De wet van openheid

1 reactie

Een wet in formele zin is een (gezamenlijk) besluit, genomen en kenbaar gemaakt volgens de daartoe vastgelegde procedure door een bevoegd orgaan.  (Wikipedia)
De mens is een bevoegd orgaan.

Wat is de wet van openheid?
Tot voor kort had ik er niet bij stilgestaan dat er in openheid een wetmatigheid zit. Ik denk dat de wetmatigheid de ‘wederkerigheid’ is. En ik denk dat het heel krachtig is.

De kracht van openheid
De kracht van openheid is de ‘Hier-ben-ik-kracht’. Hier ben ik, Mens, met al mijn pijn, al mijn (on)vermogen, al mijn verlangen, iets beters hoef ik er niet van te maken. Dit is het, Dit ben ik. Hier, op deze aarde, in deze realiteit. En méér dan dat ben ik ook. Kun je het zien? … alléén als je het zelf ook bent.

Janis Joplin schreeuwzingt in het nummer: ‘Another piece of my heart’: TAKE IT!  Take another piece of my heart, now… If it makes you feel good. Dit is de kracht van openheid: ik kan niet stuk. Janis Joplin is een interessant vroeg overleden zangeres die de kracht van open- en echtheid in zich droeg en dat naar buiten bracht. Geen masker. Geen ‘zit mijn haar wel goed?’ Geen afhankelijkheid van groepsenergie. Puur ‘Hier ben ik’ en ‘dit voel ik’.

In de bewuste groepen waarin ik me heb bewogen en ook daarbuiten, ben ik fors aangevallen op mijn openheid. Door mensen die dat zelf niet konden of wilden zijn. Dat zeg ik in alle openheid. Dat is best logisch als je weet hoe het krachtenspel in elkaar zit. Mijn antwoord is dat ik nog opener ga zijn. Dat ik nog meer ga zeggen: ‘Hier ben ik’ en ‘dit voel ik’. Ik deel hierbij mee dat het misbruik van mijn openheid binnen bewuste groepen en daarbuiten en het gebrek aan wederkerigheid mij veel pijn opgeleverd heeft. En dat ik dat begrijp. En… Take It, if it makes you feel good. Ik denk niet dat dat het geval is. Ik denk niet dat it makes you feel good. Dat is de Wet van openheid. Openheid is kracht en pijn is dat ook. En for god’s sake: we are all in the same boat.

Werkelijke openheid is er alleen als er een wederkerigheid in zit en je natuurlijk geen misbruik maakt van de openheid van een ander. Je kunt wel zeggen: ‘wees open’, zonder dat je jezelf laat zien, maar als daar gehoor aan gegeven wordt, is er slechts één kant open. Dan is het dus nog half dicht. Er is geen werkelijke verbinding. Redelijkerwijs vind ik niet dat je van iemand openheid kan eisen, als je dat zelf niet bent. Dat lijkt me de ‘vastgelegde procedure’ van de Wet van openheid: je bent eerst zelf open, voor je openheid van een ander eist. En pas dan is er stroming en verbinding.

Op globaal niveau zijn wij als mens natuurlijk al heel open. Alles is opgeslagen in databanken en we zijn en worden uitgelezen. Dat is onvrijwillige openheid. Daar mag wel wat tegenoverstaan. Maar misschien moeten wij daar zelf eerst nog een schepje bovenop doen. Of een laagje vanaf halen. Op z’n minst als mensen naar elkaar.

Hoe doen ze dat?

3 reacties

Ik heb het boek The Extraterrestrial Species Almanac, gisteren gekocht en gelezen naar aanleiding van een artikel hier op brongenoten. Voor twaalf euro (digitaal bij die winkel met dat Blauwe Bolle mannetje) heb je veel woorden en plaatjes voor je geld. Ik vraag mij nu af wat de waarde van dit boek is. Als je veel van blote gespierde Amerikaanse filmsterachtige mannen zonder tepels en borsthaar van wie het haar altijd goed zit houdt, is het een aanrader. 

