© Trudy Maassen: Ruimtereizen voor iedereen
Deel 1: Training op een Waterwereld
Eerste versie: november 2005
Herschreven: december 2020
Inleiding:
Waar gebeurde verhalen en andere feiten:
De volgende woordschilderingen zijn sfeertekeningen met diepliggende quantumvelden van waar gebeurde ervaringen. De gebeurtenissen spelen zich af in meerdere universa en verschillende creatievelden. Die mogen er allemaal zijn. Ik zal altijd met dankbaarheid de humor en vriendelijkheid van mijn ruimtevrienden blijven herinneren. Het gevoel van glijkwaardigheid. De laatse maanden komt vooral de ernst naar voren die van ons verlangt wordt en bij onze buitenaardse familie en kennissen heerst. Wij zitten in een kantelpunt. (nep-griep-lockdown 2020)
Het universum is oneindig. Er bestaan minstens 10 miljard door mensen bewoonde werelden in dit sterrenstelsel. Er zijn ruim 900 miljard galaxies ontdekt door NASA. Dat zijn veel mensen overal. En andere wezens.Toch heerst op aarde de onlogische overtuiging dat dit de enige bewoonde planeet zou zijn. Het is illusie dat kerk, staat en corporaties iets goeds met ons voorhebben. Dat is niet zo. Tijd dat wij onze kracht van het hartsbewustzijn her-vinden.
Sharing is caring:
Je mag deze teksten integraal delen. Onder voorwaarde dat je niets verandert, toevoegt of weg laat en mijn naam met auteursrecht vermeldt. Dank je.
Trudy is docente, onderzoekster, welzijnsdeskundige, woordschilderes, hobby biologe (1955 – )
Quote:
– ‘There are more things in heaven and Earth, Horatio, Than are dreamt of in your philosophy
[= science]’ Shakespeare, Engelse schrijver en dichter, 1564 – 1616
user: pixel2013 S. Hermann & F. Richter (gratis plaatje voor internet, met dank)
Training op een waterwereld
Water
Zo ver als het oog kan kijken: water. Niets dan water… water… water. Prachtige schakeringen glanzend aquamarijnkleurig water. Het rimpelt zachtjes aan de oppervlakte.
Stilte
Een oorverdovende stilte. Niets beweegt.
– Is hier geen leven?
– Kijk maar goed. Ik zal nog iets lager vliegen.
De ruimteshuttle wordt in een langzamer toeristentempo geschakeld.
Nu zijn kleine eilandjes zichtbaar die nauwelijks opvallen vanwege dezelfde kleurschakeringen als het niet-land-schap. Het zijn halfronde huizen die uit het omliggende water oprijzen als een naderende golf van kristalachtige, afgeslepen stenen. De weerkaatsing in het water suggereert een fijne surfgolf om in te duiken. Een veranda van schelpenornamenten omgeeft de woningen die gemaakt zijn van een of ander onbekend buitenaardse watervast materiaal. Op deze planeet moet er wel een limitering in pigmenten zijn. De tinten blauw, grijs en groen domineren het spectrum. Nergens boten, aanlegsteigers of wegen. Geen landingsplaats voor ruimteschepen te zien.
– Zijn er geen transportmiddelen?
– Jawel, antwoordt mijn buitenaardse zusje Doriëlle. Zonder nadere uitleg.
– Wat voor soort bewoners leven hier? Vissen, Loch Ness-monsters?
– Mensachtigen als wij die echter onder water leven. Daar zijn hun woonsteden. Die mag je in de loop van de dag wel bezoeken. Eerst ga je terug naar de schoolbanken. Daar, in dat gebouw.
– Wat? Zei je schoolbanken? Waar is dat voor nodig?
– Je gaat teleportatie leren.
– Huh?
