© Trudy Maassen: Ruimtereizen voor iedereen
Deel 2: Bloemenwereld
Inleiding algemeen:
Zie deel 1
Vooraf:
De natuur draagt belangrijke elementen die ons herinneren wie we werkelijk zijn. Het is mogelijk de levensenergie van planten, dieren en stenen te voelen en/ of te zien. Iedere mens kan dat. Helaas zijn onze oorspronkelijke vermogens flink om zeep geholpen door externe machten die niet vriendelijk zijn. Zodat we een schamel beetje bewustzijn over houden. Daarmee proberen we het goede te doen en te zijn. Als je op deze planeet komt krijg je te doen met nep-onderwijs, domhoud-geloof, schijnwetenschap en overheidsindoctrinatie. Zij verzwijgen willens en wetens de ware toedracht. Veel mensen zijn afgesneden van de levende omgeving in kunstmatige steden met flats vol herrie, stank, stress, WIFI, smart. Zonder ruimte en echte privacy. Verticale stapeling. Horizontale opeenhoping in files naar vermeend noodzakelijk ‘werk’ om geld te hebben voor dagelijkse dingen. Alles kan gratis. De aarde biedt overvloed aan iedereen. Niet slechts de elite.
Flora straalt meer energie uit dan velen niet kunnen zien. “Bloemen houden van mensen.” Dit is een oude reclameslogan. In de jaren 70 kocht je twee grote bossen bloemen voor 5 gulden op de markt. Iedereen had het huis vol planten. Je gaf gigantische boeketten cadeau als je ergens op bezoek ging, of zo maar. Dat is Bron Kracht. Gezondheid en bewustzijn. Dat is verdwenen. Te duur.
Natura speculum creatoris.
De natuur weerspiegelt de schepper. Wij dus.
Quote:
– ‘Earth laughs in flowers.’
Ralph Waldo Emerson, Amerikaanse schrijver, filosoof en dichter, 1803 – 1882
Anemone Pulsatilla Grandis
user:Zsuzska321 Zsuzsa Bóka (gratis plaatje voor internet, met dank)
Bloemenwereld:
Voeten stampen keihard vanwege gruwelijke pijnen. Hersenen voelen verbrand. Ze koken in het hoofd. Alsof er een vuurketel is aangestoken. Het lichaam kan nauwelijks lopen en valt steeds tegen de muren of op de grond. Grote blauwe vlekken en schrammen bedekken de huid overal. Ieder straaltje licht lijkt een tandartsboor in de ogen. Niets helpt. De kilometers potjes pijnstillers, middeltjes en slaapmedicatie werken niet. Duizenden uren dure consulten en behandelingen hebben geen enkele baat. Oefeningen, affirmaties en trainingen niet. Er is nergens rust. Er is geen stilte, geen hulp. Ik heb daar dringend behoefte aan en voel me vertwijfeld en verpletterd. Alles is uit mijn leven verdwenen wat ik kon, deed, was en had. Het dansen mis ik het meeste. Werken ook.
Eerst maar koffie om bij te tanken. Uit ervaring is gebleken dat dit een prima pijnstiller is. De enige. Dan op de oude leraarsstoel mediteren. Volgens een simpele procedure. Via de ademhaling meer in het lichaam komen, ondanks blokkades. Na een poosje ziet het derde oog vanzelf de werkelijkheid die voor de meeste mensen – nog – onzichtbaar blijft. Jammer.
Naast me komt nu zus Doriëlle. Zij woont elders in de kosmos. Vrolijk en lief als altijd. Dit keer is ze verkleed als een soort bloem. Ze houdt van uiterlijk mooi opdoffen. Net als wij aardse vrouwen. Het kostuum heeft als basis een nauw sluitende, appelgroene bodystocking. Aan de hals dwarrelen lange, mosgroene bladeren. De rok waaiert uit in vele tulen lagen als een roze waterlelie. Creatief.
– Is het weer zo erg met je? Tijd voor een ruimtereis zie ik. Ga je mee? We beamen direct in mijn shuttle. We gaan naar een mooie planeet die net iets voor jou is.
