Onze Platte Aarde

Een reactie plaatsen

(door Erik Tanghe)

Ik hoor de laatste tijd nogal veel mensen vertellen dat de aarde plat is.

We zijn blijkbaar ook nooit naar de maan geweest want de maan zou een projectie of een holle constructie zijn van waaruit aliens ons observeren..

Nu kan je die theorieën meteen lachend onderuit halen maar zo’n reactie probeer ik te vermijden.

Het is immers veel interessanter om elke mogelijkheid en elke theorie op z’n minst te onderzoeken en als je dat doet, kom je tot erg interessante bevindingen.

Ik begin altijd met het stellen van logische vragen aan mezelf.

Als het hier in het westen dag is en ik bel naar iemand die in Australië leeft, dan ligt hij hoogstwaarschijnlijk te slapen omdat het daar donker is.

Dat kan je bij een platte aarde alleen uitleggen als de zon een schijnwerper zou zijn die slechts een gedeelte van de aarde zou belichten al is het dan meteen ook erg vreemd dat bv de maan wel verlicht is terwijl het beneden donker is. Dan heb je al twee schijnwerpers nodig…

Andere theorieën beweren ook dat er achter Antarctica nog een veel groter stuk van de aarde verborgen ligt maar dat al die info geheim wordt gehouden wat niet zo moeilijk is want op Antarctica kom je niet zo gauw…
 

Hologram
 

We leven in een werkelijkheid die zich holografisch gedraagt.

Dat is niks nieuws en daar zijn we achter gekomen door de studie van zwarte gaten in het universum en dankzij theorieën van de kwantumfysica.

Simplistisch gezien is een hologram een projectie vanaf een platte holografische film al zal de projectie van onze holografische werkelijkheid wel iets complexer zijn dan diegene die wij als mens zelf kunnen realiseren.

Maar de basis van een projectie, al dan niet holografisch, is altijd data en data is niet rond of plat, noch vierkant. Data is data en de interpretatietool van die data maakt hoe je ze waarneemt.

Die waarneming gebeurt via licht want zonder licht zou je niet eens een aarde zien.

Licht is de sleutel tot dit universum.

Als je het even extreem doortrekt, krijg je zelfs de aarde nooit te zien want elk voorwerp van deze werkelijkheid is onzichtbaar en we zien enkel het licht dat op dat voorwerp weerkaatst wordt.

Het echte voorwerp blijft onzichtbaar.

Als we dan via de kwantumfysica weten dat materie en dus ook een voorwerp enkel een illusie is die opgebouwd is uit trillingen van kwantumvelden dan weet je meteen dat wij in deze werkelijkheid flink voor de gek worden gehouden.

We nemen immers een trilling waar via een andere trilling (licht) om in onze hersenen via nog maar eens een trilling (elektrische impulsen) wordt omgezet naar een indruk van een werkelijkheid..
 

Projectie – Antenne
 

Ons bewustzijn wordt ook geprojecteerd in deze holografische werkelijkheid of beter gezegd is het aangehecht aan deze werkelijkheid.

Het is aangehecht aan ons lichaam via het DNA want ons DNA fungeert als een antenne om ons bewustzijn te verbinden met onze geometrische blauwdruk, zijnde het fysieke lichaam.

Het grootste deel van ons DNA staat echter uit, het zogenaamde junk DNA (99 tot 75 % van ons totale DNA – verschillende bronnen zijn het niet eens met het exacte aantal). Onze antenne waarmee we ons bewustzijn naar hier halen is dus maar voor een heel klein stukje actief en ons bewustzijn hier is dus maar een zwak afgietsel van wie we in oorsprong zijn.

Mensen worden massaal wakker en beginnen steeds meer te beseffen wat er hier allemaal aan de hand is en hoe de vork van deze werkelijkheid echt in de steel zit.

Dat activeren van inactief DNA, want dat is eigenlijk wat er aan de hand is, zorgt er voor dat de werkelijkheid om ons heen ook verandert of beter gezegd dat er steeds meer van die werkelijkheid zichtbaar wordt.

Alles is een spiegel van wat in ons aanwezig is of wat ontvangen wordt.

Onze werkelijkheid is gewoon veel groter, veel ruimer en veel complexer dan we ons kunnen vermoeden.. 

Dat geloof in een platte aarde is daar een uiting van maar visueel is het een verkeerde interpretatie.

De aarde is dus niet plat, ze is zelfs meer dan rond.

De aarde zoals we ze nu kennen is slechts een klein stukje van een veel grotere werkelijkheid die zich niet laat beschrijven als plat, vierkant of wat dan ook.. Je zou beter kunnen spreken over extra dimensies of een breed scala aan mogelijkheden.

