Een emotionele blog: REPLAY

Beste en/of lieve brongenoten,

Eergisteren heb ik besloten dat ik mij niet meer laat negeren. Het was hier tijd voor. En ik was het zat. Natuurlijk was ik emotioneel en dat is vaak een argument om iemand maar niet serieus te nemen, maar het kon me niks meer schelen. Ik voelde mij wel redelijk en ‘normaal’ aanspreekbaar. Ik wilde alleen niet meer ‘normaal’ aanspreekbaar zijn. Ook voelde ik veel energie in mezelf die leek op boosheid. Maar toen ik het eenmaal had besloten en dat ook zonder agressie had uitgesproken, leek het helemaal niet meer op boosheid.
Om mijn lichaam te kalmeren heb ik na afloop kilometers gelopen door de natuur en door de stad. Mijn hond was hier alleen maar blij mee. Ik ben nog steeds emotioneel en nog steeds redelijk en aanspreekbaar, mijn lichaam is rustig. Ik voel mij gewoon goed. Dit mag iedereen gerust weten.

Ik verzet mij er niet tegen als ik nu lief-naïef wordt uitgelegd, in plaats van belangrijk, zakelijk en volwassen. Omdat ik er hardnekkig veel jonger schijn uit te zien, dan ik in jaren ben en ik mij ook ‘kinderachtiger’ schijn te gedragen dan moet, heb ik mij nooit zo serieus genomen gevoeld. Ik heb dit eens omgedraaid: als de wereld mij toch niet serieus neemt, kan ik dus doen en zeggen wat ik wil. Of niet? We gaan het zien.

Ik wil vertellen hoe het zit voor mij.

Ernstige diagnose: geëscaleerd

Ik heb al meer dan twintig jaar een boekenbedrijf met mijn partner. Wij maken boeken (en animaties) in opdracht van uitgeverijen en particulieren. Het boek waarmee ik nu bezig was, is geschreven door iemand die een ‘ernstige diagnose’ heeft gekregen, maar geen boek heeft geschreven van ‘o, wat ben ik nou zielig’. Zij is een heel toffe sterke vrouw en we hadden een superfijne samenwerking. Dit project is geëscaleerd. Zo heet dat in marketingtermen. Dan laat iemand zonder te communiceren een project stuk lopen. Wij waren dit zelf niet.

Mijn partner en ik waren een fantastisch boek aan het maken samen met de auteur. Zorgvuldig, vriendschappelijk en met heel veel contact en overleg. Alles leek erop dat dit een krachtig boek zou worden en in de basis al was.
Iemand die hier meer voor het zeggen had, werd boos en heeft dit project geëscaleerd. Dit was ze van tevoren al van plan, door een eerdere ervaring met mij (maar dat wist ik niet). Ze heeft het stuk laten lopen door toen alles al bijna helemaal klaar was, met veel verwijten boos te worden en de hele boel op onze kosten en energie een andere richting in te sturen.
DEZE VROUW IS EEN FANTASTISCHE EN KRACHTIGE VROUW DIE EEN UITGEVERIJ RUNT DIE HET TRADITIONELE UITGEEFPROCES HEEFT OMGEDRAAID EN ‘DE MACHT’ VAN HET WOORD TERUGLEGT BIJ DE AUTEUR (auteur betaalt, uitgever krijgt royalties). IK MAG HAAR HEEL GRAAG! ZE IS EEN VRIENDIN VAN VROEGER. (We denken allemaal dat we klem zitten, dat is niet zo! Geen slechte gedachte, geen slecht woord.)

Wie zwijgt, stemt toe

Ik werd niet boos en wilde best luisteren en naar mezelf kijken. Ik vind marketingtechnieken ook gewoon irritant en was eigenlijk blij dat degene die hierover ging, niet reageerde en het dus blijkbaar goed vond. Wie zwijgt, stemt toe, dacht ik misschien. Konden we lekker in de stroom blijven. Ze wilde alleen ‘in het loopje’ gehouden worden (cc’s krijgen), had ze gezegd en dat werd ze.
Het vervolgens niet reageren hoorde bij wat in marketingtermen ‘escaleren’ wordt genoemd. Dit doe je volgens de boeken die hierover verschenen en die ik nooit gelezen heb, als je het ergens niet mee eens bent of als je je vanuit je persoonlijkheid niet serieus genomen voelt.

Ik wil met jullie delen

Ik wil met jullie delen dat een slachtofferboek beter wordt verkocht dan een boek dat gaat over de kracht van de mens. Dat boekhandelvertegenwoordigers de grootste stem hebben in wat er in de boekhandel ligt. En dat de meeste boekhandels kleine ondernemers zijn waar veel mensen loyaal mee willen zijn (en daarom geen boeken op internet kopen).

Ik wil met jullie delen dat een mooie blonde slanke vrouw op de voorkant van een boek beter verkoopt dan een minder aan dit schoonheidsideaal voldoend ander mens.

Ik wil met jullie delen dat het hier stopt voor mij.

Ik wil met jullie delen dat ik gisteren deze mail heb geschreven.

Ik wil met jullie delen dat ik vandaag naar een fotowinkel ga van een vriend van vroeger die mij nooit vergeten is. Ik ga mijn foto’s laten afdrukken.

Ik wil met jullie delen dat ik al van jongs af aan fotograaf wilde worden (maar dat niet mocht en het later ook niet deed vanwege kinderen, werk, zorg. Tot mijn trouwdag, toen wist ik het weer).

Ik wil met jullie delen dat ik mijn leven lang boekomslagen etc. heb gemaakt volgens het principe ‘u vraagt, wij draaien’, omdat werkelijke creativiteit verboden is. En dat ik binnen gestelde kaders, maar weinig zelf in te brengen had en dat soms nog best wel leuk vond.

Ik wil met jullie delen dat ik me altijd geschikt heb in de afzeikfunctie van grafisch vormgever of content manager van content die mij niet aanstond, maar waar ik het beste van probeerde te maken. Mede omdat ik kinderen heb en hun veel meer gunde dan mijzelf. Omdat dit van moeders verwacht wordt. En omdat ik lange tijd dacht dat dit een wereld was waar iedereen wel vóór het laten floreren van de mens zou zijn. Ik kan ondanks alle aanwijzingen van het tegendeel nog steeds maar heel moeilijk geloven dat dit niet zo is.

Ik wil met jullie delen dat er in al die jaren slechts 1 boek is geweest waar ik werkelijk trots op ben. Dat is dit boek. Met Caroline dacht ik dat het tij gekeerd was en misschien was dat ook zo en kwam daarom de escalatie. Zij is een bijzondere vrouw, krachtig en absoluut non-agressief. Zij is wetenschappelijk geschoold en zet hier iets neer in de wetenschappelijke wereld en niet-wetenschappelijke wereld dat ik bewonder.
Omdat ze een mooie blonde vrouw is, die opstaat om agressie aan te wijzen, heeft ze heel veel te maken gehad met (vrouwonvriendelijke) agressie nadat ze zich uitsprak met haar boeken (die meestal ‘boekjes’ werden genoemd). Dit boek is een manifest. Het is niet haar laatste boek. Zij gaat gewoon door. Linksom of rechtsom.

Wij hadden een Samenwerking die Vriendschap was

Ik heb dit boek samen met haar en mijn partner gemaakt. Het is toegankelijk en goed leesbaar voor een breed publiek. Het ligt niet in de meeste boekhandels wat eigenlijk wel de bedoeling was. De omslag die in een vriendschappelijke samenwerking is ontstaan, is afgekraakt omdat het niet (genoeg) zou verkopen. Ik ben zelf ook afgekraakt. Het maakt mij niks uit. Ik versta dit vak en ik ben ervaren. Het is niet mijn ‘mooiste’ omslag, maar wel mijn ‘mooiste’ omslag, precies passend bij de inhoud.

Maar misschien ben ik meer fotograaf. Ik ben afgelopen tijd gaan fotograferen. Ik ben nog nooit zo trots geweest op mijn eigen werk. Ik overdrijf niet en schep niet op als zeg dat ik magic in beeld breng. Ik weet niet hoe ik dat doe. Ik zie het gewoon. Ik denk niet, ik voel en schiet, maar niet met een pistool.

Ik hoop jullie te ontmoeten en dat wij samen naar het Land van Melk en Honing gaan

Ik hoop jullie te ontmoeten in de galerie van (de) aarde die ik zelf aan het maken ben en waar wisselende tentoonstellingen kunnen zijn. Hier zal ook livemuziek ten gehore kunnen worden gebracht die te horen is door de koeien in de uiterwaarden langs mijn huis.
Er wordt in Zutphen veel gezongen voor de bijen. Ik wil dat er ook gezongen wordt voor de koeien. Misschien wil je wel meezingen. Dan kunnen wij naar het land van Melk en Honing gaan! Samenwerken als de bijen met de dieren die de liefde hebben uitgevonden.

Ik hoop ook dat er mensen zullen zijn, die mij met dit en een ander project waarmee ik bezig ben, willen helpen. Financieel en/of in vrouw-, mankracht. Het wordt leuk! Hierover later meer.

De erfenis van mijn vader

Ik heb de erfenis van mijn vader aan dit project besteed. Aan een ruimte die voor mensen en dieren is, in de natuur.

Mijn vader is overleden in een Corona-concentratiekamp, waar hij dement naar toe werd afgevoerd, angstig pratend over een tribunaal waarvoor hij terecht moest komen. Hij was al nooit zo heel goed in het voor zichzelf opkomen. Dat vroeg hij altijd aan mij (ik hoorde het niet altijd en ik kon het ook niet altijd voor hem). Van het feit dat hij zou worden afgevoerd, werd ik vanwege een vreemde samenloop van omstandigheden niet op de hoogte gesteld.

De erfenis van het verzet

Het leven van mijn vader begon in angst. Onder zijn bedje stond in de oorlog de stencilmachine van Het Parool. Met een laken eroverheen. Toen ik jaren later bij deze krant werkte, was mijn opa heel trots op mij, maar ik had dat niet zo door. Toen ik al snel een kind kreeg, werd mijn contract niet verlengd. Niemand van mijn familie staat op Wikipedia.
We don’t talk about Bruno.

Replay = opnieuw gaan spelen

Gistermorgen was ik door mijn besluit, mijn camera even vergeten en zou mijn partner hem komen brengen. Tijdens het wachten, voer er een groot schip langs. Dit schip heette Replay. Dit woord heeft minstens twee betekenissen, ik leg het uit als: opnieuw gaan spelen.

