(lee beantwoordt op zijn Telegram-kanaal allerlei vragen, deze drie gaan over kwantumfysica)

❓VRAAG:

In vervolg op het aangeraakte onderwerp kwantummechanica. In het beroemde dubbelspletenexperiment hangt het gedrag van een deeltje (als deeltje of als golf) af van het feit dat het deeltje wordt waargenomen. Kun je dit fenomeen verklaren in termen van Bewustzijn? Is de hypothese op basis van dit experiment waar, dat mensen in een soort matrix leven – een soort van een computerspel, waar de wereld om een ​​persoon wordt “gevuld met texturen” alleen waar de focus van het bewustzijn op gericht is?

❗️ ANTWOORD van lee:

Dit basisexperiment is al lang bekend en de interpretatie verandert naarmate de wetenschap zich ontwikkelt. Op dit moment heeft de wetenschap geaccepteerd dat er geen materiële deeltjes in het hart van materiële objecten zijn, maar energie. Dat wil zeggen, de Relativiteitstheorie van Einstein E = mc2… wordt – alles is energie met verschillende snelheden, om het maar even te kort door de bocht te zeggen.

Gekeken vanuit het Bewustzijn is alles vibratie, trilling. Met andere woorden, de trillingen van de waarnemer komen in contact met de trillingen van het object. En dan hangt het waargenomene af van de positie van de waarnemer (van zijn trilling).

Het is bij de haren getrokken om bewustzijn de Matrix te noemen, omdat in dit geval een vervorming optreedt, namelijk, de mind moet de locatie van de Matrix bedenken, segmenten van de “leegte” van wat niet de Matrix is, enzovoort.

Maar als we het zo bekijken dat het bewustzijn van het individu een soort ordelijkheid is in de geest van de Matrix, en het collectieve bewustzijn een andere matrix is, dan kunnen we zeggen dat we de wereld creëren in de vorm van een combinatie van verschillende matrix-systemen. Maar Bewustzijn zelf is een oneindige reeks waarden van de supermatrix – een niet-gevuld algoritme. Ongeveer zoals Wiskunde in zijn volle essentie, die bestaat in oneindigheid van alle mogelijke waarden.

Daarom is een analogie op zijn plaats: het Zijn is net zo veel breder dan het concept Bewustzijn, als Wiskunde breder is dan het concept van de Matrix. En jij, in je kern, bent het Zijn.

♦️♦️♦️♦️♦️

❓VRAAG:

Ik raakte geïnteresseerd in kwantummechanica, bekeek verschillende video’s over de essentie ervan. Het is verbazingwekkend dat ik op de een of andere manier letterlijk volgens deze principes leef 😃. Kun je uitleggen wat kwantumverstrengeling is?

❗️ ANTWOORD van lee:

Nou, aangezien er hier twee van ons zijn die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp, laten we de rest daarin laten verstrengelen :))

Laten we voor een analogie geen quanta nemen, maar een verliefd stel dat in het park wandelt. Je ziet ze van buitenaf en kent hun plannen niet. Vervolgens ging je naar een pub en trof daar een lid van het stel aan. Je benadert hem en zegt: “Ik wed dat je “tweede helft” nu in een schoonheidssalon zit!”. Je wint het kwantumweddenschap – ja, de vriendin is in de salon beland.

De essentie van het fenomeen begint met het feit dat er onzekerheid is. Totdat de ene in een pub wordt gezien, kan niet worden gezegd dat de andere in een schoonheidssalon zal zijn. Andersom zou je naar de salon kunnen gaan, daar een “de helft” van die eerste vinden en begrijpen dat hij in een pub is.

*

Het tweede deel van dit fenomeen is dat het echt een paar zou moeten zijn, en geen oppervlakkige kennissen.

Het derde deel van dit fenomeen is dat je eerst de een of de ander op een specifieke plaats (positie) moet vinden om te begrijpen waar de ander is.

Het vierde deel – je bent nodig in de plaats-tijd om deze gebeurtenissen te observeren. Zonder jou zal er niemand zijn om zo’n stand van zaken waar te nemen.

*

Hoe werkt dit wonder?

Laten we alle parameters bij elkaar optellen.

In je realiteit zijn er enkele vaste objecten (in het voorbeeld – subjecten). Als je als iets over hen weet, ben je al DEELNEMER.

Zo herkent de waarnemer zijn “onderlinge afhankelijkheid” met de objecten van observatie (dit deel van de wetenschap is nog niet erg duidelijk). In feite ga je in resonantie met polaire gebeurtenissen, waardoor ze betekenisvol voor je worden vanwege de focus van aandacht. Vervolgens houdt je aandacht zich bezig met polariteit voorbij tijd en ruimte. Dit is de wet van aantrekking.

