A met lee

(door lee)

❓VRAAG: Wat is muziek? Het is duidelijk niet van deze wereld, het is nogal moeilijk om het met iets te associëren, maar het roept een breed scala aan gevoelens en emoties op. Er is zowel klassiek, als pop. Waarom bestaan ​​liedjes?

❗️ ANTWOORD van lee:

Begrijp je dat geluid trillingen zijn? Licht, trouwens, ook. Stel je nu voor dat de ‘goede vibratie’ werd overgebracht in de fysieke waarneming. Het werd dan een bloem. Tegelijkertijd bevindt de bloem zelf zich in een smal spectraal bereik en is hij statisch. Dat wil zeggen, je moet je erop concentreren om waar te nemen.

Als we over geluid spreken is vibratie dynamisch, verspreidt zich langs de lijn van de waargenomen tijd en verandert op zo’n manier dat het zichzelf versterkt. Dat wil zeggen, je hebt één noot gespeeld – nou, oké, er is een noot en een trillingsfrequentie. Maar je begon veel noten te spelen, verschillende octaven en verschillende instrumenten te gebruiken en het ritme te veranderen. Hierdoor creëer je letterlijk nieuwe trillingen uit trillingen.

Om zo te zeggen: van ‘goed’ maak je ‘een goede reeks goede trillingen’. Een tautologie, of herhaling, maar dit is een vibrerende reeks trillingen. In zekere zin is dit het proces van het in geluid vertalen van wat er gebeurt in een breed multidimensionaal trillingsveld. De muzikant “echoot multilevel-God” op akoestisch niveau.

En ja, afhankelijk van de combinatie van trillingen kun je inspirerende muziek krijgen, agressieve muziek, verdrietige, energieke, liefdevolle, overweldigende… Dit zijn allemaal verschillende hoedanigheden van de Schepper.

Hier is nog een moment. Ze zeggen dat niet alle beschavingen op deze manier met geluid om kunnen gaan. Sommigen schrijven eenvoudigweg op wat ze uit het Universum horen en brengen dit over op hun muziekinstrumenten. Men zegt, dat ze versteld zijn dat mensen dit “uit hun hoofd” doen…

Vanessa-Mae – Storm https://youtu.be/mdFrn89x74k?si=BX2QRfjdLdoPBfz6



❓VRAAG:

Er wordt aangenomen dat The Beatles door hogere machten werden geïnspireerd om hun muziek te creëren om de Derde Wereldoorlog te voorkomen. Kun je zeggen hoe de vibraties van hun liedjes fundamenteel anders waren dan die van alle muzikanten ervoor en erna?

❗️ ANTWOORD van lee:

Het verschil is “voor”, niet “na”. The Beatles implementeerden het idee van ‘internationaliteit’ in popmuziek, die voorheen niet de grenzen van klassieke muziek overschreed. Dat wil zeggen, voorheen reflecteerde elke artiest de vibraties van zijn land. Elk optreden werd gelezen als “dit is Amerikaans”, “dit is Harlem”, “dit is Chinees”, “dit is een Indiase uitvoering” enzovoort. En nu bereikten de Beatles het niveau waarop het ‘muziek’ werd zonder verwijzing naar de regio. Zo begon het proces van eenwording, waaraan later veel artiesten deelnamen. Bijvoorbeeld ABBA en Queen.

Een dolfijnen echolocatie-trilling (credit: AguaSonic Accoustics https://www.galacticfacets.com/ancient-technology.html)

❓VRAAG:

Wat is muziek in termen van trillingen en welke invloed heeft het op menselijke trillingen? Hoe kleurt het zelfs een saaie dag meteen in, geeft het zelfvertrouwen of helpt het je om ‘s avonds in slaap te vallen?

❗️ ANTWOORD van lee:

Trillingen in ‘pure vorm’. Bovendien zijn de trillingen vloeibaar, het analogie in beeld zal de observatie van een vlam of de golven van de oceaan zijn.

Het de moeite waard om hieraan aandacht te besteden: dezelfde muziek heeft op verschillende tijdstippen van de dag een ander effect.

Door muziek te kiezen, kun je “door trillingen heen wandelen” van negativiteit naar vreugde. Dat wil zeggen, niet gelijk aanzetten van een bepaalde melodie, maar het creëren van een “ladder” – van onderaf. Gedachten zullen dienovereenkomstig veranderen van destructief naar constructief.

Let op, dat een dergelijke benadering een kwalitatief gevoel van het proces vereist, zodat je op tijd “verschuift”, en niet naar de laatste noot van het vorige stuk luistert.

Bron: Telegram kanaal https://t.me/lee_vibrations


Danny Becher http://www.dannybecher.com/danny-becher/visible-sound—cymatic-experiments/index.html


Meer over geluid als (zichtbare) frequentie https://brongenoten.nl/tijdlijnen-forum/topic/wat-is-geluid-en-hoe-kun-je-het-zien/

Making sound visible through cymatics – TED Talk (2009,  4:21 min)

https://www.ted.com/talks/evan_grant_making_sound_visible_through_cymatics


Kun je sterren horen?

