Vrijheid in Verbinding 7: Bewustzijnsverruimende ervaringen

Een reactie plaatsen

(door Sirpa van der Steen – Ilsink) In 2013 heb ik een bijzonder mens ontmoet. Ik ervaarde een overdracht aan informatie via de ogen. Er kwam bij mij direct zoveel emotie vrij. Het voelde als thuiskomen en tegelijkertijd voelde ik intense heimwee. Een energetische boodschap dat wist ik meteen. Het was een ontmoeting zonder tijd, gedachten, beperkingen en alleen maar ruimte. Vanaf dat ene moment werd ik nog dieper in mijn eigen hartbewustzijnsveld gezet. Alsof de luiken van mijn hart wagenwijd open werden gezet. Vier weken heb ik vanuit mijn hart bewustzijn geleefd. Zonder de beperking van mijn brein. Ik voelde mij zo krachtig en vrij. Na die tijd werd mijn verbinding in relatie tot de ander geconfronteerd met beperkingen. Mijn brein en mijn verhaal gingen aan. Er ontstonden triggers, actie-reactie dynamieken en traumapijn. Mijn aanwezigheid en vrije verbinding met mezelf werden hierdoor verstoord. Waardoor ook de vrije verbinding met de ander verdween. Op dat moment werd ik mij nog meer bewust van de twee aanwezige bewustzijnsvelden. Mijn brein en hart en hun verschillende manieren van waarnemen. Beiden velden liepen door elkaar heen. Welke vooraan stond, nam ik waar. Mijn brein had de neiging de ervaring terug naar mijn persoonlijke verhaal te brengen. Mijn hart was vrij van een verhaal, maar ik voelde wel een hele diepe emotie. Mijn hele lichaam trilde ervan. Het was opeens zo duidelijk. Deze emotie zat heel diep en was helemaal van mij. Het stond zelfs los van de ander. De pijn die ik ervaarde, ging over de verbinding met mij.

Deze blog is een onderdeel van de reeks vrijheid in verbinding. Ik heb zoveel mogelijk geprobeerd er een losstaand verhaal van te maken. Om de volledige context en uitleg mee te krijgen, raad ik je aan de vorige blogs ook te lezen. Ik schrijf deze blog om te delen hoe ik naar bewustzijnsverruiming en onze ervaringen aankijk. We hebben vaak als mensen de neiging om te vergelijken. Doe dat niet want jij hebt jouw eigen verhaal en we zijn allemaal onderweg. Misschien deel je wel mijn zienswijze? Of heb je door het lezen van mijn ervaringen er misschien iets voor jezelf aan? Haal er gewoon uit wat bij jou resoneert en belangrijk is.

In ons volwassen leven hebben we ervaringen. Ervaringen zijn soms prettig, minder fijn of kunnen zelfs heel onprettig zijn. Het zijn ervaringen die voor het verruimen van ons bewustzijn kunnen zorgen. Soms door situaties die ons overkomen, bijvoorbeeld een verlies van iemand of een bijzondere gebeurtenis. Soms ook door situaties die we zelf, vaak onbewust, creëren. Bijvoorbeeld een relatie waarin we de geschiedenis van ons verhaal herhalen of een werkplek waarin we onszelf uiteindelijk tegenkomen bijvoorbeeld bij een burn-out. Hoe verder je van jezelf bent afgedwaald, hoe intenser de (gecreëerde) ervaring soms is. Deze ervaringen zijn vaak symptomen die terug te herleiden zijn naar een diepere oorzaak. Mijn moeder heeft de basis van deze kennis aan mij overgedragen. Al wist zij zelf de kern nog niet helemaal te pakken. Ze was haar hele leven op zoek naar zichzelf, maar bleef telkens in haar breinbewustzijn hangen of onbewust terugvallen. Mijn ervaringen met haar en met mijn gecreëerde persoonlijkheid hebben mij nog nieuwsgieriger gemaakt. Misschien ga je net als ik ook bewust op onderzoek uit door het volgen van bewustzijnsverruimende bijeenkomsten, door je te laten inspireren of door het bewust aangaan van ervaringen die je met jezelf confronteren. Deze manier van naar het leven kijken en op onderzoek te gaan, heeft de verbinding met mijn emoties, lichaam en ware zelf stap voor stap hersteld en mijn bewustzijn verruimd. Voor mij ligt de diepere oorzaak van het afdwalen van ons pad in ons gecreëerde persoonlijkheid. We leven dan uit ons breinbewustzijn en leven onze ware bestemming niet.

Een mooi voorbeeld over een ervaring waarin ik bewust mijn angst ben gaan opzoeken, is door in 2011 weer te gaan paardrijden. Ik was hartstikke bang voor paarden. Maar als ik ze langs het strand zag galopperen, dan kwam er in mij zo’n vrijheidsgevoel vrij. Ik kon dat gevoel niet meer loslaten. In de ontmoeting met het paard heb ik mezelf leren reguleren. Ik leerde vanuit de aanwezige angst en de reacties van mijn lichaam uiteindelijk bij mezelf terug te komen. Mijn autonome zenuwstelsel is gevoelig en er zit een schrikreflex in opgeslagen. Dit projecteerde ik op het paard. Ik was bang om vanuit het niets te worden aangevallen of te worden afgewezen. Daarom hield ik me in eerste instantie terug met de hoop dat het paard naar mij toe zou komen. Waar het paard niets van begreep. Een paard wil vertrouwen ontvangen en als je dat geeft, krijg je vertrouwen terug. Wat vond ik het eng om de eerste stap naar voren te zetten. Soms kan ik er opeens weer een beetje last van hebben. Dan komen er zomaar angst- en controlegedachten op. Als ik me hierin verlies, dan vertel ik mezelf mijn verhaal. Ik word bang en ervaar spanning in mijn lijf. Ik wil dan vluchten maar ervaar dat mijn persoonlijkheid mij hier doorheen wilt drukken.  

Wanneer ik mezelf weer vanuit mijn hart bewustzijn overeind zet, neem ik alles waar en ben ik eerlijk over de angst naar mezelf. Ik adem dan juist naar de angst en spanning toe in plaats van ervan weg te bewegen. Hierdoor erken en doorvoel ik het. Door mijn aanwezigheid verdwijnen mijn beperkende gedachten en mijn verdichte veld opent zich weer. Hierdoor kom ik opnieuw aan in mijn lijf en ontspan. Als de ontspanning zich verder uitbreidt, kan ik neutraal, gedachteloos genieten en in het nu moment aanwezig zijn. Dan zit ik weer in mijn hart bewustzijn. Als er wat spanning blijft hangen, ben ik eerlijk en echt over wat ik voel. Ik maak me niet meer klein of groot. Door de echtheid blijft het paard rustig en met de groep ontstaat er meer verbinding. Paardrijden is voor mij een mooie oefening om aanwezig te zijn in het nu moment. Een zelfregulerende activiteit. Bewust adem ik naar mijn buik. Het paard voelt mijn vertrouwen, de verbinding en mijn kern. Als ik er met een maniertje en vanuit mijn breinbewustzijn op af zou stappen, zal ze de spanning die eronder zit direct spiegelen. Net zoals andere mensen of omgeving onze aanwezige trilling spiegelen. Alles wat een ander of omgeving (of situatie/ ervaring) aan jou laat zien en het raakt jou, gaat over jou en dus niet over de ander. In de ontmoeting met andere levende wezens ontmoeten wij altijd onszelf. Sinds twee jaar werk ik bij een manege dichtbij het strand. Als we met de paarden op het strand aankomen, ontstaat er een soort van activering en enthousiasme. Als ik het paard de ruimte geef en laat gaan, geef ik me aan haar over. Door mijn overgave en vertrouwen ontstaat er een samenwerking. De kracht die zij geeft, komt tegelijkertijd ook in mij vrij. Ik kan je gewoon niet vertellen hoe dat voelt. Er komt dan zoveel emotie vrij! Precies waar ik zo naar verlangde.

En zo heb ik nog vele ervaringsverhalen. Lees voor meer ervaringsverhalen ook mijn eerste reeks met blogs. Wanneer we dus vanuit onze gecreëerde persoonlijkheid leven, leven we niet ons leven, maar (over)leven we ons aangepaste geprogrammeerde leven. Soms gebeuren er dan dingen in ons leven, ontstaan er situaties (ervaringen of ontmoetingen) die ervoor kunnen zorgen dat we dieper bij onszelf aankomen. We hebben wel zelf de kans te grijpen door ervoor te kiezen. Elke keer krijgen we weer nieuwe kansen aangeboden. Het is altijd aan onszelf welke keuze we maken. Blijven we doen wat we altijd al deden? Maken we keuzes op basis van ons breinbewustzijn? Soms blijven we zo hardnekkig vasthouden dat we onszelf in steeds extremere situaties brengen. Waardoor je het misschien gaat zien dat je in jouw persoonlijke verhaal blijft hangen. Of maken we eerst de weg bij onszelf naar binnen? En maken we keuzes vanuit ons hart bewustzijn? Mijn ervaring is dat als je begint met kiezen door de weg naar binnen te maken en te voelen, dat je vervolgens in hetzelfde thema uitgedaagd blijft. Telkens is de situatie dan weer in een andere ervaring verpakt. Een soort van test of je bij jezelf kunt blijven. Als je bewust op het kantelpunt tussen jouw breinbewustzijn en hart bewustzijn beweegt en steeds meer keuzes begint te maken vanuit jouw doorvoelde authentieke gevoelens. Dan gaat het leven meer op jou reageren. En gaan de dingen meer moeiteloos omdat de keuzes die je maakt meer bij jouw essentie passen. Jouw lichaam is daarbij altijd jouw kompas. Kun je je voorstellen hoe het leven is als je meer naar de innerlijke stem van jouw ware zelf luistert?

Samenvattend betekent het dat het leven jouw ervaringen brengt waarin jij telkens opnieuw een keuze kunt maken hoe jij op die ervaring reageert. Maak je een keuze vanuit jouw breinbewustzijn of vanuit jouw hartbewustzijn? De keuze die jij maakt, bepaalt hoe het leven vervolgens op jou reageert. Elke keer heb je weer een nieuw nu moment. Een nieuwe ervaring en een keuze. Daarom staat het leven ook niet vast. Als je een keuze maakt vanuit je hart, wijk je van jouw geprogrammeerde script af en creëer je een werkelijkheid die vrij is.   <… verder lezen>

Bron De Vrije Kameleon

Sirpa van der Steen – Ilsink

devrijekameleon.nl

Vrijheid in verbinding 5: Ons vrije hart

Een reactie plaatsen

(door Sirpa van der Steen – Ilsink) 

Wil je liever naar mijn blog luisteren in plaats van lezen, klik dan hier.