Spelen is doen wat je voelt. Kind worden en naar de sterren kijken, of een hut bouwen, muziek maken, een film maken, schommelen. Zie ook mijn korte speelfilm voor het idee.

Warmte en stroom

Wie mij wil bereiken, kan mij mailen op zullenwespelen@gmail.com. Ik kan op dit moment iemand gebruiken die verstand heeft van een verwarming aansluiten en elektriciteit aansluiten. De basis is er, maar het geld van mijn vader is op, ik heb een ‘gat op mijn cv’ en ik werk al enige tijd niet meer zoals ik deed. Dit komt later voor mijzelf wel goed. Ik ben niet voor één gat (op mijn cv) te vangen (zie bijgevoegd document: ‘beste mensen’). Ik zou alleen nog wat financiële input kunnen gebruiken voor mijn project voor de aarde, de natuur, mensen en dieren. Ik heb gisteren niet gestemd. Ik heb mijn eigen partij. Mijn partij is een grote speelpartij voor mensen, dieren en de natuur. Op deze aarde en ver daarbuiten. Je kunt er niet op stemmen, alleen bijdragen of meespelen als je dat zo voelt.

In vriendschap (die ik nooit vergeet)
Tamar
(vernoemd naar het pseudoniem van de bekende columnist uit het weekblad Vrij Nederland)


Wat is Samen

(transcript feb 2023) De grootste aandacht is dat we dat verbondenheidsbewustzijn, dat is het sterrenbewustzijn, dat we dat goed in beeld kunnen brengen in ons gevoel, hoe samen gevoeld kan worden. Samen is een woord, als wij gaan denken dat wij samen dikke vrienden moeten zijn nu, om ‘het samen’ te kunnen ervaren, dan kunnen we dat gelijk loslaten, daar zit het samen van het sterrenbewustzijn niet, dat zit in je zelf, dat klopt ook heel duidelijk want anders zou je dat samen dus nooit kunnen ervaren;


Veel mensen gaan ook steeds naar groepen toe, over de wereld, en naar workshops en trainingen en noem maar op, om dat samen te kunnen voelen en zij leven in een gevoels-illusie dat dat dus samen is; je kunt daardoor wel samen voelen, je kunt de hele dag heel fijn samen-zijn maar je kunt ook voelen van ja, je komt samen maar het is het niet, samen kun je niet afdwingen met de gedachte van: ik kan het samen nu voelen want ik moet ook contact met jou hebben, met jou hebben en met jou en jou en jou maar dat is het niet, dat is het niet, dat is op aards niveau wel heel fijn maar die verbondenheid dus dat bewustzijn, het uitbreiden van bewustzijn en dat je beseft dat ALLES verbonden is met bewustzijn, heeft eigenlijk helemaal niks te maken met de 3e dimensie waarin je samen zou moeten ervaren in een bepaalde vorm.

Dus wanneer ga jij het samen, een Eén-kracht, verbondenheid, ervaren, waar zit dat samen dan, waar zit dat samen in als je wil mediteren, want als we hem niet op de juiste manier aanvliegen in ons bewustzijn, met andere woorden, we zitten op een ander spoor dan het juiste, als we dat zouden doen dan kun je ook vanuit bepaalde meditatie-momenten, kun je ook vanuit dus die onjuiste, wat samenzijn is dat je denkt dat het is, kun je ook verbrekingen gaan ervaren, terwijl als je samen echt kunt voelen op een andere manier dan kan die verbreking niet plaatsvinden, dus wat is nou eigenlijk samen, is jouw samen afhankelijk van gedrag van andere mensen, is het besef, de verbindingskracht, de verbondenheid, jouw bewustzijn, dat besef dat alles met elkaar verbonden is, dat je dus voorbij de materiewereld door middel van je eigen bewustzijn kunt voelen dat alles met elkaar in verbinding staat, dat je kunt beseffen dat alles met elkaar in verbinding staat, dat er een ruimte is die tussen jou en mij gedijt, dat jouw bewustzijn dat beseft, daar heb je dus eigenlijk niemand bij nodig, als andere mensen dat ook allemaal doen vanuit hun eigen bewustzijn, dat circuit van bewustzijn aanzetten, dan doen 65 mensen dat, maar wat is dan dat ‘samen’, wat is dat .., duik er eens in, in je zelf ..  

Wij als mensheid zijn aan het kijken wat het nieuwe, eigenlijk het oorspronkelijke vertrekpunt van samen is, samenkracht, het woord wordt veel gebruikt, je kunt samen ervaren, of samenkracht kun je ervaren door je te richten op de mensen om je heen, dat je het gevoel hebt er moet ook over en weer communicatie zijn en dan merk ik dat dat er dan niet is bijvoorbeeld, of je merkt dat er een paar mensen zijn in de groep die toch anders praten of anders in elkaar zitten en dat verstoort de samenkracht, dat is dus een 3e dimensie, maar het is wel waar omdat het op dat niveau ook voelt als het samen is er niet, dat is een ingang in de 3e dimensie dat je voelt dat samen is: samen een huis bouwen, samen een groep oprichten, samen met elkaar praten over het leven, samen oefeningen doen, samen dingen doen en denken dat dat dus samen is, de samenkracht, maar dat is dus samen alleen maar gebaseerd op uitwisseling in 3e dimensie, in deze dimensie hier, waarin dingen moeten kloppen, waarin we allemaal ruimte aan elkaar geven, maar het samen waar we het nu over hebben is een emotie, een bewustzijn, een besef dat van binnenuit in de mens zelf ontstaat dus dan is de ingang niet de 3e dimensie hier maar dan is de ingang naar binnen toe in je zelf en vanuit het zelf, los van de buitenkant, binnen in je zelf heb je het besef dat iedereen en alles energie is, samengebald tot fysieke vormen, maar dat ALLES energie is en in die frequentie gaat het helemaal niet over het met elkaar eens zijn of precies dezelfde dingen bespreken of op het juiste getimede moment reageren, dat soort dingen zijn daar niet, daar binnenin in je zelf, is het besef dat alles energie is, alles is bewustzijn, jij bent er, jij bent bewust, je kunt voelen, alle andere wezens in jouw werkelijkheid zijn ook allemaal wezens die kunnen allemaal voelen, dat zijn allemaal bewustzijnstrillingen, eigenlijk zijn er alleen maar energieën aanwezig en al die energieën die allemaal een eigen unieke hoofdidentiteit hebben zijn toch allemaal energie en al die energie, al dat bewustzijn, dat is oneindig, heeft geen stop, gaat door elkaar heen, voorbij de fysieke vorm, en bevind zich in een ruimte waar een grondtoon in zit en dat is de Kracht.

Eigenlijk ligt iedereen op hetzelfde matras, een oneindig matras, en daar binnenin kunnen alle verschillen zijn en daar binnenin kunnen ook allemaal gelijkenissen zijn en gesprekjes van positieve aard en gesprekken van soms heel lastige aard maar dat is niet relevant want daar binnenin in je zelf, als je naar je eigen besef gaat, dit besef, hier ontvonkt ie, hier ontvonkt je besef, binnenin, dat alles met elkaar verbonden is, en als je daar naar die plek toegaat en dat besef hebt dat in de 3e dimensie, dat eigenlijk een uiting is via het fysieke, en dat in de 3e dimensie dus alles nog steeds precies zo verbonden is zoals je dat van binnen kunt zien, als je dat in de 3e dimensie terug kunt zien en beseft dan voel je die verbondenheid met alle verschillen erin en ogenschijnlijke manco’s en als je het beoordelingsinstrument wat we hebben, niet veroordelen, beoordelen, waardebeoordeling, niet meer of minder maar de soort wat het is, hoe iets voelt, als dat er doorheen kan gaan zo van dat zijn allemaal verschillende vormen van, fysieke vormen van verbondenheid, het zijn allemaal verschillende vormen van verbondenheid.

In de 3e dimensie lijkt het alsof iedereen los van elkaar staat en dat staan we ook in de vorm, iedereen heeft een eigen hoofdidentiteit maar we leven wel met elkaar in een enorm bassin van bewustzijn, alles is energie en al die energieniveaus en al die taalvelden die door elkaar heen gaan, dat zijn er triljarden, daar is er één van, dat is de Al-verbindende Kracht en dat noemen we de Force, als je dat gaat beseffen, dat gegeven, dan zou je ook in de 3e dimensie heel anders naar elkaar kunnen kijken en als jij anders kijkt naar de mensen dan ontstaat er een verbondenheid, dan heb je de stekker in je zelf geprikt en dan kun je nog steeds zien dat andere mensen gekke dingen doen bij wijze van spreken, maar het staat niet los van jou;
het is niet een spirituele betekenis dat die mensen dat doen omdat jij iets te leren hebt uit een vorig leven, dat niet, maar je ziet wel dat alles met elkaar verbonden is, dus alle grote bad guys en bad women over de wereld die zijn toch energetisch allemaal in één groot veld is alles met elkaar verbonden dus ze kunnen ons ook niet ontglippen dus we hoeven ook niet over ze te schrijven, we hoeven ook niet over ze te praten en ineens beseffen we dat we ook niet over elkaar hoeven te praten want als je aan elkaar denkt of als je over elkaar denkt, als je energie uitwisselt, dat is wat je doet, dan is die communicatie er al.

Dus wat is samen, met elkaar, als je praat over samen, daar valt eigenlijk ook niks in te behalen, zo kun je gewoon in een snackbar zitten en iedereen komt daar z’n patatje en z’n frikandelletje halen, of z’n vegetarische frikandel, ondergetekende, dan is daar dus geen sprake van verbondenheid want iedereen doet daar maar wat en toch zit ik daar en ervaar ik verbondenheid, en het moment dat ik het ervaar, op het moment dat ik het besef en ervaar, geeft die verbondenheid ook direct reactie, à la minute, en een persoon die je totaal niet kent daar gebeurt even iets en dat is het gouden moment van je vegetarische frikandel, dit is de ontmoeting ..