In “The Lost World of the Kalahari” schrijft Laurens Van der Post over zijn reis en het leven tussen de Bosjesmannen van de Kalahari-woestijn en beschrijft hoe geschokt ze waren dat hij de sterren niet kon horen. Eerst dachten ze dat hij een grapje maakte of dat hij loog. Toen ze zich realiseerden dat hij de sterren echt niet kon horen, concludeerden ze dat hij erg ziek moest zijn en uitten ze hun grote verdriet. Want de Bosjesmannen wisten dat iedereen die de natuur niet kan horen, de ernstigste ziekte van allemaal moet hebben.

Gedurende bijna de hele tijd dat mensen op de planeet zijn, waren regelmatige gesprekken over de soortgrens heen een alledaags natuurlijk onderdeel van het leven.

Helaas lijkt dit een vreemde uitnodiging in de wereld van vandaag; de meeste mensen hebben moeite om zo’n gesprek te beginnen. Misschien komt dit omdat ons van jongs af aan is geleerd om de natuur als een verwijderd object, een levenloos object, een gebruikswaar te beschouwen. Deze verkeerde perceptie lijkt aan de basis te liggen van onze culturele kwalen.

Het vermogen van de mensheid om het bewustzijn van de aarde waar te nemen, is van cruciaal belang voor onze overleving en voor al het leven op aarde.

~ Rebecca Wildbear, the Animas Valley Institute

Over muziek, uit het boek “The Lost World of the Kalahari” door Laurens Van der Post

Soms zaten de vrouwen bij elkaar naast hun hutten, in het lange rechte licht van de avondzon, met hun kralen en kettingen als goud om zich heen. Elk hield een handvol lang droog gras vast en ze zongen allemaal samen, sloegen de maat met het gras en streelden de stengels met hun vingertoppen als de snaren van een gitaar. De melodie was geladen met alle onuitsprekelijke gevoelens die je krijgt bij het ondergaan van de zon over de grote aarde van Afrika. Ze noemden het lied de “Grass Song” en met de moeilijkheid van interpretatie konden noch Dabe, noch de zangers het gemakkelijk uitleggen. Ik kan me alleen het gevoel herinneren, de woorden geven het onvoldoende weer:

Dit gras in mijn hand voordat het werd gemaaid

Huilde in de wind om de regen die zou komen.

De hele dag huilt mijn hart in de zon

Voor mijn jager te komen.

Ze zongen dit keer op keer, waarbij het lied meer lading en meer betekenis kreeg door de herhaling, alsof ook het hart mee ging doen met het voortdurend verzoek, zoals gevraagd in het Nieuw Testament om te bidden, zodat leven en levenskracht toegankelijk wordt voor onze diepste smeekbeden. Het lied betoverde ons allemaal, zodat het me niet verbaasde dat de jonge mannen, die het crescendo van verlangen hoorden, zich vaak niet langer konden bedwingen. Ze lieten wat ze aan het doen waren vallen en kwamen uit de bush, hun voeten stampend op het woestijnzand als een trommel, hun handen wijd gestrekt en hun borstkas op en neer van emotie, huilend alsof het geluid uitgescheurd was, levend en bloedend, uit het midden van hun wezen: “Oh, kijk, als de adelaar, ik kom!”

Deze Bosjesmannen maakten ook muziek. Nxou was er constant mee bezig en het instrument dat hij bespeelde was als een boog en zeer populair. In zijn handen leek het een grotere boog te worden die naar betekenis schoot in de woestenij van geluid, niet met pijlen van vuursteen en ijzer, maar met darten van geordende tonen die de stilte tegemoet vlogen. Alle mannen konden het instrument bespelen, maar niemand zoals Nxou…

Het was nog donker. Ik was net wakker geworden en realiseerde me met een versnelde hartslag dat het uitzicht zo helder en groots was dat ik ster na ster kon zien opkomen boven de rand van de woestijn. Ik heb natuurlijk ontelbare keren de zon en de maan zien opkomen, maar nog nooit, zelfs niet op zee, was ik getuige van zo’n opkomst van sterren. Op dat moment begon Nxou plotseling een van zijn eindeloze reis-melodieën te spelen.

Het ritme, en het geluid, en de puls van ver sterrenlicht, evenals de golvingen van de grote deining van de duisternis die in schuim en nevel op de rots van de Melkweg uiteenspatte, klonken zo één met elkaar dat ik reageerde zoals ik deed toen ik Beethovens Negende symfonie voor het eerst hoorde; het volle koor van menselijke stemmen die onverschrokken opstijgt naar het uiteindelijke hoogtepunt van vastberadenheid in hun ontdekking van een universele betekenis in de tragiek van een individueel lot.

