Kinderen – uit Q&A van lee

[Anna Krasko @akrasko97]

Er zijn vele (bewustzijns)vragen wat mensen aan lee stellen op zijn Telegram-kanaal https://t.me/lee_vibrations. Hier komen een aantal vragen en antwoorden die iets te maken hebben met kinderen.

****** ******* ****** ******* ****** ******* *******

❓VRAAG:
Vertel me alsjeblieft hoe ik aan een vijfjarig kind moet uitleggen dat lineaire tijd niet bestaat. Ik wil dit aan mijn kind uitleggen, maar ik begrijp dit onderwerp zelf niet. Leg het me daarom, indien mogelijk, uit, als aan een kind van vijf.
❗️ lee’s ANTWOORD:
Het is juist lineaire tijd die bestaat als waarneming. Net zoals wanneer je je een rijdende trein in je hoofd voorstelt, vormt zich onmiddellijk een lineaire voorstelling waar de eerste wagon voor de laatste passeert.
Tijd zelf is een manier om letters in een woord van begin tot eind te rangschikken, getallen van 1 tot 9 te rangschikken om een ​​bestaand iets aan het begin en iets aan het einde uit te drukken.
Maar de letters moeten ONMIDDELLIJK zijn, zodat je ze kunt rangschikken.
De nummers moeten ONMIDDELLIJK zijn om ze te ordenen.
Alles in de wereld bestaat ONMIDDELLIJK, en onze gewaarwordingen plaatsen ze in wat we ’tijd’ noemen.

Meteen is er een kind op het moment van geboorte, hij is 5 jaar oud en hij is 15 jaar oud …
Hoe dit precies “werkt” kan worden begrepen nadat het “ALLES IS ER AL” in het hoofd past.
Hoewel het LIJKT dat iets er niet is (nog niet, en zal later zijn, om daarna te verdwijnen), zal het lijken alsof er tijd is. Maar wanneer ALLES IS ER in de mind wordt geaccepteerd, kan men beginnen deze concepten te ordenen.

En het bekendste voorbeeld voor kinderen – er is een film, deze is al opgenomen. Maar de toeschouwer ziet het begin, het midden en het einde, denkend dat de gebeurtenissen daar zich in de tijd ontvouwen. Maar de film is al meteen klaar.

============== =============

❓ВОПРОС:

Подскажите, пожалуйста, как объяснить пятилетнему ребёнку, что линейного времени не существует. Хочу объяснить это своему ребёнку, но сама эту тему туго понимаю. Поэтому, если можно, объясните, пожалуйста, и мне, как пятилетнему ребёнку.

❗️ОТВЕТ lee:

Именно линейное время существует как восприятие. Так же, как вы в голове представите двигающийся поезд, в вашей голове тут же выстроится линейное представление, что первый вагон проезжает раньше последнего.

Само время – это способ расставить буквы в слове от начала до конца, расставить цифры от 1 до 9, чтобы выразить существующее нечто вначале и нечто в конце.

Но буквы должны быть СРАЗУ, чтобы можно было их расставить.

Цифры должны быть СРАЗУ, чтобы их расставить.

Всё в мире существует СРАЗУ, а наши ощущения их расставляют в том, что мы называем «время».

Сразу есть ребенок в момент рождения, он же есть в 5 лет, и он же есть в 15 лет…

Как именно это «работает», можно понять после того, как в голове уложится это СРАЗУ ЕСТЬ.

Пока КАЖЕТСЯ, что чего-то нет (пока нет, а потом будет, чтобы следом исчезнуть), будет казаться, что время есть. Но когда в уме принимается ВСЁ ЕСТЬ, тогда можно начинать расставлять эти понятия.

И самый известный детский пример – вот есть фильм, он уже записан. Но смотрящий видит начало, середину и конец, думая, что события там разворачиваются во времени. Но фильм уже готовый сразу есть.

[Anna Krasko @akrasko97]

❓VRAAG:
Ik heb een praktische vraag (voor zover mogelijk) met betrekking tot sjablonen en kinderen. Moet een kind, dat al is begonnen met het bestuderen en volgen van de gedragspatronen in de wereld, de essentie van het zijn uitleggen en formuleren? Zal er in zijn breekbare hoofd geen chaos ontstaan ​​door de tegenstrijdigheid die hij om zich heen ziet, in boeken leest en wat hij van mij ziet en hoort?
❗️ lee’s ANTWOORD:
Dat wil zeggen, de vraag of het de moeite waard is om te praten over hoe alles werkt om een ​​mens op het pad van keuzevrijheid te begeleiden, of is het beter om de spijlen op de kooi te versterken? Wellicht is dit jouw eigen keuze. Elke volgende generatie vindt alsnog zijn eigen manieren om de regels van anderen te overtreden. Zo niet met jouw hulp, dan met de hulp van iemand anders.

