DE WERELD VAN THUIS

(door Thérèse Jeunhomme )

Er zullen ongetwijfeld lezers zijn die gaan herkennen wat ik hier schrijf. Op geheel eigen wijze, want geen enkele ervaring is hetzelfde en dat is maar goed ook. Wij zijn zonder uitzondering verbonden met een wereld van thuis, die zich niet fysiek op deze aarde bevindt. Maar waar wij allemaal op een of andere manier mee verbonden zijn. De een herinnert zich deze wereld van thuis, hetzij in gevoel, hetzij in hart, hetzij in beeld. Ieder mens (dus niet 100% artificieel) heeft DNA van een of meer andere beschavingen in zich, en het maakt niet uit welke beschaving(en) dit zijn. Er zijn mensen die zich verbonden weten met Arcturianen, of met Sirianen, of met Huargardianen, of met welke beschaving dan ook. Dat weet je gewoon. Van binnen. Dat behoeft geen toelichting en geen bewijsvoering. En wij lopen met deze innerlijke verbondenheid en wijsheid in deze realiteit om frequenties van bewustzijn in onszelf (opnieuw) te openen en van binnenuit uit te zenden. Opdat ieder mens in zijn of haar eigen herinnering kan komen. Een multiversum van beschavingen dat zich in menselijke verschijningsvorm, het lichaam met bijbehorend ego en persoonlijkheid, in deze realiteit laat zien, voelen en kennen. En al deze frequenties binnenin ieder mens leggen de aanvliegroutes voor buitenaards contact en vrije werelden. 

Mijn eigen herkenning van mijn wereld van thuis ontmoette ik heel praktisch en intens tijdens de passage van mijn man 23 jaar geleden, wiens ‘dood’ ik bewust heb begeleid, waarin ik bewust ben meegereisd en heb ervaren. En ik kwam thuis, in mijn wereld van thuis, een frequentie van Christusbewustzijn zo krachtig en liefdevol dat dit mijn hele leven voorgoed heeft veranderd. Ik wilde daar zijn en blijven. Maar, we hebben Thérèse nog nodig, en dus reisde ik hier alleen verder. Gedurende de 20 jaar daarvoor had ik al vele ervaringen, het ‘zien’ van intense kleuren kobaltblauw, violet en goud, het ‘zien’ van kleurrijke bloemen, het ‘zien’ van energiebollen, het ‘zien’ van ruimtevaartuigen boven mijn hoofd en het reizen door de kosmos daarin. Sinds twee jaar weet ik mij verbonden met de Pleiaden. Ik ‘zie’ de zeven sterren van de Pleiaden synchroon glyphs maken, een kosmische taal, de taal van hart tot hart. Ik weet mij verbonden met Ana Shay Hi, een buitenaardse beschaving waarin ik mijn familie voel en zeer diep mijn wereld van thuis herken. 

En zo hebben wij mensen allemaal onze eigen unieke en bijzondere reis, die waardevol is voor onszelf, en net zo waardevol is voor onze medemensen die door ons bewustzijn hiermee ook in zichzelf hun eigen wereld van thuis kunnen gaan (h)erkennen. En al deze herkenningen en frequenties tezamen brengen onze werelden van thuis naar hier, en van hier naar daar, zodat wij weer naar vrije werelden kunnen reizen. Dat is de ‘bevrijding’ uit de matrix van deze realiteit.

20230316 Thérèse Jeunhomme

Art: Thérèse Jeunhomme, encaustic op encaustic papier 50 x 60 cm


Vredesthuis

(door moniek van pelt)

het land oogt koud
het lijf verwintert
de geest verstrakt
leven kent een vreemde kooi
en ergens midden in
het behoeft geen dooi
daarbinnen is het mooi

daar is het rustig
daar is er tintel
die niet overslaat
er is altijd leven
er is altijd licht
en er is altijd thuis
.. alleen dat huis ..

mijn beeldig huis en ik
wij passen niet in lijf
vol virtueel verdrijf
wij horen niet in tijd
die overslaat
die bangt
die kwaad

als je mijn eigen huis zou zien
zou je weten wie ik ben
hoe gewaar de kracht
hoe rijk de adem
hoe lief het lef
leven
op zijn eeuwigst

en als je mijn huis kent
ken je mijn thuisplaneet
vol heerlijk eigen wijze mensen
die in volkomenheid staan
en waar vrede
elke vorm bepaalt
ook buiten is het mooi