– Ik ben benieuwd. Doen we. Je ziet er trouwens leuk uit. Grappig.
– Ja, speciaal voor deze gelegenheid ontwerpen. Ha, ha.
Pijlsnel schiet de UFO door de dampkring van de aarde. Het panoramavenster blikt op het uitspansel van triljarden sterren en planeten. Mijn lichaam zit comfortabel in een warme stoel die zich aanpast aan de vorm. Pijn en spanningen zijn verdwenen. Op naar dit nieuwe avontuur. We vliegen door verschillende tijd- en ruimtezones die allemaal sprankelen in verschillende kleur frequenties: vermiljoen, lila, ultramarijn, turkoois, goud. In de krachtenergie van deze oorspronkelijke klankkleurtrillingen liggen triljarden planeten ingebed. In het universum is overal alles anders. Mooier, stralender, ruimer.
– Trudy, we zijn er. Je mag uitstappen. Ik volg je. Even alles uit zetten, roept Doriëlle enthousiast.
We zijn op een open veld geland. Ik daal de trapjes af die zij voor mij heeft uitgezet en ben direct aangenaam bevangen door de sfeer van deze planeet. Het firmament is bespikkeld met zilveren en gouden klankvibraties. Een roze zon straalt zachte tinten er door heen. Lekker warm. Ik ben dol op mooie dingen met prachtige kleuren en klassieke muziek. Hier resoneren in de luchten zachtjes romantische klassieke componisten: Gabriel Fauré, Jean Sibelius, Massenet. De aardse ogen die nu geen pijn doen, moeten toch wennen aan de ontelbare polychromatische schakeringen. Van scharlaken tot teer jade. Prachtig. Schier oneindige gebieden en bergen met begroeiing. Van wat?
Alles lijkt ingekleurd door iemand die onbeperkt en ongehinderd de verfkwast had gehanteerd. Paarse bomen met zilveren bladeren, blauwgele planten die ranken in dartelende vormen en riante variaties. Een beekje zingt lieflijk met goddelijke vioolklanken. Ademloos bekijk ik alles zo intensief mogelijk. De aardse hersenen kraken een beetje door de vele indrukken. De omgeving maakt blij. Het komt bekend voor. Was ik hier ooit?
– Welke soort wezens leven hier? Die moeten wel super gelukkig zijn met al die prachtige klankkleuren van de natuur.
– Ja, zijn ze ook, want ze vormen er zelf deel van. Kijk maar.
Tot mijn verbazing loopt plotseling een groep bloemen uit het woud naar ons. Hoe kan dat? Wandelde zaailingen? Als ze dichterbij komen herken ik onder andere: cosmea, petunia, anjer, magnolia, aster, primula, afrikaantje, heliantus, goudsbloem. Vele malen groter dan de aardse specimen. Welriekende plantengeuren verstuiven breed om ze heen. In wapperende wijde winden.
– Mmm… dat ruikt lekker.
Het bouquet komt bij ons staan. Hun gezichten drukken blijdschap uit. Een Bloemwezen stapt naar voren. Tussen de ronde kroonbladeren kijken liefdevolle ogen vriendelijk en tegelijk doordringend. Ze buigt haar bolle hoofd en begint te spreken vanuit een menselijk lijkende mond.
– Lieve gasten. Welkom. Ik ben Hort-Ens-Ia. Wij Bloemenmensen zijn echt blij dat jullie er zijn. Want jullie houden van de natuur. Ieder op eigen wijze en naar mogelijkheden. Als aards mens, Trudy, probeer jij zo veel mogelijk te laten zien hoe belangrijk planten en dieren zijn. Middels lezingen, verhalen schrijven, mensen begeleiden op wandelingen. Als kind vond je het al vreemd dat zieken geen kruiden kregen om te genezen. Heel jong ontdekte je dat geuren de levenskracht van planten vormen. Liefdevolle, menselijke stemmen en rustige klassieke muziek bevorderen de groei.
