Kracht of Arrogantie?

14 reacties

Het artikel over gemoedelijkheid bij een bijeenkomst heeft vele reacties gehad. Dit omdat het een onderwerp is wat bij velen speelt. Het speelt bij velen dat er toch een soort elitaire-vorming is ontstaan binnen de groepen die al lange tijd naar Martijn gaan. Wellicht ben ik daar zelf ook debet aan, maar dat is nimmer mijn bedoeling.

Toch is het zaak dat we hier eens onze focus op zetten en het open gooien. En niet vanuit veroordeling of boosheid, maar puur eens kijken wat dit fenomeen nou is. Hoe het komt, wat er achter zit, en welke percepties hier spelen.

Nonsens
Velen die al lange tijd met de materie bezig zijn hebben zich ontdaan van allerlei zaken die niet meer van belang zijn. Hierdoor kan het zijn dat er geen gesprek op gang komt omdat de onderwerpen in het gesprek niet meer relevant zijn. Wat overblijft is dan stilte. Een stilte die misschien verkeerd begrepen wordt?
Een stilte die wellicht als arrogant of desinteresse wordt gezien. (ik heb daar in ieder geval in het verleden wel last van gehad, maar later begreep ik dat ik het benaderde vanuit een bepaalde perceptie die ik in mijzelf moest herzien)

Argwaan
Ik heb geconstateerd dat er ook weleens wat argwaan en achterdocht kan zijn naar anderen. Argwaan vanuit een poging om ‘intruders’ te spotten om de missie te beschermen. Die argwaan is er al direct ipv dat er eerst op een spontane en vriendschappelijke manier contact wordt gemaakt. Mijn inziens zou dat eerder andersom moeten. Daarnaast, een zogenaamde ‘intruder’ is ook een mens maar met een andere agenda. Die agenda kan omslaan wanneer diegene vanuit vriendschap wordt benaderd en niet bij voorbaat al wantrouwend wordt bekeken.

Arrogantie vs Kracht
Kracht wordt vaak geïnterpreteerd als arrogantie. In Blegny liet Martijn een video zien van een dame die sprak bij de VN (of UN, ik weet het even niet meer exact). De lichaamstaal en de manier van spreken was van een andere intelligentie dan de aardse. Daarom liet Martijn dat ook zien. Hij liet het zien om aan te tonen dat we kracht vaak zien als arrogantie.
Om mijzelf even als voorbeeld te geven; Wanneer ik mijn werkelijke wezen voel dan voel ik een enorme kracht en mijn lichaamshouding veranderd dan ook. Op dat moment ben ik niet bereikbaar voor ditjes en datjes, ik zit dan compleet in een andere bewustzijnslaag. Dat is geen arrogantie maar kracht. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen warmte voel voor mijn medemens. Sterker nog, de warmte die ik dan voel voor mijn medemens is vele malen groter dan wanneer ik in mijn persoonlijkheid-bewustzijn zit.

Hier het bewuste filmpje waarin de dame rond 9.54 is te zien.
https://www.youtube.com/watch?v=8iuKaGrUGg0&t=340s



14 gedachtes over “Kracht of Arrogantie?”

  1. floorelomari

    Eigenlijk wil ik zoveel zeggen dat ik de draad kwijt raak zie ik terwijl ik het terug lees haha. Maar goed ik laat het maar zo, misschien moet ik mijn bevindingen gewoon eens op gaan schrijven voor mezelf. Zo is het een beetje een onsamenhangend (nog niet eens geheel) geheel XD

    Beantwoorden
    • Kim Verhoef

      Die valkuil ligt bij de toehoorders, niet bij degene die het uitspreekt. Dingen moeten gezegd worden, ongeacht hoe dat ontvangen wordt. En dat ontvangen van dingen die misschien niet makkelijk zijn heeft veel te maken met dat wat jij wetiko noemt. Ik ken het boek niet maar heb wel her en der wat stukjes ervan gelezen.
      Wetiko, archon, draconische invoeging, annunakicodering, het zijn verschillende woorden die hetzelfde aanduiden. Het is een besmetting die in ons lichaam en brein zit. En daar moeten we bij onszelf alert op zijn. Dus wat jij aangeeft als de schaduw in onszelf.

