(door Sirpa van der Steen – Ilsink) Vervolg op de blogs ‘Open en echt contact’, ‘Ons gecreëerde persoonlijkheid’ en Mijn innerlijke breingevangenis’ op https://www.devrijekameleon.nl/blog/ .

De creatie van onze persoonlijkheid is veel breder dan ons belemmerende ontwikkelverhalen binnen onze gezinnen van herkomst. Naast de aanpassing aan het gezin van herkomst, heeft de persoonlijkheid zich ook aan de omgeving en samenleving aangepast. Hoe meer we de samenleving ingaan hoe meer we onze gezamenlijke ‘bril’ vanuit de omgeving krijgen aangeleerd. Zo doen wij het hier. Zo praten we met elkaar. Hier hebben we het over. En hier hebben we het vooral niet over. Wat belangrijk is en welke waarden we dragen. Dit zijn onze omgangsnormen en geaccepteerde behoeften. Dit mag en dit mag niet. We vervullen rollen op basis van verwachtingen. Zo kijken we naar dingen. Dat is ons mens- en wereldbeeld. Binnen de opgerichte systemen zoals bijvoorbeeld het onderwijs krijgen we stof aangeboden dat we volgens andere persoonlijkheden wat we moeten leren. Binnen een samenleving zijn verschillende subculturen. De ene subcultuur is beter aangepast dan de andere. Je voelt het als je er niet bij hoort. Intern hebben we dan ook een actief overlevingsmechanisme dat ervoor zorgt dat we ons er zo goed mogelijk op aanpassen.

Bovenstaande voorbeelden zijn een bundeling van kenmerken, zoals herhaaldelijke handelingen, reacties en gedachten die binnen een samenleving een collectieve dominante sociale en culturele gewoontevorming creëren. Wat ik zie is dat tot in de hoogste regionen binnen ons land, Europa en de wereld hiërarchie, macht en controle de boventoon voeren. Ik zie een diepe imprint van de boodschap ‘Survival of the fittest’ binnen onze maakbare wereld. Bij dit Darwinistische mens- en wereldbeeld voelde ik in mijn lichaam altijd een verstoring. Inmiddels begrijp ik waarom ik een verstoring ervaar bij het horen van deze theorie. Het concept wordt door de huidige machthebbers als hoogst haalbare samenleving gezien. Met het idee dat de ‘sterke individuen’ over alle ‘zwakkeren’ regeren. Mensen die in de opgerichte prestatiemaatschappij (maakbare wereld) kunnen meekomen, hebben de meeste kansen. Deze denkrichting en boodschap liggen onbewust diep en zeer gelaagd in onze persoonlijkheid, ons collectieve geheugen en opgerichte economische, politieke en sociale systemen opgeslagen. Deze theorie doet voor mijn gevoel de mensheid en onze samenleving tekort.

Wat ik mijn hele leven al waarneem, is namelijk een onderdrukking van het feminiene veld. Binnen onze huidige samenleving en bij veel persoonlijkheden zie ik een hyperfocus op de masculiene eigenschappen zoals logica, woorden, details, analyse, orde, controle, tijd en identificatie met het individu. Nu ik de link leg met het Darwinistische perspectief begrijp ik de disbalans tussen materie en spiritualiteit nog beter. Toch heb ik ook een zichtbare groei van het feminiene veld gezien. Door bijvoorbeeld het leren kennen van andere culturen. Of omdat mensen in de prestatiemaatschappij steeds meer vastliepen en met hun persoonlijke ontwikkeling aan de slag gingen.  

Er kwam ook meer aandacht voor beelddenkers in het onderwijs. Aandacht voor (hoog) gevoeligheid, voor systemisch kijken, trauma, voor collectief leren, voor ruimte, verbinding, coaching, mindfulness, yoga, ons lichaam en voelen, de kracht van het nu en nog zoveel meer. Het feminiene veld is van onze emoties, intuïtie, van beelden, het geheel en relaties zien, samenbrengen, spontaan, vrij, het nu moment en de identificatie met de groep. Belangrijk om te weten is dat ieder mens (mannen en vrouwen) zowel masculiene als feminiene eigenschappen in zich draagt. We zijn al heel en hoeven alleen maar meer in verbinding met onszelf en tot expressie te komen.

Ik heb al jaren het idee dat we als mensheid er klaar voor zijn door te groeien naar een andere vorm van samenleven. Waarin alle mensen meer tot hun recht komen door expressie van hun wezen en de aanwezige ruimte van meerstemmigheid. Willen we doorgroeien naar een samenleving waarin er veel meer onderlinge verbinding, vrijheid, autonomie en zuiverheid aanwezig is. Dan mogen mensen die vooral hoop als strategie hebben hun eigen ruimte meer innemen. En mensen met een macht strategie juist meer ruimte voor een ander leren dragen. We hebben hierin allemaal onze eigen verantwoordelijkheid te dragen. In plaats van meer ruimte zie ik juist een tegenbeweging opkomen, waarin onderdrukking van de groei door hiërarchie, macht en controle steeds weer meer de boventoon voert. Net zoals mijn innerlijke duivel dat doet wanneer ik uit mijn comfortzone van onzichtbaarheid wil stappen. Ik heb de onderdrukking eerst in de zorg en later in het onderwijs nadrukkelijk zien opkomen.

