Over realiteit en collectieve realiteit – Q&A van lee

Een reactie plaatsen

(door lee)

❓ VRAAG: Kunt u, alsjeblieft zeggen, bestaat er zoiets als een collectieve realiteit, of zijn alle gebeurtenissen in mijn realiteit puur de mijne? Maar in het leven van andere mensen die in hetzelfde gebied wonen, is de realiteit anders en is er geen oorlog of milieurampen?

❗️ ANTWOORD van lee:

Laten we als voorbeeld een enorm bos nemen. Het heeft veel levende wezens en veel allerlei soorten noten, paddenstoelen en bessen. Het bos zelf is gecreëerd door het collectieve bewustzijn van sommige wezens en wordt door andere wezens gebruikt om fysieke lichamen te voelen. Je weet hoe het stadion door sommige mensen is gebouwd, maar anderen spelen erin, de toeschouwers zijn weer de derde en de kijkers van uitzendingen vanuit het stadion zijn überhaupt de vierde.

Het bos als leefgebied is dus door sommige wezens gecreëerd en wordt door vele anderen gebruikt. Maar dit maakt allemaal deel uit van Eén Plan – er zijn hier geen toevallige acteurs.

Vervolgens wijst iemand in het bos naar een boom en zegt “dit is mijn boom”. Is deze boom zijn eigendom geworden? Nee, maar het spel in “mijn boom” is begonnen – sommige mensen waren het erover eens, sommigen begonnen te vechten voor het recht op een boom, en sommige mensen hadden nergens niets van dit alles gehoord – ze leven in hetzelfde bos, maar aan de andere kant.

Er kunnen dus verschillende mensen met verschillende betrokkenheid bij verschillende processen op de planeet leven.

Wij voegen daar multidimensionaliteit aan toe.

Er is één bos, maar het is weerspiegeld in een miljard verschillende spiegels. Elke reflectie heeft zijn eigen kijkhoek. In de ene reflectie verschijnt de persoon die het recht op de boom claimde mogelijk niet, en in de andere is elke boom al door iemand aangetekend.

Dus een persoon ziet het “oorspronkelijke bos” niet, hij kijkt naar een soort reflectie. Het vermogen om reflectie te kiezen is trillingsafstemming. Waar je ook meer op bent afgestemd, dat type reflectie van Eén Bos zul je aantrekken.

Laten we er gelijktijdigheid aan toevoegen.

Je hebt tegelijkertijd niet alleen te maken met reflecties, maar ook met je versies die in elk ervan leven. Dat wil zeggen, je kijkt niet alleen naar een soort reflectie, je creëert er een versie van je lichaamservaring in. Je leeft dus zelf in verschillende reflectie-bossen.

Het is niet het bos zelf dat geheel van jou is, maar jouw keuze voor een variant van zijn weerspiegeling. Eén bos – dat is een collectieve iets. De collectieve trilling is de factor “dit is mijn boom, spelen jullie maar allemaal je rol”. Het is mogelijk om deze dingen zo te scheiden dat als iemand bijvoorbeeld zijn rechten op een boom claimde, maar alle anderen niet geïnteresseerd waren, deze persoon een individuele versie van het bos creëerde … waarin hij niemand ontmoet – er is geen een enkele persoon die geïnteresseerd is in deze versie van reflectie / weerspiegeling.

Over het algemeen reizen we door reflecties en nemen we het waar als tijd-ruimte. In sommige reflecties voelen we een sterke invloed van sommige gebeurtenissen, en in andere een zwakke. Sommige reflecties bevatten gegevens over wat er aan de andere rand van het “bos” gebeurt, terwijl andere vol zitten met hun eigen spel.

In de huidige trillingen van de planeet krijgen we een gevoel van multidimensionaliteit. Dat geeft zowel de kennis van de structuur van reflecties, als de mogelijkheid van een persoonlijke keuze waar naartoe te bewegen. Het is de moeite waard om te beseffen dat informatie over wat er gebeurt in deze reflectie niets anders is dan een vibrationele verbinding met deze realiteit. Dat is contact met de spiegel. En als je ervoor kiest om jouw kennis over iets in te zoomen, zal dat inzoomen je meer gegevens over dat onderwerp laten zien.

Dus als je meer in een probleem verdiept, zal dit onderwerp meer om je heen verschijnen. En de vraag is hier niet om de problemen te ontkennen – “Ik wil dit niet zien”, maar om precies dat te kiezen wat JIJ WILT ZIEN. Dan begint het gewenste al het andere te “verdringen”. In de fysieke wereld lijkt dit op een oplossing voor een probleem, niet op een ontsnapping aan een problemen. Dit is het belangrijkste verschil tussen je ergens voor verbergen en ervoor kiezen om ten goede te veranderen.    

. . .

❓ VRAAG: In mijn huidige incarnatie voel ik de realiteit dat ik momenteel leef als de enige die bestaat. Tegelijkertijd begrijp ik dat er veel parallelle realiteiten zijn: sommige zijn dichtbij deze, andere zijn ver weg, in sommige besta ik niet. En ik begrijp dat ik andere takken van mogelijkheden kan kiezen… Blijf ik me daar bewust van mezelf, of besta ik daar als een onbewust hologram?

❗️ ANTWOORD van lee: Het volledige antwoord is veel, veel dieper dan je denkt. Om het te begrijpen, kun je er zo naar kijken – alleen jij bestaat hier echt. Niemand anders, nergens anders, op geen andere wijze. Er zijn hier geen andere mensen, planten, sterren, kakkerlakken en popcorn. Alleen jij.

Verder.

In jouw vraag beschouw je jezelf in deze incarnatie en een alternatief op een andere tak van de werkelijkheid. Maar deze ‘ik-persoonlijkheid’ is helemaal niet jouw ‘ego-eigendom’, het is het ‘eigendom’ van de Eén. Het is de Eén die jou waarneemt, ervaart, als “ik”, hoewel je ego denkt dat het zo gescheiden is van anderen “niet-ik”.

Tel nu de twee posities op tot één.