Wat me echter verbaasde, was dat de Bosjesmannen geen trommels hadden. Ze bevestigden het basisritme van hun muzikale gebeuren door het uit te slaan met een explosie van geluid tussen halfgebogen handpalmen, of, zoals bij hun dansen, door constant en krachtig met hun voeten op de aarde te beuken. Maar ze hadden een meer geëvolueerd instrument, een viersnarige lier precies zoals we die aan de voet van de Slippery Hills kapot hadden zien liggen. Alleen de vrouwen speelden deze, een jong meisje tikte meestal met een stokje op de snaren en een oudere vrouw bepaalde het geluid door behendig met haar duim over de snaar te strelen terwijl het meisje erop sloeg.

We ontdekten dat deze liefde voor muziek niet specifiek was voor onze eigen hechte groep, maar kenmerkend was voor al deze mensen in de woestijn, wat een weerspiegeling was van de traditie van vaardigheid van Bosjesmannen als muzikant en hun diepe toewijding aan muziek. Eens, ver weg van onze drinkputten, terwijl we uitrustten tijdens een jacht in de hitte van een vreselijke dag, hoorde ik hulpgeroep. We gingen allemaal geschrokken rechtop zitten en al snel kwam er een kleine groep Bosjesmannen in ernstige moeilijkheden door het bos strompelen. Ze hadden de rook van het vuur gezien dat was gemaakt voor onze middagthee en kwamen er regelrecht op af. Ze hadden al dagenlang geen water gehad en waren zwak en hongerig, hun ogen schitterden van een licht dat ik voor het laatst had gezien op de gezichten van mijn uitgehongerde medegevangenen in een Japans krijgsgevangenkamp.

Terwijl ze in onze schaduw gingen zitten, begon een vrouw met een bot te schrapen aan de enige overgebleven woestijnbol, ze ving het schraapsel op in haar hand en wrong er een paar dikke witte druppels uit recht in de mond van een kind met zwarte, gebarsten lippen. Ik proefde het en het smaakte naar gal. Ze waren nog een dagmars verwijderd van stationair water en hoewel Ben en Dabe zeiden dat ze het op eigen kracht hadden kunnen redden, betwijfelde ik het. Maar zodra ze van ons water hadden gedronken, haalden ze een lier tevoorschijn en begonnen muziek te maken.

“Wat zegt de muziek, Dabe?” vroeg ik.

“Het zegt ‘dank u’, Meester,” antwoordde hij met een zeldzame glimlach, terwijl hij met zijn handen naar de lucht en de brandende woestijn om ons heen zwaaide.

Foto: Bushman door moquing bird oo flickr

We kwamen tot de conclusie dat muziek voor hen net zo belangrijk was als water, voedsel en vuur, want we hebben nog nooit een groep gevonden die zo arm of wanhopig was dat ze geen muziekinstrument bij zich hadden. En al hun muziek, zang, gevoel voor ritme en beweging kwam tot uiting in hun dans. Ze brachten hun dagen en nachten doelbewust en energiek door, maar ook het dansen speelde dezelfde diepe rol in hun leven, zoals toegeschreven aan de Bosjesman van weleer in legendes en verhalen.

Uit “The Lost World of the Kalahari” Laurens Van Der Post

Photo: Bushman by HowieR on Flickr https://www.flickr.com/photos/22485952@N05/2299022037/

=========== ===============

“Tijdens de Mfecane werden (vooral tussen 1826 en 1835) in de Drakensbergen de meeste San uitgeroeid of wat overbleef ging op in andere volken zoals de Sotho of werd naar de Kalahari verdreven, waardoor, verstoken van hun voorbeelden, de kennis van het rotstekenen bij de San verdween.

Er leven nu nog ongeveer 100.000 San verspreid in kleine gemeenschappen. Hun geschiedenis wordt getekend door een voortschrijdend verlies van hun land en strijd om te overleven. Tegelijkertijd zijn ze erin geslaagd een emancipatiebeweging in gang te zetten om hun cultureel erfgoed veilig te stellen en de gemeenschappelijke culturele identiteit te versterken.

In modern Zuid-Afrika zijn de San grotendeels opgegaan in de zogenaamde kleurlingen- of Kaap-kleurlingenpopulatie van de West- en Noord-Kaap.

In Namibië leven de San nu voornamelijk ten oosten van Waterberg. De San zijn in 1904 door de Duitse overheersers de woestijn richting het huidige Botswana in gedreven. Tienduizenden zijn daarbij omgekomen. Bij Waterberg is nog een Duitse begraafplaats te bezichtigen.” Wikipedia https://nl.wikipedia.org/wiki/San_(volk)

The African White Iris

Christopher Tin – wat inspireert hem?

Hij schrijft hele diverse muziekstukken en dirigeert ze, ook in enorme zalen met een koor met 250 mensen. De thema’s die hij kiest raken ons mens-zijn op heel veel vlakken. Menselijk stem neemt vaak een prominente rol, wat er gezegd, gezongen, is heeft ook een grote betekenis. Wat inspireert hem? Ik vond een aantal uitspraken uit twee interviews van hem en wil ik graag met jullie delen.

Wat zijn de meest bekende muzieknummers van Christopher Tin?

