Kwantumfysische vraag-en-antwoord – lee

(lee beantwoordt op zijn Telegram-kanaal allerlei vragen, deze drie gaan over kwantumfysica)

❓VRAAG:

In vervolg op het aangeraakte onderwerp kwantummechanica. In het beroemde dubbelspletenexperiment hangt het gedrag van een deeltje (als deeltje of als golf) af van het feit dat het deeltje wordt waargenomen. Kun je dit fenomeen verklaren in termen van Bewustzijn? Is de hypothese op basis van dit experiment waar, dat mensen in een soort matrix leven – een soort van een computerspel, waar de wereld om een ​​persoon wordt “gevuld met texturen” alleen waar de focus van het bewustzijn op gericht is?

❗️ ANTWOORD van lee:

Dit basisexperiment is al lang bekend en de interpretatie verandert naarmate de wetenschap zich ontwikkelt. Op dit moment heeft de wetenschap geaccepteerd dat er geen materiële deeltjes in het hart van materiële objecten zijn, maar energie. Dat wil zeggen, de Relativiteitstheorie van Einstein E = mc2… wordt – alles is energie met verschillende snelheden, om het maar even te kort door de bocht te zeggen.

Gekeken vanuit het Bewustzijn is alles vibratie, trilling. Met andere woorden, de trillingen van de waarnemer komen in contact met de trillingen van het object. En dan hangt het waargenomene af van de positie van de waarnemer (van zijn trilling).

Het is bij de haren getrokken om bewustzijn de Matrix te noemen, omdat in dit geval een vervorming optreedt, namelijk, de mind moet de locatie van de Matrix bedenken, segmenten van de “leegte” van wat niet de Matrix is, enzovoort.

Maar als we het zo bekijken dat het bewustzijn van het individu een soort ordelijkheid is in de geest van de Matrix, en het collectieve bewustzijn een andere matrix is, dan kunnen we zeggen dat we de wereld creëren in de vorm van een combinatie van verschillende matrix-systemen. Maar Bewustzijn zelf is een oneindige reeks waarden van de supermatrix – een niet-gevuld algoritme. Ongeveer zoals Wiskunde in zijn volle essentie, die bestaat in oneindigheid van alle mogelijke waarden.

Daarom is een analogie op zijn plaats: het Zijn is net zo veel breder dan het concept Bewustzijn, als Wiskunde breder is dan het concept van de Matrix. En jij, in je kern, bent het Zijn.

♦️♦️♦️♦️♦️

❓VRAAG:

Ik raakte geïnteresseerd in kwantummechanica, bekeek verschillende video’s over de essentie ervan. Het is verbazingwekkend dat ik op de een of andere manier letterlijk volgens deze principes leef 😃. Kun je uitleggen wat kwantumverstrengeling is?

❗️ ANTWOORD van lee:

Nou, aangezien er hier twee van ons zijn die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp, laten we de rest daarin laten verstrengelen :))

Laten we voor een analogie geen quanta nemen, maar een verliefd stel dat in het park wandelt. Je ziet ze van buitenaf en kent hun plannen niet. Vervolgens ging je naar een pub en trof daar een lid van het stel aan. Je benadert hem en zegt: “Ik wed dat je “tweede helft” nu in een schoonheidssalon zit!”. Je wint het kwantumweddenschap – ja, de vriendin is in de salon beland.

De essentie van het fenomeen begint met het feit dat er onzekerheid is. Totdat de ene in een pub wordt gezien, kan niet worden gezegd dat de andere in een schoonheidssalon zal zijn. Andersom zou je naar de salon kunnen gaan, daar een “de helft” van die eerste vinden en begrijpen dat hij in een pub is.

*

Het tweede deel van dit fenomeen is dat het echt een paar zou moeten zijn, en geen oppervlakkige kennissen.

Het derde deel van dit fenomeen is dat je eerst de een of de ander op een specifieke plaats (positie) moet vinden om te begrijpen waar de ander is.

Het vierde deel – je bent nodig in de plaats-tijd om deze gebeurtenissen te observeren. Zonder jou zal er niemand zijn om zo’n stand van zaken waar te nemen.

*

Hoe werkt dit wonder?

Laten we alle parameters bij elkaar optellen.

In je realiteit zijn er enkele vaste objecten (in het voorbeeld – subjecten). Als je als iets over hen weet, ben je al DEELNEMER.

Zo herkent de waarnemer zijn “onderlinge afhankelijkheid” met de objecten van observatie (dit deel van de wetenschap is nog niet erg duidelijk). In feite ga je in resonantie met polaire gebeurtenissen, waardoor ze betekenisvol voor je worden vanwege de focus van aandacht. Vervolgens houdt je aandacht zich bezig met polariteit voorbij tijd en ruimte. Dit is de wet van aantrekking.

Hier is een voorbeeld “dicht bij huis”.

Je krijgt informatie (van buitenaf) dat ene Peter echt Pen is. Je coördinatensysteem vertelt je waar het om gaat – “goede jongen”. Je accepteert automatisch dat er een “boze oom” bestaat in dit verhaal. Dan krijg je de ontwikkeling van het verhaal tussen goed en kwaad – het polaire systeem werkt in deze interpretatie. Dat wil zeggen, de “slechte oom” daar zal Peter niet adopteren, en Peter zal geen piraat worden. Dit verhaal zelf zal het ‘strijd’-patroon volgen.

In het leven schenk je verschillende mensen (gebeurtenissen) verschillende polaire kwaliteiten (niet één paar, maar veel polariteiten). Verder trekt je persoonlijke aandacht je naar het feit dat zij (mensen, gebeurtenissen) een belangrijkere rol voor je beginnen te spelen dan anderen. En je interpretatie is strikt gebaseerd op je polarisatiemodel – je ziet alleen deze frames en negeert andere betekenissen van hun gedrag (ontwikkeling). Tegelijkertijd zullen je vibraties (hoog of laag) bepalen of deze persoon (gebeurtenis) je een negatief of positief zal brengen – en dit alles binnen het kader van je polarisatie.

In de praktijk leidt dit ertoe dat mensen zien wat overeenkomt met hun oordeel en begrip en andere kanten volledig negeren. Tegelijkertijd ontvangen mensen persoonlijk voordeel en nadeel van deze mensen (processen), aangezien het dit soort energieën zijn die op deze specifieke manier worden geactiveerd in relatie tot de Waarnemer.

En de conclusie is – iedereen krijgt een individuele ervaring en resultaat, terwijl we in één wereld van meerdere gebeurtenissen. Dit is dezelfde betekenis als “wat je erin stopt, haal je eruit.”

♦️♦️♦️♦️♦️

❓VRAAG:

Lee, help mijn 3D-mind het probleem van trillingen te ontrafelen. Als er geen tijd is, hoe kunnen trillingen dan onderscheiden/beschreven worden? Naast de amplitude en frequentie van oscillaties – wat nog meer? – eigenschappen, frequentie/snelheid zijn immers gerelateerd aan tijd.

❗️ ANTWOORD van lee:

Ja, in onze perceptie hebben trillingen (golven) lengte-hoogte (afstand) en amplitude (tijd). Tegelijkertijd, als je kijkt naar kwantumvelden (bijvoorbeeld op het gebied van vacuümfluctuaties), dan hebben ze deze parameters niet. Er zijn kansen op impulsen, energie (die uit het niets ontstaat en zichzelf ontbindt), vectoren, polen, enz. Meer precies, in kwantumsystemen verschijnen deze parameters in die gevallen waarin kwantumfysica wordt vertaald in klassieke natuurkunde …

Laat me vertalen in mensentaal.

