en als al het werelds op zijn kop draait en dat draait dan zal mijn mond open vallen mijn hand en mijn verstand als geen steen meer op de ander blijft dan zal ik snappen van de kracht van rots
en als ik omgewend ga zien en dat ziet dan zal de hemel nergens boven zijn en de aarde nergens onder als persoonlijke voorbestemming valt dan zal ik begrijpen van het echte groots … –>
and when everything worldly turns upside down and it’s running then my jaw will drop open my hand and my mind when no stone is left unturned then I will understand the power of rock
and when I turn around I see and see that then heaven will be nowhere above and the earth is nowhere beneath it as personal predestination then I will understand the real greatness … –>
Ik weet mij Zelf en voel mij Zelf diep en innig verbonden Met de inheemse beschavingen en volkeren De natuur mensen en volkeren De Ouderen * De Elders
Dit Is een Samenspraak Vanuit de Kracht van één Vanuit de Kracht van NU
VOEL achter de woorden
Wij Zijn één Mens familie Verbonden met AL het Leven in deze wereld Verbonden met AL het Leven in de Kosmos
Wees Samen één Hartslag
Kom tot het besef van je Ware Zelf En hoe jou Ware Zelf verbonden Is Met AL het Leven
Leg je hand op je HART En Her~ IN ~ ner Weet Ben
Sla vanuit de verbinding met je Zelf de handen in elkaar Adem Samen ritmisch The Cosmic breath
Ga voorbij alle geschillen en verschillen NU
STOP met strijden Tegen je Zelf Tegen elkaar Tegen de aarde Tegen de dieren Tegen het Leven
Er is genoeg genomen Er is genoeg geleden Er is genoeg gestreden
STOP
Kom tot je ZELF NU
Wees Samen als schoon Water Helder Wees Samen als de Lucht Overzicht Wees Samen als het Vuur Warmte Wees Samen verbonden met de aarde * Terra Gaia *
Vriendschap
Vanmorgen liep ik door een prachtig bos Ik liep in de ruimte van mijn Hart Samen met véle Ik liep door ruimere dimensies heen dan die mijn ogen konden zien Mijn levensadem verbonden met de levensadem van de natuur
* Terra Gaia *
Ik zong liederen Een Samen zang die klonk door alle velden van Leven heen op deze aarde De liederen waren klanken Een Samen bundeling van frequenties Gezongen door alle beschavingen en volkeren Samen Waar ik deel van Ben WIJ die Samen * Terra Gaia * Lief hebben
Kom tot je ware schone Zelf En wees Samen één hartslag
laverend tussen een ster en een spinnenweb pulseer ik wat ik ben, was en zal zijn onkenbaar voor een ander of voor mijzelf
door de mazen van de matrix stroomt de oorspronkelijk stilte die weet, zwijgt of fluistert en altijd is de kern zonder welke ik niet ben en zij is niet zonder mij zij die alles is maar niets claimt
verstrikt in het web schreeuwt mijn hart naar de Geliefde, de Aarde en de Oceaan De Geliefde die het zijn is de overvloedige verbondenheid met al het leven
voluit leven de pijnen gezien, gedragen en alchemisch oplossend in de eigen kern, de essentie en toegang tot al wat is
hoe kan ik kiezen voor de een als ik die ook in alle anderen zie is het een kwaal dat ik zonnestraal ben ik een spin of ben ik een vlieg ben ik een opener of een hartendief
Dame, vergeef mij al mijn zonden opdat ik mijzelf weer kennen kon de Heer en Dame zijn in mij verenigd ontsluiten zij dat wat nooit niet was en springen als een kind vrolijk in de modderplas
makkelijk gezegd maar hoe gaat het in de praktijk wat zijn al die eentjes met hun rugzakjes ongelijk de draden van het web verdonkeren de vloed en het eb ze voeden het kleine denken en verzwaren het gemoed de polsslag, het bloed van al het leven het water van bewustzijn, het bewustzijn van water alles moet weer zijn en stromen, leven geven
stap opzij en laat wie je werkelijk bent en waarvoor je hier bent gekomen interacteren met alle bloemen in de tuin van Eden Het is niet je toverstaf of de schone schede noch je kennis over dit en dat, noch de wiskundige rede de sprankel en de vonk zit in het hart, je essentie zingt de ware dromen
je bent een bij en vliegt van bloem naar bloem het is je liefde voor het geheel dat je dat laat doen geen bloem kan je vangen, je bent werkzaam voor de korf je ruikt naar de honing die ieder in zich draagt en niet bedorf laat je niet vangen door vleesetende bloemen laat geen stamper je verstrikt doen raken in zijn web
stroom als water en storm als de wind voed als de Aarde en koester als de Zon laat iedereen vrij en zing van het zelf waar alles nooit begon wees het licht dat alles laat zien, bied het veld waar alles kon
wie weet ontmoet je een andere bij bij de korf die net als jij vergat wie ze was maar haar zelf verworf wie weet vervloeien jullie als nectar die gloeit en verdampt en oplost in Het Absolute voorbij zijn en niet zijn tot die tijd… sla je vleugels uit en vlieg!