Hier is een voorbeeld “dicht bij huis”.

Je krijgt informatie (van buitenaf) dat ene Peter echt Pen is. Je coördinatensysteem vertelt je waar het om gaat – “goede jongen”. Je accepteert automatisch dat er een “boze oom” bestaat in dit verhaal. Dan krijg je de ontwikkeling van het verhaal tussen goed en kwaad – het polaire systeem werkt in deze interpretatie. Dat wil zeggen, de “slechte oom” daar zal Peter niet adopteren, en Peter zal geen piraat worden. Dit verhaal zelf zal het ‘strijd’-patroon volgen.

In het leven schenk je verschillende mensen (gebeurtenissen) verschillende polaire kwaliteiten (niet één paar, maar veel polariteiten). Verder trekt je persoonlijke aandacht je naar het feit dat zij (mensen, gebeurtenissen) een belangrijkere rol voor je beginnen te spelen dan anderen. En je interpretatie is strikt gebaseerd op je polarisatiemodel – je ziet alleen deze frames en negeert andere betekenissen van hun gedrag (ontwikkeling). Tegelijkertijd zullen je vibraties (hoog of laag) bepalen of deze persoon (gebeurtenis) je een negatief of positief zal brengen – en dit alles binnen het kader van je polarisatie.

In de praktijk leidt dit ertoe dat mensen zien wat overeenkomt met hun oordeel en begrip en andere kanten volledig negeren. Tegelijkertijd ontvangen mensen persoonlijk voordeel en nadeel van deze mensen (processen), aangezien het dit soort energieën zijn die op deze specifieke manier worden geactiveerd in relatie tot de Waarnemer.

En de conclusie is – iedereen krijgt een individuele ervaring en resultaat, terwijl we in één wereld van meerdere gebeurtenissen. Dit is dezelfde betekenis als “wat je erin stopt, haal je eruit.”

♦️♦️♦️♦️♦️

❓VRAAG:

Lee, help mijn 3D-mind het probleem van trillingen te ontrafelen. Als er geen tijd is, hoe kunnen trillingen dan onderscheiden/beschreven worden? Naast de amplitude en frequentie van oscillaties – wat nog meer? – eigenschappen, frequentie/snelheid zijn immers gerelateerd aan tijd.

❗️ ANTWOORD van lee:

Ja, in onze perceptie hebben trillingen (golven) lengte-hoogte (afstand) en amplitude (tijd). Tegelijkertijd, als je kijkt naar kwantumvelden (bijvoorbeeld op het gebied van vacuümfluctuaties), dan hebben ze deze parameters niet. Er zijn kansen op impulsen, energie (die uit het niets ontstaat en zichzelf ontbindt), vectoren, polen, enz. Meer precies, in kwantumsystemen verschijnen deze parameters in die gevallen waarin kwantumfysica wordt vertaald in klassieke natuurkunde …

Laat me vertalen in mensentaal.

Hier heb je een mobiele telefoon waarmee de stem wordt gehoord van een persoon die zich aan de andere kant van de planeet bevindt. De persoon is ver weg, maar de stem is hier. Verder vliegt de stem zelf niet door de lucht en rent niet binnen de kabels. De sprekende persoon is ver weg, maar zijn STEM TRILLINGEN worden getransformeerd zodat je ZIJN TRILLINGEN in je hoofd waarneemt.

Er zijn dus trillingen en er zijn methoden om ze om te zetten in de ene of de andere kwaliteit (in een stem, in een beeld, enz.). Als we ons voorstellen dat trillingen in wezen de snelheid van het licht overschrijden (wat heel normaal is op kwantumniveau), dan hebben we duidelijk niet te maken met onze ruimtelijke dimensie, echter met een systeem voorbij tijd en afstand.

Daardoor zie je de wereld alsof deze is verwerkt van de eerste trillingen tot waarneembare trillingen. In een soort van enorme vertraging.

Dit proces wordt als volgt uitgevoerd. Er wordt een lange eindeloze “draad” genomen, gevouwen als een accordeon, die “gescheurde overgangen” vormt van de ene vouw naar de andere. Dat wil zeggen, de draad is onafscheidelijk, maar de overgangen creëren de illusie van het springen van de ene draad naar de andere. Deze “sprongen” vormen onze perceptie van tijd. Bijgevoegd een tekening van mij.

Basistrillingen zijn het draadvouwsysteem (algoritme) en onze fysieke trillingen zijn sprongen op de draad – de implementatie van het algoritme in de praktijk. Dit alles is multidimensionaal en de “draad” heeft volume, maar dit beeld is geschikt als voorbeeld.