Ouders onderschatten altijd de stroom die van buiten het gezin komt. Dan komt er op de een of andere manier een kind thuis met een tatoeage op zijn bips in de vorm van een spin en vertelt hun dat het leven zinloos is, omdat hij het al op 14-jarige leeftijd kent. En dan zeg je schuchter iets tegen hem over de “essentie van het zijn”, en hij zou antwoorden dat “je generatie begrijpt er niets van, jullie zijn allemaal Neanderthalers (als hij dit woord kent, en niet iets anders zegt)”.

Neem vandaag AL een beslissing – wie je over 10 jaar in de ogen van je kind zal zijn. Een mening over jouw besef van de wereld wordt NU al in hem gevormd.

================== ========================

❓ВОПРОС:

У меня практичный вопрос (насколько это возможно) касательно шаблонов и детей. Стоит ли ребёнку, который уже начал изучать и следовать шаблонам поведения в мире, объяснять и формулировать суть бытия? Не будет ли в его неокрепшей голове создаваться хаос от того противоречия, которое он видит вокруг, в книгах, и того, что видит и слышит от меня?

❗️ОТВЕТ lee:

То есть вопрос о том, стоит ли говорить, как всё работает, чтобы направить человека по пути свободы выбора или лучше укрепить решетку на клетке? Пожалуй, это ваш выбор. Каждое следующее поколение всё равно находит свои пути для нарушения чужих правил. Не с вашей помощью, так с чужой.

Родители всегда недооценивают тот поток, что есть извне семьи. Потом как-то приходит домой чадо с наколкой на заднице в виде паука и говорит родителям, что жизнь бессмысленна, ибо оно уже её познало к 14-ти годам. И потом вы робко что-то ему о «сути бытия», а он вам в ответ «ваше поколение ничего не понимает, вы все неандертальцы (если он знает это слово, а не говорит чего пожёстче)».

Принимайте решение УЖЕ сегодня – кем вы через 10 лет будете в глазах у своего ребенка. Мнение о вашем понимании мира уже СЕЙЧАС формируется у него.

[Anna Krasko @akrasko97]

❓VRAAG:
Kunt u mij meer vertellen over het moederschap alstublieft? Het lijkt alsof ik alles met mijn hoofd begrijp, dat dit het leven is, maar ik begrijp niet hoe ik het moet voelen, doorleven. Ik lijk toch het gevoel van vermoeidheid te hebben en van beperkingen, alsof het is: “wanneer het kindje opgroeit, dan zal ik beginnen te leven.

❗️ lee’s ANTWOORD:
Nope, je zal dan niet beginnen met leven. Alles wat  moet beseft worden:
– het zal nooit groeien, het zal altijd zorgen geven van “waar ging het, kleintje, ’s nachts naartoe?” tot “waarom belt het ons, oudjes, niet op al voor de derde maand op een rij?”;
– je leven vandaag heeft een primaire waarde, omdat het onmogelijk is om morgen te leven.

De complexiteit van het ouderschap houdt rechtstreeks verband met het begrijpen van de waarde van het leven van vandaag. Voor zowel ouder als kind.
Zonder de WAARDE VAN HET LEVEN te begrijpen, is een persoon slechts een biomassa in reproductie. De waarde van het leven wordt niet bepaald door wat er later zal gebeuren, maar wordt altijd bepaald door wat er vandaag gebeurt.

De verdiensten voor het aantal kinderen worden je toegekend door het Moederland (of Vaderland). Ze exploiteert deze kinderen zoals ze wil, stuurt ze waar ze wil, geeft en neemt de rechten af ​​zoals ze wil. Jouw geluk is voor “het Land” helemaal niet nodig. Het Moederland heeft alleen criteria: spiervolume, lengte, gewicht, opties om te bevallen, ploegen en schieten. En het is aan jou om te beslissen of je deze “spelletjes in criteria en opties” wilt spelen…

Maar de kwaliteit van leven wordt bepaald door het concept van VREUGDE. Vreugde wordt DEZE DAG gemeten, en niets anders. De vreugde van gisteren is niet langer de jouwe, en die van morgen zal er misschien niet meer zijn. Alleen vandaag.
Er zijn geen succesvolle kinderen. Er zijn gelukkige kinderen.  En wanneer het al succesvol is geworden, wordt er gezegd “Ik ben gelukkig met mijn gezin” … en dit is al ZIJN (of HAAR) gezin, niet die van jouw. Hoogstwaarschijnlijk gaat het al over ZIJN KINDEREN, en niet over de jouwe. En misschien belt het je vanuit “zijn” Parijs als zijn kinderen al in bed liggen. Maar hoogstwaarschijnlijk zal hij het vergeten… Per slot van rekening heb JIJ hem niet geleerd om met JOU VANDAAG  gelukkig te leven.