Als inleiding van deze reeks schreef ik over open en echt contact. Daarna heb ik drie blogs geweid aan ons gecreëerde persoonlijkheid, mijn innerlijke breingevangenis en onze collectieve traumavelden. Deze laatste drie gingen over ons brein. Waarop we ons teveel hebben georiënteerd en die ons open en echte contact in de weg staat. Als mensheid zijn we los geraakt van ons ware zelf. Waardoor we ook minder in verbinding met een ander kunnen zijn. Wat generatie op generatie in een constante uitwisseling telkens opnieuw in samenhang met het systeem en de omstandigheden wordt her geprogrammeerd. Onze persoonlijkheid staat onder controle van een valse macht. Die ons zowel intern als extern aanstuurt. Die valse macht kunnen we, naast in onszelf, ook in onze buitenwereld waarnemen. Ik neem in onze huidige wereld verschillende programma’s waar zoals ‘Survival of the fittest’. Dat je superieur bent, als je bovenaan de ladder staat. Een wereld waar velen zich minderwaardig voelen. Of ze nu hun autoriteit weggeven, toekijken of ertegenin gaan. Mensen zijn veelal op de buitenwereld georiënteerd. De actie-reactie dynamiek van valse hoop of valse macht lijken elkaar op te volgen en in stand te houden. Het gedachtegoed dat alles maakbaar is in de wereld, krijgt steeds meer de overhand. Waardoor velen zichzelf constant willen verbeteren en naar meer en beter streven. Hierdoor zitten veel mensen met hun gedachten in het verleden en/of in de toekomst. Als we deze weg voortzetten, nemen we stappen naar nog meer verwijdering van onze menselijke natuur, bijvoorbeeld transhumanisme en totale controle.

In mijn beleving hebben we onvoldoende verbinding met onszelf als deze programma’s en ons brein op de voorgrond staan. In de huidige maakbare wereld zien we deze materiële wereld vooral met onze zintuigen. We voelen met onze huid, zien met onze ogen, horen met onze oren, ruiken met ons neus en proeven met onze tong en mond. Deze zintuigelijke informatie komt rechtstreeks ons brein in, die vervolgens de informatie uit eerdere ervaringen selecteert en interpreteert. Onze gecreëerde persoonlijkheid speelt hierbij een belangrijke rol, omdat deze vaak vanuit een vaste programmering zijn of haar gevoelens, gedachten en lichaamssensaties bij de informatie ervaart. Waardoor we stelselmatig vanuit vaste referenties op de wereld om ons heen reageren. Hoe je kijkt, maakt wat je ziet.

Onze wereld is veel groter dan alleen de materiële wereld die we via onze zintuigen en brein  waarnemen. Alles wat we in een fysieke vorm (materie) waarnemen, bestaat uit energie (trilling). Er bestaat naast het breinveld ook het energetische veld. Dat bestaat uit verschillende lagen, dimensies, frequenties, trillingen en patronen. Ze komen in verschillende verdichtingen samen, waardoor de materiële wereld voor onze zintuigen waarneembaar wordt. Bijvoorbeeld de natuur, de aarde, het universum, planten, dieren, mensen, ons voedsel en voorwerpen. Woorden, gedrag, situaties, omgeving en muziek bestaan uit verschillende trillingen. Ook de ‘lege’ ruimtes ertussenin die we niet met onze zintuigen kunnen waarnemen bestaan uit trillingen. Alles is vanuit dit energetische veld, die de gehele kosmos omvat, met elkaar verbonden. Trilling creëert vorm en vorm creëert trilling.

De onderzoeker Emoto heeft bijvoorbeeld laten zien hoe verschillende gedachten, emoties (trillingen) en woorden (vorm) de structuur van het water beïnvloeden. Bijvoorbeeld boos vergeleken met blij. Deze impact van de trilling achter de woorden heeft hij zichtbaar gemaakt door het water te bevriezen. Via de ontstane ijskristallen (vorm) werden verschillende energetische patronen zichtbaar. Ook kwantumfysica laat zien dat de kleinste deeltjes zich niet als materie gedragen, maar als licht oftewel bewegende energie gedraagt. Deze deeltjes zijn, ook al zijn ze kilometers ver van elkaar verwijderd, met elkaar verbonden. Net zoals Einstein ook ontdekte, ‘When something vibrates, the electrons of the entire universe resonate with it. Everything is connected .’ Ze reageren zonder ruimte en tijd direct op elkaar. Alsof er een communicatiesysteem zoiets als bewustzijn tussen ‘de deeltjes’ bestaat. Wetenschappers hebben zelfs met onderzoeken vastgelegd dat menselijke waarneming invloed heeft op hoe deze ‘deeltjes’ zich gedragen. En wat bestaat er dan nog meer aan energieën in de onzichtbare tussenruimte?

Veel mensen zijn zich er niet van bewust of staan er niet bij stil dat er buiten onze fysieke waarneming nog meer bestaat. Mensen beïnvloeden elkaar bijvoorbeeld met hun gedachten en emoties die uit verschillende trillingen bestaan. Omdat we allemaal verbonden zijn met het energetische veld, zijn we gevoelig voor trillingen van buitenaf. Ik geef een paar eenvoudige voorbeelden die gevoelige mensen wellicht zullen herkennen. Je kent vast wel het verschil tussen hoe jij reageert op iemand die alleen vanuit zijn hoofd praat of iemand die zijn kennis met gevoel in woorden vertaald. Bij de één kak je in en verlies je je aandacht. Bij de ander raak je nieuwsgierig en enthousiast. Je resoneert bijna automatisch op de trilling van de ander mee. Herken je ook van die momenten dat je partner een sacherijnige bui heeft. Je wordt vaak zelf ook sacherijning. We nemen de ander fysiek waar, maar ontvangen ook de trillingen van de gedachten en emoties van die ander, situatie of omgeving. Als je een ruimte inloopt, voel je je bijvoorbeeld prettig of niet. Of als je in de natuur loopt, wordt je rustig en ontstaat er meer ruimte in je systeem. Ken je ook dat gevoel dat je weet dat een ander negatief denkt, maar het niet uitspreekt. Je voelt de trilling die eronder verborgen zit. 

Hiervoor beschrijf ik hoe trillingen jou beïnvloeden, maar wat dacht je van wat jouw eigen gecreëerde trillingen met jou en jouw omgeving doen. Kun je je voorstellen wat het verhaal dat we onszelf vertellen met onze trillingen doet? Als je jezelf telkens vertelt dat je minderwaardig bent. Wat doet dat met jouw trillingen? Of wat dacht je dat het rondjes draaien in mijn innerlijke breingevangenis met mijn trillingen doet? Ik zie een soort van langspeelplaat die eenzelfde dempende toon aanhoudt en ronddraait. Of als we negatief over een ander praten. Als we onze gevoelens die uit trillingen bestaan op anderen projecteren. En wat denk je dat onze angstgedachten en emoties bij elkaar samen in het energetische veld doen? Ook al heb je nog geen bewuste verbinding met je gevoel. Onbewust of bewust beïnvloeden we altijd het energetische veld. We weten nog half niet wie we werkelijk zijn en in wat voor wereld we echt leven.

We oriënteren ons op de buitenwereld zoals het zich in de vorm manifesteert en reageren hier vaak vanuit onze persoonlijkheid op. Zolang we aan deze gevolgen (vorm) kant blijven staan, staan we in deze ‘wedstrijd’ altijd 1-0 achter. Aan de andere kant neem ik juist ook een tegengestelde beweging waar. De weg naar meer verbinding en bewustzijnsverruiming. Als we de weg naar binnen maken, gaan we naar mijn mening aan de oorzaakkant staan. Oftewel als we terug naar de oorsprong gaan, komen we aan bij trilling die alles tot materie vormt. Als je je realiseert hoe groot en gelaagd onze werkelijke wereld is, dan zie je pas hoe groot jouw bereik en invloed echt is. We wisselen informatie (trilling) uit en communiceren met alles waarmee we vanuit het energetische veld verbonden zijn. Met de natuur, planten, dieren, de aarde, het universum, voeding, onze lichamen en ga nog maar even door. Zie je ook dat onze communicatie veel breder is dan alleen maar met elkaar in contact zijn. Als je niet of onvoldoende in jezelf aanwezig bent, kan jouw persoonlijkheid het overnemen waardoor er verschillende verstoringen door jouw communicatie heen lopen.

Een steeds groter wordende groep mensen werd steeds vrijer en kwam meer in verbinding met zichzelf en elkaar. Ik denk dat deze collectieve bewustzijn verruiming een tegenreactie in gang heeft gezet. Zo werkt dat binnen systemen. Het systeem van de collectieve traumavelden houdt de balans graag in stand. Ik zie dit mechanisme in mezelf, zie het om mij heen en ook in de buitenwereld. Maar ik voel mij hele leven al dat er een nieuwe wereld voor ons beschikbaar is. Ik had me alleen niet voorgesteld dat de ‘valse macht’ met controle en beheersing zo rigoureus zou ingrijpe,n. Ik heb het opkomen van autoriteit, meer controle en beheersing wel stelselmatig zien opkomen. Waardoor ik nu ook beter begrijp waarom ik me er toen al zo krachtig vanuit mijn persoonlijkheid tegen heb verzet. En dat was precies het probleem waardoor ik ook helemaal vastliep. Je moet niet vanuit je gecreëerde persoonlijkheid reageren. Maar dat had ik toen nog te leren. Door het vastlopen, moest ik wel de weg naar binnen maken en kon ik steeds meer keuzes vanuit mijn hart maken. Toch viel ik door triggersituaties soms weer terug in mijn oude groef of hield ik het zelf in stand door mezelf mijn persoonlijke verhaal te vertellen.

Ik kan me ook wel in de situatie van de valse macht inleven. Als je al zo lang de valse macht hebt, dan doe je er alles aan om deze collectieve bewustzijnsverruiming te vertragen. Door het materiële veld te compartimenteren en van het energetische veld te isoleren, komt bij mensen informatie direct in het brein binnen. Die daar ook weer wordt verwerkt en vanuit de door het brein geprogrammeerde persoonlijkheid op wordt gereageerd. Mensen zijn hierdoor extra vatbaar voor manipulatie. Zonder dat we het doorhebben, creëren we met onze gedachten, emoties en reacties een werkelijkheid die we in de materiële wereld waarnemen en door bijvoorbeeld de media wordt voorgehouden. Zie je hoe we allemaal in het ‘spel’ meespelen/meegespeeld hebben? Welke rol je ook in dit spel speelt. Iedereen neemt zijn of haar plek in, heeft hierin zijn of haar eigen proces en hoort erbij. Mijn inziens spelen de meesten mensen onbewust vanuit hun geprogrammeerde persoonlijkheid in dit ‘spel’ mee.

Ik sluit niet uit dat er ook een groep valse macht is die die deze kennis wel heeft. En voor hun belangen hier handig misbruik van weet te maken. Bijvoorbeeld hoe onze waarneming direct door televisie of sociale media wordt beïnvloed. De trillingen (gedachten en emoties) die daarbij ontstaan, creëren een materiële werkelijkheid. We hebben bijvoorbeeld ook ontdekt dat ons hart en buik een brein heeft. Hoe lang is ons brein al van de rest geïsoleerd? Als ik dit tegen het licht van Darwin en zijn evolutietheorie aanhoud, dan vraag ik me af waarom mensen niet alles van de capaciteit van hun brein gebruiken. Je zou eerder denken dat we met kleinere hersenen meerdere overlevingskansen hebben. Voor mijn gevoel duidt het eerder op dat onze mogelijkheden zijn verminderd, of misschien zelfs klein gehouden, in plaats van dat we zoveel ruimte hebben om door te groeien. Ons bewustzijn is gevallen. We hebben nog zoveel van onze geschiedenis en vermogens te ontdekken. Zou meteen verklaren waarom er zoveel gebouwen, bijzondere plekken en elementen op de aarde zijn die we vanuit onze geschiedenis niet goed kunnen verklaren. Dat heeft mij ook altijd al zo verwonderd.

