(door David Price)

De afgelopen paar eeuwen zijn mensen die meer dan dertig jaar geleefd hebben ineens of geleidelijk gaan beseffen dat ze vreemdelingen zijn in een veranderde, onbegrijpelijke wereld: landen van ballingschap voor vluchtelingen, steden van ruïnes voor degenen wier natie aan oorlog lijdt, een labyrint van geavanceerde technologie waarin de ongetrainde geest verbijsterd ronddwaalt, een wereld van enorme rijkdom waar de armen naar staren door het ondoordringbare glas van een etalage of een televisietoestel. . . . Vanaf het begin van de negentiende eeuw werden de stabiele, losstaande werelden van pre-industriële samenlevingen afgebroken en meegesleurd in een multiversum van voortdurend toenemende verscheidenheid en verandering.

– Ursula K. Le Guin

*

Dit is een vreemde wereld, die je alle seks kan geven die je wilt, maar waarin liefde taboe is. Het lichaam kan een compromis accepteren en de geest kan het verleiden. Alleen het hart komt in opstand. Het hart: pure koolstof in een wereld van silicone.

— Jeanette Winterson, uit PowerBook

*

Emotionele verwaarlozing in de kindertijd is wat er tijdens je opvoeding niet is gebeurd. Het is wanneer een kind in het dagelijks leven niet genoeg emotionele aandacht, erkenning, validatie of reactie van zijn ouders krijgt. Het is onzichtbaar en niet geprent in geheugen, en daarom wordt het zelden geïdentificeerd.

… Zoveel volwassenen begrijpen niet de enorme impact van het buitengesloten worden van de wereld van emoties voor een lange tijd.

– Jonice Webb, Phd

*

Als kinderen zijn we verbijsterd door wat er ontbreekt. We blijven zoeken naar de erkenning van onze realiteit en naar tekenen dat deze gewaardeerd wordt. Het is verwarrend om onzichtbaar te zijn voor onze eigen vrienden en familie. We koesteren heimelijk de vraag of we in wezen waardeloos zijn of dat mensen gewoon blind zijn. We worden gevangengenomen door een zoektocht naar zichtbaarheid en validatie.


Deze situatie is een belediging voor de ziel van een kind dat zelden wordt genezen, waardoor er in hun verdere leven geen einde komt aan onheil. Onze levens zijn zo georganiseerd rond oppervlakkige kwesties en worden zo in beslag genomen door overleven dat we niet toegerust zijn om lief te hebben of zelfs maar te zien de behoefte van het kind om echt te worden. We zijn op deze wereld gekomen om een heel bijzondere realiteit te manifesteren en we hebben daarbij eigenlijk hulp nodig.

Ouders die ons niet kunnen of willen zien, zijn een grote klap voor ons vertrouwen om uit te groeien tot ons essentiële zelf. En dan traint de samenleving waarin we leven ons natuurlijk voor haar eigen doeleinden. We leren onszelf te beschouwen als instrumenten in de culturele gereedschapskist die (min of meer) nuttig zijn voor het systeem.


Het is eigenlijk bevrijdend om te beseffen dat je niet heel nuttig bent voor het systeem zoals het nu is en dat als je überhaupt “nuttig” bent, is het voor de creatievelingen en sensitieven die op zoek zijn naar een dieper leven.


Sommige mensen vergeten nooit het gevoel uit hun kindertijd dat er ‘iets ontbreekt’, het gevoel van “is-dit-al-wat-er-is?” aspect van het dagelijks leven. Omdat iets essentieels daadwerkelijk ontbreekt. Sommige mensen gaan op levenslange zoektocht. Sommige van die mensen komen met gemakkelijke antwoorden, andere niet. Degenen die dat niet doen, blijven kijken en leren, die kunnen behulpzaam zijn.

‘Ghost Cat’ door Sam Wolfe

En we hebben inderdaad hulp nodig. We begrijpen zo weinig, zien zo weinig van de werkelijkheid dat het de blinden zijn die de blinden leiden in de grotere cultuur. Waarden zijn scheefgetrokken en ideeën zijn oppervlakkig omdat ze gericht zijn op succes in een corrupt en verward systeem.