Het gaat over een verruiming van bewustzijn, van meerdere lagen en die lagen liggen niet achter een berg in Antarctica.

Die lagen worden zichtbaar als jouw bewustzijn verruimd, er meer van jouw DNA actief wordt en daar hoef je niet voor naar Antarctica te gaan.

Zolang je immers gelooft in plat of rond en daar allerlei komplottheorieen aan gaat koppelen over geheimhouding e.d. koppel je daar ook een emotie aan vast en die houdt in veel gevallen net die verruiming tegen.

Wie gelooft in een overheid die alles wil maskeren en zich daar kwaad over maakt, zorgt er ook voor dat die overheid dat ook blijft doen. Je ontkomt op die manier niet aan de dualiteit die nu al zo lang in deze werkelijkheid heerst.
 

One Giant leap for mankind
 

Dat is ook zo met de maanlanding.

Buiten het feit dat het veel moeilijker zou geweest zijn om de maanlanding te faken dan om er gewoon naar toe te vliegen, heeft de mens nog nooit zo als een collectief achter een gebeurtenis gestaan.
Toen Neil Armstrong als eerste mens voet op het maanoppervlak zette, riep elk mens triomfantelijk

‘we zijn naar de maan geweest’

‘one small step for men, one giant leap for mankind’..

‘een kleine stap voor een mens, een grote stap voor de mensheid’

Misschien voor het eerst in zijn bestaan stond de mensheid als geheel achter één gebeurtenis, achter één natie, achter één man en die kracht, die emotie van samenhorigheid mag je de mensheid niet ontnemen.

Bovendien had de mens voor het eerst het gevoel dat het mogelijk was om aan de aarde, aan deze beperkende werkelijkheid te ontsnappen.

Zelfs als ik morgen het daadwerkelijk bewijs zou vinden dat we nooit op de maan zijn geland, zou ik het niet wereldkundig maken. Het zou gebaseerd zijn op de intentie om iets stuk te maken, om kost wat kost gelijk te krijgen, lekker in bedrog te blijven geloven en de slechte bedoeling van nieuws en overheid en dat weegt niet op tegen het alternatief van de kracht en samenhorigheid van de mensheid als geheel.


Dat de maan een projectie zou zijn en kunstmatig geplaatst is door een stel aliens klopt helemaal.
Deze hele werkelijkheid is een projectie en de maan logischerwijze ook.

Vermits deze werkelijkheid een hologram is, is het bijna voor de hand liggend dat deze ook wordt waargenomen van buitenaf en dat er ook zaken in kunnen worden toegevoegd en/of verwijderd.
 

Afgeschermde projectie
 

de aarde is niet plat.

Dat zou een ontzettende beperking zijn.
De aarde is rond.. meer dan rond…

De aarde maakt deel uit van een holografische projectie en de oorsprong van die projectie is informatie of een holografische film.. die holografische film of die informatie kan je als plat beschouwen.

Het is dus heel goed mogelijk dat er een deel van die informatie is afgeschermd of wordt tegengehouden en dat de oorspronkelijke aarde groter is.. maar dan moet je dat niet bekijken alsof er achter een berg van Antarctica nog een stuk land ligt..

Ons DNA is een antenne die ons bewustzijn capteert in deze werkelijkheid en wanneer ons DNA meer actief wordt gaan we ook meer kunnen ontvangen van ons bewustzijn en ontvouwen er zich meer lagen van deze werkelijkheid.. een grotere aarde..en of die nu rond is of plat doet er niet toe..

En voor de mensen die geloven dat de aarde plat is.. als je in staat bent om die mogelijkheid te visualiseren, ben je zeker in staat om een meer dan ronde aarde te visualiseren..
 

Anders kijken naar Ziekte
 Heel deze werkelijkheid om ons heen is een interpretatie van energie en hoe je er naar kijkt verandert natuurlijk alles..

Dat is bij ziekte ook zo.
Onlangs hoorde ik het een verpleegster met jarenlange dienst nog zeggen over kanker..
‘Jaja.. het is een smerig beestje…’

Tja, met zo’n houding ga je natuurlijk nergens komen want los van het feit dat kanker natuurlijk geen beestje is, houdt die visie en die emotie alvast in dat je tegen kanker niet kan winnen en dat klopt ook.
Je moet niet eens tegen kanker vechten want kanker is je vriend want zonder die kanker, was je al veel langer dood. ..

zolang wij kijken naar ziekte als iets wat ons overkomt, iets van buitenaf, voeren we een hopeloze strijd. Zolang wij enkel kijken naar de ziekte, het symptoom, laten we zien dat we dat we het nog steeds niet begrepen hebben.