Ondanks dat het materiële veld met daarin het geïsoleerde breinveld nog erg dominant is, zijn we allemaal (al is het vaak nog onbewust) met het energetische veld en elkaar verbonden. Het ‘geïsoleerde’ en gecontroleerde breinveld kan dus eigenlijk nooit helemaal de controle hebben. De mens met een meer verruimd bewustzijn zal het energetische veld en alles waarmee we verbonden zijn beïnvloeden. Of het nu wel of niet bewust gaat, maakt niet zo heel veel uit. Één ding weet ik zeker. De valse macht zal pas een stapje opzij doen, als er bewuste autonome mensen hun plek in zichzelf en hun omgeving in gaan nemen. We kunnen naar anderen blijven wijzen of op anderen wachten, maar het is aan onszelf om uit dit ongelijkwaardige ‘spel’ te stappen en niet meer mee te doen.

Gelukkig zijn veel mensen aan het ontdekken waaruit onze huidige wereld bestaat en wie we werkelijk zijn, scheppende energiewezens. Alles wordt zichtbaar en komt aan de oppervlakte. En de valse macht speelt hier ook weer een zeer cruciale rol in. Want hoe ontdekken mensen hun menselijkheid? Door mensen te ontmenselijken waardoor ze met zichzelf in conflict raken. Ik zie een menselijke evolutie naar weer meer aanwezigheid door verbinding met ons lichaam, onze essentie en ons vrije hart. Hoe we dat doen, is leren waarnemen vanuit ons hart zonder daarbij ons geprogrammeerde brein erbij te betrekken. Waardoor we niet meer het verleden slepend naar het heden meenemen of met controlegedachten de toekomst proberen te voorspellen. We zijn dan in het nu moment aanwezig. Wat zou dat met het energetische- en het materiële veld doen als velen van ons autonoom ‘online’ komen? Hoe zou de natuur daar bijvoorbeeld op reageren?

Ons hart is vrij is van programmering en manipulatie. Het is vrij van tijd, van dualiteit en van oordeel. Het is een portaal dat in directe verbinding met het energetische veld staat. Door ons lichaam te bewonen, kunnen we ons hart veld bewust in elk nu moment openen. Waardoor wij kosmische lichtinformatie in ons lichaam kunnen ontvangen. Die we in samenwerking met onze innerlijke waarneming, unieke essentie en brein in wijsheid kunnen vertalen. Een samenwerking tussen het hart, lichaam en brein zoals het altijd is bedoeld. Waardoor we bewust in de materiële wereld kunnen scheppen en onszelf of de omgeving bewust met ons trillingen beïnvloeden. Hoe dat voor mij werkt, leg ik in mijn volgende persoonlijke blog uit: Opener van onoprechte verdichte velden.

Sirpa van der Steen – Ilsink, De Vrije Chameleon

Bron: https://www.devrijekameleon.nl/2022/11/19/vrijheid-in-verbinding-blog-5-ons-vrije-hart/

Vrijheid in verbinding 4: Collectieve traumavelden

Een reactie plaatsen

(door Sirpa van der Steen – Ilsink) Vervolg op de blogs ‘Open en echt contact’, ‘Ons gecreëerde persoonlijkheid’ en Mijn innerlijke breingevangenis’ op https://www.devrijekameleon.nl/blog/ .

De creatie van onze persoonlijkheid is veel breder dan ons belemmerende ontwikkelverhalen binnen onze gezinnen van herkomst. Naast de aanpassing aan het gezin van herkomst, heeft de persoonlijkheid zich ook aan de omgeving en samenleving aangepast. Hoe meer we de samenleving ingaan hoe meer we onze gezamenlijke ‘bril’ vanuit de omgeving krijgen aangeleerd. Zo doen wij het hier. Zo praten we met elkaar. Hier hebben we het over. En hier hebben we het vooral niet over. Wat belangrijk is en welke waarden we dragen. Dit zijn onze omgangsnormen en geaccepteerde behoeften. Dit mag en dit mag niet. We vervullen rollen op basis van verwachtingen. Zo kijken we naar dingen. Dat is ons mens- en wereldbeeld. Binnen de opgerichte systemen zoals bijvoorbeeld het onderwijs krijgen we stof aangeboden dat we volgens andere persoonlijkheden wat we moeten leren. Binnen een samenleving zijn verschillende subculturen. De ene subcultuur is beter aangepast dan de andere. Je voelt het als je er niet bij hoort. Intern hebben we dan ook een actief overlevingsmechanisme dat ervoor zorgt dat we ons er zo goed mogelijk op aanpassen.

Bovenstaande voorbeelden zijn een bundeling van kenmerken, zoals herhaaldelijke handelingen, reacties en gedachten die binnen een samenleving een collectieve dominante sociale en culturele gewoontevorming creëren. Wat ik zie is dat tot in de hoogste regionen binnen ons land, Europa en de wereld hiërarchie, macht en controle de boventoon voeren. Ik zie een diepe imprint van de boodschap ‘Survival of the fittest’ binnen onze maakbare wereld. Bij dit Darwinistische mens- en wereldbeeld voelde ik in mijn lichaam altijd een verstoring. Inmiddels begrijp ik waarom ik een verstoring ervaar bij het horen van deze theorie. Het concept wordt door de huidige machthebbers als hoogst haalbare samenleving gezien. Met het idee dat de ‘sterke individuen’ over alle ‘zwakkeren’ regeren. Mensen die in de opgerichte prestatiemaatschappij (maakbare wereld) kunnen meekomen, hebben de meeste kansen. Deze denkrichting en boodschap liggen onbewust diep en zeer gelaagd in onze persoonlijkheid, ons collectieve geheugen en opgerichte economische, politieke en sociale systemen opgeslagen. Deze theorie doet voor mijn gevoel de mensheid en onze samenleving tekort.

Wat ik mijn hele leven al waarneem, is namelijk een onderdrukking van het feminiene veld. Binnen onze huidige samenleving en bij veel persoonlijkheden zie ik een hyperfocus op de masculiene eigenschappen zoals logica, woorden, details, analyse, orde, controle, tijd en identificatie met het individu. Nu ik de link leg met het Darwinistische perspectief begrijp ik de disbalans tussen materie en spiritualiteit nog beter. Toch heb ik ook een zichtbare groei van het feminiene veld gezien. Door bijvoorbeeld het leren kennen van andere culturen. Of omdat mensen in de prestatiemaatschappij steeds meer vastliepen en met hun persoonlijke ontwikkeling aan de slag gingen.  

Er kwam ook meer aandacht voor beelddenkers in het onderwijs. Aandacht voor (hoog) gevoeligheid, voor systemisch kijken, trauma, voor collectief leren, voor ruimte, verbinding, coaching, mindfulness, yoga, ons lichaam en voelen, de kracht van het nu en nog zoveel meer. Het feminiene veld is van onze emoties, intuïtie, van beelden, het geheel en relaties zien, samenbrengen, spontaan, vrij, het nu moment en de identificatie met de groep. Belangrijk om te weten is dat ieder mens (mannen en vrouwen) zowel masculiene als feminiene eigenschappen in zich draagt. We zijn al heel en hoeven alleen maar meer in verbinding met onszelf en tot expressie te komen.

Ik heb al jaren het idee dat we als mensheid er klaar voor zijn door te groeien naar een andere vorm van samenleven. Waarin alle mensen meer tot hun recht komen door expressie van hun wezen en de aanwezige ruimte van meerstemmigheid. Willen we doorgroeien naar een samenleving waarin er veel meer onderlinge verbinding, vrijheid, autonomie en zuiverheid aanwezig is. Dan mogen mensen die vooral hoop als strategie hebben hun eigen ruimte meer innemen. En mensen met een macht strategie juist meer ruimte voor een ander leren dragen. We hebben hierin allemaal onze eigen verantwoordelijkheid te dragen. In plaats van meer ruimte zie ik juist een tegenbeweging opkomen, waarin onderdrukking van de groei door hiërarchie, macht en controle steeds weer meer de boventoon voert. Net zoals mijn innerlijke duivel dat doet wanneer ik uit mijn comfortzone van onzichtbaarheid wil stappen. Ik heb de onderdrukking eerst in de zorg en later in het onderwijs nadrukkelijk zien opkomen.

Sinds drie jaar zie ik deze onderdrukking ook zichtbaar in rest van de maatschappij opkomen. Alsof we worden aangestuurd door autoritaire ouderwetse mannen met sigaren. Kritisch zijn of anders denken mogen niet meer binnen onze huidige cultuur. Het is niet waar of het wordt ervaren als negatief. Daarmee gaat de deur vaak gelijk weer dicht met een grap over complotten of een andere manier van afwijzen. Cognitieve dissonantie is een grote verstoring binnen ons collectief. Het openstaan voor meerdere perspectieven en tolerant zijn, zijn lastig vanuit hiërarchie en een overlevingsperspectief. Deze collectieve verstoring is zo voel- en zichtbaar. Mocht jij tijdens het lezen last krijgen van deze automatische overlevingsreactie, probeer dan eens jouw tolerantie voor een ander perspectief op te rekken door jezelf af te vragen wat nou als het verhaal van de ander ook waar is? Je hoeft het niet voor jezelf meteen als waar aan te nemen, maar als een eventuele mogelijkheid naast jouw huidige waarheid. Hiermee creëer je meer innerlijke flexibiliteit, veerkracht en openheid. Als je dat voor jezelf creëert, creëer je het ook voor het collectieve veld.

Wat ik ook zie, is dat we door de politiek met behulp van de media worden overladen met angstscenario’s over onze gezondheid, klimaat, economie, vrijheid, etc. Mensen worden hierdoor extra in hun persoonlijke overlevingsstrategieën gezogen. Ik heb het altijd al wel gezien en gevoeld, maar tijdens Corona was de inzet en misbruik van macht voor mij helemaal duidelijk. Dit was voor mij het begin van het volledig bewust waarnemen van hoe het verdeel en heersspel tussen mensen wordt ingezet. Kun je je voorstellen hoe voorspelbaar mensen zijn als zij vanuit hun persoonlijke strategieën automatisch reageren en handelen? Als je meer macht wilt, kun je hier mooi misbruik van maken. Door bijvoorbeeld het in kaart brengen van alle reactiescenario’s en ons in voor en tegen groepen te framen. Om vervolgens die twee groepen vanuit onze collectieve traumavelden, dader (groot & macht), slachtoffer (klein & hoop/afhankelijk, klein & macht/opstandig) of redder (groot & hoop), tegen elkaar op te zetten en naar eigen hand uit te spelen.

