Wij gaan het doen?

6 reacties

Al een aantal jaar kom ik regelmatig bij bijeenkomsten van Martijn, houd ik me met zijn zeer diepgaande informatie bezig en wissel ik daarover uit met mensen die hetzelfde doen.
Toch zie ik steeds meer een beweging ontstaan waarbij ik voel dat het daar NIET over gaat, waardoor ik me steeds meer terugtrek uit de zogenaamde brongenoten-groepjes.

Wat ik al een tijdje zie en nu wat duidelijker kan verwoorden is dat men denkt dat het selecte groepje rondom Martijn denkt dat zij het gaan doen, het openen van de wereld en het eerste echte contact leggen. 
En dat wordt ook vaak gezegd: “Wij gaan het doen”
Maar dat is het niet. Het is de gehele wereldwijde mensheid die dat gaat doen. Het is niet aan het selecte groepje rondom Martijn. Dat zou wat zijn zeg. Dat ene kleine groepje in NL wat de hele wereld gaat veranderen en het enige groepje wat contact legt…

Door te zeggen: ‘Wij gaan het doen’ ontstaat er exclusiviteit. “Wij zijn tenslotte de uitverkorenen”, dat is wat er doorheen klinkt.
En ja, we weten allemaal: Hoogmoed komt voor de val…

Martijn en zijn missie is niet de enige in deze werkelijkheid. Dat heeft hij zelfs ook verteld als je goed luistert naar wat hij zegt.
Zijn missie is ook niet voor het selecte groepje dat al zijn bijeenkomsten afloopt, het is een wereldwijde missie van/voor/door de gehele mensheid.

Ook de focus op de buitenaardsen is naar mijn idee ietwat uit zijn verband getrokken. Althans het heeft een vorm aangenomen waar het in ieder geval voor mij niet over gaat.
Dé hoofdzaak is namelijk waarachtige autonomiteit, en die – bijna dwangmatige – behoefte om dat contact te willen is alles behalve autonoom.

Ook is er nog steeds afhankelijkheid van Martijn en het copieren van wat hij zegt. Dat copieren zie ik o.a. terug in woorden die gebruikt worden.
Hij gebruikte laatst het woordt ‘brieving’ en wat zie ik plots daarna? Een bijeenkomst met in de titel het woord ‘brieving’. 
Ook hoorde ik in de groepjes steevast opmerkingen wat klinklare copieen zijn van Martijn. Sorry, maar daar zakt mijn broek toch wel vanaf…
Of de uitlating ‘Ik ben hier’… Het is een hype geworden om dat te roepen. 
Het ‘Martijn zegt’ komt ook te pas en te onpas voorbij. Ja, Martijn verteld veel en zeer diepgaand en ik vind het prachtig en kan heel veel met zijn informatie, maar ik moet het toepassen in mijn eigen leven op mijn EIGEN AUTONOME en AUTHENTIEKE manier. En dat is niet de manier van Martijn, dat is MIJN manier.

Stel nou dat Martijn wegvalt. Er komt een aanval, zoals hij al velen heeft gehad, maar deze overleeft zijn lichaam niet. Dan zul je het toch echt helemaal zelf moeten doen. 

Ook dat koortsachtig aflopen van al zijn bijeenkomsten, keer op keer, zegt niets over autonomiteit. Het duidt juist op afhankelijkheid.
Al die mensen die al 100x zijn geweest en gefrustreerd zijn als de kaartjes zijn uitverkocht en obsessief op zoek gaan naar een kaartje in de kaartjesgroep… Why? Is jouw bewustzijn werkelijk afhankelijk van een bijeenkomst meer of minder bij Martijn?

En dan hebben we nog de speciale dagen die georganiseerd worden voor ‘alleen krachtdragers’. Bestaat alleen dit selecte groepje uit krachtdragers? Is mijn buurman die zich hier niet mee bezighoudt geen krachtdrager?
Het spijt me maar dit is voor mij een voorbeeld van volledig de plank misslaan. 

