Verloren schoonheid

(door David Price)

De afgelopen paar eeuwen zijn mensen die meer dan dertig jaar geleefd hebben ineens of geleidelijk gaan beseffen dat ze vreemdelingen zijn in een veranderde, onbegrijpelijke wereld: landen van ballingschap voor vluchtelingen, steden van ruïnes voor degenen wier natie aan oorlog lijdt, een labyrint van geavanceerde technologie waarin de ongetrainde geest verbijsterd ronddwaalt, een wereld van enorme rijkdom waar de armen naar staren door het ondoordringbare glas van een etalage of een televisietoestel. . . . Vanaf het begin van de negentiende eeuw werden de stabiele, losstaande werelden van pre-industriële samenlevingen afgebroken en meegesleurd in een multiversum van voortdurend toenemende verscheidenheid en verandering.

– Ursula K. Le Guin

*

Dit is een vreemde wereld, die je alle seks kan geven die je wilt, maar waarin liefde taboe is. Het lichaam kan een compromis accepteren en de geest kan het verleiden. Alleen het hart komt in opstand. Het hart: pure koolstof in een wereld van silicone.

— Jeanette Winterson, uit PowerBook

*

Emotionele verwaarlozing in de kindertijd is wat er tijdens je opvoeding niet is gebeurd. Het is wanneer een kind in het dagelijks leven niet genoeg emotionele aandacht, erkenning, validatie of reactie van zijn ouders krijgt. Het is onzichtbaar en niet geprent in geheugen, en daarom wordt het zelden geïdentificeerd.

… Zoveel volwassenen begrijpen niet de enorme impact van het buitengesloten worden van de wereld van emoties voor een lange tijd.

– Jonice Webb, Phd

*

Als kinderen zijn we verbijsterd door wat er ontbreekt. We blijven zoeken naar de erkenning van onze realiteit en naar tekenen dat deze gewaardeerd wordt. Het is verwarrend om onzichtbaar te zijn voor onze eigen vrienden en familie. We koesteren heimelijk de vraag of we in wezen waardeloos zijn of dat mensen gewoon blind zijn. We worden gevangengenomen door een zoektocht naar zichtbaarheid en validatie.


Deze situatie is een belediging voor de ziel van een kind dat zelden wordt genezen, waardoor er in hun verdere leven geen einde komt aan onheil. Onze levens zijn zo georganiseerd rond oppervlakkige kwesties en worden zo in beslag genomen door overleven dat we niet toegerust zijn om lief te hebben of zelfs maar te zien de behoefte van het kind om echt te worden. We zijn op deze wereld gekomen om een heel bijzondere realiteit te manifesteren en we hebben daarbij eigenlijk hulp nodig.

Ouders die ons niet kunnen of willen zien, zijn een grote klap voor ons vertrouwen om uit te groeien tot ons essentiële zelf. En dan traint de samenleving waarin we leven ons natuurlijk voor haar eigen doeleinden. We leren onszelf te beschouwen als instrumenten in de culturele gereedschapskist die (min of meer) nuttig zijn voor het systeem.


Het is eigenlijk bevrijdend om te beseffen dat je niet heel nuttig bent voor het systeem zoals het nu is en dat als je überhaupt “nuttig” bent, is het voor de creatievelingen en sensitieven die op zoek zijn naar een dieper leven.


Sommige mensen vergeten nooit het gevoel uit hun kindertijd dat er ‘iets ontbreekt’, het gevoel van “is-dit-al-wat-er-is?” aspect van het dagelijks leven. Omdat iets essentieels daadwerkelijk ontbreekt. Sommige mensen gaan op levenslange zoektocht. Sommige van die mensen komen met gemakkelijke antwoorden, andere niet. Degenen die dat niet doen, blijven kijken en leren, die kunnen behulpzaam zijn.

‘Ghost Cat’ door Sam Wolfe



En we hebben inderdaad hulp nodig. We begrijpen zo weinig, zien zo weinig van de werkelijkheid dat het de blinden zijn die de blinden leiden in de grotere cultuur. Waarden zijn scheefgetrokken en ideeën zijn oppervlakkig omdat ze gericht zijn op succes in een corrupt en verward systeem.

Onze cultuur is een intense competitie van energieën die over elkaar heen tuimelen in een strijd om te overleven, en daarvoor is energie nodig die alleen wij kunnen geven, door middel van aandacht, geld en geloof. Wanneer we beseffen dat het een truc van een vampier is om ons levensbloed af te nemen, beginnen we de basis terug te winnen die we als kinderen verloren.