Christopher Tin is heel bekend geworden van Baba Yetu (Onze Vader, in het Swahili) en Sogno di Volare (Ik Droom van Vliegen), de thema’s van de videogames Civilization IV en Civilization VI.

Baba Yetu is de eerste compositie ooit die een Grammy Award won terwijl die oorspronkelijk voor een videogame werd geschreven. Daaromheen bouwde Christopher zijn debuutalbum: Calling All Dawns ( https://www.youtube.com/watch?v=m2jzfVF7noA ).

Zijn derde album, To Shiver the Sky, (https://www.youtube.com/watch?v=7Q2xy1KoO1s&list=PLMfqyskB8JL8fNbX2h_4h1zUKNMAHOiv3 ) is ontstaan rond Sogno di Volare ( https://www.youtube.com/watch?v=Q0pBzowOKU4 ) en een muzikale verkenning van het streven van de mens om de hemel te verkennen.

Uit: To Shiver The Sky | Christopher Tin | Talks at Google (58:57)

Bron: https://www.youtube.com/watch?v=IuqAxQbxrzM

Vraag over Calling all Dawns album: er zijn stukken in allerlei talen, na Swahili komt er Japans, Mandarijn Chinees, Portugees, Frans, Iers, Pools, Hebreeuws, Farsi, Sanskriet en Maori. Hoe is het zo ontstaan, tegelijkertijd met Baba Yetu, of daarna?

Christopher: Het gebeurde erna, nadat Baba Yetu z’n eigen leven begon te leiden … Toen had iemand voorgesteld om een heel album te maken die resoneert met Baba Yetu. En ik dacht, wat zal doen? Zal ik nog meer nummers componeren met christelijke teksten in verschillende Afrikaanse talen, of zal ik breder kijken? En toen kreeg ik een idee om iets heel divers en omvangrijk te maken. En ik hou van reizen, andere landen bezoeken, nieuwen mensen ontmoeten. Dingen leren over verschillende culturen, andere eten proeven… Dus voor mij was het een makkelijke keus – zullen we iets doen met mijn interesse in veelzijdigheid in nationaliteiten en culturen, verschillende religies en filosofieën. Daarnaast zal het voorkomen, dat ik een label krijg van “die kerel van Afrikaanse koormuziek”. De industrie zal niets liever hebben dan iemand ‘in een hokje te plaatsen”. En dus kwam ik bij “Calling all Dawns” (Een roep voor alle zonsopgangen), ik wou de hele wereld omhelzen en tegelijkertijd niet een slechte keus in mijn carrière maken. …

Vraag over open zijn over het proces: Dit album was gefinancierd via Kickstarter (een crowdfunding platform) en het was het hoogste bedrag voor het uitbrengen van een klassiek album die ooit via crowdfunding was opgebracht. U hebt een enorme openheid en transparantie laten zien over uw creatieve proces naar jouw publiek. Is het niet angstaanjagend? … Hoe was het voor u?

Christopher: Het was prima, dat vind ik leuk. Het is geweldig over muziek, het maken van muziek, met mensen te praten. … Het zet me aan het denken, aan het heroverwegen van mijn eigen aannames. … Het creatieve proces, die hoeft naar mijn inzicht niet “beschermd” te worden, tot op zekere hoogte. Niet dat ik wil dat er een stel mensen komt en zegt: “Dit moet daarin, deze noot is verkeerd, waarom doe je dit?” Nee, dat wil ik niet, maar ik vind het leuk om te delen wat ik aan het doen ben. En het is ook het ethos, of cultuur, van de Kickstarter…

. . .

Fragment uit Interview with Christopher Tin in classicalexburns.com (in English)

You released a new album in August 2020, To Shiver the Sky, can you take us through the process of finding your inspiration and making it into a fully-realised album?

To Shiver the Sky is an oratorio about the history of flight that actually had its origins in a piece that I composed for the opening menu screen of the video game Civilization VI.  The piece was entitled ‘Sogno di Volare’, and was a setting on Leonardo da Vinci’s writings on flight.  I felt that I had more to say on the subject, and so I re-recorded the piece as the overture to the new album, then composed 10 additional movements, all settings of words by pioneers of aviation, including Jules Verne, Amelia Earhart, Yuri Gagarin and more.  

“Sogno di Volare is the essence of exploration; both the physical exploration of seeking new lands, but also the mental exploration of expanding the frontiers of science and philosophy.”

The original Italian lyrics, plus an English translation can be found here:

Una volta che avrai / Once you have taken flight
Spiccato il volo, deciderai / You’ll decide
Sguardo verso il ciel saprai / Gaze towards the sky, you’ll know that
Lì casa il il cuore sentirai / That is where your heart will feel at home.

Una volta che avrai / Once you have taken flight
Spiccato il volo, deciderai / You’ll decide
Sguardo verso il ciel saprai / Gaze towards the sky, you’ll know that
Lì casa il il cuore sentirai / That is where your heart will feel at home.

