Binnenin heb ik geen referenties. Ik vind er geen wegmarkeringen met “u bevindt zich hier” zoals wandelend in een bos aangetroffen kan worden.

Dus toen ik M weer hoorde zeggen (en ja ook wel wist, mits eerlijk naar mijzelf kijkende)  dat velen van ons “denken” in het hart te zitten maar dit zich vanuit hun hoofd voorstellen en er dus nog echt ver vanaf zitten, tja toen schrok ik toch wel even.

En toch ….
Er zijn moment van verstilling waar ik diep in mij door lagen heen ga en ineens in “haar” ben. In haar grotere zelf zal ik maar zeggen. Het hartsbewustzijn.

In een gouden gesprek dat zo prachtig mooi kan ontstaan als je met iemand contact hebt en het gesprek zich als vanzelf uitdiept omdat je elkaar daar alle ruimte voor geeft,  voelde  ik ineens de metafoor aan komen vliegen.

In Blegny was er nl een pauzemoment waarin een aantal mensen prachtige muziek op eigen wijze ten gehore brachten. Ik stond op het terras en keek de tuin in. Prachtig die bomen daar. Groots, de natuur zo intens voelbaar en kleurrijk aanwezig. Plots kwamen er klanken die mij de ruimte tussen de ruimte lieten voelen en het bos zich in mijn hart nestelde. Overrompeld door zoveel groots in mij raakte ik in diepe traanrijke ontroering. Ik kon er niet over uit dat het paste. Het hele bos paste in mij, in mijn hartsgebied wel te verstaan. En ik, ik was daar ook vol ledig AANwezig.

Aan het eind van de verkorte week Blegny heb ik het getracht samen te vatten maar weer kwamen die vochtige ontroeringen uit mijn ogen rollen. Woorden schoten te kort.

Tot in het gouden gesprek met die dierbare vriendin.

Luisterende naar de audio’s hoorde ik wel eens zeggen dat er contact geweest was en dat de ufo zo en zo groot was maar eenmaal binnenin geen ruimte en tijd beperkingen meer had.
Ineens voelde ik dat dit ook met mijn eigen hartsgebied is. Fysiek heeft het de afmeting van een prachtig kloppend hart maar eenmaal binnen is het ongekend groot. Net zoals die ufo.

Wezenrijk voel ik mij nu.
Mijn tijdscapsule binnenin mij voelende.
Vrij reizen…het is nooit weggeweest.
Mijn vliegbewijs kan en zal nooit verlopen.

Ik ben hier!