Elke ‘ik besta’ is volledig en echt. De realiteit en volwaardigheid ervan wordt bepaald door het feit dat er maar Eén (Het Zijn) is. Alle andere “wezens” vanuit de positie van dit “Ik ben” zijn de reflecties, of anders, hologrammen. De paradox van het Zijn ​​is dat ieder van ons zowel Ik Ben als een hologram tegelijk is. Zowel dit als dat. Het omgekeerde is ook waar – niemand bestaat, er is alleen Zijn en zijn ‘droom over zichzelf’. In lineaire zin ben je voor elke optie in je leven dezelfde illusie als voor jou. Onthoud gewoon dat jij JIJ bent.    

. . .

❓ VRAAG: Je vertelde dat restanten van een planeet tussen de Zon en de Aarde vliegen. Blijkt dan daaruit dat er niet zoveel werkelijkheden zijn, als deze restanten in elk van hen vliegen? Als de planeet gesneuveld is, dan is ze gesneuveld. En we kunnen onze planeet ook vernietigen als de oorlog niet stopt, of zal iemand erin slagen om naar een andere realiteit te verhuizen, waar alles met verdere welvaart zal eindigen ?

❗️ ANTWOORD van lee: Dit zijn niet mijn verhalen, dit is de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter. Kijk maar in Wikipedia, wat het is. De foto zal direct laten doorschemeren dat dit sporen van een planeet zijn.

Om in een realiteit te komen waar deze planeet heel is, moet je naar vele millennia geleden verschuiven in trilling, een ander geschiedenis kiezen, en je zult jezelf in die nu -wereld vinden waar de Aarde over het algemeen anders is, waar de beschavingen van het zonnestelsel over het algemeen een andere weg zijn ingeslagen. Daar is Mars trouwens meestal nog met een atmosfeer en bevolkt.

We hebben het dus over takken van de werkelijkheid die in een bepaalde periode zeer sterk uiteenlopen en bestaan in het Nu parallel.

Onze planeet heeft ook vertakkingen van verschillende realiteiten, die de afgelopen jaren sterk uiteen zijn gelopen. Vooral in 1987, 2012 en 2016. Er gingen heel verschillende gebeurtenissen langs deze “takken”, die zowel de kaart van de wereld als de mogelijkheid van leven op onze planeet in het algemeen veranderden. Hoe verder zijn verwijderd in lineaire tijd van deze datums, hoe kleiner de kans dat iemand persoonlijk in deze vibrationele takken “induikt”.

Natuurlijk vinden er op elk moment voortdurend verschillen plaats. Maar collectieve beslissingen met ingrijpende veranderingen worden niet zo vaak genomen. En je hebt altijd een soort “luchtkanaal” van toegang tot naburige waarschijnlijkheden. Toegang tot de waarschijnlijkheid van een hele Maldek of Phaethon (een kapotte planeet) is heeeeeeeel ver in de aangrenzende gang.  

Bron: Lee — Вибрации (https://t.me/lee_vibrations)

Hier en Daar

Een reactie plaatsen

(door Erik Tanghe)

Je zal al wel eens gehoord hebben over ons holografische universum of de theorie die stelt dat onze werkelijkheid een gigantisch hologram is.

Ik heb het er al meermaals over gehad in verschillende lezingen en tal van wetenschappers houden er zich mee bezig en zijn net als ik er van overtuigd dat wij in een holografische illusie leven.

Dat lijkt voor veel mensen moeilijk te vatten te zijn maar eigenlijk spreekt het bijna voor zich.

Laat me het even uitleggen.

Wij beleven deze wereld, onze realiteit vanuit ons bewustzijn en laat ons om het simpel te houden even stellen dat ons bewustzijn zich vooral in ons hoofd bevindt want van daaruit ervaren wij onze realiteit.

We kijken, horen, ruiken en proeven deze realiteit en zelfs wanneer we voelen met onze vingertoppen worden die signalen omgezet naar elektrische impulsen die in onze hersenen terecht komen en daar geïnterpreteerd en vertaald worden in een gevoel.

Volledig in je lichaam zitten, is dus niet zo eenvoudig want het grootste deel van de tijd ervaren we ons lichaam via ons hoofd.

Wat de wereld om ons heen betreft, is het nog veel complexer want je ervaart alles vanuit hier.

Als je op de plaats bent waar je nu zit of staat en je gaat naar de andere kant van de kamer, wat nu daar is, en je komt daar aan en ben je opnieuw hier want ‘daar’ wordt ‘hier’ zodra je dat ‘daar punt bereikt.

Dat lijkt misschien een kneuterig woordenspelletje maar dat is het niet. Het wil immers zeggen dat de ervaring van deze werkelijkheid niet plaatsgebonden is.
Onze ervaring is niet lokaal gedefinieerd.

We zijn altijd hier en zelfs een astronaut op de maan is vanuit zijn beleving nog altijd hier.

Ons plaatsgevoel is dus eigenlijk een illusie want het is onmogelijk om ons daadwerkelijk met ons bewustzijn fysiek te verplaatsen naar een andere plek.

Dat is ook zo met tijd.

Je leeft immers altijd in het nu.

Zelfs als je morgen een tijdmachine zou uitvinden en je zou naar de toekomst of het verleden reizen, ben je nog altijd in het nu als je daar aankomt.

Tijdreizen is dus strikt genomen onmogelijk want ook tijd maakt deel uit van die holografische illusie.

Deze illusie is tijdsgebonden en je belandt helemaal in die illusie als jij volledig aanwezig bent in je lichaam want als je dat doet, ben je helemaal hier en in het nu moment.

Je lichaam bevindt zich immers altijd in het nu.

Als je in je hoofd zit, kan je alle kanten heen, kan je in het verleden of in de toekomst leven en naar plekken reizen waar je dus niet fysiek aanwezig bent… in je hoofd.

Wie in zijn hoofd zit, is dus tijdloos aanwezig terwijl iemand die lichamelijk helemaal aanwezig is in zijn lichaam volledig tijdsgebonden deze werkelijkheid ervaart.

Dat lijkt op een een tegenstelling want net iemand die altijd in z’n hoofd zit en niet aanwezig is in zijn lichaam, zal meestal sneller verouderen en ziek worden.

Dat komt omdat wanneer iemand zich teveel in zijn hoofd bevindt, hij het contact met deze tijds-ruimte gebonden realiteit verliest en om gezond te blijven in dit hologram dien je volledig aanwezig te zijn in deze illusie waarvan het lichaam deel uitmaakt.

Iemand die teveel in zijn hoofd en het denken zit, is iemand die om welke reden dan ook zich niet volledig wil verbinden met dit hologram.