      Met een andere ideologie bedoel ik dat de nietwelwillende intelligenties vooral op zichzelf gericht zijn en de koninklijke intelligenties niet. Dus ik bedoel geen religies enzo. Al komen die wel voort uit de nietwelwillenden omdat de mensen die religieus zijn iets buiten henzelf aanbidden, dus hun kracht weggeven aan de nietwelwillenden.

      Niet meer bezig zijn met ditjes en datjes is niet dat het menselijke aspect afgewezen wordt, juist niet. Menselijk zijn is juist compassie hebben voor de ander. Met ditjes en datjes bedoel ik meer zaken die er niet toe doen. Boodschappen, geld, politiek, dagelijkse dingen, het weer, werk etc etc.
      Wat niet wil zeggen dat er niet over gesproken kan worden, maar als je in een andere bewustzijnslaag zit ben je daar gewoon niet mee bezig omdat dat op dat moment niet meer relevant is. En bij bijeenkomsten gaan die gesprekken daar dus ook niet over omdat we daar dan zijn voor iets heel anders.

      Ik ben het met je eens dat we niet moeten gaan zweven. Daar krijg ik ook vreselijk de kriebels van, al mijn hele leven trouwens. Gewoon aards met beide benen in de klei je leven leiden, maar je wel bewust zijn van wat hier aan de hand is en wat er door jou heen beweegt aan besmetting.

      Overigens, ik vind het ook weleens fijn om gewoon slap te lullen hoor. haha! Even geen zware kost.

      ‘Niet ver genoeg/die snapt het nog niet’, zijn inderdaad behoorlijk arrogante uitspraken die niet afkomstig zijn van ons wezenlijke zelf. Al kun je wel constateren dat iemand het bijvoorbeeld nog niet helemaal pakt of begrijpt. Maar daar op neerkijken is weer wat anders.
      En ‘niet ver genoeg’ bestaat niet. De innerlijk vlam is er gewoon altijd. Die IS. En de ene heeft daar wat vaker contact mee dan de ander, maar dat zegt helemaal niets over ver of niet ver.

      Je zegt: “Maar nooit meer laat ik iemand mij vertellen dat mijn menselijkheid, mijn gevoel, mijn verlangen, mijn behoefte, mijn vreugde en mijn verdriet zwak zouden zijn”
      Als dat werkelijk tegen jou is gezegd is dat niet afkomstig vanuit een compassievolle innerlijke kern. Want dat wat jij benoemd is juist menselijk en kracht.

      Beantwoorden
      • floorelomari

        Zwak was het verkeerde woord, maar dat het ‘afleiding’ zou zijn. En volgens mij is dat best een algemene visie die daar gedeeld wordt en wat ook letterlijk gezegd word uiteindelijk. Je hebt het waar te nemen en je te verbinden met een ander deel in jou; het wezenlijke deel en dat ben je ‘goed bezig’ want je bent ‘op een missie’. En ik ben inderdaad wel eens op een persoonlijke sessie geweest ergens, helemaal in de knoop met mezelf en er werd enkel gezegd; je bent niet van deze aarde, je bent op missie. Nou toen voelde ik me weer even goed, maar uiteindelijk loste dat echt helemaal niets op. Behalve nog meer dissociatie.