Hier heb je een mobiele telefoon waarmee de stem wordt gehoord van een persoon die zich aan de andere kant van de planeet bevindt. De persoon is ver weg, maar de stem is hier. Verder vliegt de stem zelf niet door de lucht en rent niet binnen de kabels. De sprekende persoon is ver weg, maar zijn STEM TRILLINGEN worden getransformeerd zodat je ZIJN TRILLINGEN in je hoofd waarneemt.

Er zijn dus trillingen en er zijn methoden om ze om te zetten in de ene of de andere kwaliteit (in een stem, in een beeld, enz.). Als we ons voorstellen dat trillingen in wezen de snelheid van het licht overschrijden (wat heel normaal is op kwantumniveau), dan hebben we duidelijk niet te maken met onze ruimtelijke dimensie, echter met een systeem voorbij tijd en afstand.

Daardoor zie je de wereld alsof deze is verwerkt van de eerste trillingen tot waarneembare trillingen. In een soort van enorme vertraging.

Dit proces wordt als volgt uitgevoerd. Er wordt een lange eindeloze “draad” genomen, gevouwen als een accordeon, die “gescheurde overgangen” vormt van de ene vouw naar de andere. Dat wil zeggen, de draad is onafscheidelijk, maar de overgangen creëren de illusie van het springen van de ene draad naar de andere. Deze “sprongen” vormen onze perceptie van tijd. Bijgevoegd een tekening van mij.

Basistrillingen zijn het draadvouwsysteem (algoritme) en onze fysieke trillingen zijn sprongen op de draad – de implementatie van het algoritme in de praktijk. Dit alles is multidimensionaal en de “draad” heeft volume, maar dit beeld is geschikt als voorbeeld.

Over het algemeen, wanneer je een focus van aandacht kiest, kies je voor “algoritmen om draad te springen” door je trillingsfrequentie te veranderen. Dit ontwart zich op zijn beurt door het chakrasysteem in de frequenties van je lichaam, door de frequentie van de organen en cellen. Hierdoor worden de niet-fysieke vibraties van de persoonlijkheid vanuit de manier van denken omgezet in de fysieke vibraties van het lichaam. De eerste zijn niet afhankelijk van tijd-ruimte, de laatste wel. Dit is hoe kwantumfysica klassieke natuurkunde wordt binnen in jou.

Zoals je kunt zien, is alles heel eenvoudig.

Bron: Lee — Вибрации (https://t.me/lee_vibrations)


❓ВОПРОС:

В продолжение затронутой темы квантовой механики. В известном эксперименте с двухщелевой преградой то, как себя ведёт частица (как частица или как волна), зависит от факта наблюдения за частицей. Можете ли вы объяснить этот феномен с точки зрения Сознания? Насколько верна основанная на этом эксперименте гипотеза, что люди живут в некоем подобии матрицы – аналоге компьютерной игры, где окружающий человека мир «прорисовывается текстурами» лишь там, куда направлен фокус сознания?

❗️ОТВЕТ lee:

Этот базовый эксперимент известен давно и его трактовка видоизменяется по мере развития науки. На сегодняшний день наука приняла то, что в основе материальных объектов нет материальных частиц, но есть энергия. То есть Эйнштейновская ТО сводится к E = mc2… – всё есть энергия на разных скоростях, если грубо.

С точки зрения Сознания – всё есть вибрация. Иными словами вибрации Наблюдателя имеют дело с вибрациями объекта. И тогда воспринимаемое зависит от позиции Наблюдателя (от его вибрации).

Называть сознание Матрицей можно с натяжкой, поскольку в этом случае возникает искажение, уму нужно придумать местоположение Матрицы, сегменты «пустоты» того, что не Матрица и так далее.

Но, если рассматривать так, что сознание личности – это некая упорядоченность в духе Матрицы, а коллективное сознание – это другая матрица, тогда можно сказать, что мы создаём мир в виде сочетания разных матричных систем. Но само Сознание – это бесконечный набор значений сверх-Матрицы – незаполненный алгоритм. Примерно как Математика в полной своей сути, существующая в бесконечности всех возможных значений.

Следовательно, уместна аналогия – Бытие настолько шире понятия Сознания, как Математика шире понятия Матрицы. А вы в своей сути – это Бытие.

♦️♦️♦️♦️♦️

❓ВОПРОС:

Я заинтересовалась квантовой механикой, посмотрела несколько роликов о сути. Удивительно, что я буквально всей собой каким-то образом живу по этим принципам 😃. Поясни, пожалуйста, что такое квантовая запутанность?

❗️ОТВЕТ lee:

Ну, раз нас тут двое, интересующихся данной темой, тогда давайте запутаем остальных :))

Для аналогии возьмём не кванты, а влюблённую парочку, гуляющую по парку. Вы их видите со стороны и не знаете об их планах. Далее, вы пошли в паб и обнаружили одного участника пары там. Вы к нему подходите и говорите: «Спорим, твоя половинка сейчас в салоне красоты!». Квантовый спор вы выигрываете – да, таки подруга в салоне и оказалась.

Суть явления начинается с того, что есть неопределённость. Пока один не выявлен в пивбаре, нельзя сказать, что другой будет в салоне красоты. Причём, можно было бы пойти в салон, найти там половинку первого и понять, что он в пивбаре.

Вторая часть этого явления в том, что это должна быть именно пара, а не сторонние знакомые.

Третья часть этого явления – вы должны сначала найти одного или другого в конкретном месте (положении), чтобы понять, где другой.

Четвёртая часть – нужен вы в месте-времени, чтобы выявить эти события. Без вас некому будет наблюдать подобное состояние дел.

Как сие чудо работает?

Сложим все параметры.

В вашей реальности есть некие фиксированные объекты (в примере – субъекты). Раз вы о них осведомлены, значит вы уже УЧАСТНИК.

Таким образом, Наблюдатель признаёт свою «взаимозависимость» с объектами наблюдения (эта часть науке пока не очень понятна). Фактически вы вступаете в резонанс с полярными событиями, делая их значимыми для вас из-за фокуса внимания. Далее ваше внимание имеет дело с полярностью вне времени и пространства. Это закон притяжения.

Вот «бытовой» пример.

Вы получаете сведения (извне) о том, что некто Питер на самом деле Пен. Ваша система координат сообщает вам, что это имеет значение – «хороший мальчик». Автоматически вы принимаете то, что есть «злой дядя» в этой истории. Далее вы получаете развитие истории между добром и злом – полярная система производит эффект именно в этой интерпретации. То есть «злой дядя» там не собирается усыновить Питера, а Питер не собирается стать пиратом. Сама эта история будет идти по шаблону «борьба».

В жизни вы наделяете разных людей (события) разными полярными качествами (не одной парой, а многими полярностями). Далее ваш личный фокус внимания притягивает вас к тому, что они (люди, события) начинают играть для вас более значимые роли, чем другие. А ваша интерпретация построена строго на вашей модели поляризации – вы видите только эти рамки и игнорируете другие смыслы их поведения (развития). При этом ваши вибрации (высокие или низкие) определят то, будет ли данный человек (событие) нести вам негатив или нести вам позитив – и всё это в рамках вашей их поляризации.