Meestal komt dat omdat bepaalde eigenschappen van dit hologram door die persoon niet gevoeld willen of kunnen worden of omdat de persoon in kwestie gewoon het voelen, wat ook een tijdsgebonden onderdeel is van dit hologram, te beangstigend en te confronterend vindt.

Als je te weinig in dit tijdsgebonden lichaam aanwezig bent, krijg je op lange termijn en afhankelijk van jouw constitutie lichamelijke problemen en als je dan niet oplet, ga je je nog meer terugtrekken in je hoofd terwijl je lichaam gewoon schreeuwt om meer aandacht en meer in het nu te zijn.. aanwezig in het voertuig dat je hebt om te navigeren en deze realiteit te ervaren.. je lichaam.

Deze realiteit is best heftig.. De tijdsgebonden effecten ervan zijn soms mensonterend en lijken niet te passen me wie we soms al voelen te zijn.

Dit bestaan is een voortdurend evenwicht zoeken tussen de oneindig aantal mogelijkheden van de gedachten in jouw hoofd en de zich beperkende realiteit van jouw lichaam.

Het is een evenwichtsdans tussen de tijdloze elektrische impulsen in jouw hoofd en de frustrerende fysieke beperking van het hier en nu.

Verzetten heeft weinig zin, afsluiten voor het ene of voor het andere ook niet. De kunst bestaat erin het juiste evenwicht te vinden tussen de oneindig aantal mogelijkheden van de gedachtewereld en de vaststaande biologische processen van jouw lichaam.

Wanneer je dat evenwicht vindt, en dat kan, dan komt één van de vele mogelijke scripts van deze werkelijkheid naar jou toe die perfect past bij jouw oorspronkelijke bewustzijn en dat willen we tenslotte allemaal..

want eerlijk is eerlijk.. ik ben alvast het vechten beu.. daarom ga ik in Juli ook lekker op vakantie naar de bergen…

Haaa! Heerlijk die hoge toppen van Zwitserland waar ik ook zoveel tijd van mijn jeugd heb doorgebracht, tijd die wel niet bestaat maar dat nu even terzijde..

Je kan je trouwens meteen zelfs afvragen of Zwitserland wel bestaat zolang je er niet bent want Zwitserland is daar en ik ben hier en daar is er niet en ik zal er nooit geraken.

Ik ga dus in juli op vakantie in en met mijn hoofd want ik ga eigenlijk niet eens naar Zwitserland want Zwitserland ligt daar en het moment dat ik er daar aan kom, ben ik opnieuw hier.. Ik ga dus helemaal nergens heen..
Frustrerend is dat!

—>

Hetgeen ik hier allemaal vertel, is voor een groot deel het gevolg van de gedragingen van licht. 
licht maakt het mogelijk dat wij deze tijdsgebonden realiteit ervaren en dat is erg vreemd omdat licht zelf geen tijd ervaart. Iets wat tegen lichtsnelheid reist, ervaart immers geen tijd.
Dat weten we sinds Einstein op de proppen kwam met zijn relativiteitstheorie. 
Licht staat dus op een bepaalde manier buiten deze werkelijkheid.

Dat geldt niet voor geluid want door het tijdsgebonden karakter van geluid, vibreert het mee met en in deze werkelijkheid en is het daarom ook een perfecte tool om rechtstreeks in te grijpen in de fysieke wereld.
Het goeie nieuws is echte dat licht kan omgezet worden naar geluid en andersom… Dat creëert best wel mogelijkheden..
 

Bron: nieuwsbrief, https://www.eriktanghe.com/index.html

Bewaken

Een reactie plaatsen

(transcript-fragment van juni 2023)

Bewaken, elkaar bewaken, maar niet erin gaan.

Het moment dat je in een onrechtmatige situatie verkeert, waar je niet zelf voor hebt gekozen, maar toch in terecht bent gekomen, althans je kunt je niet herinneren hoe dat ooit is ontstaan, dat je dat bewaakt met het weten van: deze situatie is onrechtmatig, maar ik ga er niet tegen vechten vanwege de onrechtmatigheid. Ik ga naar een ander niveau in mezelf – en dat is het onuitputtelijke weten, dat ik vóór dit moment, of buiten dit moment om, ergens anders vandaan kom en die weg daarmee is er. Dus ik bewaak dat je niet in gevecht kom, ik bewaak dat ik niet mezelf ga stuwen waardoor ik opgebrand raak. Dat ik dingen snel moet doen om daaruit te komen. En ook naar elkaar toe, ik bewaak naar de ander toe, dat ik bij de ander zie, waar de ander zit, waar de ander eigenlijk niet zou moeten zitten, ik bewaak dat ik niet door middel van aanval, door middel van een scherpe opmerking of een scherpe gedachte onderuit wordt getrokken.

Je bewaakt eigenlijk, door onrechtmatige situatie, door NIET te bewegen vanuit de onrechtmatige situatie. Je gaat uit jezelf vandaan. Je gaat op afstand naar je eigen situatie kijken. Dan zie je dat het onrechtmatig is, kosmisch onrechtmatig wat er in deze wereld gebeurt, en toch gebeurt het. En dan zul je zien als je op een andere manier ernaar gaat kijken, zul je zien dat de manier hoe je daarnaar kijkt – een bewakende kracht is. En bedoel ik met het woord “bewakend” dat er een soort deken met jouw bewustzijn omheen gelegd wordt waardoor de onrechtmatige situatie niet verdampt. En nog een ongecontroleerde, nog gefragmenteerdere situatie wordt dat die eigenlijk al is.

…

We moeten onrechtmatige situaties in ons opnemen daar moeten we naar kijken. We moeten met ons bewustzijn observeren, en ik heb niet over kijken met de ogen maar bewust zijn wat dat is in je gevoel, niet wat erover gedacht kan worden over die situatie (dat mag ook) maar het gaat om het besef, dat is bewaken. Zo keek ik ook naar de haan.

(Martijn vertelt het verhaal van de haan die achter de omheining zat en daardoor niet terug kon, gescheiden was van zijn hok. Je hebt dan een keuze, zet je hem terug of niet, wat is de juiste kosmische beslissing?)

Onrechtmatige situatie die ik kan observeren in dit geval bij een ander en die heb ik bewaakt door daar niet op in te grijpen, maar te doorzien, waar de persoon mee te maken heeft, wat de situatie is.