Als we Corona als voorbeeld nemen, was er in de samenleving in eerste instantie veel saamhorigheid. Die saamhorigheid werd na een paar weken publiekelijk om zeep geholpen. Er werd gezegd dat er mensen waren die zich niet aan de regels hielden. Dit werd in talkshows, het nieuws of in de persconferenties telkens opnieuw herhaald. Het automatische gevolg was dat mensen elkaar gingen wantrouwen. De druk werd door de uitspraak van het nieuwe normaal opgevoerd. We zouden nooit meer terugkeren naar het leven van vóór Corona. Sommige mensen zagen dat de maatregelen niet in verhouding stonden of voelden dat er iets niet klopte. De diskwalificatie van mensen met een ander perspectief werd steeds duidelijker voelbaar en zichtbaar. Er ontstond een groep mensen tegen de maatregelen en een groep mensen voor.

Tijdens de eerste demonstratie werd de confrontatie tussen burgers en politie heel makkelijk uitgelokt. Het framen van deze ‘tegengroep’ kon hierdoor nog dieper worden ingezet. Waardoor de kampen voor en tegen steeds meer werden vastgezet. Mensen zijn mijn inziens door tegenkrachten tegen elkaar opgezet. In de ‘tegen’ groep werd de schuld van het verliezen van onze vrijheid bij de ‘schapen’ neergelegd. De schuld van de angst voor het virus werd bij de ‘wappies’ neergelegd. Er werd in beide groepen hele extreme complot informatie verspreid. Alsof al die mensen op basis van die informatie hun keuze hadden gemaakt. Waardoor tolerantie voor meerdere stemmen en verhalen in het collectief zichtbaar verdwijnt.

Dit mechanisme van voor en tegen werd met de vaccinatie campagne via de media, social media en politiek met uitsluiting, censuur, mind control en propaganda nog eens extra doorgezet. Velen reageerden vanuit hun automatische persoonlijkheid. Mensen reageren bijvoorbeeld met valse hoop en voelen zich afhankelijk. “De expert zal het wel weten.” Anderen schieten te hulp en/of offeren zich aan de autoriteiten op. “De overheid heeft toch het goede met ons voor.” “Je doet het toch voor een ander.” Weer anderen komen in verzet of gaan in de verdediging of worden boos en reageren dat op anderen af. En er zijn ook vele anderen die hun kop in het zand steken en/of meelopen.

De huidige wereld voelt voor mij helemaal op zijn kop. Ik zie veel afwijzende projecties en een negatief mensbeeld. Om mij heen zie ik een informatie oorlog die invloed uitoefent op het vernauwen van ons bewustzijn. Er mag in de media rondom verschillende thema’s maar één verhaal zijn. Alle dissonante stemmen worden negatief tot één tegengroep geframed. Uithoeken van voor of tegen zorgen ervoor dat we juist triggeren en bang zijn voor bij de ander aanwezige verschillen. Vanuit ons ‘survival of the fittest’ overlevingsperspectief is een ander een concurrent en een bedreiging voor ons bestaan.

Als je kennis hebt van ons automatische onbewuste brein, dan kun je mensen zo manipuleren dat ze precies doen wat je wilt. Helemaal wanneer iemand in angst is. Zonder dat ze het doorhebben dat hun ‘bril’ wordt gemanipuleerd. Zo onlogisch en onvoorstelbaar is dit niet. Bedrijven maken met hun marketing bijvoorbeeld ook gebruik van kennis over het manipuleren van het onbewuste brein. Waarom zouden persoonlijkheden die bijvoorbeeld op macht belust zijn of het grote geld najagen dit niet doen? Ik ben onder de indruk hoe makkelijk het beïnvloeden van mensen gaat. Het herinnert mij aan alle kennis die ik hierover heb en alle films, video’s en documentaires die erover zijn gemaakt.

Leiders, publieke figuren of instanties hebben door herhaaldelijke beïnvloeding (in woorden, incongruente boodschappen, groepsdruk, drang en dwang) onze ‘tolerante’ cultuur veranderd. Onze individuele en collectieve vrijheid van keuze, meningsuiting en gedrag is in onze samenleving aangetast. Mensen worden afgeleid en zijn vooral met elkaar bezig in plaats van met wat er zich achter de schermen voltrekt. Door de technologische ontwikkeling zijn mind control en informatie nog beter in beide uithoeken te manipuleren. Zonder dat je bewust bent, speel je mee en ben je een pion in het machtige verdeel en heersspel. Laatst zei een klant tegen mij “Jij past helemaal niet bij de tegen groep”. “Dat klopt” zei ik. Er is nog steeds een krachtige midden met ruimte voor verschillende verhalen, kleuren en perspectief. Die wordt alleen zoveel mogelijk weggehouden door censuur en diskwalificatie zodat er aan de voorkant maar twee labels overblijven: voor of tegen. Onder al onze verschillen zijn we in de kern allemaal met elkaar verbonden. We wensen in basis toch allemaal een vredige, veilige, gezonde, vrije en duurzame wereld. Echte duurzame oplossingen en ontwikkelingen komen dan ook van autonome mensen. Niet van leiders die de economische belangen van multinationals prevaleren en andere mensen hiervan afhankelijk maken en ze verzwakken door ze tegen elkaar op te zetten.

Als je met deze kennis op de geschiedenis terugblikt, dan zie ik deze verdeel en heers- en afleidingstactieken herhaaldelijk terugkomen. En als je goed voelt, kijkt en onderzoekt, dan zie je het. Zo verborgen is het dan eigenlijk ook weer niet. Gelukkig worden steeds meer mensen systeembewust en zien ze wat er achter de schermen gebeurt.

Maar let op! Zoals het spel zich buiten ons afspeelt, zo speelt het zich ook binnenin ons af. Het mechanisme achter wat werkelijk in de maakbare wereld zichtbaar is, is te vergelijken met onze persoonlijkheid en het mechanisme erachter, onze innerlijke breingevangenis. We zijn niet alleen van elkaar maar ook van onszelf verwijderd geraakt. Als je met bovenstaande kennis reflecteert op jouw eigen persoonlijkheid, weet jij ook dat je voor het onderdrukken van jezelf of onderdrukken van een ander bent gebruikt. Willen we onszelf bevrijden uit het collectieve traumaveld (van dader, slachtoffer en redder) die we in onszelf en/of de omgeving waarnemen, dan hebben we onszelf telkens weer van binnenuit te openen. Het vraagt eerlijkheid om onze persoonlijkheid en schaduwen onder ogen te komen. Bovendien vraagt het veel bewustzijn om in het nu aanwezigheid te zijn. Onze persoonlijkheid heeft het zo weer van ons overgenomen. In mijn volgende blog, dat over ons vrije hart gaat, ga ik hier dieper op in.

Sirpa van der Steen – Ilsink, De Vrije Chameleon

https://www.devrijekameleon.nl/2022/10/24/vrijheid-in-verbinding-blog-4-collectieve-traumavelden/

Vrijheid in verbinding 3: Mijn innerlijke breingevangenis

Een reactie plaatsen

(door Sirpa van der Steen – Ilsink) Omdat ons ware zelf in relatie tot onze omgeving onvoldoende tot stand komt, hebben we dus een persoonlijkheid gekregen die via het brein met het tekort in de omgeving kan omgaan. Zo ingenieus is ons overleefsysteem. Als volwassenen identificeren we ons daarmee. Omdat onze persoonlijkheid in directe verbinding met onze omgeving is ontstaan, komt die omgeving in het verhaal dat we onszelf ‘vertellen’ vaak terug. We voelen ons van een ander afhankelijk of hebben verwachtingen (hoop). We creëren afstand of willen juist controle (macht). Vervolgens projecteren we ons verhaal en de onprettige (angst) of prettige (liefde) gevoelens die we daarbij ervaren op onze omgeving. ‘Het is jouw schuld dat ik me niet gelukkig voel. Je vindt me pas aardig en lief als ik voor jouw behoeften zorg. Als jij me aandacht geeft, voel ik me goed. Als jij mij waardeert, voel ik me waardevol. Ik trek me terug omdat ik de ander niet vertrouw. Ik mag geen fouten maken, anders word ik afgewezen. Ik neem veel ruimte want de ander geeft het niet. Ik zorg voor mezelf, op de ander kan ik niet rekenen. Als ik mijn kwetsbaarheid laat zien, dan pak je me. Maar ook, ik ben veilig en vertrouw de ander, etc.’  Ook bij een redelijk veilig gehecht mens is het verhaal wat ze zichzelf vertellen in hun brein geautomatiseerd. Het verhaal is vaak een combinatie van automatische gedachten, gevoelens en lichaamssensaties die voortkomen uit het brein. Heel veel mensen zijn zich vaak helemaal niet bewust dat ze een verhaal onbewust in zich meedragen. En al helemaal niet dat ze door hun verhaal vertroebeld de wereld in kijken. Of zelfs door zichzelf telkens weer opnieuw het eigen verhaal te vertellen waardoor de geschiedenis zich herhaalt.

Het is belangrijk ons te realiseren dat projectie van ons verhaal op de ander (situatie of omgeving) een zeer grote verstoring binnen ons menselijke contact is. Dit noemen ze ook wel overdracht. De persoon die de projectie (aanval) ontvangt en daardoor wordt getriggerd, projecteert ook weer zijn of haar verhaal terug (tegenoverdracht). Het houdt ons gevangen in een oneindige loep van projecties (actie-reactie) en herhaling van onze geschiedenissen. Als ik voor echt en open contact ga en de verbinding juist wil bekrachtigen dan kan ik mezelf opnieuw 2 vragen stellen:

  1. Projecteer ik nog mijn verhaal op mijn omgeving?
  2. Ben ik nog gevoelig voor projecties uit mijn omgeving? 

Antwoord op vraag 1

Als ik vanuit mijn persoonlijkheid beweeg, projecteer ik nog mijn verhaal. Weet je nog. Mijn persoonlijkheid loopt met haar verhaal en ‘bril’ door de wereld heen. Bovendien zet ik dan strategieën in die gepaard gaan met projecties van afhankelijkheid en verwachting. Vanuit mijn verhaal heb ik ‘mijn kameleon’ actief gehad. Ik synchroniseerde als vanzelf met de strategie van de ander mee. Ik moest aan alle verwachtingen in mijn buitenwereld voldoen waarbij ik afhankelijkheden, controle, macht en angst voelde. Aan de voorkant (mijn strategie) bewoog ik met de ander mee, maar op de achtergrond speelde mijn angst voor afwijzing altijd mee. Door mij te verbinden met de angst en traumapijn van mijn kleine meisje en mijn strategie onder de loep te nemen, kreeg ik in 2009 de verbinding met mezelf en mijn voelen terug.

Alleen wanneer ik stress ervaar of iets heel erg spannend vind, gaat mijn brein met zijn verhaal automatisch aan. Een mooi voorbeeld over projectie was dat ik altijd bang was voor paarden, omdat ze zo groot en onvoorspelbaar zijn. Ik projecteerde mijn angst voor afwijzing op het paard, hield me terug en hoopte dat het paard signalen zou geven dat ik haar kon vertrouwen. Dit gebeurde niet. Zij keerde zelfs haar kont naar mij toe. Pas toen ik eerlijk mezelf durfde te zijn, door mijn angst in verbinding te brengen en zonder er een strategie overheen te zetten, kwam ze uit haarzelf naar mij toe. Als ik het paard vertrouwen gaf door mijzelf te geven, kreeg ik vertrouwen terug.