Het is onze taak om te herstellen van het feit dat we niet erkend en geliefd worden in onze kern, ons bezielde zelf. Die oorspronkelijke wond is onze achilleshiel.

Als je echt bent, ben je het meest nuttig.


Andrei Remnev



Bron: https://davidprice-26453.medium.com/the-lost-beauty-ca81fdc035c2
Cover image: Niphisi ( Dirk Fleischmann)


The Lost Beauty

(by David Price)

Niphisi ( Dirk Fleischmann)

For the last couple of centuries, people who live more than thirty years or so have been likely to realize, suddenly or gradually, that they are strangers in a changed, incomprehensible world: lands of exile for refugees, cities of ruin for those whose nation suffers war, a labyrinth of high technology in which the untrained mind strays bewildered, a world of huge wealth which the poor stare at through the impenetrable glass of a shop window or a TV set . . . . From the early nineteenth century on, the stable, single worlds of pre-industrial societies were broken down and drawn into a multiverse of constantly increasing variety and change.

— Ursula K. Le Guin

*

Strange world this is, which can give you all the sex you want but in which love is taboo. The body can accept compromise and the mind can seduce it. Only the heart rebels. The heart: pure carbon in a world of silicon.

— Jeanette Winterson, from PowerBook

*

Childhood emotional neglect is what didn’t happen throughout your upbringing. It’s when a child doesn’t receive enough emotional attention, acknowledgment, validation, or response from their parents in their day-to-day lives. It’s invisible and unmemorable, and that’s why it’s rarely identified.

…So many adults do not understand the colossal impact of being excluded from the world of emotions for so long.

— Jonice Webb, Phd

*



We are bewildered as children by what’s missing. We keep looking for the recognition of our reality and for signs that it is valued. It’s confusing to be invisible to our own friends and family. We secretly harbor the question of whether we’re essentially worthless or if people are just blind. We find ourselves captured by a search for visibility and validation.

This situation is an insult to the soul of a child that rarely gets healed, creating no end of mischief in their eventual lives. Our lives are so organized around surface issues and are so preoccupied by survival that we aren’t equipped to love or to even see the child’s need to become real. We come into this world to manifest a very particular reality and we actually need help to do that.

Parents who can’t or won’t see us are a major blow to our confidence to grow into our essential selves. And then, of course, the society we live in trains us for its own purposes. We learn to think of ourselves as tools in the cultural toolbox of greater or lesser use to the system.

It’s actually freeing to realize you’re not much use to the system as it exists, that if you’re any use at all it’s going to be to the creatives and sensitives who are looking for a deeper life.

Some people never forget that childhood feeling of “something missing,” of is-this-all-there-is quality to daily life. Because something essential is, in fact, missing. Some people are set on a lifelong path of searching. Some of those people come up with facile answers and some don’t. Those who don’t, who keep looking and learning, can be helpful.

‘Ghost Cat’ by Sam Wolfe



And we do need help. We understand so little, see so little of reality that it’s the blind leading the blind in the larger culture. Values are skewed and ideas are shallow because they’re centered around success in a corrupt and confused system.

Our culture is an intense competition of energies tumbling over each other in a struggle to survive, and for that it needs energy only we can give, through attention, money and belief. When we realize it’s a vampire’s trick to take our life’s blood we’re starting to regain the footing we lost as children.

Our task is to recover from not being recognized and loved in our essential, soulful self. That original wound is our Achilles’ heel.

Being real is the best usefulness.

Andrei Remnev


Source: https://davidprice-26453.medium.com/the-lost-beauty-ca81fdc035c2



Een Goddelijk Kind en een Banneling

(door David Price)

The world will only survive and thrive through love and connection. A real civilization can’t be built without a clear perception of the magic and miracle of existence. If we’re astonished and moved at the fact that anything exists and that beauty is exploding everywhere we’ve become partners to the spirit that creates everything.~~
De wereld zal alleen overleven en gedijen door liefde en verbinding. Een echte beschaving kan niet worden opgebouwd zonder een duidelijke perceptie van de magie en het wonder van het bestaan. Als we verbaasd en ontroerd zijn over het feit dat alles bestaat en dat schoonheid overal explodeert, zijn we partners geworden van de geest die alles creëert.