Ziekten die genetisch bepaald zouden zijn, tonen ons juist dat er met de ontvangst van ons bewustzijn via ons DNA wat schort, dat we een stukje missen en dat onze persoonlijkheid niet overeenstemt met onze ware aard.

Wees dus dankbaar voor het signaal dat een ziekte je geeft want het maakt je duidelijk dat er iets dient te veranderen om jouw bewustzijn hier meer in deze werkelijkheid aanwezig te laten zijn.
 

Lezingen
 Daarover hebben we het in de lezing ‘De logica achter ziekte’ omdat het echt wel tijd wordt om anders naar ziekte te kijken.

De lezing ‘de Logica achter ziekte’ is te bekijken in Borsbeek, Lier, Alkmaar en Haacht en de eerste drie zijn ook online via zoom te volgen.

Lezing ‘De Logica achter Ziekte’ 18 maart in de ‘Great White Whale center’; Locatie: Jozef Reusenslei 182, 2150 Borsbeek begin om 19.30 u tot 22.30, kostprijs 20 euro,
Inschrijven verplicht via https://whitelight-healing.com/nieuws.html#ziekteborsbeek

Lezing ‘De Logica achter Ziekte’ 24 maart in de ‘Wakker Bewustzijn’; Locatie:  Westerweg 14, 1815 DE Alkmaar begin om 19.30 u tot 22.30, kostprijs 23 euro,
Inschrijven verplicht via https://wakkerbewustzijn.nl/activiteit/de-logica-achter-ziekte-24-maart/

Lezing ‘De Logica achter Ziekte’ 31 maart in Lier bij Pure Essence, Kesselsesteenweg 6, 2500 Lier, 
begin om 19.30u tot 22.30 u; kostprijs 20 euro
Inschrijven verplicht via https://www.eriktanghe.com/speaker.html#ziektelier

Lezing ‘De Logica achter Ziekte’ 18 april in Haacht, zaal de Klapper, Klapgat 2, Haacht, 
begin om 19.30u tot 22.30 u; kostprijs 20 euro
Inschrijven verplicht via https://www.brandnetel.net/de-logica-achter-ziekte

Voor wie meer wil weten over de zin en onzin van quantumfysica en of anders naar zaken kijken ook daadwerkelijk iets kan veranderen, kan terecht op de
Lezing ‘Quantumfysica Ontmaskerd’ 22 maart in Kloetinge (NL) Dorpshuis “AMICITIA”
locatie: Schimmelpenninckstraat 14 Kloetinge, NL
begin om 20.0u tot 22.30 u; kostprijs 10 euro
Inschrijven is voor deze lezing niet verplicht en je kan er zo terecht
https://www.verenigingdebron.nl/index.php?id=119


ET

Bron: nieuwsbrief van whitelight-healing.com https://whitelight-healing.com/inschrijven.html

Voorbij het leven

Een reactie plaatsen

(uit Q&A van lee)

❓VRAAG:

Wanneer ik deze specifieke belichaming, of avatar, verlaat voor een betere wereld, zullen dan mijn bioscoop, mijn zichtbare wereld, mijn kinderen, mijn huis, een leven wat ik kende met mij verdwijnen? Of blijft er toch “iets” op de Aarde?

❗️ANTWOORD van lee:

Het leven gebeurt niet op Aarde. Het leven wordt op de Aarde geprojecteerd. Weet je, net als een projector – er wordt een beeld in gevormd en vervolgens naar het scherm overgebracht. We kijken naar het scherm en er is een illusie dat er een afbeelding is. Maar dit is een projectie van een projector.

Als je het scherm verlaat, verschuift jouw aandacht naar de projector. Na de dood begrijp je dat alle gebeurtenissen zich niet op het scherm afspelen, maar in de projector zelf. En “dan” kijk je vanaf deze projector hoe jouw beeld op het scherm verdween. In dit geval is alle actie voor jou binnenin de projector verschoven. En nu realiseer je je de essentie van de processen, je realiseert je dat je familieleden op het scherm, hoewel ze je niet zien, maar in de projector dichtbij zijn.

Dit alles betekent een overgang van aandacht naar een bredere staat, naar een toestand waarin je niet meer zo geïnteresseerd bent in het kijken naar het scherm, omdat je nu al betrokken bent bij het proces dat het beeld zelf creëert, en ook het licht en zelfs het principe van het maken van verschillende filmprojecties.