Sinds drie jaar zie ik deze onderdrukking ook zichtbaar in rest van de maatschappij opkomen. Alsof we worden aangestuurd door autoritaire ouderwetse mannen met sigaren. Kritisch zijn of anders denken mogen niet meer binnen onze huidige cultuur. Het is niet waar of het wordt ervaren als negatief. Daarmee gaat de deur vaak gelijk weer dicht met een grap over complotten of een andere manier van afwijzen. Cognitieve dissonantie is een grote verstoring binnen ons collectief. Het openstaan voor meerdere perspectieven en tolerant zijn, zijn lastig vanuit hiërarchie en een overlevingsperspectief. Deze collectieve verstoring is zo voel- en zichtbaar. Mocht jij tijdens het lezen last krijgen van deze automatische overlevingsreactie, probeer dan eens jouw tolerantie voor een ander perspectief op te rekken door jezelf af te vragen wat nou als het verhaal van de ander ook waar is? Je hoeft het niet voor jezelf meteen als waar aan te nemen, maar als een eventuele mogelijkheid naast jouw huidige waarheid. Hiermee creëer je meer innerlijke flexibiliteit, veerkracht en openheid. Als je dat voor jezelf creëert, creëer je het ook voor het collectieve veld.

Wat ik ook zie, is dat we door de politiek met behulp van de media worden overladen met angstscenario’s over onze gezondheid, klimaat, economie, vrijheid, etc. Mensen worden hierdoor extra in hun persoonlijke overlevingsstrategieën gezogen. Ik heb het altijd al wel gezien en gevoeld, maar tijdens Corona was de inzet en misbruik van macht voor mij helemaal duidelijk. Dit was voor mij het begin van het volledig bewust waarnemen van hoe het verdeel en heersspel tussen mensen wordt ingezet. Kun je je voorstellen hoe voorspelbaar mensen zijn als zij vanuit hun persoonlijke strategieën automatisch reageren en handelen? Als je meer macht wilt, kun je hier mooi misbruik van maken. Door bijvoorbeeld het in kaart brengen van alle reactiescenario’s en ons in voor en tegen groepen te framen. Om vervolgens die twee groepen vanuit onze collectieve traumavelden, dader (groot & macht), slachtoffer (klein & hoop/afhankelijk, klein & macht/opstandig) of redder (groot & hoop), tegen elkaar op te zetten en naar eigen hand uit te spelen.

Als we Corona als voorbeeld nemen, was er in de samenleving in eerste instantie veel saamhorigheid. Die saamhorigheid werd na een paar weken publiekelijk om zeep geholpen. Er werd gezegd dat er mensen waren die zich niet aan de regels hielden. Dit werd in talkshows, het nieuws of in de persconferenties telkens opnieuw herhaald. Het automatische gevolg was dat mensen elkaar gingen wantrouwen. De druk werd door de uitspraak van het nieuwe normaal opgevoerd. We zouden nooit meer terugkeren naar het leven van vóór Corona. Sommige mensen zagen dat de maatregelen niet in verhouding stonden of voelden dat er iets niet klopte. De diskwalificatie van mensen met een ander perspectief werd steeds duidelijker voelbaar en zichtbaar. Er ontstond een groep mensen tegen de maatregelen en een groep mensen voor.

Tijdens de eerste demonstratie werd de confrontatie tussen burgers en politie heel makkelijk uitgelokt. Het framen van deze ‘tegengroep’ kon hierdoor nog dieper worden ingezet. Waardoor de kampen voor en tegen steeds meer werden vastgezet. Mensen zijn mijn inziens door tegenkrachten tegen elkaar opgezet. In de ‘tegen’ groep werd de schuld van het verliezen van onze vrijheid bij de ‘schapen’ neergelegd. De schuld van de angst voor het virus werd bij de ‘wappies’ neergelegd. Er werd in beide groepen hele extreme complot informatie verspreid. Alsof al die mensen op basis van die informatie hun keuze hadden gemaakt. Waardoor tolerantie voor meerdere stemmen en verhalen in het collectief zichtbaar verdwijnt.

Dit mechanisme van voor en tegen werd met de vaccinatie campagne via de media, social media en politiek met uitsluiting, censuur, mind control en propaganda nog eens extra doorgezet. Velen reageerden vanuit hun automatische persoonlijkheid. Mensen reageren bijvoorbeeld met valse hoop en voelen zich afhankelijk. “De expert zal het wel weten.” Anderen schieten te hulp en/of offeren zich aan de autoriteiten op. “De overheid heeft toch het goede met ons voor.” “Je doet het toch voor een ander.” Weer anderen komen in verzet of gaan in de verdediging of worden boos en reageren dat op anderen af. En er zijn ook vele anderen die hun kop in het zand steken en/of meelopen.