(iemand deelt iets en er is hilariteit om een patatje oorlog .. )

Maar als jouw bewustzijnstoestand zo is dan ben je waarlijk een mens, in die momenten ben je waarlijk een mens, je bent wakker, je kijkt, je neemt waar, je geniet en het hoeft allemaal niet heel overdreven te zijn, het kan ook heel ingetogen, dat je gewoon voelt van de schoonheid die er is, dat je kunt genieten van de dingen die er zijn;

je kunt zo kijken, al die wezens en mensen uit andere werkelijkheden en ook uit dezelfde werkelijkheden die de Force in zichzelf dragen, die ook zulke problemen achter de rug hebben, die kijken zo ook naar ons, en ze vragen zich af van waarom zien die mensen zich als allemaal los van elkaar, wie moeten we nou aanspreken, hè, omdat die een microfoon heeft? Wegwezen .. Haar ?? Maar die vindt zichzelf veel te min, te weinig, te weinig belangrijk, en weer iemand anders …. Zo kunnen zij niet kijken, dus dat bewustzijn van hen is zo groot en zo warm en zo rijk, ze kijken wel naar een persoon één op één, maar hun bewustzijn navigeert niet één op één, hun bewustzijn beweegt compleet in de breedte, dus bij elk persoon hebben ze het gevoel het volledige bewustzijn van de mensheid te ervaren, van de aarde, en dat is ook waar we naar toe moeten, naar dat ambassadeurschap, dat je voor je zelf ook gaat voelen, niet plat ik ben ambassadeur van de aarde, dat ben je ook, en hoeder kun je het noemen, maar dat je het bewustzijn ook hebt van dat alles is onlosmakelijk met elkaar verbonden, ik ben ook in dat veld aanwezig en ik ben ook ambassadeur want als er tegen mij wordt gesproken, als er informatie en bewustzijn naar mij toe komt dan is dat gewoon naar de aarde en daar vallen dus alle octrooien, patenten, alles valt weg maar ons bewustzijn is wel zo gecoördineerd geraakt, van ik, ik, het alleen ik en het alleen jij en het alleen zij, maar hoe ga je het doen met mensen, ga je die wel en dan ga je denken: die moet ik wel en die moet ik niet, ja die mag het wel doen en die mag het niet doen, wat is dit voor absurdheid, alles is gelijk, daarom heb ik dat net ook even aangeven, dat is voor mij een soort situatie van ik moet de deur een beetje dicht houden, niet voor die mogelijkheden maar ik ben iemand van het is ja of ja omdat is alles is ja eigenlijk, alles is open, je kan niet zeggen van jij krijgt een bos bloemen want jij hebt hartstikke je best gedaan en alle mensen die naar jou hebben geluisterd niet, daar heb ik dus jarenlang in het begin tegen die mensen moeten zeggen van geen bos bloemen hoor maar dat is niet wat ik bedenk, dat is letterlijk wat ik zo ervaar, ik kan die bloemen wel aannemen, die zijn dus ook voor het publiek maar dat soort handelingen, dat is het niet, alsjeblieft geen applaus want iedereen gaat applaudisseren omdat ik daar iets heb verteld maar ík heb daar niet gesproken, WIJ spreken daar, met elkaar en het kan best zijn dat het soms nieuw is vanuit het paradigma van 3D-aarde maar wij spreken daar met elkaar, wij voeren met elkaar gesprekken, als er 500 mensen zit te luisteren naar wat ik vertel, dan vertel ík niet, maar dan zijn er 500 en 1 mensen die zetten dat veld neer, die zijn dat samen, want zij verbinden zich allemaal met dat onderwerp en zij zijn dus ook samen dat onderwerp, dat is wat echt samen is, dus als je nu meditaties of bekrachtigingen, het je zelf versterken, verbindingen leggen, contact maken, je zelf daar heen kunt brengen, naar het besef dat alles met elkaar verbonden is en dat is geen theorie, dat is gewoon de energie-wetgeving, dat alles ook door elkaar heen stroomt dus als iemand iets van jou vindt dat dat ook door jou heen stroomt en dat dus niet iets waar jij je door hoeft te laten beïnvloeden want jij kunt gewoon je eigen unieke, eigen frequentie zijn, nou dan ga je heel andere meditaties in en als je andere meditaties in gaat vanuit dat Samenveld dan reageert de Kracht ook daarop en dan gaat het ineens in vibratie enorm omhoog of andersom gezegd, gaat ie helemaal naar binnen toe en dat kan iedereen op de eigen manier ervaren.


Ik hoef voor mij zelf niet te mediteren, ik heb nog nooit voor mij zelf gemediteerd, dat heeft helemaal geen zin, omdat ik niet los sta van de rest, ik mediteer voor het bewustzijn en dat bewustzijn dat ervaar ik dan ook direct naar mij toe terug, dat is een totaal andere manier en een enorme doorbraak in ons bewustzijn als je dat gaat beseffen, dat hele mediteren voor je zelf, alleen voor je zelf, daar reageert de Force niet op, dat is niet wie we zijn, wij zijn connected beings, dus ik kan niet voor mij zelf mediteren, ik kan wel naar driedimensionale dingen kijken die in Martijn aanwezig zijn en dat ik die vanuit een grote meditatie met alles wat is, het leven voelen en bevatten met mijn gevoel, kan ik wel daar naar Martijn toe brengen, dat is mijn bewustzijn die dat opzet in verbinding met alles wat is en dan gaan we dus nog een stap verder, feitelijk assisteren we elkaar dus in onze processen, wij assisteren elkaar in onze processen behalve als je alleen mediteert voor je zelf, en dat is hard werken want de reacties die je daarop krijgt die komen uit de matrix; universele bronwezens zijn wij en alles waar ik in leef, hier, dat is niet van mij, maar ik zelf, als autonoom wezen ben daar wel in aanwezig en alles waar ik in leef is ook niet van jou maar alles waar we samen in leven dat is wie we samen zijn, wat we samen ervaren.

Dus ons denken wordt dus ook echt gezien als het grootste instrument tegen het repatriëren van dat Bronveld, verbindingen leggen, bewustzijn is primair, wat je niet kunt denken, wat je niet kunt beseffen, wat nog nooit in je zelf in het aardse bestaan omhoog is gekomen, wat zich opent, daar kan ook niet op worden gereageerd, dat is de actie-reactie van de quantumwereld en verbondenheid, dit wat ik nu benoem, de verbondenheid, dat is oorspronkelijk, dat is uit de vrije wereld, dat is de Levenskracht, de voedingsader van elk en iedereen en waarin je ook vanuit de scheppingskracht weer teruggeeft aan de Bron, de bron, dus je geeft aan het veld, creëert, je voelt, je geeft aan het veld en het veld neemt op en het zet gelijk in elke cel waar dan ook, in welk universum dan ook het door, tik, tijdloos, bam, en andersom, de Force, de Kracht, geeft ook aan jou en die uitwisseling kan alleen plaatsvinden als ons bewustzijn daarop geopend is, daarom wordt daar niet over gesproken en werd er gesproken over het bidden aan god en vooral bidden voor jezelf of bidden voor de wereld alsof er een externe god nodig is om dat voor je in beweging te zetten, dat zijn matrix-reacties en dit wat we dus nu benoemen dat is het Oorspronkelijke veld en al het andere valt binnen de verdiepingen van de mind, van de mindconcepten, de mindwerelden, mindwerkelijkheden.

Dus we gaan elkaar hier op aarde op heel andere niveaus ontmoeten en dat heeft dus niets met spiritualiteit te maken want die ontmoeting vindt wel plaats via jouw hoofdidentiteit, dat is wel wie je bent, dus je voelt ook echt daadwerkelijk dit is gewoon, hier ben ik, ik ga in niemand of niets op, ik heb mijn eigen identiteit, ben helemaal zelf en vanuit dit zelf-bewustzijn kan ik het besef van al het andere wat zojuist besproken is kan ik volledig doorzien, doorvoelen en laten zijn en alle reacties daarop kunnen binnenkomen en hier ben ik, ik heb het vermogen om dit te doen: van dicht of open, die bevoegdheid heb je, en dat mag je hier ook doen want je kunt de Bron en verbondenheid kun je ook altijd even stoppen als het je teveel wordt, iedereen heeft z’n eigen vermogen en beslissingsbevoegdheid om te kijken wat je prettig vindt of niet,

dus ja wat is samen, twee verdiepingen dan, dit is samen, wat we hier zien, daar kunnen we proberen op een bepaalde manier samen te maken, daar kunnen we een hele lijst over opstellen, op die muur opschrijven met zwarte stift of we daar aan voldoen en dan komen we er waarschijnlijk achter dat we daar nooit aan voldoen omdat we gewoon veel te divers zijn om het echt absolute samen op al die niveaus te behalen, want samen betekent ook dat je alles samen moet snappen, jullie moeten allemaal wel snappen wat ik nu heb gezegd, maar als er een persoon is die dat niet heeft gesnapt nou dan zijn we niet samen met elkaar want dan zit er één verschil tussen, maar dat is het dus niet dus die kan zo weg, fsjuut, weg, het samen zit op een ander niveau, en het mooie is dus, mensen die dan in zo’n onvermijdelijk moment zitten van wel of niet overlijden, daar gaat het niet om, maar in een confrontatiemoment, die mensen die komen heel vaak en heel makkelijk, mits dat de ruimte ook wordt gegeven, tot dat wat er werkelijk samen is, die verbondenheid te zijn, te ervaren, en dan voel je ook letterlijk van wat er losgekoppeld moet worden, wat samen niet is, dat moet er dan ook echt à la minute uit ..

Vraag: is het alsof je bewustzijn samenvloeit met het grote bewustzijn eigenlijk..

Martijn: ik ga even heel scherp worden, met behoud van je eigen autonomie, ja, hier liggen hele slimme programma’s onder hè, ik heb mensen echt zien wegvallen in oude verhalen ..

Iemand deelt: ik merk dat ik zo snel in een kunstje verzand, met: in je hoofd, pijnappelklier en in je hart aanwezig zijn en dan doe ik dat allemaal braaf en dan denk ik ja dan moet ik dat op een bepaalde manier voelen in mijn lijf, maar dan voel ik het juist niet …

Martijn: maar iedereen heeft een eigen weg, dat is ook waarom ik zoveel verschillende dingen eigenlijk ook gewoon doorneem, de waardevolste reden die ik in ieder geval zelf kan geven over waarom ik die weg meegeef, en die beoefen ik zelf ook zo nu en dan, is omdat het lichaam nogal veel programma’s weer opnieuw aanzet, van oude ..(?) , dat zit in de cellen opgeslagen, met goed hier aanwezig zijn neemt dat dan weer fundamenteel af, merk je dat dat weer wat wegzakt ..