❓VRAAG:

Ik hoorde een interessant idee dat we in onze realiteit onze dood niet zien, want wat er ook gebeurt, we bevinden ons altijd in de realiteit waarin we leven. Zelfs als bijvoorbeeld iedereen in het vliegtuig sterft als het neerstort, zullen we het zeker overleven. Zit hier enige waarheid in?

❗️ANTWOORD van lee:

Eigenlijk is dit de zuiverste waarheid. Per slot van rekening zijn “wij” in jouw context individuen, dat wil zeggen het ego. En het ego ziet alleen wat het in het vorige moment heeft GELOOFD. Het ego kijkt altijd achterstevoren. En zo bestaat het van moment tot moment.

Dus ofwel duikt het ego in een andere versie van het leven, of het houdt op een ego te zijn en valt buiten de kaders van het leven. En terwijl je leeft, ben je hoogstwaarschijnlijk al over een dozijn van je doden heen gesprongen in een paar dozijn levensjaren.

❓VRAAG:

Als wie zal ik mijzelf beseffen in het geval van het loslating van mijn persoonlijkheid, desincarnatie? Geest? Ziel? Afgescheiden van alle bewustzijn?

❗️ANTWOORD van lee:

Je wordt je eindelijk bewust van jezelf. De vraag die geen antwoord heeft gevonden – “wie ben ik?” wordt een evident antwoord. Als je het antwoord hebt gevonden, is er geen vraag “wie zal ik zijn na…”. Tegelijkertijd blijft de relatie tot de fysieke persoonlijkheid bestaan ​​als een herinnering aan een droom of aan een gebeurtenis van gisteren. En je zult naar het fysieke leven kijken op dezelfde manier als je nu naar je foto kijkt – je ziet jezelf alsof, maar je weet zeker dat jij degene bent die naar de foto kijkt, en niet de foto zelf.

❓VRAAG:

Hoe blijf je in Ik-ZELF en niet ga uitglijden, niet vergeten? Wat is de aard van twijfel?

❗️ANTWOORD van lee:

Technisch gezien is de basis van vergetelheid en twijfel het misbruik van een van de energiekanalen. Overheersing van Yin over Yang en vice versa.

Dit kan worden begrepen aan de hand van het voorbeeld van de spiegelanalogie. Als het egaal is, herken je jezelf in de weerspiegeling. Mocht het convex of juist concaaf gemaakt worden, verandert je gezicht in een soort monster of clown.

Vervormde energieën creëren een vervormde reflectie – en je herkent de wereld niet die je hebt gecreëerd. Dat wil zeggen, jouw eigen perceptie van jezelf verschilt van perceptie “buitenaf”, het maakt het dat je in externe bronnen gaat geloven. Hoe meer vervormingen, hoe verder je Zelf-perceptie. En op een gegeven moment begin je überhaupt te geloven dat JIJ niet bestaat – er is alleen een fysiek lichaam dat op biologische wijze gedachten creëert. Dienovereenkomstig wordt dit lichaam volledig bepaald door externe wetten.

De basis van zelfbewustzijn – DAO – is balans van Yin-Yang-energieën. De betekenis van deze energieën is een vergelijking van de reflectie en hun bron – de gereflecteerde IK BEN.

Bron: https://t.me/lee_vibrations

❓ВОПРОС:

Когда я уйду из этого конкретного воплощения в мир лучший, моё кино, мой видимый мир, мои дети, дома, некая жизнь, которую я знала, исчезнет вместе со мной? Или что-то всё же останется на земле?

❗️ОТВЕТ lee:

Жизнь не происходит на Земле. Жизнь проецируется на Землю. Знаете, как проектор – внутри него формируется картинка, а потом передаётся на экран. Мы смотрим на экран и возникает иллюзия, что там и есть картинка. Но это проекция с проектора.

Ваш уход с экрана – это сдвиг внимания внутрь проектора. После смерти вы понимаете, что все события разворачиваются не на экране, а внутри самого проектора. И «потом» вы из этого проектора наблюдаете, как на экране пропало ваше изображение. При этом всё действо для вас сместилось внутрь проектора. И теперь вы осознаёте суть процессов, вы осознаёте, что ваши родные на экране хоть вас и не видят, но внутри проектора они рядом.

Всё это означает переход внимания к более расширенному состоянию, к такому, где вам уже не так интересно смотреть на экран, ведь вы теперь уже вовлечены в тот процесс, что создаёт саму картинку, сам свет и сам принцип создания разных фильмов-проекций.