Het kan best dat er een kern van waarheid in dit boek zit, maar ik word nogal afgeleid door een soort ideale wereld die er geschapen wordt. En ook dat er maar weinig sprake is van gelijkwaardigheid. Bepaalde rassen (misschien wel allemaal) zouden de ‘teachers’ zijn van de mens. Het gaat volledig voorbij aan de mogelijkheid dat wij zelf ook ‘buitenaards’ zijn. Of heb ik te snel gelezen?

Ik heb mijn eigen ervaringen en sta open voor die van anderen, maar ik word door dat soort plaatjes belaagd met vragen als: Hoe doen ze dat? Er zo uitzien? Hebben ze krultangen? Föhns? Fitness-apparatuur? Heb je ook wezens/rassen met een minder symmetrisch gezicht? (Symmetrie is wat hier op aarde mooi wordt gevonden in gezichten.) Kinderen krijgen zal ook wel anders gaan op de Pleiaden. Ik zag er beslist niet uit zoals deze vrouwelijke Pleiadiër, pakweg een jaar na mijn bevallingen. Iets met hormonen, slaapgebrek, etc.

Ik snap best dat het Photoshop is en zo. Maar beeld is zeer invloedrijk op onbewuste niveau’s. Bron is geen ander woord voor Hemel, naar mijn idee.

Interessant is ook dat Martijn van Staveren het gehad zou hebben over de Andaranen. Die staan trouwens niet in het boek, maar zoals ik het begrepen heb uit het artikel hieronder, hebben deze Andaranen een mening over de mens. Ze vinden dat er ‘afvallig gedrag’ is onder de mensen. Onder bewuste mensen ook. Als daarmee onmenselijk, uitsluitend en ontkrachtend gedrag bedoeld wordt, kan ik dat vanuit mijn standpunt beamen. Maar als die Andaranen zo’n verschrikkelijk groot bewustzijn hebben, begrijpen ze toch ook waarom dat is? En als dat niet zo is, denk ik: walk a mile in my shoes. Ik maak mij er zorgen over dat er buitenaardsen zijn met een mening en dat zij een zeer dualistisch keuzepakket bieden: afvallige of scheppingsjuweel. Weten zij niet wat de connotatie is van het woord ‘afvallige’? Zo worden mensen genoemd die zich losmaken van een geloofsysteem (kerk, spiritualiteit), van een sekte, of van welke beperkende beweging dan ook. Ik zou eerder zeggen: gedraag je gewoon werkelijk menselijk, wees écht lief en open, en wees het gewoon allebei: ‘afvallige’ in de zin van los van alle geloof- en volgsystemen en wees óók ‘scheppingsjuweel’, zonder angst. Reik uit en stijg uit.

Zo, en nu ga ik even naar de sportschool, de schoonheidsspecialist en de kapper. Voor het geval dat… Dan wil ik wel een beetje goed voor de dag komen.

Wie is de Mens – boodschap van Andaranen

Hier ben ik

2 reacties

Elkaar inspireren is een van de doelstellingen van deze site. Mij inspireert muziek. De Indianen in Peru –waar ik twee jaar geleden was– menen dat de wereld gemaakt is van muziek. Ik wil dat graag geloven. Niet alleen inspireert muziek mij, het kan mij uit de diepste shit trekken ook. Zelf muziek maken of luisteren of er ook nog op dansen. Al weet ik niet of dat nou een bewijs is of de wereld van muziek gemaakt is. Maar ja, als alles trilling is… etc. Ik hoef trouwens ook geen bewijs, ik kan het toch voelen?

Ik deel graag met jullie het nummer Hier ben ik dat een van de betere Nederlandse Bewustzijn-Singer-songwriters gemaakt heeft (dit is mijn mening, hoor) en een keer in Havelte heeft laten horen. Er was toen veel vraag naar een opname. Ik mag deze opname delen. Inmiddels zijn er veel meer nummers in de maak en af of bijna af. Ik draag er zelf ook nog eens een klein steentje aan bij. Maar sneller dan het gaat, gaat het niet. Toch komt er hoogstwaarschijnlijk binnenkort een live optreden. Dat is best heugelijk nieuws in deze barre tijden.

Er is veel afleiding om niet te doen wat je voelt. En daarom zijn we dus hier, omdat we ons dus ook laten afleiden (ik in ieder geval wel nog te vaak). Als aanvulling hierop wil ik nog even het volgende zeggen (ik heb altijd al eens als een heel wijs iemand op een ansichtkaart willen staan, ik maak ze dan maar gewoon zelf):

Ansichtkaart
Het nummer Hier ben ik.