Zelfde deler: eigenlijk merk ik dat ik niet in mijn pijn volledig aanwezig wil zijn, pijngevoelens, dat ik daar toch voor wegloop, en ook als ik samen ben met mensen dan denk ik dan wil ik nou toch wel liever alleen zijn want anders dan interfereert het en die andere gasten voelen niet zo fijn voor mij, dan raak ik een beetje uit mijn balans en dan voel ik me niet meer dus dan trek ik me terug ..

Iemand anders: is dat erg?

Zelfde deler: ja, voor mijn gevoel, als ik mij helemaal terugtrek van dat gevoel dat ik dan ontmoet, want dan ga ik daardoor er niet door heen en dan ben ik niet met mij zelf …. (?) dus ik kom nooit in het Forcefield, het is voor mij een blokkade op toegang op connectie van wie ik ben met het Forcefield, dus het ligt niet aan die persoon maar het ligt aan het gevoel dat ik ontwijk, ik kan me wel terugtrekken maar hoe ver trek ik me terug, trek ik me dan ook terug van dat gevoel of doe ik even een stap terug in mezelf om beter te connecten met dat gevoel, en dat is naar mijn gevoel heel belangrijk om samen op te bouwen en dat vind ik ook wel leuk, ja daar vind ik deze dagen superinteressant voor, het is een zo niet bewandeld pad voor mijn gevoel in deze realiteit ..

Martijn: ja en natuurlijk hebben heel veel mensen al gesproken over die verbondenheidskracht maar ik zelf en dat wil niet zeggen dat dat dus zo is maar zo ben ik dat in ieder geval tegengekomen, ik ben in mijn reis in deze werkelijkheid hier nog nooit mensen in contact gekomen die die verbondenheidskracht ervaren zonder dat dat een spirituele tint doorheen zat, die een soort overgave, daar het je het woord, overgave bewerkstelligden, waardoor het Zelfscheppende bewustzijn, het Zelf kijken, het Zelf ervaren, het Zelf neerzetten ook met denkvelden en met het Zelf-observatie-vermogen, dat zwakt het dus af, ik heb het nog niet eerder meegemaakt ..

Deler: de autonomie kwijt, en die wordt dan eigenlijk weer weggeven in het spirituele of waar dan ook, het kan zelfs hier zijn ..

Martijn: ja, ik heb als ik ‘m heel concreet maak, ik heb best wel veel onderzoek gedaan hoor en dat was overigens niet voor mij om onderzoek te doen, zo iemand ben ik absoluut niet, ik test ook nooit, ik speel, dat is wat anders en ik heb in mijn verleden best wel veel met groepen samengewerkt waarin er dus vanuit verbondenheid bijvoorbeeld naar de natuur werd gekeken, meditaties, krachtmeditaties, en dan toch was er in al die bijeenkomsten, in al die momenten van meditaties, was er een soort perceptie van dat er een andere universele kracht of iets anders het zou gaan doen wat er dus voor zorgt dat de mensen waar ik mee samenwerkte en dat is nou eenmaal, ik kan het zien, ik neem het letterlijk waar, hun vermogen, ik zag het gewoon uitschakelen, ik zag het gewoon gebeuren, omdat die mensen in een overtuiging, een perceptionele waarneming gingen, een overtuiging van: het wordt gedaan, maar de waarheid is dat het alleen gebeurt als wij het ten diepste ook zien en het ook beslissen, het moet vanuit het eigen bewustzijn moet het worden geschapen, het moet opgebouwd worden, jij weet wat je komt zien, jij weet wat je komt voelen, jij weet: hier ben ik, dit zie ik omdat ik het neerzet, dit beeld wat hier wordt ervaren komt omdat ik ‘m neerzet dus ik ben de leading edge, Ik zet ‘m neer, ik zet neer de situatie van dat de bossen in een sneltreinvaart zich weer opnieuw opbouwen, in plaats van: ik zet bossen neer en er is een kracht die gaat het opnieuw snel laten opbouwen, dat zijn de Schepper-wetten niet en dat heb ik echt bij alle groepjes en groepen heb ik het zien gebeuren terwijl de intentie, vanuit verbondenheid met elkaar samen voor de wereld die klopte helemaal, maar het scheppende vermogen, het echt zelf, de Harts-vuisten aanzetten en vanuit die verbondenheid dat echt zelf neerzetten, die was er niet.

We zitten echt spot on op een heel belangrijk onderwerp en dat is wat we straks na de lunch ook gaan doen, strakjes ga ik als jullie allemaal hier even weg willen straks ga ik de boel anders inrichten, daar gaan we strakjes ook op verder, nog een keer, dit bewustzijn, dit is het bewustzijn wat we in het Koninkrijk dragen, dit is het bewustzijn wat andere bezoekers, mensen en niet-mensen die vanuit Koninkrijkwerelden, vanuit een heel andere intelligentie-binnenkant onze aarde bestuderen en bekijken en meewerken op hun niveau, vanuit hun kunde en kennis, en gevoelens, zij hebben dát bewustzijn, zij kijken zo naar ons, zo kijken zij ook vanuit hun wereld naar ons, ook als ze met z’n vieren in een capsule zitten die hier verschijnt, een eitje waar ze met z’n vieren uitstappen dat wij denken oh, er komt hier een object, zitten maar 4 mensen in, dat is niet hoe zij kijken, wij gaan kijken van: er landt hier een volledige verbondenheid met een andere wereld: o wat groots en wat rijk, dat is een compleet ander resultaat in het frequentieveld, wat je kunt zien en kunt doorvoelen is ook wat er binnenkomt, als je met 65 mensen samen een aarde-meditatie doet, een aarde-verbondenheid, samen, dus niet vanuit deze verdieping maar deze verdieping, daar ga je starten, ga dan met elkaar buiten de aarde zijn en je ziet de aarde, dan ben je een venster van hen, omdat je dan Force-kracht uitzend, en ons bewustzijn nu aarde is, gelinkt zit aan de aarde, daar zitten we aan gelocked, kunnen zij vanuit hun dimensie door het veld heen wat wij creëren, wat wij scheppen, dat is dus niet een ik-veld maar een Force-veld, kunnen zij door dat veld hun informatie er doorheen zetten en zo de wereld in laten stromen ..

Deler: maar dan gaat het om het opbouwen van een gevoels-connectie in ons ..

Martijn: ja, noem het zoals het genoemd kan worden, ja …

Deler: als ik kook dan weet ik als ik er aandacht aan besteed dat het eten lekkerder wordt maar dan heb ik direct het resultaat en ik zie het aan de anderen, ja dat krijg ik direct terug, maar heel veel dingen daar zit nog, voor mij, omdat ik daar geen gevoelsconnectie mee heb, zit daar nog een gat tussen dus dat geloof, de overtuiging dat ik dat kan, dat dat in mij zit dat …

Martijn: dat is het beta, dat is de logica, en waar we het nu over hebben dat is dus dat inzakken naar binnen toe en alles gaan zien, letterlijk ook zo als het is, als energie en het besef dat het verbonden is, dat alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is en dat er dus eigenlijk helemaal geen sprake van is dat de één ziek is en de andere is beter maar dat we spreken over wij zijn als mensheid in een verstoring, dat is een heel andere benadering en als je daar kunt zijn, daar naar binnen, dan ga je op een ander niveau voelen en ook denken in dat moment wat we dus een theta-bewustzijn noemen, als je in die frequentie zit heb je ook geen logica meer nodig want dan weet je in één keer hoe het gewoon voelt en wat het is, je weet wat het is die staat van bewustzijn, je weet het, als je in die momenten gaat denken via het beta-niveau dan weet je het niet, dan kun je logischerwijs vragen wat ben ik aan het doen, dus daarom ook naar die kant toe, daar in stappen, daar in, in de sterrentaal, in de bandbreedte van niet logica want logica moet alles kunnen beredeneren en meten maar alles is er al dus dat moeten we van binnenuit gaan benaderen ..

Deler: wat mij bezighoudt in samenkracht of ik kan me heel snel iets verbeelden en dan naar me toetrekken maar stel je doet dat samen, het gaat over het herbebossen dus een bos herbouwen, dan doe ik dat natuurlijk met mijn verbeeldingskracht op mijn manier maar je bent met een groep om dat te creëren, die verschillende autonome bewustzijnen doen het allemaal op hun eigen manier of gaat dat in een grote gemene deler op ..

Martijn: het voorbeeld zoals je het nu noemt dat iedereen het op zijn eigen manier doet, ik weet niet precies waar die zit maar hij zou zo maar kunnen zitten in de 3e dimensie, het merendeel van de bijeenkomsten die ook wij zelf hier met elkaar doen en ook elders die verschuiven naar de 3e dimensie dus je hebt wel een gezamenlijk doel, je voelt samen iets, iedereen richt zich wel op dat onderwerp maar de sleutel is nog niet gelegd tussen elkaar, het bewustzijn is niet gereisd naar dat waar we het nu over hebben dat je onlosmakelijk met elkaar verbonden bent, dat is een heel belangrijk gegeven, als dat niet gebeurt dan zit je eigenlijk in de 3e dimensie allemaal een eigen bewustzijn te genereren en daar is op zich niks mis mee want dat heeft ook z’n uitwerking alleen daar moet je dus hard voor werken terwijl als je naar de bandbreedte en de frequentie gaat (van) de taal van de Eén-Kracht, de wet van Eén, de kwantumkosmische realiteit, God, als je daarin terecht komt, het Goddelijke in alles, God is verbondenheid, dus alles is open, alles trilt met elkaar, alles is overal beschikbaar, als je daar heen gaat met je bewustzijn dan assisteert dat veld ook direct op wat jij van binnen echt bent, samen met elkaar, en dan reageert het niet op jouw persoon ..

Zelfde deler: daar zit de sleutel ..

Martijn: ja ..

Zelfde deler: dank je ..

Martijn: het is echt heel mooi ..

Zelfde deler: je hoeft er ook mee bezig te zijn, dan zit je in dat veld, dan gebeurt dat automatisch voor het collectief ..

Martijn: stel je bent met 200 mensen samen, een heel andere groep dan hier en er zijn twee of drie mensen die zijn heel erg ziek, en je gaat met elkaar in verbondenheid een meditatie brengen naar, dus aandacht genereren, aandacht zetten op die drie personen dan is de frustratie mogelijk al, het idee dat je dat doet om die drie personen beter te maken, als je dat niet doet maar het gaat puur om liefde brengen, om aandacht, zonder uitkomst, dan is het antwoord daarop niet perse dat die personen volgens onze logica beter worden maar wat wel kan gebeuren maar wat wel kan gebeuren is dat die mensen in een megagrote innerlijke versnelling komen en bevrijdt worden door die actie, snap je, dus het hele proces zit ergens anders. Waarom? Omdat God niet geïnteresseerd is in dat het toneelstuk beter moet worden, God is geïnteresseerd in het welzijn van het bewustzijn van de wezens ..

