Over visualisatie en voorstelling

(fragment uit Crowd Power 18 Zin en onzin van spiritualiteit)

Martijn: Visualisatie is een woord, dat best veel kleefeffecten heeft, omdat veel mensen in de afgelopen tientallen jaren met visualisaties bezig geweest zijn en dan is het woord visualisatie gelaagd. Wat ik graag wil introduceren permanent, in mijzelf heb ik het al gedaan, maar als cadeautje ook naar andere mensen en wellicht doe je dat al, is dat je het woord visualisatie inwisselt voor je voorstellingsvermogen. Je stelt jezelf voor dat…. imagination, the power of imagination, de kracht van voorstelling.

Op het moment, dat jij je iets voorstelt, dan ben je er zelf bij betrokken. Je stelt je voor, vanuit de binnenkant komt het. Je stelt je voor. Als je iets visualiseert kan het heel erg visualiseren zijn vanuit de mind. Dat heb ik met heel veel mensen besproken. Eigenlijk komt er voortdurend uit, dat het woord visualisatie, dat dat aan de kant mag en kan en dat daarvoor voorstelling komt. Op het moment dat jij je iets gaat voorstellen krijg je invloed op de werkelijkheid.

Op het moment dat je je iets voorstelt maakt het niet uit of het een beeld is, het kan een gevoel zijn, het kan een krachtveld zijn, maakt eigenlijk helemaal niet uit, je stelt je voor dat je de aarde ziet op 2 meter afstand en op dat moment voel je dat. Je ziet het en als dat niet gebeurt dan dat je het jezelf voorstelt, kan het ook in een abstract level gebeuren. Het is belangrijk, dat de mens gaat herinneren dat haar voorstellingsvermogen het potentiële gereedschap is om invloed te hebben op de realiteit. We praten wel eens over de gouden sleutel. De gouden sleutel van scheppende wezens is, dat zij, door aanwezig te zijn, vanuit de rol dat zij uit een Veld, een wereld komen waar alles met elkaar in verbinding is, het heelheidswezen, de spirit, het maakt niet uit hoe je het noemt, dat als je die rol tot je durft te nemen en je gaat vanuit die rol je voorstellingsvermogen inzetten, dat je onvermijdelijk invloed uitoefent op deze werkelijkheid. En dat is wie wij zijn.

Wij zijn een soort koninklijk ras van origine, vanuit Kracht en Liefde, altijd koninklijk in die zin: overal waar jij bent geweest heb je je sporen nagelaten. Overal waar de mens kwam, dat is niet de mens van dit lichaam maar dat zijn andere lichamen, hebben de mensen hun sporen nagelaten.

Overal waar jouw gedachte naar toe gaat is beweging, ook hier op de aarde. Dus het verhaal, dat als je echt spiritueel bent, dat je weg moet blijven van pijn en trauma etc. geen aandacht moet geven aan donkere stukken, dat is een pure truc om te zorgen, dat je observatie daar niet komt. Want observatie brengt juist beweging daar, waar beweging mag komen. Laten we zeggen, dat het juist belangrijk is dat er heel veel beweging komt, juist daar waar we niet bij mogen zijn. Dat heeft alles te maken met het transitie proces. Dat is een fantastische gebeurtenis. Dat wilde ik toch nog eventjes delen.

Arjan: Trudy, daar krijgen we net een vraag van binnen, die haakt er op aan, die zegt van : één van de boeken als de “Secrets”, dan hoef je je boodschap maar aan de kosmos door te geven, en jouw winkelmandje van het dagelijks leven is gevuld. Dat lijkt allemaal wel super gemakkelijk, maar klopt dat wel?