Over het algemeen, wanneer je een focus van aandacht kiest, kies je voor “algoritmen om draad te springen” door je trillingsfrequentie te veranderen. Dit ontwart zich op zijn beurt door het chakrasysteem in de frequenties van je lichaam, door de frequentie van de organen en cellen. Hierdoor worden de niet-fysieke vibraties van de persoonlijkheid vanuit de manier van denken omgezet in de fysieke vibraties van het lichaam. De eerste zijn niet afhankelijk van tijd-ruimte, de laatste wel. Dit is hoe kwantumfysica klassieke natuurkunde wordt binnen in jou.

Zoals je kunt zien, is alles heel eenvoudig.

Bron: Lee — Вибрации (https://t.me/lee_vibrations)

---

❓ВОПРОС:

В продолжение затронутой темы квантовой механики. В известном эксперименте с двухщелевой преградой то, как себя ведёт частица (как частица или как волна), зависит от факта наблюдения за частицей. Можете ли вы объяснить этот феномен с точки зрения Сознания? Насколько верна основанная на этом эксперименте гипотеза, что люди живут в некоем подобии матрицы – аналоге компьютерной игры, где окружающий человека мир «прорисовывается текстурами» лишь там, куда направлен фокус сознания?

❗️ОТВЕТ lee:

Этот базовый эксперимент известен давно и его трактовка видоизменяется по мере развития науки. На сегодняшний день наука приняла то, что в основе материальных объектов нет материальных частиц, но есть энергия. То есть Эйнштейновская ТО сводится к E = mc2… – всё есть энергия на разных скоростях, если грубо.

С точки зрения Сознания – всё есть вибрация. Иными словами вибрации Наблюдателя имеют дело с вибрациями объекта. И тогда воспринимаемое зависит от позиции Наблюдателя (от его вибрации).

Называть сознание Матрицей можно с натяжкой, поскольку в этом случае возникает искажение, уму нужно придумать местоположение Матрицы, сегменты «пустоты» того, что не Матрица и так далее.

Но, если рассматривать так, что сознание личности – это некая упорядоченность в духе Матрицы, а коллективное сознание – это другая матрица, тогда можно сказать, что мы создаём мир в виде сочетания разных матричных систем. Но само Сознание – это бесконечный набор значений сверх-Матрицы – незаполненный алгоритм. Примерно как Математика в полной своей сути, существующая в бесконечности всех возможных значений.

Следовательно, уместна аналогия – Бытие настолько шире понятия Сознания, как Математика шире понятия Матрицы. А вы в своей сути – это Бытие.

♦️♦️♦️♦️♦️

❓ВОПРОС:

Я заинтересовалась квантовой механикой, посмотрела несколько роликов о сути. Удивительно, что я буквально всей собой каким-то образом живу по этим принципам 😃. Поясни, пожалуйста, что такое квантовая запутанность?

❗️ОТВЕТ lee:

Ну, раз нас тут двое, интересующихся данной темой, тогда давайте запутаем остальных :))

Для аналогии возьмём не кванты, а влюблённую парочку, гуляющую по парку. Вы их видите со стороны и не знаете об их планах. Далее, вы пошли в паб и обнаружили одного участника пары там. Вы к нему подходите и говорите: «Спорим, твоя половинка сейчас в салоне красоты!». Квантовый спор вы выигрываете – да, таки подруга в салоне и оказалась.

Суть явления начинается с того, что есть неопределённость. Пока один не выявлен в пивбаре, нельзя сказать, что другой будет в салоне красоты. Причём, можно было бы пойти в салон, найти там половинку первого и понять, что он в пивбаре.

Вторая часть этого явления в том, что это должна быть именно пара, а не сторонние знакомые.

Третья часть этого явления – вы должны сначала найти одного или другого в конкретном месте (положении), чтобы понять, где другой.

Четвёртая часть – нужен вы в месте-времени, чтобы выявить эти события. Без вас некому будет наблюдать подобное состояние дел.

Как сие чудо работает?

Сложим все параметры.

В вашей реальности есть некие фиксированные объекты (в примере – субъекты). Раз вы о них осведомлены, значит вы уже УЧАСТНИК.

Таким образом, Наблюдатель признаёт свою «взаимозависимость» с объектами наблюдения (эта часть науке пока не очень понятна). Фактически вы вступаете в резонанс с полярными событиями, делая их значимыми для вас из-за фокуса внимания. Далее ваше внимание имеет дело с полярностью вне времени и пространства. Это закон притяжения.