het onzichtbare fundament van je bestaan bevind zich in de kern van je hart en aan het firmament pluk de sterren en voel dat jij dat bent het bruisende leven, uit zichzelf ontstaan en eeuwig levend de diepte, de val, de pijn, onlosmakelijk verbonden en in evenwicht gebracht niet zozeer door hun tegendelen, maar door dat wat beide draagt dat ben jij van grasspriet tot planeet, van kannen en kruiken tot de wijn en de scherven van geluk van tijdelijk menselijk wezen in een samengestelde droom tot een eeuwig bewust zijn, van plant tot steen tot boom
wellicht leef je eeuwig als een bepaald wezen, maar in essentie ben en heb je de keus iets, niets of alles te zijn zelf als dat niet zo lijkt te zijn of is hoeveel mensenlevens gaan er in een in- en uitademing van de eeuwigheid? hoeveel planeten worden er geboren om vrijwillig zichzelf, het leven, te ervaren en te zijn? het mag dan wel niet rijmen, wat hier geschreven staat of wat jouw leven dicteert maar alles is al opgelost, je maakt je druk om niets maar ja, niets wat geschreven staat is waar en wat waar is kan alleen geleefd worden en zolang we worden geleefd valt het allemaal nog te bezien, of we nog gaan leven zoals het wel eens geborduurd wordt of anders bij deze: maak je niet druk, ze lullen toch en al is je vleugel nog zo snel, mijn piano zonder program achterhaalt je wel
Het gouden veld stroomt altijd mooier in een open hart
Om de gong zo te slaan dat de mens weer ziet nog voor het stervensprogram inzet dat hij kijkt naar wat is in wat komen gaat en zich nergens meer laat vastleggen
∞ ere wie ere toekomt ∞
Stop de planning, de puzzel de ontwikkeling, de handleiding Stop de programmeur van hart en nieren de poort naar valse ‘nieuwe’ code het versleutelde Harts bereik dienende
Stop alle ideeën over leven over wedergeboorte en licht in eeuwig valse tonen Stop de schuld dat jij achter laat en vergeven zou moeten worden
De mens die niet toereikend was die geen moed genoeg kende die dreef in bibberend verlangen de mens die leed aan trauma hij is nooit echt Mens geweest
Wees als LAVA -Leef Als Vredige Aanwezigheid laat je ware naam eerbiedigt worden doe je schepperskracht recht aan wees je eigen rijke open baring en herinner je je heilig vuur die je meenam naar hier van thuis naar thuis en die in jou nu stroomt naar huis
∞ ere wie ere toekomt ∞
Het is Tijd Tijd is het
Om de gong zo te beroeren dat de mens weer voelt dat het getornd getroonde geen eigen koninkrijk kent en dat het verschuilen in tijd eindigt
Het is tijd voor echte storm in het oog van de stilte waar alle beelden vallen het brein zich van fragment lost en de heelheid zich kan ontvouwen
Leeg moeten we los van het losse zand niet weer opgebouwd in nieuwe persoonsvorm vol lijdend voorwerpfiguren
Alle pijn kan nu gevoeld de kraters in ons geheugen gevuld met tranenwater en de oude scenario’s vol toekomst mogen één voor één los vallen
STOP
.. en sla de gong
En wacht! er is niets wat jou hoeft te redden er is niets waar je zalving van nodig hebt er is geen mens die jou hoeft te halen die voor je klaar zou staan in beeld en geluid Durf!, Ga UIT
blijf bij jou met de originele jij in het meest heilige middelste midden ongrijpbaar voor de aardse matrix die alles uit de kast zal trekken beeld voor beeld voor beeld om een gevoel op te wekken die jou zo zal raken dat je even.. heel even een seconde of wat omkijkt opkijkt inziet afweegt twijfelt ?