De huidige wereld voelt voor mij helemaal op zijn kop. Ik zie veel afwijzende projecties en een negatief mensbeeld. Om mij heen zie ik een informatie oorlog die invloed uitoefent op het vernauwen van ons bewustzijn. Er mag in de media rondom verschillende thema’s maar één verhaal zijn. Alle dissonante stemmen worden negatief tot één tegengroep geframed. Uithoeken van voor of tegen zorgen ervoor dat we juist triggeren en bang zijn voor bij de ander aanwezige verschillen. Vanuit ons ‘survival of the fittest’ overlevingsperspectief is een ander een concurrent en een bedreiging voor ons bestaan.

Als je kennis hebt van ons automatische onbewuste brein, dan kun je mensen zo manipuleren dat ze precies doen wat je wilt. Helemaal wanneer iemand in angst is. Zonder dat ze het doorhebben dat hun ‘bril’ wordt gemanipuleerd. Zo onlogisch en onvoorstelbaar is dit niet. Bedrijven maken met hun marketing bijvoorbeeld ook gebruik van kennis over het manipuleren van het onbewuste brein. Waarom zouden persoonlijkheden die bijvoorbeeld op macht belust zijn of het grote geld najagen dit niet doen? Ik ben onder de indruk hoe makkelijk het beïnvloeden van mensen gaat. Het herinnert mij aan alle kennis die ik hierover heb en alle films, video’s en documentaires die erover zijn gemaakt.

Leiders, publieke figuren of instanties hebben door herhaaldelijke beïnvloeding (in woorden, incongruente boodschappen, groepsdruk, drang en dwang) onze ‘tolerante’ cultuur veranderd. Onze individuele en collectieve vrijheid van keuze, meningsuiting en gedrag is in onze samenleving aangetast. Mensen worden afgeleid en zijn vooral met elkaar bezig in plaats van met wat er zich achter de schermen voltrekt. Door de technologische ontwikkeling zijn mind control en informatie nog beter in beide uithoeken te manipuleren. Zonder dat je bewust bent, speel je mee en ben je een pion in het machtige verdeel en heersspel. Laatst zei een klant tegen mij “Jij past helemaal niet bij de tegen groep”. “Dat klopt” zei ik. Er is nog steeds een krachtige midden met ruimte voor verschillende verhalen, kleuren en perspectief. Die wordt alleen zoveel mogelijk weggehouden door censuur en diskwalificatie zodat er aan de voorkant maar twee labels overblijven: voor of tegen. Onder al onze verschillen zijn we in de kern allemaal met elkaar verbonden. We wensen in basis toch allemaal een vredige, veilige, gezonde, vrije en duurzame wereld. Echte duurzame oplossingen en ontwikkelingen komen dan ook van autonome mensen. Niet van leiders die de economische belangen van multinationals prevaleren en andere mensen hiervan afhankelijk maken en ze verzwakken door ze tegen elkaar op te zetten.

Als je met deze kennis op de geschiedenis terugblikt, dan zie ik deze verdeel en heers- en afleidingstactieken herhaaldelijk terugkomen. En als je goed voelt, kijkt en onderzoekt, dan zie je het. Zo verborgen is het dan eigenlijk ook weer niet. Gelukkig worden steeds meer mensen systeembewust en zien ze wat er achter de schermen gebeurt.

Maar let op! Zoals het spel zich buiten ons afspeelt, zo speelt het zich ook binnenin ons af. Het mechanisme achter wat werkelijk in de maakbare wereld zichtbaar is, is te vergelijken met onze persoonlijkheid en het mechanisme erachter, onze innerlijke breingevangenis. We zijn niet alleen van elkaar maar ook van onszelf verwijderd geraakt. Als je met bovenstaande kennis reflecteert op jouw eigen persoonlijkheid, weet jij ook dat je voor het onderdrukken van jezelf of onderdrukken van een ander bent gebruikt. Willen we onszelf bevrijden uit het collectieve traumaveld (van dader, slachtoffer en redder) die we in onszelf en/of de omgeving waarnemen, dan hebben we onszelf telkens weer van binnenuit te openen. Het vraagt eerlijkheid om onze persoonlijkheid en schaduwen onder ogen te komen. Bovendien vraagt het veel bewustzijn om in het nu aanwezigheid te zijn. Onze persoonlijkheid heeft het zo weer van ons overgenomen. In mijn volgende blog, dat over ons vrije hart gaat, ga ik hier dieper op in.

Sirpa van der Steen – Ilsink, De Vrije Chameleon

https://www.devrijekameleon.nl/2022/10/24/vrijheid-in-verbinding-blog-4-collectieve-traumavelden/