Onze cultuur is een intense competitie van energieën die over elkaar heen tuimelen in een strijd om te overleven, en daarvoor is energie nodig die alleen wij kunnen geven, door middel van aandacht, geld en geloof. Wanneer we beseffen dat het een truc van een vampier is om ons levensbloed af te nemen, beginnen we de basis terug te winnen die we als kinderen verloren.

Het is onze taak om te herstellen van het feit dat we niet erkend en geliefd worden in onze kern, ons bezielde zelf. Die oorspronkelijke wond is onze achilleshiel.

Als je echt bent, ben je het meest nuttig.

Andrei Remnev

Bron: https://davidprice-26453.medium.com/the-lost-beauty-ca81fdc035c2
Cover image: Niphisi ( Dirk Fleischmann)

The Lost Beauty

(by David Price)

Niphisi ( Dirk Fleischmann)

For the last couple of centuries, people who live more than thirty years or so have been likely to realize, suddenly or gradually, that they are strangers in a changed, incomprehensible world: lands of exile for refugees, cities of ruin for those whose nation suffers war, a labyrinth of high technology in which the untrained mind strays bewildered, a world of huge wealth which the poor stare at through the impenetrable glass of a shop window or a TV set . . . . From the early nineteenth century on, the stable, single worlds of pre-industrial societies were broken down and drawn into a multiverse of constantly increasing variety and change.

— Ursula K. Le Guin

*

Strange world this is, which can give you all the sex you want but in which love is taboo. The body can accept compromise and the mind can seduce it. Only the heart rebels. The heart: pure carbon in a world of silicon.

— Jeanette Winterson, from PowerBook

*

Childhood emotional neglect is what didn’t happen throughout your upbringing. It’s when a child doesn’t receive enough emotional attention, acknowledgment, validation, or response from their parents in their day-to-day lives. It’s invisible and unmemorable, and that’s why it’s rarely identified.

…So many adults do not understand the colossal impact of being excluded from the world of emotions for so long.

— Jonice Webb, Phd

*

We are bewildered as children by what’s missing. We keep looking for the recognition of our reality and for signs that it is valued. It’s confusing to be invisible to our own friends and family. We secretly harbor the question of whether we’re essentially worthless or if people are just blind. We find ourselves captured by a search for visibility and validation.

This situation is an insult to the soul of a child that rarely gets healed, creating no end of mischief in their eventual lives. Our lives are so organized around surface issues and are so preoccupied by survival that we aren’t equipped to love or to even see the child’s need to become real. We come into this world to manifest a very particular reality and we actually need help to do that.

Parents who can’t or won’t see us are a major blow to our confidence to grow into our essential selves. And then, of course, the society we live in trains us for its own purposes. We learn to think of ourselves as tools in the cultural toolbox of greater or lesser use to the system.

It’s actually freeing to realize you’re not much use to the system as it exists, that if you’re any use at all it’s going to be to the creatives and sensitives who are looking for a deeper life.

Some people never forget that childhood feeling of “something missing,” of is-this-all-there-is quality to daily life. Because something essential is, in fact, missing. Some people are set on a lifelong path of searching. Some of those people come up with facile answers and some don’t. Those who don’t, who keep looking and learning, can be helpful.

‘Ghost Cat’ by Sam Wolfe

And we do need help. We understand so little, see so little of reality that it’s the blind leading the blind in the larger culture. Values are skewed and ideas are shallow because they’re centered around success in a corrupt and confused system.

Our culture is an intense competition of energies tumbling over each other in a struggle to survive, and for that it needs energy only we can give, through attention, money and belief. When we realize it’s a vampire’s trick to take our life’s blood we’re starting to regain the footing we lost as children.

Our task is to recover from not being recognized and loved in our essential, soulful self. That original wound is our Achilles’ heel.

Being real is the best usefulness.

Andrei Remnev

Source: https://davidprice-26453.medium.com/the-lost-beauty-ca81fdc035c2