STOP
laat het leven stil worden en ga in eerherstel staan diep in jou en voor jou alleen de oerknal.. ben jij het grootste vuur.. ben jij de langste waterval.. ben jij de sterkste rots.. ben jij het ware leven.. ben jij Lava.. ben jij
middenin het grote niet doen is niets nodig wacht in rust niet interrumperen niet activeren niet reageren niet acteren niets
laat het vallen alle af en leiding waarin je dacht te weten waarin je voelde iemand te zijn waarin je moest vergeten waarin je leven kende in pijn je oog op je vervormde model gedempte frequenties op vele plekken het chronisch tekort aan zuiver water de gedwongen fusie met geprogrammeerd heden
wacht en besta jaag jezelf niet achterna herinner je kracht en wacht
tot de gong weerklinkt in wervelend trompet als kleuren verschuiven beeld vervalt en opbouwt tegelijk en wacht
weet dat je enkel sterft aan bedachte vorm in het god rijk juist moment voor zij willen dat je gaat om te gaan terwijl jij weet dat je gaat om te blijven
Wacht wees je eigen Wachter
Wees als LAVA -Leef Als Vredige Aanwezigheid laat je ware naam eerbiedigt worden doe je schepperskracht recht aan wees je eigen rijke open baring en herinner je je heilig vuur die je meenam naar hier van thuis naar thuis en die in jou nu stroomt naar huis
De wacht is de command vanuit de diepste rust waarin het ware beeld vol eeuwig levensecht zich hoe dan ook op het juiste kern moment Krachts-gewijs zal openbaren
het land oogt koud het lijf verwintert de geest verstrakt leven kent een vreemde kooi en ergens midden in het behoeft geen dooi daarbinnen is het mooi
daar is het rustig daar is er tintel die niet overslaat er is altijd leven er is altijd licht en er is altijd thuis .. alleen dat huis ..
mijn beeldig huis en ik wij passen niet in lijf vol virtueel verdrijf wij horen niet in tijd die overslaat die bangt die kwaad
als je mijn eigen huis zou zien zou je weten wie ik ben hoe gewaar de kracht hoe rijk de adem hoe lief het lef leven op zijn eeuwigst
en als je mijn huis kent ken je mijn thuisplaneet vol heerlijk eigen wijze mensen die in volkomenheid staan en waar vrede elke vorm bepaalt ook buiten is het mooi
.. zo onschuldig mooi ..
ik doe mijn best op aarde huis te maken om thuis te zijn ik kleur en beken schilder en dans klank en grap in frans en het lijkt best wel enig
ik sport en lijn en ver kleed de dag kleur mijn lippen rood de zon wat geler de huid gebruind wat haren rond de liefdesfoto zwaar van lijf
leven vol ogenschijn achter verrijkt behang slang vanonder het tapijt ramen schoon de kussens opgewekt en toch de muziek komt er niet aan
zonder vredig hart die zo vol leven is dat het weet hierbinnen is het mooi en hier ontvang ik elk vlezig besef op zijn ge woonst
hier is het rustig hier is er tintel die niet overslaat er is altijd leven er is altijd licht en er is altijd thuis .. alleen dat huis ..
