Een doel van het menselijk leven, ongeacht wie het bestuurt, is om van iedereen te houden die in de buurt is om bemind te worden.
— Kurt Vonnegut
*
Een schrijver – en ik geloof in het algemeen alle mensen – moet denken dat wat er ook met hem of haar gebeurt, een hulpbron is. Alle dingen zijn ons gegeven met een rede, en een kunstenaar moet dit intenser voelen. Alles wat ons overkomt, inclusief onze vernederingen, onze tegenslagen, onze verlegenheid, alles wordt ons gegeven als grondstof, als klei, zodat we het tot onze kunst kunnen kneden.
— Jorge Luis Borges
*
Na een paar minuten bewust ademen, sluit ik mijn ogen en luister naar alles wat ik kan horen: mijn eigen ademhaling, het gezoem van de koelkast, af en toe passerende auto’s, vogels die beginnen te fluiten rond 5:20 deze tijd van het jaar. Dan, naarmate mijn verbeelding er meer bij betrokken raakt, begin ik te ‘horen’ wat ik beschouw als het gezoem van de kosmos eronder. De langzame stem van het goddelijke?
Voor mijn doeleinden maakt het niet uit hoeveel van dit gezoem wordt ingebeeld. Ik voel het mijn zintuigen doordringen. Het is alsof alles gonst van het leven, niet alleen organische wezens. Het geeft me het gevoel dat ik een klein deel van de kosmos hoor die zijn gang gaat, met mij een klein deel ervan.
– Dr. Craig Chalquist
*
Jij hoort erbij. Overal. Ja, jij – met al je geschiedenis, angst, pijn. Ja, overal – in elke cultuur, gemeenschap, omstandigheid. Jij hoort bij dit lichaam. Je hoort bij dit moment. Je hoort bij deze adem… en deze. Je hoorde er altijd bij.
— Sebene Selassie
*
Er niet bij horen is onze geheime zorg, niet bij onze samenleving horen, zelfs niet bij onze familie, en dat gevoel achtervolgt ons terwijl we blijven proberen ons lidmaatschap te verdienen in een cultuur van afgescheidenheid en oordeel. School en later werk zijn gebaseerd op beloning en straf. De ergste straf is uitsluiting. Ons lot drijft op een gevoel van verbondenheid of het ontbreken daarvan. We raken zo vroeg gewond dat we in het geheim bang zijn voor verraad terwijl we zelf dezelfde zonden en overtredingen begaan.
Op deze manier verlaten we de levens die ons nodig hebben. De familie van levende wezens wordt over de hele planeet aan flarden gescheurd omdat we niet het gevoel hebben dat we erbij horen en het ons niet kan schelen. We hebben geleerd om er niet om te geven, om de wereld en haar lijden niet op te merken. We plannen onze ontsnapping naar Mars, met de fantasie om helemaal opnieuw te beginnen. We sluiten onwaardige mensen uit, op basis van hun accent of huidskleur. Het laatste wat ons opvalt is het ‘gezoem van de kosmos’. Daar hebben we geen tijd voor.
Onze politiek is een voortdurende strijd tussen diegene, die uitgebuit zijn en de uitbuiters. Ons onderwijs meet onze aanpassingsvermogen en gehoorzaamheid aan dat systeem. We ontwikkelen een drive om “onze kost te verdienen” omdat we weten dat we er niet toe doen alleen omdat we een mens zijn; we hebben deze regels onthouden toen we aan het opgroeien waren. De mentaliteit die deze cultuur creëert en in stand houdt, is goedgelovig, kinderachtig en half slapend.
In een samenleving die persoonlijke vooruitgang boven alles waardeert, is hebzucht de locomotief. Acculturatie, of ingroeien in dit systeem begint al heel vroeg, wanneer we nog beïnvloedbare kinderen zijn. We weten niets anders, dus we twijfelen er niet aan.
Tsuchiya Koitsu – Benkei-brug, 1933.
Sommige mensen breken met deze cultuur omdat ze een band hebben ontwikkeld met iets dat meer betekenis heeft, iets dat voor hen mooi is. Dat zijn de excentriekelingen en afvalligen die de middelen bij elkaar kunnen rapen om te overleven met behoud van hun innerlijke leven.
Als we onszelf weer aan elkaar kunnen knopen, kunnen we misschien weer bij de wereld horen. Het wacht nog steeds op ons, maar we moeten weer leren luisteren. De schepping is er nog steeds, we hebben het nog niet helemaal vernietigd. Wat de “langzame stem van het goddelijke” genoemd mag worden, spreekt nog steeds. We horen het misschien niet, maar we kunnen het niet de mond snoeren. Het enige dat nodig is, is weten dat we bij voorbaat erbij horen en een rol spelen in het voort-durende wonder. Als we verbaasd konden zijn in plaats van eeuwig bezig te zijn, zouden we onszelf en tegelijkertijd de wereld kunnen redden.
(lee beantwoordt op zijn Telegram-kanaal allerlei vragen, deze drie gaan over kwantumfysica)
❓VRAAG:
In vervolg op het aangeraakte onderwerp kwantummechanica. In het beroemde dubbelspletenexperiment hangt het gedrag van een deeltje (als deeltje of als golf) af van het feit dat het deeltje wordt waargenomen. Kun je dit fenomeen verklaren in termen van Bewustzijn? Is de hypothese op basis van dit experiment waar, dat mensen in een soort matrix leven – een soort van een computerspel, waar de wereld om een persoon wordt “gevuld met texturen” alleen waar de focus van het bewustzijn op gericht is?