Prenderà il primo volo / The great bird
Verso il sole il grande uccello / Will take his first flight toward the sun
Sorvolando il grande Monte Ceceri / Sweeping over the great Mount Ceceri
Rimpendo l’universo di stupore e gloria / Filling the universe with wonder and glory.

Una volta che avrai / Once you have taken flight
Spiccato il volo, deciderai / You’ll decide
Sguardo verso il ciel saprai / Gaze towards the sky, you’ll know that
Lì casa il il cuore sentirai / That is where your heart will feel at home.

L’uomo verràportato dalla sua creazione / Man will be lifted by his own creation
Come gli uccelli, verso il cielo… / Just like birds, towards the sky…
Rimpendo l’universo di stupore e gloria / Filling the universe with wonder and glory.

Una volta che avrai / Once you have taken flight
Spiccato il volo, deciderai / You’ll decide
Sguardo verso il ciel saprai / Gaze towards the sky, you’ll know that
Lì casa il il cuore sentirai / That is where your heart will feel at home.

Gloria! / Glory!

(Source: https://classicalexburns.com/2020/04/05/christopher-tin-sogno-di-volare-take-flight/)

It was a fantastically enjoyable process, and the subject matter allowed me a lot of ways to get very creative.  For example, one of the movements is called “Astronomy”, and is a setting of words by Nicolaus Copernicus.  And for that movement, I was able to actually create a pointillistic texture on the score, such that when you draw lines between the note heads, you actually draw out all the constellations related to flight.

Christopher Tin – Astronomy (Score Animation) feat. The Assembly (7:02)

Do you have an all-time favourite piece to listen to? Why that piece?

It’s not something I listen to regularly these days, but probably the piece that’s gotten the most play over my lifetime is the Rondo Finale of Mahler’s 5th Symphony.  It’s sort of the skeleton key to unlock how I approach composing.  It’s chock full of fantastic counterpoint, rich inner movement, tons of orchestral color, referentialism, and constant reinventions of rich thematic material in many guises.  It’s just a magnificent piece of music, and probably the piece that I would choose as my desert island pick.

You compose in a range of styles and genres – do you have a certain style/composer/instrument that you often go back to when you need some inspiration?

There are a few composers that I’ll often turn to, mostly classical, film, and jazz.  On the classical side I’m a fan of Prokofiev, Debussy, Mahler, Stravinsky, Copland… composers with music that’s chock full of great harmonic and textural ideas, but who could still write a fantastic tune.  Film composers I adore are John Williams and Ennio Morricone.  On the jazz side, I’ve loved a lot of Vince Mendoza’s stuff over the years–he’s a great arranger.  Basically all of these composers know that each and every individual musical thought can be a special moment, and maximize that.

. . .

From: https://classicalexburns.com/2021/04/12/interview-with-christopher-tin/

YouTube kanaal Christopher Tin: https://www.youtube.com/christophertin

The website van Christopher Tin https://christophertin.com

. . .

Zie ook: Power of the Spirit https://brongenoten.nl/2023/05/the-power-of-the-spirit-muziek/


Nieuwe dag – Stef Bos

(door Yinthe) Een NIEUWE DAG … Een Nieuw Moment … AL tijd NU *

Nieuwe Dag

Het is een nieuwe dag

De weg ligt open

Er is licht en lucht

Er is niet veel nodig

Er is niet veel nodig

Het is een oud verhaal
Het wordt opnieuw geschreven
Het is onbepaald
Voor wie zich durft te geven
Wie zich durft te geven

Het is een nieuw begin
Het is een open einde
En dat wat was
zal in wat komt verdwijnen … (Uit album Zien)


Het mannelijke en vrouwelijke

(uit Crowd Power 5) Arjan: …Trudie, die stelde een vraag bij de film, die je op de site hebt van “Dragon Age”. Dan zeg je dat het groene licht van archonten is. Misschien dat we daar even naar kunnen gaan kijken met z’n allen. Wil de regie de “Dragon Age” even aanzetten?

Martijn: Ja mooi hè?
Arjan: Heel mooi. De muziek ook.
Martijn: Er is zoveel symboliek in de wereld en de symboliek wordt natuurlijk gedragen door de kracht van wie wij zijn en wat we erbij kunnen voelen hè. Trudy vraagt ….. ik zeg of schrijf daarbij dat het groene licht is van de archonten, hoe zit dat? Hoeveel tijd hebben we? (gelach)

Kijk wat hier gebeurt in dit filmpje en dat is gewoon heel belangrijk om dat wel op te noemen, is ……. er is iets gebeurd met het bewustzijnsveld van de oorspronkelijke planeet aarde, een aarde waar we onszelf voorzien in alles wat we doen, volledig legitieme houders zijn van het energieveld vanuit het principe, dat de aarde ook gecreëerd is o.a. voor de mens in relatie tot alles waar de mens contact mee heeft. Positief, negatief maakt helemaal niets uit, dat bestaat niet. Die aarde is een bibliotheek van ongelooflijk veel scheppingsprogramma’s.