        Wat ik overigens toch interessant vind is dat altijd gezegd wordt dat degene die informatie brengt niet verantwoordelijk is voor hoe dat ontvangen wordt. Maar als gebruik word gemaakt van NLP technieken die een psychologische invloed hebben op jouw onderbewuste (zoals ook bv in persconferenties gedaan wordt) en er sprake is van een ‘hypnotiserende manier van praten’ met heel veel herhalingen, dan is dat zeker met de bedoeling een effect te hebben op een persoon. Dus ik zie daar wel een verantwoordelijkheid in. En mijn inziens als iemand zoveel informatie heeft, heeft diegene ook informatie over psychologie en het denken en hoe trauma daarin een rol speelt. En dan zie ik te veel dingen misgaan en te veel tegenstrijdigheden. Iedereen die een bepaald podium neemt en daarin mensen wilt leiden heeft daar een verantwoordelijkheid in. Uiteindelijk ligt het natuurlijk altijd aan jou om daarin mee te gaan of niet, maar hoe meer ik onderzoek hoe de psyche werkt (en dat is dan echt heel aard en geen abracadabra Annunaki gedoe, maar gewone menselijke psychologische dynamieken), hoe meer ik zie dat veel van dat soort zaken vanuit daar heel logisch te verklaren zijn.

      • floorelomari

        Oh en nog iets.. Ik vraag me af of die besmetting wel in ons lichaam zit. Ik ervaar namelijk dat juist het lichaam heel wijs is en ‘weet’. Maar dat het meer de mind is die daarin verstorend kan werken. Als ik contact kan maken met mijn lichaam (die overigens alles wat ik ooit heb ervaren heeft opgeslagen! Hoe magisch is dat) komen er hele heldere inzichten en herinneringen terug die ik kwijt was of die ik op een bepaalde manier gekleurd had vanuit mijn mind. Dat heb ik ook wel herzien eigenlijk. Ik denk dat mijn lichaam juist de meeste zuivere graadmeter is voor waarheid en heling. Daarin was voor mij de materie van Peter Levine heel erg doorbrekend; hij heeft iets ontdekt dat somatic experience heet en waarmee je vanuit de ‘felt sense’ het lichaam en de geest de leiding kan geven in het zelfherstellende en genezende vermogen dat aanwezig is. Dus dat ‘wetiko’ zie ik meer als iets dat multidimensionaal is en dat vooral in het (collectieve) onderbewuste doorwerkt.

  2. floorelomari

    En ik weet dat ik veel aanhaal wat jij niet gezegd hebt hoor, maar wilde het breder trekken en ook die zaken erbij te doen waar veel mensen tegenaan lopen. Er is een verschil tussen ditjes en datjes of iemand afwijzen en vanaf een ivoren toren aangeven dat diegen dat maar moet waarnemen. Zonder enige empathie of compassie. Ik heb veel mensen gesproken die tegen dat soort dynamieken aanliepen.

    Beantwoorden
    • Kim Verhoef

      Dat begrijp ik. Daar ben ik zelf destijds ook tegenaan gelopen. Inmiddels is dat weg. Bij mij en in de dynamiek in de groep.
      En ik blijf ook niet weg omdat dergelijke dynamieken spelen. Ik kom daar niet voor de groepen mensen, ik kom daar voor mijzelf en het grotere geheel waar we in zitten.

      Beantwoorden
  3. floorelomari

    Mijn inziens is er een groot verschil tussen kracht en spiritueel narcisme. Dat laatste zie je helaas op het moment dat er van alles verdrongen en gedissocieerd word en mensen menen belangrijker te zijn dan andere mensen. En volgens mij zijn wij als mensen heel goed in staat te voelen wanneer iets niet klopt en dat gebeurt misschien vaker dan we willen toegeven. Vandaar de reacties op dat artikel? Als er echter allemaal mechanismes in het denken zijn ontstaan die beïnvloeding insinueren of maken dat je dat gevoel wegzet als niet kloppend kom je toch in situaties terecht waarin je niet durft te vertrouwen op dat gevoel?