❗️ ANTWOORD van lee:
Dit basisexperiment is al lang bekend en de interpretatie verandert naarmate de wetenschap zich ontwikkelt. Op dit moment heeft de wetenschap geaccepteerd dat er geen materiële deeltjes in het hart van materiële objecten zijn, maar energie. Dat wil zeggen, de Relativiteitstheorie van Einstein E = mc2… wordt – alles is energie met verschillende snelheden, om het maar even te kort door de bocht te zeggen.
Gekeken vanuit het Bewustzijn is alles vibratie, trilling. Met andere woorden, de trillingen van de waarnemer komen in contact met de trillingen van het object. En dan hangt het waargenomene af van de positie van de waarnemer (van zijn trilling).
Het is bij de haren getrokken om bewustzijn de Matrix te noemen, omdat in dit geval een vervorming optreedt, namelijk, de mind moet de locatie van de Matrix bedenken, segmenten van de “leegte” van wat niet de Matrix is, enzovoort.
Maar als we het zo bekijken dat het bewustzijn van het individu een soort ordelijkheid is in de geest van de Matrix, en het collectieve bewustzijn een andere matrix is, dan kunnen we zeggen dat we de wereld creëren in de vorm van een combinatie van verschillende matrix-systemen. Maar Bewustzijn zelf is een oneindige reeks waarden van de supermatrix – een niet-gevuld algoritme. Ongeveer zoals Wiskunde in zijn volle essentie, die bestaat in oneindigheid van alle mogelijke waarden.
Daarom is een analogie op zijn plaats: het Zijn is net zo veel breder dan het concept Bewustzijn, als Wiskunde breder is dan het concept van de Matrix. En jij, in je kern, bent het Zijn.
♦️♦️♦️♦️♦️
❓VRAAG:
Ik raakte geïnteresseerd in kwantummechanica, bekeek verschillende video’s over de essentie ervan. Het is verbazingwekkend dat ik op de een of andere manier letterlijk volgens deze principes leef 😃. Kun je uitleggen wat kwantumverstrengeling is?
❗️ ANTWOORD van lee:
Nou, aangezien er hier twee van ons zijn die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp, laten we de rest daarin laten verstrengelen :))
Laten we voor een analogie geen quanta nemen, maar een verliefd stel dat in het park wandelt. Je ziet ze van buitenaf en kent hun plannen niet. Vervolgens ging je naar een pub en trof daar een lid van het stel aan. Je benadert hem en zegt: “Ik wed dat je “tweede helft” nu in een schoonheidssalon zit!”. Je wint het kwantumweddenschap – ja, de vriendin is in de salon beland.
De essentie van het fenomeen begint met het feit dat er onzekerheid is. Totdat de ene in een pub wordt gezien, kan niet worden gezegd dat de andere in een schoonheidssalon zal zijn. Andersom zou je naar de salon kunnen gaan, daar een “de helft” van die eerste vinden en begrijpen dat hij in een pub is.
*
Het tweede deel van dit fenomeen is dat het echt een paar zou moeten zijn, en geen oppervlakkige kennissen.
Het derde deel van dit fenomeen is dat je eerst de een of de ander op een specifieke plaats (positie) moet vinden om te begrijpen waar de ander is.
Het vierde deel – je bent nodig in de plaats-tijd om deze gebeurtenissen te observeren. Zonder jou zal er niemand zijn om zo’n stand van zaken waar te nemen.
*
Hoe werkt dit wonder?
Laten we alle parameters bij elkaar optellen.
In je realiteit zijn er enkele vaste objecten (in het voorbeeld – subjecten). Als je als iets over hen weet, ben je al DEELNEMER.
Zo herkent de waarnemer zijn “onderlinge afhankelijkheid” met de objecten van observatie (dit deel van de wetenschap is nog niet erg duidelijk). In feite ga je in resonantie met polaire gebeurtenissen, waardoor ze betekenisvol voor je worden vanwege de focus van aandacht. Vervolgens houdt je aandacht zich bezig met polariteit voorbij tijd en ruimte. Dit is de wet van aantrekking.
Hier is een voorbeeld “dicht bij huis”.
Je krijgt informatie (van buitenaf) dat ene Peter echt Pen is. Je coördinatensysteem vertelt je waar het om gaat – “goede jongen”. Je accepteert automatisch dat er een “boze oom” bestaat in dit verhaal. Dan krijg je de ontwikkeling van het verhaal tussen goed en kwaad – het polaire systeem werkt in deze interpretatie. Dat wil zeggen, de “slechte oom” daar zal Peter niet adopteren, en Peter zal geen piraat worden. Dit verhaal zelf zal het ‘strijd’-patroon volgen.
In het leven schenk je verschillende mensen (gebeurtenissen) verschillende polaire kwaliteiten (niet één paar, maar veel polariteiten). Verder trekt je persoonlijke aandacht je naar het feit dat zij (mensen, gebeurtenissen) een belangrijkere rol voor je beginnen te spelen dan anderen. En je interpretatie is strikt gebaseerd op je polarisatiemodel – je ziet alleen deze frames en negeert andere betekenissen van hun gedrag (ontwikkeling). Tegelijkertijd zullen je vibraties (hoog of laag) bepalen of deze persoon (gebeurtenis) je een negatief of positief zal brengen – en dit alles binnen het kader van je polarisatie.
In de praktijk leidt dit ertoe dat mensen zien wat overeenkomt met hun oordeel en begrip en andere kanten volledig negeren. Tegelijkertijd ontvangen mensen persoonlijk voordeel en nadeel van deze mensen (processen), aangezien het dit soort energieën zijn die op deze specifieke manier worden geactiveerd in relatie tot de Waarnemer.
En de conclusie is – iedereen krijgt een individuele ervaring en resultaat, terwijl we in één wereld van meerdere gebeurtenissen. Dit is dezelfde betekenis als “wat je erin stopt, haal je eruit.”