Ontelbaar veel beschavingen hebben meegedragen tot het opzetten van deze prachtige realiteit, deze prachtige mooie …….. niet deze waar we nu zitten want dat is een kloon van de oorspronkelijke wereld, waarin de scheppingskracht van het vrouwelijke bewustzijn, en daarbij dient aangemerkt te worden dat het niet het vrouwelijk bewustzijn is in de vorm van een vrouw zoals veel mensen dat denken hè, er worden heel veel vrouwenplaatjes gebruikt en mensen willen heel neurotisch het vrouwelijke bewustzijn uitbeelden in een vrouw, terwijl dat net zo goed kan in een man hè, daar zitten allemaal gedachten en gevoelens achter…
Arjan: Het vrouwelijke
Martijn: Het vrouwelijke. Het gaat dus om het scheppingsvermogen, je hebt de interne en de externe realiteit, en het vrouwelijke stuk is dus de interne realiteit waarin alles ontstaat vanuit een gevoelsbewustzijn, zonder te hoeven denken, het innerlijk universum. Dat is gekaapt. Het is opengebroken. Dus de broncodes van de oorspronkelijke mens zijn geïnvaseerd geraakt door een ras dat wij, eventjes simpel gezegd, kunnen uitdrukken als een draconisch ras. En het draconisch ras ziet eruit als een buitengewoon krachtig, negatief en gigantisch grote alliantie, die zijn weerga niet kent, die alom in het universum bekend is en dat draconische ras is ontstaan doordat archontische microben, dat is een kunstmatige intelligentie die ontwikkeld is in een bepaalde tijdsspanne door de oorspronkelijke mens zelf, daar speelt zich heel wat af onze verantwoordelijkheid …
Arjan: Black goo sisters?
Martijn: De black goo is een ultieme uitvloeisel in deze realiteit van die artificial intelligence en het vrouwelijke gedeelte, dus de aarde, het scheppingsvermogen, is gekaapt en binnen dat stuk van die kaping is er een groen veld binnengebracht, dat is wat Trudy ook naar voren brengt: wat is dat dan? En dat is het veld, het bewustzijn dat zich in die 432 MHz afspeelt.

Dus in de kracht van creatie, in de muziek in de toonfrequenties, lopen er dissonante frequenties doorheen, waardoor de hele muziek, de hele frequentie van geluid, de hele klank, de harmonische toon, is verschoven. Wij horen dus op dit moment ook niet meer de geluiden zoals we het zouden kunnen horen. Dus het menselijk bewustzijn, het vrouwelijke is verstoord, het archontische loopt door het gemoedsveld heen van kracht en creatie, dat is het achtste veld, dat is het groene veld van de kleur 8, wij noemen het hartchakra, maar dat is voortgekomen uit het veld van de groene energie van de archonten, sorry van de draconiërs en daarbij staat de viool in het filmpje centraal als de oorspronkelijke vibratie van het vrouwelijke om die frequentie terug te brengen in het veld van waar de kaping heeft plaatsgevonden van het menselijk bewustzijn.

En je ziet die mevrouw ook prachtig mooi als vrouwelijk wezen, in dit geval de vrouwelijke energie, die viool spelen en daar komen die oorspronkelijke klanken, die akoestische klanken, die alleen maar kunnen ontstaan vanuit de kracht van het bewustzijn van voelen, van zuiver voelen zonder kaders, komen naar voren en verjagen uiteindelijk ook het draconische wezen uit dit veld en je ziet ook dat die dimensie dus sluit met een enorm groen veld, waarbij de kleur, die ons dwangmatig, en dan ga ik wel eventjes wat dieper, domineert in de vorm van liefde, dat die weggaat. En daarna komt er een heelheid terug in dat veld. En wat we zien, ook bij die mevrouw, is dat er een ridder naast haar is,
die gepantserd is en die ridder is dus een oorspronkelijk mens, dat is ook een mannelijk bewustzijn dat gepantserd is, wat in eerste instantie geen contact maakt met het vrouwelijk bewustzijn, omdat het mannelijk bewustzijn de initiator is van de kunstmatige intelligentie. Dus er is iets gebeurd in het veldbewustzijn van de aarde en dat heeft te maken met de kleur groen op basis van de eeuwig voortdurende lus, het voortdurend in stand houden van een loop van controle en onderdrukking, waardoor er niet meer een oorspronkelijk mechanisme is en de ridder is diegene, die dat door middel van het vuur, het vuur is de kracht van de schepping om alles weer samen terug te laten transformeren naar de oorsprong, naar voren brengt.