Het panoramavenster van de UFO toont onverwacht een landingsplatform voor ruimteschepen. Het ligt bij een groep golfwoningen. De pilote stuurt behendig via handbediening naar dit ogenschijnlijk minimale strookje niet-water. Nauwelijks zijn de zusjes uitgestapt of er komt hen een lange man tegemoet. Hij heeft warrig, krullerig zilverblauw haar dat in weelderige lokken tot op zijn schouders valt. In een breed, mosgroen gezicht stralen donkergrijze ogen diepe wijsheid en kracht uit. Een warme glimlach om de mond. De Waterman draagt iets wat op een wet-suit voor surfers en duikers lijkt. Je weet wel, zo’n lang, zwart neopreen kleef-aan-de-huid-zwempak. Zijn kostuum is glimmend lichtgroen. Tussen de blote tenen zijn zwemvliezen gegroeid die deel van zijn groene huid vormen. Hij verwelkomt de gasten vriendelijk:
– Hallo Trudy. Ha die Doriëlle. Fijn dat jullie zijn gekomen. Welkom op onze Waterwereld. Hebben jullie een goede reis gehad? Ja? Fijn. Ik zal me even voorstellen. Je mag me Hydromone noemen. Ik ben verantwoordelijk voor de opleiding.
– Aangenaam kennis te maken.
– Gaan jullie mee? De andere studenten zijn er al.
Hij loopt de gasten voor over een brede en stevige brug naar een gebouw. De gastheer opent een zeeegroene, druppelvormige deur. Het gezelschap bevindt zich in een ruime, ronde hal. Stralend licht valt door een doorzichtig dak. In het midden is een kunstzinnig gevormde balustrade rondom…. Jawel. Water. Wat zou je anders denken? Het vormt de toegangspoort tot de steden in de diepten.
– ‘Gewoon er over heen springen en plons! Je bent thuis. Moeders heeft een lekker glaasje zeewiersap klaar staan met een plakje tandenknarsende schelpencake’, fantaseer ik in gedachten.
De drie ongelijksoortige mensen komen in een ander vertrek, van dezelfde bouwconstructie. Diffuus licht straalt uit de wanden. De tere blauwe kleur is prettig aan de ogen. Het klaslokaal is sober ingericht. Mensen begroeten elkaar enthousiast. Iedereen is lacherig door de spanning. Het is toch wel een beetje eng, niet dan. De genodigden gaan zitten op simple krukjes voor een levensgroot scherm dat onderdeel van de muur lijkt te zijn. Zodra de lerares binnen komt wordt de aandacht op haar gevestigd. Dit Waterwezen ziet er prachtig uit met donkergroen haar waarin schelpen en kristallen geknoopt zijn. Het wetsuit dat zij draagt is in een andere nuance. Heel feminien dwarrelen vanaf de taille turkooise linten als een soort rieten rokje. Haar jadegroene ogen lijken dwars door de mensen heen te kijken. Zachtmoedig en begripvol.
Een heldere, frisse stem klinkt:
– Fijn dat jullie gekomen zijn. Ik word Salicorny genoemd en zal jullie helpen de lessen prima te kunnen volgen. Dit is de allerleukste cursus in het hele universum. Iedereen wil hier graag onderwijs ontvangen. Teleportatie wil gewoon zeggen dat je van A naar B reist, zonder dat je fysiek de ruimte tussen A en B doorkruist. Je verdwijnt simpelweg uit plek A en je komt op plek B weer tevoorschijn. Dus: ‘Klik’ je bent weg uit de woonkamer thuis. En ‘Hup’ je verschijnt in de pub van jouw vrienden. Of elders. Voor jullie de oefeningen gaan doen, krijgen jullie eerst uitleg over de begrippen: ´Energie´, ‘Hartskracht’, ‘Het Veld’. We bespreken de ‘Quantum Mechanica’. Jullie krijgen belangrijke tips. De onderwerpen horen samen als een geheel en worden in aparte stukjes verdeeld. Duidelijk? De les gaat door. Kennis en ervaringen worden gedeeld. Heel interessant.
Na een poosje is het pauze. In de centrale hal krijgen de mensen koffie, thee, vruchtendrank en overheerlijke versnaperingen geserveerd. De koekjes smaken een beetje naar dadel, amandel en banaan tegelijk. Lekker. De gasten zijn verrast door het verrukkelijke voedsel. Hongerig door alle informatieverwerking eet iedereen behoorlijk veel. Er wordt geen kruimel heel gelaten van dit gezonde, heerlijk geurende Waterwereldbuffet. Opgewonden gesprekken weerklinken. Als iedereen uitgerust is, gaat de theorieles verder. Er valt nog veel te leren.