♦️♦️♦️♦️♦️
❓VRAAG:
Lee, help mijn 3D-mind het probleem van trillingen te ontrafelen. Als er geen tijd is, hoe kunnen trillingen dan onderscheiden/beschreven worden? Naast de amplitude en frequentie van oscillaties – wat nog meer? – eigenschappen, frequentie/snelheid zijn immers gerelateerd aan tijd.
❗️ ANTWOORD van lee:
Ja, in onze perceptie hebben trillingen (golven) lengte-hoogte (afstand) en amplitude (tijd). Tegelijkertijd, als je kijkt naar kwantumvelden (bijvoorbeeld op het gebied van vacuümfluctuaties), dan hebben ze deze parameters niet. Er zijn kansen op impulsen, energie (die uit het niets ontstaat en zichzelf ontbindt), vectoren, polen, enz. Meer precies, in kwantumsystemen verschijnen deze parameters in die gevallen waarin kwantumfysica wordt vertaald in klassieke natuurkunde …
Laat me vertalen in mensentaal.
Hier heb je een mobiele telefoon waarmee de stem wordt gehoord van een persoon die zich aan de andere kant van de planeet bevindt. De persoon is ver weg, maar de stem is hier. Verder vliegt de stem zelf niet door de lucht en rent niet binnen de kabels. De sprekende persoon is ver weg, maar zijn STEM TRILLINGEN worden getransformeerd zodat je ZIJN TRILLINGEN in je hoofd waarneemt.
Er zijn dus trillingen en er zijn methoden om ze om te zetten in de ene of de andere kwaliteit (in een stem, in een beeld, enz.). Als we ons voorstellen dat trillingen in wezen de snelheid van het licht overschrijden (wat heel normaal is op kwantumniveau), dan hebben we duidelijk niet te maken met onze ruimtelijke dimensie, echter met een systeem voorbij tijd en afstand.
Daardoor zie je de wereld alsof deze is verwerkt van de eerste trillingen tot waarneembare trillingen. In een soort van enorme vertraging.
Dit proces wordt als volgt uitgevoerd. Er wordt een lange eindeloze “draad” genomen, gevouwen als een accordeon, die “gescheurde overgangen” vormt van de ene vouw naar de andere. Dat wil zeggen, de draad is onafscheidelijk, maar de overgangen creëren de illusie van het springen van de ene draad naar de andere. Deze “sprongen” vormen onze perceptie van tijd. Bijgevoegd een tekening van mij.
Basistrillingen zijn het draadvouwsysteem (algoritme) en onze fysieke trillingen zijn sprongen op de draad – de implementatie van het algoritme in de praktijk. Dit alles is multidimensionaal en de “draad” heeft volume, maar dit beeld is geschikt als voorbeeld.
Over het algemeen, wanneer je een focus van aandacht kiest, kies je voor “algoritmen om draad te springen” door je trillingsfrequentie te veranderen. Dit ontwart zich op zijn beurt door het chakrasysteem in de frequenties van je lichaam, door de frequentie van de organen en cellen. Hierdoor worden de niet-fysieke vibraties van de persoonlijkheid vanuit de manier van denken omgezet in de fysieke vibraties van het lichaam. De eerste zijn niet afhankelijk van tijd-ruimte, de laatste wel. Dit is hoe kwantumfysica klassieke natuurkunde wordt binnen in jou.
В продолжение затронутой темы квантовой механики. В известном эксперименте с двухщелевой преградой то, как себя ведёт частица (как частица или как волна), зависит от факта наблюдения за частицей. Можете ли вы объяснить этот феномен с точки зрения Сознания? Насколько верна основанная на этом эксперименте гипотеза, что люди живут в некоем подобии матрицы – аналоге компьютерной игры, где окружающий человека мир «прорисовывается текстурами» лишь там, куда направлен фокус сознания?
❗️ОТВЕТ lee:
Этот базовый эксперимент известен давно и его трактовка видоизменяется по мере развития науки. На сегодняшний день наука приняла то, что в основе материальных объектов нет материальных частиц, но есть энергия. То есть Эйнштейновская ТО сводится к E = mc2… – всё есть энергия на разных скоростях, если грубо.
С точки зрения Сознания – всё есть вибрация. Иными словами вибрации Наблюдателя имеют дело с вибрациями объекта. И тогда воспринимаемое зависит от позиции Наблюдателя (от его вибрации).
Называть сознание Матрицей можно с натяжкой, поскольку в этом случае возникает искажение, уму нужно придумать местоположение Матрицы, сегменты «пустоты» того, что не Матрица и так далее.
Но, если рассматривать так, что сознание личности – это некая упорядоченность в духе Матрицы, а коллективное сознание – это другая матрица, тогда можно сказать, что мы создаём мир в виде сочетания разных матричных систем. Но само Сознание – это бесконечный набор значений сверх-Матрицы – незаполненный алгоритм. Примерно как Математика в полной своей сути, существующая в бесконечности всех возможных значений.
Следовательно, уместна аналогия – Бытие настолько шире понятия Сознания, как Математика шире понятия Матрицы. А вы в своей сути – это Бытие.
♦️♦️♦️♦️♦️
❓ВОПРОС:
Я заинтересовалась квантовой механикой, посмотрела несколько роликов о сути. Удивительно, что я буквально всей собой каким-то образом живу по этим принципам 😃. Поясни, пожалуйста, что такое квантовая запутанность?
❗️ОТВЕТ lee:
Ну, раз нас тут двое, интересующихся данной темой, тогда давайте запутаем остальных :))
Для аналогии возьмём не кванты, а влюблённую парочку, гуляющую по парку. Вы их видите со стороны и не знаете об их планах. Далее, вы пошли в паб и обнаружили одного участника пары там. Вы к нему подходите и говорите: «Спорим, твоя половинка сейчас в салоне красоты!». Квантовый спор вы выигрываете – да, таки подруга в салоне и оказалась.