Nu moet je het naar jezelf toebrengen: waar heb ik mee te maken? Dus niet wat er allemaal achter zit, maar waar heb ik mee te maken in dit Nu? En dat zijn de scripten van Orion, en daarin, in die scripten van Orion, daar is een grote transmissie, de verschuiving in tijdlijnen en vibratie werkelijkheden. In die scripten van Orion, daarin moeten we ons BEWUST  ZIJN en het niet aan de kant duwen – bam, klets – voor een verandering, maar daarin moeten we ons bewust zijn, dat dat er is en ons bewust worden vanuit welke manier, bewaakte manier, dus rustig observeren vanuit de bron in jezelf, moeten we ons bewust worden dat vanuit die waarneming van binnenuit, vanuit jezelf, dus je eigen kracht, naar die onrechtmatige situatie, het script van Orion, gekeken wordt. Op dat moment vindt er een samenvloeiing plaats tussen verschillende realiteiten.

  • De eerste realiteit daarin is je eigen bronkracht, dat je bewust bent van jezelf, ben je bewust van jezelf
  • De tweede realiteit is: dat je vanuit dat punt; wat het enige punt is van constant het Nu – ik besef, ik leef, ik besta, hier ben ik – dat je vanuit deze bron, je eigen bewustzijn hier bevindt, in dat script en dat script kunt zien (zonder iets tegen te willen doen). Op dat moment gebeurt er iets miraculeus. Dat is het kosmische licht wat ontstaat in al die velden. …

Bron: Martijn van Staveren, Kosmische pilaar van” Zelfwijsheid”, juni 2023

(Met dank aan Anita voor het maken en delen van deze transcript)

Cover image: Photo by Jeremy Avery on Unsplash

Over dimensies – Q&A van lee

Een reactie plaatsen

❓VRAAG:

Ik kan het niet echt begrijpen -), hoe kan ieder van ons tegelijkertijd in parallelle ruimtes zijn ..? Of leven we in een droom een ​​ander leven? Of in de staat van wakker zijn, leven we meerdere levens tegelijkertijd … Leg het s.v.p. uit, eenvoudig als op tien vingers.

❗️ ANTWOORD van lee:

Op je vingers. Je hebt vingers op je hand. Je bent er één, maar er zijn veel vingers. Maar je bent één … Een wonder?

Nee, het gaat erom wie je “ik” noemt.

Als één vinger “ik” wordt genoemd, ziet die natuurlijk niets gemeenschappelijks met wat de andere vinger doet.

Maar als ‘ik’ een mens is, dan zal elke individuele vinger ook ‘ik’ zijn, maar bezig met ‘zijn eigen ding’.

Wanneer je je realiseert dat je ‘ik’ meer is dan een reactieve mind, dan is het gemakkelijk voor je om te begrijpen dat je huidige ‘ik’ de optie ‘GEHEUGEN’ gebruikt niet alleen om jezelf te herinneren in het verleden. Deze optie wordt ook gebruikt om de andere opties te VERGETEN.

Dus dat “ik” dat je aanwijst met je mind (ego), het ziet slechts één versie van de werkelijkheid, omdat het kiest in trilling de versie van het geheugen die overeenkomt met DEZE TRILLING. De andere versie van jou, die nu in een andere frequentie bestaat, ziet een andere versie van het geheugen, dat wil zeggen, andere gebeurtenissen.

Het is toch mogelijk om aan te nemen dat je in verschillende emotionele toestanden kunt verkeren? En dit betekent dat je letterlijk op een andere tijdlijn kunt zijn – gebruiken andere gebeurtenissen over het verleden en dus over het heden en de toekomst. Je kunt ook niet tegelijkertijd blij en verdrietig zijn. Maar hiervoor gebruik je verschillende soorten ‘ik-ego’, waarbij je je nu op één ervan concentreert en andere negeert.

Zo leidt de focus op de duim van de rechterhand als het ware de aandacht af van het gevoel van de kleine teen op de linkervoet. Hoe sterker deze focus van aandacht op de één, hoe meer het de ander overschaduwt. Op deze manier definieerde je jezelf hier als ‘ik’, wat een persoon betekent met één geheugenlijn, die je automatisch loskoppelde van de perceptie van parallelle werkelijkheden.

— —-

❓VRAAG:

Hoe kan en moet men in een staat van “hier en nu” zijn als we constant door de lagen van de werkelijkheid bewegen? Multidimensionaliteit is de laatste tijd veel meer duidelijker/ voelbaar geworden. Ik ben tegelijkertijd bewustzijn op verschillende plaatsen en zelfs in verschillende lichamen.

❗️ ANTWOORD van lee:

En wie zijn “wij”? Ben jij dan niet degene die zich in het hier en nu beweegt door verschillende “daar en ergens”? Als je door de transitzone gaat om de route van een reis of vlucht te wijzigen, verdwijn je dan ergens?

Hier en Nu betekent je bewust zijn dat je er voortdurend bent en ervan bewust zijn dat de mind een wandelingetje kan maken naar het verleden en de toekomst. Maar bewustzijn is altijd Hier en hangt niet af van de afdwalingen van de mind.

Uit het Hier en Nu vallen betekent de mind volgen, in het probleem duiken op de manier dat je jezelf niet ervaart, dat je niet beseft dat je binnenin het probleem zit, in de overtuiging, in de egregoriale/ collectieve gedachten. Zoals bijvoorbeeld als je pyjama uitdoet en een werkpak aan en dan gelooft dat je al een ander persoon bent. Maar als je nog steeds dezelfde bent, ongeacht kleding, omstandigheden en andermans advies, dan ben je Nu en Hier.

————– ————-

❓VRAAG:

Als alles frames van deze realiteit zijn, zijn er frames in andere parallelle realiteiten. Tijd wordt gecreëerd door frame voor frame te bewegen. Frames verschillen in frequentie. Vraag: hoe leer je de frequentie naar believen te veranderen en jezelf te vinden in de gewenste frame en realiteit? De tweede vraag: beweegt alleen het bewustzijn door de frames heen, terwijl het lichaam alleen in de frame statisch is? De derde vraag: is er maar één actieve werkelijkheid, waar bewustzijn aanwezig is, of zijn alle parallelle werkelijkheden actief?

❗️ ANTWOORD van lee:

Niet helemaal zo. Er is maar één werkelijkheid. Punt.