❓ВОПРОС:

Слышал интересную мысль, что в своей реальности мы не видим свою смерть, ведь что бы ни произошло, мы всегда попадаем в ту реальность, где мы живы. Например, даже если в самолёте при падении все погибнут, то мы выживем обязательно. Есть ли в этом доля правды?

❗️ОТВЕТ lee:

Собственно, это чистейшая правда. Ведь «мы» в вашем контексте – это личности, то есть эго. А эго видит только то, где оно ПРОЖИЛО предыдущий момент. Эго всегда смотрит себе в зад. Так оно существует от момента к моменту.

Таким образом, или эго ныряет в другой вариант жизни, или перестаёт быть эгом, попадая за пределы жизни. И пока вы живы, вы, скорее всего, уже перепрыгнули дюжину своих смертей за пару дюжин лет жизни.

❓ВОПРОС:

При развоплощении кем я буду себя осознавать? Дух? Душа? Отдельное от всех сознание?

❗️ОТВЕТ lee:

Вы будете себя осознавать наконец-то Собой. Тот вопрос, что не находил ответа –  «кто я?», станет самоочевидным ответом. Если ответ вы нашли, тогда не остаётся вопроса «кем я буду после». При этом отношение к физической личности остаётся как память о сне или о вчерашнем событии. И вы будете смотреть на физическую жизнь так же, как сейчас смотрите на свою фотографию – вы видите как бы себя, но знаете точно, что вы – это тот, кто смотрит на фото, а не само фото.

❓ВОПРОС:

Как оставаться в СЕБЕ, в Я, и не скатываться, не забываться? Какова природа сомнения?

❗️ОТВЕТ lee:

Технически основа забвения и сомнения в злоупотреблении одним из каналом энергии. Перевес Инь над Ян и наоборот.

Понять это можно на примере аналогии с зеркалом. Когда оно ровное, вы себя узнаёте  в отражении. Стоит его сделать выпуклым или наоборот вогнутым внутрь, как ваше лицо превращается в какого-то монстра или клоуна.

Искажённые энергии создают искажённое отражение – и вы не узнаёте мир, который вы создали. То есть ваше восприятие себя отличается от внешнего восприятия, что заставляет верить во внешние источники. Больше искажений – дальше ваше Я-восприятие. И в какой-то момент вы вообще начинаете верить в то, что Вас нет – есть просто физическое тело, которое биологически создаёт мысли. Соответственно, это тело полностью определено внешними законами.

Итак, основа самосознания – ДАО – баланс энергий Инь-Ян. Смысл этих энергий – сопоставление отражения и их источника – отражаемого Я ЕСТЬ.

Источник: https://t.me/lee_vibrations

Het kanaal van de auteur lee over de creatieve schepping van eigen realiteit – geen mystiek, alleen de rol van bewustzijn in hoe gebeurtenissen in het persoonlijke leven worden gecreëerd. Puur praktijk. Duidelijk en eenvoudig over de materialisatie van gedachten.

Авторский канал lee о креативном творении собственной реальности – никакой мистики, только роль Сознания в том, как создаются события в личной жизни. Чистая практика. Ясно и просто о материализации мыслей.  

31 december 22 – DÉ VERANDERING LIGT BIJ en IN ONS

Een reactie plaatsen

(door Heleen van den Berg) Alles speelt zich IN ons af, op ons binnen-projectie-scherm in onze mind, daar geprogrammeerd door anderen dan wij ..

Zo speelt elke oorlog zich IN ons af, elke ruzie speelt zich IN ons af, geprammeerd in onze mind door anderen dan wij ..

Elk rotje, elke vuurpijl, duizendklapper of andere vuurwerk-bom, energie prijsplafond, opwarming van het klimaat, Co2 levels, mensheid-onderdrukkers etc. alles speelt zich IN ons af, geprogrammeerd in onze mind door anderen dan wij ..

Wie zijn die anderen??? ..

In ieder geval niet Wij, maar zij GEBRUIKEN wél ons mind-projectie-scherm (wat heet mind-control) om van ALLES op te projecteren ..

Wetenschappelijk staat vast dat ons hart, behalve uit spiercellen óók uit neuronen, dus dezelfde hersencellen als onder onze schedelpan, bestaat ..

Wanneer Wij in stilte voelen, in de warmte en stilte van ons eigen hart zijn, wat een wereld is van kwantum fysische frequenties, kunnen we onze hoofd-hersencellen laten meetrillen met de frequenties van onze hart-hersencellen én .. stopt de programmering door Die Anderen omdat Wijzélf de frequentie hebben veranderd, waarin ZIJ niet kunnen bestaan, dus niet meer kunnen programmeren.