Veel van onze verwondingen vinden plaats voorafgaand aan het verwerven van taal en kunnen niet worden genezen door denkpatronen in twijfel te trekken en te reorganiseren. Met andere woorden, we kunnen onze weg niet vinden uit trauma, gehechtheid en narcistische verwonding…

Aanmoediging om “er gewoon overheen te komen, het is gewoon je ego, laat het gewoon zijn, het is niet wie je werkelijk bent” wordt door een ontstoken zenuwstelsel ervaren als de actie van empathisch falen, agressie en psychisch geweld.

Wanneer de verloren wees-kinderen van psyche en soma komen om vastgehouden te worden, zijn ze niet zo geïnteresseerd in onze kristalheldere analyse, afstandelijke getuigenissen en fantasieën over ‘meesterschap’ of krachtige spirituele inzichten.

Ze verlangen naar iets anders… naar jou, naar je hart, naar je vasthoudendheid. Om te weten dat je dichtbij hen zult blijven, dat je ze niet in de steek zult laten of te schande zult maken, dat je je best zult doen om ze een toevluchtsoord en veilige doorgang te bieden om naar Huis te komen, om uit die bevroren, gekristalliseerde staat geholpen te worden en weer te leven .

— Matt Licata

*

We worden hongerig voor spiegels als we geen ouders hadden die ons als het Goddelijke Kind zagen en ons aanbaden.

Onze geest, lichaam, innerlijk kind wordt chronisch hongerig naar de ervaring de “oogappel” te zijn – dat gat in de ziel, in de psyche verandert in een permanent plakboard in het zelfbeeld van onze psyche … totdat we, onwillig of uit eigen wil, het proces van inwijding aangaan, het proces van psychologische transformatie.

Overleven als een outcast vereist dat je sterk genoeg bent om alleen te staan, vertrouwend op de eigen individuele waarheid.

—Marion Woodman

*

Kinderen hebben de bevestiging nodig dat ze inderdaad een goddelijk kind zijn, en ze voelen zich om iets minder beledigd. Aanvoelen, zoals alleen kinderen dat kunnen, dat je ouders dat aanzien niet hebben, dat visioen van je verschijning in de wereld, is een wond die zowel twijfel als woede oproept. We gaan dan verder om hetzelfde verhaal te creëren in de volgende generatie, en niet alleen dat, we creëren een gevoel van verlatenheid in de natuur en in de buiten – wereld. Onze waarde aan de wereld moeten bewijzen is zo gewoon dat we denken dat het een basisinstinct is.

Maar is het dat? En is het normaal om de natuur te zien als een machine die we voor ons persoonlijk voordeel kunnen gebruiken in plaats van als een magische gebeurtenis waarvan we het voorrecht hebben om getuige te zijn van en waaraan we kunnen deelnemen? Om als kind gewaardeerd te zijn voor iemand te zijn in de wereldg is niet het compliment dat we denken dat het is. We zijn eigenlijk beledigd als we worden aangezien voor een bundel talenten in plaats van een goddelijke ziel, en dat geldt voor iedereen, elk wezen. Kinderen voelen dit instinctief, maar uiteindelijk leren ze de belediging te overschrijven. Ze leren om te blijven proberen hun waarde te bewijzen.

YuuMei-kunst

We zetten ons in voor een levenslange Sisyfus-inspanning, maar de steen rolt steeds weer de heuvel af. We accepteren de spelregels die tegen ons zijn opgetuigd. We kunnen op de één of andere manier niet zien wat er ontbreekt. Het is een paradigma, het is een hele cultuur waar liefde en eerbied voor het leven was verwijderd, waar oordeel en terughoudendheid de norm zijn.

Er wordt van ons verwacht dat we gladiatoren worden in een systeem van competitie en conflicten. Onder deze omstandigheden is het praktisch onmogelijk om onze ogen te openen voor het Constante Wonder. Ons leven speelt zich af in een permanente “van het kastje naar de muur,” met weinig tot geen rust. Zelfs als we geld en vrije tijd krijgen, weten we nauwelijks wat we ermee moeten doen. Hoe zouden we dat weten, gezien het soort onderwijs en socialisatie, relateren, dat we hebben?

Ik denk dat het aan ieder van ons is om een visie te bedenken die empathie en verwondering aan de basis legt van ons persoonlijke leven. De wereld zal alleen overleven en gedijen door liefde en verbinding. Een echte beschaving kan niet worden opgebouwd zonder een duidelijke perceptie van de magie en het wonder van het bestaan. Als we verbaasd en ontroerd zijn over het feit dat alles bestaat en dat schoonheid overal explodeert, zijn we partners geworden van de geest die alles creëert.