Zo werkt het ook met mensen. Als we onszelf zonder strategie en met ons gevoel durven te laten zien, krijgen we dat ook van de ander terug. Het projecteren van ons verhaal zorgt voor zoveel verstoringen. Om nog een voorbeeld te geven als kind durfde ik nooit mijn vinger op te steken. Ik was bang dat ik het niet goed zou doen en zou worden afgewezen. Hierdoor was ik veelal onzichtbaar en hebben anderen mij niet echt kunnen zien. Als ik nu in een groep zit en iets wil zeggen, hoor ik negatieve gedachten en voel ik precies datzelfde gevoel in mijn lijf. Dat wil niet zeggen dat ik dan ook altijd mijn mond houd. Om de eerste keer hardop te spreken, moet ik vaak eerst even een drempel (van al mijn geprogrammeerde lichaamssensaties en afwijzende gedachten) over. Vooral als er veel mensen zijn. Soms komen er wel eens donkere gedachten op over een ander persoon. Meestal lukt het mij die gedachten meteen te stoppen omdat ik dat niet prettig vind.

Antwoord op vraag 2

Hoe zit het dan met projecties (aanvallen) die ik uit mijn omgeving ontvang? Op afwijzing zit nog wel mijn gevoeligheid. Ik loop niet meer waakzaam in de wereld en houd er van tevoren geen rekening meer mee. Alleen wanneer ik dus iets spannend vind, gaat mijn brein aan. Wanneer mijn brein aangaat, maak ik de weg naar binnen, voel ik wat ik voel en lukt het me vaak om mezelf weer te reguleren. Maar bij ‘een aanval’ van afwijzing die ik niet verwacht, kan ik een schrikreactie en bevriezingsrespons ervaren. Met als gevolg dat de angst mijn automatische afwijzende gedachten weer creëert en ik me niet meer uitspreek. Aanval tussen aanhalingstekens omdat de ander vaak geen bewustzijn heeft op zijn automatische strategie.

In de afgelopen 2,5 jaar heb ik in de samenleving veel afwijzende projecties gezien. Dit bleek voor mij een mooie stimulans voor een nog dieper zelfonderzoek. Omdat ik weet dat de buitenwereld een spiegel (interne projectie) is van mijn binnenwereld, stelde ik mijzelf de vraag: Waar wijs ik mezelf nog af? Voor iedereen zal het antwoord op de vraag anders zijn over hoe hij of zij de afgelopen tijd de omgeving heeft ervaren en waar hij of zij in is getriggerd.

Tijdens een sessie op zoek naar mijn afwijzing, kreeg ik contact met mijn binnenwereld. Ik zag een grote duivel die op me neerkeek. Hij voelt koud, kil en is donker. Het maakt zich groot, wijst veel van wat ik wil af en gaat op mijn rem staan. Hij is erop gericht mij zo onzichtbaar en stil mogelijk te maken en vertelt mij boodschappen als: ‘Neem geen ruimte in. Kom niet te krachtig over. Stop er maar mee. Je kunt het toch niet. Deel je gevoelens niet. Laat jezelf niet zien. Anderen vinden je teveel of lastig. Maak geen fouten. Houd je terug. Je bent niet belangrijk genoeg. Pas je aan.’ Ik heb dus vooral donkere gedachten over mezelf. Mijn duivel is een innerlijke stem die de verhalen van mijn ouders, hun projecties, maar later ook die van de omgeving in mijn brein (lichaam, gevoelens, gedachten) heeft verinnerlijkt en als spons geabsorbeerd. Anderen noemen het ook wel de innerlijke criticus. Het is een mechanisme uit het brein die door herhaaldelijke gedachten, gevoelens en lichaamssensaties mijn persoonlijkheid in stand houdt en zelfs aandrijft. Mezelf afwijzen was blijkbaar beter dan afgewezen worden.

De aanval van de afwijzende projectie van de ander kan hierdoor op verschillende niveaus (lichaam, emoties en gedachten) inhaken. Waardoor mijn eigen breinverhaal weer gaat draaien. Soms wordt de persoon of situatie door een afwijzende aanval in mijn brein als onveilig opgeslagen. Waardoor ik toch herhaaldelijk waakzaam word. Deze projectie van angst voor afwijzing op de ander, creëert dan juist weer afwijzing. En dan kom je weer uit bij dat ik mijn verhaal projecteer. Of ik nu zelf projecteer of door een ander door een projectie wordt aangevallen, het gaat nooit over de ander. Pas wanneer ik bij mezelf kan blijven, kan ik de projectie laten bij wie het hoort.

Mijn verhaal

Iedereen heeft mijn verhaal (zoektocht naar vrijheid) kunnen lezen. Daar heb ik geschreven over mijn kleine meisje en haar pijn. Een situatie waarin mijn behoeften en gevoelens er niet konden zijn. Waardoor ik mijn lichaam en gevoelens ben gaan verlaten. Als een kameleon vervloeide ik met de gevoelens en behoeften van de ander(en) en gaf precies wat er van mij werd verwacht of nodig was. Ik voelde mij afhankelijk van de buitenwereld en paste mijn gedrag aan. Eerst werd ik daarin extern door verhalen van anderen en het collectief gestuurd. Als klein meisje heb ik mezelf in de verstoringen van anderen laten zuigen en heb ik mijn ware gevoelens en behoeften verlaten. Ik ben mezelf stelselmatig gaan afwijzen met gedachten en gevoelens en dit stuurde mijn persoonlijkheid aan. De hoge spanning die door de situatie vrij kwam in mijn lijf, reguleerde ik door te eten. In de pubertijd werd dit mechanisme uitgebreid met externe aandacht van jongens, lust, roken, drugs en drank. Later ook nog met studeren en werken.

Een paar maanden geleden heb ik tijdens mijn onderzoek mijn verhaal in poppen gekleid. Super gaaf om te doen, maar ook zeer confronterend. Toen ik voelde dat ik ze allemaal gekleid had, zag ik dat ik alle strategieën, die ik in mijn omgeving waarneem, voor mezelf had gekleid. Groot en macht (De Duivel), Klein en hoop (Kleine Meisje), groot en hoop (De redder) en klein en macht (Mijn Straatmeid). De duivel zie ik als de grootste speler en aanjager die mijn oude verhaal via mijn brein, door mijn persoonlijkheid in beweging brengt. Wanneer ik erin vast raak, ervaar ik het als een bewustzijnskaping, een innerlijke breingevangenis. Zie het als een soort van hypnose. Zolang ik mezelf soms nog blijf identificeren met mijn persoonlijkheid, blijf ik gevoelig voor projecties, aanvallen en verstoringen van buiten. Maar die verstoring komt dus eigenlijk altijd van binnenuit. We hebben allemaal onze eigen breingevangenis. Hoe de ‘poppen’ zich in jouw verhaal verhouden, hoe ze eruit zien of hoe jij ze zou noemen, zal anders zijn dan die van mij.

Naast dit alles heeft mijn brein een favoriet probleem die hij telkens opnieuw vastpakt. Wanneer ik mij identificeer met het verhaal dat ‘mijn duivel’ mij influistert, ontstaat er een gevoel van minderwaardigheid. Mijn verhaal en de ‘poppen’ spelen vervolgens hun script. Hierdoor was ik soms dagelijks met mezelf in conflict. Dit overleefmechanisme onderdrukt mijn ware zelf en kracht. Waardoor ik mijn hele leven geregeld een energielek had. Als ik dan terug kom op mijn onderzoek en vraag, waar wijs ik mezelf nog af, dan is deze innerlijke ‘duivelse’ groot-klein dynamiek van mijn persoonlijkheid zeer destructief.

We spelen in het gezamenlijke spel, wat in mijn ogen net zo destructief is, allemaal ons eigen script. Voor mijn gevoel ben ik daarom aangekomen bij de volgende fase van mijn bevrijding, de bevrijding uit mijn eigen breingevangenis. Hoe ik naar deze bevrijding kijk, deel ik in de blog dat gaat over ons vrije hart, maar eerst leg ik verbanden met het gezamenlijke spel en onze collectieve traumavelden. Wat er zich in mij afspeelt, zie ik niet alleen bij anderen, maar ook in het collectief. Ik verwacht de volgende blog over ongeveer twee weken. Wil je een notificatie krijgen, schrijf je dan in voor de nieuwsbrief. Je krijgt dan in de mailbox een mailtje met mijn nieuwe blog.

Warme groetjes,

Sirpa

De Vrije Kameleon

devrijekameleon.nl Wil je mijn blog luisteren in plaats lezen, klik dan hier.

Vrijheid in verbinding 2: Ons gecreëerde persoonlijkheid

Een reactie plaatsen

(door Sirpa van der Steen – Ilsink) Mijn hele leven ben ik gefascineerd door hoe het contact tussen mensen werkt. Open en echt contact was mijn eerste blog in deze nieuwe reeks. Het is mijn intentie om dit zuivere contact waar ik over schreef met de ander en met mijzelf echt in de praktijk te brengen. Ik had het voornemen podcasts te maken en op een andere manier mijn informatie over te dragen, maar de afgelopen maanden heeft mijn onderzoek een andere wending genomen. Blijkbaar moest ik me er eerst zelf nog dieper doorheen worstelen. Het voelt of ik tijdens mijn leven telkens weer zelf uit de modder moet kruipen om mezelf van mijn innerlijke verstoringen te bevrijden. Naast alle ‘modderige’ ervaringen gedurende mijn leven ben ik ook vele lezingen, trainingen, opleidingen en samenkomsten gaan volgen om mij te laten inspireren. Wanneer de informatie nog niet tot mijn ervaringen behoort, blijft de kennis vaak op de achtergrond aanwezig totdat ik het zelf begin waar te nemen en te ervaren. Nu het contact met mezelf allemaal meer helder is geworden, lukt het me weer om te schrijven. De komende blogs besteed ik aandacht aan mijn onderzoek naar waar er verstoringen in het contact met mijzelf en met anderen zijn.  

Sinds ik mij kan herinneren is mijn lichaam fijngevoelig en een ontvangstkanaal voor de kleinste verstoringen. Mijn lichaam reageert direct als ik in contact met mensen of een omgeving kom waar er een verstoring aanwezig is of tijdens het onderlinge contact een verstoring plaatsvindt. Er vindt dan een energieverschuiving in mijn lichaam plaats die ik bewust kan waarnemen. Dat ik dit zo sterk voel, zie ik als een kracht. Maar deze kracht is ook mijn valkuil. Door mijn ontwikkeltrauma als kind heb ik op veel verstoringen gereageerd, die ik in het contact met de buitenwereld voelde. Als ik mezelf durfde te zijn, benoemde ik wat ik zag en voelde. Waardoor ik de verstoringen in mijn omgeving kon reguleren of ontwapenen. Als ik mezelf niet durfde te zijn, raakte ik verstrikt in de aanwezige verstoringen. Als een kameleon veranderde ik automatisch van kleur in wat er onuitgesproken van mij werd verwacht of wat er nodig was. Ik vervloeide als vanzelf met de vaak onbewuste gevoelens en behoeften van de ander(en) waardoor ik mezelf (mijn gevoelens en behoeften) heel vaak heb verlaten.