Zo Simpel Is Het Eigenlijk.

Heb een rustige overgang naar het volgende jaar en naar alle dagen verder .. 🧡 (6057 ? 😁)

(foto: hartbrein-coherentie)

Vrijheid in verbinding 3: Mijn innerlijke breingevangenis

Een reactie plaatsen

(door Sirpa van der Steen – Ilsink) Omdat ons ware zelf in relatie tot onze omgeving onvoldoende tot stand komt, hebben we dus een persoonlijkheid gekregen die via het brein met het tekort in de omgeving kan omgaan. Zo ingenieus is ons overleefsysteem. Als volwassenen identificeren we ons daarmee. Omdat onze persoonlijkheid in directe verbinding met onze omgeving is ontstaan, komt die omgeving in het verhaal dat we onszelf ‘vertellen’ vaak terug. We voelen ons van een ander afhankelijk of hebben verwachtingen (hoop). We creëren afstand of willen juist controle (macht). Vervolgens projecteren we ons verhaal en de onprettige (angst) of prettige (liefde) gevoelens die we daarbij ervaren op onze omgeving. ‘Het is jouw schuld dat ik me niet gelukkig voel. Je vindt me pas aardig en lief als ik voor jouw behoeften zorg. Als jij me aandacht geeft, voel ik me goed. Als jij mij waardeert, voel ik me waardevol. Ik trek me terug omdat ik de ander niet vertrouw. Ik mag geen fouten maken, anders word ik afgewezen. Ik neem veel ruimte want de ander geeft het niet. Ik zorg voor mezelf, op de ander kan ik niet rekenen. Als ik mijn kwetsbaarheid laat zien, dan pak je me. Maar ook, ik ben veilig en vertrouw de ander, etc.’  Ook bij een redelijk veilig gehecht mens is het verhaal wat ze zichzelf vertellen in hun brein geautomatiseerd. Het verhaal is vaak een combinatie van automatische gedachten, gevoelens en lichaamssensaties die voortkomen uit het brein. Heel veel mensen zijn zich vaak helemaal niet bewust dat ze een verhaal onbewust in zich meedragen. En al helemaal niet dat ze door hun verhaal vertroebeld de wereld in kijken. Of zelfs door zichzelf telkens weer opnieuw het eigen verhaal te vertellen waardoor de geschiedenis zich herhaalt.

Het is belangrijk ons te realiseren dat projectie van ons verhaal op de ander (situatie of omgeving) een zeer grote verstoring binnen ons menselijke contact is. Dit noemen ze ook wel overdracht. De persoon die de projectie (aanval) ontvangt en daardoor wordt getriggerd, projecteert ook weer zijn of haar verhaal terug (tegenoverdracht). Het houdt ons gevangen in een oneindige loep van projecties (actie-reactie) en herhaling van onze geschiedenissen. Als ik voor echt en open contact ga en de verbinding juist wil bekrachtigen dan kan ik mezelf opnieuw 2 vragen stellen:

  1. Projecteer ik nog mijn verhaal op mijn omgeving?
  2. Ben ik nog gevoelig voor projecties uit mijn omgeving? 

Antwoord op vraag 1

Als ik vanuit mijn persoonlijkheid beweeg, projecteer ik nog mijn verhaal. Weet je nog. Mijn persoonlijkheid loopt met haar verhaal en ‘bril’ door de wereld heen. Bovendien zet ik dan strategieën in die gepaard gaan met projecties van afhankelijkheid en verwachting. Vanuit mijn verhaal heb ik ‘mijn kameleon’ actief gehad. Ik synchroniseerde als vanzelf met de strategie van de ander mee. Ik moest aan alle verwachtingen in mijn buitenwereld voldoen waarbij ik afhankelijkheden, controle, macht en angst voelde. Aan de voorkant (mijn strategie) bewoog ik met de ander mee, maar op de achtergrond speelde mijn angst voor afwijzing altijd mee. Door mij te verbinden met de angst en traumapijn van mijn kleine meisje en mijn strategie onder de loep te nemen, kreeg ik in 2009 de verbinding met mezelf en mijn voelen terug.