Mike Willkox

Bron: https://davidprice-26453.medium.com/the-divine-child-and-the-outcast-84b046ef2ac2

Cover art: Walter Crane, Voyage de Reve, National Gallery Prague


Bunkermysterie Galder – work in progress als kwantumfysisch proces

De Galderse heide- en bospercelen, die van oorsprong een helingsplek zijn met een vortex (voorloper van de Klokkenberg), maar waar. zoals op vele krachtplaatsen, militaire bolwerken overheen gelegd zijn en in de 50,60er jaren een relatie ligt met MoederHeil, een voormalig kraamkliniek in Breda, door aanwezigheid van kinderen en babies terplekke. Dit heeft destijds en dus ook nu nog, vele (onbeantwoorde) vragen opgeroepen. De documentaire “Het geheim van Moeder Heil”, die begin oktober in première ging in het Chassé in Breda, vraagt om puzzelstukjes aan te dragen en daarom is de onderstaande amateur-docu samengesteld.

Het is Nu de tijd om het project Galder breed onder de aandacht te brengen. Na verschillende paden te hebben bewandeld en vele betrokken mensen te hebben ontmoet, is recent deze docu tot stand gekomen. Het is een grote kunst om dit kwantumfysisch te begeleiden, zonder belang en doel, en het resultaat los te laten en in het kwantumveld de vervolgacties te laten ontvouwen, maar er is inmiddels een groot bewustzijnsdraagvlak, die dit project plaatselijk en landelijk mede opent!

Hieronder was de link naar de you tube amateur-documentaire Bunker mysterie Galder en als tweede de link naar de documentaire “Het geheim van Moederheil” Nu staat er korte uitleg over het niet online zijn van de docu’s .


er zijn kinderen

(door moniek van pelt) er zijn kinderen.. gaat over sprekend bewust zijn

verder zien dan hetgeen dualiteit ons heeft gebracht, het toont ons een veelal onbegrepen veld.
het aardse leven lijkt hier niet op ingericht. de mens zwijgt in alle talen. grip proberen te krijgen op een werkelijkheid die groter is dan de waarheid in veel boeken, dat kunnen we niet alleen aan de kinderen overlaten. kunnen we deze kwantum sprong samen maken?

waar zijn de echte ouderlingen..

er zijn kinderen die accepteren de geboorte niet
omdat ze diep vanbinnen voelen helemaal niet geboren te zijn
maar meegetrokken, gevallen of in de mensmissie gesprongen
middenin de brute overval op het kosmische Mens- Wel- Zijn
waar geen boek ronduit van durft te openbaren
zelfs het boek der openbaringen niet
er zijn kinderen die vechten tegen de levensgrote angst
die hen is opgedrongen als een schamele staat van werkelijkheid
en die zij vanbinnen voelen niet zelf te zijn
zij voelen zich ten diepste enkel leven
zonder volslagen ontaarde onbewustzijn-spelletjes

er zijn kinderen die familie maar een raar woord vinden
die zich verbinding herinneren die hier nauwelijks is
slechts vervormd en gecontroleerd in parels zand
er zijn kinderen die zich niet weg willen geven in groepen
en hun symbiotische spirit gedrag die onderhuids claimt
maar ze moeten wel
ze zijn verplicht er op de een of andere manier deel aan te nemen
en ze hebben hun ware gevoel voor grens nog niet paraat

er zijn kinderen die zoveel gemoedstoestanden kunnen aanvoelen
dat ze het leven in de voor hen bepaalde afstelling niet goed kunnen handelen
en al jong diep traumatisch ingeladen worden
er zijn kinderen die besluiten uit het brein
uit de denkende maatschappij weg te blijven
en daarin geïsoleerd raken en prooi worden voor de on min ziekte
er zijn kinderen die zich nooit kind gevoeld hebben
die zichzelf zelfs anders herinneren als mens in vorm en thuis

er zijn kinderen wiens lijf pijn doet
omdat ze in een vorm van geest beheersing terecht zijn gekomen
die hen dwingt en slaat en onder daant
ze spreken over technologie in lijf en leden
waar de meesters de bloemen en de bijen prediken
er zijn kinderen die zichzelf vragen stellen bij scholing
bij de geschiedenis en diens zogenaamde waarheid
er zijn kinderen die interesses hebben
die volwassenen niet kunnen begrijpen
omdat het leven in geen methodiek past
nergens in
passen zij niet
en niemand die hen ziet