Is er leven na de hoop? #bewustzijnsontwikkeling

Een reactie plaatsen

Deze website is bedoeld voor bewustzijnsontwikkeling. Wat is dat eigenlijk, bewustzijnsontwikkeling? Mijn definitie hiervan is de volgende. 

Bewustzijnsontwikkeling is: een handelen dat in toenemende mate betrokken is.
En dan bedoel ik: betrokken bij AL het leven. Je kunt dit nog breder trekken, en de quantumfysica erbij betrekken en dat kan niet anders, volgens mij. Ik noem quantumfysica: leven. (Of: kennis van het leven.)

Bewustzijn is dan ‘betrokkenheid’.
Echte liefde is ook ‘betrokkenheid’.
Quantumfysisch bewustzijn is dan betrokkenheid bij al het leven.

Waar streven bewuste mensen in ontwikkeling dus volgens mij naar?
Bewuste mensen streven naar een toestand die betrokken is bij al het leven, daarbij betrekkend of gebruik makend van (de kennis van) quantumfysica (=leven).

Ik denk dat als je niet werkelijk betrokken bent bij jezelf (omdat je niet weet wie je werkelijk bent en/of daarvan wordt afgeleid) je ook niet echt betrokken kunt zijn bij een ander. 

Ik denk ook: als je niet betrokken bent bij jezelf, ben je dat ook niet echt bij je buurman. En als je niet betrokken bent bij je buurman omdat ie niet lekker ruikt of zo, je ook niet betrokken kunt zijn bij de kinderen in Afrika met honger en dorst (die ruiken misschien ook niet lekker, trouwens).

Ik denk dat de belangrijkste uitwerking van de besmetting van de mensheid ‘wegkijken’ is. En dat we daarbij heel erg afgeleid worden van waar het werkelijk om gaat.

Wegkijken is het tegenovergestelde van ‘betrokken zijn’
Wegkijken van jezelf en je pijn en ‘het kwaad’/de besmetting in jezelf.
Wegkijken van wat er precies voor je neus gebeurt en dat – omdat je het tóch gezien hebt – ‘goed praten’ met ‘droge denkkracht’ (droog = niet vermengd met hartskracht).
Wegkijken is de besmetting van de mens.


Niet-Leiding nemen is een gevolg van wegkijken en afleiding
Leiding nemen doe je in het NU-moment.
Leiding nemen doe je bij dingen die precies voor je neus gebeuren.
Leiding nemen is iets niet laten liggen.
Leiding nemen is geen concessies doen, maar doen wat je écht voelt.
Leiding nemen is ergens niet mee akkoord gaan.
Leiding nemen is niet akkoord gaan met een aanval op Leven.
Leiding nemen is niet akkoord gaan met een aanval of beperking op Leven. Jouw leven, het leven van een ander, ons leven, LEVEN.
Leiding nemen is handelen vanuit betrokkenheid bij leven.

Quantumfysica is LEVEN
Quantumfysica is: alles is verbonden en heeft met elkaar te maken.
Quantumfysica is: het universum is niet los is van jou als mens.
Quantumfysica is: niets ligt vast, alles kan.
Quantumfysica is: alles is energie.
Quantumfysica is: alles ligt voor je neus, of daarachter, daarboven, daaronder, daarnaast, daarin en daarop. Je staat er midden in en het gaat om jou. Er is geen vogelvluchtperspectiefuniversumstandpunt.

En het zou kunnen dat we daar samen iets mee moeten. Onderstaande zin is een dagboekaantekening van de quantumfysicus A. Wheeler.

I can’t make something out of nothing and you can’t but altogether we can!

Wheeler werd vooral bekend door zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de eerste atoombom.

Interessant!
Dat je dus heel veel kennis hebt van LEVEN en bijdraagt aan de DOOD.
Blijkbaar liggen die dingen dicht bij elkaar en gaat het om het maken van een keuze.
Een keuze die je ieder moment opnieuw maakt. En als je geen keuze maakt, dan wordt er voor je gekozen. Je bent dan niet dood, maar leef je?
De blauwe of de rode pil?
Een sappige biefstuk of ‘vieze’, maar voedzame pap?
Nepliefde of echte liefde?
Zachte ‘kracht’ of Krachtige echtheid?
Open of dicht?
Samen of Niet-samen?