Heb ik dit ook gedaan? 
Ja, ik heb dit ook gedaan. En in de tijden dat ik dat deed zag ik ook de uitwassen van gedragingen die niets te maken hebben met het koninklijke waar Martijn op doelt, maar ik kon de vinger er nog niet opleggen.
En nu ben ik op een punt dat ik het heel helder zie, nog helderder dan voorheen, en neem ik er afstand van.
Houdt dat in dat ik niet meer naar bijeenkomsten van Martijn ga? Nee, maar ik hoef niet meer al zijn bijeenkomsten af te lopen en ik raak niet gefrustreerd als het is uitverkocht of als ik niet kan.
Houdt dat in dat ik geen contact meer wil met mensen die met dezelfde informatie bezig zijn? Nee, maar ik kies mijn contacten wel heel zorgvuldig en vooral los, zonder groepsvorming. 

Ik voel dat er nog veel meer uit moet want het zit al een tijdje te broeden en te knetteren in mij, maar ik kan de juiste woorden momenteel niet vinden. Dus wellicht komt er een vervolg op dit schrrijven. 


6 gedachtes over “Wij gaan het doen?”

  1. Jortus

    Ik ben helemaal voor duidelijkheid en zeggen waar het op staat en ik heb ook genoeg gezien en ik kan ook fors uit de hoek komen. Je onderstaande tekst (reactie) verduidelijkt en trekt de sfeer en stijl van hoe je het brengt wat rechter. Maar de manier waarop vind ik dan persoonlijk niet zo handig, en ik meen dat die manier er ook voor kan zorgen dat mensen door de sfeer waarin de boodschap verpakt is minder goed kijken naar de inhoud en hun eigen gedrag.
    Maar ja, een zuiverend rotsblok zal ik waarderen als geen ander.
    Ik denk dat ik ook nog wel eens als een mega waterkolk door de ruimte ga stormen, al zingend, lachend en brullend!

  2. Jortus

    Ik begrijp dat je tegen dingen aan loopt en ik weet dat anderen dat ook doen.
    Dit is wat ik voel, beleef en begrijp:
    Behalve het inspireren van mensen om in hun autonome authenthieke kracht te komen, is het om mensen bij elkaar te krijgen (die dus in hun eigen kracht (komen te) staan) om, met een zo groot mogelijke groep, contact te maken met mensen, mens-achtigen en wie weet (later) andere soorten, van andere werelden. Om mede hierdoor een permanente verandering teweeg te brengen in de frequenties op Aarde. Ik ga er van uit dat er meer mensen zijn geboren hier die hebben afgesproken aan deze speciefieke missie deel te nemen. En ik ga er vanuit dat iedereen weet dat er over de hele Aarde mensen in hun eigen kracht komen, zijn en hier hard aan werken dit overeind te houden. En dat er allerlei groepen ontstaan en zijn en dat er velen voornamelijk individueel gaan bijdragen.
    Voor mij persoonlijk betekend ‘Wij gaan het doen’ niet dat anderen groepen het niet gaan doen of dat ‘wij’ uitverkorenen zijn en de eerste zullen zijn die contact leggen.
    Vanwege mijn eigen inzichten en ondanks dat ik het mij niet kan herinneren voel ik sterk dat ik mij wil inzetten voor deze manier om de transitie mede mogelijk te maken, of anders gezegd: deze missie.
    Zou het zo kunnen zijn dat de mensen die groepjes vormen, veel naar lezingen (kunnen) gaan en samen ook willen bewegen/verdiepen in bewustzijn dit doen omdat ze voelen dat dat is wat ze hier komen doen, of willen doen? En ook misschien om te oefenen in samenwerken, ontdekken hoe in een groep het bewustzijn en de tegenkracht zich gedraagt? Om een vorm van stabiliteit te ontdekken/creëren die nodig is om contact te maken?

    Ook ik heb gezien, bij mijzelf en anderen, dat de autonomie en goed kijken of je wel bij een lezing of twee daagse moet zijn niet altijd aanwezig was of is. Dat is een learning curve. Althans, ik hoop dat mensen zich daar bewust van zijn.
    En ik heb mij wel eens buitengesloten gevoeld als ik naar groepjes keek of daar over hoorde. Maar gelukkig was ik altijd met mijzelf en is er altijd genoeg te doen of te laten en loop ik mijn eigen pad.
    Dus misschien komen mensen voor de inspiratie en bekrachtiging van zichzelf. En is dat genoeg. Dat is al heel wat. En zonder dat gebeurd er ook verder niets.
    En er zijn mensen die deze missie voelen/weten/denken te voelen/denken te weten.
    Alles is goed, niets moet of is minder gewenst of belangrijk.