Bloemenhanden wapperen hun instemming. Dan wordt hun woonwereld geshowd. Het gezelschap loopt door een woud van levende, reusachtige Bomenwezens een helling op. Hort-Ens-Ia voorop. De houtige stengel is het lijf, soepele zijtakken vormen de armen en benen. Het hoofd danst buigzaam mee op de maat van de passen. Probleemloos, zorgeloos, vrolijk en blij. De Boommensen waar de groep langs loopt begroeten hen met diepe, sonore stemmen.
– Fijn dat jullie er zijn.
– Dank jullie.
De lichting in het woud bevindt zich op een hoog plateau waar een 360 graden blikveld over de Bloemenwereld mogelijk is. Weelderige vegetatie, zo ver als de ogen kijken. In glansrijke kleuren die wij op aarde niet kennen. Glinsterende spiegels watervlaktes. Hier en daar kale stukken.
– Wonen jullie Bloemenwezens in huizen?
– Nou, nee. Wij zijn liever buiten. Maar er zijn open plekken geschapen waar bewoners heen kunnen voor gezellige ontmoetingen. Wij houden samen vergaderingen en overleggen nieuwe projecten.
– Wat bijvoorbeeld?
– Wij Bloemenmensen helpen mee plantenzaden te verspreiden op planeten en werelden. Overal waar leven begint, komen wij. Wij Plantenwezens zijn de basis van alles. Waar dorren bodems zijn beginnen wij te groeien met zogenaamde pionier planten. Robuuste exemplaren die tegen een stootje kunnen. Wind, stormen, zon, regen, kou en droogte kunnen verduren. Als de levenscyclus deze soortgenoten laat versterven vormen zij de humus waarop andere familieleden gedijen. Uiteindelijk kunnen overal Wouden ontstaan. Wij zijn leven. Zonder ons bestaat niets.
– Ik roep altijd dat wij mensen zonder bomen en planten dood zijn.
– Precies zo. Wij bevorderen bewustzijn dat iedereen van ons afhankelijk is. Tuiniers geven wij onbewust allerlei ideeën hoe ze iets kunnen doen. Schrijvers, vertellers, reportagemakers worden door ons geïnspireerd. Tuinieren is trendy. Jouw eigen biologische moestuin, of grond delen met anderen, voedselbossen, pluk de natuur. Dat soort dingen.
– Helaas bestaan moderne ontwikkelingen met grafzerktuinen. Zwarte tegels, donker antraciet plastic hekken en misschien de zwarte tulp. Onnatuurlijk en foei lelijk. Ben je al dood voor je geleefd hebt.
– Precies daarom.
– Hoe bedoel je?
– Het gaat om het gevoel. Wat je ziet heeft invloed op je. Daarom zijn wij ook belangrijk. Verder dienen onze geuren en kleuren andere levensvormen.
– Bloemen houden van mensen.
– Ja. Helaas niet alle mensen van ons.
– Jammer genoeg.
Het is een gezellig samenzijn, daar op die conferentieruimte. Bloemenwezens vertellen uitbundig hun ervaringen, wat ze doen, wat ze leuk vinden. Hun emanaties laten voelen wie zij en wij zijn. Diep in mij worden allerlei innerlijke waarnemingen versterkt. Sensaties die vertrouwd zijn.
– Trudy, time to say goodbye.
– Nu al? Ik wil hier blijven.
– Nee, je weet dat de afspraak is dat je ongeveer twee aardse tijdsuren mag reizen. Anders houdt jouw fysieke lichaam dat niet vol.
– Hè. Altijd beperkingen als mens. Wat heb ik daar een hekel aan. Wij zijn niet vrij.
Er volgen hugjes van de Bloemenmensen. Dan verlaat de UFO deze wonderbaarlijke planeet.
De oude stoel kraakt bij de spieren die zich uitrekken. Diepe geeuwen ademen weer het gewone tempo.
Pijn komt terug, maar is tijdelijk iets minder. Koffie.