(door moniek van pelt)
Daar ben je
Recht uit de bron
Uitgesproken kans op leven
Pardoes in mijn kern
drup jij
Je raakt aan mijn fundament
zo golvig rond als jij bent
door en door en mij bij mij
latend in pure grondzin
wervel jij schone energie vrij
jij raakt mij ergens midden in
.
terwijl ik bezig was met neuzels
uitgesproken onwaarheden
vol lange kwibusnamen
die kort door bochten scheuren
en tussen regels blijven plakken
op zoek naar tijdig goud ge win
.
om dan te zien glinsteren
uit mijn ooghoeken
een fonkel land van zacht
zo rond en puntgaaf tegelijk
be voelt mij
als was ik sterrenregen
vol vlammende kleurzin
en in jouw heldere voor stelling
kan ik zomaar zwemmen
met elke zee aan thuis
.
over vloedig straal jij naar mij
jij ziet mij zonder scheuren
en zonder brokken
als Piloot
precieskundige bestuurder
van een heel universum
jij geeft mij de rechten terug
om te zijn
zonder rang of ring
en van wie ik hier
slechts wat druppels ken
.
want als ik dan naar het water kijk
in alle mensentranen tegelijk
wie zien ik dan anders
dan mij zelf in vogelvlucht
.
zo zuiver zonder titel
buitel ik met elke aard
perfecte rondingen makend
in mijn origineel object
een modern soort vliegend tapijt
van beeldige oneindigheid
die zijn eigen wegen kent
en geen poortige haven
vol bezegelde toestemming
nodig heeft
om te kunnen landen
.
ik ben de voerder van gezag
die waarheid in vrije banen leidt
en nergens af wijkt
met de snelheid van aanwezigheid
taal ik naar al het leven
duikend onder uit gedunde huid
zonder enig moeitebesef
kan ik met elk verstaander
eindeloos mooi spreken
.
ik sta geen commando toe
die mijn besturing overneemt
mij plaagt met mal ge weten
of mij gek scherend
uit mijn baan duwt en trekt
en de vloeiende portalen
vol van echte vredeswijs
doet vermisten langs vergetelheid
.
een op zien barend geheel
zal ik genoemd worden
omdat niemand uiteindelijk
nog om mij heen kan
omdat ik er weer ben
die het water van wel eer
stromend doet leven
en de waterige menskijk
groots doet op helderen
helder als traan
ben ik
kroon op mijn hart
ben jij
.
moniek
.
elk buiten gewoon treffen
heeft jou en mij nodig als piloot
beheerder van kosmisch kapitaal
om elk onbemand ogenblik
getrouw levend bewustzijn
in te laden aan boord
en naar de thuiszee te vliegen
vrij van de taal vol dood
.
Martijn van Staveren:
emotie waar niet naar geluisterd wordt , die energie wordt gebruikt via je gedachtenkracht om een situatie te scheppen die jou beklemt en wordt geleverd uit je geheugen
intelligentie weet precies je angst en wat je leuk vindt. Je wordt geanalyseerd diepgaand.. bijna geheel. En zet zo een wereld neer op basis van jouw niet gebruikte/ stilliggende scheppende krachten. Wat maakt dat het water vervuilt, stil komt te liggen/ ontspoort. De frequentie is niet van ons.. we worden erin aangestuurd.. besturingssoftware die illusie creëert dat we betere mensen worden.. om niet te kunnen doorzien van wat we aan het doen zijn.
–
Het gedicht is onder meer geschreven op onderstaande muziek:
Pianist Nobuyuki Tsujii bursts into tears when he plays at Carnegie Hall his own composition “Elegy for the Victims of the Tsunami of March 11, 2011 in Japan”.