Zojuist las ik op instagram het onderstaande verhaal van Norma Miedema.. Hierin duidelijk het oorspronkelijke gedrag van dieren te lezen. Zo liefdevol en zo herkenbaar voor wat wij zelf in de onze oorspronkelijke wereld doen.

Ik wil graag vertellen wat er gebeurde…
Vanaf maandag zijn we hard aan het werk hier, werkelijk alles wordt aangepakt.
We beginnen vroeg s’morgens.

Ik wilde eergisteren vroeg slapen, bekaf van het sjouwen.
Dat bleek levensreddend…want ik zag het gebeuren.
Phani, het gehandicapte kitten wat net gekomen was lag lekker op bed te slapen naast me.
Tot ze een hartverscheurende schreeuw deed.
Epilepsie…de ergste soort.
Een statische epileptische aanval (als een aanval niet stopt)

Ik legde haar op mijn benen, het kon me niets schelen dat haar klauwtjes me verwonden.
Dat ze me beet.
Het was zo erg, zo’n kleine baby die zo verschrikkelijk schokt…

Het stopte niet…het ging maar door, ik had geen keus, ik moest haar diazepam geven (niet ideaal voor katten)
Maar het moest…
Nog stopte het niet en zacht huilend streelde ik haar buikje.
Nog wat diazepam, bijna hopend dat ze zou overlijden, het was zo erg.

Alle katten kwamen om ons heen zitten, allemaal!
Het was zo’n moment in tijd wat je nooit meer vergeet in je leven.
Ze likten haar hoofdje, wreven tegen haar aan.
Stil bij elkaar, de tijd stopte. Allemaal hielpen we haar.
Omarmden haar met onze liefde.

De diazepam ging werken ze werd slap en rustig.
Het was inmiddels 4 uur snachts…
Ze sliep.
Hoeveel schade hebben die hersentjes opgelopen? Na meerdere uren epileptische aanvallen lopen de hersenen veel schade op
Hoe wordt ze wakker… is het nog dierwaardig.
Welke beslissing wacht me straks.

Ze werd om 6 uur wakker en begon weer te schokken…
Nog een beetje diazepam.
Alle katten (dat zijn er veel vanwegen de buitenren in aanbouw) weer om haar heen.
Om ons heen. We deden het samen.

De dag begon, geen slaap voor mij.
Maar dat gaf niet.
Ik huilde toen de werkmannen kwamen.
En hoopte, hoopte op een wonder.

We zijn een dag verder nu en ik hoef geen beslissing te nemen.
Ze heeft, wankelend, maar ze heeft weer voorzichtig gespeeld.
Eet, drinkt en wandelt weer op het bed.

Soms gebeuren er kleine wonderen, die zo groots zijn, dat even niets er meer toe doet.