Martijn: Nou ja de basis – dankje Trudy voor je vraag – klopt wel. Het gaat om het uitvaardigen, het is een soort decreet wat je uitvaardigt vanuit je gevoel maar ook vanuit je mind. Die 2 dingen horen samen te gaan. Wij zijn hele krachtige, mentale wezens en we hebben een ongelooflijke kracht vanuit ons hartbewustzijn. Dat is ons recht om dat te gebruiken vanaf beide kanten. We zijn dus ook intellectuele, bewuste wezens en niet alleen spiritueel. Het klopt wat de “Secret” daarover aan informatie geeft, maar er is wel iets heel belangrijks in dat moment van creëren en manifesteren. En dat is dat jij beseft, dat het universum ….. er zijn meerdere dingen. Eén daarvan is dat je beseft dat het universum niet iets is buiten je, niet een wezen dat het voor jou gaat doen. Dat is één. Dat je er dus achter gaat komen, onderzoekt dat jij daar een representant van bent, dat is heel belangrijk. Want dan is het niet meer buiten je, maar dan ben je er direct mee verbonden en heb je ook een ander gevoelsveld, en dan kom je dus vervolgens ook op de rol, de persoonlijke rol waar je in zit. Want als je nou bijvoorbeeld met de “Secret” als je dan je boodschap aan de kosmos meegeeft, dan is de vraag: wie geeft die boodschap aan de kosmos mee? Ben jij dat in je persoonlijke rol waarin jij vindt en voelt vanuit je persoonlijkheid als mens hier op de aarde dat dat nodig is? Wat is die persoonlijke rol en wat voor krachtvelden zijn daarbij aanwezig? Is het een neurologisch bewustzijn? Nou ja dan gaat het die kosmos in en dan is het de vraag, wat is de kosmos in dat moment? Is dat dan echt het oorspronkelijke veld waar je het heen brengt of is het de matrix? Dat is één.

Twee: als je dat gaat doen vanuit een andere rol, vanuit een grotere rol, je gaat voelen dat jij die Kracht in je draagt, dat je het gewoon bent, en dus ook voelt vanuit die Kracht dat de verbinding met de kosmos, dat scheppingsveld er dus onlosmakelijk is. Dan hoef je dus eigenlijk niets naar buiten toe te sturen, maar dan is het eigenlijk meer, dat je gewoon voelt dat je het recht hebt en dat je het waard bent en dat het volstrekt een gewone situatie is, dat je die cadeaus in beweging zet met je voorstellingsvermogen, gedragen door een Krachtveld van Liefde en een Krachtveld van emotioneel Bewustzijn, dat is heel groot. Nogmaals, veel groter dan dat wij op dit moment snappen, op dat moment geef je eigenlijk een “command”. En dat is een “command” vanuit Kracht en opdracht. En dat is niet het woord opdracht, ik geef de opdracht aan het universum …… nee dat is een energie. Dat is een heel krachtig mechanisme.

Arjan: Een scheppend iets eigenlijk. Dat voelt ook heel anders dan een vraag eigenlijk. Ik wel dat wel, of ik schep het. Dan heb je ook iets voor te brengen eigenlijk.

Martijn: Dus je kunt het vanuit een persoonlijke rol doen, je kunt dat doen vanuit een grotere kosmische rol waarin je voelt dat jij representeert de Kracht van het Levensveld, die verbinding, dat is de Kracht die alle interdimensionale en intergalactische wezens met elkaar verbindt, voor altijd, en daar tussenin zit ook nog eentje. En dat is de spirituele, gedogmatiseerde en ook gestigmatiseerde betekenis, dat je dus vanuit een soort engelensituatie dat gaat doen en vanuit allerlei andere principes en dan zit je eigenlijk nog steeds in het persoonlijke veld.

Het klopt, hoor, Trudy, ja het klopt wel. De basis is hetzelfde. Het is aan onszelf om uit te zoeken hoe dat werkt. Ik inspireer alleen maar, ik zeg niet dat het zo alleen werkt, want dat kan op een miljoen verschillende manieren en wel meer. En de basis is, dat er wel beweging kan zijn en jij bent daar zelf de initiator daarin, je krijgt het niet van buitenaf cadeau, jij zet het in beweging.

