Uitspraak van Don Juan Matus in De Actieve Kant van Oneindigheid

Door in te spelen op onze zelfreflectie, het enige punt van bewustzijn dat ons nog rest, creëren de roofdieren bewustzijnsvlammen, die zij vervolgens op meedogenloze, roofzuchtige wijze consumeren. Zij geven ons krankzinnige problemen, die deze bewustzijnsvlammen dwingen te worden geactiveerd, en op deze manier houden zij ons in leven, zodat zij gevoed kunnen worden met de energetische vuurgloed van onze vermeende zorgen. Wat ik wil zeggen is, dat wat we tegenover ons hebben niet zomaar een roofdier is. Het is zeer slim en georganiseerd. Het volgt een methodiek om ons vleugellam te maken.

Carlos Castaneda

V. Hoe kunnen we de hier beschreven problemen pareren? Kan er bijvoorbeeld vrede komen door aan vrede te denken?

A. Krachtwezens brengen geen vrede maar onrust, omdat juist die onrust een drijfveer is (of kan worden) voor hun mede-mens, waardoor ze op zoek gaan naar waar dat ongemakkelijke gevoel vandaan komt. Mijn leven lang word ik al een onruststoker genoemd en ik heb me dat, vooral toen ik jong was, enorm aangetrokken. Nu is er het besef dat dit gewoon de werkzaamheid is van krachtwezens. Krachtwezens accepteren de ongemakkelijke gevoelens en pijnlijke situaties, vooral in en bij zichzelf, en ze onderzoeken en verwerken die voortdurend. En juist dát brengt de verandering waarnaar we zo verlangen. Anderen worden juist (aan)geraakt door gevoelens van onrust (= beweging). Kijk maar naar het verleden, naar de vele andere krachtwezens die beroemd geworden zijn. Dat waren allemaal onruststokers… en hun handelen had enorme gevolgen!

V. Wat moeten wij met al die nare berichten en video’s van mensen, die ons een negatieve ‘afloop’ voorspiegelen? Nu weer een bericht dat vrouwen onvruchtbaar zullen worden van de momenteel zo gepromote medicatie. Ik wordt hier erg verdrietig van.

A. Het klink misschien wat makkelijk (ook in dit specifieke geval) maar het is en blijft zinvol om alles wat voor ons geplaatst wordt zo veel mogelijk te blijven relati-veren. Zodra we dat namelijk niet doen, worden wij gegrepen en leveren wij onze energie als voeding aan diegene, die ons voor dat doel constant misbruiken. Daarbij even wat gedachten die hierdoor naar boven borrelden:

Mannen zijn al jaren veel onvruchtbaarder dan voorheen en vrouwen ervaren al decennia lang de negatieve invloed van o.a. de pil. (Helaas?) hoort dat ‘nu eenmaal’ bij de hele agenda, die ons wordt gesuggereerd, ons dus als suggestie wordt voorgeschoteld. Dit alles wil dus helemaal niet zeggen, dat het ook allemaal zo zal gaan als het ons wordt voorgespiegeld.

Vanuit welk perspectief wordt hier nu naar gekeken?

Is het bijvoorbeeld erg om als vrouwen/mannen geen kinderen meer kunnen krijgen?

Zijn wij alleen uitsluitend hier om ons voortplanten ?

Of zijn we hier om onszelf te bevrijden van alle aardse invloeden?

Is het krijgen van kinderen vanuit dat licht bezien niet een enorme binding, die maar moeilijk los te laten is? Misschien vormt het uiteindelijk juist een enorme stimulans tot bevrijding?

Wie zal het zeggen?

Vat dit niet verkeerd op, er is begrip voor ieders verdriet, maar het bericht van een vrouw, die duidelijk vanuit haar intense gespannenheid (háár gespannenheid!!) handelt, en daarbij steeds nadrukkelijk anderen de vraag stelt om haar bericht te delen met zoveel mogelijk andere vrouwen, veroorzaakt (onbewust) een enorme wieling van negatieve energie (en is dus die voeding voor de roofdieren) bij haar medemensen. Zij wordt gebruikt om deze energieën bij zoveel mogelijk mensen op te laten vlammen, met overduidelijke reden: het roven van deze energie.

V. Ik heb nooit iets gehad met vrouwengroepen, vrouwendingen, “de vrouw” als thema in bewustzijnsbewegingen. Voor mij voelt het als dualiteit en het wegzetten/afwijzen van de man (mannelijke energie), die juist ook heel hard nodig is, zeker nu in deze tijd. (daarom misschien ook de hele me-too-hype, bewust gecreerd om de mannelijke energie de kop in te drukken) In de mainstream heb je bijvoorbeeld als surrogaat ook wel de ladiesnight.

A. Dat heb je ook met het begrip ‘mannendag’. Het te pas en te onpas gebruiken van deze twee als tegengestelden schept inderdaad de tweedeling waar je het over hebt. Aan de andere kant is het zinvol voor zowel mannen als vrouwen die daar behoefte aan hebben, om hun energie te delen en door te geven aan hun soortgenoten, mits dit niet gebruikt wordt om de tegenstelling in stand te houden, of mogelijk nog te vergroten. Dus als het wordt gedaan om begrip te kweken voor de ander sekse, en niet om de afzondering in stand te houden, dan is het natuurlijk heel zinvol.

Soms krijgen wij bezoek, en wil de vrouw afzonderlijk met mij in gesprek, en de man met mijn partner. Dat geeft weleens ongemakkelijke, maar ook komische momenten, omdat wij allebei gewend zijn om ‘altijd met elkaar’ in gesprek te zijn. We maken nooit onderscheid tussen mannen- of vrouwenonderwerpen. Maar bij sommige mensen ligt daar wel degelijk een verschil in en soms is dat ook lastig voor hen, vaak vanuit gevoelens van gêne of valse schaamte. Alle onderwerpen liggen bij ons open op tafel, maar dit valt niet altijd bij iedereen in goede aarde.

V. Hoe is dan in deze tijd het evenwicht verdeeld tussen mannen of vrouwen?

A. Het is belangrijk om te beseffen, dat vrouwen in deze tijd een hele belangrijke plaats innemen, zeker ook in de zin van ‘baren’, het open baren van hun scheppingskracht. Dat is de voedende, leven gevende energie, die als het goed is wordt gedragen door de mannelijke kracht.

Als er in een relatie (welke dan ook) in evenwichtige harmonie wordt samengewerkt, dan ontstaan er geweldige processen. Soms heftig, maar uiteindelijk altijd opbouwend. Dat was in andere perioden niet altijd mogelijk en in sommige landen nu nog steeds niet. Denk hierbij aan heksenverbrandingen en het stenigen van vrouwen als extreme voorbeelden daarvan. In deze tijd is voor heel veel vrouwen hét moment aangebroken om hun kracht tentoon te gaan spreiden, overigens net als al de mannen natuurlijk! Alleen is het verschil dat het mannelijke zich in het verleden al openlijk kon manifesteren. Het vrouwelijke bleef daar bij achter, waardoor het evenwicht zoek was. Dat moet nu weer in balans komen en dus is er voor vrouwen nog een soort van inhaalslag te behalen. Vandaar dat het begrip ‘open baring’ vanuit mijn eigen optiek in deze periode zo’n krachtige uitdrukking is!