На практике это ведёт к тому, что люди видят то, что соответствует их суждению и пониманию и полностью игнорируют иные стороны. Одновременно люди получают для себя лично пользу-вред от этих людей (процессов), поскольку именно эти виды энергий и именно этим способом активированы по отношению к Наблюдателю.

И вывод такой – каждый получает индивидуальный опыт и результат, находясь в едином мире множественных событий. Это тоже самое по смыслу, что и «что положишь, то достанешь».

#квантоваяфизика #квантоваямеханика #квантоваязапутанность #квант #определённость #неопределённость #наблюдатель #фокусвнимания #поляризация #убеждения #мультиверсум #многовариативность

♦️♦️♦️♦️♦️

❓ВОПРОС:

Lee, помоги моему трёхмерному уму распутаться в вопросе о вибрациях. Если времени нет, то как можно различать/описать вибрации? Кроме как амплитуда и частота колебаний – чем ещё? – ведь характеристики, частота/скорость связана со временем.

❗️ОТВЕТ lee:

Да, в нашем восприятии вибрации (волны) имеют длину-высоту (расстояние) и амплитуду (время). При этом, если вы рассматриваете квантовые поля (например, в теме флюктуаций вакуума), то в них нет этих измерителей. Там есть вероятности импульсов, энергия (изниоткуда возникающая и сама себя аннигилирующая), векторы, полюса и т.п. Точнее, в квантовых системах эти параметры проявляются в тех случаях, когда квантовая физика переводится в классическую…

Давайте, я переведу на человеческий язык.

Вот у вас есть мобильный телефон, из которого доносится голос человека, находящегося на другом конце планеты. Человек далеко, а голос здесь. Далее, сам голос не летит по небу и не бегает по проводам. Говорящий человек далеко, но его ВИБРАЦИИ ГОЛОСА преобразованы так, что вы воспринимаете ЕГО ВИБРАЦИИ в своей голове.

Итак, есть вибрации и есть методы их преобразования в то или иное качество (в голос, в изображение и т.п.). Если представить, что вибрации в своей основе превышают скорость света (что на квантовом уровне вполне нормально), тогда мы явно имеем дело не с нашим пространственным измерением – с системой за пределами времени и расстояний.

Таким образом, вы видим мир так, словно он обработан из начальных вибраций в наблюдаемые. Нечто вроде сильного замедления.

Этот процесс делается так. Берется длинная бесконечная «нить», складывается гармошкой, образуя «рваные переходы» из одной складки в другую. То есть нить неразрывна, но переходы создают иллюзию прыжков из одной нити на другую. Эти «прыжки» и образуют наше восприятие времени. Картинка от меня прилагается.

Базовые вибрации – это система складывания нити (алгоритм), а наши физические вибрации – это прыжки по нити – реализация алгоритма на практике. Всё это многомерно и «нить» объёмна, но для примера образ подойдет.

В общем, когда вы выбираете какой-то фокус внимания, вы выбираете «алгоритмы прыжков по нити», меняя свою вибрационную частоту. В свою очередь, это раскручивается по системе чакр в частоты вашего тела, проходя по частоте работы органов и клеток. В итоге нефизические вибрации личности от образа мысли преобразуются в физические вибрации тела. Первые не опираются на время-пространство, а вторые опираются. Так квантовая физика внутри вас переходит в классическую.

Как видите, всё очень просто.

#вибрации #квантоваяфизика #квантоваямеханика #частота #поле #нефизическое #тело #чакра

Lee — Вибрации (https://t.me/lee_vibrations)


Brongenoten – site update

Lieve mensen,

Hoe gaat het met je? Ik wil graag een update geven over deze site.

Brongenoten.nl ontstond een paar jaar geleden en sindsdien ging die steeds meer open, open voor alle lezers en ook voor de scheppers, schrijvers, delers die hun evenement, blog, tekening of onderzoek met anderen wilden delen. Ik voel grote dankbaarheid en bewondering voor de breedte, diepte en diversiteit van wie we zijn, wat duidelijk zichtbaar is op de site.

Zichtbaar… Andere dingen werden ook zichtbaar: er was veel reactief gedrag, “iets vinden van”, andere dingen. En het is goed om het zichtbaar te hebben, het levert diepgaande uitwisselingen. Maar het leek me nu te veel in de weg te staan voor vrede en verbinding.

Een paar dagen geleden kwam er een nieuwsbericht langs waar ik best om moest lachen. Het ging zo: het was niet te doen om de beloofde verlaging van de BTW op groenten en fruit te realiseren, omdat het heeeeeel moeilijk zo niet onmogelijk was om te definiëren wat groenten en fruit eigenlijk is. Wat? Ja, zeiden ze, weet je bijvoorbeeld of groenten chips groenten is? Of aardbeienjam – fruit?

Ja, lastig met definities, wat is bewustzijn, wat is respect? Het is iets om te voelen in mijzelf. Dat ga ik ook doen. Ik trek de mogelijkheid in om artikelen te plaatsen, maar zal zoals ik het al jaren deed, ook jouw evenementen, blogs en berichten blijven posten, die ik voel. Iemand vroeg me een keer: vind je dat leuk om te doen? Ja, best leuk, hoor.

En iemand zei tegen mij: maar lijkt het niet op een censuur? Nee, maar het is een verandering. En als het blijkt, dat het niet de “juiste richting” is, dan laat me dat weten. En als je de site wel waardevol vindt, laat het ook weten. Er is nog een extra optie erbij gekomen om de site te steunen – via PayPal. Je vindt de informatie op de pagina Over. Met grote dank aan mensen, die hun steun al geven door hun bijdrage en hun energie.

En nog een ding. Sommige mensen hebben gemerkt dat “Reacties” onder Berichten soms werken en soms niet werken. De instellingen van artikelen die ik post zijn altijd zo, dat reacties nooit zijn afgesloten. Mocht zo’n melding toch verschijnen (niet waar!) dan is het een technische probleem binnen WordPress zelf. Wat vaak helpt is opnieuw in te loggen (en soms de cash van de webbrowser leeg te maken), dan gaat het vaak spontaan werken.

Straks zijn we zo bewust en kunnen we op zo’n efficiënte manier met informatie omgaan, dat er geen sites meer nodig zijn.

Tot dan,

Hartegroet,

Anna Krasko

Art: Ocean by Cameron Gray


EN DAN IS NIETS MEER WAT HET LIJKT

(door Thérèse Jeunhomme)

Zo gaandeweg zullen er lezers van mijn geschrijf zijn die door hebben, of door beginnen te krijgen, dat wij mensen, onze aarde en alles wat zich in deze realiteit afspeelt, een geprogrammeerde werkelijkheid is die is verweven met een dicht geweven web van manipulaties, inserties en mind control. Hoe dieper ik in deze realiteit kijk en voel, hoe intenser ik bevat dat alles, ja werkelijk alles, gemanipuleerde werkelijkheid is en dat niets, maar dan ook helemaal niets is wat het lijkt. 