Sinds mijn 18e ben ik actief aan de slag gegaan met het bewust ontdekken van mezelf en hoe de wereld in elkaar steekt. Je hebt hier veel over kunnen lezen in mijn eerdere ervaringsverhalen. Pas vanaf mijn 30e leerde ik mij dieper te verbinden met mijn gevoel. Hierdoor leerde ik mijn gevoel en de gevoelens in de omgeving beter van elkaar te onderscheiden. Waardoor ik mijzelf, mijn talent, maar ook mijn valkuil nog beter heb leren kennen. Mijn talent is dat ik verstoringen kan voelen en mijn valkuil is dat ik er te veel in meega. Ik durfde mijzelf steeds meer te uiten en te laten zien. Dit is een keerpunt in mijn leven geweest. Ik kon mijn denken en voelen beter balanceren. Ook al blijft het in sommige trigger situaties nog steeds een uitdaging mezelf in contact met een ander overeind te houden. Ik ben het afgelopen jaar nog dieper in het thema verstoringen en zelfverlating gedoken en heb voor mijzelf zeer belangrijke ontdekkingen gedaan. Dit onderzoek heb ik tot iets heel praktisch weten te vertalen. Hoe gaaf zou het zijn al jij en ik de communicatie met onszelf en met elkaar kunnen zuiveren en openen.

Deze reeks Vrijheid in verbinding gaat over verstoringen in het contact en de weg naar hoe we onszelf daarvan kunnen bevrijden. In deze blog staat ons gecreëerde persoonlijkheid centraal. Een inleiding die nodig is om de volgende blog over mijn innerlijke breingevangenis te lezen. De daaropvolgende blog gaat over ons vrije hart en de laatste over onze samenkracht.

Onze persoonlijkheid in beeld

Onze persoonlijkheid is een product van onze omgeving en niet wie wij in werkelijkheid zijn. Jouw persoonlijkheid is een unieke aanpassing die in relatie met de buitenwereld is ontstaan. Door verschillende ervaringen als kind in relatie tot onze omgeving, in eerste instantie ons gezin van herkomst, maar later ook school, sportvereniging, etc. en de samenleving.

Onze aanpassing aan de buitenwereld bestaat uit strategieën. Mensen maken zich kleiner of groter, oriënteren zich op zichzelf of op de ander. Bijvoorbeeld door de ander ‘liefde’ te geven, hopen ze dat een ander hen ook ‘liefde’ zal geven. De ‘liefde’ staat in hun strategie centraal. Anderen creëren juist angst en dwingen hiermee hun macht af. Mensen maken zich in het contact met hun omgeving soms iets groter of kleiner. We zijn gericht op macht en/of hoop. Niet iedereen ontwikkelt dezelfde strategieën. Ook niet als je in hetzelfde gezin wordt groot gebracht. Welke strategie(ën) je ontwikkelt, hangt af van onze unieke genen en kopieergedrag. Maar ook van de verstoringen die in het gezin van herkomst of familiesysteem tijdens onze ontwikkeling aanwezig waren. Deze persoonlijke strategieën zijn zo verfijnd in relatie tot onze omgeving ontwikkeld dat we ons met onze strategieën zijn gaan identificeren. Als volwassenen denken we dat we onze aanpassing ofwel onze persoonlijkheid zijn.

Hieronder wat uitvergrote voorbeelden van strategieën van ons ego die ik zie als verstoringen. Ons ego is de buitenste beschermlaag van onze persoonlijkheid. Hoe meer stress en angst we ervaren, hoe meer het ego aantrekt. Maar de strategie kun je ook in de kleinste verfijning, maniertjes en vele gezichten van onze persoonlijkheid terug zien. Onderstaande strategieën die als beschermlaag dienen is een vervorming van liefde naar hoop en een vervorming van kracht naar macht. Hoe dit is ontstaan, deel ik na onderstaande voorbeelden.

Groot & Hoop

Binnen de groter makende strategieën heb je ook strategieën die gebruik maken van hoop. Mensen met deze strategie nemen vaak de leiding of geven adviezen. Andere mensen in deze categorie maken zich groter door zich teveel met een ander te bemoeien. Ze willen graag helpen, zorgen, troosten of beschermen. Je bent de redder in nood. Beiden hebben hun oriëntatie op de ander met de verwachting en hoop dat ze er liefde, aandacht, bevestiging en waardering voor terug krijgen.

Klein & Hoop

Mensen met een kleiner makende hoop strategie kunnen zich ten opzichte van de ander te afhankelijk opstellen. Met het idee dat de ander hen geeft waar ze zo sterk naar verlangen, liefde. Weer anderen hanteren juist een strategie om heel flexibel te zijn waardoor ze met de ander gemakkelijk mee bewegen. Ze zijn vaak gericht op samen en bekijken een ander vaak alleen van de positieve kant. Ze zijn dan in feite kritiekloos en willen vooral aardig gevonden worden. De pleasers.

Groot & Macht

Wanneer je een groter makende strategie inzet gericht op macht, heb je jouw focus vooral op jezelf en creëer je afstand. Je hebt bijvoorbeeld de intentie te laten zien hoe goed je bent. Op de ander kun je koud, zonder gevoel, egoïstisch of opschepperig overkomen. Anderen hebben juist weer de neiging regelmatig kritisch en streng te zijn. Mensen met deze strategie leggen vaak een ander hun norm op.

Klein & Macht

Sommige mensen trekken zich juist uit het contact terug, negeren de ander of houden zich stil. Meestal zit onder deze strategie veel wantrouwen naar de buitenwereld. Ze vertrouwen niet op hulp van buitenaf. Anderen zetten juist strategieën in relatie tot de ander in door zich opstandig te gedragen, te rebelleren en of te klagen en verbitterd te zijn.

Verder lezen (en het kan ook naar geluisterd worden) De Vrije Kameleon

Open en echt contact

Een reactie plaatsen

(door Sirpa van der Steen – Ilsink)
Dit is mijn eerste blog binnen een nieuwe reeks. Deze reeks gaat over zuiverheid, open en echt contact oftewel een vrije verbinding. Van binnenuit ervaar ik mijn hele leven lang een diepe betrokkenheid bij dit thema. Als klein meisje voelde ik al van alles en nam ik veel bij anderen waar. Wat ik vooral voelde en zag, was dat mensen zich vaak anders gedroegen dan dat ze zich voelden. In het verleden kon ik hierdoor nog wel eens aan mezelf gaan twijfelen. Door wat ik allemaal als kind meemaakte, voelde ik mij heel afhankelijk van mijn omgeving. Daar heb ik uitgebreid over geschreven in mijn eerste reeks blogs. Ik leerde op mijn omgeving te oriënteren en de ander tegemoet te komen. Door mijn angst te worden afgewezen, heb ik mezelf vaak verlaten.

Diep in mij zit een verhaal van het niet waard zijn. Dit stond een vrije verbinding met mijn omgeving vaak in de weg. Ik heb mezelf hiervan vrij gemaakt en mijn ontwikkel trauma helemaal doorvoeld. Als ik even niet oplet, kan mijn verhaal nog steeds wel eens opspelen. Dit uit zich bijvoorbeeld dan in dat ik mij onzichtbaar maak en de ander teveel ruimte geef. Diep van binnen heeft iedereen een eigen verhaal en daaruit voortkomende strategieën. Dit zorgt vaak onbewust voor veel onzuiverheid in het contact met anderen. Hoe dat precies werkt, heb ik voor mezelf helemaal onderzocht en doorgeworsteld.

Contact
Binnen ons huidige menselijke contact is er altijd een zender en een ontvanger. De één zendt een boodschap uit en de ander ontvangt die boodschap. Onze communicatie gaat vaak zo snel dat de zender en ontvanger door elkaar heen lopen. Hierdoor is er een constante uitwisseling van informatie en onderlinge beïnvloeding. Net als onze maatschappij ervaar ik onze communicatie regelmatig als vluchtig. Ik krijg er ook steeds meer last van, omdat ik binnen deze vluchtigheid mijn gevoel er minder goed kan bijhouden. Waardoor ik mezelf niet kan zijn.

Er is vaker meer contact op basis van gewoontes, strategieën, maniertjes en conditionering. Ons denken en ego staan dan aan het roer. Mensen luisteren vaak om te reageren. Vallen elkaar in de rede en pakken elkaars verhaal af. Daarbij geven veel mensen ook nog eens te pas en te onpas direct en indirect meningen, oordelen en/of adviezen. Er worden allerlei aannames gedaan op basis van eigen referentiekaders. De inhoud van een boodschap gaat vaak verloren, omdat we het de ruimte niet geven. Ons contact heeft als basisvoorwaarde vertraging nodig. Zodat we in het moment volledig aanwezig kunnen zijn en er zuiver contact kan ontstaan.

Communicatie in combinatie met ons verhaal
Een boodschap heeft meerdere lagen; waaronder een inhoud- en een betrekking laag. De betrekking gaat over de relatie. Hoe je strategisch een boodschap overbrengt, zegt alles over jouw bedoeling naar de ander. Hoe jij jezelf ziet ten opzichte van de ander. Wat je van hem of haar verwacht. Jouw verhaal loopt vaak onbewust door jouw persoonlijkheid en boodschap heen. Het zijn de toon, het maniertje en/of non-verbale communicatie die onze zintuigen en zenuwsystemen dieper ontvangen dan welke inhoudelijke boodschap dan ook. Deze extra informatie die met de zender van de boodschap wordt meegezonden kan gevoeligheid bij de ontvanger van die boodschap activeren. Als de ontvanger onvoldoende in zijn of haar eigen krachtveld staat, is de kans groot dat er een oud verhaal wordt getriggerd. We zijn ons onvoldoende bewust van wat we uitzenden en/ of hoe we het ontvangen.

Ik ben bijvoorbeeld gevoelig voor afwijzing. Als ik in de communicatie met de ander enigszins wat afwijzing ervaar, kan er in mij een oud verhaal worden geactiveerd. De afwijzing die de ander ergens heeft meegezonden, komt vaak ook ergens uit zijn of haar verhaal voort. Als we deze overdracht de vrije loop geven, wordt ons contact minder zuiver. De ander heeft het vaak niet eens in de gaten. Als ik het niet in het moment benoem, dan kan het onprettige gevoel blijven hangen. Er ontstaat dan een donkere gedachtestroom over de ander of de donkere stroom slaat bij mij naar binnen waardoor er twijfel ontstaat.

Wat je ook vaak ziet, is dat iemand wordt getriggerd en voor een directe aanval ‘kiest’. Ze geven de schuld en leggen de verantwoordelijkheid van hun onprettige gevoel direct bij de ander. Iedereen gaat op zijn eigen manier met een trigger om. Hoe ga jij hiermee om?

