(door Oleg Massanchi) Op een dag besloot een egel wat appels te gaan halen. Hij deed zijn rugzak op zijn rug, nam een stokje in zijn hand en ging naar de buurt-tuin.
De tuin was niet groot, nog klein, niet op Aarde, nog in de lucht, niet ver maar ook niet dichtbij. Steek gewoon de rivier over, stap over een scheur in de aardkorst en overwin het hek.
De egel loopt, zingt een lied en plots vóór hem is een rivier. Niet diep, nog ondiep, niet breed nog smal, niet stil nog snel. De egel dacht zijn egel-gedachten en merkte de rivier niet op. Hij stapte zo het water in, hij loopt op de bodem van de rivier en duwt de algen opzij met zijn stok.
Verbaasde vissen zwemmen naar hem toe en vragen hem:
– Egel-egel, waar ga je heen?
– Voor appels, – beantwoordt de egel ze, – in de buurt-tuin.
– Waarom loop je langs de bodem van de rivier? – De vissen vragen hem weer.
– Waar moet ik dan lopen? – de egel is verrast.
– Op de brug, net als iedereen, – vertellen de zorgzame vissen.
De egel stopte, krabde aan de naalden op zijn voorhoofd en zei:
– Oei!
– Wat bedoel je met “Oei”? – vragen de vissen hem in koor.
– Ik heb er niet over nagedacht, – antwoordt de egel. – En wat gebeurt er nu met mij?
– Je zult verdrinken, – de vissen zuchtte droevig en lieten luchtbellen uit hun mond ontsnappen. – En je zinkt naar de bodem.
– Waar ben ik nu? – vroeg de egel angstig.
– Op de bodem, – zeiden de vissen tegen hem.
– Oei! – zei de egel nog een keer. – Dus ik ben al verdronken?
– Nog niet, – zeiden de vissen terug. – Maar denk er de volgende keer aan en loop zoals iedereen over de brug.
– Goed, – antwoordde de egel en ging verder op de bodem.
Al snel ging hij aan land, droogde zijn naalden en liep vrolijk verder naar de buurt-tuin. En de tuin was niet ver, nog dichtbij, alleen om over een scheur in de aardkorst te stappen en over het hek te klimmen.
De egel loopt, zingt een lied en voor hem is een scheur in de aardkorst. Niet breed, nog of smal, niet diep, nog ondiep. Het egeltje dacht even zijn egel-gedachten, en merkte de afgrond niet op. Hij stapte er recht in en vloog. De egel vliegt over een afgrond, zwaait met zijn toverstok om de wind te besturen en vogels vliegen voorbij.
– Egel-egel, – vragen verbaasde vogels, – waar vlieg je?
– Voor appels, – beantwoordt de egel ze. – Naar de buurt-tuin.
– Waarom vlieg je door de lucht? – vragen de vogels opnieuw. – Egels kunnen immers niet vliegen.
– En hoe kom ik over de scheur in de aardkorst heen?
– Zoals iedereen, op een boomstam, – zeggen de vogels tegen hem.
De egel wilde verbaasd stoppen, maar de vogels zeiden:
– Stop niet, egel, of je valt!
– Oei! – zei de egel tegen hen en vloog verder.
– Wat bedoel je met “Oei”? – vroegen de vogels wanneer ze hem weer hadden ingehaald.
– Ik heb er niet over nagedacht, – antwoordde de egel. – En wat gebeurt er nu met mij?
– Als je stopt en denkt, val je in de afgrond, zeiden de vogels. – En als je vliegt en niet denkt, dan vlieg je.
– Oei! – zei de egel weer.
– Denk er de volgende keer goed over na voordat je gaat vliegen, – vertelden de vogels hem leerzaam. – En loop, net als iedereen, op een boomstam.
– Goed, – antwoordde de egel en landde aan de andere kant van de afgrond. Hij kwam even op adem en liep vrolijk naar de buurt-tuin toe. En de tuin was niet ver en niet dichtbij, alleen om het hek te overwinnen.
Het egeltje loopt, zingt een lied en voor hem staat een enorme stenen hek. De egel dacht er niet aan hoe hoog en sterk het hek was en ging erdoorheen.
Hij kwam aan de andere kant uit, er zaten daar de muizen.
– Egel-egel, waar ga je heen? – vroegen de muizen.
– Voor wat appels, – antwoordt de egel, – in de buurt-tuin.
– Waarom loop je door een stenen hek? – vroegen hem verbaasde muizen.
– Maar hoe kom ik anders in de buurt-tuin als deze aan alle kanten omgeven is door een hek?
– Net als iedereen, – zeggen de muizen tegen hem. – Door de poort.
– Oei! – zei de egel hierop.
– Wat bedoel je met “Oei”? – vroegen hem de muizen.
– Ik heb er niet over nagedacht, – zei de egel. – En wat gebeurt er nu met mij?
– Nu zal er niets meer gebeuren, – zeiden de sluwe muizen tegen hem. – En als je erover nadacht als je door de muur liep, zou je erin vast komen te zitten.
De egel krabde aan de naalden op zijn voorhoofd en dacht na.
– Ga de volgende keer, net als iedereen, door de poort, – zeiden de muizen stichtelijk tegen hem, kwispelden met hun staart en verdwenen.
– Goed, – zei de egel en ging de tuin in om appels te plukken.
Hij plukte een rugzak vol appels en ging op de terugweg.
– Mijn rugzak is nu vol, – dacht de egel, – en zwaar. Ik ga door de poort net zoals iedereen.
En hij ging door de poort zoals iedereen. En de muizen keken hem vanuit hun holen aan en verheugden zich.