Суть явления начинается с того, что есть неопределённость. Пока один не выявлен в пивбаре, нельзя сказать, что другой будет в салоне красоты. Причём, можно было бы пойти в салон, найти там половинку первого и понять, что он в пивбаре.
Вторая часть этого явления в том, что это должна быть именно пара, а не сторонние знакомые.
Третья часть этого явления – вы должны сначала найти одного или другого в конкретном месте (положении), чтобы понять, где другой.
Четвёртая часть – нужен вы в месте-времени, чтобы выявить эти события. Без вас некому будет наблюдать подобное состояние дел.
Как сие чудо работает?
Сложим все параметры.
В вашей реальности есть некие фиксированные объекты (в примере – субъекты). Раз вы о них осведомлены, значит вы уже УЧАСТНИК.
Таким образом, Наблюдатель признаёт свою «взаимозависимость» с объектами наблюдения (эта часть науке пока не очень понятна). Фактически вы вступаете в резонанс с полярными событиями, делая их значимыми для вас из-за фокуса внимания. Далее ваше внимание имеет дело с полярностью вне времени и пространства. Это закон притяжения.
Вот «бытовой» пример.
Вы получаете сведения (извне) о том, что некто Питер на самом деле Пен. Ваша система координат сообщает вам, что это имеет значение – «хороший мальчик». Автоматически вы принимаете то, что есть «злой дядя» в этой истории. Далее вы получаете развитие истории между добром и злом – полярная система производит эффект именно в этой интерпретации. То есть «злой дядя» там не собирается усыновить Питера, а Питер не собирается стать пиратом. Сама эта история будет идти по шаблону «борьба».
В жизни вы наделяете разных людей (события) разными полярными качествами (не одной парой, а многими полярностями). Далее ваш личный фокус внимания притягивает вас к тому, что они (люди, события) начинают играть для вас более значимые роли, чем другие. А ваша интерпретация построена строго на вашей модели поляризации – вы видите только эти рамки и игнорируете другие смыслы их поведения (развития). При этом ваши вибрации (высокие или низкие) определят то, будет ли данный человек (событие) нести вам негатив или нести вам позитив – и всё это в рамках вашей их поляризации.
На практике это ведёт к тому, что люди видят то, что соответствует их суждению и пониманию и полностью игнорируют иные стороны. Одновременно люди получают для себя лично пользу-вред от этих людей (процессов), поскольку именно эти виды энергий и именно этим способом активированы по отношению к Наблюдателю.
И вывод такой – каждый получает индивидуальный опыт и результат, находясь в едином мире множественных событий. Это тоже самое по смыслу, что и «что положишь, то достанешь».
Lee, помоги моему трёхмерному уму распутаться в вопросе о вибрациях. Если времени нет, то как можно различать/описать вибрации? Кроме как амплитуда и частота колебаний – чем ещё? – ведь характеристики, частота/скорость связана со временем.
❗️ОТВЕТ lee:
Да, в нашем восприятии вибрации (волны) имеют длину-высоту (расстояние) и амплитуду (время). При этом, если вы рассматриваете квантовые поля (например, в теме флюктуаций вакуума), то в них нет этих измерителей. Там есть вероятности импульсов, энергия (изниоткуда возникающая и сама себя аннигилирующая), векторы, полюса и т.п. Точнее, в квантовых системах эти параметры проявляются в тех случаях, когда квантовая физика переводится в классическую…
Давайте, я переведу на человеческий язык.
Вот у вас есть мобильный телефон, из которого доносится голос человека, находящегося на другом конце планеты. Человек далеко, а голос здесь. Далее, сам голос не летит по небу и не бегает по проводам. Говорящий человек далеко, но его ВИБРАЦИИ ГОЛОСА преобразованы так, что вы воспринимаете ЕГО ВИБРАЦИИ в своей голове.
Итак, есть вибрации и есть методы их преобразования в то или иное качество (в голос, в изображение и т.п.). Если представить, что вибрации в своей основе превышают скорость света (что на квантовом уровне вполне нормально), тогда мы явно имеем дело не с нашим пространственным измерением – с системой за пределами времени и расстояний.
Таким образом, вы видим мир так, словно он обработан из начальных вибраций в наблюдаемые. Нечто вроде сильного замедления.
Этот процесс делается так. Берется длинная бесконечная «нить», складывается гармошкой, образуя «рваные переходы» из одной складки в другую. То есть нить неразрывна, но переходы создают иллюзию прыжков из одной нити на другую. Эти «прыжки» и образуют наше восприятие времени. Картинка от меня прилагается.
Базовые вибрации – это система складывания нити (алгоритм), а наши физические вибрации – это прыжки по нити – реализация алгоритма на практике. Всё это многомерно и «нить» объёмна, но для примера образ подойдет.
В общем, когда вы выбираете какой-то фокус внимания, вы выбираете «алгоритмы прыжков по нити», меняя свою вибрационную частоту. В свою очередь, это раскручивается по системе чакр в частоты вашего тела, проходя по частоте работы органов и клеток. В итоге нефизические вибрации личности от образа мысли преобразуются в физические вибрации тела. Первые не опираются на время-пространство, а вторые опираются. Так квантовая физика внутри вас переходит в классическую.
De avondster verscheen en zag in het water van het meer dat het een mooie dag was. De zon was er nog steeds zichtbaar aan de andere kant van het meer, zonnestralen speelden met de wolken en de levende kleuren zongen, trilden en veranderden elke seconde tot een waar spektakel in de lucht.