Salicorny vervolgt:
– Nu jullie weten dat alles energie is, kun je jouw bewustzijn op iets richten, in jouw hart. Stel, je wilt nu op de Plejaden zijn. Als oorspronkelijke mens heb je de mogelijkheid er in een oogwenk te zijn. Letterlijk. Deze manier start door een innerlijk proces. In jezelf. Je leert om helemaal met aandacht van jouw innerlijke wezen in jouw lichaam aanwezig te zijn. In diepe concentratie. Het doel van de reis zie je in jezelf. In jouw hartsbewustzijn. Geen seconde twijfel je. Dan kun je het fysieke lichaam mee nemen naar de plaats die je kiest. En hup, je bent er. Zo simpel is dat. Echter, op onze Waterwereld trainen wij jullie door middel van een bijzondere drie dimensionale film. Wij leren je erop te focussen. Dat is een tussenstap om het gevoel in jezelf te ontwikkelen.
Na een korte pauze is het grote moment aangebroken. De lerares vervolgt:
– Vrienden, het is tijd voor de werkelijke ervaring. Ik begeleid jullie met mijn stem door de situatie heen. Gewoon naar mijn woorden blijven luisteren. Door de oefeningen van vandaag weten jullie wat je moet doen. Het gaat uiteindelijk vanzelf. Zul je zien. Niet bang zijn. Er kan je niets gebeuren. Wij zijn bij jullie. Zijn er nog vragen? Nee, dan starten we de film. Volg deze heel intensief.
De studenten op hun krukjes staren gefascineerd naar het projectiescherm. De opname laat een vrijwel identieke cluster Waterhuizen zien, die aan de andere kant van de Waterplaneet zijn. De vertoning is levensgroot en levensecht. Het team ‘zit’ er helemaal in. De stem van Salicorny klinkt om hen eraan te herinneren dat het essentieel is de beelden met hun volle aandacht te volgen. Dan zoemt de camera langzaam in. De gebouwen komen steeds dichterbij. Een golvenhuis komt speciaal in het perspectief. Het wordt groter en groter om hen heen. De leerlingen zitten helemaal in de driedimensionale bioscoop. De details worden zichtbaar. De druppelvormige deur, de groen uitgeslagen veranda, de blauwe reling, de grijze planken, waarvan er eentje ietsje verzakt is. Levensecht alsof de toeschouwers er werkelijk zijn.
Tot opeens… Doet de groep dat ook! De mensen staan echt met lichaam en al op het terras elders. Via gedachtekracht hebben zij zich geteleporteerd. Een groot gejuich barst los. Glunderende gezichten kijken elkaar waanzinnig van vreugde aan. Overgelukkige Waterwezens staan op de geslaagden te wachten. Groepshugjes. Hydromone feliciteert de studenten met het grandioze succes. Dan neemt de groene docente hen mee naar een identieke zaal. Even een drankje om van alle spanningen bij te komen. Iedereen gaat weer zitten. De film wordt gestart. Dit keer van de eerste lockatie. Uiteraard. Vervolgens arriveert de oefengroep weer in het klaslokaal van vertrek. Via de procedure die ze nu goed beheersen. Iedereen is dolblij dat de teleportatie nogmaals prima gelukt is.
Vanzelfsprekend volgt nog een gezellig samen zijn met hapje en drankje in de mooie, centrale hal. Intussen is er een orkest van Watermuzikanten gekomen, dat op klassieke dubbelrietinstrumenten speelt. Waterfeest. Het afscheid nemen gaat zonder protocol. Hartelijke knuffels en met een simpel ‘Tot ziens’, vertrekken de gasten met de shuttles naar het grotere ruimteschip.
Op de terugreis vraag ik Doriëlle:
– Wat zou er gebeuren als iemand de oefening niet kon uitvoeren?
– Je valt in het water. Ha, ha. Dit zijn de leukste lessen in de kosmos. Waterwezens vissen je er snel uit. Je krijgt droge kleding en ze nemen je weer mee naar de les. Jammer. Jullie groep was te goed…… en lacht voluit.
Je moet inloggen om een reactie te plaatsen.