Toen stak hij de afgrond over op een boomstam, net als iedereen. En de vogels vlogen in cirkels over hem heen en waren zeer tevreden. Toen stak de egel de rivier over over de brug,net zoals iedereen die oversteekt. En de vissen zwommen in het water en maakte vrolijke bubbeltjes.
De egel liep met appels naar huis en dacht bij zichzelf:
– Waar heb ik nog niet aan gedacht?
Door Oleg Massanchi, vertaling uit het Russisch
—————————————————————————————————————-
RU
О чем не подумал ежик
Собрался как-то ежик за яблоками. Одел он на спину свой рюкзачок, взял сухую палочку в руки и пошел в соседний сад.
Сад был не большой и не маленький, не на Земле и не на небе, не далеко и не близко, только речку перейти, через щель в земной коре перешагнуть, да забор преодолеть.
Идет ежик, песенку поет, а перед ним река. Не глубокая и не мелкая, не широкая и не узкая, не тихая и не быстрая. Задумался ежик о чем – то о своем, о ежиковском, и не заметил реки. Шагнул прямо в воду, идет по дну реки, только водоросли палочкой раздвигает.
Подплывают к нему удивленные рыбы и спрашивают:
– Ежик-ежик, ты куда идешь?
– За яблоками, – отвечает им ежик, – в соседний сад.
– А почему ты по дну реки идешь? – снова спрашивают его рыбы.
– А где мне нужно идти? – удивляется ежик.
– По мостику, как все, – говорят ему заботливые рыбы.
Ежик остановился, почесал колючки у себя на лбу и сказал:
– Ой!
– Что значит «ой»? – хором спрашивают его рыбы.
– А я об этом не подумал, – отвечает рыбам ежик. – И что же теперь со мной будет?
– Утонешь, – грустно вздохнули рыбы и выпустили изо рта воздушные пузырьки. – И пойдешь ко дну.
– А где я сейчас? – испуганно спросил ежик.
– На дне, – сказали ему рыбы.
– Ой! – опять сказал ежик. – Значит, я уже утонул?
– Нет еще, – сказали ему рыбы. – Но в следующий раз обязательно подумай и ходи, как все, по мостику.
– Хорошо, – ответил им ежик и пошел по дну дальше.
Вскоре вышел он на берег, просушил свои колючки и весело зашагал в соседний сад. А сад был не далеко и не близко, только через щель в земной коре перешагнуть, да забор преодолеть.
Идет ежик, песенку поет, а перед ним щель в земной коре. Не широкая и не узкая, не глубокая и не мелкая. Задумался ежик о чем-то о своем, о ежиковском, и не заметил пропасти. Шагнул прямо в нее и полетел. Летит ежик над пропастью, палочкой своей машет, чтобы ветром управлять, а мимо пролетают птицы.
– Ежик-ежик, – спрашивают его удивленные птицы, – куда ты летишь?
– За яблоками, – отвечает им ежик. – В соседний сад.
– А почему ты по воздуху летишь? – снова спрашивают его птицы. – Ведь ежики не умеют летать.
– А как же мне перебраться через щель в земной коре?
– Как все, по бревнышку, – говорят ему птицы.
Ежик от удивления хотел остановиться, но птицы сказали ему:
– Не останавливайся, ежик, а то упадешь!
– Ой! – сказал им в ответ ежик и полетел дальше.
– Что значит «ой»? – спросили птицы, когда снова его догнали.
– А я об этом не подумал, – ответил им ежик. – И что же теперь со мной будет?
– Если остановишься и подумаешь, то упадешь в пропасть, – сказали ему птицы. – А если будешь лететь и не думать, тогда долетишь.
– Ой! – опять сказал ежик.
– В следующий раз, перед тем, как лететь, обязательно подумай, – назидательно сказали ему птицы. – И ходи, как все, по бревнышку.
– Хорошо, – ответил им ежик и приземлился на другом краю пропасти. Отдышался немного и весело зашагал в соседний сад. А сад был не далеко и не близко, только забор преодолеть.
Идет ежик, песенку поет, а перед ним огромный каменный забор. Не подумал ежик о том, какой забор высокий и крепкий, и прошел через него.
Вышел с другой стороны, а там мышки сидят.
– Ежик-ежик, ты куда идешь? – спросили мышки.
– За яблоками, – отвечает им ежик, – в соседний сад.
– А почему ты сквозь каменный забор ходишь? – спросили его удивленные мышки.
– А как же мне попасть в соседний сад, если он со всех сторон окружен забором? – спрашивает их ежик.
– Как все, – говорят ему мышки. – Через калиточку.
– Ой! – сказал на это ежик.
– Что значит «ой»? – спросили его мышки.
– А я об этом не подумал, – ответил им ежик. – И что же теперь со мной будет?
– Теперь уже ничего не будет, – сказали ему на это хитрые мышки. – А если бы ты об этом подумал, когда сквозь стену проходил, так бы и застрял в ней.
Почесал ежик колючки у себя на лбу и задумался.
– В следующий раз ходи, как все, через калиточку, – назидательно сказали ему мышки, вильнули хвостиками и исчезли.
– Хорошо, – ответил им ежик и пошел в сад собирать яблоки.
Набрал ежик яблок полный рюкзачок и отправился в обратный путь.
– Рюкзачок у меня теперь полный, – подумал ежик, – тяжелый. Пойду-ка я через калиточку, как все.
И пошел через калитку, как все. А мышки смотрели на него из своих норок и радовались.
Потом он перешел пропасть по бревнышку, как все. А птицы летали над ним кругами и были очень довольны. Потом ежик перешел реку через мостик, как все ее переходят. А рыбы плавали в воде и радостно пускали пузыри.
Шел ежик домой с яблоками и думал про себя:
– О чем же я еще не подумал?