En weet je wat, al dit besef ligt altijd in het vlak van je antwoord over jezelf – WIE BEN IK? Besef ligt niet in het veld van moraliteit, tradities, wetten, ‘erfelijke karma’ en andere onzin. Besef is VANDAAG voor jou toegankelijk zonder lezingen en is niet afhankelijk van de antwoorden van andere mensen, inclusief mijzelf.

====================== ========================

❓ВОПРОС:

А можно, пожалуйста, подробнее про материнство. Вроде бы всё понимаю головой, что это жизнь, но как это прочувствовать, проживать – не понимаю. Всё равно усталость и ощущение ограничений, как будто, вот вырастет, тогда и начну жить.

❗️ОТВЕТ lee:

Не начнёте. Всё, что нужно осознать:

– оно никогда не вырастет, оно будет всегда вызывать беспокойство от «куда оно, малое, пошло ночью?» до «почему оно нам, старикам, не звонит уже третий месяц?»;

– ваша жизнь сегодня имеет первичную ценность, поскольку жить завтра невозможно.

Сложность родительства прямо связана с пониманием ценности жизни Сегодня. Как для родителя, так и для чада.

Без понимания ЦЕННОСТИ ЖИЗНИ, человек просто биомасса в размножении.

Ценность жизни не определяется тем, что будет потом, но всегда определяется тем, что происходит сегодня.

Заслуги за количество детей вам присуждает Родина. Она же этих детей эксплуатирует как хочет, посылает куда хочет, даёт и отбирает права как пожелает. Родине ваше счастье совершенно без надобности. У Родины есть только критерии: объёмы мышц, рост, вес, опции рожать, пахать и стрелять. И вам решать, играть ли в эти «игры опций»…

Но качество жизни определяется понятием РАДОСТЬ.

Радость измеряется ЭТИМ ДНЕМ, и никак иначе. Вчерашняя радость уже не ваша, а завтрашней может и не быть. Только Сегодня.

Успешных детей не бывает. Бывают счастливые дети. Когда оно уже стало успешным, оно говорит «я счастлив со своей семьей»…, и это уже ЕГО семья, а не ваша. Скорее всего, это уже речь о ЕГО ДЕТЯХ, а не о ваших. И, возможно, оно вам и позвонит из своего Парижу, когда ЕГО дети будут уложены спать. Но, скорее всего, забудет… Оно ведь не приучено ВАМИ жить с ВАМИ в счастье СЕГОДНЯ.

И, знаете что, всё это понимание всегда лежит в плоскости вашего ответа о себе – КТО Я? Понимание не лежит в плоскости морали, традиций, законов, «кармы рода» и прочей чепухи. Понимание вам доступно СЕГОДНЯ без лекций и не зависит от ответов других людей, в том числе от меня.

[Anna Krasko @akrasko97]

❓Vraag

Waarom doen kinderen niet aan zelfherkenning, leven en zijn blij en vergelijken ze zichzelf niet met “vroeger”? Maar volwassenen duiken in herinneringen.

❗️ lee’s ANTWOORD:

Kinderen zijn zichzelf nog niet vergeten, vandaar ze het niet echt nodig hebben om zichzelf te herinneren. Spelen zonder vermoeidheid en “Ik wil dit nu” is een teken van nabijheid tot Jezelf. Volwassenen kunnen dit meestal niet – ze hebben een spel nodig met een “behaalde doel”  of nut en “je moet willen wat juist en gezond is en in je vrije (van het werken) tijd” …

Wat blijft er dan voor een volwassene over behalve duiken in herinneringen van “hoe het was geweest, en nu niet meer is” …? En het kind – rent maar naar buiten, wanneer die het wil…

============================ =================================

❓ВОПРОС:

Почему дети не занимаются узнаванием себя, живут и радуются, и уж точно не сравнивают себя со вчерашним? А вот взрослые вспоминают.

❗️ОТВЕТ lee:

Дети ещё не забыли себя, чтобы им прям-таки вспоминать. Игра без усталости и «хочу вот это прямо сейчас» – это признак близости к Себе. Взрослые обычно так не могут – им и игра с выгодой нужна и «хотеть нужно правильное и полезное в свободное от работы время»…

Что остаётся взрослому, как не пускаться в воспоминания о том, «как это было, а сейчас уж нет»…? А дитё вон, побежало, куда ему захотелось…

[Auteur]

Berichten