Ja die kleur groen is daar van heel groot belang. De kleur groen is natuurlijk een kleur uit een enorm spectrum, het kleurenspectrum dat wij er op dit moment van zien. Maar achter de vibratie van de kleur groen, de klank van de kleur groen, ligt 432 MHZ. En dat is een diepliggende frequentie van hoe het oorspronkelijke waterkristal hoort te vibreren.
Dus hier zit natuurlijk veel meer achter dan het simpele antwoord, maar de kleur groen betekent niet het hartbewustzijn waar wij met zijn allen over spreken, dat is het gaan betekenen omdat wij niet begrijpen, dat er achter die kleur groen nog veel meer ligt en de archontische krachten hebben
de draconiërs feitelijk de opdracht gegeven om die kleur groen te bezetten en dat is wat er gebeurd is.
Mooie groene muur … (Martijn draait zich om naar de muur achter hem)


Arjan: Ja ik wou al zeggen, kleurtje van onze website en lekker groen doen.
Martijn: Morgen zie je … proost, we moeten er allebei een slok van nemen. Dat kun je met je verstand niet bevatten.
Arjan: Nee. Maar wat betekent dat feitelijk…….. je zegt dat de groene kleur is bezet en dat daar allerlei dingen achter zitten, die wij niet kunnen zien. En de kleur groen wordt in mijn beleving heel positief geassocieerd, wij hebben zelf als Earth Matters ook overal de kleur groen in..
Martijn: Het gras is groen.
Arjan: Ja precies, de natuur is groen.
Martijn: Maar dat heeft niets met elkaar te maken.
Arjan: Ik heb zelf bijvoorbeeld veel meer van rood en zwart, dat dat die satanistische kleuren zijn, waar wat achter zou zitten. Maar jij zegt eigenlijk, in elke kleur groen, die je ziet die roept iets van wat er achter zit onbewust in ons wakker? Hoe moet ik dat zien?
Martijn: Dat zeg ik niet, maar de kleur groen vertegenwoordigt een frequentie in het hologrambewustzijn waar wij nu in zitten en die frequentie zit gekoppeld aan een diepliggend
instructieprotocol. Dat is een programma, dat voortdurend werkt achter het menselijk bewustzijn van ons, waardoor wij steeds genoegen nemen met alles wat wij accepteren.
Arjan: Doet niet elke kleur dat?
Martijn: Elke kleur heeft een bepaalde betekenis, maar wij hebben zoveel geleerd over kleuren waardoor wij het niet kunnen aannemen, laat staan onderzoeken. En ook het
duurzaamheidsprogramma, alles is in de kleur groen gezet. Kijk de kleur groen, bijvoorbeeld de aarde en die prachtig mooie blauwe lucht en die groene bossen, dat heeft daar in zoverre mee te maken, dat is een opbouw uit een totaalspectrum van kracht. Alles heeft een bepaalde kleur, code en een bepaalde bedoeling. Maar de Annunaki, die onze vijf dimensionale realiteit, dus die aarde, hebben geïnvaseerd en het planetaire bewustzijn hebben gehackt met hun reptiliaans vermogen, dat gekoppeld zit in ons brein, die doen dat met een frequentie, dat gekoppeld zit aan het groene bewustzijn om de mensheid in het groene gevoel een veiligheid te geven waar gelijkertijd de controle laag doorheen loopt.

En in dat filmpje, daarom is dat filmpje ook zo interessant, je kunt het heel vaak bekijken en iedere keer gaat het dieper. En er zit in het filmpje een boodschap, die je niet met je verstand kunt bevatten, maar het gaat veel dieper dan dat. Wij proberen het te verklaren aan hand van een kleur of een klank, maar het gevoel dat er achter ligt is veel belangrijker. En dat is ook waarom buitenaardsen het zo ontzettend lastig vinden om met ons te communiceren, omdat we niet in onze oorspronkelijke taal zitten. Wij proberen alles maar te begrijpen op een bepaalde manier zoals we denken, we proberen alles een bepaalde betekenis te geven, we zitten er nagenoeg voortdurend naast.

Bron: Crowd Power 5 | Met Arjan Bos en Martijn van Staveren (het fragment is gemarkeerd met een tijdstip) https://youtu.be/9AZ7cw1vAe0?t=1603


Als ik naar je kijk…

“When I look at you my beautiful friend, I see nothing but beauty and power and grace; and I am awestruck by the color of your wings.”

—Heather K. O’Hara

Als ik naar je kijk,
Wat zie ik daar, wie zie ik dan? Luister,
Ik – ik verstop me liever, als er nog plek is, mij niet gezien,
Liever niet gegeten worden, liever niet in de kooi.

Als jij naar me kijkt,
Zie je een vreemdeling, een monster?
Is het omdat je oog verzot is om verschillen te zien
En kijkt niet verder dan de oeroude “jager en prooi”?

Maar ik ben er ook,
Ik adem, ik kruip, ren, vlieg, ik besta,
Ik wil vrijheid ervaren, jouw steun, geen mes in de rug,
En gekrijs van hekken, broeder, ik kijk terug.

Rachmaninov -Piano Concerto No3, Op. 30, Mov. 1

Klank en Kleur dag – 18 juni 2022

Op 18 juni van 11 tot 21 uur zal de Klank en kleurdag plaats vinden, heerlijk in de natuur in de bosrijke omgeving in de buurt van Apeldoorn. Het is het initiatief van Inez en Richard, die de info op zijn site heeft staan: https://bronkracht.nl/klankenkleur

Het is een verbindingsdag voor iedereen om met elkaar te genieten van muziek, schilderijen, tekeningen, gedichten en alles wat er verder gedeeld kan worden.