    Beantwoorden
      • Anna Krasko

        Als iemand kritisch is en zelf vragen stelt of iets deelt is zo iemand zeker geen “intruder”. Als iemand zich “als iemand anders voordoet” en/of handelt vanuit een vorm van manipulatie, nou, wie is zo iemand dan op dat moment? En dan is het een mooie vraag – wat is “manipulatie”? En dan, zoals Floor ook vaker aangeeft, dan is het heel sterk om in de eerste instantie vanuit “mezelf” te kijken en te voelen over beweegredenen van iets te zeggen en te doen.

      • Kim Verhoef

        Waar staat dat?
        Er staat ‘een andere agenda’. Daarmee wordt bedoeld de agenda van de nietwelwillenden.
        Ter verduidelijking; de nietwelwillenden zijn van draconische afkomst, worden bestuurd door draco. Zoals de overheid zeg maar. Dat heeft niets te maken met kritisch zijn en vragen stellen.
        De niet welwillenden hebben gewoon een andere ideologie dan de oorspronkelijke mens.En die kunnen weleens langskomen bij bijeenkomsten om in de gaten te houden wat daar gebeurd. Dat is wat Martijn ooit zelf heeft aangegeven. Helaas ontstaat er dan een meganisme waardoor paranoia en argwaan ontstaat.
        Dat is wat ik hier bedoel.

      • floorelomari

        Ja ik heb dat inderdaad wel ingevuld zie ik. Maar ik denk dat ik een beetje gekleurd was hierin omdat iemand die ik ken dat dus wel zo ervaren heeft. Beschuldigd te worden van tegenwerking, enkel door het delen van andere eigen en persoonlijke ervaringen en visies. Wat nog heel kwetsbaar is ook! Maar dat is niet wat jij zegt hierboven idd… Ik denk dat ik het ergens alleen een valkuil vindt als zoiets in het algemeen gezegd wordt, precies om de reden die jij aangeeft; paranoia en argwaan. En geloof me, ik het dat zelf allemaal ondervonden tot ik wist dat ik alles wat ik dacht te weten moest gaan herzien om mijn eigen beeld te vormen en mijn eigen onderzoek te doen. Dat bedoel ik denk ik ook aan te geven met alles wat ik eerder zei. Als je het fenomeen ‘wetiko’ (zoals de natives het noemen) bekijkt is dat een multidimensionaal virus dat zich in onze mind manifesteert. Waar wij allemaal mee besmet zijn en die zich vooral in ons collectief onderbewuste bevindt. Paul Levy heeft daar hele interessante boeken over geschreven en Tamar heeft het eerder ook wel eens aangehaald volgens mij. Via die blinde vlekken manifesteert wetiko zich in schaduw projecties. En in het voorbeeld van de ‘intruders’ zie je dat eigenlijk al gebeuren. In een persoon leeft angst en wantrouwen, maar die zijn verdrongen naar het onbewuste of worden gekanaliseerd in een beeldvorming waarin negatieve gedachten/gevoelens als beïnvloeding van krachten van buitenaf beschouwd worden. En dan wordt naar anderen gewezen als zijnde de ‘vijand’. En dat er mensen zijn met een andere ideologie dan ik die deze wereld besturen, dat is me inderdaad wel duidelijk. Maar er zijn zoveel ideologieën op deze wereld, zoveel religies en soms hangt daar (onbewust) voor mensen heel veel vanaf. Dingen die daardoor verdekt worden en blijven. En wat mij opviel in de Covid periode is de oorlog op ons onbewuste en hoe makkelijk mensen zich laten leiden en hoe moeilijk het is voor een mens om echt helemaal compleet zichzelf te leiden en originele eigen gedachten te hebben, een eigen vorm van spiritualiteit die van binnenuit komt zonder dogma’s en voorwaarden. En dan nog denk ik ook dat wij als mensen iets moeten met die schaduw, met dat collectieve bewuste en onbewuste (as above, so below; ook een universele wet). En dat begint eigenlijk bij het aankijken en doorgronden van de eigen schaduw. Dat maakt denk ik ook een mens veel minder wantrouwig naar anderen en meer toegankelijk ook. Als iemand zich namelijk, zoals jij eerder schreef ‘ontdoet’ van menselijke zaken (Velen die al lange tijd met de materie bezig zijn hebben zich ontdaan van allerlei zaken die niet meer van belang zijn. Hierdoor kan het zijn dat er geen gesprek op gang komt omdat de onderwerpen in het gesprek niet meer relevant zijn. Wat overblijft is dan stilte. Een stilte die misschien verkeerd begrepen wordt?) word ik juist wantrouwig. Want we zijn mensen en we kunnen ons niet ontdoen van onze menselijkheid. Ik zou dat niet eens willen. Bovendien zijn we zo verbonden met allerlei lagen en met elkaar dat het daar volgens mij ook helemaal niet omgaat. Ik ervaar juist dat het belangrijk is om spiritualiteit en bewustzijn heel aards te maken. Anders ga je op een wolk zweven en in ontkenning leven, precies zoals new age bewegingen (waar ook neergekeken wordt door sommigen). Maar zoals Bob Marley zei;