Вот «бытовой» пример.

Вы получаете сведения (извне) о том, что некто Питер на самом деле Пен. Ваша система координат сообщает вам, что это имеет значение – «хороший мальчик». Автоматически вы принимаете то, что есть «злой дядя» в этой истории. Далее вы получаете развитие истории между добром и злом – полярная система производит эффект именно в этой интерпретации. То есть «злой дядя» там не собирается усыновить Питера, а Питер не собирается стать пиратом. Сама эта история будет идти по шаблону «борьба».

В жизни вы наделяете разных людей (события) разными полярными качествами (не одной парой, а многими полярностями). Далее ваш личный фокус внимания притягивает вас к тому, что они (люди, события) начинают играть для вас более значимые роли, чем другие. А ваша интерпретация построена строго на вашей модели поляризации – вы видите только эти рамки и игнорируете другие смыслы их поведения (развития). При этом ваши вибрации (высокие или низкие) определят то, будет ли данный человек (событие) нести вам негатив или нести вам позитив – и всё это в рамках вашей их поляризации.

На практике это ведёт к тому, что люди видят то, что соответствует их суждению и пониманию и полностью игнорируют иные стороны. Одновременно люди получают для себя лично пользу-вред от этих людей (процессов), поскольку именно эти виды энергий и именно этим способом активированы по отношению к Наблюдателю.

И вывод такой – каждый получает индивидуальный опыт и результат, находясь в едином мире множественных событий. Это тоже самое по смыслу, что и «что положишь, то достанешь».

#квантоваяфизика #квантоваямеханика #квантоваязапутанность #квант #определённость #неопределённость #наблюдатель #фокусвнимания #поляризация #убеждения #мультиверсум #многовариативность

♦️♦️♦️♦️♦️

❓ВОПРОС:

Lee, помоги моему трёхмерному уму распутаться в вопросе о вибрациях. Если времени нет, то как можно различать/описать вибрации? Кроме как амплитуда и частота колебаний – чем ещё? – ведь характеристики, частота/скорость связана со временем.

❗️ОТВЕТ lee:

Да, в нашем восприятии вибрации (волны) имеют длину-высоту (расстояние) и амплитуду (время). При этом, если вы рассматриваете квантовые поля (например, в теме флюктуаций вакуума), то в них нет этих измерителей. Там есть вероятности импульсов, энергия (изниоткуда возникающая и сама себя аннигилирующая), векторы, полюса и т.п. Точнее, в квантовых системах эти параметры проявляются в тех случаях, когда квантовая физика переводится в классическую…

Давайте, я переведу на человеческий язык.

Вот у вас есть мобильный телефон, из которого доносится голос человека, находящегося на другом конце планеты. Человек далеко, а голос здесь. Далее, сам голос не летит по небу и не бегает по проводам. Говорящий человек далеко, но его ВИБРАЦИИ ГОЛОСА преобразованы так, что вы воспринимаете ЕГО ВИБРАЦИИ в своей голове.

Итак, есть вибрации и есть методы их преобразования в то или иное качество (в голос, в изображение и т.п.). Если представить, что вибрации в своей основе превышают скорость света (что на квантовом уровне вполне нормально), тогда мы явно имеем дело не с нашим пространственным измерением – с системой за пределами времени и расстояний.

Таким образом, вы видим мир так, словно он обработан из начальных вибраций в наблюдаемые. Нечто вроде сильного замедления.

Этот процесс делается так. Берется длинная бесконечная «нить», складывается гармошкой, образуя «рваные переходы» из одной складки в другую. То есть нить неразрывна, но переходы создают иллюзию прыжков из одной нити на другую. Эти «прыжки» и образуют наше восприятие времени. Картинка от меня прилагается.

Базовые вибрации – это система складывания нити (алгоритм), а наши физические вибрации – это прыжки по нити – реализация алгоритма на практике. Всё это многомерно и «нить» объёмна, но для примера образ подойдет.

В общем, когда вы выбираете какой-то фокус внимания, вы выбираете «алгоритмы прыжков по нити», меняя свою вибрационную частоту. В свою очередь, это раскручивается по системе чакр в частоты вашего тела, проходя по частоте работы органов и клеток. В итоге нефизические вибрации личности от образа мысли преобразуются в физические вибрации тела. Первые не опираются на время-пространство, а вторые опираются. Так квантовая физика внутри вас переходит в классическую.

Как видите, всё очень просто.

#вибрации #квантоваяфизика #квантоваямеханика #частота #поле #нефизическое #тело #чакра

Lee — Вибрации (https://t.me/lee_vibrations)