deze aarde is zijn eigen huis kwijt en ik de mijne zonder vrede in vorm zonder waar geluid en zonder de volle klank gaat elke ervaringsbeeld hier uit
als je mijn eigen lichaam zou zien zou je weten welk huis de mijne is hoe gewaar de kracht hoe rijk de adem hoe lief het lef leven op zijn eeuwigst
het land oogt koud het lijf verwintert de geest verstrakt en ineens hoor ik muziek vrij van vaste grond als een wilde galop die binnestebuiten leven raakt
mijn hart springt op het ritme ver andert zich in mij geduld opent zich in vraag en ik zie beeld soms heel soms vaag van huis
de vrede lijkt soms ver mijn huis past alleen in echt op eigen grond maar de storm brengt ogen mee die volkomen zien en zijn en mijn huis nog kennen als horende bij mij
de openhartigheid bloeit op nu het ware familiair zo vertrouwrijk nadert in innige verbondenheid knallen ze de harts poort open de gouden wervel meedragend vol nieuwe tintel bloemen van thuis
On the way to a different world, between the worlds, Mist-ery world masterly erasing roads and meadows, majestic cities, if only for a while…
A tree-trio, a world in a world, singing its own Unhurried song of roots, trunks, branches (which you can’t ear-hear), Accompanied by an extravagant but gentle melody of birds celebrating, or so it seemed.
An emerald, lime, silent forest-world devoid of civilization Save for an occasional cyclist, a perfect scene For mushrooms of all colours and sizes, giggling, playing hide-and-seek…
At a green patch beside the crossroads – a clover, proud, Receiving: drizzle, sending: its rich magenta light, In full glory, the last one, standing its ground…
If I ask a question in my language – confused, slow, Maybe stubborn, insensitive, fantastically dumb, If you could bear to give an answer infused with irony and patience, Driven by comprehension, consciousness can expand…
As you pass the old friend willow, saying gooddays, it sighs, sways in response, touches your sleeve, hair, cheek. It makes you stop, hand on your heart, and smile and breathe deep, and live – Long – and prosper.
“When I look at you my beautiful friend, I see nothing but beauty and power and grace; and I am awestruck by the color of your wings.”
—Heather K. O’Hara
Als ik naar je kijk, Wat zie ik daar, wie zie ik dan? Luister, Ik – ik verstop me liever, als er nog plek is, mij niet gezien, Liever niet gegeten worden, liever niet in de kooi.
Als jij naar me kijkt, Zie je een vreemdeling, een monster? Is het omdat je oog verzot is om verschillen te zien En kijkt niet verder dan de oeroude “jager en prooi”?
Maar ik ben er ook, Ik adem, ik kruip, ren, vlieg, ik besta, Ik wil vrijheid ervaren, jouw steun, geen mes in de rug, En gekrijs van hekken, broeder, ik kijk terug.
(door moniek van pelt) er zijn kinderen.. gaat over sprekend bewust zijn
verder zien dan hetgeen dualiteit ons heeft gebracht, het toont ons een veelal onbegrepen veld. het aardse leven lijkt hier niet op ingericht. de mens zwijgt in alle talen. grip proberen te krijgen op een werkelijkheid die groter is dan de waarheid in veel boeken, dat kunnen we niet alleen aan de kinderen overlaten. kunnen we deze kwantum sprong samen maken?
waar zijn de echte ouderlingen..