De ster zag het allemaal in de reflectie op het water, ze zag hoe een poos later de schemering dieper en dieper indigo werd en het dansen van oranje, gele en karmozijnrode vlammen van de zonsondergang langzaam verdrong. Alles werd rustig, de bomen rondom het meer hielden op met ratelen en ritselen, de vogels tjirpen hun laatste “goede nacht”- groet en vielen stil, tot de volgende morgen.
De ster hield heel veel van de zon en elke keer kwam er een soort weemoedig gevoel in haar op, toen de laatste zonnestralen verdwenen. “Ik wil hem zo graag echt ontmoeten,” dacht de ster dan. “Kijk, hoe de zon de wolken omarmt. Kijk, hoe hij naar de vogels lacht. Zou hij mij überhaupt zien, hier, aan da andere kant van het meer?”
Op avonden, wanneer er donkere wolken of dikke mist in de lucht hingen en er helemaal geen zon te zien was, droomde de ster dat het weer snel zal opklaren en de lichtgevende muziek van de zonnestralen opnieuw in het water weerspiegeld wordt. Tot op een keer, dat de ster niet meer naar haar lievelingsmeer, naar de bomen, vogels en de kleuren van de zonsondergang keek.
Ze keek niet naar onder, naar al die mooie spiegelingen. Ze keek om zich heen… en zag dat ze zelf de zon-ster was, omringt door alle andere duizen…. biljoenen sterren.
En de zon lachte en maakte heel voorzichtig een koprolletje, zodat astronomen met hun telescopen niet duizelig werden.
Anna Krasko 2023
Foto: Bielersee by Night door Guido Gloor Modjib op Flickr
Universal Consciousness … Is the substance of reality by Paul Mulliner
“If you want to find the secrets of the universe, think in terms of energy, frequency and vibration.”― Nikola Tesla
. . .
Although our separate human body persuades us we’re separate and alone in this world, our ‘own personal’ conscious awareness is a unique lens into universal consciousness inside all of us.
A window into the universal conscious intelligence that pervades and saturates all space throughout the Universe.
. . .
This is an awareness field that’s awake to the continuous arising of thoughts and emotions inside us.
A nonlocal conscious space that’s experiencing life within all living beings everywhere as one experience within itself.
. . .
It’s the source of our conscious awareness and provides us with intuitive guidance, spontaneous inspiration and insight.
And yet we still know very little about this foundational cosmic field-substance, this intelligence inherent in the Universe, this nonlocal unity transforming itself into the biochemistry associated with living beings.
This universal consciousness experiencing human life within us and orchestrating the coherent complexity of the chemistry of the human body.
. . .
This cosmic intelligence continuously becoming the observable Universe and providing us with conscious awareness.
. . .
And it’s partially because a conscious realization of this non-visible cosmic source hasn’t yet gone mainstream that we continue to have huge problems making the sensible choices that would help us live better.
Help us live more in sync with the planet and with our conscious Universe.
Inspire us to make choices in our politics that provide well-being for all of us, rather than absurd wealth for a tiny minority and relative hardship and insecurity for everyone else.
. . .
Reality is a blend of the seen and the unseen.
A blend of the things around us we can see and touch and an underlying non-visible conscious space that’s always aware of our presence within itself.
And it’s the seen world that holds our attention.
. . .
Changing this begins with realizing where our attention is focused here and now.
We can direct our focused attention inside ourselves if we choose, into the conscious silence inside us.
Holding an inner focus of attention raises and tunes the frequency of consciousness inside us into a local resonance vortex, helping us more clearly access and realize intuition.
. . .
A local vortex of high frequency consciousness occurs when our inward attention is focused inside us.
. . .
image Paul Mulliner 18_3_22
. . .
This tuning vortex is a high frequency resonance envelope within the universal consciousness field and occurs when we inwardly focus our attention.
. . .
image Paul Mulliner 11_4_22
. . .
We’re tuning in to the field, tuning in to the insight and inspiration available to us at higher frequencies within the field.
. . .
image Paul Mulliner 2_11_21
. . .
When we bring the practice of meditation into our life, when we inwardly focus our attention, we’re intuitively tuning in to the wisdom available within universal consciousness.
. . .
image Paul Mulliner 2_9_21
Raising the frequency of our inner tuning helps us align with universal consciousness.
Bringing us the inspiration to do something different, or make positive changes in our life if we need to.
. . .
We live within a universal conscious space that seems intelligently responsive to us when we tune in to it.
A cosmic field-intelligence that’s more available, more known to us, when we pay attention to it inside ourselves.
. . .
A universal intelligence that seems to care about our personal welfare in the world and helps us with a stream of pragmatic and intelligent guidance if we tune in to it.
. . .
We’ve become so used to focusing our attention on the world around us, we’ve maybe forgotten we can also focus our attention inwardly.
We can pay attention inside ourselves to the inner conscious space and become more able to clearly hear our intuition.
Intuition that brings us the wisdom and guidance always emerging from universal consciousness.
Universele Bewustzijn … waarvan realiteit is opgebouwd
(by Paul Mulliner)
“Als je de geheimen van het universum wilt vinden, denk dan in termen van energie, frequentie en vibratie.” Nikola Tesla
. . .
Hoewel ons afzonderlijke menselijke lichaam ons ervan overtuigt dat we afgescheiden en alleen in deze wereld zijn, is ons ‘eigen persoonlijke’ bewuste gewaarzijn een unieke lens naar universeel bewustzijn in ons allemaal.
Een venster op de universele bewustzijnsintelligentie die alle ruimte in het heelal doordringt en verzadigt.
. . .
Dit is een bewustzijnsveld dat wakker wordt voor het voortdurend opkomen van gedachten en emoties binnen in ons.
Een niet-lokale bewuste ruimte die het leven in alle levende wezens overal ervaart als één, verenigd ervaring in zichzelf.