De aandacht van mensen wordt heen en weer geslingerd tussen talrijke zaken, van (wereld)politiek, vervuiling, verarming, verloedering, gecreëerde tekorten, afgescheidenheid, ziekte, dood en angst voor dit alles. Diezelfde aandacht richt zich dus veelal op alle geprogrammeerde kwesties, en dan kan er alleen maar sprake zijn van afleiding en misleiding. Protesteren helpt niet. Ik heb er niets op tegen, integendeel, laat vooral weten waar jij het niet mee eens bent. Alleen gebeuren al deze protesten binnen dezelfde bandbreedte van geprogrammeerd bewustzijn als waartegen geprotesteerd wordt. Ik heb nog geen protestgroepen gezien die al roeptoeterend met iets nieuws kwamen opdraven, met voorstellen hoe het anders kan. Binnen de bandbreedte van deze realiteit gaat er in mijn beleving niets veranderen, omdat de beweging op dezelfde bandbreedte plaatsvindt. Er dus is er een geheel nieuw perceptie nodig, vanuit vrij bewustzijn, om een ‘nieuwe wereld’ te realiseren.

Na een akelige periode van ‘ziek’ zijn waarbinnen ik wel kon waarnemen dat er enorm krachtige frequenties aantrilden in mijn lichaamscellen, waardoor er letterlijk ruimte kon komen voor frequenties van een geheel andere orde. Ik heb gewerkt aan mijn herstel, ik heb ‘gezien’ en gevoeld wat zich in mijn lichaam afspeelde, en daardoor kan ik dit nu navertellen. Evenwel ‘zie’ ik nu mezelf op drie meter afstand van mezelf staan en vanuit mezelf, van binnenuit, vloeit mijn innerlijke kracht en ‘speel’ ik als het ware met energie van binnenuit van waaruit een nieuwe realiteit gecreëerd kan worden. Dit is dus de sleutel! Vanuit innerlijke kracht, vrij van gedachten, de oorspronkelijke scheppingskracht van de mens laten vloeien en daarmee gaan scheppen. Ook in verbinding met andere wezens en mensen die deze innerlijke scheppingskracht in zichzelf voelen. Dit is de sleutel voor het (her)scheppen van deze realiteit vanuit oorspronkelijk bewustzijn. 

Dus is hier helemaal niets meer wat het lijkt.

Hoe de ‘nieuwe wereld’ er dan uit gaat zien? Dat bepalen wij samen, vanuit gezamenlijk collectief vrij stromend bewustzijn zal deze nieuwe realiteit vorm gaan krijgen.

20230403 Thérèse Jeunhomme

Bron: https://vloeibareliefde.com/2023/04/03/en-dan-is-niets-meer-wat-het-lijkt/

Art: Thérèse Jeunhomme encaustic op MDF 40 x 50 cm


Remote Viewing: informatie niet-lokaal waarnemen

(bron: Merlian News, English original below) Remote viewing (RV) is de praktijk van het zoeken naar indrukken over een ver of ongezien doel met behulp van subjectieve middelen, in het bijzonder buitenzintuiglijke waarneming (ESP – extra-sensory perception) of “voelen met de mind”.

Hoewel oude teksten en sjamanistische tradities dit vermogen al duizenden jaren benadrukken, is het pas in de vorige eeuw dat de moderne wetenschap het serieus begon te nemen. Sinds de jaren zeventig hebben onderzoekers zoals Russell Targ (video, 9:47 ) gegevens gepubliceerd die bevestigen dat informatie op niet-lokale manieren wordt waargenomen. In de jaren negentig werd het gepopulariseerd met boeken over Amerikaanse militaire experimenten genaamd “The Stargate Project”. (https://www.amazon.com/Project-Stargate-Remote-Viewing-Technology/dp/1939149983/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1533048161&sr=8-1&keywords=The+stargate+Project)

SuperConsciousness Magazine schreef: “Het is met succes gebruikt door het Amerikaanse leger en andere inlichtingendiensten van verschillende regeringen. Verschillende groepen mensen hebben aanzienlijke bedragen verdiend door deze vaardigheid toe te passen bij het voorspellen van marktfluctuaties, enzovoort. Training op afstand bekijken is zelfs een groeiende industrie geworden. Naast boeken, dvd’s, seminars en retraitefaciliteiten zijn er tientallen opleidingen die remote viewing in hun curriculum promoten en/of opnemen.”

 Een van de beste websites voor informatie en voor het oefenen van uw eigen vaardigheden op het gebied van kijken op afstand, is The International Remote Viewing Association. IRVA is een non-profitorganisatie die zich inzet voor het bevorderen van verantwoord gebruik en ontwikkeling van kijken op afstand. IRVA is een onafhankelijk gevormde ledenorganisatie van wetenschappers, professionals op het gebied van RV, studenten en andere geïnteresseerden. Hun emeritus president is Russell Targ.

Op hun website lezen we: “Kijken op afstand heeft nu een grote stap gezet in het publieke domein met de oprichting van een beroepsvereniging om onderwijs te geven, onderzoek te doen, normen voor te stellen, prestaties te testen en het publieke bewustzijn van dit unieke menselijke mentale vermogen te bevorderen.”

Bron: https://www.merliannews.com/remote_viewing_perceiving_information_non-locally/


Remote Viewing: Perceiving Information Non-Locally

Remote viewing (RV) is the practice of seeking impressions about a distant or unseen target using subjective means, in particular, extra-sensory perception (ESP) or “sensing with mind”.

While ancient texts and shamanic traditions have emphasized this ability for thousands of years, it is only in the last century that modern science began to take it seriously. Since the 1970’s researchers such as Russell Targ (video 9:47 )

have published data that corroborates perceiving information in non-local ways. In the 1990’s it was popularized with books about US military experiments called “The Stargate Project. (https://www.amazon.com/Project-Stargate-Remote-Viewing-Technology/dp/1939149983/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1533048161&sr=8-1&keywords=The+stargate+Project)

SuperConsciousness Magazine wrote: “It has been successfully used by the US military and other intelligence agencies of various governments. Several groups of people have made significant amounts of money by applying this skill in the prediction of market fluctuations and so on. Remote-viewing training has even become a growing industry. There are dozens of training organizations in addition to books, DVDs, seminars, and retreat facilities that feature and/or include remote-viewing in their curriculum.”

One of the best websites for information, and for practicing your own skills at remote viewing, is The International Remote Viewing Association. A non-profit organization dedicated to promoting the responsible use and development of remote viewing, IRVA is an independently formed member organization of scientists, remote viewing professionals, students, and other interested persons. Their President Emeritus is Russell Targ.

From their website we read: “Remote viewing has now taken a long step into the public domain with the formation of a professional association to educate, research, propose standards, test performance, and promote public awareness of this unique human mental capacity.”

Source: Merlian News https://www.merliannews.com/remote_viewing_perceiving_information_non-locally/


Video Planet Earth- The Cosmic Conspiracy

Het is een documentaire waar vele sprekers aan het woord komen en vele invalshoeken voelbaar en zichtbaar zijn. Sommige getuigenissen “uit eerste hand” waren zeer interessant. Het voelt dat het breed bekendheid verdient en zeker onze waarneming.

Video Alien Agenda: Planet Earth – The Cosmic Conspiracy https://www.youtube.com/watch?v=638XKwvPROA (2:25:13)

Gerenommeerde experts verdiepen zich in de grimmige realiteit van de aanwezigheid van buitenaardse wezens op Aarde. Meeslepende casestudy’s van ontmoetingen met buitenaardse wezens van de luchtmacht en de marine, het ophalen van gecrashte UFO-voertuigen, interacties met buitenaardse wezens, onderdrukte buitenaardse technologie en meer worden onderzocht en suggereren een onheilspellende en betoverende conclusie voor het lot van de Mensheid.