Alleen wanneer ik stress ervaar of iets heel erg spannend vind, gaat mijn brein met zijn verhaal automatisch aan. Een mooi voorbeeld over projectie was dat ik altijd bang was voor paarden, omdat ze zo groot en onvoorspelbaar zijn. Ik projecteerde mijn angst voor afwijzing op het paard, hield me terug en hoopte dat het paard signalen zou geven dat ik haar kon vertrouwen. Dit gebeurde niet. Zij keerde zelfs haar kont naar mij toe. Pas toen ik eerlijk mezelf durfde te zijn, door mijn angst in verbinding te brengen en zonder er een strategie overheen te zetten, kwam ze uit haarzelf naar mij toe. Als ik het paard vertrouwen gaf door mijzelf te geven, kreeg ik vertrouwen terug.

Zo werkt het ook met mensen. Als we onszelf zonder strategie en met ons gevoel durven te laten zien, krijgen we dat ook van de ander terug. Het projecteren van ons verhaal zorgt voor zoveel verstoringen. Om nog een voorbeeld te geven als kind durfde ik nooit mijn vinger op te steken. Ik was bang dat ik het niet goed zou doen en zou worden afgewezen. Hierdoor was ik veelal onzichtbaar en hebben anderen mij niet echt kunnen zien. Als ik nu in een groep zit en iets wil zeggen, hoor ik negatieve gedachten en voel ik precies datzelfde gevoel in mijn lijf. Dat wil niet zeggen dat ik dan ook altijd mijn mond houd. Om de eerste keer hardop te spreken, moet ik vaak eerst even een drempel (van al mijn geprogrammeerde lichaamssensaties en afwijzende gedachten) over. Vooral als er veel mensen zijn. Soms komen er wel eens donkere gedachten op over een ander persoon. Meestal lukt het mij die gedachten meteen te stoppen omdat ik dat niet prettig vind.

Antwoord op vraag 2

Hoe zit het dan met projecties (aanvallen) die ik uit mijn omgeving ontvang? Op afwijzing zit nog wel mijn gevoeligheid. Ik loop niet meer waakzaam in de wereld en houd er van tevoren geen rekening meer mee. Alleen wanneer ik dus iets spannend vind, gaat mijn brein aan. Wanneer mijn brein aangaat, maak ik de weg naar binnen, voel ik wat ik voel en lukt het me vaak om mezelf weer te reguleren. Maar bij ‘een aanval’ van afwijzing die ik niet verwacht, kan ik een schrikreactie en bevriezingsrespons ervaren. Met als gevolg dat de angst mijn automatische afwijzende gedachten weer creëert en ik me niet meer uitspreek. Aanval tussen aanhalingstekens omdat de ander vaak geen bewustzijn heeft op zijn automatische strategie.

In de afgelopen 2,5 jaar heb ik in de samenleving veel afwijzende projecties gezien. Dit bleek voor mij een mooie stimulans voor een nog dieper zelfonderzoek. Omdat ik weet dat de buitenwereld een spiegel (interne projectie) is van mijn binnenwereld, stelde ik mijzelf de vraag: Waar wijs ik mezelf nog af? Voor iedereen zal het antwoord op de vraag anders zijn over hoe hij of zij de afgelopen tijd de omgeving heeft ervaren en waar hij of zij in is getriggerd.

Tijdens een sessie op zoek naar mijn afwijzing, kreeg ik contact met mijn binnenwereld. Ik zag een grote duivel die op me neerkeek. Hij voelt koud, kil en is donker. Het maakt zich groot, wijst veel van wat ik wil af en gaat op mijn rem staan. Hij is erop gericht mij zo onzichtbaar en stil mogelijk te maken en vertelt mij boodschappen als: ‘Neem geen ruimte in. Kom niet te krachtig over. Stop er maar mee. Je kunt het toch niet. Deel je gevoelens niet. Laat jezelf niet zien. Anderen vinden je teveel of lastig. Maak geen fouten. Houd je terug. Je bent niet belangrijk genoeg. Pas je aan.’ Ik heb dus vooral donkere gedachten over mezelf. Mijn duivel is een innerlijke stem die de verhalen van mijn ouders, hun projecties, maar later ook die van de omgeving in mijn brein (lichaam, gevoelens, gedachten) heeft verinnerlijkt en als spons geabsorbeerd. Anderen noemen het ook wel de innerlijke criticus. Het is een mechanisme uit het brein die door herhaaldelijke gedachten, gevoelens en lichaamssensaties mijn persoonlijkheid in stand houdt en zelfs aandrijft. Mezelf afwijzen was blijkbaar beter dan afgewezen worden.