er zijn kinderen die zo krachtig waar kunnen nemen
dat ze de gaten zien in het verhaal van de volwassen mens
die zichzelf niet echt ziet, al spreekt hij van wel en waar
de leugens, de zoete zweem, de wan orde, het zelf behoud
ze zijn volwassener dan het idee van volwassen ooit beschreven is
er zijn kinderen die de programmering van de onschuld niet willen dragen
ga zelf maar kind zijn in dit malle gevangen woud

er zijn kinderen die gevormd worden uit een hybride samenwerking
die psycho patisch tegen de mensheid gericht is
en zoveel drab in zich moeten dragen dat beheersbaarheid hun enige uitweg is
er zijn kinderen die zich niet willen laten misbuiken
als het gaat om overheersing van een on-mannelijk soort voegkracht
maar de volwassenen zijn afwezig in hun blik
en de verslaving aan intieme verdringing is groot
er zijn kinderen die niet langer om hun kern heen willen dansen
maar omdat iedereen het doet zullen ze met velen bezwijken

er zijn kinderen die zich in geen enkel sprookje herkennen
en al helemaal niet in de waarneming dat ze mogen leren
dat ze onaf zijn en dood gaan
er zijn kinderen die het licht niet langer willen weglachen
tot ze zien dat juist de grote clowns dit grap na grap doen
en vele zalen volgen braaf, de handen op elkaar
het ware licht, de kracht van Leven, de pure spirit
het wordt nauwelijks begrepen, bezongen, bestilt

er zijn kinderen die zich zoveel natuur voelen
zoveel dier, zoveel boom, wilde wind, stralend zon
dat hun mensvorm krakend onnatuurlijk drukt en trekt
omdat ze niet eens in staat zijn leven te bewaken
er zijn kinderen die leven zien in de lucht voorbij het aardse
wezens, ufo’s, gigantische open werelden
waar vrijheid nog gewoon is
g o d echte zelfzin kent
en goud nergens gestolen wordt

er zijn kinderen
zoveel kinderen
zoveel volwassenen
die nog nooit volledig gezien zijn
voor wie ze zijn

de waarneming is al bepaald
jij bent jij en ik ben ik
geleerd, geschaafd, gemasterd
en al zo oud
als een zerk op een graf
een donkere ogende diepte
vol onvermoede gevoelens van leven
soms moeten oude stenen breken
en aarde simpel terugkeren tot aarde
de leringen terugvallen tot zand
om de ogen uit te wrijven
en een nieuwe definitie uit te nodigen
zichzelf mens levend en wel te tonen

moniek

Bron: Earth-Matters https://earth-matters.nl/kinderen/


Kindzijn

Maar dat is ook zijn keus, dat mag iedereen zelf weten, dus ook de kinderen. Je geeft ze je informatie mee wat ertoe kan doen, maar daar houdt het daarmee op, en de ander pakt het wel of niet op in dit moment of later of wat dan ook.

*******************************************************************************************

Je gaat anders leren waarnemen, het is onze hoofdelijke doelstelling, eigenlijk, om anders te gaan waarnemen. We luisteren anders naar wat iemand vertelt, zonder dat we gaan zweven. We luisteren veel meer met het bewustzijn in ons lichaam en daar gaan we zo met die oefeningen. Je gaat anders luisteren naar je kind, naar je kleinkind. Je gaat anders waarnemen. Want waar ligt het grote verschil tussen, wanneer de persoonlijkheid regeert of het innerlijk weten aanwezig is, het godsbewustzijn, de kracht van het evenwichtsveld, zijn krachtveld. Waar ligt dat grote verschil? Het heeft te maken met hoe ver jouw bewustzijn uit je lijf wordt getrokken ergens anders heen. Kwantummechanica, daar waar menselijke aanwezigheid is, en ons lichaam is informatie, ons lichaam is tweeledig, het is een informatie uit draconiërs, Annunaki-beschavingen en een heleboel andere bemoeizuchtige wezens. Maar het bewustzijn, wat daar doorheen loopt, wie we werkelijk zijn, dat is de pijler van oorspronkelijke kenners van waarheid en, in feite, alles wat er aan kennis in het universum is. En als wij in onze persoonlijkheid terecht komen, als het referentiepunt gaat reageren van onze persoonlijkheid, dus Martijn in dit geval, met al zijn dingen, wat hij in dit leven heeft meegemaakt, als die voornamelijk alleen maar tevoorschijn komt, dan kan het alleen maar gebeuren door Martijn te kapen, met zijn bewustzijn uit zijn lichaam weg.