Deler: is dat ook met die herbebossing, dat dat misschien niet gelijk zo uitpakt?

Martijn: dat kan ook ja, kijk alles is mogelijk, het is maar net vanuit welk bewustzijn zet je ‘m in, dat is echt de grootste springplank, is de springplank naar binnen toe naar verbondenheid, als je dit allemaal nog verder in je leven gaat beseffen dan komt me er toch een vriendschap voor het leven vrij, die borrelt door je heen, zoals ik dat twee maanden geleden ongeveer heb gedaan, dat de vuilnisman voorbij kwam, ik wou die man gewoon even aanspreken, die man die rijdt met die vuilniswagen en die rent keihard en psss, pfoeee, bak in, bak aan, boem, eigenlijk is die man helemaal weg, die man is eigenlijk gewoon die wagen, op mijn beeldscherm dan hè, er komt gewoon een vrachtwagen voorbij, maar ik wil die man gewoon eventjes een groet geven en bedanken, nou, dat is het, omdat het is verbondenheid, en als iemand dan lelijk tegen je doet, er zit toch verbondenheid, het is er gewoon, en dat kun je niet verbreken, als mensen lelijk tegen mij doen of over mij, allemaal niet fraai, maar die verbondenheid die is er, die is er gewoon, al het leven is met elkaar verbonden, alles ..( …)

Dit is dus die sterrenboodschap, echt enorm belangrijk, en jongens, als je hier induikt in je Zelf, dan voel je dat je echt gewoon helemaal niet alleen bent ..

(Iemand zegt iets over de Wij in Mij)

Dus dat zijn twee sporen tegelijkertijd die wij als sterrenmens hier op de aarde ons heel erg bewust worden, er gebeuren in mijn bestaan ook wel dingen gedurende de afgelopen 49 jaar waarop ik gewoon moet zeggen: nou dit niet, kan niet, dat is niet zuiver of dat dient niet, dat is een frictie, een botsing, of wat dan ook hè, heb ik vroeger ook meegemaakt met m’n bedrijven, moet je gewoon op een gegeven moment zeggen van nee, maar het bewustzijn moet intact zijn, dus je kunt in de 3e dimensie zeggen van nee, dat is dus de uiting, dat is het niet, dat gaan we niet doen, maar je wijst dingen niet in de onderstroom, in je echte bewustzijn niet af want alles staat met elkaar in verbinding en als je dat beseft, dat hoef je dus niet intact te houden want dat is gewoon zo, als je dat beseft dan kan in de onderstroom waaruit materie dus ontstaat, kan ook die situatie uit je leven verdwijnen en dan komt er een nieuwe situatie in je leven terug die eigenlijk de oude situatie is maar helemaal opnieuw opgebouwd, die klopt bij wat je van binnen voelt en dan hoef je ook niet boos te zijn als iemand uit je leven vertrekt of wat dan ook, of als er een relatie stuk gaat of een zakelijke toestand of iets met familie, dan hoef je ook niet meer boos te zijn want dan weet je van ja die verbondenheid is en blijft, alleen driedimensionaal is dit niet idealiter vanuit hier wat de uiting zou moeten zijn en dat is ook waarom wij Godswezen zijn, wij zijn Goden en Goden betekent dat wij ook zien van: hé, dit klopt eigenlijk niet en dat kunnen we als het ware gewoon als een taartje in elkaar duwen het weer veld in en het komt op een andere manier weer terug maar als je in de materie gelinkt zit aan allerlei afhankelijkheid en hechtingen dan gaat de mind willen dat dat blijft en dan begint het grote gevecht en als je in gevecht komt dan is de verbondenheid weg, dus ik heb in mijn bestaan ook meerdere keren moeten besluiten van dit niet, dan sluit ik het af maar ik sluit het niet af met oorlog en met geweld want ik geef die persoon een dikke kus, of een situatie, toen mijn bedrijven failliet gingen, één bedrijf ging failliet en twee bedrijven bleven overeind, eentje heb ik gesloten en de andere heb ik toen verkocht, toen was het ene bedrijf dat failliet ging, dat deed hartstikke pijn want dat gaf heel veel narigheid ..(?) , curator, nou alles weg, toen moest ik dus de hele boel loslaten, alles, ik was er ook aan toe om dat te doen want dat was ook de reden eigenlijk waarom het allemaal ontstond, uiteindelijk zelf gelanceerd maar er zat ook een soort verdriet in, een rouwproces, omdat ik het heel erg naar mijn zin in die bedrijven, gewoon met mensen praten over computer, mooie computers bouwen en ook voor bedrijven dingen regelen, want de gesprekken met die mensen, aan de hand van wie die mensen zijn, bleek ook dat ze een computer bestelden, het type computer was ook een afspiegeling van wie zij waren, er waren ook mensen die waren heel diep ontwikkeld in gevoelens en die wilden me toch een partij eisen, dus niet van gedachten hè maar gevoel: de computer moet dit kunnen, moet in dat mooie kastje zitten, en ik moet een muis hebben met die kleur en die videokaart moet er in en het netsnoer moet links aan de zijkant zitten maar mijn collega’s die dus niet bezig waren met bewustzijn zeiden allemaal van: Wat een zeikklant zeg, bleh, en ik voelde de verbondenheid van ja, maar die mensen die bestellen een computer vanuit wie zij zijn en ik heb dus ook moeten beslissen om die dingen los te laten. Ik heb die dingen los moeten laten maar ik ben er nooit boos over geweest, ik heb altijd de verbondenheid gevoeld, altijd, dus rouwprocessen, loslaten, eigenlijk bestaat het niet echt, het is meer dat de mind loslaat ..

Bron: Martijn van Staveren

Bedankt voor het maken en delen van deze transcript


Stemmen

Morgen mogen wij stemmen. Het mag, het moet niet. Iemand zei wel eens tegen mij: ‘je gaat toch wel stemmen, want voor stemrecht is gevochten?’
Blijkbaar zag ik er dusdanig onbetrokken uit voor diegene dat ze invulde: ‘Jij bent er zeker zo eentje die niet stemt.’
Maar ja, je MOET dus stemmen, want dat is je RECHT. En er is voor GEVOCHTEN.
(Oooo, maar dán ga ik wel, hoor…)

Eigenlijk denk ik dat stemmen is voor mensen die nog niet hebben gekozen. Zij kunnen nog kiezen, zo las ik op de galerie van een vriendin van me (zie bovenaan en onderaan).
Ik heb al gekozen, dus ik heb geen keus meer (zou je ook kunnen zeggen). Maar ja… ik merk wel dat ik ben gaan twijfelen. Je kunt dus denken: ik stem niet, want dit systeem werkt niet en als ik stem, zeg ik ‘ja’ tegen een systeem dat niet werkt en dus werk ik eraan mee. Klinkt op zich wel logisch.

VOOR
Zelf heb ik – toen ik stemde – bijna altijd gestemd op de Partij voor de Dieren. (Het is dus ‘voor’ de dieren en niet ‘van’ de dieren. Ik kan dit maar niet onthouden, terwijl ik de boekomslagen vormgeef voor de Partij voor de Dieren. Ik denk ook altijd ‘Dieren zijn ook mensen’. En hieruit volgt: ‘Mensen zijn ook dieren’. Ik ben danig in de war, vrees ik.)
 
Ik stemde al op de Partij voor de dieren, toen dat nog gezien werd als ‘lief-naïef’, maar zo ben ik nu eenmaal. En ik kwam er ook voor uit, al wilde ik helemaal niet lief-naïef zijn.
Ik zei: ‘aan de hand van hoe men met dieren omgaat, kun je de mate van bewustzijn aflezen.’ Ik weet helemaal niet of dat waar is, maar ik dacht gewoon: als we dieren meer serieus nemen, dan heeft dat invloed op het algemene bewustzijnsniveau. Of zoiets. Dus, ja… je stemt dan niet voor het systeem, maar voor het opkrikken van het bewustzijnsniveau.

VAN (de arbeid)
Natuurlijk stemde ik vroeger – toen ik net mocht stemmen – precies hetzelfde als wat mijn ouders stemden. Dat was een vuist met een roos erin. Dat zit wel snor, dacht ik. Ik hou van kracht én van bloemen. Rood, vind ik ook een mooie kleur (al hield ik vroeger meer van blauw, dat was mijn lievelingskleur: Ikea-blauw dan hè, niet donkerblauw.) Ik geloof niet dat mijn kinderen hetzelfde gaan stemmen als ik (áls ik dus ga stemmen). Niet allemaal in ieder geval. Zij vinden stemmen wel cool, geloof ik. Dat is toch een soort bewijs dat je ertoe doet, na jaren niet serieus genomen worden.

Over dieren gesproken… het was gisteren prachtig weer (en vandaag is het takkeweer). De padden zijn gisteren meteen op pad gegaan. Best wel vroeg voor de tijd van het jaar, maar ja… zo gaat dat. Dit komt van een soort wetenschappelijk apparaat dat op de noordpool staat. (Heb ik van ‘horen zeggen’, maar ik begreep al nooit iets van dat onderdeel van aardrijkskunde, hoog drukgebied, laag drukgebied, ik ben alles meteen weer vergeten.)

Ik sprak een vrijwilliger die de padden aan het helpen oversteken was. Zij vertelde mij hoe je dat doet. Je schept met je hand (in het belang van de kikker liefst met plastic handschoentje, dat je nog over hebt van die griepepidemie) de kikker of pad op en dan breng je hem of haar naar de kant waarheen hij of zij kijkt. Daar is dan meestal een sloot of zoiets. Sommige kikkers zijn wel in de war, heb ik gezien. Die kijken in een richting waar helemaal geen water is. Ik zie dat in ieder geval niet.

Helaas kwam ik een kikker tegen die echt wel in de war moet zijn geweest. Het volgende beeld kan als schokkend worden ervaren. Ik durf het wel te plaatsen, want hier komen mensen die alles aankijken en niet huilen om een zwarte panter die nat wordt in het tropisch regenwoud.