Elke waarnemer gebruikt verschillende INSTELLINGEN of “gezichtspunten” om voor zichzelf “de veelzijdigheid te snijden”.

Stel je een watermeloen voor. Iemand pakt een mes en snijdt een stuk van een hele watermeloen af. Hij krijgt een stukje van het geheel. Er wordt dus een frame ‘uitgesneden’ uit de hele werkelijkheid. De som van de verschillende stukken van een hele watermeloen is een lijn van frames, waargenomen als een soort verbonden bestaan ​​in tijd-ruimte.

Verder is de watermeloen niet driedimensionaal, maar multidimensionaal. En perceptie in 3D vereenvoudigt elk “stukje watermeloen” voor de waarnemer. Daarom komt de som van driedimensionale frames niet overeen met een multidimensionale watermeloen. Maar het creëert de illusie van de oneindigheid van Eén.

De waarnemer “past” zijn trillingen aan op een specifiek stuk watermeloen en verschuift vervolgens langs dit bereik, manifesterend in elk stuk hetzelfde lichaam als in de vorige. Het lichaam is de som van trillingen in een bepaald frame.

Je lichaam verandert niet terwijl je door frames beweegt, omdat je van frame tot frame zeer vergelijkbare trillingen gebruikt. Anders kun je jezelf gewoon niet als “ik” beschrijven, als je in een ander lichaam in een ander frame springt.

De functie van het ego is om dat bereik te behouden.

Het fysieke frame van de werkelijkheid te veranderen is de vaardigheid om met je ego te werken.

Bron: Lee — Вибрации (https://t.me/lee_vibrations)

Lee – Mногомерность

❓ВОПРОС:

Не могу понять -), как каждый из нас может быть в параллельных пространствах одновременно..? Или это во сне мы живём другой жизнью? Или в состоянии бодрствования тоже несколько жизней одновременно… Объясните на пальцах.

❗️ОТВЕТ lee:

На пальцах. У вас на руке пальцы. Вы одна, а пальцев много. Но вы одна… Чудо?

Нет, всё дело в том, кого называть «я».

Если один палец назвать «я», тогда, конечно, он не видит общего в том, чем занят другой палец.

Но, когда «я» – это человек, тогда каждый отдельный палец – это «я», но занят «своим делом».

Когда вы осознаёте, что ваше «я» – это нечто большее, чем реагирующий ум, тогда вам просто понять, что ваше настоящее «я» использует опцию «ПАМЯТЬ» не только для запоминания себя в прошлом. Эта опция также используется для ЗАБЫВАНИЯ других вариантов.

Так вот то «я», которое вы обозначаете своим умом (эго), оно видит лишь одну версию реальности, потому что вибрационно выбирает тот вариант памяти, что соответствует ЭТОЙ ВИБРАЦИИ. Другая ваша версия, которая прямо сейчас находится на другой вибрации, видит другую версию памяти, то есть другие события.

Вы ведь можете допустить, что вы можете быть в разных эмоциональных состояниях? А это значит, что вы буквально можете быть на разной линии времени – использовать другие события о прошлом и, следовательно, о настоящем и будущем. Также вы не можете одновременно здесь и радоваться и огорчаться. Зато для этого вы используете разные виды «я эго», фокусируясь сейчас на одном из них и игнорируя иные.

Вот так и фокус на большом пальце правой руки как бы отбирает внимание от ощущения мизинца на левой ноге. Чем сильнее такой фокус внимания на одном, тем больше он делает незаметным другое. Так же и вы здесь себя определили как «я», имея в виду личность с одной линией памяти, что автоматически отключило вас от восприятия параллельных реальностей.

============= ===============

❓ВОПРОС:

Как можно быть и нужно ли быть в состоянии «здесь и сейчас», если мы постоянно перемещается по слоям реальностей? Многомерность стала ощущаться куда чётче в последнее время. Я одновременно сознанием в разных местах и даже телах.

❗️ОТВЕТ lee:

А кто это «мы»? И разве вы не тот, кто перемещается в здесь и сейчас по разным «там и где-то»? Когда вы идёте по транзитной зоне, чтобы сменить маршруты поездки или перелета, разве вы пропадаете куда-то?

Здесь и Сейчас означает осознание того, что вы непрерывно есть и осознание того, что ум может прогуляться в прошлом и будущем. Но осознание всегда Здесь и не зависит от блужданий ума.

Выпадение из Здесь и Сейчас – это следование за умом, ныряние в проблему так, что не осознаёшь Себя, не осознаёшь, что ты внутри проблемы, внутри убеждения, внутри эгрегориальных мыслей. Вроде того, что сменил домашнюю пижаму на рабочий костюм и поверил, что ты уже другой человек. Но когда вы всё тот же, независимо от одежды, обстоятельств и чужих советов – тогда вы Сейчас и Здесь.

================= ==================

​❓ВОПРОС:

Если всё есть кадры этой реальности, есть кадры в других параллельных реальностях. Время создаётся перемещением по кадрам. Кадры отличаются частотой. Вопрос: как научиться менять частоту по своему желанию и оказываться в том кадре и реальности, в котором хочешь? Второй вопрос: перемещается по кадрам только сознание, а тело статично только в кадре? Третий вопрос: действующая реальность только одна, где присутствует сознание, или все параллельные реальности активны?

❗️ОТВЕТ lee:

Немного не так. Реальность одна. Точка.

Каждый Наблюдатель использует разные НАСТРОЙКИ или «точки зрения», чтобы «обрезать многогранность» под себя.

Представьте себе арбуз. Кто-то берёт нож и отрезает себе кусок от целого арбуза. Он получает некий срез целого. Так из целой реальности «вырезается» кадр. Сумма разных кусков целого арбуза – это линия кадров, воспринимаемая как некое связное существование во времени-пространстве.

Далее, арбуз не трёхмерный, но многомерный. А восприятие в 3Д упрощает каждый «кусок арбуза» под наблюдателя. Поэтому сумма трёхмерных кадров никак не складывается в многомерный арбуз. Зато создаёт иллюзию бесконечности Одного.

Наблюдатель «подгоняет» свои вибрации под конкретный кусок арбуза и далее смещается по этому диапазону, создавая в каждом такое же тело, как в предыдущем. Тело – это сумма вибраций в конкретном кадре.