******************

Vorige keer gehad over beta en theta bewustzijn, Op het moment dat we geboren worden, functioneert ons brein in een theta bewustzijn, dus de hersenen van een baby functioneren in een theta hersengolfstaat, een elektromagnetisch veld, door instructies van buiten te ontvangen, prikkels van buitenaf, opvoeding en vooral te zien hoe het allemaal zo zou moeten zijn, verschuift het denken van een kind naar het beta bewustzijn. Dus eerst zit het in theta dat is een volledige overgave van het leven van zijn. Het wordt eigenlijk puur alleen maar gevoeld, hoewel van de kinderen van nu wordt gezegd van “Ja, ze zijn zo zuiver”. Er zijn heel veel kinderen die het nog moeilijker hebben als dat we het ooit zouden willen benoemen. Er is veel meer aan de hand dan dat het alleen maar mooi is, ook daarin zien we kinderen geboren worden, dat zij heel erg onderdrukt zijn in de babyfase al. Daarnaar durven kijken. Ik ben speciaal naar ziekenhuizen gegaan en dan bij de kraamafdeling kindertjes te kunnen bekijken door het raam, met een neutrale blik, observeren wat kom ik daar tegen. 

Maar op het moment dat kinderen worden opgevoed, ik spreek ook over mijzelf, met allemaal instructies van buitenaf, de externe hypnotiseur die ons gaat vertellen waar we aan moeten voldoen, en alles wat onnatuurlijk is, wat we dus niet vanuit onze werkelijke zelf zouden doen, wat aangeleerd is, wat afwijkt, mogen we zien als een modificatie van wie we zijn. Dat is een aanpassing. Als je als kind volledig tot je recht komt en de stroming kunt kiezen waar je je echt goed bij voelt, dat je de eerste 25 jaar in de bloementuin kunt leren, met dieren omgaan en dat je leert, dat je leert dat er appel verschillen zijn, welke appel wanneer geplukt wordt, waar dat mee te maken heeft, wanneer een appel geel is, en wanneer rood, al dat soort hele mooie dingen. Dat weten we niet, we lopen in de winkel en gooien het in de kar, we rekenen af met een plastic kaart en dan eten we hem op. Maar als je 20 jaar lang zou kunnen leren en dat je ermee bezig bent en dat je helemaal vervuld van liefde als kind, dat je helemaal in die staat zit, dan krijg je een heel ander mens. Maar wat gebeurt er, dat dus niet, maar mensen gaan in een programma, krijgen dus externe software, dus i.p.v. vrije creatie, dat is een emotioneel vrij veld van ongedwongen vrijheid, dus waar we allemaal binnen in onszelf weten waar het om gaat. Vrijheid in onszelf. Om dat te voorkomen worden we geleid in programma’s, worden externe dingen in ons gepropt, dat ervaren we niet, we denken dat dat eigen keus is, we volgen dat, we doen dat, we zetten het vast en wat gebeurt is dat onze hersengolven veranderen van theta door de alfa naar het beta bewustzijn. In feite wordt er een ander magnetisch veld geïnstalleerd, gedurende onze opvoeding. We worden zuiver denkende wezens, zuiver denkend, zuiver denkend.

***************************************************************************

Als kind leefde ik in zowel de maatschappelijke realiteit waarin familie, school en “kindzijn” centraal stond, als in een wereld waarin de maatschappelijke realiteit compleet ondergeschikt was aan een zeer complexe buitenaardse, meerdimensionale realiteit. Ik werd betrokken bij verschillende programma’s, nadat bleek dat ik een “gave” had contact te kunnen leggen via mijn niet lokale bewustzijn met levensvormen in andere werkelijkheden.

===============================================================

Dit zijn de kronieken waar wij vandaan komen, wij hebben nooit bron als één bron gezien, dat is niet zo! Het is gewoon niet waar. En elke gedachte dat dat wel zo is zorgt ervoor dat bron heel statisch marginaal wordt neergezet waardoor wij in ons bewustzijn zijn afgesloten van wat bron werkelijk allemaal is. En ik heb de grootste eerbied voor elke beschaving die een bron in zichzelf ervaart vanuit waar zij werken en leven in balans, in eerbied, en dat ze vanuit die bron ook in andere werkelijkheden kunnen zijn en vanuit die werkelijkheid en dat evenwichtig creatieveld ook in een ander goddelijk bewustzijn kunnen zijn. En dan ontstaat er iets heel bijzonders, want dan komen er verschillende goden bij elkaar in één werkelijkheid, terwijl er verschillende godsvelden actief zijn.