De winkel/galerie van mijn vriendin en haar partner (die je boven dit artikel ziet), kun je alleen op zaterdag bezoeken in de binnenstad van Zutphen (en op afspraak). Door de week kun je op de website ook shoppen. Erna Kuik maakt bijzonder werk. Zelf kreeg ik van haar eens voor mijn verjaardag een beeld met een haas die geen haas was. Deze haas die geen haas is, leest een boek waarin staat dat een stoel geen stoel is. Dit werk is niet meer te koop in haar webshop (misschien omdat het te verwarrend is voor deze toch al verwarrende tijd), maar wel veel andere mooie kunst. Ik zou echt eens een kijkje nemen.


Voorbij het leven

(uit Q&A van lee)

❓VRAAG:

Wanneer ik deze specifieke belichaming, of avatar, verlaat voor een betere wereld, zullen dan mijn bioscoop, mijn zichtbare wereld, mijn kinderen, mijn huis, een leven wat ik kende met mij verdwijnen? Of blijft er toch “iets” op de Aarde?

❗️ANTWOORD van lee:

Het leven gebeurt niet op Aarde. Het leven wordt op de Aarde geprojecteerd. Weet je, net als een projector – er wordt een beeld in gevormd en vervolgens naar het scherm overgebracht. We kijken naar het scherm en er is een illusie dat er een afbeelding is. Maar dit is een projectie van een projector.

Als je het scherm verlaat, verschuift jouw aandacht naar de projector. Na de dood begrijp je dat alle gebeurtenissen zich niet op het scherm afspelen, maar in de projector zelf. En “dan” kijk je vanaf deze projector hoe jouw beeld op het scherm verdween. In dit geval is alle actie voor jou binnenin de projector verschoven. En nu realiseer je je de essentie van de processen, je realiseert je dat je familieleden op het scherm, hoewel ze je niet zien, maar in de projector dichtbij zijn.

Dit alles betekent een overgang van aandacht naar een bredere staat, naar een toestand waarin je niet meer zo geïnteresseerd bent in het kijken naar het scherm, omdat je nu al betrokken bent bij het proces dat het beeld zelf creëert, en ook het licht en zelfs het principe van het maken van verschillende filmprojecties.

❓VRAAG:

Ik hoorde een interessant idee dat we in onze realiteit onze dood niet zien, want wat er ook gebeurt, we bevinden ons altijd in de realiteit waarin we leven. Zelfs als bijvoorbeeld iedereen in het vliegtuig sterft als het neerstort, zullen we het zeker overleven. Zit hier enige waarheid in?

❗️ANTWOORD van lee:

Eigenlijk is dit de zuiverste waarheid. Per slot van rekening zijn “wij” in jouw context individuen, dat wil zeggen het ego. En het ego ziet alleen wat het in het vorige moment heeft GELOOFD. Het ego kijkt altijd achterstevoren. En zo bestaat het van moment tot moment.

Dus ofwel duikt het ego in een andere versie van het leven, of het houdt op een ego te zijn en valt buiten de kaders van het leven. En terwijl je leeft, ben je hoogstwaarschijnlijk al over een dozijn van je doden heen gesprongen in een paar dozijn levensjaren.

❓VRAAG:

Als wie zal ik mijzelf beseffen in het geval van het loslating van mijn persoonlijkheid, desincarnatie? Geest? Ziel? Afgescheiden van alle bewustzijn?

❗️ANTWOORD van lee:

Je wordt je eindelijk bewust van jezelf. De vraag die geen antwoord heeft gevonden – “wie ben ik?” wordt een evident antwoord. Als je het antwoord hebt gevonden, is er geen vraag “wie zal ik zijn na…”. Tegelijkertijd blijft de relatie tot de fysieke persoonlijkheid bestaan ​​als een herinnering aan een droom of aan een gebeurtenis van gisteren. En je zult naar het fysieke leven kijken op dezelfde manier als je nu naar je foto kijkt – je ziet jezelf alsof, maar je weet zeker dat jij degene bent die naar de foto kijkt, en niet de foto zelf.

❓VRAAG:

Hoe blijf je in Ik-ZELF en niet ga uitglijden, niet vergeten? Wat is de aard van twijfel?

❗️ANTWOORD van lee:

Technisch gezien is de basis van vergetelheid en twijfel het misbruik van een van de energiekanalen. Overheersing van Yin over Yang en vice versa.

Dit kan worden begrepen aan de hand van het voorbeeld van de spiegelanalogie. Als het egaal is, herken je jezelf in de weerspiegeling. Mocht het convex of juist concaaf gemaakt worden, verandert je gezicht in een soort monster of clown.

Vervormde energieën creëren een vervormde reflectie – en je herkent de wereld niet die je hebt gecreëerd. Dat wil zeggen, jouw eigen perceptie van jezelf verschilt van perceptie “buitenaf”, het maakt het dat je in externe bronnen gaat geloven. Hoe meer vervormingen, hoe verder je Zelf-perceptie. En op een gegeven moment begin je überhaupt te geloven dat JIJ niet bestaat – er is alleen een fysiek lichaam dat op biologische wijze gedachten creëert. Dienovereenkomstig wordt dit lichaam volledig bepaald door externe wetten.

De basis van zelfbewustzijn – DAO – is balans van Yin-Yang-energieën. De betekenis van deze energieën is een vergelijking van de reflectie en hun bron – de gereflecteerde IK BEN.

Bron: https://t.me/lee_vibrations


❓ВОПРОС:

Когда я уйду из этого конкретного воплощения в мир лучший, моё кино, мой видимый мир, мои дети, дома, некая жизнь, которую я знала, исчезнет вместе со мной? Или что-то всё же останется на земле?

❗️ОТВЕТ lee:

Жизнь не происходит на Земле. Жизнь проецируется на Землю. Знаете, как проектор – внутри него формируется картинка, а потом передаётся на экран. Мы смотрим на экран и возникает иллюзия, что там и есть картинка. Но это проекция с проектора.

Ваш уход с экрана – это сдвиг внимания внутрь проектора. После смерти вы понимаете, что все события разворачиваются не на экране, а внутри самого проектора. И «потом» вы из этого проектора наблюдаете, как на экране пропало ваше изображение. При этом всё действо для вас сместилось внутрь проектора. И теперь вы осознаёте суть процессов, вы осознаёте, что ваши родные на экране хоть вас и не видят, но внутри проектора они рядом.

Всё это означает переход внимания к более расширенному состоянию, к такому, где вам уже не так интересно смотреть на экран, ведь вы теперь уже вовлечены в тот процесс, что создаёт саму картинку, сам свет и сам принцип создания разных фильмов-проекций.

❓ВОПРОС:

Слышал интересную мысль, что в своей реальности мы не видим свою смерть, ведь что бы ни произошло, мы всегда попадаем в ту реальность, где мы живы. Например, даже если в самолёте при падении все погибнут, то мы выживем обязательно. Есть ли в этом доля правды?

❗️ОТВЕТ lee:

Собственно, это чистейшая правда. Ведь «мы» в вашем контексте – это личности, то есть эго. А эго видит только то, где оно ПРОЖИЛО предыдущий момент. Эго всегда смотрит себе в зад. Так оно существует от момента к моменту.

Таким образом, или эго ныряет в другой вариант жизни, или перестаёт быть эгом, попадая за пределы жизни. И пока вы живы, вы, скорее всего, уже перепрыгнули дюжину своих смертей за пару дюжин лет жизни.

❓ВОПРОС:

При развоплощении кем я буду себя осознавать? Дух? Душа? Отдельное от всех сознание?

❗️ОТВЕТ lee:

Вы будете себя осознавать наконец-то Собой. Тот вопрос, что не находил ответа –  «кто я?», станет самоочевидным ответом. Если ответ вы нашли, тогда не остаётся вопроса «кем я буду после». При этом отношение к физической личности остаётся как память о сне или о вчерашнем событии. И вы будете смотреть на физическую жизнь так же, как сейчас смотрите на свою фотографию – вы видите как бы себя, но знаете точно, что вы – это тот, кто смотрит на фото, а не само фото.

❓ВОПРОС:

Как оставаться в СЕБЕ, в Я, и не скатываться, не забываться? Какова природа сомнения?

❗️ОТВЕТ lee:

Технически основа забвения и сомнения в злоупотреблении одним из каналом энергии. Перевес Инь над Ян и наоборот.

Понять это можно на примере аналогии с зеркалом. Когда оно ровное, вы себя узнаёте  в отражении. Стоит его сделать выпуклым или наоборот вогнутым внутрь, как ваше лицо превращается в какого-то монстра или клоуна.

Искажённые энергии создают искажённое отражение – и вы не узнаёте мир, который вы создали. То есть ваше восприятие себя отличается от внешнего восприятия, что заставляет верить во внешние источники. Больше искажений – дальше ваше Я-восприятие. И в какой-то момент вы вообще начинаете верить в то, что Вас нет – есть просто физическое тело, которое биологически создаёт мысли. Соответственно, это тело полностью определено внешними законами.

Итак, основа самосознания – ДАО – баланс энергий Инь-Ян. Смысл этих энергий – сопоставление отражения и их источника – отражаемого Я ЕСТЬ.

Источник: https://t.me/lee_vibrations

Het kanaal van de auteur lee over de creatieve schepping van eigen realiteit – geen mystiek, alleen de rol van bewustzijn in hoe gebeurtenissen in het persoonlijke leven worden gecreëerd. Puur praktijk. Duidelijk en eenvoudig over de materialisatie van gedachten.

Авторский канал lee о креативном творении собственной реальности – никакой мистики, только роль Сознания в том, как создаются события в личной жизни. Чистая практика. Ясно и просто о материализации мыслей.  


Eruit gestuurd en de slappe-lach-wezens

Mijn jongste zoon is gisteren de klas uit gestuurd. Ik vond dit een raar verhaal. Hij vroeg of hij naar de wc mocht en dat mocht niet. Maar hij moest zo nodig dat hij het bijna in de klas had gedaan, dus hij is toch naar de wc gegaan. En toen is hij er uitgestuurd.
Er klopt iets niet aan dit verhaal. Hij ging toch al?