Fragment https://www.youtube.com/watch?v=aQ-5xbJC3ko

De hele uitzending Crowd Power 18 De zin en onzin van spiritualiteit: https://www.youtube.com/watch?v=4ZAeC9Uh8xc  


What if…?

Vorige week hebben onze 2de jaars met Scenario Cards (van Roel Vogels) gespeeld. Je trekt het kaartje met een vraag, waarover je meestal moet nadenken. Wat als je jezelf in drie woorden moet beschrijven…. Wat als de dieren konden praten… Wat als we maar één dag hebben om te leven, wat zou je doen? Wat als je jezelf iets zal vergeven, wat je lang geleden hebt gedaan, hoe zal het je leven veranderen?

En veel meer van dat soort vragen. De kinderen vonden het leuk, ook al moesten ze de vragen in het Engels stellen (het zijn Engelstalige kaartjes) en ook beantwoorden. Het ging ergens over. Het ging over henzelf. Misschien moeten we vaker met “wat als” spelen, en hoe onwaarschijnlijker of meer onvoorstelbaar, hoe beter. Gebeurt mij vaker de laatste tijd. Om nog maar een paar te noemen..

Wat als we eeuwig leven, zonder begin, zonder einde, zonder te behalen doelen of prestaties, levens-loop-baan-plan en carriere-coaching? Hoe zou het leven dan aanvoelen? Hoe zou je dan kunnen bepalen, wat je ging doen?

Wat als het de normaalste zaak van de wereld is, dat niemand de bevoegdheid heeft om iets voor jou te beslissen. Dus niet iemand met een witte jas aan of met een blauwe pet. Geen regering of een adviseur. Geen groep mensen, die bepalen, wat, hoeveel en hoe je “geleerd” moet hebben om een bepaalde “diploma” te behalen. Ook de familie niet, het gaat zo maar door en door. Klinkt moeilijk om voor te stellen. We hadden meerdere gesprekken met tieners gehad over of het mogelijk is om zonder bestuur te leven, het was naar aanleiding van een project waar ze een stad konden bedenken en beschrijven. Wat mij opviel: bijna niemand zag een mogelijkheid om te leven zonder bestuurd te worden…

Wat als ik vrij kon reizen waar ik naar toe wou. Niks tickets, wachtruimtes, handbagage-controles. Alles is energie, frequentie, de kwestie van de juiste resonantie, coördinaten instellen en waarschijnlijk de focus vast kunnen houden in stabiel veld. Misschien wordt de skill binnenkort op school geleerd?

Wat als er geen geheimen kunnen bestaan, voor niemand. Een soort telepathie. Iedereen is in staat om energie van jezelf en van een ander waar te nemen, wat (wilde) dieren waarschijnlijk ook al kunnen. Gebruiken we dan geen woorden meer? Misschien toch wel, maar dan om nuances over te brengen, zeker als er veel verschillen er zijn. Zullen er dan nog steeds verschillende talen bestaan? Het geeft een hele scala aan gevoelens om deze “what if” te ervaren. En het grootste “struikelsteen” is niet eens dat “een ander” iets van mij zou zien, maar meer dat ik het nu, soms, van mijzelf niet echt zie.

Wat als er geen vaste “rollen” of scripten hoeven te zijn in mijn perceptie: soms ben ik een rots, soms ben ik branding.

Ik, jij… de sterke golf kruipt bijna onzichtbaar en duikt plotseling op. En – smash- botst zich terpletter tegen de natte, donkere kant van de rots aan de oever. Duizenden briljante spetters, de power, de donder van het lachen en een oerkreet van eeuwige woede… De rots is onder de indruk… voor een ogenblik. Maar door het contact met water is die teruggeworpen naar haar eigen rots-vastigheid. Niet deinzen, niet deinen, in mijzelf zijn. En dan … in het nieuwe Nu-moment… draaien de rollen om….

Wat als jij, de lezer, jouw verhaal opschrijft en met ons deelt. Misschien als een artikel, misschien als een forum-bericht (de forum heet Tijdlijnen, wel graag inloggen). Het zal geweldig zijn.

Anna Krasko