. . .
Het is de bron van ons bewust-zijn en geeft ons intuïtieve begeleiding, spontane inspiratie en inzicht.
En toch weten we nog steeds heel weinig over deze fundamentele kosmische veld substantie, deze intelligentie die inherent is aan het heelal, deze niet-lokale eenheid die zichzelf transformeert in de biochemie die wordt geassocieerd met levende wezens.
Dit universele bewustzijn ervaart het menselijk leven in ons en orkestreert de coherente complexiteit van de chemie van het menselijk lichaam.
. . .
Deze kosmische intelligentie wordt voortdurend het waarneembare heelal en voorziet ons van bewustzijn.
. . .
En het is gedeeltelijk zo door het feit dat het besef, in ons bewustzijn, van deze niet-zichtbare kosmische bron nog niet mainstream is geworden, dat we nog steeds enorme problemen hebben met het maken van verstandige keuzes die ons zouden helpen om beter te leven.
Helpen ons meer synchroon te leven met de planeet en met ons bewuste Universum.
Inspireren ons om keuzes in onze politiek te maken die ons allemaal welzijn bieden, in plaats van absurde rijkdom voor een kleine minderheid en relatieve ontberingen en onzekerheid voor alle anderen.
. . .
De werkelijkheid is een mengeling van het geziene en het ongeziene.
Een mix van de dingen om ons heen die we kunnen zien en aanraken en een onderliggende niet-zichtbare bewuste ruimte die zich altijd bewust is van onze aanwezigheid in zichzelf.
En het is de geziene wereld die onze aandacht vasthoudt.
. . .
Hier verandering in brengen begint met het besef waar onze aandacht hier en nu op is gericht.
We kunnen onze gerichte aandacht in onszelf richten als we dat willen, in de bewuste stilte in ons.
Het vasthouden van een innerlijke focus van aandacht verhoogt en stemt de frequentie van bewustzijn in ons af in een lokale resonantie vortex, waardoor we duidelijker toegang krijgen tot intuïtie en deze (beter) opmerken.
. . .
Een lokale draaikolk van hoogfrequent bewustzijn treedt op wanneer onze innerlijke aandacht naar binnen in ons is gericht.
. . .
image Paul Mulliner 18_3_22
. . .
Deze afstemmingsvortex is een hoogfrequente resonantie-envelop binnen het universele bewustzijnsveld en treedt op wanneer we onze aandacht naar binnen richten.
. . .
image Paul Mulliner 11_4_22
. . .
We stemmen af op het veld, intunend op het inzicht en de inspiratie die voor ons beschikbaar zijn op hogere frequenties binnen het veld.
. . .
image Paul Mulliner 2_11_21
. . .
Wanneer we de beoefening van meditatie in ons leven brengen, wanneer we onze aandacht naar binnen richten, stemmen we intuïtief af op de wijsheid die beschikbaar is in het universele bewustzijn.
. . .
image Paul Mulliner 2_9_21
. . .
Door de frequentie van onze innerlijke afstemming te verhogen, kunnen we ons afstemmen op het universele bewustzijn.
Het brengt ons de inspiratie om iets anders te doen, of om positieve veranderingen in ons leven aan te brengen als dat nodig is.
. . .
We leven in een universele bewuste ruimte die intelligent op ons lijkt te reageren als we ons erop afstemmen.
Een kosmische veldintelligentie die meer beschikbaar is, meer bekend bij ons, wanneer we er onszelf aandacht aan besteden.
. . .
Een universele intelligentie die lijkt te geven om ons persoonlijk welzijn in de wereld en ons helpt met een stroom van pragmatische en intelligente begeleiding als we ons daarop afstemmen.
. . .
We zijn er zo aan gewend geraakt om onze aandacht op de wereld om ons heen te richten, dat we misschien zijn vergeten dat we onze aandacht ook naar binnen kunnen richten.
We kunnen in onszelf aandacht schenken aan de innerlijke bewuste ruimte en beter in staat zijn om onze intuïtie duidelijk te horen.
Intuïtie die ons de wijsheid en begeleiding brengt die altijd voortkomt uit universeel bewustzijn.
(door Heleen van den Berg) Er zijn vele mind-gecontroleerde werelden cq velden die ‘hier’ (in deze wereld) door elkaar heen vibreren binnenin ons brein.
Elke wereld/veld heeft een eigen beheerder/creator.
Ik/Wij communiceer dus (of ik wil of niet) met die beheerder van het veld waarin ik mij bevind, In elke situatie of Nu-moment.
Er is één veld waar géén ander kan zijn .. omdat ik er de Creator/Beheerder Ben.
Dat is Mijn Eigen Analoge Binnenwereld, waar ik vertoef door in Stilte in mijn Hart te Zijn. Dit Eigen Analoge HartVeld kan ik om te beginnen, ook laten Zijn in alle cellen van mijn Lichaam en in alle neuronen van mijn Brein.
Tevens kan ik dit Eigen HartVeld overal elders laten Zijn, door ‘ergens’ mijn Focus op te richten, vanuit mijn actieve Eigen HartVeld.
Dit geldt voor elke Mens, nu op deze Planeet Aarde.
Elk Individueel Eigen HartVeld is een druppel van Een Groot Oorspronkelijk Analoog Vibrerend Veld, de Christos, wat het goddelijk principe vertegenwoordigt in elk Hart van ieder mens.
Zo kunnen WIJ, met elkáár SAMEN, in Stilte Eén Groot Vibrerend Analoog Oorspronkelijk Frequentie-Veld ZIJN en met Gezamenlijke FOCUS ‘ergens’ op richten ..
.. waardoor geheel Kwantum Fysisch (wetenschappelijk), altijd VERANDERING cq BEWEGING wordt gecreëerd.