        But if you know what life is worth
        You would look for yours on earth
        And now a you see the light
        You stand up for your right

        En wat is inderdaad manipulatie? En wat is narcisme? Ik vind het persoonlijk narcistisch om iemand die gewone menselijke behoeftes, grenzen en verlangens aangeeft neer te zetten als zijnde ‘niet ver genoeg’/’niet gericht op waar het over hoort te gaan’. Dan gaat iemand zich uiteindelijk afsplitsen van die grenzen en behoeften en dat brengt een ander persoon verder van zijn kern en innerlijke kracht af. Ook dat heb ik persoonlijk ervaren. Maar nooit meer laat ik iemand mij vertellen dat mijn menselijkheid, mijn gevoel, mijn verlangen, mijn behoefte, mijn vreugde en mijn verdriet zwak zouden zijn. Of mij zwak zouden maken. Niet krachtig, niet bron, niet wat dan ook. Want met het omarmen daarvan heb ik mezelf omarmd en voel ik me sterker, meer gegrond en meer autonoom dan toen ik dacht dat ik ‘mijn perceptie’ moest aanpassen om te passen of om iets te moeten zien wat ik niet zag. Ik denk dat ik het heel erg helder zag, ik vertrouwde mezelf alleen niet en dacht dat een ander de waarheid in pacht had en ‘ik niet’. Dus ‘we hebben niets te leren’, maar toch zijn er mensen ver, verder, verst? Ik snap het eigenlijk gewoon echt niet meer zo goed. Het is heel erg tegenstrijdig in heel veel opzichten. Buiten dat word ik blij van leren en groeien!

    • Kim Verhoef

      Spirituel Narcisme is geen kracht. Ik herken het direct omdat ik er zeer vaak en van zeer dichtbij mee te maken heb gehad.
      De kracht waar ik hierover spreek is geen narcisme, maar wezenlijke kracht die vanuit de innerlijke kern komt.

      Maar de scheidslijn kan dun zijn. Wanneer iemand die innerlijke kracht voelt en dat steeds ten toon moet spreiden ontstaat er toch een soort ‘kijk mij eens’. Dat is niet direct narcisme maar meer het ego die graag gezien wordt.

      Als ik mijn wezenlijke innerlijke kracht voel ben ik veelal stil, sereen maar vol kracht. Het lukt me dan gewoon echt niet om over ditjes en datjes te praten omdat dat geen aansluiting vindt in mij.
      En als ik wel praat gaat dat met een ongelofelijk kracht en duidelijkheid. En ja, dat zou door de persoonlijkheid van de ander ervaren kunnen worden als arrogant.

      Beantwoorden

Laat een reactie achter bij floorelomariReactie annuleren