 .. zo onschuldig mooi ..

ik doe mijn best
op aarde huis te maken
om thuis te zijn
ik kleur en beken
schilder en dans
klank en grap in frans
en het lijkt best wel enig

ik sport en lijn
en ver kleed de dag
kleur mijn lippen rood
de zon wat geler
de huid gebruind
wat haren rond
de liefdesfoto zwaar van lijf

leven vol ogenschijn
achter verrijkt behang
slang vanonder het tapijt
ramen schoon
de kussens opgewekt
en toch
de muziek komt er niet aan

zonder vredig hart
die zo vol leven is
dat het weet
hierbinnen is het mooi
en hier ontvang ik
elk vlezig besef
op zijn ge woonst

hier is het rustig
hier is er tintel
die niet overslaat
er is altijd leven
er is altijd licht
en er is altijd thuis
.. alleen dat huis ..

deze aarde
is zijn eigen huis kwijt
en ik de mijne
zonder vrede in vorm
zonder waar geluid
en zonder de volle klank
gaat elke ervaringsbeeld hier uit

als je mijn eigen lichaam zou zien
zou je weten welk huis de mijne is
hoe gewaar de kracht
hoe rijk de adem
hoe lief het lef
leven
op zijn eeuwigst

het land oogt koud
het lijf verwintert
de geest verstrakt
en ineens hoor ik muziek
vrij van vaste grond
als een wilde galop
die binnestebuiten leven raakt

mijn hart springt op
het ritme ver andert zich in mij
geduld opent zich in vraag
en ik zie beeld
soms heel
soms vaag
van huis

de vrede lijkt soms ver
mijn huis past alleen in echt
op eigen grond
maar de storm brengt ogen mee
die volkomen zien en zijn
en mijn huis nog kennen
als horende bij mij

de openhartigheid bloeit op
nu het ware familiair
zo vertrouwrijk nadert
in innige verbondenheid
knallen ze de harts poort open
de gouden wervel meedragend
vol nieuwe tintel
bloemen van thuis 

 .. zo onschuldig mooi ..

moniek Bron: https://earth-matters.nl/moniek-van-pelt/vredesthuis/

Geschreven op deze muziek:


Masai – weer een gedwongen verhuizing

(door Marike Dijkstra) Een oud lerares van mijn academie die reizen naar Tanzania aanbiedt, vertelt over de Masai die ze daar altijd bezoeken en wat dit jaar voor het laatst kan. Ze worden gedwongen te verhuizen. Er zijn jaren van besprekingen aan vooraf gegaan. Het is een grote volksverhuizing en een historisch moment met grote gevolgen voor de Masai cultuur. Integratie met de Tanzaniaanse moderne wereld zal nu ondanks alle verzet toch gaan plaatsvinden.

De Masai gaan naar Tanga regio. Dat ligt aan de kust van het vaste land. In tegenstelling tot Ngorongoro is het daar erg warm. In principe blijven ze bij elkaar hoewel er altijd enkelingen zijn die hun eigen weg gaan.  Er is veel druk om het aangewezen land te accepteren want wie niet naar Tanga gaat, krijgt geen geld, geen gratis transport van vee en geen huisje.

De regering betaalt een huis met twee kamers, 20.000.000 per gezin en gratis transport van het vee. Het is enorm duur want we praten over heel veel mensen (zo’n 100.000 in totaal).

“Deze zomer neemt Mindful Adventure afscheid van onze Masai vrienden in Ngorongoro”, schreef nog mijn oud lerares. “Zij verlaten met pijn en zorg in hun hart massaal het land van hun voorouders. Mindful Adventure kwam tot leven vanuit de betrokkenheid met Endonyowas, een klein dorpje in een prachtige vallei. We begonnen met het sponsoren van hun zonen en dochters en eindigden met het bieden van werk tijdens onze trekkende safari’s.
Onvergetelijk zijn de vele bijzondere, heilige, speelse, zingende, kerst vierende, welkome, rituele, authentieke ontmoetingen tussen onze reizigers en dit dorpje.”