Overdracht
In het contact kunnen we onbewust geleiders zijn in het triggeren van de ander. Hoe meer iemand open staat voor de ander, hoe kwetsbaarder hij of zij is voor deze ‘aanval’. Als A bijvoorbeeld meer open staat, is haar/zijn oriëntatie meer op B gericht en staat A minder sterk in haar/zijn autonome krachtveld. Door middel van overdracht ontvangt B informatie terug en kan bijvoorbeeld ‘uit het niets’ koud en kil worden. Mijn ervaring is dat A en B vaak niet eens echt bewust zijn van de verandering in hun gedrag. Hierdoor kan bij de persoon die open stond het oude verhaal aan gaan en uit balans raken. Dit is een enorme energielek. Wat eerst zo gaaf en vol verbinding was, is opeens ijzig, koud en kil. De ander zou zeggen, wat eerst zo vrij en relaxt voelde, is opeens benauwend en irritant. En trekt zich verder terug uit de verbinding. Herken je dit? Het heeft geen zin daar iemand de schuld van te geven. Degene die meer open stond, kan hiermee ook een ‘aanval’ hebben opgeroepen. Het is een continue uitwisseling van informatie. Dit is een duidelijk zichtbaar voorbeeld. Wat ik vaker zie gebeuren, is dat overdracht juist heel subtiel gaat. Waardoor mensen het niet goed kunnen vastpakken.

Overal waar mensen elkaar ontmoeten, vindt er overdracht plaats. Binnen de familie, bij vriendschappen, met collega’s, cliënten, teams en groepen. Kijk maar eens heel goed naar jouw ervaringen, bijvoorbeeld naar dat gedoe met die leidinggevende, in die groep, met die specifieke cliënt, vriendin of collega. Zo was je nog in een prettige gemoedstoestand, maar door die specifieke ervaring voel je je opeens minder goed en gaat er een reactie aan. Het maakt niet eens uit of het live of online contact is. Zelfs met geschreven tekst en met beelden zoals foto’s kan er overdracht plaatsvinden. Wanneer het jouw gevoeligheid raakt, word je geactiveerd. Dit kan al een kleine irritatie en afwijzende gedachte zijn. Overdracht hoeft trouwens niet altijd vervelend te zijn. Er kunnen natuurlijk ook prettige overdrachten zijn, zoals bij verliefdheid, foto’s waar je juist blij van wordt, etc.

Bewustzijnsverruiming op zenden en ontvangen
Kun je je voorstellen hoe snel, verfijnd en gelaagd overdracht van onbewuste informatie via onbewuste geleiders van communicatie gaat? Iedereen heeft zijn of haar eigen verhaal. Al die verhalen worden door overdracht van de zender en tegenoverdracht van de ontvanger continue op elkaar geprojecteerd. Wanneer er één zender en één ontvanger is, is het nog redelijk overzichtelijk. Als dit zich in een groep afspeelt of zelfs via een online groep kijken er zoveel mensen mee. De onzuiverheid verspreidt zich via meer kanalen tegelijkertijd. Daarbij zijn we ook nog eens fysieke energiewezens in een fysieke, maar ook energetische wereld. Er loopt allerlei zichtbare, maar ook onzichtbare energetische informatie door ons heen. Dan is er ook nog manipulatie van buitenaf en wordt er extra informatie onbewust door ons heen gezet. Ik ervaar het soms als een dikke brei waar bijna niet doorheen te komen is. Uit de dikke brei blijven, is echt een uitdaging. Net zoals de diepere verbinding behouden. Zodra de aanwezigheid verslapt en gewoontes het weer van ons overnemen, wordt de verbinding vaak minder zuiver.

Diep van binnen verlangen we allemaal naar verbinding en echt contact. De kans dat we op de ander gaan zitten wachten tot we ons veilig genoeg voelen, is bij veel mensen aanwezig. Het werkt alleen andersom. Als jij iets geeft, ontvang je het terug. Jij bent een belangrijke schakel in het geheel. Wil jij het anders? Dan moet jij wat anders doen. Als we werkelijk vrij met elkaar willen verbinden, dan hebben we binnen ons contact zuiverheid te borgen. Dit doen we door meer bewustzijn te creëren, eerlijk naar onszelf te kijken en onze scripts die we soms (onbedoeld) in deze ‘dikke brei’ afspelen bloot te leggen. We hebben hier allemaal onze eigen uitdagingen in.
Ga jij net als ik voor echt en open contact en wil je de verbinding juist bekrachtigen dan kun je jezelf nu twee vragen stellen:

  1. Ben jij je bewust van hoe jouw informatie bij de ander overkomt?
  2. Ben jij je bewust hoe informatie van de ander bij jou binnenkomt?

Toelichting bij vraag 1
Als jij informatie uitzendt hoe doe jij dat dan? Maak je jezelf soms groter? Neem je veel ruimte in? Pak je het verhaal van de ander over? Praat je hard? Zit de energie rondom jouw borst? Heb je een wat strenge blik? Of juist heel sip? Maak je korte en strakke zinnen? Kijk je soms een beetje weg of juist op de ander neer. Frons je met je wenkbrauwen of ervaar je ongeduldigheid en ben je wat bewegelijk. Wend je je af, zit je naar achteren, naar voren of juist in elkaar gezakt. Voel je veel of minder energie. Geef je de ander juist heel veel ruimte en ben je stil? Houd je jezelf wat terug door je armen over elkaar te slaan. Verberg je je buik of hart. Beweeg je schichtig. Hoe kijk je naar de ander? Vind je het lastig de ander aan te kijken? Kijk je wat weg? Kijk je de ander met grote ogen aan? Rol je met je ogen? Heb je het idee soms in de ander te kunnen verdwijnen. Praat je zacht? Raak je de ander aan? Voel je een openheid, irritatie, warmte of benauwdheid. Welke gevoelens voel je? Is er spanning in het lijf of juist ontspanning? Welke gedachten zijn er? Wat voor woorden gebruik je? Welke bedoeling heb je met de ander. Op wie ben je georiënteerd? Op jezelf, op de ander of op allebei? Praat je vanuit ik, wij of vooral met jij? Voel je je betrokken bij de ander? Welke gevoelsenergie stuur je met jouw boodschap mee? Zie je nog wel hoe en of de ander jouw boodschap ontvangt?

Dit is onze analoge taal, de taal voorbij de woorden. Jij zendt al deze informatie uit. Het is net even dat maniertje, de blik of energie die extra wordt meegezonden waardoor je de ander raakt. Al deze zichtbare en voelbare informatie ‘verraadt’ jouw bedoeling naar de ander.

Toelichting bij vraag 2
Kan je vanuit jezelf aanwezig zijn bij de ander. Hoor je wat de ander zegt? Voel je wat de ander zegt? Voel je je betrokken bij de ander? Hoe bewust ben je van de informatie die bij jou binnenkomt? Wat merk je in je lichaam op? Welke reactie ervaar je in jezelf? Voel je een lichaamssensatie zoals een verkramping in de buik of juist openheid. Welke emoties merk je op? Voel je je nieuwsgierig en spontaan? Voel je verdrukking en deins je terug of wil je een aanval inzetten? Welke gedachten ontstaan er? Voel je dat je jezelf kunt zijn? Als het goed is, kun je dit allemaal tegelijkertijd ervaren. Hoe diep voel je je betrokken bij jezelf? Ervaar je een trigger dan maak je de weg naar binnen in plaats van in een automatische reactie over te gaan. In mijn blogreeks “Vrijheid in de praktijk” heb ik uitgebreid hierover geschreven.

Als ontvanger wordt je ook weer een zender. Hoe zuiver ben je in het verzenden van jouw (ontvangen) boodschap? Als je naast de weg naar binnen bijvoorbeeld ook vanuit een ik-boodschap met de ander over de ervaring kunt praten, ontmantel je onzuiverheid die bij jou een ingang kan krijgen. Bijvoorbeeld ‘Ik merk op dat ik na jouw opmerking wat terugdeins en ik eigenlijk heel hard wil weg bewegen. Blijkbaar wordt er in mij iets van afwijzing geraakt. Daar hoef jij niets mee. Ik kan daar zelf voor zorgen. Ik deel dit nu wel met je, want ik wil juist niet van je weg bewegen.’

Als ik mijn verhaal en script de ruimte zou geven, beweeg ik zonder erover te praten weg. Dat activeert juist meer onzuiverheid bij mezelf, maar waarschijnlijk ook bij die ander. Mijn ervaring is dat als ik een zuivere ik-boodschap inbreng, zonder de ander ervoor verantwoordelijk te maken, het juist de verbinding dan opent.

Wanneer jij jezelf uitspreekt let er dan wel op dat je geen ‘verpakte jij-boodschappen in een ik-boodschap’ geeft. Het lijkt een autonome ik-boodschap, maar ergens zit toch de jij erin verpakt. In een jij-boodschap zit een bedoeling naar de ander, waardoor de boodschap nog steeds onzuiver is en de ander kan worden geactiveerd. Een boodschap die begint met ‘Ik vind dat…’ wordt meestal vervolgd met een boodschap die over de ander gaat. Daarin zeg je niets over jezelf, maar juist over de ander. Als je onzuiverheid bij de ander ervaart, kun je ook benoemen wat je ziet en ervaart en hoe het bij je binnenkomt. Dan houd je alles bij jezelf en blijf je betrokken bij de ander.

Zuiver en zichtbaar
Ons eigen kanaal zuiver houden, vraagt een diepe betrokkenheid bij onszelf en oprechte betrokkenheid en zorgvuldigheid naar de ander. Hoe dieper je dit thema onderzoekt, hoe meer je erachter komt dat overdracht zelfs zonder het contact plaatsvindt. In onze gedachten kan er ‘zomaar’ een donkere gedachtestroom over een ander ontstaan. Ook die gedachten kunnen we stoppen. Hoe meer zuiverheid je in jouw denken en handelen creëert, hoe minder je onzuivere informatie verspreidt. Je bent daardoor zelfs geen geleider meer voor manipulatie van buitenaf. Bovendien creëer je met jouw zuiverheid, zuiverheid bij de ander.

In de praktijk
Door mijn ervaringskennis en betrokkenheid bij dit thema ben ik in staat naast ander(en) te staan en ze bij hun proces naar een meer vrije verbinding, echt contact en zuiverheid te ondersteunen. Als ik zelf onderdeel ben van de communicatie verloopt het echt nog niet altijd vlekkeloos hoor. Ook ik loop mijn eigen pad en heb mijn uitdagingen. Ik wil in elke situatie en omgeving 100% mezelf te zijn. Dit betekent zonder maniertjes en eerlijk zijn. Ook als het lastig is. In de afgelopen 8 jaar heb ik dit intensief samen met Laura onderzocht en in de praktijk gebracht. Dat ging niet zomaar van een leien dakje! Daar hebben we hard voor moeten werken. Ook wij werden uitgedaagd in het zuiver houden van onze verbinding, want er liep ook bij ons onzuiverheid doorheen. We projecteren niet meer, zijn eerlijk en maken de ander niet verantwoordelijk. Hierdoor zuiveren we telkens weer opnieuw de verbinding, kunnen we helemaal onszelf zijn en weten we nu dat onze ervaringen naast elkaar kunnen staan. De komende tijd maak ik dit thema zichtbaar via blogs zoals jullie van mij gewend zijn, maar waarschijnlijk ook aan de hand van een podcast. Deze podcast doe ik dan ook heel graag met Laura samen. Net zo graag als dat ik met haar samenwerk.

Spreekt je dit aan? Abonneer je dan op mijn blogs. Ook links naar een postcast worden hier dan in aangekondigd. Al langere tijd deel ik mijn ervaringen en kennis. Lees ook eerder geschreven reeksen; ‘Zoektocht naar vrijheid’ en ‘Vrijheid in de praktijk’ als je daarin bent geïnteresseerd.

