Tegen alle zg opgelegde beperkingen in deze realiteit in, voel ik steeds meer ruimte. Ruimte in/om mijn hart wel te verstaan, daar waar mijn warme hartsbewustzijn haarzelf laat voelen. Krachtig in het NU! Maar ja ook regelmatig in het “net” of “straks” of onbewust bezig vanuit/in een routinematige handeling hoor.
Het 24 uur per dag “Bewust Zijn” loop ik wel warm voor, maar red ik echt nog niet. En dat is oke. Ook ik ben op weg.

Voelend “tussen de regels door” of “achter het getoonde plaatje” ervaar ik mijzelf in twee werelden. Het is nieuw. Het voelt nieuw. En toch weet ik dat het niet nieuw is maar altijd aanwezig. Nooit niet.

De  gouden (vind ik zelf) 1,2,3 wallpaper observatie, pas ik regelmatig toe als ik een item zie dat geobserveerd mag worden en deel ik ook tijdens mijn BewustZijn(wandel)sessies in en rondom het groen van Delft.

En ik breid hem regelmatig spontaan uit met mijn corridor, zo de vrije wereld in. Mijn hart als membraan, hoe mooi is dat.

Het gaat een beetje als volgt, maar is zeker niet zo statisch als onderstaande tekst:
Voel je lichaam. Centrum van het hoofd, daarna ook je hart. Deze route kennen we ondertussen allemaal.
De deur aan de achterkant van mijn hart zet ik helemaal open. Mmmmmm, heerlijk!
Ik stem mij af op mijn eigen bron en als mijn hartgebied warm geworden is zie ik bv de persoon van observatie ook in mij, in mijn hart.
Nu even een mooie uitdaging! Een zelfbekrachtiging, want dat is het. Stel dat ik zelf die persoon ben! Stel dat ik mijzelf ga observeren.
In mijn hart kijk ik vanuit mijn bron naar de bron van mijzelf tegenover me. Wow….
Zodra mijn hartsbewustzijnsveld warm genoeg is om een ei op te kunnen bakken, kijk ik in de wereld om mij heen naar mijzelf.
Zonder oordeel kijk ik waar ik sta, waar ik blijf staan. Waar ik omval. Waar ik toch weer concessies doe. Waar ik dingen doe die er toe doen of waar ik gewoon lui aan het lummelen ben, wat ook best wel eens fijn is. Waar ik creeer of waar ik alleen maar consumeer.
Daarna kijk ik naar dit alles in de wallpaper. De plek, de/mijn rol in het grotere plaatje. Welke systemen voed ik? Of misschien wel, waar creeer ik juist een opening?

En dan komt die…..zonder er mee bezig te zijn voel ik dan ineens van de plek aan de achterkant van mijn hart een corridor ontstaan door al die lagen heen, dwars door de wallpaper(s) gaat!
Een prachtige, krachtige verbinding zo de vrije wereld in.
En wat ik heel fijn vind is om dan hardop te gaan benoemen wat ik zie, wat ik voel, wat ik ervaar. De ruimte die ik hierbij ervaar is giga.
Ik stroom!
Want in die vrije wereld ben ik ook.
Nooit niet!