Overigens ben ik van mening dat Spiritualiteit, New Age en Geloof niks te maken hebben met bewustzijn. Ik zie het als verstikkende dekens van nep-liefde/angst. Doekjes voor het bloeden en zeer HOOPgevend. Quantumfysica en bewustzijn hebben NIETS met hoop te maken. Hoop is niks en je hebt er dus ook niks aan. Ik heb mij veel beziggehouden met bewustzijn en quantumfysica, veelal groepsgewijs. Soms voelde dat samen, vaak niet (en dat doen we weer samen). Als iets mij duidelijk is geworden, is dat: There is no spoon, indeed. En ook weer wel. Maar wat er écht niet is: There is no hope! 

Natuurlijk kun je je evengoed wel onuitputtelijk voor iets inzetten.
Want: er is leven na de hoop!

Ik heb daar een hoopvolle animatie over gemaakt.

Nederigheid? Spread your wings!

Een reactie plaatsen

Ik heb mijn eerdere artikelen verwijderd in een moment van totale afknapping op bewustzijn, bewustzijnsprocessen en groepen die zich hiermee bezig houden. Ik voelde even heel sterk: het gaat gewoon niet lukken (iemand daar ook wel eens last van?). Maar nu voel ik toch – na een respectvolle uitwisseling met een van de beheerders – dat ik weer even iets wil delen. Meteen maar heel veel. En ook vanwege iets anders dat gebeurde. Nu hoef ik alleen nog maar even het gevoel te krijgen dat het gaat lukken.

Ik ben al maanden verwikkeld in een hevige schijnbaar onontkoombare strijd met drie mannen. Deze drie mannen werden geboren in het gezin waarin ik ook werd geboren en, hoewel behoorlijk losgekoppeld van dat familiehologram, had ik er dus toch mee te maken. Iets met een testament, geld, overlijden en executeurschap. 

Ik stond in het testament als executeur. Maar ik ben een vrouw. Natuurlijk kunnen vrouwen prima executeur zijn. Heel goed zelfs. Maar ik zet het er even bij omdat dat nogal een item is in mijn leven. Ik heb altijd heel veel met mannen te maken, veel meer dan met vrouwen (broers, zoons, ooms). En daar heb ik volgens mij niet zelf voor gekozen. Al hou ik best van mannen, daar gaat het niet om.

Terug naar de strijd
De eigenlijke strijd ging erom dat genoemde drie mannen vinden dat ik ‘nederig’ zou moeten zijn naar hen. En dat ik dat niet ben. Pas helemaal tegen het einde van maandenlang gesteggel met veel agressie omdat er natuurlijk ook best sprake was van enige (nou ja…) onverwerkte pijn, traumatiek en verdriet, kwam dit hoge woord – NEDERIGHEID – er uiteindelijk uit. En voor mij was plotseling heel helder: o, wacht ff, hier gaat het om: ik moet nederig zijn naar De Man. In Nederland, in het bewuste jaar 2021. 
Eigenlijk wist ik dat natuurlijk best. Waarom weigert mijn leercurve een mooie onafgebroken boog naar boven te maken? 

Als executeur moet je de afhandeling regelen van een erfenis: best veel gedoe met de belasting en zo, maar je bent ook degene die bij onenigheid ergens ‘een klap’ op moet/mag geven en besluiten neemt. Want het moet wél gebeuren: al die dingen met de belasting en zo. En je mag niet blijven hangen in (sabotage door) pijn, trauma en verdriet.
Ik denk dat genoemde drie mannen het niet zo leuk vonden dat ik in het testament stond als executeur en dat ze me daarom maandenlang gebruikt hebben als een soort Kop van Jut en expres heel slecht meewerkten. Ik denk dat het ermee te maken heeft dat ik een vrouw ben en dat genoemde mannen, vrouwen minderwaardig vinden aan de man, aan hen. Ik zie daar bepaald de reden niet toe om dát te denken. En iets in mij is nu geneigd daar een schepje bovenop te doen de andere kant uit. Maar het gaat om gelijkwaardigheid en bewustzijn. En niet om verzet (vanuit pijn en verontwaardiging).