er zijn kinderen die accepteren de geboorte niet omdat ze diep vanbinnen voelen helemaal niet geboren te zijn maar meegetrokken, gevallen of in de mensmissie gesprongen middenin de brute overval op het kosmische Mens- Wel- Zijn waar geen boek ronduit van durft te openbaren zelfs het boek der openbaringen niet er zijn kinderen die vechten tegen de levensgrote angst die hen is opgedrongen als een schamele staat van werkelijkheid en die zij vanbinnen voelen niet zelf te zijn zij voelen zich ten diepste enkel leven zonder volslagen ontaarde onbewustzijn-spelletjes
er zijn kinderen die familie maar een raar woord vinden die zich verbinding herinneren die hier nauwelijks is slechts vervormd en gecontroleerd in parels zand er zijn kinderen die zich niet weg willen geven in groepen en hun symbiotische spirit gedrag die onderhuids claimt maar ze moeten wel ze zijn verplicht er op de een of andere manier deel aan te nemen en ze hebben hun ware gevoel voor grens nog niet paraat
er zijn kinderen die zoveel gemoedstoestanden kunnen aanvoelen dat ze het leven in de voor hen bepaalde afstelling niet goed kunnen handelen en al jong diep traumatisch ingeladen worden er zijn kinderen die besluiten uit het brein uit de denkende maatschappij weg te blijven en daarin geïsoleerd raken en prooi worden voor de on min ziekte er zijn kinderen die zich nooit kind gevoeld hebben die zichzelf zelfs anders herinneren als mens in vorm en thuis
er zijn kinderen wiens lijf pijn doet omdat ze in een vorm van geest beheersing terecht zijn gekomen die hen dwingt en slaat en onder daant ze spreken over technologie in lijf en leden waar de meesters de bloemen en de bijen prediken er zijn kinderen die zichzelf vragen stellen bij scholing bij de geschiedenis en diens zogenaamde waarheid er zijn kinderen die interesses hebben die volwassenen niet kunnen begrijpen omdat het leven in geen methodiek past nergens in passen zij niet en niemand die hen ziet
er zijn kinderen die zo krachtig waar kunnen nemen dat ze de gaten zien in het verhaal van de volwassen mens die zichzelf niet echt ziet, al spreekt hij van wel en waar de leugens, de zoete zweem, de wan orde, het zelf behoud ze zijn volwassener dan het idee van volwassen ooit beschreven is er zijn kinderen die de programmering van de onschuld niet willen dragen ga zelf maar kind zijn in dit malle gevangen woud
er zijn kinderen die gevormd worden uit een hybride samenwerking die psycho patisch tegen de mensheid gericht is en zoveel drab in zich moeten dragen dat beheersbaarheid hun enige uitweg is er zijn kinderen die zich niet willen laten misbuiken als het gaat om overheersing van een on-mannelijk soort voegkracht maar de volwassenen zijn afwezig in hun blik en de verslaving aan intieme verdringing is groot er zijn kinderen die niet langer om hun kern heen willen dansen maar omdat iedereen het doet zullen ze met velen bezwijken
er zijn kinderen die zich in geen enkel sprookje herkennen en al helemaal niet in de waarneming dat ze mogen leren dat ze onaf zijn en dood gaan er zijn kinderen die het licht niet langer willen weglachen tot ze zien dat juist de grote clowns dit grap na grap doen en vele zalen volgen braaf, de handen op elkaar het ware licht, de kracht van Leven, de pure spirit het wordt nauwelijks begrepen, bezongen, bestilt
er zijn kinderen die zich zoveel natuur voelen zoveel dier, zoveel boom, wilde wind, stralend zon dat hun mensvorm krakend onnatuurlijk drukt en trekt omdat ze niet eens in staat zijn leven te bewaken er zijn kinderen die leven zien in de lucht voorbij het aardse wezens, ufo’s, gigantische open werelden waar vrijheid nog gewoon is g o d echte zelfzin kent en goud nergens gestolen wordt
er zijn kinderen zoveel kinderen zoveel volwassenen die nog nooit volledig gezien zijn voor wie ze zijn
de waarneming is al bepaald jij bent jij en ik ben ik geleerd, geschaafd, gemasterd en al zo oud als een zerk op een graf een donkere ogende diepte vol onvermoede gevoelens van leven soms moeten oude stenen breken en aarde simpel terugkeren tot aarde de leringen terugvallen tot zand om de ogen uit te wrijven en een nieuwe definitie uit te nodigen zichzelf mens levend en wel te tonen
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.