    Martijn’s missie is voor de gehele mensheid. Ook ik doe het niet voor minder. Dat betekend niet dat hij hier waar hij woont en leeft niet samen met een groep mensen contact zou willen leggen.
    En wie dat ook voelt die beweegt daar in mee, zo weinig of zoveel als hij/zij wil of kan.
    En wie dat niet voelt…ergert zich aan wie dat wel voelt?

    Als je je ergert, dan is dat iets in jou, zoals je wel weet. Mijn wenkbrouwen gaan ook wel eens omhoog. De bijeenkomst die was georganiseerd en waar het woord brieving werd gebruikt was overigens heel terecht, het was een verslag van een excursie.

    Ik ga niet op alles in, je bent je shit aan het spuien, wat goed is voor jou. En voor sommige anderen die gedrag vertonen waar bij stil gestaan mag worden. En voor die mensen die ook last hebben van het een en ander.

    Ik voel en zie geen intentie bij jou om beter te kunnen bewegen met elkaar. Laat je gewoon inspireren en als het om je eigen autonomiteit gaat (wat inderdaad het belangrijkste is, de eerste vereiste) richt je dan daar op en steek je energie niet in iets waar je verder geen behoefte voelt of intenties hebt om in te bewegen.

    Het is een kunst om met een groep van autonome wezen die hier leven samen bij te dragen aan de realisatie van een Vrije Aarde en andere werelden. Dat wordt al miljoenen jaren getracht. Iedereen die oren heeft en een stromend authentiek hart weet dat er geen plaats is voor exclusiviteit. Laten we elkaar inspireren en elkaar aanspreken op elkaars gedrag als het voelt dat dat niet kloppend is. Maar laten we elkaar heel laten en laten we beseffen dat er geen tijd en plaats is elkaar te ondermijnen. Alle kracht is nodig.

    Jort

    • Kim Verhoef

      Jort, wat ik heb geschreven is een constatering en geen oordeel, shit spuien of mensen ondermijnen. Als dat zo ervaren wordt is dat jammer. Dingen moeten gezegd kunnen worden en ja, wellicht stap ik op tenen.
      Mijn mond houden over wat ik zie en voel zou zelfcensuur zijn.

      Ook ik voel al mijn hele leven, net als jij, iets en dat wat Martijn verwoordt resoneert diep en kan ik mij volledig bij aansluiten. Toch zie ik bewegingen in de groepen om hem heen die naar mijn idee niet helemaal kloppend zijn. En daarin ben ik niet de enige. Nu is dat laatste eigenlijk niet zo relevant want het gaat om wat ik voel en zie. Niet om wat anderen voelen, denken etc.

      Natuurlijk is het prima als mensen in groepjes verdieping zoeken, dat heb ik ook gedaan. Echter zijn er daarin ook vele bewegingen die naar mijn idee niet zuiver zijn. Niet erg, want dat is nou eenmaal de aard van deze realiteit. We zijn wired (kan even niet het juiste Nederlandse woord daarvoor vinden) met een technologie die roet in het eten gooit en dus zorgt voor onzuivere zaken die zich vooral openbaren in groepjes. Dit gebeurd geheel onbewust en ik neem het ook niemand kwalijk op wezenlijk niveau. Maar het gebeurd wel en dat mag, moet zelfs, benoemd worden, juist om het open te gooien. En ja, de persoonlijkheid heeft daar vaak moeite mee.

      Ik ben iemand die bij tijd en wijlen de knuppel in het hoenderhok moet gooien. Zie het als een rotsblok en de golven zijn de uitwerking ervan.
      Lange tijd heb ik mijn mond te vaak gehouden want ik was bang dat dat archontisch zou zijn. Eigenlijk een mindfuck met zelfcensuur als gevolg en onderdrukking van kracht.
      Dat het er niet altijd even zacht en vriendelijk uit komt en daardoor mensen voor het hoofd stoot, neem ik voor lief.
      Zoals je weet zijn we helemaal geen lieverdjes en watjes. Niet dat dat dan een goedkeuring is om maar in het rond te trappen, zeker niet.
      Wij zijn als de natuur. En die kan aardig ruchtsichloos zijn. Die houdt geen rekening met de faint hearted. Die gaat zijn weg en is bij tijd en wijlen destructief. Destructief voor datgene wat dient te verdwijnen.