Trouw heeft in april 2022 ook een artikel daaraan gewijd (Trouw, Erik van Zwam 27 april 2022)

Tienduizenden Masai moeten wijken voor ‘elite-toerisme en trofeeënjacht’

De Tanzaniaanse regering wil van de migratieroute van gnoes, zebra’s en olifanten een groot natuurpark maken. De consequentie is dat zo’n 167.000 Masai op korte termijn van hun voorouderlijk land verdreven worden en hun traditionele levensstijl als veehouders in gevaar komt.

In diverse petities roepen de in traditioneel rood geklede lange mannen en vrouwen van de Masai de internationale gemeenschap op actie te ondernemen tegen de regeringsplannen. Toeristen vragen ze om niet meer naar het noorden van Tanzania, naar de Serengeti, te komen. “Ons land is niet te koop”, laten de Masai weten. Het plan tot ontruiming van de veegronden van de Masai kent inmiddels een lange historie, maar komt sinds begin dit jaar ineens heel dichtbij.

De Masai zien de oplossing in ecotoerisme, waardoor zij in hun gebieden kunnen blijven wonen, voor het natuurbeheer zorgen en eraan verdienen.Beeld ANP / AFP

De Tanzaniaanse autoriteiten hebben dit jaar een gebied van 1500 vierkante kilometer in Loliondo gemarkeerd als het eerste deel van het nieuwe natuurgebied. De Masai weigeren te wijken voor wat zij noemen “het nieuwe elite-toerisme en de trofeeënjacht”. De Masai hebben machtige tegenstanders. Zo staan de internationale organisatie voor natuurbeheer (IUCN), de werelderfgoedorganisatie van de Verenigde Naties (Unesco) en andere internationale organisaties achter de plannen voor een nieuw groot natuurgebied, waarvan de Masai de dupe dreigen te worden. Het moet in onderling overleg goed worden opgelost, is de bezwerende mantra van ngo’s. <…>

Ervaringen uit het verleden geven de Masai weinig vertrouwen. In 2009 en 2017 zijn Masai-dorpen met veel geweld ontruimd, vee werd geconfisqueerd en huizen in brand gestoken. Een rechter verbood de ontruimingen. Het vonnis geldt nog steeds, maar opnieuw wordt gepoogd de Masai gedwongen te verhuizen uit hun traditionele leefgebied, zonder een goede oplossing.

De machtigste opponent van de Masai zijn de heersers van de Verenigde Arabische Emiraten. De familie van heerser Mohammed bin Rashid Al Maktoum is naar verluidt de eigenaar van de Otterlo Business Corporation (OBC), een safaribedrijf dat sinds de jaren negentig exclusieve jachtrechten heeft in een gebied van circa 400.000 hectare, dat loopt van de grens met de Serengeti door Loliondo naar Ngorongoro. OBC betaalt de Tanzaniaanse regering goed voor dit privilege en wil zo snel mogelijk natuurparken maken van deze regio’s.

Mogelijk ook andere trofeejagers toegelaten

In het verleden jaagden honderden leden van de familie een paar maanden per jaar in het OBC-gebied. Mogelijk zouden nu ook andere trofeejagers, die er fors voor betalen, worden toegelaten. De hele zaak rond het safaribedrijf Otterlo blijft mistig. De jachtvergunning voor het bedrijf is in 2017 ingetrokken, maar het is onduidelijk of het jachtverbod ook nageleefd wordt.

Het noorden van Tanzania staat onder grote druk door de groei van de Masai-bevolking en de aanhoudende droogte, waardoor de weidegronden er steeds slechter bijliggen. Tegelijkertijd heeft dat negatieve consequenties voor het wild. Vee en wild concurreren om voedsel en water. Zelfs boeren uit Kenia zijn de grens met Tanzania de afgelopen jaren met hun vee overgestoken op zoek naar groen gras. Veeboeren wagen zich ook vaker in de Serengeti, die voor hen verboden terrein is.

(Bron: https://www.trouw.nl/buitenland/tienduizenden-masai-moeten-wijken-voor-elite-toerisme-en-trofeeenjacht~bc516857/ )