Ваше тело не превращается в другое при движении по кадрам, поскольку вы используете очень схожие вибрации от кадра к кадру. Иначе вы просто себя не определите как Я, если запрыгнете в другое тело в другом кадре.

Функция эго – держать этот диапазон.

Смена физического мира-кадра – это навыки работы с вашим эго.

Источник:  Lee — Вибрации (https://t.me/lee_vibrations)

KWANTUM

Een reactie plaatsen

(door Erik Tanghe)

Het is de naam van een winkelketen in Nederland en België en ‘er is altijd een Kwantum in je buurt’ roepen ze..

Ik weet niet of de keuze van de naam van deze winkelketen iets met kwantumfysica te maken heeft maar ook kwantumfysica is tegenwoordig altijd wel in je buurt.

Niet alleen omdat zowat iedereen er over praat maar ook omdat alles nu eenmaal uit kwantumdeeltjes bestaat. Jij, jouw omgeving en zelfs de hele kosmos is opgebouwd uit kwantumdeeltjes zoals elektronen, quarks, muonen, gluonen, etc..

.

Er worden heel veel straffe verhalen verteld over de kwantumfysica.

Kwantumdeeltjes kunnen op twee plekken tegelijk zijn, ze gaan sneller dan het licht, kunnen van plek naar plek springen zonder ooit op de tussenliggende plaatsen aanwezig te zijn (kwantumjump) en ze kunnen doorheen barrières vliegen.

Zo wordt de kwantumfysica dan ook om de haverklap gebruikt om allerlei spirituele modellen te staven, te verklaren en zelfs te bekrachtigen.

‘Kijk! In de kwantumwereld kan het, dus jij kan het ook!’

en daar loopt het een beetje fout want de kwantumwereld gedraagt zich helemaal anders dan de wereld die wij kennen als de dagelijkse realiteit om ons heen en dat is eigenlijk vreemd omdat we allemaal zijn opgebouwd uit kwantumdeeltjes.

Nog zo’n misvatting is het gezegde dat menselijke waarneming de realiteit verandert.

‘De kwantumfysica bewijst het!’ roepen heel wat believers..

Noop.. de kwantumfysica bewijst dat niet.

Onze realiteit verandert door interactie met zijn omgeving en enkel domweg kijken, hoort niet bij die interacties.

‘Je creëert je eigen realiteit’ en die bewering komt dan weer voort uit de kwantumfysica en het idee dat we in een holografische realiteit zouden leven, een bewering die trouwens heel wat meer steek houdt dan de voorgaande over waarneming.

Kwantum… Het is erg moeilijk om vandaag nog onderscheid te kunnen maken tussen de zin en de onzin vanuit de kwantumfysica.

Ik denk dat weinigen onder ons door een muur heen kunnen lopen of op twee plekken tegelijk kunnen zijn al zou het verrekte handig zijn.

Toch kan het allemaal in de kwantumwereld.

Ook tijd bestaat niet in de kwantumwereld en van daaruit komt de bewering dat tijd slechts een illusie is.

Dat is dan weer wel interessant want in ons hoofd bestaat tijd ook niet.

Ik kan op dit eigenste moment aan mijn jeugd terugdenken, aan de maaltijd van gisteren of aan de vakantie van komende zomer.

Onze geest of onze gedachten werken dus eigenlijk op kwantumniveau en dat is erg boeiend en vervelend tegelijk want kwantumeffecten gebeuren enkel op het allerkleinste niveau en niet in onze fysieke wereld van alledag.

De logische conclusie zou dan ook zijn dat je met gedachten geen invloed kan hebben op de realiteit.

Is dat ook zo?
Heeft positief denken dan geen nut?
Is het daarom dat iemand die heel positief is ingesteld en vol strijdlust toch kan doodgaan aan bijvoorbeeld kanker?

Het antwoord op deze vraag vinden we in de gedragingen van licht, het bizarre verschijnsel dat er voor zorgt dat wij deze realiteit kunnen ervaren want zonder licht.. is er niks.. en niet omdat het dan donker is en we niks meer kunnen zien.. nee, het gaat veeeel verder dan dat.


Licht
 

Licht zit overal.
Bij elke chemische reactie worden lichtdeeltjes uitgezonden of opgenomen.

Zonder licht zijn er geen biologische processen of chemische reacties en dus ook geen leven.

Maar wat licht nog boeiender maakt, is dat het geen tijd ervaart. Wanneer iets met de snelheid van het licht reist, stopt de tijd.

Dat in tegenstelling tot onze zichtbare werkelijkheid waarin alles wordt uitgedrukt in tijd-ruimte en die tijd en ruimte zijn ook onlosmakend met elkaar verbonden.

Als iets beweegt, vertraagt de tijd.

Maar onze volledige werkelijkheid die tijd en ruimte gebonden is, wordt dus zichtbaar en mogelijk gemaakt door iets wat niet tijd en ruimte gebonden is. 
Dit lijkt op een contradictie en vraagt om een verklaring.

Onze gedachten ontstaan via elektrische impulsen in onze hersenen en elektriciteit is net zoals licht een trilling van het elektromagnetische veld. Elektriciteit kan je dus vergelijken met licht dat zich doorheen een draad beweegt.

Gedachten ervaren dus ook geen tijd en hebben logischerwijze niet rechtstreeks invloed op onze ruimte-tijd werkelijkheid… niet rechtstreeks…

Omdat gedachten eigenlijk een vorm van licht zijn, kunnen ze wel ingrijpen op de biologische processen van ons lichaam. Daarom werken visualisaties zo goed als het over lichamelijke problemen gaat omdat licht invloed heeft op chemische reacties.

Bovendien is licht, net zoals elektriciteit en magnetisme een trilling van het elektromagnetische kwantumveld en laat dat veld er nu net voor verantwoordelijk zijn dat je niet doorheen een muur kan stappen omdat het magnetisme van bv elektronen ervoor zorgt dat ze elkaar afstoten en dus atomen niet door elkaar heen kunnen lopen.

‘Gedachten zijn krachten’ wordt er beweerd maar hoe kan iets wat nauwelijks tot de ruimte-tijd werkelijkheid behoort, er invloed op uitoefenen?

De elektrische impulsen van gedachten creëren mogelijkheden die als informatie worden uitgelezen in onze holografische werkelijkheid en die mogelijkheden manifesteren zich in jouw werkelijkheid als ze resoneren met iets wat tijd-ruimte gebonden is.. zoals een emotie maar ook een geluid.

