(door Thérèse Jeunhomme) Welk een wonderlijke en boeiende ervaringen bieden dit leven in deze tijden. En ik deel die belevenissen van mij natuurlijk graag via een artikeltje. Eigenlijk had ik de aanhef van dit schrijfsel ‘oud en nieuw’ willen meegeven. Maar dat geeft dan weer associaties met jaarwisselingen. Wisselingen zijn er wel degelijk, alleen niet van jaartallen. Nog niet eerder in mijn belevenisvolle leven voelde ik zoveel beweging, zoveel mogelijkheden en kansen, zoveel ‘nieuw’ dat om de hoek woont en zich nog niet voluit laat zien en voelen, als een ‘place yet unknown’. Ik voel dit door mijn lichaam stromen, en mijn ware wezen, mijn lichtlichaam, vloeit zo intens en krachtig en vol en rijk, dat ik alleen al door hier mijn aandacht aan te geven een gelukzalig gevoel krijg. Gewoon, alleen thuis, in mijn tuin waar ik zit te genieten van alle groei en bloei.
Het had zo zijn voordelen dat ik door gebrek aan tuinschermen (storm 3) voor iedereen te kijk zat. Dat heeft me een boel buurtcontacten en praktische hulp opgeleverd. En toen liep er een buurtgenoot langs mijn tuin en kwamen door het contact met hem de herinneringen aan lang vervlogen wensen en dromen mijn tuin in. Het verlangen naar leven in Frankrijk, naar zongerijpte tomaten van het land die smaken als gebakjes, naar zwoele zware lavendelgeur, naar velden vol artisjokken, naar een dorpsmarkt met de indringende geur van ail rose, naar de taal. Ah oui! De herinneringen en het verlangen welden op in mijn binnenste. Ik heb van dit contact met hem en van deze opgehaalde herinneringen intens genoten, en ik was oprecht blij in mijn hart. Want zo was het voor mij vele jaren lang, dit verlangen naar dàt leven dààr. Hij woont nu daar en ik ben hier. En daarna werd ik mij diep bewust dat dit ‘oud’ hologram is. Oud in die betekenis dat het van mijn vroegere leven was, van het leven dat ik deelde met mijn lief. Heerlijk om dit allemaal opnieuw te kunnen herinneren.
Evenwel is het allemaal niet meer wie ik ben (geworden) besefte ik ten diepste. Vooral mijn ervaring van 24 maart (Pulse of Life) die ik nog steeds dagelijks door mijn fysieke en niet-fysieke lichaam voel pulseren, en waarvan de betekenis zich langzaamaan laat voelen, als een ‘place yet unknown’. Dat is wie ik ben (geworden). Het zal zich ontvouwen, dit ‘nieuwe’ hologram vol en rijk van mijn intenties, creaties en gevoelens, ik ga het (be)leven, hier of elders op de wereld. Het allermooiste van deze ervaring is dat ik ook ten diepste voelde dat ik kan kiezen. Ik kan kiezen voor ‘oud’ of voor ‘nieuw’. En alle keuzes zijn fijn, goed en mooi. Dat voelt zo weelderig! Dat is de tijd waarin wij leven.
20220503 Thérèse Jeunhomme
Bron: https://vloeibareliefde.com/2022/05/03/a-place-yet-unknown