Dezelfde ziekte snijdt door elk hart

(door David Price)

Je lichaam is Ruimte,

die het van alle kanten omringt,

maar je Bewustzijn is voorbij de ruimte.

De hele ruimte is het licht van Bewustzijn.

Wanneer je lichaamsidentiteit verdwijnt,

zul je jezelf de hele Ruimte zien doordringen.

~Nisargadatta Maharaj

Gaan we echt dood? …

Het energieveld dat je lichaam omringt is bewust. Jij bent de bewuste energie waaruit je lichaam bestaat.

—Michael Beckwith

De echte manier waarop ik mijn roem opbouwde, was door te voorspellen in welke ronde ik iemand knock-out zou slaan… Hoe doe ik dat? Ik doe het door extra mijn best te doen en de andere bokser help extra hard te piekeren.

– Muhammed Ali

Compassie ontstaat wanneer we erkennen dat iedereen aan dezelfde geestesziekte lijdt, de een ernstiger dan de ander.

— Eckhart Tolle

Waarheid is een levende ervaring

Geen geloofssysteem.

-Amoda Maa

Was het allemaal maar zo simpel! Waren er maar ergens slechte mensen die verraderlijk slechte daden begaan, en het alleen nodig was om ze van de rest van ons te scheiden en ze te vernietigen. Maar de scheidslijn tussen goed en kwaad snijdt door het hart van ieder mens. En wie is bereid een stukje van zijn eigen hart te vernietigen?

– Aleksandr Solzjenitsyn

Een hond kan je nooit vertellen wat ze weet van de geuren van de wereld, maar als je naar haar kijkt, weet je dat je bijna niets weet.

— Maria Oliver

Bewustzijn is het mysterie. Het is zo dichtbij en alles doordringend dat we niet merken dat het zich overal manifesteert, in alles. In onze cultuur merken we niet eens dat we in dat opzicht niet anders zijn dan al het andere. We zijn gewoon een andere levensvorm met ons eigen soort bewustzijn, met zijn voordelen en beperkingen. Natuurlijk hebben we ongerealiseerd potentieel binnen de grenzen die door onze fysieke omstandigheden worden opgelegd, maar we worden gehinderd door ons zelfbeeld. Onze overtuigingen zijn verhalen over de wereld en onze rol daarin die de horizon van het bewustzijn vertroebelen, zodat we nergens een perspectief op kunnen krijgen.

We zijn erin geslaagd om de stroom van universeel bewustzijn door ons lichaam te verkleinen tot onze persoonlijke periscopen waardoor we de buitenwereld observeren. De binnenwereld is onbekend terrein, alsof die niet bestaat. Er wordt wel gezegd dat de binnenwereld onze buitenwereld creëert, maar als dat waar is, merken we het verband niet op.

Er zijn niveaus en soorten bewustzijn, van smal en oppervlakkig tot diep en breed. Werk dat probeert het bewustzijn te vergroten, de diepte en gevoeligheid ervan te vergroten, is zeldzaam in onze samenleving. Daar werken dichters en kunstenaars aan.

Tsuguharu Foujita, (Japanese/French, 1886–1968), “Le café”, 1949.

Er zit een kolossale intelligentie achter manifestatie die ver verwijderd is van chaos of ongelukken. Het is allesbehalve willekeurig. Ik geloof dat de schoonheid van de wereld bijvoorbeeld opzettelijk is. De onderlinge relaties en coördinatie van het web van levende wezens is verbijsterend. Onze stijl van bewustzijn die overal afscheiding en ontkoppeling ziet, is een vals verhaal dat we onszelf vertellen om van de wereld een gereedschapsschuur voor winst te maken.

De wereld is echt een episch gedicht, een lied uit het hart van een creatieve intelligentie die we niet kunnen doorgronden. Creatief bewustzijn is overal, zover het oog reikt en de geest zich kan voorstellen. We hebben dit bewustzijn in ons gezaaid, maar het beangstigt ons. We proberen het binnen onze culturele grenzen te houden. We proberen ons er op miljoenen manieren voor te verbergen, zodat we niet worden geconfronteerd met zijn vragen, terwijl de werkelijkheid wacht tot we opletten.

Het is waar dat goed en kwaad dwars door het hart van de mensheid snijden. Dat in onszelf zien is de taak, maar we kunnen het nauwelijks in anderen zien. We zien gewoonlijk in zwart-wit, wat misschien een geruststellende fictie is, maar het kan geen echte visie worden genoemd. Het is gewoon een andere manier om onbewust te blijven.

Onze situatie moet ons duidelijk worden. We moeten ons uiteindelijk realiseren dat we tot een beschaving behoren die een psychische aandoening heeft en dat die besmettelijk is. Onze taak is om onszelf te genezen en op de een of andere manier een dieper bewustzijn in onszelf te bevorderen dat zich in de wereld kan verspreiden.