Warme groetjes,

Sirpa
De Vrije Kameleon

Bron: https://www.devrijekameleon.nl/2022/02/20/vrijheid-in-verbinding-blog-1-open-en-echt-contact/

Van verhouden naar verbinden

Een reactie plaatsen

(door Sirpa van der Steen – Ilsink) We leven in verschillende kleine en grote systemen. Je kunt bijvoorbeeld denken aan relaties, families, vrienden, werk, school, sport, kerk en onze samenleving. In alle systemen creëren we samen een cultuur. Cultuur is het tegenovergestelde van natuur. Het is het geheel van gebruiken en gewoonten die we met elkaar creëren in een systeem. Mensen die ruimte innemen en naar voren stappen, bepalen vaak de cultuur van de groep. Cultuur ontstaat door op elkaar te reageren. Tussen mensen is er een constante wisselwerking en er vindt onderling altijd overdracht plaats. Als iemand zich machteloos voelt, kan een ander gaan redden. Als de één zich groot maakt, is de kans groot dat de ander zich kleiner maakt. Als iemand zich aanvallend opstelt, reageren anderen vaak opstandig of concurrerend. Tegen creëert een tegen reactie en boven meestal onder.

Als we in contact komen met iemand anders of een groep, passen de meesten zich automatisch aan. We doen dat om erbij te horen en niet te worden buitengesloten. Mensen voelen goed aan wat er van ze wordt verwacht. Ze zetten vaak automatisch hun maskers op, zetten delen vooraan die goed in het systeem passen en houden delen van zichzelf verborgen. Feilloos hebben de meesten geleerd het vooral goed te doen. Zich tot hun omgeving en de verschillende systemen te verhouden. Door onze enorme afhankelijkheid van de groep als kind hebben we door ons aanwezige overlevingsinstinct een sterk individueel aanpassingsvermogen ontwikkeld. Ons ego is een product van ons karakter en onze aanpassing aan de verschillende systemen.

Als je binnen ons systeem niet mee kunt, val je sneller buiten de boot. Het aanpassen blijft van cruciaal belang. Dit houdt ons extra afhankelijk. Veel mensen ‘sturen’ zichzelf op deze automatische manier aan. Ons ego leeft eigenlijk nooit in het nu. Het analyseert veel wat er in het verleden is gebeurd of overdenkt wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Met het gevolg dat onze gevoelens en lichaamssensaties worden weggedrukt, omdat we vooral in ons hoofd leven. Vaak draait daar een bekend verhaal met overtuigingen in dezelfde kringetjes rond. Een verhaal dat voorkomt uit je persoonlijke geschiedenis en waar we ons volledig mee identificeren. Bijvoorbeeld; ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’, ‘Het is er niet voor mij.’, ‘Als het teveel wordt, sluit ik me af.’, ‘Ik ben waardeloos.’, ‘Als ik heel hard mijn best doe, vind je mij lief.’, ‘Als ik mij kwetsbaar opstel, dan pak je me.’ Eigenlijk voelen we ons allemaal wel ergens niet goed genoeg en leven er automatisch naar. We hebben vaak onvoldoende verbinding met dit gevoel.

Van onze omgeving voelen we ons afhankelijk en hebben we verwachtingen. Het ego probeert ons onprettige gevoel zoals angst te onderdrukken, zich automatisch aan te passen om de situatie/de ander onder controle te houden. Het functioneert het beste in een situatie waarin alles voorspelbaar en comfortabel is. Omdat de omgeving nooit voorspelbaar is, ervaren we altijd wel ergens stress. Hoe meer je stress ervaart, hoe strakker je in het ego-denken komt vast te zitten. Totdat het niet meer voor jou werkt of zelfs destructief wordt. Vaak is een life event (zoals een echtscheiding, ziekte, stevig conflict, verlies van werk of een dierbaar iemand) de aanleiding dat je met jouw pijn wordt geconfronteerd. Door de enorme stress en pijn, is ons ego niet meer in staat de pijn te onderdrukken. Een voorbeeld van zo’n situatie is een burn-out. Dit is vaak de aanleiding om de weg naar binnen te maken. Ik zie het veel om mij heen, heb veel klanten die ermee worstelen en ervaar het natuurlijk ook zelf. Kijk maar eens naar mijn eerste reeks blogs ervaringsverhalen, mijn zoektocht naar vrijheid. Alle onprettige ervaringen hebben mijn bewustzijn verruimd en dichter bij mezelf gebracht. Mijn hele leven ben ik nieuwsgierig naar de waarheid. Ik ben dan ook van mening dat het de bedoeling is dat de mens ontdekt wie hij in essentie is.

Als je je niet meer aanpast, laat het ego stemmetje zich in eerste instantie harder horen. Het doet er echt alles aan om je weer terug te brengen naar jouw bekende situatie. Deze ‘oefenfase’ vinden mensen altijd wel een lastige fase. Je bent bewust en wilt daar anders naar handelen, maar het ego pakt de regie toch nog vaak van je over. Als je het dan weer niet goed genoeg doet, laat het ego graag van zich horen waardoor je aan jezelf gaat twijfelen. Als we dit ego-denken kunnen stoppen door te focussen op onze diepere gevoelens, dan ontstaat er meer vrijheid in plaats van controle. We herstellen hiermee de innerlijke verbinding waardoor er steeds ruimte ontstaat zelf onze onafhankelijke keuzes te maken en meer tot ons recht te komen.

Wanneer individuele mensen hun bewustzijn verruimen, meer vanuit hun hart leven en autonoom zijn, heeft dit effect op jouw directe omgeving. Niet meteen op het grote collectief. Wel als genoeg mensen dit doen en hierin volharden. Als mensen meer autonoom zijn, ontstaat er schuring tussen oude en nieuwe normen en waarden. Dit is eigenlijk een evolutionaire groepsontwikkeling. Net zoals we bij een persoonlijke verandering een reactie krijgen van het ego, komt er in eerste instantie een controle- en machtsreactie terug uit het collectieve ego-veld. Dat wat zich in het klein afspeelt, ziet men terug in het collectief. Het ego drukt onze gevoelens weg en in het collectief zie je een mechanisme waarin onder andere onze natuur en verbinding worden weggedrukt. Kijk maar naar onze maakbare wereld van tegenwoordig. Dat is geen samen. Wanneer het ons lukt door deze fase te komen, ontstaat er collectief meer intimiteit en verbinding.

Het is al een tijdje aan het schuren. Sinds Corona er is, is het voor mij nog veel meer zichtbaar en voelbaar. Inmiddels is het aan het stormen. Met man en macht wordt er getracht angst te zaaien en alles te controleren om mensen terug in hun aanpassing te krijgen. Kijk maar eens heel goed om je heen. We worden opeens meer autoritair en top down aangestuurd. Ze nemen alle beslissingen en trekken verantwoordelijkheden naar zich toe. Leiders baseren zich op macht en worden zelfs aanvallend. We worden als een stel kleine kinderen behandeld. Dit is een meer traditionele manier die mijns inziens toch eigenlijk niet meer in deze tijd past. Leiders en experts laten zich tegenwoordig vooral leiden door rekenmodellen en scenario’s in de toekomst en willen daarmee controle houden.

Vooral door corona en de maatregelen ervaren veel mensen stress, angst en frustratie. Veel mensen hun ego’s worden extra actief en in een reactie gezogen. Wanneer leiders richting geven, volgen automatisch veel anderen. Onbewust, maar ook bewust worden mensen beïnvloed en gemanipuleerd. Leiders weten hoe actie-reactie dynamieken werken en zetten dit in voor hun politieke- en ideologische belangen. In de praktijk worden gedragswetenschappers, marketing, spindoctors en media ingezet om de massa te bespelen. Deze kennis hoe deze beïnvloeding en interventies werken, droeg ik jaren geleden ook over aan mijn studenten. Wel belangrijk om ons daar bewust van te zijn.

De schuring reikt tot diep in alle systemen. We doen het zoals ze zeggen samen. In de praktijk ervaar ik juist meer afstand en het gevoel dat ik mij moet verhouden. Soms zelfs het gevoel dat ik mij moet opofferen voor de behoeften van een ander. Tussen relaties, vrienden, familie en in de samenleving onderling ontstaat er steeds meer afstand. Het ego ervaart een onprettig gevoel bij een afwijkend perspectief van een ander. Het projecteert dit onprettige gevoel op een ander en wijst de ander af. Er stroomt nogal wat donker door ons heen. Wat je ook ziet gebeuren, is dat in de media zelfs bepaalde groepen worden gedehumaniseerd. Dit wordt weer overgenomen door anderen. Bestaande waarden moeten blijven gehandhaafd. Zoals hierboven beschreven komen we terug bij de directieve autoritaire benadering waarin vaak angst wordt ingezet om ons in de juiste richting te krijgen. Of ons ego nu reageert door zich aan te passen of door in opstand te komen. We bevestigen hiermee de macht. Tegen creëert altijd tegen. Samen houden we dit polariserende veld in stand en houden we onszelf gevangen, We laten ons verdelen. 

Ons ego is naar mijn mening de achilleshiel van de mensheid. Als we vanuit ons ego automatisch blijven reageren, is er een kans dat we deze fase niet goed doorkomen. De samenleving valt dan terug en moet opnieuw beginnen. Dat hebben we in de historie vaker gezien. Er is ook grote kans dat we de actie-reactie dynamieken uiteindelijk doorzien en onze onderdrukte gevoelens juist nog meer aan de oppervlakte komen. Waardoor mensen de aandacht naar binnen kunnen richten en we collectief kunnen doorgroeien naar meer verbinding.

We staan allemaal voor persoonlijke uitdagingen. Het kunnen waarnemen van de systemen en de rol die jij erin speelt, is het begin van de verandering. Het systeem verandert pas als wij niet meer in een automatische reactie overgaan. Als we de innerlijke verbinding hebben hersteld, dan kan onze essentie door ons ego heen bewegen. We zorgen voor onszelf, onze eigen behoeften en hebben ook ruimte voor de behoeften van een ander.

Iedereen heeft hierin zijn eigen ervaringen, perspectief. en pad. We zijn allemaal anders. Dat zullen we ook altijd blijven, maar iedereen hoort er wel bij. Alleen vanuit gelijkwaardigheid kunnen mensen echt contact maken en nieuwsgierig naar elkaar zijn. In mijn ogen is dat een gezonde verbinding. We stappen op eigen wijze naar voren en bundelen onze krachten. Waarmee we om ons heen een reactieveld creëren van samen. Samen creëert namelijk altijd samen.

Deze blog was de laatste binnen de reeks Vrijheid in de praktijk. Sommige onderwerpen zijn eerder uitgebreider in deze reeks beschreven. Mocht je geïnteresseerd zijn, kijk dan op mijn blogpagina voor meer informatie of klik op deze link, https://www.devrijekameleon.nl/category/blogreeks-vrijheid-in-de-praktijk/ Een mooie afsluiting van een intense periode. Een afsluiting creëert ook weer ruimte voor een nieuw onderwerp, mijn krachtveld neerzetten. Hoe ik dat met jullie ga delen, weet ik nog niet.

Warme groetjes,

Sirpa van der Steen – Ilsink

De Vrije Kameleon

Praktijk Innerlijke Verbinding & groepsverbinding