      Dat Martijn een missie heeft en dat wil doen met mensen is prachtig, maar het moeten wel autonome mensen zijn die niet in de volgstand staan en vooral zichzelf inbrengen. Martijn heeft niets aan mensen die een copie zijn van hem.
      Ik ben zeker deel van die missie, maar daarvoor hoef ik niet in groepjes samen te komen als ik daar de behoefte niet voor voel. Ik bewandel mijn eigen pad en ben er op het moment wanneer dat nodig is. Dat is voor mij samenwerking.

  3. Jortus

    Zoals ik al schreef is het helemaal goed dat je je uit en bepaalde aspecten benoemt. Ik doe dat ook, als ik mensen zie en spreek, 1op 1, maar ik doe het ook in een zaal met mensen, en in tekst kan dat ook ja. Ik doe het vanuit mijn verbondenheid met wat ik voel waarom we samen komen. En volgens mij kan je prima iets benoemen als je diep voelt dat je dat moet en dat het een bijdrage levert aan de verdieping, helderheid van deze samenkomsten/lezingen/missie.
    Wat je hebt gevoeld, gezien en ook bij anderen hebt gehoord heeft afstand gecreërd en nu is er dan het moment dat je dit allemaal wat helderder ziet en het uit. Je noemt wat punten waar ik wel op in kan gaan en misschien later ook wel op in wil gaan. Voor nu wil ik zeggen: ik hoop dat jij je eigen tekst ook ziet als een mogelijkheid tot verdieping en begrip, en de lezers ook. Dat je frustratie en conclusies (kom ik dan misschien nog op terug) niet slechts zorgen voor verdere verwijdering.
    Ik ben van het harmonie model en van diplomatie, waar stevige waarheden welkom zijn, en ik zal zonder dat ik een kant kies van de zijden die hier geschets worden een poging doen iets te zeggen wat wellicht de missie /transitie van deze wereld,
    (die niet van een groep of persoon in een land afhangt) en de samenwerking en het begrip, vergroten. Maar voor mij hoef ik het niet te zijn, die iets zegt over wat jij benoemt, wat als het even kan mensen bij elkaar brengt. Anybody, feel free….

  4. Jortus

    Ik had al gereageerd, maar zoals je weet kan dat met onze Apple’s nog maar op een bepaalde manier. Goed dat je je uit, voor je persoonlijk proces en voor de punten die je aansnijdt voorzover die spelen bij mensen, wat dan bewustzijn daarop mag genereren. En ik denk dat er punten zijn die aandacht verdienen en dat sommige mensen hier naar mogen kijken en dat er nuances zijn aan te brengen in wat je waarneemt en wat je daar bij voel en denkt. Of in ieder geval bij de conclusies die je daar uit trekt. De vraag die altijd handig is: is het waar wat ik denk(/voel)?
    Maar dat wordt pas duidelijk wanneer mensen met jou en jij met mensen in gesprek komt. Ik hoop dat dat gebeurd. En zo niet dan heb jij je grieven geuit en zijn er wat mensen die de mogelijkheid hebben gekregen stil te staan bij jouw tekst. Wat hopelijk leidt tot meer authentieke en gebalanceerde bewegingen, in groepen en in individuen, in eigen gevoel en gedachten en in percepties.

    • Kim Verhoef

      Hoi Jort, De vraag ‘is het waar wat ik denk/voel’ is voor mij een JA. Misschien voor een ander niet, maar dat vind ik eigenlijk niet zo relevant. Ik uit wat ik voel, ervaar en zie. Ook al druist dat in tegen het hele gebeuren of trap ik op wat teentjes. Het is namelijk iets waar ik al langer tegenaan loop en wat me al langer opvalt. Tevens is dit ook iets wat bij velen speelt, maar niet wordt geuit. Mensen blijven bijvoorbeeld weg vanwege dit soort toestanden.
      En ja, ik spreek zeker wel met mensen over dit onderwerp en daarom weet ik ook dat er velen zijn die dit net zo ervaren. 🙂