English:

Renown experts delve into the stark reality of the Alien presence on Earth. Riveting case studies of Air Force and Naval Alien encounters, UFO crash retrievals, interactions with E.T.’s, suppressed Alien technology and more are explored suggesting a foreboding and spellbinding conclusion for the fate of Mankind.



De spirituele crisis van een leraar

(een blog over lesgeven door Jennifer Hurley)

De paradox van mijn leven als leraar is dat ik het gevoel heb dat dit werk me doodt, maar ik hou ook obsessief van dit werk, met een soort waanzin. Ik droom over lesgeven, en in mijn dromen ben ik soms een betere leraar dan in het echte leven.

De paradox is ook dat ik nog nooit zo goed ben geweest in lesgeven als nu, en toch brengt mijn toewijding aan het werk mijn toekomst erin in gevaar. Ik ben zo door en door uitgeput en diepbedroefd: door het systeem en zijn onzinpraat over normen en beoordeling, en door de samenleving die onze studenten verslaafd heeft gemaakt aan apparaten en ze vervolgens heeft verlaten.

Lesgeven begon voor mij niet als een spirituele oefening, maar het is er een geworden, en nu is dit de enige reden waarom ik lesgeef. Ik geef les om studenten te helpen hun ware zelf te ontdekken en om dat zelf vollediger in de wereld te brengen. We oefenen dit door te lezen, diepe contemplatie, discussie en de creatieve handeling van “het op schrift zetten” van ideeën. Dit werk vereist openheid en moed, en mijn studenten hebben beide. Ze willen hun geest dieper leren kennen. Ze zijn bereid om naar de mening van anderen te luisteren. Ze hunkeren wanhopig naar een educatieve ervaring die hen als hele mensen ziet.

En toch is het onderwijssysteem in de kern onmenselijk. Als docenten wordt ons gevraagd om grote aantallen studenten te beoordelen alsof ze vee zijn; het wordt als een zwakte gezien als we te veel betrokken raken of toestaan dat emoties onze ‘beoordelingen’ verstoren. Als studenten wordt ons gevraagd een overvloed aan losstaande taken uit te voeren, waarvan sommige alleen bestaan om een bureaucratisch idee van wat leren is te vervullen. Het systeem behandelt rubrieken eigenlijk alsof ze feedback vormen, en dat moet ook, want welke leraar heeft tijd om met elk van zijn leerlingen een echt gesprek aan te gaan?

Er zijn talloze bronnen over ‘formatieve beoordelingen’, talloze technologische hulpmiddelen, talloze webinars en hoog geprijsde workshops voor professionele ontwikkeling, maar niemand beantwoordt de essentiële vragen: waar doen we dit allemaal voor? Waarom is onderwijs belangrijk, in een wereld waar alles kan worden gegoogeld? Wat voor mensen zijn wij? En op wat voor wereld bereiden we onze studenten voor?

Een andere paradox vertroebelt de wateren: onderwijs zou ons capabeler moeten maken, maar kan een geschoold persoon echt omgaan met de wereld waarin we leven, een wereld van geweld, onwaarheid, lafheid en afleiding? Een deel van mij vraagt zich af of we onze studenten echt willen onderwijzen, of dat we er de voorkeur aan geven om gewoon door de bewegingen te gaan en nooit echt de sluier op te trekken. We sturen ‘inhoud’ naar onze studenten, testen ze erop en doen dan alsof het allemaal iets belangrijks betekent.

En toch verschijnt de aanwezigheid van goddelijke liefde elke dag in mijn klaslokaal, uitgenodigd door onze openingsmeditatie. Ik kan voelen hoe dingen in de kamer veranderen als we stil zijn. Ik heb soms het gevoel dat het enige goede dat ik als leraar doe, is om die korte momenten van stilte te bewaren, waarin we onze eigen waarheid kunnen horen die ons leidt, als we luisteren.

Bron: Teaching With Trust  https://professorhurley.com/


Image: foto met het gedicht “De Hemelse wind” (Muurhuizen, Amsersfoort)

De Hemelse wind

De hemelse wind
waait over de aardbol
en kust de aarde
wakker

alles wordt klank
de tak het dode blad
gras en water
ze spreken


A Teacher’s Spiritual Crisis

(from a blog about teaching by Jennifer Hurley)

The paradox of my life as a teacher is that I feel this work is killing me, yet I also love this work obsessively, with a kind of madness. I dream about teaching, and in my dreams I am sometimes a better teacher than I am in real life.

The paradox, too, is that I have never been better at teaching as I am now, yet my devotion to the work imperils my future in it. I am so thoroughly exhausted and heartbroken: at the system and its nonsense talk of standards and assessment, and at the society that has addicted our students to devices and then abandoned them.

Teaching did not start out for me as a spiritual practice, but it has become one, and now, this is the only reason I teach. I teach in order to help students discover their truest selves and to bring those selves more fully into the world. We practice this through reading, deep contemplation, discussion, and the creative act of putting ideas into writing. This work requires openness and courage, and my students have both. They want to know their minds more deeply. They are willing to listen to others’ perspectives. They desperately crave an educational experience that sees them as whole humans.

And yet the education system is at its core dehumanizing. As teachers we’re asked to evaluate large numbers of students as if they were cattle; it’s seen as a weakness if we get too involved or allow emotions to interfere with our “assessments.” As students we’re asked to complete a plethora of disconnected tasks, some of which exist only to fulfill a bureaucratic notion of what learning is. The system actually treats rubrics as if they constitute feedback, and it has to, because what teacher has time to engage with each of their students in true conversation?

There are countless resources on “formative assessments,” countless technological tools, countless webinars and highly priced professional development workshops, but no one is answering the essential questions: What are we doing all of this for? Why is education important, in a world where everything can be Googled? What kind of people do we be? And what kind of world are we preparing our students for?

Another paradox muddies the waters: Education is supposed to make us more capable, but can an educated person truly cope with the world we are living in, a world of violence, untruth, cowardice, and distraction? Part of me wonders if we really want to educate our students, or whether we prefer just to go through the motions, never really pulling back the veil. We transmit “content” to our students, test them on it, and then pretend that it all means something important.

And yet the presence of divine love shows up every day in my classroom, invited in by our opening meditation. I can feel how things shift in the room when we are quiet. I sometimes feel that the only good thing I do as a teacher is to preserve those brief moments of quiet, where we can hear our own truth guiding us, if we listen.

Source: Teaching With Trust https://professorhurley.com/


Een wereldwijde, planetaire gemeenschap worden: onze relatie met de Aarde herzien

(door Ilchi Lee, uit het boek “Change: Realizing Your Greatest Potential”.)

Tot nu toe hebben wij mensen onszelf geplaatst – en gevierd! – als de laatste scheidsrechter van alle levende wezens op Aarde, en organiseerde onze wereld dienovereenkomstig. We hebben onze relatie met anderen, en met de Aarde, gebaseerd op de veronderstelling dat we afzonderlijke individuen zijn, in oorlog met elkaar en de wereld, overlevend door onophoudelijke concurrentie, onze waardestandaard afhankelijk van steeds veranderende trends, grillen, manipulaties, en zelfs persoonlijke emoties en stemmingen. Dit zijn de beperkingen van ons waardesysteem. Dat is het leven dat we vandaag leiden.