Wat heeft dit met bewustzijn te maken?
Ik denk dat het ‘vrouwen als minderwaardig zien’, onderdeel vormt van de besmetting van de mens. Ik denk het niet alleen, onlangs heb ik er ook het en ander over gelezen in enkele boeken over de inheemse bevolking van Amerika. Hierin las ik dat ‘de indianen’ de besmetting die door de mens heen speelt behoorlijk in kaart hebben (vergelijkbaar met het verhaal dat de meeste ‘brongenoten’ kennen). Zij noemen het ‘Wétiko’, wat ‘roofdier’ betekent. De onderdrukking van vrouwen wordt uitgebreid besproken als onderdeel van de uitwerking van de besmetting. Een heel hoofdstuk in een van de boeken ging hierover. (Misschien deel ik later nog wel wat over Wétiko, het is bewustzijnstechnisch erg interessant. Je kunt er natuurlijk ook zelf op zoeken in een zoekmachine naar keuze. Onderaan dit artikel het betreffende boek.)

De uitwerking van de besmetting naar vrouwen zie ik eigenlijk ook behoorlijk om me heen. Ik heb een communicatiebedrijf en maak onder andere boeken (vertaling, redactie, ghostwriting en vormgeving). Ik weet: als vrouwen een boek schrijven, is het ‘een boekje’, als mannen een boek schrijven, gewoon ‘een boek’. 
Maar ook in The land of the aware komt het voor. Als je goed afgestemd bent, zit je als vrouw ‘lekker op je eigen spoortje’ en een man zit ‘op zijn spoor’ (met een oneindig overzicht). Subtiel hè? Het is de taal die zowel mannen als vrouwen hier spreken.

In dat Land of the aware overkwam mij onlangs het volgende. Een bewuste man stelde mij plompverloren telefonisch voor of wij ‘de liefde zouden bedrijven’. Ik zag dat niet zo zitten en daarbij had ik het idee dat de bewuste man helemaal niet wist wat dat was: ‘de liefde bedrijven’. Dat is natuurlijk wel even iets anders dan met iemand ‘de koffer induiken’, zeg maar. Dus ik bedankte voor de eer. Dat leverde mij een behoorlijk mes in mijn rug op, die helemaal NIETS met liefde bedrijven te maken had. En er raakte een andere vrouw bij betrokken die óók een mes in haar rug kreeg. Als een zich verspreidend virus! 
Ik heb meer bewustzijn nodig. Ik moet nog veel meer in het moment bewust zijn. Het is een conclusie die ik vandaag en al eerder ook getrokken heb. Ik deed dit, ik stond dit toe. Doordat ik me verzet vanuit pijn. Ik bedoel niet dat ik de liefde had moeten bedrijven of wat daar voor door zou moeten gaan. Nee… iets anders. Al voordat deze plompverloren vraag kwam, heb ik me laten meenemen, daardoor kwam die vraag. De vraag was niet plompverloren, er is in deze matrix helemaal niks origineel of creatief, alleen wezenlijkheid is dat. Mijn verzet vanuit pijn, gecombineerd met de arrogantie dat ik als zogenaamd bewust mens alles wel doorheb en ik me daartegen verzet, maakt dat het virus zich verspreidt.

Ik wil even delen wat de inheemse bevolking van Amerika hierover zegt. Zij hebben het dus ook over een besmetting, een virus, een massale psychose. Het is mijn vertaling vanuit het Engels.

Een van de tragische eigenschappen van de Wétiko-psychose is dat het zich gedeeltelijk verspreid door het verzet ertegen. Dat wil zeggen: zij die proberen tegen het virus te vechten in een poging te overleven, adopteren de Wétiko-waardes. Dus: wanneer ze winnen, verliezen ze, of op zijn minst: menselijkheid verliest.

Als je wilt, lees dit boek: Columbus and other Cannibals– Jack D. Forbes 
Het is online gratis te downloaden en (alleen digitaal) te koop bij de winkel met dat dikke blauwe bolle mannetje.