Er wordt gezongen door het koor, er zullen mensen allerlei muziek maken, van harp tot klankschalen, je kunt je tekeningen en schilderijen laten zien. Misschien krijg je inspiratie om ter plekke te gaan tekenen, neem jouw eigen kleur mee!

Er is een vuurtje en ‘s avonds een potluck maaltijd, en vooral is er tijd om met elkaar door te brengen.

Als het weer wat minder is, gaat het door, er is ook een overdekte ruimte beschikbaar.

Waar?

We ontmoeten elkaar op het prachtige landgoed Breceliande in Wenum-Wiesel, in de buurt van Apeldoorn.

Aanmelden

Het is de bedoeling dat je je van tevoren opgeeft, de uitwisseling is 14 euro. Je kunt op de site https://bronkracht.nl/klankenkleur kenbaar maken waar je interesse ligt en via Eventix het kaartje aanschaffen. Voor extra informatie kun je op de site kijken.

We kijken uit naar deze dag, ben jij er ook bij? 



Humpback whales – video

Humpback whales of the South West Pacific in 4K – 10:22

Bron: https://joidesresolution.org/walvissen-en-dolfijnen-van-de-antarctische-oceaan/

“We weten eigenlijk nog maar heel weinig over het leven in de Antarctische Oceaan. Soms spoelen er mysterieuze spitssnuitdolfijnen aan op stranden in Chili en Nieuw Zeeland dus deze soorten zouden in de oceaan tussen de twee continenten moeten leven, maar ze worden maar heel soms op zee gezien en we weten bijna niets over ze. Ten zuiden van Zuid Amerika leeft een vreemd type orka, dat genetisch zo sterk verschilt van ‘normale’ orka’s dat het misschien wel een nieuwe soort is. En dan zijn er nog bekendere soorten zoals de bultrug en dwergvinvis: in de zomer leven ze dicht bij de kust van Antarctica om zoveel mogelijk krill te eten, maar in de winter verdwijnen ze en niemand weet precies waarheen. Wetenschappers denken dat ze van Antarctica vandaan zwemmen om de ergste kou te ontwijken maar de precieze route die ze nemen is onbekend.

Er leven zelfs dolfijnen in de Antarctische Oceaan! De bekende soorten zoals tuimelaars en bruinvissen zul je hier niet tegenkomen omdat het hier veel te koud is voor ze, maar er zijn een paar soorten die aangepast zijn aan het leven in koud water en nergens anders ter wereld voorkomen. De zuidelijke gladde dolfijn (en heel vreemd dier zonder rugvin dat eigenlijk meer op een pinguin lijkt), de mooie zandloper dolfijn en de Commersons dolfijn zijn allemaal soorten die we tijdens onze expeditie zouden kunnen zien.

Over al deze walvissen en dolfijnen is maar heel weinig bekend. Soms worden ze gezien door mensen die per cruiseschip een reis maken van Zuid Amerika naar Antarctica in de zomer, maar verder komen er maar weinig schepen in dit gebied, en al helemaal niet in de winter. Daarom is het belangrijk om alle soorten die we zien goed vast te leggen. Er zijn speciale websites waar iedereen zijn walvissen of dolfijnenfoto’s (met bijbehorende plaats- en tijd gegevens) in kan sturen, en waar wetenschappers dan weer gebruik van kunnen maken om meer te weten te komen over welke soorten waar voorkomen, en in welke tijd van het jaar. Dat maakt het voor ons aan boord extra leuk: elke keer dat we een walvis of dolfijn zien helpt mee om ze beter te beschermen!

Hieronder is een overzicht van alle soorten walvissen en dolfijnen die we tijdens onze expeditie ..” verder lezen

432 hz | Jezelf verbinden met het Universum, Frequentie van GOD Dank je Universum voor alles https://www.youtube.com/watch?v=pV6-FtYGiMs

Lemurian Home Coming – Anders Holte https://www.youtube.com/watch?v=L9BC_bRZPGU


Creation and Beyond – Stellaris

“Als iemand zegt, dat spelletjes geen kunst zouden zijn, zal ik deze video aan hun laten zien”…

“De soundtrack van Stellaris is zo magnifiek, het laat echt het gevoel van verwondering achter, van het universum, dat nog ontdekt zou willen worden.”

In de zoek-tocht naar de taal, de naam, de deur of door-gang,

raakte me deze video in beide velden van digitale en analoge verweven door elkaar,

van het herkenbare menselijke en de epische, kosmische schaal

die het verhaal vertelt van eenheid, afgescheiden raken, van Kracht voorbij de geleidde gedachte van goed en kwaad.

Stellaris | Creation and Beyond – Full Orchestra Session and Music Video

Muziek door Andreas Waldetoft, https://www.youtube.com/watch?v=lW-dHRjsVjI