(Door Paul Mulliner, Engelse origineel onder) Hoe het naar binnen richten van de aandacht ons helpt om intuïtief onze verbinding met intelligentie in het universum te realiseren.
Het is gemakkelijk, tijdens ons dagelijks leven in de wereld, om te vergeten hoe bijzonder mensen werkelijk zijn.
Elke seconde vinden er verschillende biljoenen complexe biochemische reacties plaats, allemaal synchroon met elkaar.
Door biljoenen synapsen in onze hersenen genereert coherente en georkestreerde neurale verwerking de indruk van een driedimensionale wereld om ons heen, met behulp van informatie van onze zintuigen van zien, horen en aanraken.
. . .
Ondanks deze buitengewone realiteit, denken veel mensen dat mensen zijn voortgekomen uit willekeurige mutaties van materiële dingen en wordt het universum als grotendeels leeg en levenloos beschouwd.
De huidige mainstream populaire westerse kosmologie ziet een dood, mechanisch universum waarin leven ontstaat als gevolg van willekeurige processen, het menselijk brein bewustzijn genereert en ieder van ons volledig van elkaar gescheiden is.
In dit wereldbeeld, wanneer we sterven, eindigt ons gescheiden, door de huid omsloten persoonlijke zelf, op de een of andere manier gegenereerd door onze hersenen, abrupt.
Als we de aandacht echter regelmatig naar binnen richten, naar de innerlijke kern van onszelf, kunnen we intuïtief beseffen dat ons bewustzijn niet los staat van dat van andere mensen, maar overal in de ruimte, in en om ons heen en door het hele Universum heen bestaat.
Alleen, we kunnen niet onze weg naar dit besef bedenken, omdat het geen concept is.
Als we ons afstemmen op de intelligente kosmische ruimte, kunnen we het gevoel van scheiding dat inherent is aan ons alledaagse bewustzijn, oplossen.
. . .
Mensen laten kosmische intelligentie toe om zichzelf te realiseren en te kennen binnen de context van een bewust levend wezen. Ieder van ons is deze kosmische intelligentie die een menselijke vorm aanneemt voor de duur van een mensenleven.
. . .
Ons bewustzijn verdiept zich naarmate onze gerichte aandacht ons helpt het kosmische veld-zelf bewust te begrijpen. We kunnen dan de praktische , feitelijk begeleiding die dit ruimtelijke bewustzijn ons altijd via onze intuïtie biedt, duidelijker horen.
Bewust gewaarzijn in ieder van ons is een gelokaliseerd weten binnen een niet-lokaal veldbewustzijn, dat intrinsiek is in het Universum en in ons allemaal.
Als de voortdurend voortbrengende bron van al het leven in het heelal bestaat het gedurende de geboorte en de dood van alle levende wezens.
Als we ons afstemmen op deze kosmische intelligentie in onszelf, kunnen we ons realiseren dat ons menselijk lichaam een vloeiende stroom-expressie is van kosmische intelligentie, een continu opkomende, van moment tot moment transformerende kosmische intelligentie in hoe het zich materialiseert en laat zien in de wereld.
. . .
Zoals een driedimensionale muziek die van moment tot moment zichtbaar wordt, komen vloeiende stromen van resonanties op kwantumschaal tevoorschijn uit kosmische intelligentie en verschijnen ze als biochemie van levende cellen en levende wezens.
Dit ruimtelijke intelligentie-organisme is de primaire stof van het Universum en alles wat leeft is er een continu gegenereerde uitdrukking van, een vibrerende verandering van zichzelf waardoor het zichtbaar en tastbaar wordt als bomen, bloemen, mensen en al het leven overal.
Door onze aandacht naar binnen te richten, kunnen we de aanwezigheid kennen van deze generende, scheppende bron-intelligentie die voortdurend de hele wereld uit zichzelf maakt, zichzelf vibrerend transformeert in de vloeiende stromen en verweven schikking van biochemie van levende cellen.
Onze aandacht naar binnen richten is een gemakkelijke oefening om in het dagelijks leven in te passen, en net zoals we niet zouden verwachten dat ons lichaam in vorm blijft als we niet regelmatig oefenen, kunnen we niet verwachten dat onze mind in vorm blijft tenzij we regelmatig de aandacht naar binnen brengen.
Dit helpt ons volledig aanwezig te zijn in het voortdurend voorbijgaande nu-moment, beter in staat om onze intuïtie duidelijk te horen en beter in staat om ons diepe zelf met anderen te delen.
. . .
Zoals een driedimensionale muziek die van moment tot moment zichtbaar wordt, komen vloeiende stromen van resonanties op kwantumschaal tevoorschijn uit kosmische intelligentie en verschijnen ze als biochemie van levende cellen en levende wezens.
. . .
Als we ons bewust realiseren als uitdrukkingen van kosmische intelligentie, kunnen we een groter besef krijgen van wat het betekent om mens te zijn.
Het kosmische intelligentieveld-organisme, dat alle ruimte overal vult, drukt zich uit als een zichtbare wereld door de continue dynamische opkomst van clusters van resonantietrillingen op kwantumschaal te vergemakkelijken, die we met onze zintuigen interpreteren als de tak van een boom of de vorm van een bloem.
Niets in onze ogenschijnlijk vaste lichamen is statisch, alles is in wording. Kosmische intelligentie wordt voortdurend zichtbaar terwijl het zichzelf transformeert in ons en alles om ons heen.
In elke cel van ons lichaam kunnen we deze continue opkomst zien plaatsvinden in de vloeiende stroom-verschijning van voortreffelijk en coherent georkestreerde complexe biochemie.