Als mensen te subjectief en te vol van zichzelf zijn om objectieve universele waarden te beoordelen, hoe zit het dan met de wetenschappen, waarvan lang werd gedacht dat ze objectief waren? Of religies? Of zelfs politiek?

Relatief gezien kan de wetenschap betrouwbare maatstaven bieden om de waarheid in fysieke, materiële zin te verifiëren, maar universele waarden zijn niet haar sterkste kant. Door de geschiedenis van de wetenschap te bestuderen weten we, dat wetenschap, net als andere kennissystemen, niet vrij is van vooringenomenheid. En de waarheden van de wetenschap zijn een steeds veranderende, steeds evoluerende hoeveelheid informatie en kennis. Wat de ene generatie voor waar houdt, wordt ontkracht en achterhaald door nieuwe ontdekkingen naarmate we van gedeeltelijke kennis overgaan op meer volledige kennis. Elke wetenschapper zal de eerste zijn om toe te geven dat ondanks de enorm grote vooruitgang die we hebben geboekt in het begrijpen van ons Universum, onze kennis verre van volledig is.

Religies, aan de andere kant, beweren de eeuwige waarheid te onthullen. Maar, zoals we allemaal weten, lijkt elke religie, en de god of goden die ze eerbiedigt, valide en krachtdragend te zijn alleen voor een bepaalde natie of volk, niet voor iedereen, ondanks aanspraken op universaliteit en absolute autoriteit. We hebben nog geen enkele vertegenwoordigende god van de Aarde, of een religieus geschrift of gedragscode die door alle volkeren en culturen wordt geaccepteerd.

Hoe zit het met de concepten van rechtvaardigheid en vrijheid, waarvan het nastreven wordt geprezen als een universele menselijke eigenschap? Wat we in de wereld zien, is dat het ene gevoel van vrijheid tegen het andere vecht en het ene gevoel van rechtvaardigheid het andere treft. Dit komt omdat zelfs vrijheid en rechtvaardigheid onderhevig zijn aan de interpretatie van een bepaalde groep of volk. Wat in de ene cultuur de ‘vrijheid’ is is voor de andere de “teugelloosheid”, en de ‘rechtvaardigheid’ van de ene cultuur kan hard en wreed lijken wanneer ze vanuit een ander cultureel standpunt wordt bekeken.

Zo zien we een wereld vol verwarde en tegenstrijdige waarden, ideologieën en dogma’s die onenigheid, conflicten en zelfs geweld en oorlog veroorzaken, allemaal vanwege de verschillend gekleurde lenzen die door verschillende groepen worden gedragen. Kortom, alles, inclusief de zelfverklaarde universele waarheden van natuurwetenschappen, religies en politiek, zit gevangen in de kooi van een bevooroordeeld waardesysteem, geconditioneerd door onze lang gedragen gekleurde lenzen. We hebben een grotere visie nodig.

Hoeveel tijd kostte het mensen, afstammelingen van apen met een geavanceerd intellectueel potentieel, om vooruitgang te boeken vanaf hun eerste verschijning op Aarde en zich te verwonderen over de mysteries van de sterren, maan en zon, om te beseffen dat ze niet in het middelpunt stonden van de kosmos? In het begin was het waarschijnlijk vernederend en angstaanjagend om het idee los te laten dat het Universum om hen draaide. Nu wordt dit begrip gezien als bewijs voor de volwassenheid van het menselijk bewustzijn.


Het is tijd om opnieuw bewijs te leveren voor onze voortdurende groei. We hebben nog één copernicaanse revolutie nodig. Om zo’n revolutie te doormaken, moeten we onze relatie met de Aarde heroverwegen. Gewoonlijk noemen we alles waar we betrekking op hebben ‘van ons’ alsof we eigenaar zijn van het object. Planeet Aarde is geen uitzondering. Met onze mentaliteit lijkt het erop dat we geloven dat we het recht hebben om de planeet te gebruiken zoals we willen. Hebben we überhaupt de mogelijkheid om de planeet te beschermen, laat staan het recht om haar te gebruiken? Als in de relatie tussen een deel en het geheel een deel voortdurend probeert het geheel op disharmonische wijze te beheersen, zal het uit het geheel worden verwijderd voordat het het geheel vernietigt. Dit is herhaaldelijk gebeurd in de geschiedenis van deze planeet.

Als we de 13,7 miljard jaar durende geschiedenis van deze planeet terugschalen naar 14 jaar, duurt de menselijke beschaving slechts 3 minuten en de moderne tijd slechts 6 seconden. Sommige soorten, zoals dinosaurussen, waren onvergelijkbaar veel langer dominant dan mensen. De grootste erfenis van de dinosaurussen voor alle andere soorten, vooral voor zoogdieren, was hun dood, want door te sterven openden ze een nieuwe fase van evolutionaire drang naar biologische diversiteit die ze 160 miljoen jaar lang tegenhielden, wat meer dan 50 keer langer is dan de hele evolutionaire geschiedenis van de menselijke soort. Als we onze relatie tot deze planeet in een breed en lang perspectief zien, is één ding heel duidelijk: we horen bij deze planeet, niet andersom, en de enige manier waarop we onszelf kunnen beschermen en gedijen, is door te leren leven met het geheel in harmonie.

Als we onze relatie tot deze planeet in een breed en lang perspectief zien, is één ding heel duidelijk: we horen bij deze planeet, niet andersom, en de enige manier waarop we onszelf kunnen beschermen en gedijen, is door te leren leven met het geheel in harmonie.


We maken deel uit van de enorme cirkel van leven die deze planeet bewoont. In het centrum of de basis van deze levenscirkel staat de Aarde. De centrale waardestandaard voor alle levensvormen hier op Aarde zou de Aarde zelf moeten zijn, niet onze ego’s, behoeften, wensen en vooroordelen. We kunnen de Aarde gebruiken als de standaard om alle handelingen die op onze planeet plaatsvinden te beoordelen. Vanuit zo’n gezichtspunt zijn we allemaal aardbewoners voordat we deel uitmaken van een groep, natie of religie.

Als er geen Aarde was, dan zouden er geen altaren kunnen bestaan om je god te aanbidden. Sterker nog, jij zou niet bestaan, noch je religie. Zonder de Aarde zou er geen natie bestaan, noch politieke ideologieën om een natie te regeren. Om de zuiverste “zero mind’ en ‘kosmisch bewustzijn’, moeten we eerst een planetair bewustzijn bereiken.


We moeten onze waardesystemen herzien en herijken op basis van de voor de hand liggende primaire waarde, onze Aarde.

De Aarde is de bron van leven voor alle levensvormen. Dit geeft de Aarde, de gezondheid en het welzijn van haar op de lange termijn, het recht om de primaire waarde te zijn, waaraan alle andere waarden moet worden gemeten. Het is de gemeenschappelijke basis voor alle waarden die we nastreven in ons leven, persoonlijk en collectief. Ondanks het overduidelijke belang ervan, is deze gemeenschappelijke basis en primaire waarde niet gewaardeerd en misbruikt, en loopt nu ernstig gevaar. We moeten onze waardesystemen herzien en herijken op basis van de voor de hand liggende primaire waarde, onze Aarde.

Dit artikel is een uittreksel uit Ilchi Lee’s boek “Change: Realizing Your Greatest Potential.”