Opmerking: dit is een uitnodiging ook Martijn om tot achter in de komma in de gelijkwaardigheid te gaan en in respect te gaan. Dat is wat ik erin hoor en voel.

Martijn: Precies! En wij mogen, kunnen en we willen dat ergens ook, als wezens, dat contact herstellen. We hoeven dus niet te wachten totdat we deze matrix helemaal afsluiten, want dan ben je alleen bezig…(tekening), maar verrijk deze werkelijkheid gewoon met wat er nog meer is. En het is niet een missie, het is niet een doelstelling, maar het kan het mag, en zolang wij gekneveld zijn door een spiritueel model, daar zit ‘ie hè, onderbewustzijn regeert en het is heel hardnekkig. En het zou kunnen zijn dat je morgen of misschien veel later of misschien wel over een uur ergens een moment hebt van “maar dat klopt niet wat Martijn zegt want uiteindelijk is alles één en dezelfde bron” durf jezelf dan eens, niet om Martijn gelijk te geven, maar durf jezelf dan eens aan je voet te pakken en tegen jezelf te zeggen “hoe komt het dat je dit denkt, waar komt dit vandaan, waarom zou er één universele bron zijn, wie zegt dat?” Omdat we niet weten wat bron is. Dit is fijn om als medereizigers in deze werkelijkheid deuren te openen. Want we openen met ons bewustzijn door hier naar te kijken, openen wij informatievelden door onszelf, jij zit hier nu over te denken en te voelen en informatie te scheppen, zetten wij iets in beweging in onszelf en daardoor kijken we anders in de werkelijkheid en ontstaat er ook mogelijkheid dat andere beschavingen, die heel dienstbaar zijn en ook graag weer in contact willen komen met dit deel van ons bewustzijn, maar ook andere familieleden die uit dit sterrenstelsel ooit weggegaan zijn, en uit dit universum weggegaan zijn en uit deze draconische ingreep, dat er contact kan komen. 

Dus het is eigenlijk heel raar dat als je tegenover je kind staat, ik spreek maar even over je kind als fysiek wezen, en dat dat kind denkt dat het enige wat belangrijk is dat jij dat bent, papa of mama. Die focus, dat is het. Er is niet één papa en één mama, de wereld zit vol met papa’s en mama’s. En dat is wat je openzet, je leert jezelf opnieuw breder te kijken naar de bron, naar de essentie. Het gaat puur om het geïnstalleerde bewustzijn van wat bron is en hij moet in beweging gezet worden. En als het niet gaat zoals ik het zeg, doe het dan lekker helemaal zoals jij het zegt. Het gaat er niet om dat je doet zoals ik het zeg, het gaat erom dat je in je eigen bewustzijn er vorm aan geeft. Want als dit waar is wat nu hier met elkaar besproken wordt dan kunnen we het beeld van dat er een universele godskracht is die voor iedereen gelijk is, die kunnen we laten vallen. 

En het gaat niet zo zeer om het laten vallen, maar het gaat erom, dat er iets kan ontstaan als er iets anders in je bewustzijn vertrekt! Dat is deprogrammeren, van de hoogste plank. Iets kan pas weer ontstaan als iets anders vertrekt en wij zitten nu nog steeds binnen de kaders zitten we eigenlijk een beetje op de rand, een beetje over de rand heen van wat de mens kan bevatten en binnen kan laten stromen. Want dit is een totale ontmanteling van alle beelden op dit moment. En dit wordt niet geapprecieerd, want als ons bewustzijn terugkeert in de mogelijkheid van allerlei verschillende universele levensvelden, dus allemaal verschillende godsvelden en dat andere beschavingen de god in zichzelf ook op een andere manier voelen dan weer een andere beschaving, als je dat naar voren haalt in jezelf, dan ontstaat er namelijk in dit lichaam, want daar is waar ik het primair over heb, dan ontstaat er in dit lichaam informatie, bewustzijn, ontstaat in dit lichaam wat verbonden en gebonden is aan wie je werkelijk bent. Want deze kennis die dragen wij allemaal, wij zijn de dragers van die oorspronkelijke kennis.