Geluid is een fysieke trilling die zich beweegt in tijd en ruimte waardoor het ook invloed heeft op deze realiteit.
 

‘In den beginne was er het woord… en alle dingen zijn door het woord geworden’ en alhoewel Ik niet zoveel belang hecht aan de bijbel, is het toch wel heel toevallig dat hier de waarde van geluid wordt aangehaald in de creatie van de wereld.

Muziek kan verzachten, ontroeren maar ook agressief maken, onrustig of gewoon wild.

Twee van de bekendste wiskundige formules e=mc2 en E=hf  hebben ons doen begrijpen dat massa gelijk is aan frequentie en dat dus massa ook beïnvloed kan worden door frequenties zoals geluid.

Geluidsfrequenties zijn zelfs in staat om voorwerpen te laten leviteren, afhankelijk van hun frequentie.

Bovendien is het interessant om te zien hoe ons denken stopt als we zelf zingen of gewoon geluid maken. Dat stoppen met denken zorgt er dan voor dat de ontelbare gedachten die we dagelijks hebben worden gereduceerd.

Minder storende gedachten, minder storende mogelijkheden in je leven, meer aanwezig zijn in het nu en een realiteit die meer overeenstemt met jouw gevoel.

Medisch onderzoek heeft aangetoond dat we met specifieke frequenties bacteriën en virussen kunnen laten exploderen, net zoals een kristallen glas kan stuk gezongen worden.

Het zou wel eens heel goed kunnen dat de nieuwe geneeskunde gebaseerd zal zijn op geluid en al dan niet hoorbare frequenties.

Lichtdeeltjes zijn trillingen of agitaties van het elektro-magnetische veld, net zoals radiogolven die alleen een veel lagere frequentie hebben maar eigenlijk zijn radiogolven dus een vorm van licht.

Licht kan je dus omzetten naar geluid en vice versa.

Stel nu dat we een gedachte, een beeld, zou kunnen omzetten naar een geluid dat tijd en ruimte gebonden is en dus meer invloed uitoefent op onze werkelijkheid dan zit je op z’n minst op een spoor van positieve veranderingen.

Lezingen

Dit alles is best moeilijke materie maar ik ga mijn uiterste best doen het op een zo helder mogelijke manier uit te leggen in de lezing

‘Licht en geluid, sleutels van onze werkelijkheid’

die je kan volgen op 12 mei en 15 juni, eerst in Centrum Wakker Bewustzijn te Alkmaar (NL) Westerweg 14 en nadien in ‘De weg van de Aandacht, Herenthoutseweg 21 Wiekevorst (BE).
Andere plekken zijn nog in voorbereiding.

Over de zin en de onzin van kwantumfysica hebben we het tijdens de lezing

‘Kwantumfysica ontmaskerd’ op 2 juni te Borsbeek

Al deze lezingen zijn ook online via zoom te volgen.

Bron: nieuwsbrief van Erik Tanghe, evenementen: http://www.eriktanghe.com/speaker.html

Ravage

Een reactie plaatsen

Vóór mij ligt er iets, iets in de vorm van een grote vreemde vleugel waar heel veel metalen onderdelen doorheen zijn gestanst. Stel je voor, als een gecrashte motor zou samengeperst raken in een vreemde onaardse, verpletterende zwaartekracht, dan aangevuld zijn met allerlei andere materialen en ingewikkelde onderdelen, sommige zelfs organisch, dan zou het je ongeveer een idee hebben waar ik naar keek.

Ik merkte dat sommige onderdelen leken te werken, konden bewegen. Ik heb aan iets getrokken en er ging een deurtje open. Nou ja, misschien niet helemaal “een deur”, maar ik kon er doorheen kijken naar wat “binnenin” was. Ongelofelijk, er was een echt landschap van een zonovergoten dennenbos waar een zandweg doorheen liep. Ik kon zelfs bosbessenstruiken aan beide kanten ervan zien. De vertrouwde geur van hete dennennaalden… Ik deed het deurtje dicht, het landschap verdween. Wat iS dit ding?

Mijn aandacht werd getrokken door een delicaat gevouwen papier dat ergens aan de flank aangehecht was. Ik herinner me dat we als kinderen kleine waaiers vouwden als het warm was of als we speelden alsof we nobele señora’s waren. Je kon eerst iets op een stuk papier tekenen, het in smalle strepen vouwen als een harmonica en dan weer openvouwen zodat de tekening weer tevoorschijn kwam, zij het een beetje vervormd.

Dit harmonica-achtige papier was dichtgevouwen. Ik opende voorzichtig de plooien ergens in het midden en moest met mijn ogen knipperen. Er stroomde licht uit de plooi. Bij nader inzien leek het een luchtlandschap te zijn met een soort pluizige wolken. Er was geen zon te zien, maar hij was gevuld met licht. Geweldig. Het openen van een andere vouw produceerde een scène die leek op een nachtelijke hemel, behalve dat deze gevuld was met geluid. De lucht, tenminste wat we “de lucht” zouden noemen, trilde een beetje met een hoge, zachte “hummmm” die er gewoon WAS, geen bron die dit geluid produceerde in zicht. Als sterren konden zingen, was het misschien het lied dat ze hadden gezongen…

Het was zo mooi dat toen ik het papier losliet en achteroverleunde, dat ik besefte dat ik buiten adem was… Dit ding bevatte al die prachtige schatten, oceanen, uitgestrekte velden, allerlei soorten bergen… En dat is alleen maar wat je “normaal” op aarde kan zien, er waren veel meer “andere scènes”. De meesten van hen bevatten geen levende wezens, herinnerde ik me plotseling. Vreemd, een opslag van “levensechte decors”? Wat heel echt aanvoelde, compleet met geuren, kleurschakeringen, geritsel en gedonder… En toen wist ik wat het was — een afgebroken, verwoeste stuk werkelijkheid. **

Anna Krasko 2022

In English: https://medium.com/@anna6earth/ravaged-4104e86000a

Cover foto: Andrey Prokhorov https://viola.bz/a-girl-and-a-cat/

BRONREALITEIT

Een reactie plaatsen

(door Thérèse Jeunhomme) ‘Het leven komt aanvankelijk naar voren als een verlengstuk van de Bron Realiteit en vervolgens als een geïndividualiseerde energiefrequentie die in een vorm is geïnvesteerd. Het trilt, in zijn pure, tijdloze staat, precies hetzelfde voor alle manifestaties van het leven. Dit is de gemeenschappelijke basis die al het leven deelt. Dit is de toon-vibratie van gelijkheid die kan worden waargenomen in alle levensvormen die alle uitingen van diversiteit verenigt tot de basis van het bestaan ​​dat bekend staat als Eerste Bron.’