Bron: https://brainworldmagazine.com/becoming-a-global-community-rethinking-our-relationship-to-the-earth/


Becoming a Global Community: Rethinking Our Relationship to the Earth

(by Ilchi Lee, from the book “Change: Realizing Your Greatest Potential.”)

Until now, we humans have placed ourselves — and celebrated ourselves! — as the final arbiter of all living things on Earth, and organized our world accordingly. We have dealt with others, and with the Earth, under the premise that we are separate individuals, at war with one another and the world, surviving through ceaseless competition, our standards of value at the whim of ever-changing trends, caprices, manipulations, and even personal emotions and mood. Such was the limit of our value system. Such is the life that we lead today.


If human beings are too subjective and full of themselves to be objective judges of values, then what about the sciences, long thought to be objective? Or religions? Or even politics?

Relatively speaking, science can provide reliable standards to verify truth in a physical, material sense, but values are not its strength. Through study of the history of science, we know that science, like other system of knowledge, is not free from bias. And the truths of science are an ever-changing, ever-evolving body of information and knowledge. What one generation takes to be true is debunked and made obsolete by new discoveries as we proceed from partial knowledge to more complete knowledge. Any scientist will be the first to admit that despite all the great progress we have made in understanding our universe, our knowledge is far from complete.

Religions, on the other hand, purport to reveal the everlasting truth. Yet, as we all know, despite claims of universality and absolute authority, each religion, and the god or gods that it upholds, seems to have validity and power only for a certain nation or people, not for everyone. We don’t yet have a single representative god of Earth, or a religious scripture or behavioral code accepted by all peoples and cultures.

How about the concepts of justice and freedom, whose pursuit is lauded as a universal human trait? What we see in the world is that one sense of freedom fights against another and one sense of justice strikes another. This is because even freedom and justice are subject to the interpretation of a particular group or people. One culture’s “freedom” is another’s unbridled license, and one culture’s “justice” may appear as harsh and cruel when considered from a different cultural standpoint.

Thus, we see a world filled with confused and conflicting values, ideologies, and dogma that create dissension, conflict, and even violence and war, all because of the different-colored lenses worn by different groups. In a word, everything, including the self-proclaimed universal truths of natural sciences, religions, and politics, is trapped within the cage of a biased value system, conditioned by our long-worn colored lenses. We need a bigger view.

How much time did it take for human beings, descendants of monkeys with an advanced intellectual potential, to progress from their initial appearance on Earth and wondering at the mysteries of the stars, moon, and sun, to realize that they were not at the center of the cosmos? In the beginning, it was probably humiliating and terrifying to relinquish the notion that the universe revolved around them. Now this understanding is seen as evidence for the maturity of human awareness.



It’s time to once again present evidence for our continuing growth. We need another Copernican Revolution. To make such a revolution, we have to rethink our relationship to the Earth. We usually call everything that we relate to “ours” as if we have ownership over the object. Planet Earth is not an exception. With our mentality, it seems that we believe we have the right to use the planet any way we want. Do we even have the ability to protect the planet, let alone the right to use it? In the relationship between a part and the whole, if a part persistently tries to control the whole inharmoniously, it will be removed from the whole before it destroys the whole. This has happened repeatedly in the history of this planet.

If we scale down the 13.7-billion-year history of this planet to 14 years, human civilization is only 3 minutes, and the modern age is only 6 seconds. Some species such as dinosaurs had been dominant for incomparably longer periods of time than human beings. The greatest legacy of the dinosaurs for all other species, especially for mammals, was their dying, because by dying they opened up another stage of evolutionary drive for biological diversity that they were holding back for 160 million years, which is more than 50 times longer than the entire evolutionary history of the human species. If we see our relationship to this planet in a wide and long perspective, one thing is very clear: we belong to this planet, not the other way around, and the only way we can protect ourselves and thrive is by learning how to live with the whole in harmony.

We are part of the vast circle of life that inhabits this planet. At the center or basis of this circle of life is the Earth. The central standard of value for all lifeforms here on Earth should be Earth herself, not our egos, needs, wants, and prejudices. We can use Earth as the standard by which to judge all actions transacted on our planet. From such a point of view, we all are Earth citizens before we are a part of any group, nation, or religion.

If there were no Earth, then no altars could exist for you to worship your god. Even more, you wouldn’t exist, nor your religion. Without Earth, no nation would exist, nor political ideologies with which to rule a nation. To recover the purest “zero mind” and “cosmic consciousness,” we first have to attain an Earth consciousness.


The Earth is the source of life for all forms of life. This entitles Earth, the long-term health and well-being of the Earth, to be the primary value, the most important consideration that all other values should be referred to for measurement. It is the common ground for all the values we pursue in our lives, personally and collectively. Despite its obvious importance, this common ground and primary value has been unappreciated and abused, and now is at serious risk. We have to revise and recalibrate our value systems based on the obvious primary value, our Earth.

This article is excerpted from Ilchi Lee’s book “Change: Realizing Your Greatest Potential.”

Source: https://brainworldmagazine.com/becoming-a-global-community-rethinking-our-relationship-to-the-earth/


De keerzijde van 5G: tienduizenden satellieten en tonnen ruimteafval

(door Sylvia Slegers, de Andere Krant) De commerciële bedrijven SpaceX, Amazon en het Britse OneWeb brengen de komende jaren tienduizenden grote en kleine satellieten in lage banen rond de aarde. Dat is nodig om de wereld te voorzien van 5G-internet. Critici waarschuwen voor de surveillance-mogelijkheden en voor een gigantische toename van ruimtepuin.

Overal in de wereld wordt gewerkt aan een alomvattend netwerk waarop alle apparatuur – en uiteindelijk zelfs mensen – aangesloten moeten worden: het zogenaamde internet of things (IoT). Om het benodigde dataverkeer mogelijk te maken voor dit netwerk, is een dichte dekking nodig van 5G-stations, die pakweg om de 200 meter zullen worden geplaatst, in alle landen die hieraan meedoen. Maar het dataverkeer in dit netwerk zal niet genoeg hebben aan grondgebonden verbindingen, zoals glasvezelkabels. Om de belofte van alomtegenwoordige, ogenblikkelijke connectiviteit te verwezenlijken, zal het nodig zijn de kabels aan te vullen met – omvangrijke – satellietsystemen. De grondgebonden communicatiesystemen en satellieten zullen met elkaar moeten worden verbonden. Alleen dan kan de 5G-connectiviteit worden uitgebreid naar min of meer ‘afgelegen’ plekken (last mile) waar de uitrol van glasvezel te kostbaar wordt, en bijvoorbeeld naar schepen en vliegtuigen.

De meerwaarde van satellieten voor 5G-netwerken is tweeledig:

1. Er ontstaat extra backhaul: verbindingen tussen apparaten die data met elkaar uitwisselen.

2. Er kunnen redundanties – back-up systemen – gecreëerd worden, zodat bij het uitvallen van één systeem een ander systeem de taken overneemt.

We hebben het hier niet over een verre toekomst. Europees Commissaris voor de Interne Markt, Thierry Breton, schrijft in een persbericht van de Europese Commissie van 24 november: “5G zal innovatieve diensten voor mensen en groeimogelijkheden voor Europese bedrijven mogelijk maken. De lucht is niet langer de grens als het gaat om mogelijkheden die worden geboden door supersnelle connectiviteit met hoge capaciteit.” De Commissaris meldt dat passagiers, als gevolg van recentelijk aangepaste wetgeving, voortaan ook tijdens vluchten binnen de EU met hun mobiele telefoons gebruik moeten kunnen maken van het 5G-netwerk. Daartoe dienen luchtvaartmaatschappijen een 5G-picocell – een soort miniatuur zendmast – in vliegtuigen te installeren die zowel verbonden is met een satelliet als met een mobiel netwerk op de grond.