Mijn zoon is een beetje op zo’n leeftijd waarop hij in enen heel recalcitrant is en de hele tijd van die bijdehante dingen zegt. En hij was al nooit zo heel erg niet bij de hand, maar wel altijd in het redelijke. Op school leren ze je dat soort dingen wel af.
Ik heb mijn zoon als vierjarige slimme, open en vrije jongen zien veranderen in een timide, angstige, onzekere teruggetrokken jongen.
Dat is allemaal weer goed gekomen, maar ik bracht hem op een gegeven moment met opgetrokken schouders naar school. Ik liet hem achter met opgetrokken schouders. Een betere oplossing kon ik niet voor hem vinden en ik had wel heel veel vertrouwen in hem (hij is een leeuw). Ik heb alleen maar gevochten voor hem met al die systemen, zoals ik dat vroeger zelf ook deed voor mezelf. Nog meer zelfs.

Ik ben dus geen ‘tijgermoeder’, maar een leeuwenmoeder.
 
Ik kreeg een acute depressie toen ik met hem naar al die open dagen van de middelbare school moest. Allemaal van die troosteloze gebouwen opgetrokken uit celbetonblokken.
Ik moest huilen toen ze mij lieten zien dat hij écht dom was, omdat hij een opdracht waaruit moest blijken welk niveau hij had, helemaal goed had begrepen, maar niet op de manier zoals ze dat hier van je vragen.
Dit is precies de reden waarom ik me jarenlang de ene burn out na de andere in werkte als content manager van lesmateriaal voor het onderwijs. Ik bedoel dus: er valt hier niets te redden. Je moet alleen jezelf herwinnen.

Ik ben zelf wel eens de klas uit gestuurd omdat ik de slappe lach had met mijn beste vriendin. (Zij schrijft trouwens interessante blogs.) Het was tijdens Duits. Wij werden ongelooflijk melig van het feit dat we de indruk kregen dat alle jongens in Duitsland ‘Dieter’ heten. Dieter deed dit en Dieter deed dat. Ons leek het grappig en ingewikkeld als alle Duitse jongens hetzelfde heten. Dat alle Duitse jongens dan opkijken als je ‘Dieter’ roept.
Ik wilde echt wel een beetje stoppen met lachen, maar dat ging gewoon niet. En mijn vriendin kon ook niet stoppen en als het mij net gelukt was, begon zij weer en zo ging dat om en om maar door.
De lerares kon het niet begrijpen en al helemaal niet waarderen. We moesten weg. En dat wilden we eigenlijk ook. We wilden niks te maken hebben met een wereld waarin een land is waar alle jongens Dieter heten (en er zeker ook allemaal precies hetzelfde uitzien).

De slappe lach hebben, is zo lekker. Als volwassen mens heb je dat niet meer zo vaak.

We hebben ons niet gemeld bij de conrector. We deden net of we die regel niet hadden begrepen of niet wisten waar zijn kantoortje was. Of allebei niet. En strikt genomen was er alleen maar gezegd: ‘ga er maar uit.’ En niet: ‘en meldt je bij die-en-die.’
Dat is precies ‘het probleem’ met pubers, zij nemen alles heel strikt en letterlijk, want ze onderzoeken alles en laten de onzin in deze wereld zien.

Ik heb gisteren een heel leuk filmpje toegestuurd gekregen waarin iemand vertelde over wezens die hij zag toen hij een ‘bijna-dood-ervaring’ had. En daar werd ik toch zo blij van. Het waren de slappe-lach-wezens die hij ontmoet had en nog een ander wezen. Ik wil ze ook heel heel héél graag ontmoeten want ik weet zeker dat wij het heel goed met elkaar zullen kunnen vinden. Ik heb zo’n zin om eruit gestuurd te worden. Zo heel veel zin.

De tekening hierboven is van mijn zoon. Hij kan heel goed tekenen. Al van jongs af aan. Hij liep elke dag óf in een piratenpak óf in een leeuwenpak en soms heel lang met een sinterklaasmijter op zijn hoofd (ook in de zomer). Hij had de ‘vreemde’ gewoonte om als hij een vierkant betonblok zag daarop te klimmen en daar dan op te gaan zitten op handen en knieën en dat met zijn mond open. En dan wilde hij zo gefotografeerd worden. Ik heb hier heel veel foto’s van, maar voorzichtigheid gebied mij niet zomaar foto’s van iemand te plaatsen die daar mogelijk niet mee akkoord is. Hij bedoelde er dit mee.


Aethians – Hack of the matrix – Durf te Leven

2023-16-02-Aethians – Hack of the matrix – Durf te Leven

Een gesprek waar men ingaat op hoe de hack in de matrix in hun leven werkte.

Hoe alle seinen op rood gaan om je ergens bij weg te houden en je daar dan niet in meegaat.

Juist daar naar toe bewegen waar je van weggehouden wordt.

Hoe een eerste ontmoeting heel anders kan worden omdat doorzien wordt dat de Aethians een hack hierin gezet hadden.

Een helder en openhartig gesprek over het zien en doorzien en het ware pad gaan lopen……


Over planetair bewustzijn – aarde – kristallijnen en telepathie

Over planetair bewustzijn – aarde – kristallijnen en telepathie

[uit ‘n lezing van Martijn van Staveren]

Er zijn natuurlijk enorm hoeveelheden wapensystemen die op de mensheid bestookt worden maar het gaat uiteindelijk allemaal over planetair bewustzijn en het achterhouden van informatie!

De atmosferische lagen waar ik het over heb in deze lezing:

Er is een schil rondom de aarde die 1,2 miljoen km rondom de aarde loopt. Die is gigantische groot!

Dát is het planetair bewustzijn dat door het hele universum heen loopt maar op 1,2 miljoen km rond de aarde is dit het sterkst omdat het gekoppeld zit aan het fysiek bewustzijn van de Aarde.

Dat veld op de aarde, die kent ook nog aanvliegroutes in de geometrie,

Dat zijn poorten waar doorheen gereisd wordt, zowel door mensen van deze planeet maar ook door andere niet aardse mensen,

Die schil bestaat uit triljarden lagen, maar de lagen die wij nog kunnen zien – 5-dimensionaal – deze zijn nog operationeel en 2 daarvan zijn uitgeschakeld,

Dus er blijven er 3 over en dan noemen wij dit de 3e dimensie,

We zitten met ons detectiesysteem in ons waarnemingsvermogen afgestemd op 3 realiteitslagen/ 3 velden, en deze kunnen we zien – die andere 2 lagen zijn uitgeschakeld voor ons! Maaaar ze zijn er wel!!

En in die 2 lagen daar zitten die wezens als het ware in een héél veilige zone!

In die zone zitten kristallijne frequenties – het zijn héél kleine kristalletjes – en met deze frequenties van deze héél kleine kristalletjes zorgen zij ervoor dat wij niet meer kunnen zien dat ze er zijn.

Simpeler gezegd:

Water! Dé kracht van het leven! De waterkristallen – dus wat we heel de tijd inademen, we ademen er doorheen, maar ook ín, want overal zit water in waterkristallen en watermoleculen.

Die waterkristallen zijn de informatiedrager van alles wat in het universum is en in het deel waar wij leven.

Die informatie ademen we in – ons lichaam bestaat uit informatie – dat betekent dat als je op je voet gaat staan dat dit in het planetaire bewustzijn bekend is, vooral bij personen die goed ‘ingelinkt’ zijn zou kunnen voelen dat die voet pijn doet omdat dat stukje informatie – die kristal met zijn informatie doorgestuurd wordt door het hele planetaire bewustzijn.

Wat er eigenlijk gebeurt is dit: ons lichaam reageert met zijn kristalbewustzijn op het planetaire bewustzijn.

Kijk naar een afbeelding van de hersenen en de neocortex,

Boven de neocortex zitten allemaal laagjes van weefsel en in dat laagje dat net onder het hersenvlies zit, (dat is gewoon wetenschap!) zitten er ook allemaal hersencelletjes en per gram hersencel zitten er 1,2 miljoen kristallen!

Dat is gigantisch!

Stel je eens voor hoeveel gram hersencelletjes daar zitten en die kristallen van origine (in onze hersenen in dat voorgenoemd laagje) communiceren met de kristallen van het planetair bewustzijn!

Dus als je het hebt over telepathie dan is dat niet zo rechtstreeks.

Telepathie werkt altijd met uitzenden via het planetair bewustzijn en alle mensen op de wereld ontvangen datzelfde beeld – het gevoel althans!

Maar doordat die technologie verstoord is omdat er in de lucht gesprayd wordt, in ons voedsel en medicijnen “iets” wordt gedaan waardoor de kristalgeometrie van water beschadigd is geraakt en daardoor dragen wij geen informatie meer aan mekaar over – en de informatie die we aan mekaar kúnnen overdragen doen we eigenlijk door die kristallen en die staan in verbinding met het planetair bewustzijn.

En wat we te doen hebben is veel reinigen (zie folder sundancer) waarin het ook over het water gaat = van essentieel belang!

Martijn geeft ‘n voorbeeld:

Hij gaf sterk energetisch opgeladen water werd aan een persoon met MSA-verstoring = multiple systeem atrofie van de hersencellen,

(Martijn gebruikt niet de term ziekte maar verstoring van de gezondheid) en die man heeft het gedurende 3 weken gedronken en die verstoring stabiliseerde doordat de waterkristallen het cel-DNA wordt gerepareerd en de “ziekte” zoals we dit noemen zich stabiliseert en de persoon beter wordt, terwijl de wetenschap beweerde dat hij na ‘n paar weken zou sterven.

Dus, dit neurologisch circuit (onze hersenen) reageert op het planetair bewustzijn!

Het is belangrijk te beseffen dat alles wat wij denken ‘n invloed heeft op het bewustzijn. Dus hoe meer wij positief gaan denken en andere beelden gaan neerzetten, hoe meer wij gaan beseffen dat er ’n controle laag is, hoe sneller deze open zal gaan en zichtbaar worden.

Dus hoe méér we aandacht geven aan – zoals veel mensen zeggen – aan ‘angst en negativiteit’ – maar hoe meer we dit doen vanuit respect en waarachtigheid, nl. dat het er gewoon mag zijn, hoe meer die gevoelens in onszelf worden gelinkt naar het planetair bewustzijn en hoe méér dit in het planetair bewustzijn wordt gelinkt, hoe sneller die wezens zichtbaar worden en dat ze ook gewoon niet meer geheim kunnen houden en dat is wat er ons te doen staat!

