Ik vier sinds enige jaren mijn verjaardag niet meer, gewoon omdat ik er geen zin in heb. Een vriendin of mijn ouders komen wel een borreltje doen ofzo, maar verder geen poespas. Nu was ik vanmorgen aan het mijmeren over het onderwerp verjaardag.

Over de hele wereld worden verjaardagen gevierd.
Kinderen leren verlanglijstjes te maken, op school moeten ze trakteren, wordt er voor ze gezongen en thuis worden er kinderfeestjes georganiseerd..
Zo groei je op met het idee dat die dag zeer speciaal is.
Eenmaal volwassen komen collega’s op je werk je feliciteren, is je bureau versierd en moet je trakteren op gebak.
Thuis wordt het huis versiert, komen familie en vrienden op de borrel en krijg je kado’s.
Uiteraard trek je op die dag dan ook je mooiste kleren aan, net zoals je dat al deed toen je kind was. Als kind trok ik altijd mijn nieuwste jurk aan die ik meestal een week van te voren had gekregen van mijn moeder. Speciaal voor op mijn verjaardag.

Ben jij niet jarig maar is een naaste of een vriend/vriendin jarig, dan wordt er heel wat van je verwacht. Felicitaties, cadeau’s, kaartje, of een bezoekje.
Dit geeft vaak druk, want oh wee als je het vergeet! Of wat een gedoe als je niet weet wat de jarige voor wensen heeft en of je daar überhaupt het geld wel voor hebt. Daarnaast, velen hebben helemaal geen zin in een verjaardagbezoek. Mits het dan van je naaste is, dan kan het nog wel, maar ooms en tantes, neven en nichten… daar hebben de meesten geen zin in. Opgedirkt in je nette kleding in een kring in de huiskamer gebak eten en praten over het weer, de volgende vakantie en wat feyenoord afgelopen zondag heeft gedaan is nou niet bepaald verheugend om daar je vrije tijd mee te vullen..
Toch doen de meesten het wel, want ja, je kunt het toch niet maken om niet te gaan? Kortom mensen gaan tegen hun zin in en voor de lieve vrede en omdat het nou eenmaal van je wordt verwacht…

Maar buiten het feit dat mensen ergens in mee moeten omdat je dat nou eenmaal gewoon dient te doen, wat valt er nou eigenlijk te vieren?
Wat valt er nou te vieren aan het feit dat je afgedaald bent in deze werkelijkheid?
Wat valt er te vieren aan het feit dat je in een lichaam terecht bent gekomen die vaak onderhevig is aan allerlei kwalen en in een wereld die alles behalve harmonieus, liefdevol, verbindend en vrij is?

Zo feestelijk is dat allemaal niet, als je het mij vraagt..
Het is het zoveelste mindcontrolscript waar mensen in zijn getrapt. Terwijl er toch veel mensen zijn die een hekel hebben aan verjaardagen. Een hekel hebben aan het op visite moeten gaan bij familie vanwege een verjaardag. Toch blijven mensen het massaal doen want “je kunt het niet maken om niet te komen”.
En je kunt het al helemaal niet maken om een verjaardag te vergeten!
Dus een verjaardag, de mindcontrol, is al zo ver doorgedrongen dat het zelfs een claim wordt. Het kan zelfs vriendschappen kosten.
En het stelt allemaal niks voor want feitelijk gezien is een verjaardag een dag waarop je herinnerd wordt dat je lichaam in dit veld verder afgetakeld is door de wet van vergankelijkheid. Je voertuig gaat al zoveel jaren mee in dit lineaire tijdsconcept.

Maar toch,….. aan de andere kant kun je het daarom ook juist wel vieren. Want hoe ouder je wordt, hoe dichter je bij het moment komt dat je deze realiteit eindelijk gaat verlaten. Eindelijk omdat het volgens jouw tijdsbesef zo lang duurt, terwijl je in werkelijkheid, volgens het oorspronkelijke tijdsconcept, hier maar 8 seconden bent.

Maar goed, bij deze heb ik dan ook besloten dat het vanaf nu steeds feestelijker mag worden. Tot aan mijn dood is het dus ieder jaar een feestje, omdat mijn voertuig verder aftakelt en mijn wezen uitendelijk uit het voertuig kan stappen en zich kan bevrijden.

Verjaardag? Joepie, feestje!!