De aanval van de afwijzende projectie van de ander kan hierdoor op verschillende niveaus (lichaam, emoties en gedachten) inhaken. Waardoor mijn eigen breinverhaal weer gaat draaien. Soms wordt de persoon of situatie door een afwijzende aanval in mijn brein als onveilig opgeslagen. Waardoor ik toch herhaaldelijk waakzaam word. Deze projectie van angst voor afwijzing op de ander, creëert dan juist weer afwijzing. En dan kom je weer uit bij dat ik mijn verhaal projecteer. Of ik nu zelf projecteer of door een ander door een projectie wordt aangevallen, het gaat nooit over de ander. Pas wanneer ik bij mezelf kan blijven, kan ik de projectie laten bij wie het hoort.

Mijn verhaal

Iedereen heeft mijn verhaal (zoektocht naar vrijheid) kunnen lezen. Daar heb ik geschreven over mijn kleine meisje en haar pijn. Een situatie waarin mijn behoeften en gevoelens er niet konden zijn. Waardoor ik mijn lichaam en gevoelens ben gaan verlaten. Als een kameleon vervloeide ik met de gevoelens en behoeften van de ander(en) en gaf precies wat er van mij werd verwacht of nodig was. Ik voelde mij afhankelijk van de buitenwereld en paste mijn gedrag aan. Eerst werd ik daarin extern door verhalen van anderen en het collectief gestuurd. Als klein meisje heb ik mezelf in de verstoringen van anderen laten zuigen en heb ik mijn ware gevoelens en behoeften verlaten. Ik ben mezelf stelselmatig gaan afwijzen met gedachten en gevoelens en dit stuurde mijn persoonlijkheid aan. De hoge spanning die door de situatie vrij kwam in mijn lijf, reguleerde ik door te eten. In de pubertijd werd dit mechanisme uitgebreid met externe aandacht van jongens, lust, roken, drugs en drank. Later ook nog met studeren en werken.

Een paar maanden geleden heb ik tijdens mijn onderzoek mijn verhaal in poppen gekleid. Super gaaf om te doen, maar ook zeer confronterend. Toen ik voelde dat ik ze allemaal gekleid had, zag ik dat ik alle strategieën, die ik in mijn omgeving waarneem, voor mezelf had gekleid. Groot en macht (De Duivel), Klein en hoop (Kleine Meisje), groot en hoop (De redder) en klein en macht (Mijn Straatmeid). De duivel zie ik als de grootste speler en aanjager die mijn oude verhaal via mijn brein, door mijn persoonlijkheid in beweging brengt. Wanneer ik erin vast raak, ervaar ik het als een bewustzijnskaping, een innerlijke breingevangenis. Zie het als een soort van hypnose. Zolang ik mezelf soms nog blijf identificeren met mijn persoonlijkheid, blijf ik gevoelig voor projecties, aanvallen en verstoringen van buiten. Maar die verstoring komt dus eigenlijk altijd van binnenuit. We hebben allemaal onze eigen breingevangenis. Hoe de ‘poppen’ zich in jouw verhaal verhouden, hoe ze eruit zien of hoe jij ze zou noemen, zal anders zijn dan die van mij.

Naast dit alles heeft mijn brein een favoriet probleem die hij telkens opnieuw vastpakt. Wanneer ik mij identificeer met het verhaal dat ‘mijn duivel’ mij influistert, ontstaat er een gevoel van minderwaardigheid. Mijn verhaal en de ‘poppen’ spelen vervolgens hun script. Hierdoor was ik soms dagelijks met mezelf in conflict. Dit overleefmechanisme onderdrukt mijn ware zelf en kracht. Waardoor ik mijn hele leven geregeld een energielek had. Als ik dan terug kom op mijn onderzoek en vraag, waar wijs ik mezelf nog af, dan is deze innerlijke ‘duivelse’ groot-klein dynamiek van mijn persoonlijkheid zeer destructief.

We spelen in het gezamenlijke spel, wat in mijn ogen net zo destructief is, allemaal ons eigen script. Voor mijn gevoel ben ik daarom aangekomen bij de volgende fase van mijn bevrijding, de bevrijding uit mijn eigen breingevangenis. Hoe ik naar deze bevrijding kijk, deel ik in de blog dat gaat over ons vrije hart, maar eerst leg ik verbanden met het gezamenlijke spel en onze collectieve traumavelden. Wat er zich in mij afspeelt, zie ik niet alleen bij anderen, maar ook in het collectief. Ik verwacht de volgende blog over ongeveer twee weken. Wil je een notificatie krijgen, schrijf je dan in voor de nieuwsbrief. Je krijgt dan in de mailbox een mailtje met mijn nieuwe blog.

Warme groetjes,

Sirpa

De Vrije Kameleon

devrijekameleon.nl Wil je mijn blog luisteren in plaats lezen, klik dan hier.