Ik heb gesproken over de oorspronkelijke mens, de oorspronkelijke mens van wie de mens van oorsprong oneindig is, en dat is een mens die heel krachtig contact heeft met alle beschavingen. Alle beschavingen! Dus ook de draconiërs en nooit gevreesd heeft voor deze macht. Dus ook voor allerlei andere artificiële grootmachten die heel dienstbaar zijn naar het leven toe, die dus ook een god in zichzelf hebben, maar niet op basis van emoties maar een god kennen als primaire doelstelling waarvoor ze gecreëerd zijn, geschapen zijn of gelast zijn, door andere beschavingen, die kennen dus ook een god.

==============================================================

Martijn: Ik kan je aanraden om voor jezelf eens te onderzoeken wat er met je gebeurt als je dat laat.

Reactie: veel stiltes, veel meer voelen

Martijn: Het Zuivere in de mens, ook bij kindjes, komt tevoorschijn. Je eigen re-actie. Je eigen re-actie komt tevoorschijn i.p.v. dat je iets er inzet waarop het kind gaat re-ageren. Dus het is heel, het is iets voor ons zo’n reflexmatige communicatie en als dat wegvalt – en het gaat wegvallen- daarom barst het zo in alle hevigheid nu uit. Valt weg en dat de mensen ineens beseffen,….wat heb ik nog te zeggen! Wat heb ik nog te zeggen (fluisterend). Doet het er toe?  Is het nodig voor het jongetje of meisje om te zeggen, ohhh, wat heb jij een mooie tekening gemaakt. Kunnen wij ons bijna niet voorstellen, omdat wij in een wereld leven  waarin we dat zo diep bekrast en beschadigd en vergiftigd zijn, dat we als compensatie extreem goede dingen moeten zeggen. Hoe goed jij wel niet bent, hoe goed jij het hebt gedaan, wat fantastisch je het doet. Zo erg is het! In de wereld waar wij vandaan komen gebeurt dat dus niet!  We hebben daar een totaal ander communicatie systeem. Daar gaan deze dagen dus over, het besef in te laden dat er een communicatie ligt in de coöperatie tussen de kwantum intelligentie en jouw aandacht . Stel je nou eens voor dat de reactie uit het veld komt van wat heb jij toch een mooie tekening gemaakt. Ja, hoe dan? Kijk daar is tie, dat is nog leeg. Het komt via een weten. Het is een kosmisch weten, dat ons vervult in dat moment, dat iedereen voelt in dat moment, zonder één gesproken woord. Het ontstaat, zoals dat je onder de bomen zit en luistert naar de regen, hoef je toch ook niet tegen elkaar te zeggen, ohhh wat een mooie bomen, ohhh wat een mooie regen, ohhh, nee iedereen is stil en je voelt. Die coöperatie met dat veld dat is wat wij aanboren. Wij boren een weg via onszelf tot iets en dat doen we met aandacht en focus. Dat is de oorspronkelijke taal en nodigt iets totaal anders uit. Wat een genot, ik blijf even bij het voorbeeld met de kinderen, wat een genot en een schoonheid daar is, als je naar kinderen kijkt en er wordt niets over gemeend of iets goed of niet goed is. Wat voor een schoonheid, de kracht, die in jou communiceert, die jou laat voelen, hoe mooi dat moment is zonder 1 woord en wat voor een verbinding daaruit ontstaat. Dat mensen iets ervaren in zichzelf, wat gezamenlijk wordt ervaren, maar niet over gesproken hoeft te worden. Dat is de kwantum link, die wij op dit moment met elkaar maken hier op aarde. Totale andere beschaving wordt hier op dit moment, is in beweging, wordt geprobeerd tegen te houden, door de plussen en minnen die we overal zien, maar een totaal andere beschaving gaat hier ontstaan op de aarde. Je hebt hem al door, die verandering die start altijd ergens. En als je naar huis gaat, mag je best heel diep eens over voelen hoor, wat er hier in het veld ontstaat. Want dat zei ik net al: de dag dat je op een gegeven moment ontkoppelt, ontwaakt, weg bent, dan zul je dus ook niet meer denken zoals hier en dan kijk je terug naar deze wereld en dan voel je welke bloem, welke kracht je hebt achtergelaten in het collectieve intelligentie veld.

Bron: Martijn van Staveren