Mensen staan kosmische intelligentie toe om zichzelf te beseffen, te realiseren en te kennen binnen de context van een bewust levend wezen. Ieder van ons is deze kosmische intelligentie die een menselijke vorm aanneemt voor de duur van een mensenleven.
. . .
~We kunnen dit intuïtieve besef in ons dagelijks leven brengen door de aandacht naar binnen te richten.
~De focus van onze aandacht, zoals de lichtstralen die door een lens in een punt met hoge intensiteit worden gefocust, heeft een werkelijke locatie in de ruimte die ons omringt.
~Als we even stoppen met lezen, kunnen we de locatie van deze op één punt gerichte aandacht verplaatsen van de woorden op ons scherm naar de innerlijke kern van onszelf.
~We kunnen deze aandachtsfocus voorzichtig in de innerlijke kern van onszelf houden en ons denken laten verdwijnen.
~Onze aandacht is nu gericht op een bewuste, zelfbewuste ruimte die niet alleen in ons lijkt te zijn, maar overal in het universum.
. . .
Als we onze aandacht naar binnen richten, worden we ons bewust van deze kosmische intelligentie, of we zouden kunnen zeggen, het wordt zich van zichzelf bewust binnen in ons.
Binnenin ieder van ons is de hele ruimte van bewustzijn in ons allemaal.
It’s easy, during our everyday life in the world, to forget how remarkable human beings really are.
Several trillion complex biochemical reactions, all in sync with one another, are occurring throughout our human body every second.
Across trillions of synapses in our brain, coherent and orchestrated neural processing generates the impression of a three dimensional world around us, using information from our senses of sight, hearing and touch.
Despite this extraordinary reality, human beings are thought by many people to have emerged from random mutations of material stuff and the Universe is regarded as being mostly empty and lifeless.
The current mainstream popular western cosmology sees a dead, mechanistic Universe in which life emerges as a consequence of random processes, the human brain generates consciousness and each one of us is entirely separate from each other.
In this worldview, when we die, our separate, skin-enclosed personal self, generated somehow by our brain, ends abruptly.
If we regularly take a focus of attention inward, however, into the inner core of ourselves, we can intuitively realize that our consciousness isn’t separate from that of other people, but exists in all space everywhere, within and around us and throughout the Universe.
We can’t think our way to this realization though, because it’s not a concept.
As we tune in to the intelligent cosmic space, we can dissolve the sense of separation inherent in our everyday awareness.
. . .
Human beings allow cosmic intelligence to realize and know itself within the context of a sentient living being. Each one of us is this cosmic intelligence taking on human form for the duration of a human life.
. . .
Our awareness deepens as our focussed attention helps us consciously realize the cosmic field-self and we can more clearly hear the practical guidance that this spatial consciousness is always offering us through our intuition.
Conscious awareness within each one of us is a localized knowing within a nonlocal field-consciousness, which is intrinsic in the Universe and within all of us.
As the continuously generative source of all life in the Universe it exists throughout the birth and death of all living beings.
If we tune in to this cosmic intelligence within ourselves, we can realize our human body is a streaming flow-expression of cosmic intelligence, a continuously emergent, moment by moment transforming of cosmic intelligence into materialization and appearance in the world.
. . .
Like a three-dimensional music becoming visible moment by moment, streaming flows of quantum-scale resonances are emerging out of cosmic intelligence and coming into appearance as living-cell biochemistry and living beings.
This spatial intelligence-organism is the primary stuff of the Universe and everything that lives is a continuously generated expression of it, a vibrational altering of itself that allows it to become visible and touchable as trees, flowers, human beings and all life everywhere.
Moving our attention inward allows us to know the presence of this generative source-intelligence that is continuously making the whole world out of itself, vibrationally transforming itself into the streaming flows and interwoven orchestration of living-cell biochemistry.
Inwardly focussing our attention is an easy practice to fit into everyday life, and just as we wouldn’t expect our body to stay in shape if we didn’t exercise it regularly, we can’t expect our mind to remain in shape unless we regularly take a focus of attention inward.
This helps us be fully present in the continuously transient now moment, more able to clearly hear our intuition and more able to share our deep self with others.
. . .
Like a three-dimensional music becoming visible moment by moment, streaming flows of quantum-scale resonances are emerging out of cosmic intelligence and coming into appearance as living-cell biochemistry and living beings.
. . .
As we consciously realize ourselves as expressions of cosmic intelligence, we can find a larger sense of what it means to be human.
The cosmic intelligence field-organism, which fills all space everywhere, is expressing itself as a visible world by facilitating the continuous dynamic emergence of clusters of quantum-scale resonance vibrations, which we interpret with our senses as the branch of a tree or the shape of a flower.
Nothing in our apparently solid bodies is static, everything is in the process of becoming. Cosmic intelligence is continuously becoming visible as it transforms itself into us and everything around us.
Within every cell of our body we can see this continuous emergence occurring in the streaming flow-appearance of exquisitely and coherently orchestrated complex biochemistry.
Human beings allow cosmic intelligence to realize and know itself within the context of a sentient living being. Each one of us is this cosmic intelligence taking on human form for the duration of a human life.
. . .
~We can bring this intuitive realization into our daily life by taking a focus of attention inward.
~The focus of our attention, like the rays of light focussed into a high intensity point by a lens, has an actual location in the space that surrounds us.
~If we pause from reading for a moment, we can take the location of this point-focussed attention away from the words on our screen and move it into the inner core of ourself.
~We can gently hold this focus of attention in the inner core of ourself and allow our thinking to subside.
~Our attention is now focussed within a conscious, self-aware space which seems to be not only inside us, but everywhere throughout the Universe.
. . .
As we take a focus of attention inward, we become conscious of this cosmic intelligence, or we could say, it becomes conscious of itself within us.
Within each one of us is the whole conscious space in all of us.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.