Deze woorden van het Centrale Ras geven in mijn beleving exact weer wat de essentie van menselijk leven behelst. Ieder mens die binnenin zichzelf met zijn/haar eigen bronfrequentie in contact komt, ervaart dit. Dan voel je dat jouw oneindige bewustzijn in een lichaam woont, een lichaam dat dient als instrument om hier te zijn. Net als een astronaut die een ruimtepak draagt om in de kosmos te kunnen zijn, heeft jouw ware wezen een ‘astronautenpak’ nodig om in deze realiteit hier op aarde te kunnen zijn. Je bent niet jouw lichaam. Je woont erin.

Voor de lezer die (nog steeds) vindt dat ik abacadabra schrijf, of dat ik een complotdenker ben, wil ik hier en nu zeer duidelijk maken dat alle gedachten van mensen over mij louter en alleen voortkomen uit de beperkingen van het geprogrammeerde denken dat zo diep en stevig in de mens verankerd is, dat het schier onmogelijk lijkt om jezelf hieruit te bevrijden. En toch kan dat. Als ik het kan, kun jij het ook! En dus nodig ik een ieder die dit leest en deelt van harte uit om eens diepgaand in jezelf te gaan onderzoeken waar jouw gedachten en (voor)oordelen over mij vandaan komen. Zijn jouw gedachten wel van jou? Is jouw (voor)oordeel over mij wel van jou? That’s the question.

Mijn hele leven heb ik ervaringen die voortkomen uit de oorspronkelijke bron. Het heeft ongeveer 25 jaar geduurd voordat ik herkende dat ik informatie via het Centrale Ras ontvang. De informatie was nog niet breed toegankelijk en ontvangbaar, waardoor het voor mij lang heeft geduurd om te voelen door wie ik de afgelopen 40 jaar werd waargenomen en van wie ik informatie ‘zag’. Ik ben een van de ontvangststations van deze informatie. Ik schrijf hierover en, indien het kan worden ontvangen, spreek ik hierover. Dat doe ik niet om mezelf in de kijker te plaatsen of omdat ik zo graag belangrijk gevonden wil worden. Mijn ego-persoonlijkheid is er nog steeds, want ik ben hier nu, evenwel omdat ik mijzelf hiervan bewust ben, kan ik mijn ego-persoonlijkheid naast mijn ware wezen plaatsen en kan ik intens en onvoorwaardelijk mijn trilling laten vibreren zodat die in al wat leeft kan worden ontvangen. Ik doe dit omdat het een van de manieren is om (verborgen gehouden en verloren gegane) informatie vrij te maken, zodat deze informatie voor ieder mens toegankelijk is. Mijn woorden en ervaringen, verbaal of geschreven, en mijn ware wezen, zenden oorspronkelijke trillingen uit. Dat is het doel. Dat is waarom ik hier nu ben! 

Wat jij doet of niet doet met mijn woorden is mij om het even. Ik heb geen belang bij wat jij, lezer, allemaal denkt. Over mij, over anderen, over de wereld, over het menselijk bestaan hier op aarde. Wat ik wel weet is dat als je hier nu niet induikt met jezelf, dan doe je er gewoon 10.000 jaar langer over. Of zoiets. Want ieder mens die hier nu leeft krijgt op enig moment mensen zoals ik op zijn/haar pad die iets zeer wezenlijks binnenin jezelf aanraken. En of ik dat nu ben, of iemand anders, is volstrekt onbelangrijk. Ik ben hier om jou te laten voelen wie jij werkelijk bent. En dat dit een onafzienbare reeks van reacties teweeg brengt, is mij genoegzaam bekend. De jaloezie, de (voor)oordelen, de afwijzingen, de uitsluitingen, ik ken ze allemaal. Niets menselijks is mij vreemd. Ik begrijp heel goed dat de aanraking van jouw ware wezen, dat er iets binnenin jou zich gaat roeren en onrustig wordt waardoor je feitelijk binnenin jezelf gaat voelen dat veel, zo niet alles, waar jouw leven uit bestaat op losse schroeven komt te staan, enorme schrik teweeg brengt. En dat dit al die reacties tot gevolg heeft. Want de meerderheid van mensen kiest ervoor om in het afscheidingsprogramma van denken te blijven zoals je dat altijd hebt ervaren. Of in ieder geval dènkt te ervaren. 

Evenwel wil ik hier en nu zeer krachtig duidelijk maken dat al jouw ego-gebaseerde denken en al jouw ego-gebaseerde (voor)oordelen de afgescheidenheid in deze wereld in stand houden. Denk dààr maar eens over na… Want als er iets is dat ik nu zeer krachtig binnenin mezelf voel, is dat er een doorbraak moet komen om al die geprogrammeerde patronen open te maken. En dus zet ik dàt in dit artikel zeer krachtig in! De afgescheidenheid houdt de huidige realiteit in stand! Jij kunt hierin verandering te brengen. Vanuit jouw bronrealiteit. Het is aan jou om de toon-vibratie van gelijkwaardigheid uit te zenden zodat die kan worden waargenomen, en alle uitingen van diversiteit verenigt tot de gelijkwaardige basis van het bestaan. Als ik het kan, kun jij het ook.

Ik ben een mens in deze realiteit en mij gebeurt altijd van alles en nog wat. Een leven lang. In februari jl. opende een kosmisch portaal in mijn tuin. Dit ging overigens niet zonder ‘slag of stoot’ want ik heb een fysiek gevecht met gigantische tegenkrachten gevoerd. In maart belichaamde ik de brug tussen kosmische frequenties en aardse frequenties. Ik werd menselijk portaal. Vanuit bronrealiteit. Dat is waarom ik hier ben. Als ik het kan, kun jij het ook. 

20220605 Thérèse Jeunhomme

Bron: https://vloeibareliefde.com/2022/06/05/bronrealiteit/