Bron:  Mireille heeft een deel van een lezing van Martijn uitgewerkt –


Kosmische Samenwerking vanuit The Force of Life

(door Asma) In de afgelopen 8 jaar ben ik intensief en op diverse wijzen werkzaam geweest met en in groepen in thema’s als menselijk bewustzijn, autonome kracht, kosmische communicaties en samenwerkingen, trilling & frequentie en de vormgeving van werkelijkheid. Ik heb hierbij zowel in de ‘rol van organisator/sessiebegeleider’ als in de ‘rol van deelnemer’ verschillende mechanismen waar kunnen nemen die o.a. verstoring, versplintering, verschuiving en verwarring in een groep/samenwerking kunnen brengen.

In lijn van de thema’s waar we over spreken, is het goed en ook essentieel om te beseffen dat andere intelligenties er baat bij hebben wanneer wij niet op een krachtige wijze tot elkaar kunnen komen en samen kunnen werken. Het is nodig om te beseffen dat enkel gelijkgestemdheid, brongenotenschap en andere gedachtevormen waarbij de samenwerking gebaseerd is op “alle neuzen staan dezelfde kant op”, niet voldoende is om met elkaar een stabiele basis te vormen waar Kosmisch Bewustzijn in kan landen en volledig operationeel in kan zijn. Het vraagt o.a. aandacht, inzicht in verschillende lagen en mechanismen én een eerlijke blik naar binnen toe om dit verder te openen en hier met elkaar kracht en stabiliteit in aan te brengen.

Misschien kunnen we wel vaststellen dat we ons, voor ons brein en onze huidige ervaring in werkelijkheid, nog op redelijk onbekend terrein bevinden als het om kosmische samenwerking gaat. Dat we momenteel nog niet alles weten over hoe we in deze werkelijkheid samen kunnen werken, mede omdat er andere intelligenties door ons heen vibreren die deze informatie buiten beeld houden. Dat er daarom meer informaties in ons zichtbaar mogen worden over hoe dit functioneert, hoe we hiermee om kunnen gaan in onszelf en samen met elkaar, zodat er daadwerkelijk op krachtige wijze samengewerkt kan worden en verstoringen middels ons eigen vermogen, in het moment dat het plaats vindt, ontstoord kunnen worden.

En laat dit vaststellen dan ook gelijk de opening zijn.
Een signaal in het veld dat we een stap naar voren zetten in onszelf, in erkenning van wie we zijn en in erkenning van de werkelijkheid waar we ons momenteel in bevinden. Dat we zowel ons eigen intelligentieveld als het veld van andere intelligenties serieus nemen, waardoor er ook quantuminformaties hierover in ons bewustzijn naar voren kunnen komen en zich kunnen ontvouwen.

Bron: https://www.codesvancreatie.nl/


Themadag: Kosmische Samenwerking vanuit The Force of Life

https://www.codesvancreatie.nl/samenwerking1903/


Transparantie

Ik ben zaterdag getrouwd. Ik kende hem al meer dan 25 jaar. Wij zijn al meer dan 20 jaar ‘partners’. Ergens is dat heel praktisch geregistreerd (daar zijn geen foto’s van), maar nu zijn we dus getrouwd. Ik wil hier graag transparant over zijn.

Het is nergens gemeentelijk geregistreerd en er kwam geen ambtenaar van de burgerlijke stand aan te pas. Het was alleen dat de fotograaf die er alleen voor mij kwam, plotseling trouwfoto’s begon te maken. Ik vind: als je trouwfoto’s hebt, dan ben je getrouwd. Een beter bewijs bestaat er niet.

Jij, ja jij!

Hoe leuk is het om te bedenken dat iedereen voor die heugelijke dag was uitgenodigd en iedereen er ook was? Dus dat jij, ja jij, hierboven ook aanwezig was. Dat het voor niemand volgeboekt was en dat niemand iets hoefde te betalen en dat ‘jezelf meenemen’ ‘cadeautje genoeg’ was. Dat iedereen mocht komen zoals hij of zij was (in mijn eigen spijkerbroek zit een scheur, maar dat zie je bijna niet). En dat ik een bosje bloemen (faya lobi’s, dit betekent vlammende liefde) de lucht in heb gegooid en dat jij, ja jij, dat hebt gevangen. Ik kom ook op jouw/jullie trouwdag!

ANWB-Inca-stel

Wij zijn een ANWB-Inca-stel, want we dragen allebei een poncho. Dit is gekomen omdat toen iedereen het vanwege de hoge gasprijzen maar de hele tijd over ‘isoleren’ had, ik een poncho heb gekocht. Een van mijn zoons had er al eens een cadeau gekregen van een andere zoon. Toen ik die een keer omdeed, merkte ik hoe aangenaam warm dat is.

‘Meteen óók’

Als ik iets doe, wil mijn partner dat heel vaak ‘meteen óók’. Dan vindt hij dat blijkbaar een heel goed idee. Ik vind dat leuk. Als een van mijn zoons iets doet, wil ik dat – op mijn beurt – weer graag ook ‘meteen óók’. En ook doe ik vaak dingen die mijn partner voor zichzelf bedacht (behalve motorrijden, want dat is heel gevaarlijk).
Zo doen wij elkaar de hele tijd na. Dat is dus helemaal niet erg, want dan was het een goed idee.

Opvallend is dat veel mensen tegen mijn partner zeggen dat hij een mooie poncho aan heeft en er goed uitziet. Zelfs ‘vreemde’ mensen zeggen dat. En tegen mij zeggen ze dat ik er ‘heel apart’ uitzie of dat ze ‘thuis ook een poncho hebben’. Zo ‘apart’ ben ik dus helemaal niet!
Heel vaak is dat zo(!), dat mensen mijn partner heel leuk en lief vinden en mij niet (zo). Maar niet altijd, hoor. Sommige mensen vinden ons allebei lief en leuk. De fotograaf vond dat, en ook vond ze dat wij elkaar heel erg ‘heel’ maken.

Fotografen hebben hier verstand van (en ik kan dat weten)

Iemand die eens zei dat hij uit de toekomst kwam, heeft wel eens tegen mijn partner gezegd dat mijn partner ‘heel lief is en dat daar niks tussen zit’. Als ik deze persoon in het verleden nog eens tegenkom, zal ik hem eens zeggen wat daartussen zit. IK zit daartussen! Soms dan. En dat is maar goed ook. En niet niks, maar alles.
Er mag wel eens wat meer waardering voor de liefheid van vrouwen komen, vind ik. Mannen zijn lief, maar vrouwen zijn dat ook, hoor! Als mannen nou eindelijk eens zouden willen begrijpen dat ze ‘hun best’ juist helemaal niet hoeven te doen (laat staan ‘alles’) om liefde van vrouwen te krijgen (en dat ze het eigenlijk al hebben), dan zijn we in Nangiala en daarna in Nangilima! Daar willen we zijn.

Zie je hoe erg ik ertussen zit?

Mensen geloven ook niks als ze het niet eerst met hun eigen ogen gezien hebben.

Vasthouden en loslaten (de romantische aanleiding)

De kwaliteit van mijn partner is ‘vasthouden’ en eigenlijk ook ‘loslaten’ (naast heel mooie muziek maken en nog meer). Gelukje voor mij want ik had trauma op ‘niet worden vastgehouden’ en ik ben heel veel weggeduwd en weggestuurd in deze wereld. De hele tijd hoorde ik maar: ‘Nee, jij niet!’ (Komt dat je bekend voor? Namasté sister, namasté brother!)

Ik heb eerst op vier verschillende scholen gezeten (ik was te dom en niet lief genoeg) en pas op de vijfde school kwam ik mijn partner tegen. Hij vroeg niet of ik met hem wilde trouwen, maar zei dat ik de moeder van onze kinderen was. Volgens mij komt hij dus óók uit de toekomst.
Vasthouden doet hij bij heel veel mensen. Ik noem dat niet ‘vreemd’ (gaan) want mensen kunnen daar soms weer van gaan voelen en warm worden.

Vasthouden is makkelijk en loslaten mwoah… eigenlijk ook wel. Ik kan het al bijna helemaal. Nee wacht… ik kan dat!

Mannen en vrouwen (mensen dus) maken elkaar heel. Je hoeft er niet voor te trouwen en je mag ook trouwen met een andere man of vrouw (ongeacht wat je zelf denkt te zijn, bedoel ik). Ik weet dat soort dingen, want ik ben zelf fotograaf (en filmmaker). Ik kan dingen laten zien die niemand (eerst) gelooft. En als je dat niet van mij wil aannemen, maar wel van ‘mannen uit de toekomst’: dit heeft een man uit de toekomst zelf tegen mij gezegd!

Ik sta open voor ontvangst

Mijn welgestelde buurmannen hebben geen poncho gekocht, zij stoppen hun geld liever in spouwmuur- en vloerisolatie, zonnepanelen, AA+++ driebubbelglas en ze laten hun gas-cv vervangen. Zij weten namelijk zeker dat ‘wij van het gas af gaan’. Ze vertellen mij vol trots dat hun zonnepanelen méér opleveren dan ze zelf gebruiken en dat er een probleem is met het terug leveren aan de energiemaatschappij.
‘Ik sta open voor ontvangst’, heb ik besloten de volgende keer te zeggen. Die volgende keer gaat niet komen, want binnenkort is iedereen wel uitgeprietpraat. Dus ik zeg het nu even.
Mijn buurmannen vinden mij als ‘lief-naïef buurvrouwtje met haar hondje’ best wel leuk. (Mijn kwaliteit is ‘lief-naïeve dingen zeggen’ en ik zal altijd zo blijven.)

Ik denk dat onze buren het wel een beetje raar vinden dat wij er zo bij lopen. En een beetje slecht voor het welgestelde imago van onze buurt, ook. Ik zal je zeggen: de beste manier om het warm te houden in huis en daarbuiten, is om zelf warm te blijven. Een poncho helpt daar heel goed bij. Alleen als je wilt koken (op gas), kun je hem beter even uitdoen. (Mijn buurmannen luisteren hier nu nog niet naar, maar ze horen het best.)

Dankjulliewel, voor de aanwezigheid op onze bruiloft!

Ik heb een tijdje geleden een lied herschreven omdat ik van Henny een keer een mailtje kreeg van dat lied en dat kwam toen zo diep bij mij binnen, dat ik aan de slag moest gaan. Mijn speciale dank gaat vandaag naar Henny (die hier ook wel eens artikelen plaatst). En voor de rest wil ik jullie heel erg bedanken voor de aanwezigheid op onze bruiloft, ook namens mijn partner.

Als dank, zingen wij nog een keer ons gezamenlijke lied.