SpaceX, het bedrijf van miljardair Elon Musk, heeft op 10 september met zijn eigen Falcon 9-raket de BlueWalker 3-satelliet de ruimte ingestuurd. Deze heeft een totaaloppervlak van 64 m² en een antenne van acht meter breed. Het is de grootste commerciële communicatiesatelliet tot nu toe, met een potentieel bereik van 1,8 miljard telefoongebruikers. De satelliet wordt ingezet om het rechtstreeks aanbieden van mobiele telefoondiensten vanuit de ruimte te testen. De BlueWalker 3 zal in 2023 worden aangevuld met vijf BlueBird-satellieten die twee keer zo groot zijn als de BlueWalker 3. Om een volledige dekking te kunnen realiseren, zal een constellatie van ten minste 100 gigantische satellieten nodig zijn. Ook lanceert SpaceX vele tienduizenden kleinere satellieten in een lage baan boven de aarde (Low Earth Orbit – LEO, tussen de 160 en 2.000 kilometer boven het aardoppervlak). Zo schiet Musk sinds mei 2019 tweewekelijks zestig kleine satellieten de ruimte in. Dit zogeheten Starlink-project is in het leven geroepen om iedereen, overal op aarde van snel en goedkoop internet vanuit de ruimte te voorzien. In 2027 zou het hele netwerk van in totaal 42.000 5G-ondersteunende satellieten compleet moeten zijn. Musk mikt in 2025 al op een omzet van 30 miljard dollar.

Jeff Bezos, voormalig CEO van Amazon, is in 2019 gestart met Project Kuiper. Bezos is eigenaar van raketbedrijf Blue Origin en zal daarmee 3236 satellieten lanceren. Hij is de voornaamste concurrent van Musk. Ook het Britse OneWeb lanceerde in februari 2019, in samenwerking met onder andere Virgin Galactic (het ruimtevaartbedrijf van miljardair Richard Branson), de Franse rakettenbouwer Arianespace en vliegtuigbouwer Airbus, de eerste zes satellieten van een constellatie die uiteindelijk moet gaan bestaan uit 5260 stuks. Een jaar later werden nog eens 34 satellieten in een baan rond de aarde gebracht, deze keer met behulp van een Russische Sojoez-raket. OneWeb-CEO Adrian Steckel stelt dat “de race om internet vanuit de ruimte losbarst. Wij willen de grootste internetprovider ter wereld worden.”

Satellieten bieden de “ultieme mogelijkheid om data te distribueren, samen te voegen en op te halen”, zegt Franco Ongaro, directeur van het Europees Ruimte Agentschap (ESA) in de Tegenlicht-aflevering Ruimtepuinruimers (VPRO, 31 maart 2019). “Als data de nieuwe olie zijn, dan zijn satellieten de pijpleidingen, de raffinaderijen, de distributeurs en de tankstations van die data.” Markus Katzkowski, Chief Financial Officer van het Luxemburgse LuxSpace dat data vergaart via kleine satellieten: “Het mooie van satellieten is: je kunt de hele aarde systematisch in het oog houden.”

Satellieten op meer dan 500 kilometer afstand van de aarde kennen een gemiddelde levensduur van tientallen jaren. De LEO-satellieten gaan slechts tussen de vijf en zeven jaar mee. Er bevinden zich dus nu niet alleen vele tienduizenden satellieten in de ruimte, er zweeft ook al ruim 8 miljoen kilo afval boven onze hoofden. Het gaat om meer dan 100 miljoen stukken ruimtepuin: van niet-operationele satellieten, trappen van raketten of andere grote objecten, brokstukken van explosies en onderlinge botsingen van ruimte-objecten tot 70.000 tot 120.000 fragmenten kleiner dan één centimeter. Volgens het European Space Operations Centre (ESOC) van ESA, dat al het ruimteschroot in de gaten houdt, neemt de hoeveelheid ieder jaar met vijf procent toe. Omdat het afval zich met 27.000 kilometer per uur door de ruimte beweegt, kan het in botsing komen met een satelliet en zo het Kessler-syndroom veroorzaken: decennialange kettingbotsingen die een dikke laag blijvend puin achterlaten en daarmee ernstige problemen veroorzaken voor ruimtevaartuigen en astronauten. Dit fenomeen is vernoemd naar de Amerikaanse astrofysicus en gepensioneerd NASA-wetenschapper Donald Kessler, die er al in 1978 voor waarschuwde. Kesslers hedendaagse vakgenoot Dave Clements van het Imperial College in Londen benoemt nog een risico: “We zullen niet meer zien wat er achter de satellieten zit, of het nu gaat om een potentieel gevaarlijke asteroïde die dichterbij komt of de verst verwijderde quasar (quasi-stellar object, heldere kernen van verafgelegen sterrenstelsels – red.) in het universum.”

De vraag is hoe de situatie boven de aarde in toom kan worden gehouden. Chris Johnson, adviseur ruimterecht bij de Secure World Foundation in de Verenigde Staten, zegt in een artikel in New Scientist dat er op dit moment geen beperkingen zijn in het internationaal recht wat betreft de grootte van satellieten. Tanja Masson-Zwaan, docent aan het Leidse Internationaal Instituut voor Lucht- en Ruimterecht stelt eveneens: “Er zijn geen internationale regels en geen verplichtingen om het afval op te ruimen”. Etiënne Schneider, econoom en sinds 2012 minister van Economische Zaken in Luxemburg, signaleert nog een ander probleem: “Volgens de VN is de ruimte van de hele mensheid, maar dan is het geen verdienmodel.”

Bron: https://deanderekrant.nl/nieuws/de-keerzijde-van-5g-tienduizenden-satellieten-en-tonnen-ruimteafval-2023-01-06

Foto: SpaceX

Foto: NASA. the Apollo 17 crew


STOP de strijd

(door Yinthe Joy)

Hier en NU
Vanuit Hart en Zacht
Daad en Kracht
Spreek ik tot ieder Levend Wezen
In alle Velden
In alle lagen
In de Kosmos

Hoe intens er ook tegen de Mens en tegen mij als Mens Wezen gestreden word
Er is geen enkele macht of kracht die mij tot strijd doet laten over gaan

Mijn handen zullen geen wapen dragen
Mijn gedachte zullen geen wapen zijn

Ik Ben Leven
En leef in Vrede
Ik ga in Vrede

Vrede is de frequentie van wie Ik Ben
Ik weiger om anders te Zijn dan die Ik Ben

Ik weiger om te strijden tegen wat strijd tegen de Mens
Ik weiger om te strijden tegen geen enkele Levensvorm

Laten we Samen  Aan – Wezen
Waarnemend naar iedere Levensvorm kijken
Met vele hier Zijn en deze wereld met dé Ware Vrede frequentie verrijken

IN Ons de Gouden Zon
Mensen van Natuur en Bron
STOP de strijd
Wees in Vrede
Ga Samen

Yinthe *

Bron: https://natuurlijkmenszijn.nl/bewustzijn/stop-de-strijd/